0115-KDST2-2.4011.156.2025.2.AP

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący skutków podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z związku z zawartą ugodą z bankiem i wypłatą kwoty z tego tytułu. Uzupełnili go Państwo pismem z 22 kwietnia 2025 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca. Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem 1. Zainteresowana będąca stroną postępowania: A. A ul. A 1 (...) NIP: (...) 2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania: B. A ul. A 1 (...) NIP: (...) Opis stanu faktycznego Na mocy umowy z dnia 29 grudnia 2006 r. A S.A. udzielił A. A i B. A kredytu w kwocie 72 842,57 CHF z przeznaczeniem na budowę budynku mieszkalnego (§ 1 ust. 1 i 3 umowy). Po zmianach organizacyjnych aktualnie jest to B S.A. W dniu 14 maja 2024 r. ww. osoby pozwały bank o ustalenie, że umowa Nr (...) kredytu budowlanego w walucie wymienialnej z dnia 29 grudnia 2006 r. jest nieważna w całości oraz wniosły o zasądzenie od pozwanego banku łącznie do ich majątku wspólnego kwoty 135 037,44 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz kwoty 23 872,78 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Na rozprawie przed Sądem Okręgowym w B w dniu 10 lutego 2025 r. strony zawarły przed sądem ugodę, która stanowi załącznik do protokołu rozprawy. Zamiarem stron zawierających ugodę było polubowne rozstrzygnięcie sporu dotyczącego ważności oraz skuteczności umowy lub niedozwolonego charakteru jej postanowień, a tym samym uchylenie niepewności co do roszczeń wynikających z umowy lub z wykonania świadczeń z umowy, przez przyjęcie przewidzianych w ugodzie rozwiązań. Ustępstwo po stronie Kredytobiorców polega na tym, że Kredytobiorcy odstąpili od dochodzenia od banku roszczeń wywodzonych z zarzutu nieważności umowy w brzmieniu sprzed zmiany dokonanej ugodą, w zamian za dokonanie zmian umowy w sposób opisany w ugodzie. Strony potwierdziły, że miały wolę zawarcia umowy w dacie jej zawarcia, oraz oświadczyły, że mają wolę utrzymania jej w mocy przez cały okres kredytowania, z uwzględnieniem zmian wynikających z ugody, w tym do jej całkowitego rozliczenia zgodnie z ugodą. Zgodnie z postanowieniami ugody kwota zadłużenia z tytułu umowy wynosząca 2 801,52 CHF została przeliczona na walutę polską (PLN) po średnim kursie walut obcych ogłaszanym przez NBP ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zawarcia ugody (co dało 12 468,44 zł). Strony postanowiły, że bank zwalnia Kredytobiorców z długu (umarza zadłużenie Kredytobiorcy) w zakresie kwoty 12 468,44 zł.

Ponadto cytat: „Strony postanawiają, że Bank dodatkowo wypłaci Kredytobiorcy kwotę 65 500,00 PLN, w związku z rozliczeniem Umowy na rachunek bankowy nr (...) w terminie miesiąca od dnia zawarcia Ugody.” Dodatkowo bank zobowiązał się zwrócić Stronom koszty zastępstwa procesowego w sprawie sądowej. Ponadto z ugody wynika, iż „Strony zgodnie oświadczają, że Ugoda prowadzi do definitywnego uchylenia sporu dotyczącego ważności Umowy, jej bezskuteczności lub niedozwolonego charakteru jej postanowień, a tym samym uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z treści postanowień Umowy lub z wykonania świadczeń z Umowy — w brzmieniu sprzed zmianą Umowy dokonanej niniejszą Ugodą. W związku z tym Strony nie będą występować względem siebie z takimi roszczeniami, a przyjęte w Ugodzie rozwiązania, w tym w szczególności zwolnienie Kredytobiorcy z długu, o którym mowa w pkt 3 Ugody, w pełni wyczerpują wzajemne roszczenia Stron w tym zakresie. Kredytobiorca przyjmuje do wiadomości, że w wyniku zwolnienia z długu (umorzenia) z tytułu zadłużenia Kredytobiorcy wobec Banku, i otrzymania kwoty, o której mowa w pkt 3.2 Ugody, u Kredytobiorcy powstaje przychód podlegający opodatkowaniu, a Bank będzie zobowiązany do wypełniania ciążących na nim obowiązków informacyjnych (tj. sporządzenie informacji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11).” Bank nie precyzuje z czego wynika kwota 65 500 zł, niemniej jednak jest to część świadczeń wpłaconych przez Kredytobiorców z własnych środków pieniężnych na poczet rat wynikających z harmonogramu spłat umowy kredytu. Bank uruchomił przedmiotowy kredyt w złotych polskich, wypłacając Kredytobiorcom z tego tytułu kwotę 167 871 zł (pierwsza transza w dniu 17 stycznia 2007 r. w kwocie 90 000 zł, natomiast druga transza w dniu 7 sierpnia 2007 r. w kwocie 77 871 zł). Kredytobiorcy do dnia wniesienia pozwu zapłacili 135 037,44 zł i 23 872,78 CHF. Suma wpłat dokonanych przez Kredytobiorców na rzecz banku z tytułu umowy kredytu pomniejszona o kwotę jaką wypłaca bank (65 500 zł) jest większa niż kwota uzyskanego przez Kredytobiorców kapitału z tytułu umowy kredytu (tj. bank w ostatecznym rozliczeniu umowy kredytu ma zwrócony kapitał, a ponadto w posiadaniu Banku pozostaje część środków zapłaconych przez Kredytobiorców ponad kapitał). Uzupełnienie Jest Pani wraz z mężem współwłaścicielem nieruchomości, na nabycie której został zaciągnięty kredyt - na zasadzie małżeńskiej ustawowej wspólności majątkowej. Złożyli Państwo oświadczenie potwierdzające, iż Kredytobiorcy spełniają warunki wskazane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2024 r. zmieniającym rozporządzenie (Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r.) w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (dotyczy to części umorzonej wierzytelności). Natomiast co do kwoty 65 500,00 zł wypłaconej przez bank w związku z rozliczeniem umowy to nie wiedzą Państwo czy stanowi ona przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - stąd wniosek o interpretację i treść zawartego w niej pytania. Niemniej jednak uważają Państwo, że wypłacona przez bank kwota 65 500,00 zł, w związku z rozliczeniem umowy nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota 23 872,78 CHF to kwota franków szwajcarskich wpłacona do banku tytułem rat kapitałowo-odsetkowych. Kredyt był bowiem spłacany w polskich złotych (135 037,44 zł) oraz we frankach szwajcarskich (23 872,78 CHF). Kwotę 23 872,78 CHF przeliczyli Państwo na dzień pisania niniejszych wyjaśnień (kurs średni NBP: 4,6144) stąd łączna kwota spłaconego kredytu to 135 037,44 zł + 23 872,78 x 4,6144 = 245 196 zł. Kwota 65 500,00 zł jest zwrotem środków pieniężnych, które wcześniej, na mocy umowy kredytowej przekazali Państwo na rzecz banku w ramach spłaty rat kapitałowo-odsetkowych. Zwrócona kwota dodatkowa mieści się w kwocie wpłacanej podczas spłaty kredytu.

Pytanie

Czy wypłacona przez bank kwota 65 500,00 PLN, w związku z rozliczeniem umowy na rachunek bankowy nr (...) w terminie miesiąca od dnia zawarcia ugody stanowi dla Pani i męża przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych? Państwa stanowisko w sprawie W Państwa ocenie, wypłacona przez bank kwota 65 500,00 zł, w związku z rozliczeniem umowy nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem w istocie stanowi zapłatę przez bank części świadczeń wpłaconych przez Kredytobiorców z ich własnych środków pieniężnych na poczet rat wynikających z harmonogramu spłat umowy kredytu. Wpłata ta nie powoduje powstania po Państwa stronie przysporzenia majątkowego - ani poprzez zwiększenie aktywów ani poprzez zmniejszenie ich pasywów, gdyż są to środki pieniężne Zainteresowanych wpłacone uprzednio na poczet spornej umowy kredytu. Zgodnie z art. 11 ust. 1 uPlT przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Analizując dyspozycję ww. przepisów należy zwrócić uwagę, że pojęcie przychodu zostało zdefiniowane przez ustawodawcę jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego. Zatem są to świadczenia mające realną korzyść finansową. O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji gdy podatnik - czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. Ujmując to innymi słowy, za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Jeżeli więc mamy do czynienia z sytuacją, że suma wpłat dokonanych przez Kredytobiorców na rzecz banku z tytułu umowy kredytu pomniejszona o kwotę dodatkową otrzymaną z banku nie jest mniejsza niż kwota uzyskanego przez Kredytobiorców kapitału z tytułu umowy kredytu, to należy wskazać, iż wypłata Kredytobiorcom przez bank dodatkowej kwoty pieniężnej w ramach zawarcia ugody sądowej nie stanowi przychodu po stronie Zainteresowanych. W tym miejscu wskazać należy na pogląd prezentowany przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 16 października 2023 r., nr 0115- KDIT2.4011.437.2023.1.ŁS. Organ interpretacyjny wskazał: „odnosząc się natomiast do skutków podatkowych wypłaty Pani przez Bank kwoty pieniężnej w ramach zawarcia ugody, na którą składać się będzie kwota wpłaconych przez Panią wcześniej własnych środków pieniężnych na poczet rat wynikających z harmonogramu umowy kredytu

zawartej z Bankiem, stwierdzić należy, że wypłata ta nie spowoduje po Pani stronie powstania przysporzenia majątkowego. Wypłata ta będzie dla Pani neutralna podatkowo. Tym samym z tego tytułu nie powstanie po Pani stronie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mający podlegać opodatkowaniu.” Pogląd ten został potwierdzony przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 16 lutego 2024 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.1078.2023.2.AC, z dnia 16 grudnia 2024 r. 0115-KDIT1.4011.680.2024.1.MST oraz z dnia 23 grudnia 2024 r. 0115-KDIT2.4011.467.2024.3.ŁS. Podkreślenia wymaga fakt, że w wyniku ugody otrzymali Państwo z powrotem własne środki - a konkretnie zapłacone bankowi kwoty, które zostały nadpłacone ponad wypłacony im kapitał kredytu (i to nie wszystkie, bo część nadpłaconych ponad kapitał kwot ostatecznie pozostaje w posiadaniu banku). Z tych też przyczyn wypłata przez Bank kwoty dodatkowej w wysokości 65 500 zł nie stanowi przychodu, albowiem w istocie stanowi zwrot przez bank części świadczeń wpłaconych przez Panią i jej męża z ich własnych środków pieniężnych na poczet rat wynikających z harmonogramu spłat umowy kredytu. Biorąc zatem pod uwagę charakter tej czynności, wpłata przez bank na rachunek bankowy Kredytobiorców środków pieniężnych, wynikających z przyjętego przez Strony w ugodzie sposobu rozliczenia umowy, nie powoduje powstania po Państwa stronie przysporzenia majątkowego - ani poprzez zwiększenie aktywów ani poprzez zmniejszenie ich pasywów, gdyż są to środki pieniężne wpłacone uprzednio na poczet spornej umowy kredytu. Nie ma zatem podstaw, aby ww. kwotę uznać za przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 uPIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą: dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz dochodów, od których zaniechano poboru podatku na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej. W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29- 30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów. Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy

przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Ogólne pojęcie przychodu zostało wyjaśnione w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Ustawodawca przyjął zasadę, że przychodami są: 1) pieniądze i wartości pieniężne, które: · zostały otrzymane przez podatnika – czyli takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”; · zostały postawione do dyspozycji podatnika – czyli takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika. 2) wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń – czyli takie przysporzenia majątkowe, które mają postać: · świadczeń w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa); · nieodpłatnych świadczeń innych niż świadczenia w naturze (np. otrzymane usługi). Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Z uwagi na wyróżnienie przez ustawodawcę przychodów o charakterze niepieniężnym, uznaje się, że przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy jest nie tylko uzyskanie przez podatnika nowych aktywów, ale także zmniejszenie jego pasywów. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m. in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie. Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednym z nich są „inne źródła”, czyli źródła inne niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy). Przy czym, zgodnie z art. 20 ust. 1 komentowanej ustawy: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł. Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy: Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę w przytoczonym już wcześniej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego. W opisie zdarzenia wskazali Państwo, że na skutek zawarcia umowy o kredyt hipoteczny łącznie bank wypłacił kwotę 167 871,00 zł stanowiącą równowartość 72 842,57 CHF stosując kurs obowiązujący w banku w chwili uruchomienia transz kredytu. W związku z realizacją umowy, uiścili Państwo na rzecz banku łącznie kwotę 245 196 zł. W zawartej ugodzie z 10 lutego 2025 r. wskazano, że bank umorzy Państwu kwotę 2 801,52 CHF po przeliczeniu na PLN kwotę 12 468,44 zł oraz zwrócił Państwu koszty zastępstwa procesowego w sprawie sądowej. Ponadto wypłaci Państwu kwotę dodatkową w wysokości 65 500,00 zł, będącą zwrotem środków pieniężnych, które wcześniej na mocy umowy kredytowej przekazali Państwo na rzecz banku w ramach spłaty rat kapitałowo- odsetkowych. Zwrócona kwota dodatkowa mieści się w kwocie wpłaconej przez Państwa podczas spłaty kredytu. Wobec powyższego, skoro kwota 65 500 zł, stanowiąca zwrot części rat kapitałowo- odsetkowych, którą otrzymali Państwo od banku w wyniku zawartej ugody, mieści się w kwocie wpłaconej podczas spłaty kredytu hipotecznego, to jej otrzymanie nie spowoduje po Państwa stronie przysporzenia majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie będą Państwa przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie będzie skutkowało obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Dodatkowe informacje

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie zagadnienie objęte pytaniem. Inne kwestie poruszane we wniosku nie były przedmiotem oceny przez tut. organ. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu interpretacji organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Państwa w zakresie przedstawionego stanu faktycznego. Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 za zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Zainteresowany będący stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.