0115-KDIT3.4011.212.2025.2.DP

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 11 kwietnia 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego W marcu 2022 r. sprzedała Pani mieszkanie (nieruchomość nr 1) w X (Akt notarialny z (...) 2022 r., Repertorium (...)), które kupiła Pani 3 sierpnia 2018 r. korzystając ze środków własnych oraz z kredytu hipotecznego (Akt notarialny Repertorium (...)). Uzyskane środki przeznaczyła Pani na spłatę kredytu hipotecznego (zaciągniętego na zakup nieruchomości nr 1) oraz na zakup i remont mieszkania (nieruchomość nr 2) w X, którego transakcję zakupu sfinalizowała Pani w sierpniu 2022 r. (Akt notarialny z (...) 2022 r. Repertorium (...)). Nie zapłaciła Pani podatku dochodowego od sprzedaży mieszkania (nieruchomości nr 1) przed upływem pięciu lat od jego nabycia, ponieważ skorzystała Pani z ulgi na własne cele mieszkaniowe, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Przed zakupem oraz podczas remontu nieruchomości nr 2 mieszkała Pani w mieszkaniu (nieruchomości nr 3), które w 2013 r. otrzymała w darowiźnie od babci (Akt notarialny z (...) 2013 r. Repertorium (...)). Decyzja o zakupie nieruchomości nr 2 i przeznaczenie jej na własne cele mieszkaniowe była spowodowana między innym: · rozpoczętym w 2022 r. postępowaniem o anulowanie darowizny z 2013 r. (Sygn. akt (...) Sąd Rejonowy dla (...) I Wydział Cywilny); · zakupem nieruchomości w dogodniejszej dla Pani lokalizacji oraz bardziej komfortowym układzie pomieszczeń. Głównym celem zakupu nieruchomości nr 2 było zabezpieczenie Pani sytuacji mieszkaniowej, przeznaczenie jej na własne cele mieszkaniowe oraz zamieszkanie w dogodniejszych warunkach. Utrata pracy oraz problemy zdrowotne zmusiły Panią do wynajęcia w grudniu 2024 r. na okres kilku miesięcy nieruchomości nr 2 w celu zabezpieczenia swojej sytuacji finansowej i regularnej spłaty rat kredytu hipotecznego. Obecnie Pani pracuje na podstawie umowy zlecenia, jednak wysokość wynagrodzenia jest zbyt niska, aby się utrzymać i spłacać raty kredytu. Uzupełnienie wniosku W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani: · Zakup „nieruchomości nr 2" sfinansowała Pani ze środków uzyskanych ze sprzedaży „nieruchomości nr 1" oraz ze środków uzyskanych z kredytu hipotecznego. Musiała Pani posiłkować się kredytem przy zakupie „nieruchomości nr 2" (ponieważ „nieruchomość nr 1" była finansowana ze środków własnych oraz kredytu hipotecznego). Sprzedając „nieruchomość nr 1" uzyskana kwota nie była wystarczająca, aby zakupić „nieruchomość nr 2". · Umowę najmu zawarła Pani na okres 8 miesięcy, tj. od 1 grudnia 2024 r. do 31 lipca 2025 r. Jednak lokatorka zrezygnowała z wynajmu i wypowiedziała umowę „ponieważ przeprowadziła się do chłopaka”, mieszkając w wynajętym mieszkaniu przez 3 miesiące, tj. od 1 grudnia 2024 r. do 28 lutego 2025 r. Mając na celu przejściową konieczność zapewnienia płynności finansowej koniecznej dla dokonywania spłat ciążących na Pani rat kredytu hipotecznego, w związku z częściowym sfinansowaniem

zakupu nieruchomości nr 2 w oparciu o udzielony na ten cel kredyt, zawarła Pani drugą umowę najmu z innym Najemcą od 1 marca 2025 r. do 31 sierpnia 2025 r. Łączny okres wynajmu mieszkania opisanego jako „nieruchomość nr 2" wyniesie zatem 9 miesięcy, a po upływie tego okresu zamierza Pani w nim ponownie zamieszkać. Pytania (pytania nr 2 i 3 przeformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku) 1) Czy wynajęcie nieruchomości nr 2 na okres kilku miesięcy skutkuje utratą ulgi mieszkaniowej i koniecznością zapłaty 19% podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości nr 1 przed upływem pięciu lat od jej nabycia wraz z odsetkami? 2) Czy w zaistniałym stanie faktycznym, w którym nabyte w oparciu o przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości nr 1 w celu zaspokajania własnych celów mieszkaniowych mieszkanie – „nieruchomość nr 2" służyło w okresie do 30 listopada 2024 r. zaspokajaniu Pani potrzeb mieszkalnych, a dalszym Pani zamiarem jest jego wykorzystywanie w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych po zakończeniu obowiązywania umowy najmu trwającej do 31 sierpnia 2025 r. spełniony jest wynikający z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunek wydatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości określonej jako nr 1 na własne cele mieszkaniowe ? 3) Czy w opisanym stanie faktycznym, w którym jest Pani właścicielką lokalu mieszkalnego oznaczonego nr 3 (nabytego w drodze darowizny od swojej babci), w którym faktycznie mieszkała przejściowo w okresie remontu nabytego lokalu mieszkalnego (nieruchomość nr 2) oraz w okresie, w którym „nieruchomość nr 2" jest wynajmowana w okresie od 1 grudnia 2024 r. do 31 sierpnia 2025 r., przeznaczenie części przychodu osiągniętego ze sprzedaży nieruchomości oznaczonej nr 1 na nabycie i remont nieruchomości nr 2, w której Pani faktycznie zamieszkiwała do 30 listopada 2024 r. oraz zamierza ponownie zamieszkiwać po wygaśnięciu umowy najmu trwającej do 31 sierpnia 2025 r. spełniony jest warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie wydatkowania osiągniętego przychodu na własne cele mieszkaniowe? Pani stanowisko w sprawie Ad 1) W Pani ocenie czasowy najem nieruchomości nr 2 nie pozbawia Pani prawa do skorzystania z ulgi mieszkaniowej, ponieważ: · nieruchomość nr 2 była kupiona do realizacji Pani celów mieszkaniowych. Powołując się na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0113-KDIPT2- 2.4011.447.2023.3.KR w której uznano, że wynajem nieruchomości nabytej na własne cele mieszkaniowe nie skutkuje utratą ulgi. · nieruchomość nr 2 od października 2022 r. stanowiła Pani centrum życiowe aż do wynajmu, a także była miejscem, w którym realizowała Pani własne cele mieszkaniowe. Z przyczyn finansowych zdecydowała się Pani na jej wynajęcie, jednak po ustabilizowaniu mojej sytuacji zawodowej i zakończeniu okresu najmu zamierza Pani ponownie w niej zamieszkać i nadal realizować cele mieszkaniowe. Podsumowując, zgodnie z wykładnią organów podatkowych oraz brakiem jednoznacznych regulacji w ustawie PIT, czasowe wynajęcie nieruchomości nr 2 nie wyklucza możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, w sytuacji, gdy lokal mieszkalny nabyła Pani w celu realizacji w nim własnych celów mieszkaniowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa, kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytej nieruchomości lub lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Ad 2) Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziane zostało szczególne zwolnienie podatkowe, w myśl którego zwalnia się z podatku dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Z punktu widzenia spełnienia warunków dla zastosowania tej preferencji podatkowej kluczowym staje się ustalenie znaczenia pojęcia własnych celów mieszkaniowych, na które powinny zostać przeznaczone przychody w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 30e ustawy o PIT. W tym aspekcie warto przywołać fragment indywidualnej interpretacji prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 marca 2025 r. sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.913. 2024.3. EC: Ze zwolnienia tego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe". Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe" przymiotnikiem „własne" świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie „własnych celów mieszkaniowych", rozumianych jako potrzeba zapewnienia sobie dachu nad głowa. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, a nie lokata kapitału lub zdobywanie źródła zarobkowania bądź zapewnienie dachu nad głową innym osobom niż podatnik. Wyraz „mieszkaniowe" w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe" należy odnosić podmiotowo do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu w znaczeniu jedynie przedmiotowym. Zamiarem ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, było zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych praw majątkowych czy nieruchomości, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. U podstaw omawianego zwolnienia legło założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego. Powyższe wnioski wynikają wprost z brzmienia przepisu normującego powyższe zwolnienie. Przenosząc powyższą analizę na grunt stanu faktycznego stanowiącego przedmiot rozpatrywanego wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, podkreśla Pani, że nabyła przedmiotowe mieszkanie (nieruchomość nr 2) z zamiarem wykorzystywania jej dla celów zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych, a co więcej mieszkanie w taki sposób było wykorzystywane do 30 listopada 2024 r. Dopiero zaistnienie zdarzeń trudnych do przewidzenia na moment nabycia tej nieruchomości (tj. utrata pracy i sytuacja zdrowotna) wymusiło na Pani konieczność podjęcia przejściowych i doraźnych kroków w postaci okresowego wynajmu jej mieszkania, co pozwala jej na wywiązywanie się z zobowiązań wynikających z umowy kredytowej. Niemniej szczególnego podkreślenia wymaga, iż wynajem tej nieruchomości na okres 9 miesięcy w żaden sposób nie wpływa na kwalifikację nabycia jako realizacji własnego celu mieszkaniowego, co znajduje uzasadnienie w poniższych okolicznościach: · przedmiotowy lokal mieszkaniowy służył realizacji własnego celu mieszkaniowego (zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych) w okresie do 30 listopada 2024 r., a ponadto · zamiarem Pani jest dalsze zaspokajanie własnych potrzeb mieszkaniowych w oparciu o ten lokal mieszkalny, po wygaśnięciu umowy najmu, której zawarcie miało charakter doraźny wynikający z zaistniałej trudnej Pani sytuacji. Nie było i nie jest Pani wolą traktowanie tego lokalu mieszkalnego jako lokata kapitału, czy też źródła osiągania przychodów np. w związku z trwałym przeznaczeniem na wynajem. W konsekwencji, w Pani ocenie wydatkowanie przychodu osiągniętego z odpłatnego zbycia nieruchomości oznaczonej jako „nieruchomość nr 1" na nabycie nieruchomości oznaczonej jako nr 2 (lokal mieszkalny), w opisanym stanie faktycznym, spełnia warunek wymagany treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT w zakresie wydatkowania osiągniętego przychodu na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu tego przepisu. W szczególności brak jest tutaj jakichkolwiek podstaw dla uznania, że nabycie to miało inny charakter niż służący własnym celom mieszkaniowym. Ad 3) W przedmiotowej sprawie istotnym jest także rozstrzygnięcie wpływu na kwalifikację dochowania warunków zwolnienia uregulowanego w treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT w odniesieniu do zaprezentowanego stanu faktycznego, w ramach którego jest Pani także właścicielką nieruchomości oznaczonej jako nieruchomość nr 3 (otrzymanej w wyniku darowizny). W tym aspekcie zwrócić uwagę należy, że przedmiotowe zwolnienie w zakresie opodatkowania dochodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nie jest w żaden sposób zawężone do podatników, którzy nie są właścicielami innych nieruchomości w tym mieszkalnych. Determinantem tego zwolnienia jest bowiem realizacja własnego celu mieszkaniowego (zaspokajanie własnych potrzeb mieszkaniowych), nie zaś sytuacja majątkowa podatnika. W konsekwencji sam fakt, że Pani jest jednocześnie właścicielką „nieruchomości nr 3" nie wpływa na możliwość korzystania z analizowanego zwolnienia. Kluczowym jest natomiast wydatkowanie osiągniętego przychodu z tytułu zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu ustawy o PIT, a te cele w Pani ocenie były i będą realizowane w oparciu o „nieruchomość nr 2". Ponadto zauważenia także wymaga, iż w stanowisku organów podatkowych prezentowany jest pogląd, w ramach którego cele mieszkaniowe podatnika w kontekście stosowania zwolnienia, o którym mowa w treści regulacji art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, mogą być realizowane w oparciu o więcej niż jedną nieruchomość. Przykładowo, w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z 17 maja 2023 r. sygn. 0115-KDIT3.4011.256.2023.1.DP, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, w ramach którego wskazał: (...) że ustawodawca regulując omawiane zwolnienie nie ograniczy! wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości tylko do jednego z wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy celów, jednakże - przy spełnieniu pozostałych przesłanek – wydatkowanie przychodu musi być ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Innymi słowy, ustawodawca nie zastrzegł, że własne cele mieszkaniowe podatnika ograniczać się muszą do posiadania przez niego tylko jednej nieruchomości mieszkalnej. Zatem osoba, która posiada miejsce zamieszkania może nabyć kolejną nieruchomość mieszkalną w celu zaspokojenia własnych celów mieszkaniowych. W analizowanej sprawie wskazać także należy na dodatkowe okoliczności wykazane w treści opisu stanu faktycznego, a mianowicie fakt, iż nieruchomość nr 3 stanowi przedmiot toczącego się postępowania sądowego w kierunku anulowania podstawy nabycia przez Panią prawa własności (tj. umowy darowizny), a także fakt, w świetle którego nieruchomość ta jest obciążona służebnością osobistą darczyńcy. Stąd zamiarem nabycia przez Panią nieruchomości nr 2 było zapewnienie sobie potrzeb mieszkaniowych bez względu na dalsze losy toczącego się postępowania sądowego. W konsekwencji – w Pani ocenie – fakt bycia jednocześnie właścicielem nieruchomości nr 3 nie wpływa na prawo do korzystania przez Panią ze zwolnienia przewidzianego w treści regulacji art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, bowiem osiągnięte przychody ze sprzedaży nieruchomości oznaczonej jako nr 1 zostały w części przeznaczone na nabycie nieruchomości oznaczonej jako nr 2 (w części na spłatę kredytu oraz remont nieruchomości nr 2), z którą to nieruchomością (lokalem mieszkalnym) wiąże Pani swoją potrzebę zaspokajania własnych potrzeb mieszkalnych i co równie istotne a zostało wykazane w treści własnego stanowiska w sprawie odnoszącego się do pytania oznaczonego jako nr 2 – faktycznie służyło Pani celom mieszkalnym (do momentu wynajmu) oraz nadal będzie spełniało tą funkcję po wygaśnięciu zawartej umowy najmu. Kwalifikacji tej – w Pani ocenie – nie zmienia fakt formalnego zameldowania w nieruchomości nr 3 oraz fakt, iż aktualnie, tj. w okresie wynajmu nieruchomości nr 2 zamieszkuje Pani w nieruchomości nr 3.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c omawianej ustawy: Źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Tym samym, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c cytowanej ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Wobec tego, w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości. Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że 3 sierpnia 2018 r. kupiła Pani mieszkanie – „nieruchomość nr 1”, które w marca 2022 r. Pani sprzedała.

Wobec tego, skoro sprzedaż „nieruchomości nr 1” nastąpiła przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, to stanowi dla Pana źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku od osób fizycznych. Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zgodnie z art. 30e ust. 2 tej ustawy: Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Zgodnie z art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Stosownie do art. 19 ust. 4 ww. ustawy: Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający. Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) (nie mylić z kosztem uzyskania przychodów) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie. Należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a odpłatnym zbyciem musi istnieć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie. W myśl art. 22 ust. 6c przywołanej ustawy: Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Stosownie do art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych. Zgodnie z treścią art. 30e ust. 4 przywołanej ustawy: Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać: dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131. Na mocy art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł. W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy: Wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru: dochód zwolniony = D x (W / P) gdzie: D - dochód ze sprzedaży, W - wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, P - przychód ze sprzedaży. Zwolnienie to obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. Natomiast w sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego. Tym samym, aby dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości był w całości zwolniony z podatku dochodowego, cały przychód ze zbytej nieruchomości musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. W art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca określił, że: Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się: 1) wydatki poniesione na: a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie, c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego, d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. 2) wydatki poniesione na: a) spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1, b) spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a, c) spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b - w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30. W świetle art. 21 ust. 1 pkt 25a cytowanej ustawy: Wydatki, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, uznaje się za wydatki poniesione na cele mieszkaniowe, jeżeli przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, nastąpiło nabycie własności rzeczy lub praw wymienionych w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, w związku z którymi podatnik ponosił wydatki na nabycie. Stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy: Za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na: 1) nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub 2) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części - przeznaczonych na cele rekreacyjne. Stosownie do art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: W przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c). Zgodnie z art. 21 ust. 30 cytowanej ustawy: Przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Podkreślam, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też korzystanie ze zwolnienia przysługuje podatnikowi wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa. W przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Z istoty rozwiązania zawartego w zacytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym zostało ono dokonane, na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy własne cele mieszkaniowe. Katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika wymieniony w art. 21 ust. 25 ww. ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując przedmiotowe zwolnienie, w sposób jednoznaczny wskazał cele mieszkaniowe, których realizacja pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia. Przy czym poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Ustawodawca wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane są w dłuższym okresie czasu. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją, jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy – zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych. Zatem, dla skorzystania z opisanego zwolnienia nie ma znaczenia liczba posiadanych czy nabywanych nieruchomości mieszkalnych. Z punktu widzenia ustawodawcy istotne jest bowiem, aby wydatkowanie przychodu było ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Oznacza to, że w momencie poniesienia wydatku celem podatnika powinno być dążenie, aby w tym nowym lokalu/budynku podatnik mógł zamieszkać. Wyrażenie „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie mieszkania w znaczeniu przedmiotowym. W świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych potrzeb mieszkaniowych osoba, która posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, remontu w celu późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych osób, np. dzieci czy innych członków rodziny. Ponadto, wskazując jako cel mieszkaniowy wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa, kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Tym samym brak jest podstaw do uznania, że podatnik nie realizuje celu mieszkaniowego w przypadku, gdy nabył lokal mieszkalny w celu zamieszkania w nim, ale w lokalu tym – z różnych powodów – zamieszka po upływie określonego czasu, np. kilku miesięcy lub w lokalu tym po nabyciu będzie mieszkał tylko przez pewien czas. W takim przypadku, prawa do zwolnienia nie pozbawia podatnika okoliczność, że np. przez kilka miesięcy lokal będzie wynajmowany. Prawa do zwolnienia nie traci również podatnik, który nabył lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe, mieszkał w nabytym lokalu mieszkalnym, np. przez kilka miesięcy, a następnie przedmiotowy lokal zbył w drodze darowizny lub sprzedaży. Co istotne, nie jest przeszkodą dla zastosowania omawianego zwolnienia wynajęcie nieruchomości mieszkalnej innemu podmiotowi – i to zarówno przed realizacją własnego celu mieszkaniowego, jak i już po tym fakcie. Innymi słowy, nie ma znaczenia kolejność wykonywanych działań. Ważne jest jedynie to, że nieruchomość została nabyta w celu realizacji własnego celu mieszkaniowego – czy to od razu po jej nabyciu, czy też w czasie późniejszym. Jeżeli podatnik nabywa nieruchomość z zamiarem realizowania w niej własnego celu mieszkaniowego, to fakt, że wcześniej nieruchomość ta będzie wynajmowana, nie stoi na przeszkodzie dla zastosowania zwolnienia podatkowego. Należy również zauważyć, że ustawodawca regulując omawiane zwolnienie nie ograniczył wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości lub praw tylko do podatników, którzy nie będą posiadać innych nieruchomości (budynków/lokali mieszkalnych), nie limituje celów które można zrealizować czy też liczby budynków/lokali, które podatnik może nabyć. Ustawa nie ogranicza prawa do zwolnienia co do liczby posiadanych nieruchomości mieszkalnych, jednakże wyraźnie wskazuje, że skorzystanie ze zwolnienia odnosi się tylko i wyłącznie do tych nieruchomości, które faktycznie służą zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych. W wyroku z 29 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 3126/14 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził: Czasowe, uzasadnione obiektywnymi okolicznościami wynajęcie zakupionych lokali mieszkalnych samo w sobie nie może przesądzać o tym, że podatnik nie będzie realizował w tych mieszkaniach własnych celów mieszkaniowych. Ustawodawca nie zastrzegł w treści analizowanych przepisów, że własny cel mieszkaniowy w zakupionym lokalu ma być realizowany nieprzerwanie od daty jego nabycia. Zgodzić się jednak należy z Sądem I instancji, że dla uznania spełnienia warunków skorzystania z ulgi nie jest wystarczająca sama deklaracja podatnika, że poprzez wskazane zakupy realizuje swój cel mieszkaniowy. Ustawodawca nie odniósł bowiem skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od werbalnej deklaracji takiego zamiaru w chwili nabycia, lecz wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe. Wobec tego, co do zasady, podatnik może skorzystać z omawianego zwolnienia w związku z zakupem lokalu mieszkalnego na cele mieszkalne jedynie w sytuacji, gdy nabył ten lokal mieszkalny w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych i faktycznie realizuje lub będzie realizował w nim swoje potrzeby mieszkaniowe. Pojęcie celu związane jest z wewnętrzną postawą człowieka, określaną najczęściej mianem chęci, woli, dążenia, zamiaru, postawy motywującej (powodującej) ludzkie działanie. Zatem, wydatek poniesiony na własne cele mieszkaniowe, to wydatek dokonany w zamiarze zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych. Utwierdza to w przekonaniu, że istotny jest zamiar nabycia nieruchomości na cele mieszkaniowe, który powinien prowadzić do zamieszkania w nabytej nieruchomości. Same subiektywne deklaracje podatników o nabyciu lokalu mieszkalnego w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie są wystarczające do uzyskania zwolnienia podatkowego. Nie wystarczy zatem samo poczynienie wydatków mieszkaniowych, lecz konieczne jest, aby nastąpiło to jednocześnie w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych. Organy podatkowe mają prawo do własnej oceny artykułowanych przez podatników subiektywnych motywów zakupu nieruchomości mieszkalnych i późniejszych decyzji co do dalszych losów tych nieruchomości. Weryfikacji takiej dokonuje się poprzez porównanie obiektywnych faktów związanych z zakupem i późniejszym wykorzystaniem nieruchomości do deklarowanych motywów działania podatnika. Przy czym motywy te muszą być potwierdzone obiektywnymi faktami. Z przedstawionego przez Panią opisu zdarzenia wynika, że środki uzyskane ze sprzedaży „nieruchomości nr 1” przeznaczyła Pani m.in. na zakup i remont mieszkania „nieruchomość nr 2”. Zatem, mając na uwadze opis zdarzenia oraz zacytowane uprzednio przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że spełniony został przez Panią wynikający z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunek wydatkowania przychodu ze sprzedaży „nieruchomość nr 1” na własne cele mieszkaniowe. Wynajęcie przez Panią „nieruchomości nr 2” na okres kilku miesięcy jak i posiadanie przez Panią otrzymanej w darowiźnie od babci „nieruchomości nr 3” nie wyklucza możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, w sytuacji, gdy lokal mieszkalny („nieruchomość nr 2”) nabyła Pani w celu realizacji w nim własnych celów mieszkaniowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa bowiem, kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytej nieruchomości, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Ustawa nie ogranicza także prawa do zwolnienia co do liczby posiadanych nieruchomości mieszkalnych, jednakże wyraźnie wskazuje, że skorzystanie ze zwolnienia odnosi się tylko i wyłącznie do tych nieruchomości, które faktycznie służą zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Ta interpretacja uznaje Pani stanowisko za prawidłowe wyłącznie w zakresie objętym zadanymi przez Panią pytaniami. W interpretacji tej nie rozstrzygam skutków podatkowych związanych ze spłatą kredytu. Rozstrzygnięcia, które podała Pani we własnym stanowisku w sprawie zostały wydane dla odrębnych podmiotów, w ich indywidualnych sprawach. Wydając tę interpretację miałem jednak na względzie zawarte w nich stanowiska dotyczące rozumienia i stosowania przepisów prawa podatkowego. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.