Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
łowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu
faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest
prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
11 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 10 marca 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych
przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie –
pismem z 30 kwietnia 2025 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca od 23 grudnia 2019 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w
ramach której świadczy usługi informatyczne.
Do przedmiotu działalności gospodarczej Podatnika według Polskiej Klasyfikacji
Działalności (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 2025) zaliczają się:
1) 62.10.B Pozostała działalność w zakresie programowania,
2) 62.20.B Pozostała działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki oraz
zarządzaniem urządzeniami informatycznymi,
3) 62.90.Z Pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i
komputerowych,
4) 72.10.Z Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i
technicznych,
5) 74.20.Z Działalność fotograficzna,
6) 95.10.Z Naprawa i konserwacja komputerów i sprzętu (tele) komunikacyjnego.
Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek
podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) i rozlicza podatek
dochodowy od osób fizycznych od dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej
według stawki liniowej, na podstawie art. 30c ustawy o PIT. Dokumentację podatkową dla
potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca prowadzi w
formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług (dalej również: „Umowa”) ze spółką z
ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”).
W ramach umowy Wnioskodawca zobowiązał się do świadczenia usług w dziale „delivery”,
a mianowicie w zakresie dostarczania do klientów nowych rozwiązań, polegających na m.
in.: projektowaniu, rozwoju i optymalizacji interfejsów użytkownika oraz doświadczeń
użytkowników (UX). Pracując nad różnorodnymi komponentami systemu, Wnioskodawca
koncentruje się na zapewnieniu, że każdy aspekt systemu jest intuicyjny, funkcjonalny i
estetycznie atrakcyjny, co bezpośrednio przyczyniało się do poprawy efektywności i
satysfakcji końcowych użytkowników.
Wnioskodawca przeprowadził wiele projektów w ramach zawartej umowy, w których
pełnił rolę programisty. Poniżej Wnioskodawca przedstawia opisy kilku z realizowanych
przez siebie projektów:
W ramach jednego z przedsięwzięć Wnioskodawca od 2020 roku zajmuje się rozwijaniem
dodatku do systemu (...). W ramach swojej działalności Wnioskodawca prowadzi prace
analityczne, projektowe i implementacyjne, mające na celu dostosowanie rozwiązania do
zmieniających się regulacji prawnych oraz potrzeb klientów.
Wnioskodawca analizuje wymagania klientów we współpracy z konsultantami
biznesowymi, dokonuje przekładu wymagań biznesowych na architekturę systemu, a
następnie implementuje rozwiązania w środowisku (...). W trakcie prac każdorazowo
napotyka nowe wyzwania techniczne i funkcjonalne, których rozwiązanie wymaga
pogłębionej analizy i tworzenia innowacyjnych metod integracji oraz przetwarzania
danych.
Technologie wykorzystywane w ramach projektu obejmują: (...).
Następny projekt dotyczył przedsięwzięcia, w którym Wnioskodawca był odpowiedzialny
za wdrożenie rozszerzenia do (...), a także uzupełnienie brakujących funkcjonalności
zgodnie z indywidualnymi wymaganiami klienta.
W ramach realizacji projektu Wnioskodawca zapoznał się z dokumentacją dostarczonego
rozwiązania, przeanalizował jego ograniczenia, a następnie zaprojektował i wdrożył
brakujące elementy w języku (...). Kluczowym wyzwaniem było zintegrowanie
dostarczonego przez (...) kokpitu z modułami odpowiedzialnymi za (...).
Technologie wykorzystywane w ramach projektu obejmują: (...).
W ramach innego projektu Wnioskodawca opracował nową aplikację wspierającą (...).
Projekt obejmował zaprojektowanie i implementację warstwy backendowej aplikacji
pracującej na danych z modułu (...).
Wnioskodawca był odpowiedzialny za analizę wymagań biznesowych oraz stworzenie
kompletnej architektury systemu, uwzględniając integrację z (...). Implementacja
wymagała także zapoznania się z modułem (...), który wcześniej nie był wykorzystywany w
projektach realizowanych przez Wnioskodawcę.
Technologie wykorzystywane w ramach projektu obejmują: (...).
W jednym z wdrażanych projektów Wnioskodawca był głównym architektem i liderem
technicznym projektu budowy systemu (...).
Projekt wymagał dogłębnej analizy dostępnych technologii, wyboru optymalnych narzędzi
oraz zaprojektowania architektury systemu, który spełniałby wymagania prawne oraz
techniczne. Wnioskodawca był odpowiedzialny za implementację rdzenia systemu oraz
nadzorowanie procesu wdrożenia i testowania.
Technologie wykorzystywane w ramach projektu obejmują: (...).
Innym razem Wnioskodawca uczestniczył w procesie wdrożenia nowej spółki do systemu
(...) w ramach fuzji. Projekt polegał na dostosowaniu istniejącego systemu (...) do nowych
wymagań biznesowych oraz implementacji dodatkowych modułów wspierających procesy
operacyjne.
Wnioskodawca analizował otrzymane specyfikacje techniczne, przeprowadzał ich
weryfikację pod kątem technicznym oraz implementował rozszerzenia umożliwiające
integrację nowej jednostki w ramach istniejącego środowiska (...). Proces wymagał
projektowania i implementacji niestandardowych rozszerzeń zgodnych z wymaganiami
biznesowymi klienta. Technologie wykorzystywane w ramach projektu obejmują: (...).
W jednym z realizowanych projektów Wnioskodawca był głównym architektem i liderem
technicznym projektu wdrożenia integracji systemu (...) z modułem (...). Projekt obejmował
synchronizację (...).
Kluczowym wyzwaniem było zapoznanie się z API systemu (...)oraz modułem (...), które
wcześniej nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę. Projekt obejmował również
zastosowanie technologii (...), co pozwoliło na efektywną implementację oraz zarządzanie
danymi w systemie.
Technologie wykorzystywane w ramach projektu obejmują: (...).
Wnioskodawca uczestniczył w kompleksowym wdrożeniu systemu (...), obejmującym
implementację systemu od podstaw. Projekt obejmował realizację zaawansowanych
zadań w różnych modułach (...) oraz optymalizację istniejących procesów biznesowych.
W ramach projektu Wnioskodawca analizował dostępne technologie, projektował i
wdrażał architekturę systemu oraz rozwiązywał pojawiające się na bieżąco problemy
techniczne. Implementacja wymagała także dogłębnej analizy dokumentacji (...) oraz
zastosowania nowoczesnych technologii związanych z technologią (...).
Technologie wykorzystywane w ramach projektu obejmują: (...).
Wnioskodawca jest programistą, w związku z czym odpowiada za tworzenie
oprogramowania zarówno na etapie opracowania architektury rozwiązań, jak i pisania
kodu.
Opisana we wniosku działalność jest działalnością prowadzoną bezpośrednio przez
Wnioskodawcę w celu wytworzenia nowych, ulepszonych produktów, procesów lub usług,
które są oferowane w tej działalności.
Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą i
osobiście zajmuje się tworzeniem oprogramowania, a także odpowiada za jakość
świadczonych usług oraz ich rezultat. Ma swobodę w doborze sposobu, metod i
organizacji wykonywania czynności składających się na świadczenie Usług. Podatnik
samodzielnie ustala czas i miejsce wykonywania Usług w ramach Umowy. Spółka jest
jedynie uprawniona do udzielania wskazówek i sugestii co do sposobu realizacji Umowy, a
także dokonywania modyfikacji zakresu zleconych Wnioskodawcy Usług.
Powyższego nie zmienia fakt, że Wnioskodawca realizując zadania wynikające z Umowy
współpracuje również z innymi projektantami-architektami, programistami i testerami
wykonującymi usługi na rzecz Spółki lub klientów Spółki. Wnioskodawca oraz każdy z
projektantów-architektów, programistów i testerów współpracujących co do zasady
odpowiedzialny jest za inne części projektu na rzecz Spółki lub klientów Spółki. W praktyce
występują również jednak sytuacje, że nad jednym projektem z punktu widzenia Spółki
pracuje kilku projektantów-architektów, programistów i testerów, przy czym taki projekt
standardowo dzielony jest na mniejsze zadania, za które każdy z programistów
odpowiada osobno. Wnioskodawca ma wiedzę, jakie zadania wykonują projektanci-
architekci, programiści i testerzy współpracujący, w zakresie w jakim jest to niezbędne dla
zapewnienia prawidłowego wykonywania powierzonych mu zadań. Wnioskodawca oraz
pozostali projektanci-architekci, programiści i testerzy nie mają natomiast uprawnień, aby
ingerować w daną część pracy innego programisty.
Wnioskodawca wykonuje więc swoje zadania od początku do końca samodzielnie, na
własny rachunek i odpowiedzialność.
Realizując zadania wynikające z zawartej Umowy, Wnioskodawca zajmuje się przede
wszystkim tworzeniem nowych kodów źródłowych od początku, tj. tworzeniem nowego
oprogramowania komputerowego lub ulepszaniem istniejącego oprogramowania o nową
funkcjonalność oraz projektowaniem architektury rozwiązań, która stanowi bazę do
wytworzenia kodu źródłowego.
Każdorazowo zadaniem tworzonego programu jest zwiększenie efektywności lub tempa
pracy w przedsiębiorstwach klienta Spółki lub w samej Spółce, a także redukcja kosztów
ich działalności. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest zwykle
wykorzystywane do zbierania, utrwalania i przetwarzania informacji, jak również do
wykorzystywania zebranych informacji w celu optymalizacji funkcjonowania
przedsiębiorstw.
Spółka ma prawo do kontroli sposobu i przebiegu wykonywanych czynności oraz do
żądania niezwłocznego udzielenia Spółce wszelkich wyjaśnień w ww. zakresie.
Proces realizacji zlecenia informatycznego (projektu), tj. tworzenia nowego produktu
(programu komputerowego, którego zapisem jest kod źródłowy) lub ulepszania
istniejącego produktu o nową funkcjonalność (wymagającego również stworzenia w tym
zakresie nowego kodu źródłowego), standardowo składa się z następujących etapów:
1. Etap wstępny – obejmuje on konsultacje ze Spółką lub klientem Spółki dotyczące celów
jakie mają być osiągnięte w projekcie; podczas konsultacji klient przedstawia własne
oczekiwania co do parametrów i funkcjonalności oprogramowania, zasobów jakie
może udostępnić Spółce lub klientowi Spółki w tym celu oraz czasu, w jakim projekt
ma zostać zrealizowany; na podstawie tych informacji oraz własnej wiedzy i
doświadczenia, Wnioskodawca wstępnie analizuje możliwość zrealizowania projektu
(stworzenia nowego kodu źródłowego) przy użyciu określonych zasobów; w związku z
faktem, że Wnioskodawca nie dysponuje standardowo gotowymi rozwiązaniami
informatycznymi pozwalającymi na realizację projektu ani gotowym kodem źródłowym
spełniającym oczekiwania Spółki lub klienta Spółki (kod źródłowy musi zostać napisany
od samego początku), w trakcie tego etapu dochodzi do ustalenia poziomu
niepewności co do możliwości realizacji projektu przy użyciu określonych zasobów, tj.
Wnioskodawca ocenia jakie jest ryzyko niepowodzenia projektu;
2. Etap tworzenia oprogramowania – obejmuje on wszelkie czynności faktyczne
podejmowane przez Wnioskodawcę w celu realizacji zlecenia Spółki lub klienta Spółki,
tj. w celu zaprojektowania i napisania nowego kodu źródłowego, co prowadzi do
stworzenia nowego produktu lub ulepszenia dotychczasowego produktu o nowe
zastosowania (nową funkcjonalność); w tym etapie zawarte są również testy nowego
oprogramowania lub też nowej funkcjonalności w ramach istniejącego
oprogramowania;
3. Etap końcowy – obejmuje on zamknięcie projektu i podsumowanie wyników prac; w
trakcie tego etapu ma miejsce akceptacja wyników pracy Wnioskodawcy przez klienta
Spółki lub zakomunikowanie klientowi, że przy danym stanie zasobów nie jest możliwe
stworzenie produktu spełniającego oczekiwania klienta lub dokonanie ulepszeń tego
produktu o nową funkcjonalność zgodnie z oczekiwaniami; w przypadku braku
możliwości realizacji zlecenia zgodnie z oczekiwaniami klienta podczas tego etapu
omawiana jest również kwestia ewentualnego zwiększenia zasobów do realizacji
zadania lub zmiana charakteru wykorzystanych zasobów lub też zmniejszenie
oczekiwań klienta w stosunku do kodu źródłowego, który ma zostać wytworzony.
Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy,
kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z
zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych
zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). Zdaniem
Wnioskodawcy, działalność prowadzona jest w sposób systematyczny, tj. uporządkowany,
zaplanowany, metodyczny, wg pewnego systemu, na podstawie przygotowanego
harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.
Działalność Wnioskodawcy w zakresie projektowania i tworzenia kodu źródłowego nie ma
charakteru rutynowych lub okresowych zmian, lecz stanowi systematyczny rozwój
konkretnego produktu (poczynając od jego tworzenia). Systematyczność działania
Wnioskodawcy w zakresie realizowanych usług na rzecz Spółki przejawia się w tym, że
Wnioskodawca planuje realizację zadań (małych projektów) i prowadzi je przyjmując dla
nich określone cele do osiągnięcia, harmonogramy realizacji i dostępne mu zasoby.
Działalność Wnioskodawcy ma ponadto określony cel – jest nakierowana na zwiększenie
zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań w ramach
prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej.
Dodatkowo należy wskazać, że działania Wnioskodawcy nie mają charakteru
jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób ciągły i zorganizowany, z nastawieniem na
ciągły rozwój i ulepszanie jakości świadczonych usług w przyszłości. Oprogramowanie jest
tworzone, rozwijane i ulepszane w sposób systematyczny według najlepszych praktyk,
jakie Wnioskodawca wypracował w ramach działalności gospodarczej jako osoba
posiadające odpowiednie kompetencje w zakresie tworzenia technologii informatycznych.
Na potrzeby niniejszego wniosku, Wnioskodawca oświadcza, że tworzenie przez niego
oprogramowania opiera się każdorazowo o dostępną aktualnie wiedzę w dziedzinie
technologii informacyjnych (IT) oraz w dziedzinie, której oprogramowanie ma służyć, a
także o umiejętności Wnioskodawcy jako programisty. Z kolei projektowane i tworzone
produkty (oprogramowanie komputerowe) stanowią produkty nowe lub ulepszone
funkcjonalnie w stosunku do tych dotychczas tworzonych przez Wnioskodawcę.
Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio
działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej
działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na
podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lipca 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych
(t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1062 z zm.; dalej: ustawa o prawie autorskim i prawach
pokrewnych). Dotyczy to zarówno oprogramowania opisanego powyżej jako całkowicie
nowe, jak i ulepszone o nową funkcjonalność – w tym drugim przypadku mamy do
czynienia z modułem stworzonym w oparciu o nowy, odrębny kod źródłowy, który w
każdej chwili można wprowadzić do istniejącego programu komputerowego lub go z niego
usunąć. Jest to zatem odrębny program i odrębny utwór od programu „głównego” (choć
stanowi jego istotną nową funkcjonalność).
Element twórczy Wnioskodawcy w tworzeniu oprogramowania polega na dokładnej
analizie systemowej i zebraniu informacji celem możliwości utworzenia nowego lub
poprawienia obecnego kodu źródłowego wprowadzając w nim zupełnie nową
funkcjonalność oraz pisaniu kodu źródłowego, jak również projektowaniu architektury
rozwiązań, w efekcie czego powstaje program komputerowy. Trzeba mieć jednak na
uwadze, że oprogramowanie jako całość to ogół informacji w postaci zestawu instrukcji,
zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla
komputera do realizacji wyznaczonych celów. Celem oprogramowania jest przetwarzanie
danych w wyznaczonym przez twórcę zakresie. Nie wszystkie elementy gotowego
oprogramowania są tworzone od podstaw przez programistów – w tym celu wykorzystuje
się wiele gotowych elementów co jednak nie wpływa na ocenę oprogramowania
(ocenianego jako pewna całość) jako utworu w rozumieniu prawa autorskiego.
Podatnik przenosi na Spółkę majątkowe prawa autorskie do rezultatów Usług oraz
wszelkich innych wyników świadczonych Usług mających charakter utworu w rozumieniu
ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, powstałych w wyniku wykonywania
Umowy („Utwory”), obejmujące korzystanie z Utworów na polach eksploatacji określonych
w Umowie.
W Umowie określono, iż Wnioskodawca zobowiązuje się przenieść na Spółkę autorskie
prawa majątkowe do dzieł powstałych w wyniku świadczenia usług przez Wnioskodawcę
wraz z prawem do wykonywania zależnych praw autorskich oraz wyłączne prawo do
zezwalania na wykonywanie zależnych praw autorskich w stosunku do dzieł uzyskanych z
Utworu, w zakresie używania i rozporządzania bez żadnych ograniczeń terytorialnych, w
ustawowym okresie obowiązywania autorskich praw majątkowych, bez konieczności
złożenia odrębnych oświadczeń w tym zakresie i obejmuje wszelkie pola eksploatacji
znane w chwili utrwalenia utworu (art. 50 i art. 74 § 4 Prawa autorskiego), a w
szczególności:
a) prawo czasowego lub trwałego powielania utworów przy pomocy jakichkolwiek
środków i w jakiejkolwiek formie;
b) prawo tłumaczenia, adaptacji, zmiany konfiguracji, a także innych modyfikacji utworów;
c) prawo publikowania i rozpowszechniania utworów, prawo sprzedawania utworów,
udzielania licencji, wynajmu i wypożyczania;
d) prawo wczytywania do pamięci komputera, sieci komputerowych i internetu, jak
również przechowywania tam utworów.
Za świadczenie Usług Podatnikowi przysługuje w ramach Umowy stałe wynagrodzenie
miesięczne w określonej kwocie.
Kwota należna Wnioskodawcy w ramach Umowy obejmuje również wynagrodzenie za
przeniesienie na Spółkę autorskich praw majątkowych na wszystkich polach eksploatacji
wymienionych w Umowie.
Wynagrodzenie to ma charakter jednorodny i niepodzielny, stanowiąc zapłatę za
wszystkie czynności Wnioskodawcy niezbędne do wykonania Umowy. Wnioskodawcy nie
przysługuje odrębne wynagrodzenie za korzystanie z jakiegokolwiek utworu na każdym
odrębnym polu eksploatacji. Wnioskodawca nie zachowuje wyłącznego prawa do
zezwalania na wykonywanie zależnego prawa autorskiego. Dodatkowe wynagrodzenie
Wnioskodawcy nie przysługuje również za wykonywanie nadzoru autorskiego.
W celu kalkulacji części wynagrodzenia przypadającej na autorskie prawa do programu
komputerowego, Wnioskodawca prowadzi ewidencję czynności wykonywanych w ramach
konkretnego projektu i czasu świadczenia usług przyporządkowanego na wykonanie tych
czynności.
Ewidencja ta pozwala na kalkulację wynagrodzenia oraz na wyodrębnienie czasu
świadczenia usług polegającego bezpośrednio na tworzeniu oprogramowania oraz na
pozostałe czynności wykonywane na rzecz Spółki, które z tworzeniem kodu nie są
związane lub związane są jedynie pośrednio.
Dodatkowo Wnioskodawca zobowiązany jest do wypełniania prowadzonego przez Spółkę
systemu ewidencji projektu (dedykowane przez Spółkę oprogramowanie), określając
wykonywane czynności, etap projektu i ilość poświęconego czasu. Z ewidencji tych Spółka
jest w stanie określić dokładnie, jakie czynności wykonywał Wnioskodawca dla danego
klienta, w jakim terminie i czasie. Po zatwierdzeniu przez Spółkę zestawienia godzin
stanowi ono podstawę obliczenia wynagrodzenia.
Wynagrodzenie w ramach Umowy było płatne na podstawie prawidłowo wystawionej i
uprzednio zaakceptowanej przez Spółkę faktury VAT (podatek od towarów i usług).
W związku ze sposobem kalkulacji wynagrodzenia, Wnioskodawca osiąga przychód
(dochód) z autorskiego prawa majątkowego uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi.
Należy w tym miejscu wyjaśnić, że realizując zadania wynikające z zawartej Umowy,
Wnioskodawca zajmuje się przede wszystkim tworzeniem kodów źródłowych od początku,
tj. tworzeniem nowego oprogramowania komputerowego lub ulepszaniem istniejącego
oprogramowania o nową funkcjonalność, tj. możliwość nadania mu nowych zastosowań
oraz tworzeniem projektów rozwiązań. Pozostałe zadania umowne mają charakter
dodatkowy i uzupełniający w stosunku do zadań zmierzających do tworzenia kodów
źródłowych.
W części dotyczącej zadań związanych z wytworzeniem i/lub ulepszeniem kwalifikowanego
prawa własności intelektualnej, wypłacone wynagrodzenie jest wynagrodzeniem z tytułu
przeniesienia autorskiego prawa majątkowego. W tej części przeniesienie autorskiego
prawa majątkowego jest konsekwencją i istotą świadczenia i tym samym wynagrodzenie w
tej części nie jest wypłacane za inne elementy niebędące prawem własności intelektualnej.
W pozostałym zakresie wypłacone wynagrodzenie nie jest natomiast związane z
przeniesieniem autorskiego prawa majątkowego.
Podział czynności na związane i niezwiązane z wytworzeniem i/lub ulepszeniem
oprogramowania pozwala wyodrębnić prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja
czynności opisana we wniosku.
W związku ze świadczeniem usług Wnioskodawca ponosi lub będzie ponosić w
szczególności następujące koszty:
1. koszty zakupu sprzętu komputerowego – oprogramowanie wytwarzane jest przy
pomocy komputera, zapisywane w jego pamięci i bez wykorzystania tego rodzaju
sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle jego zapisanie i odtworzenie;
2. koszty zakupu podzespołów komputerowych i urządzeń peryferyjnych (np. drukarka,
mikrofon, słuchawki) – sam sprzęt komputerowy nie jest wystarczający dla sprawnego
tworzenia oprogramowania przy pomocy nowoczesnych, wysokopoziomowych
języków oprogramowania; stąd też przedsiębiorca konsekwentnie usprawnia
posiadany sprzęt komputerowy poprzez wymianę jego podzespołów oraz
wykorzystywanych urządzeń peryferyjnych; w szybko zmieniającym się świecie
technologii niekorzystanie przez Wnioskodawcę z nowoczesnych rozwiązań
technologicznych prowadziłoby efektywnie do spadku wydajności jego pracy; tym
samym koszty zakupu podzespołów komputerowych i urządzeń peryferyjnych jest
niezbędny dla świadczenia Usług;
3. koszty zakupu urządzeń telekomunikacyjnych (telefonu komórkowego) – jako
przedsiębiorca, Wnioskodawca nie świadczy usług we wskazanym miejscu pod ścisłym
kierownictwem przełożonego i co do zasady ma dowolność w zakresie kształtowania
miejsca świadczenia Usługi, gdy jego obecność w konkretnym miejscu i czasie nie jest
wymagana, co ma miejsce zwłaszcza przy samym pisaniu kodu źródłowego (wyjątkiem
są np. spotkania z klientami Spółki, jeżeli nie odbywają się za pośrednictwem środków
komunikowania się na odległość); Wnioskodawca dla sprawnej i terminowej realizacji
konkretnego projektu musi mieć jednak możliwość szybkiego głosowego kontaktu na
odległość z klientem, a klient musi mieć możliwość skontaktowania się z
Wnioskodawcą w razie konieczności; z uwagi na powyższe, posiadanie urządzenia
telekomunikacyjnego w postaci telefonu komórkowego jest niezbędne; ponadto, może
zdarzyć się, że klient oczekuje, aby stworzone oprogramowanie mogło być
wykorzystywane zarówno z poziomu urządzenia stacjonarnego, jak i mobilnego
takiego jak smartfon czy tablet; wobec powyższego, Wnioskodawca musi mieć
możliwość weryfikacji jego jakości, poprawności działania i ogólnego doświadczenia
użytkownika nie tylko za pomocą komputera stacjonarnego, lecz również przy
wykorzystaniu urządzeń mobilnych; budowanie oprogramowania tak, aby działało ono
sprawnie na urządzeniach mobilnych nie jest zatem dla Wnioskodawcy wyborem, a
koniecznością;
4. koszty zakupu usług telekomunikacyjnych (abonament telefoniczny i dostęp do
Internetu) – Oprogramowanie zarówno w procesie jego produkcji, jak i dalszego
funkcjonowania wykorzystuje dostęp do sieci Internet. Jego wytworzenie, testowanie i
dalsze wykorzystywanie nie byłoby możliwe bez dostępu do sieci; w świetle
powyższego Wnioskodawca zmuszony jest do zapewnienia łączności sprzętu
komputerowego z siecią Internet; ponadto, sprawne realizowanie Usług wymaga
często szybkiej komunikacji telefonicznej i poniesienia kosztów związanych z zakupem
usług telekomunikacyjnych w tym zakresie.
5. koszty zakupu specjalistycznej literatury związanej z wytworzeniem oprogramowania –
Oprogramowanie wytwarzane jest przede wszystkim na podstawie wiedzy i
doświadczenia Wnioskodawcy; dla jego decydującego kształtu kluczowe znaczenie
mają przede wszystkim posiadane przez niego informacje specjalne i wiedza
specjalistyczna; w tym celu ustawicznie pogłębia on swój zasób wiedzy, zakupując
literaturę specjalistyczną; jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że pozyskanie tego
rodzaju informacji nie jest możliwe za pomocą źródeł bezpłatnych (biblioteki, źródła
internetowe), gdyż poziom specjalizacji wymagany przez literaturę przedmiotu i tempo
jej zmian sprawia, że zasadne jest korzystanie jedynie z najnowszych, profesjonalnych
publikacji; te nie są jednak dostępne w bibliotekach (z uwagi tempo zmian), ani w
Internecie (gdyż są tam dodatkowo płatne);
6. koszty szkoleń – celem zakupu szkoleń jest poszerzanie wiedzy Wnioskodawcy w
zakresie technologii informacyjnych celem sprawniejszego świadczenia Usług; jak
wskazano już powyżej, oprogramowanie wytwarzane jest przede wszystkim na
podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy;
7. koszty zakupu sprzętu papierniczo-biurowego – sprzęt papierniczo-biurowy
Wnioskodawca wykorzystuje czasem do zapisu dokumentacji projektowej, jak i dla
bieżących kwestii związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (pisma
urzędowe, inna korespondencja), gdy wykorzystanie narzędzi informatycznych jest
utrudnione lub niemożliwe;
8. koszty obsługi księgowej – Wnioskodawca ponosi koszty obsługi księgowej
prowadzonej działalności przez podmiot zewnętrzny (biuro rachunkowe);
9. koszty leasingu/amortyzacji samochodu osobowego;
10. koszty zakupu części samochodowych (np. ogumienia);
11. koszty zakupu paliwa;
12. koszty utrzymania samochodu (zakup ubezpieczenia, przeglądy gwarancyjne, wymiany
płynów eksploatacyjnych) – samochód może być dla Wnioskodawcy niezbędny celem
bezpośredniego kontaktu z klientami końcowymi Spółki oraz w celu przemieszczania
się do siedziby Spółki w razie potrzeby; Wnioskodawca potrzebuje w związku z
powyższym sprawnego samochodu, dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, koszty leasingu
oraz odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej samochodu
osobowego, ale także czynności serwisowych i paliwa są bezpośrednio związane z
prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą polegającą na wytwarzaniu
oprogramowania.
Wnioskodawca zwraca uwagę, że powyższy katalog kosztów ma charakter przykładowy i
celem tego opisu nie jest enumeratywne wymienienie wszystkich kosztów, które
Wnioskodawca ponosi i które potencjalnie może ponieść, a jedynie zobrazowanie
organowi podatkowemu, jakie są standardowe koszty ponoszone w działalności
przedsiębiorstwa osoby fizycznej świadczącej usługi w zakresie tworzenia
oprogramowania komputerowego. Koszty te co do zasady związane są z całokształtem
działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a nie z konkretnym realizowanym projektem i
powstaje problem ich alokacji do przychodów z praw własności intelektualnej, celem
obliczenia dochodu.
W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez
Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej bezpośrednio do przychodów
uzyskiwanych ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego,
Wnioskodawca przyporządkowuje wydatki do przychodów ze sprzedaży autorskiego
prawa do programu komputerowego według proporcji. Proporcja ustalona jest jako
stosunek przychodów ze zbycia autorskiego prawa do programu komputerowego do
przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym
okresie. Podstawą sporządzenia proporcji jest prowadzona przez Wnioskodawcę
ewidencja czasu świadczenia usług.
Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, Wnioskodawca chciałby skorzystać z
przewidzianej w art. 30ca ustawy o PIT preferencji IP BOX w rozliczeniu podatku
dochodowego od osób fizycznych za rok podatkowy 2020 i lata następne.
Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że posiada i prowadzi odrębną od podatkowej
księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję,
pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty)
przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na
wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających
na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z
kwalifikowanych praw własności intelektualnej, obejmujące wydatki od początku realizacji
działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego
prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez
narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Ewidencja jest
prowadzona na bieżąco i zawiera comiesięczne zestawienie dokumentów, które
potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego
miesiąca.
Do składania wniosków o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w tym zakresie
zachęca podatników Ministerstwo Finansów w pkt 75 „Objaśnień podatkowych z dnia 15
lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez
prawa własności intelektualnej - IP Box”. Jak zauważył Minister Finansów, ze względu
bowiem na dynamikę zmian w budowie i funkcjonowaniu programów komputerowych, a
także ze względu na brak wykształconej praktyki stosowania przepisów o IP Box w tej
materii, ogólne objaśnienia podatkowe nie stanowią adekwatnej instytucji prawnej
zapewniającej ochronę prawnopodatkową dla Wnioskodawcy.
Uzupełnienie wniosku
Wnioskodawca doprecyzował, że wszystkie użyte w opisie określenia – „produkt”,
„aplikacja”, „system”, „funkcjonalność”, „oprogramowanie”, „program komputerowy”,
„utwór” – odnoszą się do tego samego rodzaju rezultatu: programu komputerowego w
rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W każdym
przypadku chodzi o samodzielnie stworzony (lub twórczo rozwinięty) kod źródłowy,
stanowiący utwór chroniony prawem autorskim. Słowo „projekt” opisuje natomiast
przedsięwzięcie, w ramach którego powstaje taki program.
Od 2020 r. Wnioskodawca wytworzył lub rozwinął następujące utwory – każdy z nich jest
odrębnym programem komputerowym:
(...)
Każdy z utworów powstał jako nowy kod źródłowy (lub autonomiczny moduł) i został
przekazany Spółce wraz z majątkowymi prawami autorskimi.
Nowy, ulepszony charakter produktów nie jest wynikiem działalności obejmującej
wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów. Działalność
Wnioskodawcy polega na projektowaniu i tworzeniu nowych lub znacząco ulepszonych
produktów, procesów lub usług. Każdorazowo tworzony jest nowy kod źródłowy od
początku lub istniejące oprogramowanie jest ulepszane o zupełnie nową funkcjonalność,
co wymaga twórczego podejścia, analizy i projektowania. Prace te stanowią systematyczny
rozwój konkretnego produktu, a nie rutynowe modyfikacje.
Wnioskodawca zakłada, że dochody w latach następnych będą uzyskiwane w takich
samych lub analogicznych okolicznościach faktycznych, jak przedstawione w opisie stanu
faktycznego i zdarzenia przyszłego we wniosku. Oznacza to kontynuację prowadzenia
jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług informatycznych,
w ramach której Wnioskodawca będzie tworzył, rozwijał lub ulepszał programy
komputerowe (stanowiące kwalifikowane IP) w ramach działalności badawczo-rozwojowej,
a następnie przenosił autorskie prawa majątkowe do tych programów na rzecz
Zleceniodawcy (Spółki) w zamian za wynagrodzenie, prowadząc jednocześnie wymaganą
ewidencję. Wniosek dotyczy zarówno stanu faktycznego (od roku 2020), jak i zdarzenia
przyszłego (lata następne) przy założeniu braku istotnych zmian w modelu współpracy i
stanie prawnym.
Twórczy charakter działalności Wnioskodawcy przejawia się w tym, że oprogramowanie
wytwarzane przez niego jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności
intelektualnej. Nie polega ona na odtwórczym wykorzystaniu istniejących schematów, lecz
na tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań programistycznych. Element twórczy
obejmuje dokładną analizę systemową, zebranie informacji, projektowanie architektury
rozwiązań oraz pisanie nowego lub znacząco zmodyfikowanego kodu źródłowego, w
efekcie czego powstaje nowy lub ulepszony program komputerowy. Każdy projekt wiąże
się z nowymi wyzwaniami technicznymi i funkcjonalnymi, wymagającymi pogłębionej
analizy i tworzenia innowacyjnych metod. Wnioskodawca ma swobodę w doborze
sposobu, metod i organizacji pracy.
Konkretne działania podejmowane w celu opracowania nowego programu
komputerowego lub rozwijania/ulepszania istniejącego obejmują standardowo
następujące etapy:
1. Etap wstępny – konsultacje ze Spółką lub klientem w celu zrozumienia celów i
wymagań; analiza wykonalności projektu przy użyciu dostępnych zasobów i
oszacowanie ryzyka, biorąc pod uwagę konieczność napisania kodu od podstaw;
2. Etap tworzenia oprogramowania – projektowanie architektury rozwiązania, pisanie
nowego kodu źródłowego lub modyfikacja istniejącego w celu dodania nowej
funkcjonalności; w ramach tego etapu Wnioskodawca często musi zapoznać się z
nowymi modułami, technologiami lub API (...); implementacja rozwiązań w
odpowiednim środowisku (...); przeprowadzanie testów tworzonego oprogramowania
lub funkcjonalności;
3. Etap końcowy – zamknięcie projektu, podsumowanie wyników; akceptacja wyników
przez klienta lub dalsze ustalenia w przypadku trudności; przykłady konkretnych
działań zmierzających do rozwijania/modyfikowania programów komputerowych
zostały opisane w punktach dotyczących poszczególnych projektów (...); działania te
obejmują m.in. analizę wymagań, projektowanie architektury, implementację (...),
integrację z innymi systemami/modułami, dostosowanie do zmian prawnych,
rozwiązywanie unikalnych problemów technicznych i funkcjonalnych.
Wnioskodawca wytwarza, rozwija i modyfikuje programy komputerowe w oparciu o
szereg technologii informatycznych, głównie związanych ze środowiskiem (...) oraz
technologiami webowymi. Tworzenie, rozwijanie i modyfikowanie dotyczy przede
wszystkim dostarczania nowych funkcjonalności, integracji systemów, dostosowywania do
wymogów prawnych i biznesowych oraz optymalizacji procesów.
Konkretne technologie i narzędzia wykorzystywane przez Wnioskodawcę w realizowanych
projektach obejmują (lista stworzona na podstawie opisów projektów):
• Środowisko (...);
• Języki programowania i technologie (...)
• Technologie transformacji i przetwarzania danych – (...);
• Narzędzia i standardy developerskie – (...);
• Integracja – (...).
W ramach realizowanych projektów Wnioskodawca stosuje nowe koncepcje i rozwiązania,
niewystępujące wcześniej w jego praktyce gospodarczej. Wymaga to od niego zapoznania
się i opanowania nowych technologii, modułów lub API, takich jak:
(...)
Każdy projekt może wiązać się z koniecznością zastosowania nowych, innowacyjnych
metod integracji, przetwarzania danych czy projektowania architektury, aby sprostać
unikalnym wymaganiom.
Oprogramowanie wytworzone lub usprawnione przez Wnioskodawcę różni się od
rozwiązań już funkcjonujących przede wszystkim poprzez:
1. Wprowadzenie nowej funkcjonalności – oprogramowanie jest tworzone lub
modyfikowane w celu dodania konkretnych, nowych możliwości lub zastosowań,
których wcześniej brakowało; przykłady obejmują obsługę (...);
2. Indywidualne dostosowanie – rozwiązania są projektowane i implementowane pod
kątem specyficznych wymagań danego klienta lub projektu, często integrując różne
systemy lub dostosowując się do unikalnych procesów biznesowych lub wymogów
prawnych; nie są to gotowe, standardowe rozwiązania;
3. Zastosowanie nowych technologii lub metod – wiele projektów wymagało od
Wnioskodawcy zastosowania lub nauczenia się nowych technologii (...), narzędzi (...)
lub metod integracji, które nie były wcześniej stosowane;
4. Rozwiązywanie nowych problemów – prace często wiążą się z napotykaniem nowych
wyzwań technicznych lub funkcjonalnych, które wymagają pogłębionej analizy i
stworzenia innowacyjnych, niestandardowych rozwiązań.
Oryginalność programu komputerowego polega na tym, że jest on rezultatem własnej,
indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej Wnioskodawcy. Przejawia się to w
unikalnym sposobie zaprojektowania architektury, napisania kodu źródłowego oraz
zaimplementowania rozwiązania, które spełnia określone, często złożone wymagania.
Nawet jeśli wykorzystywane są istniejące języki programowania czy biblioteki, finalny
program (kod źródłowy, struktura, logika) jest nowym wytworem intelektu Wnioskodawcy.
Każdy moduł czy nowa funkcjonalność stanowi odrębny utwór.
Różnice w stosunku do rozwiązań już funkcjonujących u Wnioskodawcy wynikają z
konieczności zastosowania w danym projekcie specyficznych technologii, narzędzi lub
rozwiązań, które nie były przez niego wcześniej wykorzystywane lub wymagały nowego,
innowacyjnego zastosowania. Przykłady technologii i narzędzi, których zastosowanie lub
konieczność opanowania w konkretnych projektach przyczyniło się do powstania nowych,
odróżniających się rozwiązań, to:
• specyficzne moduły (...), wymagające dogłębnego poznania ich funkcjonalności i
możliwości integracji;
• nowoczesne technologie (...), które umożliwiają budowanie bardziej zaawansowanych i
wydajnych aplikacji;
• narzędzia wspierające proces tworzenia oprogramowania w (...), które wpływają na
jakość i sposób organizacji kodu;
• technologie integracyjne, w tym zewnętrzne (...)oraz specyficzne mechanizmy
integracyjne (...), wymagające opracowania niestandardowych rozwiązań;
• technologie przetwarzania danych jak (...), stosowane w specyficznych kontekstach (...).
Sam fakt konieczności zintegrowania tych technologii w nowy, unikalny sposób w celu
rozwiązania konkretnego problemu biznesowego lub technicznego powoduje, że finalny
program komputerowy różni się od wcześniej istniejących rozwiązań.
Celem prac Wnioskodawcy jest tworzenie nowych lub ulepszonych programów
komputerowych (produktów, procesów, usług), które zwiększają efektywność lub tempo
pracy w przedsiębiorstwach klienta Spółki lub samej Spółce, redukują koszty ich
działalności lub odpowiadają na zmieniające się wymogi prawne. Innym celem jest
zwiększenie zasobów wiedzy Wnioskodawcy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych
zastosowań.
Konkretne cele poszczególnych projektów wynikały z potrzeb biznesowych lub prawnych
klientów i obejmowały m.in.:
(...)
Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, a prace realizowane są
w ramach tej działalności, na jego własny rachunek, w związku z czym finansowanie
pochodzi z bieżących przychodów działalności gospodarczej Wnioskodawcy.
Cele opisane powyżej zostały osiągnięte – obejmowały one:
(...)
Rezultatem tych prac było dostarczenie działających programów komputerowych (nowych
lub ulepszonych) spełniających wymagania klientów, np. dodatku do (...).
Opracowanie tych rozwiązań nastąpiło w ramach zasobów jednoosobowej działalności
gospodarczej Wnioskodawcy.
Zasoby finansowe Wnioskodawcy pochodziły z przychodów z działalności gospodarczej,
zaś zasoby rzeczowe obejmowały sprzęt komputerowy.
Systematyczność w działaniach Wnioskodawcy przejawia się w kilku aspektach:
• prace nad tworzeniem oprogramowania prowadzone są w sposób metodyczny,
zaplanowany i uporządkowany, według pewnego systemu; proces ten standardowo
obejmuje etap wstępny (konsultacje, analiza), etap tworzenia (projektowanie,
kodowanie, testy) oraz etap końcowy (zamknięcie, akceptacja);
• Wnioskodawca planuje realizację zadań (projektów) i prowadzi je, przyjmując dla nich
określone cele do osiągnięcia, harmonogramy realizacji oraz dostępne zasoby;
działalność jest nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy i ich wykorzystanie do
tworzenia nowych zastosowań;
• działania nie mają charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób ciągły i
zorganizowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej; istnieje nastawienie
na ciągły rozwój i ulepszanie jakości świadczonych usług;
• oprogramowanie jest tworzone, rozwijane i ulepszane według najlepszych praktyk
wypracowanych przez Wnioskodawcę, posiadającego odpowiednie kompetencje.
W odniesieniu do każdego projektu i roku jego realizacji istniał, istnieje lub będzie istniał
harmonogram realizacji poszczególnych etapów tworzenia i adaptacji programu.
Wszystkie ze stworzonych harmonogramów zostały zrealizowane.
Przed rozpoczęciem realizacji poszczególnych programów komputerowych,
Wnioskodawca dysponował zasobami wiedzy i umiejętnościami zdobytymi w toku
edukacji, doświadczenia zawodowego oraz bieżącej działalności gospodarczej. Wiedza ta
obejmowała przede wszystkim:
• ogólną wiedzę informatyczną i programistyczną;
• znajomość konkretnych technologii i narzędzi stosowanych w poprzednich projektach
(...);
• wiedzę w dziedzinie, której dotyczyło tworzone oprogramowanie (...);
• umiejętności analityczne i projektowe.
Wnioskodawca opiera się każdorazowo o dostępną aktualnie wiedzę, zaś wiele projektów
wymagało zapoznania się z nowymi modułami, API oraz technologiami (...). Oznacza to, że
przed rozpoczęciem danego projektu Wnioskodawca nie zawsze posiadał pełną,
wymaganą wiedzę specjalistyczną, lecz musiał ją aktywnie nabywać i rozwijać w trakcie
realizacji projektu.
W ramach opisanej działalności Wnioskodawca wykorzystuje i rozwija szeroki zakres
wiedzy i umiejętności, w szczególności:
• Wiedza techniczna:
– znajomość środowiska (...) i jego modułów (...);
– biegłość w językach programowania (...) oraz technologiach z nimi związanych (...);
– znajomość technologii transformacji danych (...);
– znajomość narzędzi deweloperskich i kontroli wersji (...);
– znajomość technologii i mechanizmów integracyjnych (...I);
• Umiejętności analityczne i projektowe:
– analiza wymagań biznesowych i technicznych;
– projektowanie architektury systemów i oprogramowania;
– rozwiązywanie złożonych problemów technicznych i funkcjonalnych;
– analiza dokumentacji technicznej;
• Wiedza dziedzinowa: Zrozumienie procesów biznesowych i wymogów prawnych w
obszarach, dla których tworzone jest oprogramowanie (...);
• Umiejętności miękkie: Współpraca w zespole (z konsultantami, innymi programistami),
komunikacja z klientem.
Wnioskodawca systematycznie rozwija swoją wiedzę i umiejętności poprzez
samokształcenie (analiza dokumentacji, literatury specjalistycznej), zdobywanie
doświadczenia w projektach wymagających opanowania nowych technologii oraz
ewentualne szkolenia. Celem jest stałe zwiększanie zasobów wiedzy i wykorzystywanie ich
do tworzenia nowych zastosowań.
Tworzone, rozwijane i modyfikowane produkty (programy komputerowe) są i będą oparte
na:
• dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętnościach Wnioskodawcy: obejmuje to zarówno
wiedzę zdobytą wcześniej, jak i tę nabywaną na bieżąco w celu realizacji konkretnych
projektów; wiedza ta dotyczy głównie narzędzi informatycznych, technologii
oprogramowania oraz dziedziny merytorycznej danego projektu;
• konkretnych technologiach i narzędziach informatycznych: są to głównie technologie
związane ze środowiskiem (...) oraz powiązane technologie integracyjne,
przetwarzania danych i narzędzia deweloperskie; wybór konkretnych technologii
zależy od wymagań projektu;
• indywidualnych, twórczych rozwiązaniach programistycznych: każdy program jest
rezultatem własnej, twórczej pracy intelektualnej Wnioskodawcy, co obejmuje
projektowanie architektury i implementację (pisanie) unikalnego kodu źródłowego;
nawet przy wykorzystaniu istniejących technologii, sposób ich połączenia i
zastosowania do rozwiązania konkretnego problemu stanowi nowe, autorskie
rozwiązanie.
Podstawą jest więc połączenie aktualnej wiedzy technicznej i dziedzinowej z twórczym
podejściem do projektowania i programowania, z wykorzystaniem odpowiednich narzędzi
i technologii, często wymagające ich nauki lub innowacyjnego zastosowania.
Efekty samodzielnej pracy Wnioskodawcy, określane jako „Oprogramowanie” lub
„program komputerowy” zawsze były, są i będą odrębnymi programami komputerowymi
stanowiącymi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie
autorskim i prawach pokrewnych. Dotyczy to zarówno oprogramowania tworzonego od
podstaw, jak i modułów stanowiących ulepszenie istniejącego oprogramowania o nową
funkcjonalność – takie moduły również stanowią odrębny program i utwór.
Oprogramowanie to jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności
intelektualnej Wnioskodawcy.
Pierwotnie, z chwilą ustalenia utworu (programu komputerowego), Wnioskodawcy
przysługują do niego autorskie prawa majątkowe. Jednakże, zgodnie z zawartą Umową,
Wnioskodawca przenosi całość majątkowych praw autorskich do utworów powstałych w
wyniku wykonywania Umowy na rzecz Spółki. Przeniesienie to obejmuje wszelkie pola
eksploatacji znane w chwili utrwalenia utworu. W związku z tym, po przeniesieniu praw,
Wnioskodawcy nie przysługują już majątkowe prawa autorskie do tych konkretnych
programów komputerowych.
Efekty pracy Wnioskodawcy – programy komputerowe – zawsze są utworami w
rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Potwierdzają to
następujące cechy jego pracy:
a) praca Wnioskodawcy polega na tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań
programistycznych, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leżą po jego stronie;
Oprogramowanie jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności
intelektualnej i stanowi kreację nowej wartości niematerialnej; element twórczy polega
na analizie, projektowaniu architektury i pisaniu kodu;
b) praca Wnioskodawcy nie jest efektem działań wymagających jedynie określonych
umiejętności programistycznych, których rezultaty są powtarzalne i przewidywalne;
każdy projekt niesie nowe wyzwania, wymaga indywidualnego podejścia, analizy i
często tworzenia innowacyjnych metod; działalność nie obejmuje rutynowych lub
okresowych zmian;
c) praca Wnioskodawcy nie jest jedynie „techniczną” realizacją szczegółowych projektów;
chociaż wykonuje on zlecenia dla klientów Spółki, to sposób realizacji, dobór metod,
projekt architektury i implementacja kodu stanowią jego wkład twórczy;
Wnioskodawca ma swobodę w doborze metod i organizacji pracy i pracuje na własny
rachunek i odpowiedzialność.
W każdym przypadku – zarówno gdy Wnioskodawca tworzy całkowicie nowe
oprogramowanie, jak i gdy rozwija (ulepsza) istniejące oprogramowanie o nową
funkcjonalność – efekty jego prac są/były/będą odrębnymi programami komputerowymi,
które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach
pokrewnych. W przypadku rozwijania/ulepszania, stworzony moduł lub nowa
funkcjonalność, oparta o nowy, odrębny kod źródłowy, jest traktowana jako odrębny
program i odrębny utwór od programu „głównego”, mimo że stanowi jego nową
funkcjonalność.
Wnioskodawca doprecyzował, że przenosi na Spółkę całość majątkowych praw autorskich
do rezultatów Usług (Utworów) powstałych w wyniku wykonywania Umowy. Umowa
jednoznacznie określa przeniesienie autorskich praw majątkowych na Spółkę na
wszystkich wskazanych polach eksploatacji. Kwota należna Wnioskodawcy obejmuje
wynagrodzenie za przeniesienie tych praw. W części dotyczącej zadań związanych z
wytworzeniem i/lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
wypłacone wynagrodzenie jest wynagrodzeniem z tytułu przeniesienia autorskiego prawa
majątkowego. Przeniesienie to jest konsekwencją i istotą świadczenia w tej części. Tym
samym dochodzi do odpłatnego zbycia (sprzedaży) kwalifikowanego prawa własności
intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego) na rzecz Spółki. Zdaniem
Wnioskodawcy osiąga on przychód z tytułu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.
Przeniesienie majątkowych praw autorskich do programu komputerowego (zarówno
tworzonego od podstaw, jak i rozwijanego/udoskonalanego/modyfikowanego)
każdorazowo następuje i będzie następowało zgodnie z wymogami przewidzianymi w
przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Umowa zawarta ze Spółką
precyzuje zakres przenoszonych praw, w tym pola eksploatacji, zgodnie z wymogami
prawa autorskiego (w szczególności art. 41 ust. 2 i art. 50 tej ustawy). Chociaż art. 53 nie
jest wprost wymieniony w opisie projektu, umowa dotyczy przeniesienia autorskich praw
majątkowych, co implikuje konieczność zachowania formy pisemnej pod rygorem
nieważności (art. 53 w zw. z art. 67 § 2 Kodeksu cywilnego, stosowanym odpowiednio na
mocy art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim), co jest standardową praktyką w tego typu
umowach. Wnioskodawca działa z zamiarem skutecznego przeniesienia praw.
Wnioskodawca, współpracując z innymi specjalistami, jest co do zasady odpowiedzialny za
inne części projektu niż pozostali. W praktyce, nawet jeśli nad jednym projektem pracuje
kilka osób, jest on standardowo dzielony na mniejsze zadania, za które każdy z
programistów (w tym Wnioskodawca) odpowiada osobno. Wnioskodawca wykonuje swoje
zadania od początku do końca samodzielnie, na własny rachunek i odpowiedzialność.
Chociaż ma wiedzę o zadaniach innych osób w zespole w zakresie niezbędnym do
prawidłowego wykonania własnych zadań, nie ma uprawnień do ingerowania w pracę
innych. Zatem Wnioskodawca jest odpowiedzialny za konkretną część/fragment/element
systemu (np. moduł, funkcjonalność), który sam wytwarza.
Wnioskodawca osiąga dochód z tytułu przeniesienia (sprzedaży) prawa majątkowego do
części/fragmentu/elementu (np. modułu, nowej funkcjonalności), który powstał w efekcie
jego własnej, indywidualnej pracy twórczej. Wnioskodawca odpowiada za konkretne
zadania i części projektu, które realizuje samodzielnie. Przeniesienie praw dotyczy
rezultatów jego usług (Utworów) powstałych w wyniku wykonywania Umowy, a nie całego
systemu, jeśli był on tworzony przez większy zespół.
Część/fragment/element (np. moduł, nowa funkcjonalność) stworzony przez
Wnioskodawcę w efekcie jego pracy twórczej jest odrębnym programem komputerowym
podlegającym ochronie określonej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach
pokrewnych. Dotyczy to zarówno oprogramowania całkowicie nowego, jak i ulepszonego
o nową funkcjonalność, gdzie stworzony moduł oparty o nowy, odrębny kod źródłowy jest
traktowany jako odrębny program i odrębny utwór od programu „głównego”.
Wnioskodawca osiąga dochód z tytułu przeniesienia praw do części/fragmentów
/elementów, które sam stworzył. Wnioskodawca nie przenosił prawa do całego systemu
wytworzonego przez zespół jako współwłaściciel. Wnioskodawca jest indywidualnie
odpowiedzialny za własne zadania i samodzielnie wykonuje realizowane zadania.
Wnioskodawca odpowiada za własne, odrębne części projektu lub zadania, a efekty jego
pracy stanowią odrębne utwory. W związku z tym Wnioskodawca przenosi prawa do
utworów, których jest wyłącznym twórcą, a wynagrodzenie jest ustalane za jego
indywidualne świadczenia i przeniesienie praw do stworzonych przez niego Utworów.
Wydatki wymienione we wniosku (obejmujące m.in. koszty sprzętu komputerowego,
oprogramowania, usług telekomunikacyjnych, literatury, szkoleń, obsługi księgowej,
samochodu) są co do zasady ponoszone w związku z całokształtem działalności
gospodarczej Wnioskodawcy, polegającej głównie na tworzeniu oprogramowania.
Wnioskodawca uważa, że koszty te są niezbędne do prowadzenia tej działalności i tym
samym przyczyniają się do powstawania przychodów, w tym przychodów z
kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Jednakże, jak wskazano we wniosku,
koszty te często mają charakter pośredni i nie zawsze jest możliwe ich bezpośrednie
przypisanie (alokacja) do przychodów z konkretnego kwalifikowanego prawa własności
intelektualnej. Z tego względu Wnioskodawca stosuje metodę proporcjonalnej alokacji
kosztów pośrednich. Bezpośrednio do przychodów z kwalifikowanych praw własności
intelektualnej mogą być alokowane te koszty, dla których istnieje jednoznaczny związek z
danym prawem (np. specyficzne szkolenie dotyczące technologii użytej tylko w jednym
projekcie IP Box). W przypadku kosztów pośrednich, ich funkcjonalny związek z
przychodami z kwalifikowanych IP jest ustalany poprzez zastosowanie proporcji.
Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych od 1 stycznia 2020 r.
Metodyka alokacji kosztów, o której mowa w pytaniu nr 3 wniosku (dotyczącym
stanowiska Wnioskodawcy w zakresie alokacji kosztów), polega na przyporządkowaniu
wydatków (których nie można alokować bezpośrednio) do przychodów ze sprzedaży
autorskiego prawa do programu komputerowego według proporcji. Proporcja ta jest
ustalana jako stosunek przychodów ze zbycia autorskiego prawa do programu
komputerowego do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności
gospodarczej w danym okresie. Podstawą do sporządzenia tej proporcji jest prowadzona
przez Wnioskodawcę ewidencja czasu świadczenia usług. Metoda ta jest więc oparta na
kluczu przychodowym. Zastosowana metodyka jest analogiczna do zasady
proporcjonalnego podziału kosztów w oparciu o strukturę przychodów.
Wnioskodawca ustala wskaźnik Nexus zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.
Pytania
1. Czy działalność Wnioskodawcy w zakresie opisanego tworzenia oprogramowania jest
działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w związku z art. 5a
pkt 38 ustawy o PIT?
2. Czy na podstawie art. 30ca ustawy o PIT w zeznaniach rocznych składanych za rok
podatkowy 2020 i lata następne Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę
podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 5% do kwalifikowanego
dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (ustalonego na podstawie
art. 30ca ust. 4 jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej
osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru nexus)
osiągniętego w roku podatkowym, uzyskiwanego z tytułu przeniesienia autorskiego
prawa majątkowego do programu komputerowego?
3. Czy w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego
przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej bezpośrednio do
przychodów uzyskiwanych ze sprzedaży autorskiego prawa do programu
komputerowego, koszt ten może zostać uwzględniony przy obliczaniu dochodu
(straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7
ustawy o PIT, proporcjonalnie w stosunku w jakim pozostaje wysokość przychodów ze
sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej do łącznych przychodów
Wnioskodawcy?
Pana stanowisko w sprawie
Ad 1.
Zdaniem Wnioskodawcy, działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w zakresie
opisanego tworzenia oprogramowania spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej.
Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i
oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe,
podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz
wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Przy czym
ustawodawca definiując prace rozwojowe odsyła do art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca
2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 85 z późn. zm.),
gdzie zostały one zdefiniowane jako działalność obejmująca nabywanie, łączenie,
kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w
zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz
projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów
lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany
wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
Prowadzone przez Podatnika prace polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu
oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i
oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie
Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny
wytwór twórczej pracy.
Prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują ponadto wykorzystywanie wiedzy i
umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i
tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.
Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia i rozwoju nowoczesnych rozwiązań
informatycznych przy wykorzystaniu i rozwijaniu wiedzy z zakresu najnowszych
technologii IT. Należy także podkreślić, że prace nad oprogramowaniem mają charakter
systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), z nastawieniem na rozwój i
ulepszanie programów komputerowych w przyszłości.
Jak wskazał ponadto Minister Finansów w objaśnieniach z dnia 15 lipca 2019 r. „W związku
z tym, że ustawodawca dla potrzeb preferencji IP Box, czy też ulgi B+R, nie zdefiniował
sformułowania „zwiększenia zasobów wiedzy”, nie jest jasne czy zasoby wiedzy odnoszą
się do wiedzy ogólnej, wiedzy pracowników, wiedzy w przedsiębiorstwie, czy też wiedzy w
danej dziedzinie przemysłowej lub naukowej. Nie ma zatem przeszkód, aby przyjąć, że
sformułowanie „zwiększenie zasobów wiedzy” odnosi się wyłącznie do wiedzy danego
przedsiębiorstwa, gdyż ustawodawca nie przewidział minimalnego progu skalowalności
zwiększenia zasobów wiedzy.”.
Ad.2.
Wnioskodawca uważa, że na podstawie art. 30ca ustawy o PIT w zeznaniach rocznych za
rok podatkowy 2020 i lata następne może zastosować stawkę podatku dochodowego od
osób fizycznych w wysokości 5% do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw
własności intelektualnej (ustalonego na podstawie art. 30ca ust. 4 jako iloczyn dochodu z
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i
wskaźnika obliczonego według wzoru nexus) osiągniętego w roku podatkowym,
uzyskiwanego z tytułu przeniesienia autorskiego prawa majątkowego do programu
komputerowego.
Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od
dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.
Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r.,
poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art.
30cb.
Ustawa zmieniająca wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie
podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych
lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej.
W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie
ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową
dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których
podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do
korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej, i które są chronione na podstawie
obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe
prawo ochronne na wzór użytkowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane
dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.”
„(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu
należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego
prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa
uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.
Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg
prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej
z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa
własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.
(...) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie
zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający
obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac
badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku
przeprowadzenia tych prac.”
Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w
ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z
kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.
W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
1) patent,
2) prawo ochronne na wzór użytkowy,
3) prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4) prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5) dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony
roślin,
6) prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego
dopuszczonych do obrotu,
7) wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie
prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8) autorskie prawo do programu komputerowego
– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub
ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska,
oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których
przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w
ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych
praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww.
ustawy).
Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2
dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został
osiągnięty:
1) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży
produktu lub usługi;
4) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności
intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu
sądowym albo arbitrażu.
Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT, podatnicy podlegający opodatkowaniu na
podstawie art. 30ca są obowiązani:
1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych
księgach rachunkowych;
2) prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów
uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane
prawo własności intelektualnej;
3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde
kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie
kwalifikowanego dochodu;
4) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający
ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w
przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo
własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe
spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający
ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do
tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku, gdy
podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub
większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w
prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o
których mowa w pkt 2-4.
Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o
których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT).
Jak wynika z powyższych regulacji, podatnicy, którzy opodatkowują dochody z
kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla
wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP
BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele
stosowania preferencji IP BOX.
Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta
była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym
wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów
podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał
preferencyjnemu opodatkowaniu.
W przypadku podatników, którzy nie prowadzą ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia
wyodrębnionej ewidencji dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP może być
spełniony poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego
kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają
poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca.
Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-
rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP
do końca danego miesiąca kalendarzowego.
Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki
podatku w wysokości 5% od kwalifikowanych dochodów z autorskiego oprogramowania
uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi w przypadku tworzenia Utworów i
prowadzenia do nich oddzielnej ewidencji.
Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona
przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i
zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie
podlegają ochronie.
W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do
programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i
rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów
o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5.
Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program
komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione
prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo
funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione
prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie,
nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej
działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP
Box.
OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową
oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi
posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie
oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie
równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie
oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to,
czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.
W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w
postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych
przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak
utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww.
Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust.
2 pkt 8 ustawy o PIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem
prac badawczo-rozwojowych.
Pojęcie tworzenia i ulepszania programów komputerowych należy rozumieć bardzo
szeroko – jest to bowiem pewien proces, od pomysłu i analizowania możliwości napisania
nowego kodu źródłowego lub odpowiedniej modyfikacji, projektowania, przez fizyczne
pisanie kodu, aż do testowania i wdrażania, bez których nie ma możliwości wprowadzenia
produktu finalnego w postaci nowej aplikacji/systemu/oprogramowania czy też
funkcjonalności w aplikacji/systemie/oprogramowaniu już istniejącym.
W pkt 7 preambuły Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23
kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (Dz. Urz. UE. L
2009 Nr 111) znajduje się reguła przewidująca, że: „do celów niniejszej dyrektywy pojęcie
program komputerowy obejmuje programy w jakiejkolwiek formie, w tym programy
zintegrowane ze sprzętem komputerowym; pojęcie to obejmuje również przygotowawcze
prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego z zastrzeżeniem, że
charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z
nich na późniejszym etapie”. Tak też jest w wypadku Wnioskodawcy, który przygotowuje
niezbędne analizy i dokumentację do projektu, która później wykorzystywana jest przez
zespół programistów.
Jak wskazuje się w literaturze odnoszącej się do prawa autorskiego i praw pokrewnych – J.
Krysińska [w:] Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz, red. W. Machała, R. M.
Sarbiński, Warszawa 2019, LEX – „program komputerowy powstaje etapami. W
uproszczeniu proces ten przedstawia się następująco:
1) sformułowanie/oznaczenie celu/problemu;
2) analiza problemu (określenie informacji/danych wejściowych oraz stworzenie
koncepcji, sposobu postępowania w celu osiągnięcia pożądanego stanu końcowego,
czyli uzyskania oczekiwanych informacji wyjściowych przy uwzględnieniu ograniczeń
sprzętowych i środowiska programowego (platformy software’owej);
3) projektowanie algorytmu (przez pojęcie algorytmu należy rozumieć zbiór reguł
postępowania mający na celu przetworzenie informacji wejściowych w informacje
wyjściowe w skończonej liczbie kroków/działań); istotne jest to, że może istnieć wiele
algorytmów służących rozwiązaniu tego samego problemu);
4) implementacja algorytmu, tj. zapisanie programu w postaci flow chart (dokumentacja
projektowa) i następnie przetłumaczenie go do formy kodu źródłowego programu,
który to kod następnie powinien zostać poddany procesowi przetwarzania np.
kompilacji, asemblacji itp. w celu otrzymania kodu wykonywalnego;
5) testowanie (przyjmując uproszczoną definicję – jest to postępowanie mające na celu
wykrycie usterek programu komputerowego powodujących jego nieprawidłowe
działanie, które wynikają z błędu programisty na jednym z etapów tworzenia
programu, najczęściej w procesie tworzenia kodu źródłowego);
6) eksploatacja”.
Aplikacje/systemy, jako dodatkowe funkcjonalności, to kombinacje komend adresowanych
do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego w celu wykonania
określonych czynności, a więc spełniają definicję programu komputerowego.
Wnioskodawca brał udział w tworzeniu kompleksowego oprogramowania, stale rozwija go
poprzez projektowanie nowych funkcjonalności/ulepszeń.
Ulepszenie lub rozwijanie istniejących funkcjonalności (np. w systemie) polega na:
a) poprawianiu błędów w dotychczasowych rozwiązaniach;
b) wprowadzaniu zmian pozwalających na szybszą pracę rozwiązań;
c) zwiększaniu możliwości np. aplikacji;
d) przetwarzaniu większej ilości danych.
Wnioskodawca w opisie zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wskazał, że
rozwija oprogramowanie poprzez tworzenie oprogramowania oraz projektowanie
architektury rozwiązań. Stworzenie nowego oprogramowania prowadzi w istocie do
powstania nowego oprogramowania komputerowego lub ulepszenia funkcjonalności
dotychczas istniejącego oprogramowania, poprzez poszerzenie go o nowe zastosowania.
Praca polegająca na wykonywaniu tych czynności ma charakter jednoznacznie twórczy,
nie jest efektem działań powtarzalnych, a jej wynikiem jest zmodyfikowany, stworzony od
początku kod źródłowy, będący nowym wytworem intelektu podlegającym ochronie
prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do którego
Wnioskodawca traci prawa własności, z chwilą przeniesienia ich na Spółkę.
Reasumując:
1) podatnik w ramach własnej działalności badawczo-rozwojowej wytworzył
kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do
programu komputerowego, które podlega ochronie według przepisów prawa
polskiego,
2) podatnik osiągnął dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej
uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
3) podatnik prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT.
Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, dochód z kwalifikowanego prawa
własności intelektualnej (tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które
stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej
działalności badawczo-rozwojowej), uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub
usługi, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt
2 ustawy o PIT. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego
opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.
Ad.3.
Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu
poniesionego w ramach działalności gospodarczej bezpośrednio do przychodów
uzyskiwanych ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego, koszt ten
może zostać uwzględniony przy obliczaniu dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa
własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, proporcjonalnie w
stosunku, w jakim pozostaje wysokość przychodów ze sprzedaży kwalifikowanych praw
własności intelektualnej do łącznych przychodów Wnioskodawcy.
Jak wskazano już powyżej, zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2
dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został
osiągnięty:
1) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży
produktu lub usługi;
4) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności
intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu
sądowym albo arbitrażu.
Z kolei zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli
przepisy szczególne nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła
nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania
przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Mając na uwadze powyższe regulacje, w realiach sprawy istotne jest przyporządkowanie
kosztów prowadzonej działalności do przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa
własności intelektualnej.
Zadanie to wypełnia ewidencja prowadzona przez podatnika, o której mowa w art. 30cb
ust. 2 ustawy o PIT.
Koszty ponoszone przez Podatnika mają i będą mieć często charakter kosztów
pośrednich, związanych z całokształtem prowadzonej działalności gospodarczej, a nie
tylko z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, co oznacza, że w kalkulacji
dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej mogą one zostać
uwzględnione częściowo.
Zdaniem Wnioskodawcy, racjonalnym sposobem pośredniej alokacji tych kosztów dla
potrzeb preferencji IP Box jest zatem przyporządkowanie ich w takiej samej proporcji, w
jakiej przychód związany ze sprzedażą kwalifikowanych praw własności intelektualnej
pozostaje do łącznego przychodu Wnioskodawcy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j.
Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) stanowi, że:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z
wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od
których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej
działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:
a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób
zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych
przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:
Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie
spełnione są następujące warunki:
1) odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich
wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów
niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2) są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych
przez zlecającego te czynności;
3) wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z
prowadzoną działalnością.
Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to
działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe,
podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz
wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:
Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:
a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca
2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2024 r. poz. 1571, 1871
i 1897),
b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018
r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:
prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o
szkolnictwie wyższym i nauce.
Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i
nauce:
Badania naukowe są działalnością obejmującą:
1) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające
przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i
obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie
komercyjne;
2) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej
wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów,
procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:
Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i
wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie
narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz
projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów,
procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe
zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan jednoosobową
działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi informatyczne na podstawie
zawartej umowy. Wskazał Pan, że od 2020 r. wytworzył lub rozwinął następujące utwory –
każdy z nich jest odrębnym programem komputerowym:
(...)
Każdy z utworów powstał jako nowy kod źródłowy (lub autonomiczny moduł) i został
przekazany Spółce wraz z majątkowymi prawami autorskimi. Doprecyzował Pan, że
wszystkie użyte w opisie określenia – „produkt”, „aplikacja”, „system”, „funkcjonalność”,
„oprogramowanie”, „program komputerowy”, „utwór” – odnoszą się do tego samego
rodzaju rezultatu: programu komputerowego w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie
autorskim i prawach pokrewnych. W każdym przypadku chodzi o samodzielnie stworzony
(lub twórczo rozwinięty) kod źródłowy, stanowiący utwór chroniony prawem autorskim.
Słowo „projekt” opisuje natomiast przedsięwzięcie, w ramach którego powstaje taki
program.
W każdym przypadku – zarówno gdy tworzy Pan całkowicie nowe oprogramowanie, jak i
gdy rozwija (ulepsza) istniejące oprogramowanie o nową funkcjonalność – efekty Pana
prac są/były/będą odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na
podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku
rozwijania/ulepszania, stworzony moduł lub nowa funkcjonalność, oparta o nowy,
odrębny kod źródłowy, jest traktowana jako odrębny program i odrębny utwór od
programu „głównego”, mimo że stanowi jego nową funkcjonalność.
Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia
wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej
wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług.
Wobec powyższego ocena, czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią
działalność badawczo-rozwojową, dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez
Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).
Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak
podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań
podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w
jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować
powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha
twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o
charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu.
Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje
tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się
od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której
stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może
przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących
dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym
stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.
We wniosku wskazał Pan, że oprogramowanie wytwarzane przez Pana w ramach
prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej jest rezultatem Pana własnej,
indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór
podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lipca 1994 r. o prawie
autorskim i prawach pokrewnych. Element twórczy w tworzeniu oprogramowania polega
na dokładnej analizie systemowej i zebraniu informacji celem możliwości utworzenia
nowego lub poprawienia obecnego kodu źródłowego wprowadzając w nim zupełnie nową
funkcjonalność oraz pisaniu kodu źródłowego, jak również projektowaniu architektury
rozwiązań, w efekcie czego powstaje program komputerowy.
Nowy, ulepszony charakter produktów nie jest wynikiem działalności obejmującej
wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów. Pana działalność
polega na projektowaniu i tworzeniu nowych lub znacząco ulepszonych produktów,
procesów lub usług. Oryginalność programu komputerowego polega na tym, że jest on
rezultatem Pana własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. Przejawia się
to w unikalnym sposobie zaprojektowania architektury, napisania kodu źródłowego oraz
zaimplementowania rozwiązania, które spełnia określone, często złożone wymagania.
Nawet jeśli wykorzystywane są istniejące języki programowania czy biblioteki, finalny
program (kod źródłowy, struktura, logika) jest nowym wytworem Pana intelektu. Każdy
moduł czy nowa funkcjonalność stanowi odrębny utwór.
Efekty Pana pracy – programy komputerowe – zawsze są utworami w rozumieniu
przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Potwierdzają to następujące cechy
Pana pracy, która: polega na tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań
programistycznych, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leżą po Pana stronie;
Oprogramowanie jest rezultatem Pana własnej, indywidualnej, twórczej działalności
intelektualnej i stanowi kreację nowej wartości niematerialnej; element twórczy polega na
analizie, projektowaniu architektury i pisaniu kodu; nie jest efektem działań wymagających
jedynie określonych umiejętności programistycznych, których rezultaty są powtarzalne i
przewidywalne; każdy projekt niesie nowe wyzwania, wymaga indywidualnego podejścia,
analizy i często tworzenia innowacyjnych metod; działalność nie obejmuje rutynowych lub
okresowych zmian; nie jest jedynie „techniczną” realizacją szczegółowych projektów;
chociaż wykonuje Pan zlecenia dla klientów Spółki, to sposób realizacji, dobór metod,
projekt architektury i implementacja kodu stanowią Pana wkład twórczy; ma Pan swobodę
w doborze metod i organizacji pracy i pracuje na własny rachunek i odpowiedzialność.
Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych
programów komputerowych ma twórczy charakter.
Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w
sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo
systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący
stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany,
według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku
z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w
sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się
do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą
definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie
działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo
systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny,
zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest
prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace
badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z
charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji
mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium
„systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w
tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od
istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości.
Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt
badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i
zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w
sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.
Wskazał Pan, że działalność prowadzona jest w sposób systematyczny, tj. uporządkowany,
zaplanowany, metodyczny, wg pewnego systemu, na podstawie przygotowanego
harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Pana działalność w
zakresie projektowania i tworzenia kodu źródłowego nie ma charakteru rutynowych lub
okresowych zmian, lecz stanowi systematyczny rozwój konkretnego produktu (poczynając
od jego tworzenia). Systematyczność Pana działania w zakresie realizowanych usług na
rzecz Spółki przejawia się w tym, że planuje Pan realizację zadań (małych projektów) i
prowadzi je przyjmując dla nich określone cele do osiągnięcia, harmonogramy realizacji i
dostępne zasoby. Pana działalność ma ponadto określony cel – jest nakierowana na
zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań w
ramach prowadzonej przez Pana jednoosobowej działalności gospodarczej.
Pana działania nie mają charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób ciągły i
zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie jakości świadczonych usług
w przyszłości. Oprogramowanie jest tworzone, rozwijane i ulepszane w sposób
systematyczny według najlepszych praktyk, jakie Pan wypracował w ramach działalności
gospodarczej jako osoba posiadająca odpowiednie kompetencje w zakresie tworzenia
technologii informatycznych.
Systematyczność w Pana działaniach przejawia się w kilku aspektach: prace nad
tworzeniem oprogramowania prowadzone są w sposób metodyczny, zaplanowany i
uporządkowany, według pewnego systemu; proces ten standardowo obejmuje etap
wstępny (konsultacje, analiza), etap tworzenia (projektowanie, kodowanie, testy) oraz etap
końcowy (zamknięcie, akceptacja); planuje Pan realizację zadań (projektów) i prowadzi je,
przyjmując dla nich określone cele do osiągnięcia, harmonogramy realizacji oraz dostępne
zasoby; działalność jest nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy i ich wykorzystanie
do tworzenia nowych zastosowań; działania nie mają charakteru jednorazowego, lecz są
prowadzone w sposób ciągły i zorganizowany w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej; istnieje nastawienie na ciągły rozwój i ulepszanie jakości świadczonych
usług; oprogramowanie jest tworzone, rozwijane i ulepszane według najlepszych praktyk
wypracowanych przez Pana, posiadającego odpowiednie kompetencje.
W odniesieniu do każdego projektu i roku jego realizacji istniał, istnieje lub będzie istniał
harmonogram realizacji poszczególnych etapów tworzenia i adaptacji programu.
Wszystkie ze stworzonych harmonogramów zostały zrealizowane.
Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej, tj. prowadzenie
działalności w sposób systematyczny, w odniesieniu do wskazanych przez Pana
programów komputerowych jest spełnione.
Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i
organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy
rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania
zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem
dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i
zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w
ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i
właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i
identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca,
sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu
projektu.
Z opisu sprawy wynika, że tworzenie przez Pana oprogramowania opiera się każdorazowo
o dostępną aktualnie wiedzę w dziedzinie technologii informacyjnych (IT) oraz w
dziedzinie, której oprogramowanie ma służyć, a także o Pana umiejętności jako
programisty. Z kolei projektowane i tworzone produkty (oprogramowanie komputerowe)
stanowią produkty nowe lub ulepszone funkcjonalnie w stosunku do tych dotychczas
tworzonych. W trakcie prac każdorazowo napotyka Pan nowe wyzwania techniczne i
funkcjonalne, których rozwiązanie wymaga pogłębionej analizy i tworzenia innowacyjnych
metod integracji oraz przetwarzania danych. Wskazał Pan, że różnice w stosunku do
rozwiązań już funkcjonujących u Pana wynikają z konieczności zastosowania w danym
projekcie specyficznych technologii, narzędzi lub rozwiązań, które nie były przez Pana
wcześniej wykorzystywane lub wymagały nowego, innowacyjnego zastosowania. Podał
Pan przykłady technologii i narzędzi, których zastosowanie lub konieczność opanowania w
konkretnych projektach przyczyniło się do powstania nowych, odróżniających się
rozwiązań: specyficzne moduły (...), wymagające dogłębnego poznania ich funkcjonalności
i możliwości integracji; nowoczesne technologie (...), które umożliwiają budowanie bardziej
zaawansowanych i wydajnych aplikacji; narzędzia wspierające proces tworzenia
oprogramowania w (...), które wpływają na jakość i sposób organizacji kodu; technologie
integracyjne, w tym zewnętrzne (...) oraz specyficzne mechanizmy integracyjne (...),
wymagające opracowania niestandardowych rozwiązań; technologie przetwarzania
danych jak (...), stosowane w specyficznych kontekstach (...).
Wskazał Pan, że celem Pana prac jest tworzenie nowych lub ulepszonych programów
komputerowych (produktów, procesów, usług), które zwiększają efektywność lub tempo
pracy w przedsiębiorstwach klienta Spółki lub samej Spółce, redukują koszty ich
działalności lub odpowiadają na zmieniające się wymogi prawne. Innym celem jest
zwiększenie zasobów Pana wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych
zastosowań. Opiera się Pan każdorazowo o dostępną aktualnie wiedzę, zaś wiele
projektów wymagało zapoznania się z nowymi modułami, API oraz technologiami (...).
Oznacza to, że przed rozpoczęciem danego projektu nie zawsze posiadał Pan pełną,
wymaganą wiedzę specjalistyczną, lecz musiał ją aktywnie nabywać i rozwijać w trakcie
realizacji projektu. Systematycznie rozwija Pan swoją wiedzę i umiejętności poprzez
samokształcenie (analiza dokumentacji, literatury specjalistycznej), zdobywanie
doświadczenia w projektach wymagających opanowania nowych technologii oraz
ewentualne szkolenia. Celem jest stałe zwiększanie zasobów wiedzy i wykorzystywanie ich
do tworzenia nowych zastosowań. Podstawą jest więc połączenie aktualnej wiedzy
technicznej i dziedzinowej z twórczym podejściem do projektowania i programowania, z
wykorzystaniem odpowiednich narzędzi i technologii, często wymagające ich nauki lub
innowacyjnego zastosowania.
Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu
tworzenia nowych zastosowań.
Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie,
które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:
- badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy
Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz
- prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.
Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu
dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i”
wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich
tych czynności, tj.:
• nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.
Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie
przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace
te obejmują kolejno:
• nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z
wiedzą, zrozumienie jej;
• łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z
różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz
pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów
badań rozwojowych;
• kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia
wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów,
aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;
• wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia
celów prac rozwojowych.
Co istotne, całość ww. czynności służy:
• planowaniu produkcji oraz
• projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów
lub usług.
Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo
konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe
organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług –
od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.
Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą
rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet
jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów
lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i
okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował
charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.
Jak wskazał Pan we wniosku, realizując zadania wynikających z zawartej umowy, zajmuje
się Pan przede wszystkim tworzeniem nowych kodów źródłowych od początku, tj.
tworzeniem nowego oprogramowania komputerowego lub ulepszaniem istniejącego
oprogramowania o nową funkcjonalność oraz projektowaniem architektury rozwiązań,
która stanowi bazę do wytworzenia kodu źródłowego. Każdorazowo zadaniem
tworzonego programu jest zwiększenie efektywności lub tempa pracy w
przedsiębiorstwach klienta Spółki lub w samej Spółce, a także redukcja kosztów ich
działalności. Tworzone przez Pana oprogramowanie jest zwykle wykorzystywane do
zbierania, utrwalania i przetwarzania informacji, jak również do wykorzystywania
zebranych informacji w celu optymalizacji funkcjonowania przedsiębiorstw. Tworzone,
rozwijane i modyfikowane przez Pana produkty (programy komputerowe) są i będą oparte
na dostępnej aktualnie wiedzy i Pana umiejętnościach: obejmuje to zarówno wiedzę
zdobytą wcześniej, jak i tę nabywaną na bieżąco w celu realizacji konkretnych projektów;
wiedza ta dotyczy głównie narzędzi informatycznych, technologii oprogramowania oraz
dziedziny merytorycznej danego projektu; konkretnych technologiach i narzędziach
informatycznych: są to głównie technologie związane ze środowiskiem (...) oraz powiązane
technologie integracyjne, przetwarzania danych i narzędzia deweloperskie; wybór
konkretnych technologii zależy od wymagań projektu; indywidualnych, twórczych
rozwiązaniach programistycznych: każdy program jest rezultatem własnej, Pana twórczej
pracy intelektualnej, co obejmuje projektowanie architektury i implementację (pisanie)
unikalnego kodu źródłowego; nawet przy wykorzystaniu istniejących technologii, sposób
ich połączenia i zastosowania do rozwiązania konkretnego problemu stanowi nowe,
autorskie rozwiązanie. Nowy, ulepszony charakter produktów nie jest wynikiem
działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych
produktów. Pana działalność polega na projektowaniu i tworzeniu nowych lub znacząco
ulepszonych produktów, procesów lub usług. Każdorazowo tworzony jest nowy kod
źródłowy od początku lub istniejące oprogramowanie jest ulepszane o zupełnie nową
funkcjonalność, co wymaga twórczego podejścia, analizy i projektowania. Prace te
stanowią systematyczny rozwój konkretnego produktu, a nie rutynowe modyfikacje.
Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia
wymienionych programów komputerowych spełnia warunki do uznania jej za prace
rozwojowe.
W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, Pana działalność
polegająca na tworzeniu i rozwoju programów komputerowych spełnia definicję
działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych.
Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług
świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej przez Pana działalności
programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych
rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały
wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu oraz w warunkach działalności opisanych we
wniosku i jego uzupełnieniu.
Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1
stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.
Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności
gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności
intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.
W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:
Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
1) patent,
2) prawo ochronne na wzór użytkowy,
3) prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4) prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5) dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt
ochrony roślin,
6) prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego
weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7) wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie
prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),
8) autorskie prawo do programu komputerowego
- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub
ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita
Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia
Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub
ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności
badawczo-rozwojowej.
Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z
kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.
Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na
preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody
w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy,
skorzystanie z preferencji IP BOX jest możliwe w sytuacji występowania związku między
dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu
jego uzyskania.
Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych:
Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności
intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności
intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według
wzoru:
(a + b) x 1,3
a + b + c + d
w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika
na:
a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową
związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym
prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu
niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym
prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu
powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:
Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są
bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w
szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z
nieruchomościami.
Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:
Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony
zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w
zakresie, w jakim został osiągnięty:
1) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie
sprzedaży produktu lub usługi;
4) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa
własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w
tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
W powołanym przepisie ustawodawca wskazuje zamknięty katalog tytułów, z jakich może
być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego prawa własności
intelektualnej. Wśród nich wymienił sprzedaż kwalifikowanego prawa własności
intelektualnej (pkt 2) oraz uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej
w cenie sprzedaży produktu lub usługi (pkt 3).
W przypadku kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca
ust. 2 pkt 8 ustawy, sprzedaż ta polega na przeniesieniu przez podatnika przysługujących
mu autorskich praw majątkowych do programu komputerowego na inny podmiot.
Natomiast uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie
sprzedaży produktu lub usługi dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane
kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla
potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Produkt lub
usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego
prawa własności intelektualnej. Kształt, cechy, właściwości produktów lub usług są
efektem wykorzystania w praktyce gospodarczej podatnika wartości intelektualnych, które
powstały w wyniku prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych i które
podlegają ochronie prawnej jako „przypisane” do podatnika. Przykładem są sytuacje, gdy
produkt jest wytwarzany w oparciu o posiadane przez podatnika patenty albo usługa jest
świadczona z wykorzystaniem rozwiązań, które podlegają ochronie jako kwalifikowane
prawa własności intelektualnej.
Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani
do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w
zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).
Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:
1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w
prowadzonych księgach rachunkowych;
2) prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów,
kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde
kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde
kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający
określenie kwalifikowanego dochodu;
4) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób
zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności
intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno
kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach
rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i
3;
5) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób
zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności
intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych
produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno
kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w
produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych
księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa
w pkt 2-4.
Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:
Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują
informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.
Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:
W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w
ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności
intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art.
30c.
Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że
wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania
tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został
osiągnięty.
Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest
zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie
podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-
rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej
powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.
Jak wcześniej rozstrzygnięto, Pana działalność w zakresie tworzenia programów
komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w
ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z opisu okoliczności sprawy wynika, że oprogramowanie jest tworzone, rozwijane i
ulepszane przez Pana w sposób systematyczny według najlepszych praktyk, jakie
wypracował Pan w ramach działalności gospodarczej jako osoba posiadające odpowiednie
kompetencje w zakresie tworzenia technologii informatycznych. Efekty Pana samodzielnej
pracy, określane jako „Oprogramowanie” lub „program komputerowy” zawsze były, są i
będą odrębnymi programami komputerowymi stanowiącymi utwór podlegający ochronie
na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dotyczy to
zarówno oprogramowania tworzonego od podstaw, jak i modułów stanowiących
ulepszenie istniejącego oprogramowania o nową funkcjonalność – takie moduły również
stanowią odrębny program i utwór. Oprogramowanie to jest rezultatem Pana własnej,
indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. Przenosi Pan na Spółkę całość
majątkowych praw autorskich do rezultatów Usług (Utworów) powstałych w wyniku
wykonywania Umowy. Umowa jednoznacznie określa przeniesienie autorskich praw
majątkowych na Spółkę na wszystkich wskazanych polach eksploatacji. Kwota Panu
należna obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie tych praw. W części dotyczącej zadań
związanych z wytworzeniem i/lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności
intelektualnej, wypłacone wynagrodzenie jest wynagrodzeniem z tytułu przeniesienia
autorskiego prawa majątkowego. Przeniesienie to jest konsekwencją i istotą świadczenia
w tej części. Tym samym dochodzi do odpłatnego zbycia (sprzedaży) kwalifikowanego
prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego) na
rzecz Spółki. Osiąga Pan przychód z tytułu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT. Przeniesienie
majątkowych praw autorskich do programu komputerowego (zarówno tworzonego od
podstaw, jak i rozwijanego/udoskonalanego/modyfikowanego) każdorazowo następuje i
będzie następowało zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie
autorskim i prawach pokrewnych.
Ponadto posiada i prowadzi Pan odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie
przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde
kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których
mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde wyżej wymienione prawo i
zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności
intelektualnej, obejmujące wydatki od początku realizacji działalności zmierzającej do
wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w
odniesieniu do poszczególnych zadań. Ewidencja jest prowadzona na bieżąco i zawiera
comiesięczne zestawienie dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące
projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Prowadzi Pan tą ewidencję od 1
stycznia 2020 r.
Zamierza Pan skorzystać z preferencyjnego opodatkowania stawką 5% w odniesieniu do
kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP Box),
uregulowanego w art. 30ca ustawy o PIT, za rok 2020 i lata następne.
Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci
zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych
przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak
utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach
pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm.); dalej: „ustawa o PAIPP”.
Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt
8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie
lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.
Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:
Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego
wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu
komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.
Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego,
wytwarzanego samodzielnie przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest
kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z tytułu przenoszenia
autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na Zleceniodawcę mieszczą
się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 2
ustawy).
Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę
opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw
własności intelektualnej za lata objęte wnioskiem, tj. za lata 2020-2024 oraz lata następne,
jeżeli przedstawione okoliczności sprawy oraz stan prawny nie ulegną zmianie.
Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się
jako iloczyn:
– dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
– wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika, że „Obliczając wysokość dochodu z
kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik
nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku,
niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów.
Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego
kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi
kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego
przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów
osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku
podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica
jest stratą z kwalifikowanego IP”.
Objaśnienia podatkowe wskazują zatem na możliwość uwzględnienia w kalkulacji
dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów
pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy
przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do
pozostałych przychodów.
W celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności
intelektualnej, można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust.
3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód
podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie
jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła,
koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w
ogólnej kwocie przychodów.
Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część
dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest
wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10
ust. 1 pkt 1 i 2 oraz przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. c, pkt
153 lit. c i pkt 154 w zakresie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
Zatem, w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego
przez Pana w ramach działalności gospodarczej bezpośrednio do przychodów
uzyskiwanych ze sprzedaży konkretnego autorskiego prawa do programu
komputerowego, koszt ten może zostać uwzględniony przy obliczaniu dochodu (straty) z
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o
PIT, proporcjonalnie w stosunku w jakim pozostaje wysokość przychodów ze sprzedaży
kwalifikowanych praw własności intelektualnej do łącznych przychodów.
Przy czym, to Pan zobowiązany jest wykazać związek danego wydatku z uzyskanym
przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to
zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów
wywodzi skutki prawne.
Należy dodać, że pomimo, iż uznano za adekwatną, tj. znajdującą uzasadnienie w opisie
sprawy metodę alokacji kosztów zaproponowaną przez Pana, nie jest wykluczona
możliwość zastosowania innych metod ustalania tej proporcji w przypadku jej weryfikacji
w postępowaniu dowodowym przez właściwy organ podatkowy. Wybór metody ustalania
odpowiedniej proporcji zależy bowiem od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.
Pełna weryfikacja Pana stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego
postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu
kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do
której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h Ordynacji podatkowej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
• stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w
dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
• zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w
dniu wydania interpretacji.
Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej
interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia
przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To
na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności
faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi
postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we
wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi
być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej
sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że
zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości,
wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.
Dodatkowo informujemy, że interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie sprawy będącej
przedmiotem wniosku w kontekście sformułowanych pytań interpretacyjnych, natomiast
nie rozstrzyga innych kwestii opisanych we wniosku, w tym w uzasadnieniu stanowiska.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna
(tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do
interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.