0115-KDIT2.4011.185.2025.1.MM

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego W 2024 r. stan Pana zdrowia uległ zdecydowanemu pogorszeniu, z powodu ciągłego zwiększania się bólów (...). Niezbędna stała się ciągła pomoc drugiej osoby. Mieszka Pan na trzecim piętrze w bloku bez windy i ze względu na ból i (...) nie był Pan w stanie zejść po schodach, więc nie opuszczał Pan mieszkania. Poruszał się Pan o dwóch kulach tylko i wyłącznie po mieszkaniu. Z uwagi na stan zdrowia wymagał Pan pomocy drugiej osoby w wykonywaniu codziennych czynności życiowych, dokonywaniu zakupów, przygotowywaniu posiłków itp. 26 czerwca 2024 r. podczas wizyty lekarskiej i konsultacji ortopedycznej lekarz stwierdził, że ma Pan (...). Zalecenia: (...) Wystawiono skierowanie do szpitala. (Dokument: kopia e-skierowania) Jednym z pośród wielu warunków przeprowadzenia operacji był brak stanów zapalnych jamy ustnej. (Dokument: Karta informacyjna o warunkach przyjęcia do szpitala) W dniu 4 lipca 2024 r. – po konsultacji stomatologicznej – przedstawiono Panu najkorzystniejszy w Pana przypadku plan leczenia (...) obejmujący dwa etapy. (Dokument: Plan leczenia). Pierwszy etap to usunięcie 11 zębów, w tym 7 z uszkodzeniami i stanami zapalnymi oraz usunięcie 11 korzeni zębowych ze stanami zapalnymi. Wszczepienie 10 implantów w systemie (...) oraz wykonanie mostów tymczasowych na czas przyjęcia implantów. Koszt pierwszego etapu to 41.000 zł. Drugi etap to wykonanie mostów stałych po 6 miesiącach od zakończenia pierwszego etapu. Koszt drugiego etapu to 24.000 zł. Pierwszy etap został zakończony 31 lipca 2024 r. i opłacony zgodnie z planem leczenia. (Dokument: Plan leczenia, paragon, potwierdzenie dokonania przelewu)

Posiada Pan umiarkowany stopień niepełnosprawności z przyczyn (...) Jest Pan na rencie z powodu trwałej częściowej niezdolności do pracy. (Dokument: Decyzja o przyznaniu renty) Z powyższego wynika, iż przeprowadzone działania lecznicze w jamie ustnej miały bezpośredni związek z przyczynami Pana niepełnosprawności w zakresie (...). Pozwoliły na przeprowadzenie operacji (...). Obecnie jest Pan po operacji jednego (...) i oczekuje Pan na operację drugiego (...). Przeprowadzona operacja poprawiła zdecydowanie Pana możliwości ruchowe. Można teoretycznie by poprzestać na usunięciu wszystkich zębów i przeprowadzeniu operacji (...) ale stan bezzębia również utrudniałby Panu codzienne wykonywanie czynności życiowych.

Pytanie

Czy w zeznaniu podatkowym, w pozycji ulga rehabilitacyjna, może Pan odliczyć koszty usunięcia zębów, wszczepienia implantów, wykonania mostów z łukami zębowymi? Pana stanowisko w sprawie Pana zdaniem poniesione koszty usunięcia zębów, wszczepienia implantów, wykonania indywidualnych mostów z łukami zębowymi mają bezpośrednie powiązanie z niepełnosprawnością i w pełni powinny być zakwalifikowane do kosztów poniesionych możliwych do odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Podobne rozstrzygnięcie zaprezentowane zostało w interpretacji: 0113-KDIPT2-2.4011.312.2022.2.KR.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e- 30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7, 7b-7g oraz 13a tego artykułu. Stosownie do art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na: 1) adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 2) przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 2a) zakup, naprawę lub najem wyrobów medycznych wymienionych w wykazie wyrobów medycznych określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 930) oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, z wyjątkiem pieluchomajtek, pieluch anatomicznych, chłonnych majtek, podkładów i wkładów anatomicznych;

3) zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego; 3a) pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne, chłonne majtki, podkłady, wkłady anatomiczne, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł; 4) zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 5) odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym; 6) odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno- opiekuńczym; 6a) odpłatność za pobyt opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego lub zakładzie rehabilitacji leczniczej; 6b) odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne; 7) opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł; 8) utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł; 9) opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa; 10) opłacenie tłumacza języka migowego; 11) kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia; 12) leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2024 r. poz. 686) - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki; 13) odpłatny przewóz: a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego, b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a; 14) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł; 15) odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem: a) na turnusie rehabilitacyjnym, b) w zakładach, o których mowa w pkt 6, c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11, d) opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym lub w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, lub zakładzie rehabilitacji leczniczej. Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 tej ustawy: Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3. Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy: Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie. Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: 1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub 2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo 3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy: Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do: 1) I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo b) znaczny stopień niepełnosprawności; 2) II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy albo b) umiarkowany stopień niepełnosprawności. Stosownie do art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne stosownie do treści art. 26 ust. 7d analizowanej ustawy, jest zatem posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. Podkreślić jednak należy, że zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – wszelkie ulgi podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Katalog wydatków zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest natomiast katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków na cele wskazane w powołanym przepisie uprawnia do skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Zatem wydatki poniesione na inne cele – nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością – nie uprawniają do odliczeń w ramach omawianej ulgi. Z opisu zdarzenia wynika w szczególności, że posiada Pan umiarkowany stopień niepełnosprawności z przyczyn (...) oraz orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Jest Pan na rencie z powodu trwałej częściowej niezdolności do pracy - decyzja o przyznaniu renty. W 2024 r. stan Pana zdrowia uległ zdecydowanemu pogorszeniu, z powodu ciągłego zwiększania się bólów (...). Niezbędna stała się ciągła pomoc drugiej osoby. Mieszka Pan na trzecim piętrze w bloku bez windy i ze względu na ból i (...) nie był Pan w stanie zejść po schodach, więc nie opuszczał Pan mieszkania. 26 czerwca 2024 r. podczas wizyty lekarskiej i konsultacji ortopedycznej lekarz stwierdził, że ma Pan (...). (Zalecenia: (...) Wystawiono skierowanie do szpitala. Jednym z pośród wielu warunków przeprowadzenia operacji był brak stanów zapalnych jamy ustnej. W dniu 4 lipca 2024 r. – po konsultacji stomatologicznej – przedstawiono Panu najkorzystniejszy w Pana przypadku plan leczenia (...) obejmujący dwa etapy. Pierwszy etap to usunięcie 11 zębów, w tym 7 z uszkodzeniami i stanami zapalnymi oraz usunięcie 11 korzeni zębowych ze stanami zapalnymi. Wszczepienie 10 implantów w systemie (...) oraz wykonanie mostów tymczasowych na czas przyjęcia implantów. Koszt pierwszego etapu to 41.000 zł. Drugi etap to wykonanie mostów stałych po 6 miesiącach od zakończenia pierwszego etapu. Koszt drugiego etapu to 24.000 zł. Pierwszy etap został zakończony 31 lipca 2024 r. i opłacony zgodnie z planem leczenia. (Dokument: Plan leczenia, paragon, potwierdzenie dokonania przelewu) Wobec powyższego wskazać należy, że w katalogu wydatków podlegających odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej w art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały wydatki na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera jednak pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja”, ani „zabieg leczniczo-rehabilitacyjny”, konieczne jest zatem ich wyjaśnienie w oparciu o definicje encyklopedyczne. Zgodnie ze „Słownikiem wyrazów obcych” i Encyklopedią PWN, zabieg to interwencja mająca na celu wywołanie określonego skutku, zwykle przeciwdziałająca czemuś (np. skutkom choroby), będąca środkiem zaradczym. Z kolei „rehabilitacja” to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej, poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych lub „przystosowanie do normalnego życia w społeczeństwie osób, które utraciły sprawność fizyczną lub psychiczną bądź mają wady wrodzone”, rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Do ww. zabiegów nie można zatem zaliczyć innych zabiegów leczniczych, niż te, które zostały wymienione we wskazanym powyżej przepisie. Gdyby ustawodawca chciał umożliwić odliczanie od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wszelkich wydatków ponoszonych na leczenie osoby niepełnosprawnej, to w omawianym powyżej przepisie nie wymieniłby tylko wydatków na zabiegi rehabilitacyjne i leczniczo-rehabilitacyjne. W świetle zacytowanych wyżej przepisów - na tle opisanego zdarzenia - uznać zatem należy, że wydatków na usunięcie zębów i korzeni zębowych – pomimo faktu, że zostały one poniesione z uwagi na konieczność przeprowadzenia (...) – oraz wydatków na wstawienie implantów zębowych nie sposób zakwalifikować do wydatków na zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odnosząc się do wydatków na wykonanie implantów zębowych oraz mostów z łukami zębowymi należy mieć na uwadze wydatki wymienione w art. 26 ust. 7a pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na zakup, naprawę lub najem wyrobów medycznych wymienionych w wykazie wyrobów medycznych określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych. Na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 930 ze zm.) – do którego odsyła art. 26 ust. 7a pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zostało wydane rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 maja 2017 r. w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 500 ze zm.). Załącznik do tego rozporządzenia zawiera Wykaz wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie. W wykazie tym nie zostały jednak wymienione ani implanty zębowe, ani mosty z łukami zębowymi. Zatem wydatków, które poniósł Pan na ten cel nie sposób zakwalifikować do wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych zaliczone zostały również wskazane w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niewymienione w ww. wykazie wydatki, poniesione na zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego. Określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że ustawodawca zalicza do nich wyłącznie urządzenia, narzędzia i sprzęt o indywidualnym charakterze, niezbędne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych. Przepis ten nie wskazuje jednak, że potrzeby wynikające z niepełnosprawności mają wynikać wprost z orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności. Związek pomiędzy nabyciem konkretnego sprzętu, urządzenia lub narzędzia technicznego, a niepełnosprawnością podatnik powinien wykazać w taki sposób, aby organy podatkowe mogły uznać, że są one niezbędne w rehabilitacji oraz że ułatwiają wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, jak również, że pomiędzy rodzajem nabytego przedmiotu a rodzajem niepełnosprawności podatnika istnieje ścisły związek, np. okazując się zaświadczeniem lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji. Należy podkreślić, że niszczenie i utrata uzębienia jest procesem naturalnym, postępującym wraz z wiekiem i w opisanym zdarzeniu stan Pana uzębienia nie ma związku z Pana niepełnosprawnością. W opisie zdarzenia wskazał Pan bowiem, że w trakcie konsultacji stomatologicznej stwierdzono, że ma Pan do usunięcia 11 zębów, w tym 7 z uszkodzeniami i stanami zapalnymi oraz do usunięcia 11 korzeni zębowych ze stanami zapalnymi. Zatem wydatki na implanty zębowe oraz mosty z łukami zębowymi nie zostały poniesione stosownie do potrzeb wynikających z Pana niepełnosprawności lecz z konieczności uzupełnienia ubytków zębowych, które powstały z przyczyn niezależnych od Pana niepełnosprawności. Wydatki na usunięcie zębów i korzeni zębowych, na wstawienie implantów zębowych oraz na wykonanie mostów z łukami zębowymi nie mieszczą się również w żadnej innej kategorii wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawniających do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. W konsekwencji ww. wydatki przez Pana poniesione nie podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Powołana przez Pana we wniosku interpretacja indywidualna została wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego. Ponadto podkreślić należy, że została ona wydana w innym stanie faktycznym, osobą niepełnosprawną było bowiem dziecko, które na skutek leczenia choroby nowotworowej utraciło uzębienie (utrata uzębienia nie była zatem procesem naturalnym). Również rodzaj wydatku był inny, dotyczył bowiem zakup protez zębowych. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).

Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.