W dniu 29 marca 2025 r. podatnik złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych umorzenia przez bank wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego. Wnioskodawca wskazał, że kredyt został zaciągnięty na cele mieszkaniowe, a umorzenie długu ma miejsce w kontekście ugody z bankiem. Organ podatkowy potwierdził, że stanowisko podatnika jest prawidłowe, wskazując na możliwość skorzystania z zaniechania poboru podatku dochodowego od umorzonych wierzytelności na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów. W związku z tym, podatnik nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu umorzenia przez bank wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyłowe Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
29 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z związku z umorzeniem przez bank wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego. Uzupełnił go Pan 3 kwietnia i 29 maja 2025 r. (daty wpływu). Treść wniosku jest następująca:
W 2006 r. podpisał Pan wspólnie z Panią A.B. (późniejszy małżonek) w banku X umowę o kredyt hipoteczny nr (...) sporządzoną w dniu 14 grudnia 2006 r. a podpisaną w dniu 18 grudnia 2006 r., zabezpieczony hipoteką kaucyjną wpisaną do księgi wieczystej na zakup mieszkania w budowie od dewelopera, tj. nieruchomość nowo zakładaną w A. o 2powierzchni 50,60 m w kwocie 253.372 PLN oraz na jego wykończenie w kwocie 2.628 PLN. Całkowita kwota kredytu 256.000 PLN. W dniu 11 września 2008 r., podpisał Pan wraz z Panią A.B., wspólnym kredytobiorcą oraz Bankiem (...) Aneks nr (...) do umowy o kredyt hipoteczny, w którym przewalutował Pan kwotę zadłużenia głównego w wysokości 253.641,74 zł na walutę CHF. Zaciągnięty wraz z Panią A.B., tj. współkredytobiorcą kredyt ma charakter mieszkaniowy, tj. został zaciągnięty na cele nabycia mieszkania i jego wykończenia. Od czasu odbioru mieszkania w 2008 roku zamieszkiwał Pan w zakupionym mieszkaniu wspólnie z Panią A. B. wraz z dziećmi. W 2011 roku ożenił się Pan z Panią A.B. (przyjęła nazwisko B.) i pozostawał Pan we wspólnocie majątkowej małżeńskiej. Dnia 28 września 2023 roku w Kancelarii Notarialnej wprowadził Pan w swoim małżeństwie ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej, a (...) 2024 r. sąd orzekł rozwód. Obecnie w mieszkaniu tym zamieszkuje Pana była żona, wraz z Pana córką i jej synem. Kredyt ten zaciągnął Pan w PLN a potem przewalutował aneksem na walutę CHF. Kredyt ten jest w tej chwili kredytem waloryzowanym kursem franka szwajcarskiego (CHF). Jak wynika z licznego orzecznictwa, zarówno krajowego, jak i Trybunału Sprawiedliwości UE, kredyty waloryzowane do waluty obcej, takie jak Pana wspólny z Panią A.B. mają charakter bezprawny, a zawarte w nich klauzule waloryzacyjne są nieważne. Z tego powodu wspólnie z ówczesną żoną A.B. współkredytobiorcą, złożył Pan przed Sądem Okręgowym (...), pozew przeciwko bankowi o roszczenia w związku z zawarciem, wykonywaniem i treścią umowy, a w szczególności dochodzi Pan roszczeń o uznanie postanowień umowy w tym dotyczących zasad ustalania kursu waluty, klauzuli ryzyka walutowego oraz zasad indeksacji, za niewiążące na podstawie art. 385¹ i nast. Kodeksu cywilnego lub o stwierdzenie nieważności umowy lub o zapłatę z ww. tytułów. Razem z małżonką postawił Pan również zarzuty nieważności umowy bez względu na ewentualną abuzywność jej postanowień. Bank zaproponował Panu i Pani A.B. ugodę, mającą na celu polubowne zakończenie sprawy. Bank zaproponował zmianę waluty zadłużenia, określonej w umowie, na walutę polską (PLN) i proponuje ustalić wysokości zadłużenia stron umowy tak, jakby od daty zawarcia umowy, tj. od dnia 18 grudnia 2006 r., stanowił kredyt złotowy udzielony na warunkach wcześniej ustalonych z zachowaniem pozostałych parametrów kredytu wynikających z umowy. W księgach rachunkowych banku na dzień 8 stycznia 2025 r. wysokość zadłużenia wspólnego z drugim kredytobiorcą wynosi 82 407,62 CHF, tj. kapitał kredytu a kwota odsetek naliczonych do dnia 8 stycznia 2025 r. wynosi 160,92 co oznacza, że po przeliczeniu na walutę polską po kursie 4,5097, zadłużenie Pana oraz współkredytobiorcy na dzień 8 stycznia 2025 r. stanowi równowartość 371 633,64 PLN. Po zmianie waluty zadłużenia na walutę polską (PLN) oraz rozliczeniu dotychczas spłaconych rat kredytu na
poczet kredytu w złotych, w ten sposób, że każda rata spłacona na podstawie umowy zostanie zaliczona w pierwszej kolejności na poczet raty odsetkowej, a następnie – raty kapitałowej. Powstała nadwyżka pomniejsza kapitał do spłaty kredytu, od którego naliczane są kolejne odsetki, a niedobór – powiększa kapitał do spłaty, od którego naliczane są kolejne odsetki. Finalnie pozostałe do spłaty zadłużenie wobec banku (pozostała do spłaty kwota kredytu - tylko zostanie sam kapitał) wynosi 193 252,31 PLN. Bank i Pan jako współkredytobiorca zgadza się na obniżenie salda zadłużenia o kwotę 165 608,31 PLN, które zaproponowano Panu w ugodzie. Na skutek obniżenia salda zadłużenia, pozostanie Panu do spłaty wspólnie z Panią A.B. zadłużenie wobec banku z tytułu umowy, na dzień 8 stycznia 2025 r., 27 644,00 PLN. Tę kwotę spłaci Pan w porozumieniu po połowie ze współkredytobiorcą, bank w zaproponowanej ugodzie zwalnia Pana oraz drugiego współkredytobiorcę z długu (umarza zadłużenie) w zakresie kwoty 343 989,64 PLN stanowiącej różnicę między kwotą wskazaną w przeliczeniu na kurs CHF 371.633,64 opisanej wyżej a kwotą wskazaną w ugodzie 27.644 PLN, którą musi Pan wpłacić. Zgodnie z postanowieniami ugody (tj. bank oraz A.B. i Pan C.B.) dokonano przewalutowania rzekomego zadłużenia wyrażonego we frankach szwajcarskich na złote, a następnie bank dokona umorzenia długu obydwojga kredytobiorcom od zdecydowanej większości kwoty tego zadłużenia. Choć Pana zdaniem kredyt został spłacony w większej kwocie niż bank przedstawia kwotę do umorzenia, to dla uniknięcia postępowania sądowego zdecydował się zaakceptować tę kwotę zadłużenia i ją spłacić wobec banku oraz przyjąć umorzenie kredytu we wskazanej kwocie w ugodzie. Nigdy wcześniej nie korzystał Pan z zaniechania poboru podatku dochodowego na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe z 11 marca 2022 r. (dalej: „Rozporządzenie”). Nie posiada także innych kredytów hipotecznych. Planuje Pan podpisać ugodę z bankiem w sprawie kredytu frankowego. Bank zwalnia Pana z długu (umarza) część zadłużenia i prosi o złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków wynikających z rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Ma Pan oświadczyć, iż w związku z art. 508 Kodeksu cywilnego przyjmuje Pan zwolnienie z długu wobec Banku X SA, z tytułu umowy kredytu hipotecznego nr (...) z dnia 18 grudnia 2006 r. w kwocie 343 989,64 PLN.
Czy w Pana przypadku jest Pan zwolniony z opłacenia podatku dochodowego na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2022 r., lub innych przepisów a co jest jednoznaczne z obowiązkiem wystawienia Panu przez bank PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11? Pana stanowisko w sprawie W Pana ocenie, zakup był dokonany na własne cele mieszkaniowe, przez osobę fizyczną z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania. Kredyt zaciągnięty został przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Uważa Pan, że ma prawo do skorzystania z ulgi podatkowej i bank nie ma obowiązku wystawiać Panu PIT-11. Jako osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzysta Pan z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż inwestycji mieszkaniowej. Zwraca się Pan z uprzejmą prośbą o uwzględnienie Pana stanowiska w ww. sprawie (Pana była żona uzyskała już interpretację indywidualną w analogicznym zakresie, która została pozytywnie rozpatrzona).
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłem przychodów są inne źródła. Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy: Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy
dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tym samym wartość umorzonej Panu części kredytu na podstawie zawartej ugody z bankiem stanowi dla Pana przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102 ze zm.): 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot: 1) umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy: a) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz b) osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej; 2) otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania. 2. Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują: 1) kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału); 2) odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje; 3) opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń. 3. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, z późn. zm.), zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego. 4. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego. 5. Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych: 1) jednego gospodarstwa domowego albo 2) więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2023 r. poz. 1774 i 1843). 6. Przez jedno gospodarstwo domowe, o którym mowa w ust. 5, rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi. 7. W przypadku gdy stroną umowy kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, są co najmniej dwie osoby fizyczne, zaniechanie poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ma zastosowanie wyłącznie do osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b. Natomiast w myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia: Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został: 1) udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz 2) zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz 3) zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei § 4 cytowanego rozporządzenia stanowi, że: Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2026 r. Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na: a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie, c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego, d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego – położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Zaniechanie poboru podatku znajduje zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy hipotecznego kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b w zw. z § 3 przytoczonego rozporządzenia). Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, do uzyskanego przez Pana przychodu związanego z ww. umorzeniem zastosowanie znajdzie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. Tym samym nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu umorzenia przez bank wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Ta interpretacja dotyczy Pana obowiązków podatkowych w związku z umorzeniem kredytu przez bank. W tej interpretacji nie oceniamy Pana stanowiska w części dotyczącej obowiązku wystawiania PIT-11 przez bank. Ta interpretacja dotyczy tylko Pana sytuacji prawnopodatkowej i nie wywołuje skutków prawnych dla Pana byłej żony. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu interpretacji organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pana w zakresie przedstawionego stanu faktycznego. Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Pan do interpretacji. • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili