0115-KDIT3.4011.262.2025.2.RS

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani 10 kwietnia 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego zawarty we wniosku oraz jego uzupełnieniu

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą w branży (...). Jest Pani absolwentką (...). Biegle posługuje się angielskim oraz hiszpańskim. Pani (...) zdobyły wiele nagród na (...) w Polsce i za granicą. Niestety, obecna sytuacja na rynku (...) jest niezwykle skomplikowana. Rynek jest nasycony po hossie po epidemii covid, a podaż pracy jest niezwykle mała. Stąd, rywalizacja, warunki finansowe, presja stają się coraz większe. Dla osób z Pani wykształceniem, mimo bogatego doświadczenia na rynku (...), brakuje pracy. Wynika stąd obniżenie satysfakcji i sprawczości i w Pani przypadku konieczna jest psychoterapia, która ma na celu lepsze radzenie sobie z trudną sytuacja i zapewnienie utrzymania celowości oraz motywacji na odpowiednim poziomie. Sesje terapeutyczne pomagają sobie radzić w sytuacji pod presją oraz lepiej współpracować z innymi na (...) poprzez zwiększenie umiejętności interpersonalnych, wpływając na rozwój Pani działalności, wielkość i ilość zleceń. Praca z terapeutą wpływa pozytywnie na rozwój biznesu, w którym to Pani i Jej umiejętności interpersonalne, jak również umiejętność radzenia sobie z sytuacjami kryzysowymi. Zdarzeniem przyszłym zatem, są sesje terapeutyczne, które stają się koniecznością wynikającą z problematyki zawodu. Zdarzenie dotyczy roku 2025 i 2026. Jednoosobową działalność gospodarczą prowadzi Pani od lipca 2024 r., opodatkowaną na zasadach ogólnych. Faktury za sesje terapeutyczne wystawiane są na koniec każdego miesiąca. Zakładając, że będą one trwać jeszcze 10 miesięcy, faktury będzie Pani otrzymywać około 28-31 dnia każdego miesiąca, przez najbliższe 10 miesięcy. Z zastrzeżeniem, że liczba miesięcy może nieznacznie wzrosnąć. Prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej wiąże się z pogodzeniem wielu funkcji. Jest Pani (...), a więc próbuje pozyskać zlecenia, składać wnioski, oferty, reklamować się i budować relację z klientami. Zarządza Pani projektami i nadzoruje ich przebieg od strony organizacyjnej. Jednocześnie jest też, a może przede wszystkim, (...). W ramach tych współpracy podejmuje różne działania: (...). Jako wciąż stosunkowo początkująca (...), ze względu na ogromną konkurencję i otwarcie się rynku (...) na osoby spoza (...), musi Pani podejmować liczne próby pozyskania środków na swoje działania artystyczne i realizację projektów, które bardzo często kończą się niepowodzeniem. Jest to nieodłączny element tej branży. W ramach swojej działalności podejmuje również prace (...). W ramach swojej działalności współpracuje Pani zarówno z innymi artystami (np. (...)) jak (...). Wydatki ponoszone „na sesje terapeutyczne” zostaną poniesione w celu uzyskania przychodów z wykonywanej przez Panią działalności gospodarczej. Sesje terapeutyczne są sposobem na poradzenie sobie z pracą pod wielką presją, zarówno czasową jak i związaną z pozyskiwaniem środków i próbą przetrwania na rynku. Umożliwią Pani też pozyskanie umiejętności radzenia sobie z lepszym zarządzaniem dużą grupą ludzi. Finalnie pomoże to Pani w skuteczniejszym pozyskiwaniu środków na swoją działalność, zbudowaniu większej wytrwałości, a więc zapewni też większą szansę na utrzymanie się i działalności na tym rynku. Sesje terapeutyczne zwiększą Pani odporność psychiczną co umożliwi lepszą pracę kreatywną, budowanie odpowiednich relacji zawodowych, co ostatecznie wpłynie na więcej współpracy i zleceń. Budowanie kompetencji miękkich poprawi również sposób zarządzania wielkim zespołem. Udział w terapii pozwala Pani na: skuteczniejsze radzenie sobie z sytuacjami stresowymi, poprawę zdrowia psychicznego i emocjonalnego, które mają bezpośredni wpływ na Pani efektywność zawodową, utrzymanie motywacji i ciągłości w wykonywaniu zadań zawodowych, zapobieganie wypaleniu zawodowemu. Uczestnictwo w sesjach terapeutycznych jest/będzie konieczne do wykonywania przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej w branży (...). Pani działalność zawodowa w branży (...) wiąże się z bardzo dużym obciążeniem psychicznym oraz koniecznością nieustannej kreatywności i wysokiej odporności psychicznej. Praca nad projektami (...), które często są długoterminowe, stresujące i wymagające intensywnego zaangażowania emocjonalnego i twórczego, wymaga od Pani utrzymania dobrej kondycji psychicznej i emocjonalnej. Sesje terapeutyczne są dla Pani wsparciem w: radzeniu sobie ze stresem i presją związaną z realizacją projektów (...) pod dużą presją czasu i oczekiwań, utrzymaniu kreatywności oraz efektywności twórczej, zachowaniu równowagi psychicznej niezbędnej do pracy w dynamicznym i nieregularnym środowisku, przeciwdziałaniu wypaleniu zawodowemu, które w branży (...) jest szczególnie powszechne ze względu na duże zaangażowanie emocjonalne i wysokie tempo pracy. Specyfika branży (...), która odróżnia ją od innych zawodów, polega na: braku stabilności i dużej niepewności zawodowej, konieczności ciągłego podejmowania ryzyka artystycznego i finansowego, intensywnym tempie pracy oraz częstym przekraczaniu granic między życiem prywatnym a zawodowym. Wydatki będą dokumentowane fakturami od psychoterapeuty.

Pytanie

Czy możliwe jest zaliczenie wydatków na sesje terapeutyczne do kosztów uzyskania przychodów Pani działalności gospodarczej? Pani stanowisko w sprawie W Pani ocenie, biorąc pod uwagę to, że sesje są ściśle związane z wymogami Pani zawodu, jak również zwiększają Pani możliwości interpersonalne, motywacyjne do własnego działania w jakże trudnej branży (...), wliczenie kosztów jest zasadne. Jednocześnie zapoznała się Pani z wcześniejszymi orzeczeniami w tej sprawie, u innych podmiotów, i wie, że tego typu sprawy były orzekane na korzyść wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki

ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo- skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione. Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki: · być poniesiony przez podatnika, · być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, · pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, · być definitywny (rzeczywisty), czyli wartość poniesionego wydatku nie może zostać podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, · zostać właściwie udokumentowany, · wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy. Wydatki, o których mowa w analizowanej sprawie nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt niewymienienia określonego wydatku w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie przesądza automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3526/16: Niezmiennie trzeba mieć na uwadze zasadniczy kwalifikator, jakim jest wpływ wydatku na wielkość osiągniętego przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wystąpienie tego wpływu (związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem, a przychodem) należy oceniać (badać) ad casum. Do wskazanego związku przyczynowo-skutkowego Naczelny Sąd Administracyjny odniósł się także w wyroku z 8 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1859/15, gdzie stwierdził, że: Kryterium celowości nie wyznacza w sposób ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszty uzyskania przychodów, od tych które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekomendowaniu otwartego ciągu zdarzeń, tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo-przyczynowy. Podkreślenia również wymaga fakt, że: Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku. Potwierdzają to np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2012 r. sygn. akt II FSK 430/11 oraz z 17 stycznia 2017 r. sygn. akt II FSK 3813/14. Zatem jeśli jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów sprowadza się w istocie do ustalenia, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia przychodów, bez względu na to, czy ów skutek się ziści. Wykazywany związek przyczynowo-skutkowy powinien mieć charakter obiektywny. Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą w branży (...) związaną z (...). Prowadzona przez Panią działalność gospodarcza jest opodatkowana na tzw. zasadach ogólnych. Sesje terapeutyczne są dla Pani sposobem na poradzenie sobie z pracą pod wielką presją, zarówno czasową jak i związaną z pozyskiwaniem środków i próbą przetrwania na rynku. Umożliwią Pani też pozyskanie umiejętności radzenia sobie z lepszym zarządzaniem dużą grupą ludzi. Finalnie pomoże to Pani w skuteczniejszym pozyskiwaniu środków na swoją działalność, zbudowaniu większej wytrwałości, a więc zapewni też większą szansę na utrzymanie się i działalności na tym rynku. Sesje terapeutyczne zwiększą Pani odporność psychiczną co umożliwi lepszą pracę kreatywną, budowanie odpowiednich relacji zawodowych, co ostatecznie wpłynie na więcej współpracy i zleceń. Budowanie kompetencji miękkich poprawi również sposób zarządzania wielkim zespołem. Udział w terapii pozwala Pani na: skuteczniejsze radzenie sobie z sytuacjami stresowymi, poprawę zdrowia psychicznego i emocjonalnego, które mają bezpośredni wpływ na Pani efektywność zawodową, utrzymanie motywacji i ciągłości w wykonywaniu zadań zawodowych, zapobieganie wypaleniu zawodowemu. Uczestnictwo w sesjach terapeutycznych jest i będzie konieczne do wykonywania przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej w branży (...). Pani działalność zawodowa w branży (...) wiąże się z bardzo dużym obciążeniem psychicznym oraz koniecznością nieustannej kreatywności i wysokiej odporności psychicznej. Praca nad projektami (...), które często są długoterminowe, stresujące i wymagające intensywnego zaangażowania emocjonalnego i twórczego, wymaga od Pani utrzymania dobrej kondycji psychicznej i emocjonalnej. Wątpliwości Pani sprowadzają się do ustalenia, czy poniesione przez Panią wydatki na sesje terapeutyczne stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. W mojej ocenie wskazane we wniosku wydatki na psychoterapię mają charakter osobisty, a ich poniesienie ma na celu jedynie poprawę Pani warunków zdrowotnych i ochronę Pani zdrowia, a nie wykonywanie działalności gospodarczej. Bez wątpienia zły stan zdrowia może przełożyć się na niemożność wykonywania działalności gospodarczej lub gorszą efektywność zawodową a zdrowie psychiczne pozwala realizować przychody z tej działalności, ale nie sposób uznać, że są to wydatki ponoszone w celu osiągnięcia przychodów. Brak jest bowiem ich związku z wykonywaną działalnością gospodarczą. Wydatki, jakie ponosi i będzie Pani ponosiła na sesje terapeutyczne nie mają związku z prowadzoną przez Panią pozarolniczą działalnością gospodarczą, gdyż bezpośrednim celem ich poniesienia jest zapewnienie prawidłowego funkcjonowania organizmu. Wydatek na psychoterapię nie ma także na celu ani zachowania, ani zabezpieczenia źródła przychodów. Dodatkowo należy wskazać, że praktycznie każda praca wywołuje stres, a wiele zawodów związanych jest z jeszcze większą odpowiedzialnością. Każda praca, jak i rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej ma określony wpływ i nie pozostaje obojętny względem zdrowia, także zdrowia psychicznego. W sytuacji, gdy uczęszcza Pani na sesje terapeutyczne, które mają na celu poradzenie sobie z pracą pod wielką presją, zwiększą odporność psychiczną, wpłyną na skuteczniejsze radzenie sobie z sytuacjami stresowymi, poprawę zdrowia psychicznego i emocjonalnego to spełnia Pani własne potrzeby osobiste, których wymaga stan Pani zdrowia (jeśli nie radzi sobie Pani ze stresem), niezależnie od tego czy prowadzi Pani działalność gospodarczą. Powyższe zatem oznacza, że nie jest spełniona, w stosunku do wydatków na Pani sesje terapeutyczne, podstawowa przesłanka zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodu zawarta w treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że wydatki te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Reasumując, wydatek związany z Pani sesjami terapeutycznymi (psychoterapią), nie ma związku z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą i nie jest wydatkiem ponoszonym w celu powstania lub zwiększenia przychodu oraz zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Nie można zatem ich uznać za koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Tym samym Pani stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.