0115-KDIT3.4011.297.2025.2.AD

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 28 kwietnia 2025 r. - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Jest Pan rodzicem 7 letniego syna urodzonego (...) 2017 r. Dziecko posiada orzeczenie o niepełnosprawności - Wyrok Sądu Rejonowego (...) z (...) 2022 r., sygn. akt (...) (zmieniający zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu ds. Spraw Orzekania o Niepełnosprawności (...) z (...) 2022 r. i poprzedzające je orzeczenie z (...) 2021 r.

Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności (...), symbol przyczyny niepełnosprawności 12-C (diagnoza autyzmu). Orzeczenie wydane do ukończenia przez dziecko 16 roku życia, tj. do (...) 2033 r.: • pkt 7 orzeczenia o niepełnosprawności – wymaga stałej lub długotrwałej opieki i pomocy w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, • pkt 8 orzeczenia o niepełnosprawności – wymaga konieczności stałego udziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Niepełnosprawność datuje się od wczesnego dzieciństwa. Według aktualnej wiedzy medycznej autyzm to ogólnoustrojowe zaburzenie rozwoju, które towarzyszy pacjentom przez całe życie. Od 2019 r. dziecko jest pod opieką lekarzy specjalistów m.in. rehabilitacji medycznej, psychiatry dziecięcego, neurologa dziecięcego oraz terapeutów: neurologopedy, psychologa dziecięcego, integracji sensorycznej, rehabilitacji ruchowej, terapii TUS. Wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne syna były i są udokumentowane fakturami /rachunkami. Wydatki na cele rehabilitacyjne poniesione w latach 2019-2022 nie zostały i nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały i nie zostaną odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, ani nie zostały i nie zostaną odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Syn pozostaje na utrzymaniu Pana oraz żony. Od urodzenia do dnia dzisiejszego nie osiągał i nie osiąga żadnych dochodów. W latach 2019 – 2022 uzyskiwał Pan dochody podlegające opodatkowaniu ze stosunku pracy. Uzupełnienie wniosku W uzupełnieniu wniosku m.in.: • W odpowiedzi na pkt I ppkt 2 wezwania o treści: Wobec wskazania we wniosku: Niepełnosprawność datuje się od wczesnego dzieciństwa. – proszę, żeby Pan podał czy fakt ten został wskazany w wydanym orzeczeniu o niepełnosprawności syna. podał Pan: (...) potwierdzam, że fakt ten został wskazany w wydanym orzeczeniu o niepełnosprawności syna. • W odpowiedzi na pkt I ppkt 3 lit. a) i b) wezwania o treści: Wobec wskazania we wniosku: Od 2019 roku dziecko jest pod opieką lekarzy specjalistów m.in. rehabilitacji medycznej, psychiatry dziecięcego, neurologa dziecięcego oraz terapeutów: neurologopedy, psychologa dziecięcego, integracji sensorycznej, rehabilitacji ruchowej, terapii TUS. Wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne syna były i są udokumentowane fakturami/rachunkami. – proszę, żeby Pan podał: a) czy wydatki w latach 2019-2022, które zamierza Pan odliczyć mieszczą się w katalogu odliczeń, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? b) czy wydatki, które zamierza Pan odliczyć zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo zostały zwrócone Panu w jakiejkolwiek formie? podał Pan: a) wydatki, które zamierzam odliczyć mieszczą się w katalogu odliczeń, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. b) wydatki, które zamierzam odliczyć nie zostały sfinansowane ani dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych ani ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz nie zostały mi zwrócone w żadnej formie.

Pytanie

W uzupełnieniu wniosku sformułował Pan następujące pytanie. Czy mogę skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2019-2022? Pana stanowisko w sprawie W sformułowanym w uzupełnieniu własnym stanowisku podaje Pan, że w Pana ocenie może Pan skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2019-2022?

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady opodatkowania Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2022 r.: Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 tej ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2021 r.: Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2021 r.: Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot: wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Z kolei, jak stanowi art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.: Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e- 30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot: wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Zasady zastosowania ulgi rehabilitacyjnej Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu. W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 przywołanej ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2022 r.: Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3. Zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2020 r.: Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na: 1) adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 2) przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 3) zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego; 4) zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 5) odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym; 6) odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne; 7) opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł; 8) utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł; 9) opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa; 10) opłacenie tłumacza języka migowego; 11) kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia; 12) leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo); 13) odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne: a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego, b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a; 14) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł; 15) odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem: a) na turnusie rehabilitacyjnym, b) w zakładach, o których mowa w pkt 6, c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11. Katalog wydatków, które podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślenia wymaga, że katalog ten został rozszerzony na mocy ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 29 października 2021 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.). Przepisy dotyczące katalogu wydatków na cele rehabilitacyjne mają zastosowanie od 1 stycznia 2021 r. W myśl art. 26 ust. 7a ww. ustawy – w brzmieniu mającym zastosowanie do wydatków poniesionych w latach od 2021: Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na: 1) adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 2) przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 2a) zakup, naprawę lub najem wyrobów medycznych wymienionych w wykazie wyrobów medycznych określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 463, 583 i 974) oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, z wyjątkiem pieluchomajtek, pieluch anatomicznych, chłonnych majtek, podkładów i wkładów anatomicznych; 3) zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego; 3a) pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne, chłonne majtki, podkłady, wkłady anatomiczne, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł; 4) zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 5) odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym; 6) odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno- opiekuńczym; 6a) odpłatność za pobyt opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego lub zakładzie rehabilitacji leczniczej; 6b) odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne; 7) opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł; 8) utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł; 9) opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa; 10) opłacenie tłumacza języka migowego; 11) kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia; 12) leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2022 r. poz. 2301) - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki; 13) odpłatny przewóz: a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego, b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a; 14) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł; 15) odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem: a) na turnusie rehabilitacyjnym, b) w zakładach, o których mowa w pkt 6, c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11, d) opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym lub w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, lub zakładzie rehabilitacji leczniczej. Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2022 r.: Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie. Z art. 26 ust. 7c ww. ustawy wynika - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2022 r.: W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności: 1) wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika; 2) okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego. 3) (uchylony). Jak stanowi art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2022 r.: Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: 1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub 2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo 3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. W myśl art. 26 ust. 7e ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w 2019 r.: Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. z 2018 r. poz. 1340 i 1669), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a, oraz zasiłku pielęgnacyjnego. Na podstawie art. 26 ust. 7e powołanej ustawy – w brzmieniu obowiązującym w 2020 r.: Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. z 2019 r. poz. 1455, 1622, 1818 i 2473), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a, oraz zasiłku pielęgnacyjnego. Jak stanowi art. 26 ust. 7e ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w 2021 r.: Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. z 2020 r. poz. 1300), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a, oraz zasiłku pielęgnacyjnego. Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 7e ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w 2022 r.: Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2022 r. poz. 240), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4c, z uwzględnieniem art. 6 ust. 4e, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a, dodatku energetycznego, o którym mowa w art. 5c ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, dodatku osłonowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o dodatku osłonowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 1, 202, 1692 i 2687), dodatku węglowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o dodatku węglowym (Dz.U. poz. 1692, 1967, 2236 i 2687), dodatku dla gospodarstw domowych z tytułu wykorzystywania niektórych źródeł ciepła i dodatku dla niektórych podmiotów niebędących gospodarstwami domowymi z tytułu wykorzystywania niektórych źródeł ciepła, o których mowa w art. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 15 września 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła w związku z sytuacją na rynku paliw (Dz.U. poz. 1967, 2127, 2185, 2236, 2243 i 2687), dodatku elektrycznego, o którym mowa w art. 27 ustawy z dnia 7 października 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców energii elektrycznej w 2023 roku oraz w roku 2024 w związku z sytuacją na rynku energii elektrycznej (Dz.U. poz. 2127, 2243 i 2687), refundacji kwoty odpowiadającej podatkowi VAT (podatek od towarów i usług), o której mowa w art. 18 ustawy z dnia 15 grudnia 2022 r. o szczególnej ochronie niektórych odbiorców paliw gazowych w 2023 r. w związku z sytuacją na runku gazu (Dz.U. poz. 2687), oraz przyznanych na podstawie odrębnych przepisów zasiłku pielęgnacyjnego oraz dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów. Art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2020 r.: Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do: 1) I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo b) znaczny stopień niepełnosprawności; 2) II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy albo b) umiarkowany stopień niepełnosprawności. Zgodnie zaś z art. 26 ust. 7f ww. ustawy - w brzmieniu mającym zastosowanie od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2022 r.: ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do: 1) I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo znaczny stopień niepełnosprawności; 2) II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy albo b) umiarkowany stopień niepełnosprawności. Na podstawie art. 26 ust. 7g cytowanej ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2022 r.: Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. Jak z kolei stanowi art. 26 ust. 13a ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2022 r.: Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jak wynika z ww. przepisów prawa warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. Nadmienić również należy, że w myśl art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają m.in. dzieci niepełnosprawne. Odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności. Ponadto z art. 26 ust. 7d omawianej ustawy nie wynika, że warunkiem dokonania odliczenia jest dysponowanie stosownym orzeczeniem przez cały rok. Dlatego też orzeczenie o niepełnosprawności wydane w trakcie danego roku podatkowego, nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczeń wydatków na cele rehabilitacyjne za ten rok. Co istotne katalog wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca. Z treści Pana wniosku wynika, że: • Jest Pan rodzicem 7 letniego dziecka. Dziecko posiada orzeczenie o niepełnosprawności - Wyrok Sądu Rejonowego (...) z (...) 2022 r., sygn. akt (...) (zmieniający zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu ds. Spraw Orzekania o Niepełnosprawności (...) z (...) 2022 r. i poprzedzające je orzeczenie z (...) 2021 r. Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności (...)), symbol przyczyny niepełnosprawności 12-C (diagnoza autyzmu). • Orzeczenie wydane zostało do ukończenia przez dziecko 16 roku życia, tj. do (...) 2033 r. Natomiast niepełnosprawność datuje się od wczesnego dzieciństwa, co wynika z wydanego orzeczenia o niepełnosprawności. • Zgodnie z pkt 7 i 8 orzeczenia dziecko wymaga stałej lub długotrwałej opieki i pomocy w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Wymaga również konieczności stałego udziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. • Syn pozostaje na utrzymaniu Pana oraz żony. Od urodzenia do dnia dzisiejszego nie osiągał i nie osiąga żadnych dochodów. • Od 2019 r. dziecko jest pod opieką lekarzy specjalistów. Wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne syna były i są udokumentowane fakturami/rachunkami oraz mieszczą się w katalogu odliczeń, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. • Poniesione przez Pana wydatki w latach 2019-2022 na cele rehabilitacyjne syna nie zostały sfinansowane ani dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych ani ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz nie zostały Panu zwrócone w żadnej formie. • Wydatki te również nie zostały i nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały i nie zostaną odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c., ani nie zostały i nie zostaną odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wątpliwości Pana budzi kwestia czy w sytuacji przedstawionej we wniosku może Pan skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przedstawionych przez Pana okoliczności sprawy wynika, że w latach 2019-2022 spełniał Pan warunki uprawniające do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest Pan rodzicem niepełnosprawnego syna, który pozostaje na Pana utrzymaniu bez własnych dochodów. Z opisu sprawy wynika, że małoletni syn ma zdiagnozowany autyzm (orzeczenie o niepełnosprawności z (...) 2023 r. z opisem powstania niepełnosprawności od wczesnego dzieciństwa). Jak wskazał Pan również w treści wniosku oraz uzupełnieniu, wydatki na cele rehabilitacyjne syna są udokumentowane fakturami/rachunkami, mieszczą się w katalogu odliczeń art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie zostały w żaden sposób zwrócone czy dofinansowane Panu jak również nie zostały przez Pana zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały i nie zostaną odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c., ani nie zostały i nie zostaną odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. W świetle powyższego stanowisko Pana przedstawione we wniosku, w myśl którego może Pan skorzystać za lata 2019-2022 z tzw. ulgi rehabilitacyjnej na podstawie art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie ich zaistnienia. Podkreślam, że to na osobie niepełnosprawnej lub na osobie posiadającej na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, która chce skorzystać z tzw. ulgi rehabilitacyjnej spoczywa obowiązek wykazania ścisłego związku pomiędzy wydatkiem, a niepełnosprawnością. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z niepełnosprawnością nie budzi wątpliwości. Informuję, że wydając interpretację opierałem się wyłącznie na opisie sprawy przedstawionej we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Prawo do zwolnienia podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Mając bowiem na uwadze treść art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nie jestem uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, czy jest Pan uprawniony do skorzystania z tzw. ulgi rehabilitacyjnej, czy nie. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”. Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).