0115-KDIT3.4011.343.2025.1.RS

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego

22 maja 2011 r. zmarł Pana ojciec – A. A. 26 maja 2011 r. wraz z mamą oraz rodzeństwem, tj. z dwoma siostrami oraz z dwójką braci, stawił się Pan u notariusza w A i spisał akt poświadczenia dziedziczenia po zmarłym ojcu (...). Notariusz pouczył Państwa, że zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia ma skutki prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku. Zgodnie z jego treścią na podstawie ustawy mama odziedziczyła po ojcu udział określony na 5/20, a Pan z rodzeństwem równe udziały dla każdego, określone na 3/20. Przedmiotem spadku było gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 4,5673 ha, położone w B, objęte księgą wieczystą nr (...), prowadzoną przez Sąd Rejonowy w C, (...) w A. Gospodarstwo to Pana ojciec otrzymał 30 maja 1985 r. od swoich rodziców, na mocy umowy przekazania gospodarstwa rolnego za rentę. Postanowieniem Sądu Rejonowego w C sygn. akt (...), (...) z dnia 10 lipca 2018 r. – dokonaliście Państwo zgodnego zniesienia współwłasności gospodarstwa rolnego, w wyniku którego każdy otrzymał swoją część, bez żadnych spłat i dopłat. W Pana udziale przypadła niezabudowana działka nr 1/1, o powierzchni 0,3522 ha (sklasyfikowana jako grunty orne). Każde z rodzeństwa otrzymało po jednej działce. 6 marca 2020 r. – na podstawie aktu notarialnego (...) – zawarł Pan umowę sprzedaży warunkowej przedmiotowej działki, dla której była prowadzona księga wieczysta (...). Nabywca nie spełniał warunków art. 5 i 6 Ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. W umowie tej notariusz zawarł informację, że wydano zaświadczenie NUS w A z dnia 20 stycznia 2020 r., że podatek od spadków i darowizn z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności nie należy się, gdyż zastosowano zwolnienie od podatku z art. 4 ust. 1 pkt 15 Ustawy o podatku od spadków i darowizn. W związku z niewykonaniem prawa pierwokupu przez K, 8 maja 2020 r. – notariusz sporządził w formie aktu notarialnego (...) umowę przeniesienia prawa własności przedmiotowej nieruchomości, na nabywcę, który był uprzednio stroną umowy sprzedaży warunkowej. Nieruchomość sprzedał Pan za kwotę 57 000 zł. W 2021 r. z ostrożności złożył Pan zeznanie PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-39 w związku ze sprzedażą nieruchomości, jednak obecnie nabrał przekonania, że nie powinien tego robić, ponieważ odpłatne zbycie tejże nieruchomości nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie następowało w ramach wykonywania działalności gospodarczej, przez to nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości nie podlega opodatkowaniu. Ponadto uważa Pan, że wartość majątku jaki Pan odziedziczył w wyniku spadkobrania po ojcu, została potwierdzona w postanowieniu o zgodnym zniesieniu współwłasności nieruchomości, ponieważ nie nabył Pan nic więcej ponad swój udział. Podobnie mama i rodzeństwo. Podzielili się Państwo sprawiedliwie i żadne z Państwa, nie dostało więcej niż wynikało z ustawowo określonego udziału. W związku z czym względem mamy i rodzeństwa nie byliście wzajemnie zobowiązani do spłat czy dopłat. Dlatego chciałby Pan złożyć korektę zeznania PIT-39, ponieważ w kontekście opisanej chronologii zdarzeń dochodzi Pan do wniosku, że środki uzyskane ze sprzedaży działki nr 1 /1, nie są źródłem przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Pytanie

Czy wobec zbycia nieruchomości jest Pan zobowiązany do wykazania sprzedaży w deklaracji PIT-39 i zadeklarowania dochodu do opodatkowania podatkiem dochodowym? Pana stanowisko w sprawie Pana zdaniem kluczowe w tej sprawie jest to, że dziedziczył Pan po ojcu, a więc najbliższej osobie. W chwili jego śmierci otwarł się po nim spadek (art. 924 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 925 Kodeksu cywilnego: Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego: Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia. Przepisy te należy interpretować tak, że z chwilą śmierci Pana ojca należące do niego, jako spadkodawcy, prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się jego spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Zgodnie z art. 1035 Kodeksu cywilnego: Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu. W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego: Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. W myśl art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Stosownie do art. 1037 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Analogicznie te same zasady obowiązują przy znoszeniu współwłasności. W Pana przypadku, na wniosek Pana mamy w dniu 10 lipca 2018 r., sąd swoim postanowieniem dokonał zgodnego zniesienia współwłasności gospodarstwa rolnego. W wyniku tego postanowienia w Pana udziale przypadła niezabudowana działka nr 1/1, o powierzchni 0,3522 ha (sklasyfikowana jako grunty orne). Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych: Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy: Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów. Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy: Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Przywołany przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wyżej wymienionych praw nie podlega w ogóle opodatkowaniu. Jednocześnie, według art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Oznacza to, że do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło co najmniej 5 lat - to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu. W przypadku zniesienia współwłasności można mówić o nabyciu nieruchomości (co ma wpływ na bieg 5-letniego okresu przedawnienia) tylko wtedy, gdy w jej wyniku dana osoba zyskuje więcej, niż miała przed zniesieniem współwłasności. W Pana ocenie najistotniejsze z punktu widzenia określenia daty nabycia - o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w przypadku zniesienia współwłasności jest porównanie wartości udziału przysługującego z dnia pierwotnego nabycia (tj. dnia otwarcia spadku) oraz dnia zniesienia współwłasności. W sytuacji, gdy wartość otrzymanego w wyniku zniesienia współwłasności udziału przekraczałaby udział przypadający we współwłasności, to wówczas za dzień nabycia należałoby przyjąć dzień, w którym dokonano zniesienia współwłasności, co w mojej sytuacji nie znajduje zastosowania ponieważ wraz z rodzeństwem i mamą podzielił się Pan tak, by swoich udziałów nie naruszać oraz by nikt na tym podziale nie czuł się pokrzywdzony, co do wartości. Nieodpłatne zniesienie współwłasności, przez podział rzeczy wspólnej, które mieści się w ramach udziału przypadającego byłym współwłaścicielom było przedmiotem innych wniosków o indywidualną interpretację podatkową i tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji: #Nr 0113-KDIPT2-2.4011.614.2020.1.KK uznał, że – „Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Punktem wyjścia do obliczenia podstawy opodatkowania jest wartość rynkowa zbywanych udziałów, a nie powierzchnia nieruchomości. Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.” #Nr 0115-KDIT2.4011.356.2023.2.MM – przy podobnie sformułowanym problemie prawnym (tj. w którym roku nastąpiło nabycie przez wnioskodawcę udziału we własności nieruchomości - w dniu otwarcia spadku po ojcu, czy w dniu zniesienia współwłasności?) stwierdził, że za datę nabycia udziału w nieruchomości należy przyjąć dzień otwarcia spadku, czyli dzień śmierci ojca wnioskodawcy. Zniesienie współwłasności, które nie prowadzi do zwiększenia wartości udziału, nie stanowi nowego nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, że zgodne zniesienie współwłasności nieruchomości, które miało miejsce w 2018 r. mieściło się w udziale spadkowym jaki przypadał Panu na podstawie dziedziczenia ustawowego po zmarłym ojcu, nie stanowiło ono nowego nabycia. Oznacza to, że to rok 2011 należy przyjąć jako rok, w którym nastąpiło pierwotne nabycie, a w kontekście tego, że działka należała do ojca (tj. spadkodawcy) od lat osiemdziesiątych XX wieku, w Pana ocenie, sprzedaż w 2020 r. działki, która przypadła Panu w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości nie powoduje konieczności opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości 19% podatkiem dochodowym, a tym samym złożenia deklaracji PIT-39 na potrzeby udokumentowania tego rozliczenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy: Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych

rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. W myśl art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Do wyliczenia pięcioletniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę nie upłynęło 5 lat, to taka sprzedaż jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości (praw majątkowych) podlega opodatkowaniu. W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c w związku z art. 10 ust. 5 ww. ustawy (czyli nabytych w drodze spadku), decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia przez spadkodawcę. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „spadek” ani też „nabycie w drodze spadku”, dlatego też zasadnym jest odwoływanie się do regulacji zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). Zgodnie z art. 922 § 1 tej ustawy: Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. Z kolei, art. 924 i art. 925 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że: Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Wg treści art. 931 § 1 Kodeksu cywilnego: W pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek; dziedziczą oni w częściach równych. Jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku. Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego: Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia. Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Ponadto pod pojęciem odpłatnego nabycia należy rozumieć każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienie na nabywcę własności rzeczy lub praw w ramach umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia prawa własności – za odpłatnością. Jednym ze sposobów nabycia na własność nieruchomości lub jej części jest wiec co do zasady również zniesienie współwłasności. W tej kwestii należy również odnieść się do regulacji zawartych w Kodeksie cywilnym, który wskazuje, że celem postępowania o zniesienie współwłasności jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. W myśl art. 1035 cytowanej ustawy: Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu. Art. 1037 § 1 ww. ustawy stanowi natomiast, że: Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Stosownie do art. 195 Kodeksu cywilnego: Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że: Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić. Na podstawie art. 211 Kodeksu cywilnego: Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości. W myśl art. 212 Kodeksu cywilnego: § 1. Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi. § 2. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego. § 3. Jeżeli ustalone zostały dopłaty lub spłaty, sąd oznaczy termin i sposób ich uiszczenia, wysokość i termin uiszczenia odsetek, a w razie potrzeby także sposób ich zabezpieczenia. W razie rozłożenia dopłat i spłat na raty terminy ich uiszczenia nie mogą łącznie przekraczać lat dziesięciu. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie sąd na wniosek dłużnika może odroczyć termin zapłaty rat już wymagalnych. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części nieruchomości nabytej w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności. Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, który twierdzi, że nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli: a) podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub b) wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie we współwłasności. Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy – w wyniku tych czynności – podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał. Z opisu zdarzenia wynika, że: · nabył Pan wraz z czworgiem rodzeństwa udział wynoszący 3/20 części każdy w spadku po ojcu zmarłym 22 maja 2011 r., a mama nabyła udział wynoszący 5/20. · W skład spadku po zmarłym A A wchodziło gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 4,5673 ha, które na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego za rentę nabył w 1985 r. · W 2018 r. dokonano zniesienia współwłasności gospodarstwa rolnego, w wyniku którego każdy nabył swoją część bez spłat i dopłat; Panu przypadła na własność niezabudowaną działkę nr 1/1 o powierzchni 0,3522 ha (sklasyfikowane jako grunty orne); każde z rodzeństwa otrzymało po jednej działce. · Pan oraz pozostali spadkobiercy nie dostali więcej niż wynikało z ustawowo określonego udziału. · W 2020 r. sprzedał Pan ww. nieruchomość. Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzam, że skoro – jak wskazał Pan – w wyniku zniesienia współwłasności nie nabył Pan nic więcej ponad swój udział, tj. zarówno Pan jak i mama oraz rodzeństwo nie dostało więcej niż wynikało z ustawowo określonego udziału zatem wartość majątku, który nabył Pan w wyniku zniesienia współwłasności po ojcu nie przekraczała wartości Pana udziału w spadku przed dokonaniem zniesienia współwłasności, to otrzymana w wyniku tej czynności działka nr 1/1 nie stanowiła dla Pana nabycia. Stąd też odpłatne zbycie w 2020 r. przez Pana działki nr 1/1, nie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ww. sprzedaż nastąpiła po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego prawa przez spadkodawcę (Pana ojca).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pana w zakresie przedstawionego stanu faktycznego. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.