0115-KDIT2.4011.224.2025.2.ENB

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi na powrót. W odpowiedzi na wezwanie uzupełnił go Pan w dniu 5 maja 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan obywatelem Republiki Białoruś. Mając polskie korzenie otrzymał Pan Kartę Polaka 1 czerwca 2012 r. 30 lipca 2021 r. wymienił Pan Kartę Polaka na nową. Podjął Pan decyzję o przeprowadzce do Rzeczypospolitej Polskiej na stałe. W sierpniu 2022 r. przyjechał Pan i zameldował się czasowo u syna w mieszkaniu, planując przeprowadzkę w najbliższym czasie. Złożył Pan wniosek o stały pobyt i ponownie wyjechał na Białoruś, aby przygotować się do przeprowadzki. 23 października 2023 r. otrzymał Pan decyzję o stałym pobycie w Polsce, uzyskaną na podstawie Karty Polaka. Problemy zdrowotne opóźniły Pana wyjazd z Białorusi, dlatego ostatecznie i faktycznie przeprowadził się Pan z żoną w sierpniu 2024 r. Mieszkanie wynajmowali Państwo od 1 lipca 2024 r., a działalność gospodarczą rozpoczął Pan w grudniu 2024 r. rejestrując firmę jako JDG. Uzupełniając wniosek wyjaśnił Pan, że wraz z małżonką przyjechał na stałe do Polski 21 sierpnia 2024 r. Przed sierpniem 2024 r. nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni w jakimkolwiek roku. W okresie od 2021 r. do sierpnia 2024 r. w Polsce mieszkał Pana starszy syn. W okresie od 2021 r. do sierpnia 2024 r. na Białorusi znajdowało się miejsce zamieszkania Pana i żony, miejsce zamieszkania rodziców, praca i nieruchomość. W tym okresie Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i centrum interesów życiowych i gospodarczych znajdowało się na Białorusi. Na dzień przeprowadzki do Polski posiadał Pan wyłącznie obywatelstwo białoruskie. Po uzyskaniu decyzji o pobycie stałym w 2023 r., przy odbiorze Karty Stałego Pobytu zwrócił Pan Kartę Polaka w dniu 23 października 2023 r. W latach 2021–2024 nie miał Pan nieprzerwanie miejsca zamieszkania w państwie UE, EOG, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki. W latach 2016–2020 nie miał Pan miejsca zamieszkania w Polsce. Podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Do Pana dochodów mają zastosowanie przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Nie posiada Pan certyfikatu rezydencji podatkowej, natomiast posiada Pan inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Białorusi w wymaganym okresie. W szczególności są to: · wyciągi z białoruskiego banku, na których widoczne są comiesięczne wpływy wynagrodzenia, · potwierdzenia opłat za media i mieszkanie w A, · pieczątki w paszporcie potwierdzające przekraczanie granicy do dnia 21 sierpnia 2024 r. Nie korzystał Pan wcześniej ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych).

Pytanie

Od którego faktycznego momentu może Pan skorzystać z ulgi na powrót, jeśli centrum Pana życiowych interesów na terytorium Polski zostało faktycznie przeniesione dopiero w 2024 r.? Pana stanowisko w sprawie Planuje Pan skorzystać z ulgi na powrót w latach 2025-2028, ponieważ centrum Pana życiowych interesów zostało faktycznie przeniesione do Polski dopiero w 2024 r., co potwierdza przeprowadzka żony, wynajem mieszkania oraz rozpoczęcie działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są: Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte: a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44. Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy: Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy: Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że: 1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz 2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym: a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz 3) podatnik: a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub b) miał miejsce zamieszkania: - nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub - na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz 4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz 5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy: Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł. Ponadto z art. 53 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wynika, że: Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r. Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy. Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy: Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy: Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W myśl natomiast art. 4a ustawy: Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W opisie zdarzenia wskazał Pan, że jest Pan obywatelem Republiki Białoruś. Mając polskie korzenie otrzymał Pan Kartę Polaka 1 czerwca 2012 r. 30 lipca 2021 r. wymienił Pan Kartę Polaka na nową. W sierpniu 2022 r. przyjechał Pan i zameldował się czasowo u syna w mieszkaniu, planując przeprowadzkę w najbliższym czasie. Złożył Pan wniosek o stały pobyt i ponownie wyjechał na Białoruś, aby przygotować się do przeprowadzki. 23 października 2023 r. otrzymał Pan decyzję o stałym pobycie w Polsce, uzyskaną na podstawie Karty Polaka. Problemy zdrowotne opóźniły Pana wyjazd z Białorusi, dlatego ostatecznie i faktycznie przeprowadził się Pan z żoną w sierpniu 2024 r. Mieszkanie wynajmowali Państwo od 1 lipca 2024 r., a działalność gospodarczą rozpoczął Pan w grudniu 2024 r. rejestrując firmę jako JDG. Wraz z małżonką przyjechał Pan na stałe do Polski 21 sierpnia 2024 r. Przed sierpniem 2024 r. nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni w jakimkolwiek roku. W okresie od 2021 r. do sierpnia 2024 r. na Białorusi znajdowało się miejsce zamieszkania Pana i żony, miejsce zamieszkania rodziców, praca i nieruchomość. W tym okresie Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i centrum interesów życiowych i gospodarczych znajdowało się na Białorusi. Na dzień przeprowadzki do Polski posiadał Pan wyłącznie obywatelstwo białoruskie. Po uzyskaniu decyzji o pobycie stałym w 2023 r., przy odbiorze Karty Stałego Pobytu zwrócił Pan Kartę Polaka w dniu 23 października 2023 r. W latach 2021–2024 nie miał Pan nieprzerwanie miejsca zamieszkania w państwie UE, EOG, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki. W latach 2016–2020 nie miał Pan miejsca zamieszkania w Polsce. Podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W świetle przedstawionych okoliczności uznać zatem należy, że warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został przez Pana spełniony, bowiem w związku z przeprowadzą podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Ponadto wyjaśnił Pan, że przed zmianą miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w okresie od 2021 r. do sierpnia 2024 r. posiadał Pan centrum interesów życiowych i gospodarczych , jak też miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Białorusi. W konsekwencji zarówno w okresie 3 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie miał Pan miejsca zamieszkania w Polsce. Zatem uznać należy, że spełnia Pan wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a i b ustawy. Co jednak najistotniejsze, jednym z warunków, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 ww. ustawy jest posiadanie przez podatnika Karty Polaka lub spełnienie jednego z pozostałych warunków wynikających z tego przepisu. Zatem wobec literalnego brzmienia przepisów regulujących przedmiotowe zwolnienie, w przypadku tzw. „ulgi na powrót” powinniśmy mieć do czynienia z jedną z kategorii podatników „powracających” – tj. z podatnikiem, który we wcześniejszym okresie miał określone w lit. b miejsce zamieszkania lub posiada np. Kartę Polaka wymienioną w lit. a przepisu. Z przedstawionych przez Pana okoliczności wynika, że przed przeniesieniem miejsca zamieszkania do Polski, tj. w latach 2021-2023 oraz w okresie od początku roku 2024 do momentu zmiany miejsca zamieszkania zamieszkiwał Pan na Białorusi. Ponadto przed 2021 r. nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie co najmniej przez 5 lat kalendarzowych. Zatem nie spełnia Pan warunku wskazanego w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. nie miał Pan miejsca zamieszkania: - nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 2 ww. ustawy, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub - na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 2 ww. ustawy. Na moment przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski nie posiadał Pan również obywatelstwa polskiego, jak też obywatelstwa innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej, bowiem jak Pan wskazał – posiadał wyłącznie obywatelstwo białoruskie. W Pana przypadku możliwość skorzystania z ulgi na powrót jest więc uwarunkowana posiadaniem Karty Polaka. Tymczasem z przedstawionych przez Pana okoliczności wynika, że w 2012 r. otrzymał Pan Kartę Polaka, jednakże w 2023 r. otrzymał Pan decyzję o stałym pobycie w Polsce, w związku z czym w dniu 23 października 2023 r. przy odbiorze karty Stałego Pobytu zwrócił Pan Kartę Polaka. W kontekście powyższego wyjaśnić należy, że stosownie do art. 229 ust. 7 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 769 ze zm.): Wydanie karty pobytu cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 195 ust. 1 pkt 9, następuje po zwróceniu przez niego Karty Polaka, zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz.U. z 2023 r. poz. 192). W myśl art. 195 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy: Zezwolenia na pobyt stały udziela się cudzoziemcowi na czas nieoznaczony, na jego wniosek, jeżeli posiada ważną Kartę Polaka i zamierza osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe. Zgodnie z art. 2 ust. 1-3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 192): 1. Karta Polaka może być przyznana osobie, która deklaruje przynależność do Narodu Polskiego i spełni łącznie następujące warunki: 1) wykaże swój związek z polskością przez przynajmniej podstawową znajomość języka polskiego, który uważa za język ojczysty, oraz znajomość i kultywowanie polskich tradycji i zwyczajów; 2) w obecności konsula Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej „konsulem”, lub w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 4 - wojewody, albo wyznaczonego przez niego pracownika, złoży pisemną deklarację przynależności do Narodu Polskiego; 3) wykaże, że jest narodowości polskiej lub co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej, albo przedstawi zaświadczenie organizacji polskiej lub polonijnej potwierdzające aktywne zaangażowanie w działalność na rzecz języka i kultury polskiej lub polskiej mniejszości narodowej przez okres co najmniej ostatnich trzech lat; 4) złoży oświadczenie, że ona lub jej wstępni nie repatriowali się lub nie zostali repatriowani z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944-1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką i Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich, do jednego z państw będących stroną tych umów. 2. Karta Polaka może być przyznana osobie: 1) nieposiadającej w dniu złożenia wniosku o wydanie Karty Polaka oraz w dniu przyznania Karty Polaka obywatelstwa polskiego lub 2) nieposiadającej zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub 3) posiadającej status bezpaństwowca. 3. Karta Polaka może być także przyznana osobie, której polskie pochodzenie zostało stwierdzone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2022 r. poz. 1105), pod warunkiem wykazania się znajomością języka polskiego w stopniu co najmniej podstawowym. Przepisy art. 13 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio. Natomiast w art. 3 ww. ustawy wskazano, że : 1. Karta Polaka jest dokumentem potwierdzającym przynależność do Narodu Polskiego. 2. Karta Polaka poświadcza uprawnienia wynikające z niniejszej ustawy. Zgodnie z art. 20 ust. 1a ww. ustawy: Jeżeli posiadacz Karty Polaka nabył obywatelstwo polskie albo uzyskał zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadana przez niego Karta Polaka traci ważność z mocy prawa z dniem wydania dokumentu potwierdzającego nabycie obywatelstwa polskiego albo uzyskania zezwolenia na pobyt stały. Stosownie do art. 20 ust. 3 ww. ustawy: W przypadku, o którym mowa w ust. 1a, posiadacz Karty Polaka zwraca Kartę Polaka wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce pobytu, nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym: 1) doręczono mu dokument potwierdzający nabycie obywatelstwa polskiego albo 2) decyzja o uzyskaniu zezwolenia na pobyt stały stała się ostateczna. Mając na względzie unormowania dotyczące przyznawania, utraty ważności i unieważniania Karty Polaka wskazać należy, że podatnik, który posiada Kartę Polaka (art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ww. ustawy) to osoba, która ma przyznaną i ważną Kartę Polaka na moment przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski. Karta jest przyznawana w drodze decyzji przez właściwy organ, a może stracić ważność z mocy prawa lub może zostać unieważniona stosownie do obowiązujących w tym zakresie odrębnych przepisów. W świetle przedstawionych przez Pana okoliczności nie spełnił Pan również warunku wskazanego w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącego posiadania Karty Polaka. Skoro bowiem przed przeniesieniem miejsca zamieszkania do Polski uzyskał Pan pozwolenie na pobyt stały na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, uznać należy, że na moment przeniesienia miejsca zamieszkania nie posiadał Pan Karty Polaka. Z zacytowanych powyżej przepisów wynika bowiem wprost, że w sytuacji gdy posiadacz Karty Polaka nabył obywatelstwo polskie albo uzyskał zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadana przez niego Karta Polaka traci ważność z mocy prawa z dniem wydania dokumentu potwierdzającego nabycie obywatelstwa polskiego albo uzyskania zezwolenia na pobyt stały. W takim też przypadku posiadacz Karty Polaka jest zobowiązany do jej zwrotu. Skoro zatem w 2023 r. otrzymał Pan pozwolenie na pobyt stały, to nie sposób uznać, że na moment przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski, tj. na dzień 24 sierpnia 2024 r. posiadał Pan ważną Kartę Polaka. Oznacza to, że nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na moment przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski posiadał Pan bowiem kartę stałego pobytu, a nie Kartę Polaka, jak też nie spełnił Pan żadnej z pozostałych przesłanek określonych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a i lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.