0115-KDIT2.4011.184.2025.2.MD

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 kwietnia 2025 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Sprawa dotyczy roku 2022. Jest Pan podatnikiem rozliczającym się według skali podatkowej. W roku podatkowym 2022 pozostawał Pan w związku małżeńskim i składał zeznanie podatkowe indywidualnie. Wspólnie z żoną A.A nieznacznie przekroczył Pan limit dochodu 112 000 zł. W 2022 r. miał Pan z żoną na wychowaniu i na utrzymaniu dwoje dzieci: młodsze dziecko, niepełnoletnie – B.A urodzony (...) 2005 r. i starsze dziecko, uczące się do 25 roku życia – C. A urodzony (...) 2003 r. Starsze dziecko do końca sierpnia 2022 r. nie osiągało żadnych dochodów. Pierwszy dochód uzyskało na podstawie umowy zlecenia zawartej od 1 września 2022 r. W kolejnych miesiącach zawierało następne umowy zlecenia. We wrześniu 2022 r. jego dochody były niższe od ustawowego limitu. Próg dochodowy został przekroczony w październiku 2022 r. i na koniec listopada dochód osiągnął ok. 28 000 zł. W pierwotnym zeznaniu skorzystał Pan z ulgi prorodzinnej na jedno dziecko, ponieważ starsze dziecko przekroczyło próg dochodowy. Urząd Skarbowy wezwał Pana do korekty zeznania PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-37 twierdząc, że nie może Pan skorzystać nawet z ulgi na młodsze dziecko, ponieważ łączne dochody małżonków przekroczyły 112 000 zł. Urząd argumentuje, że skoro starsze dziecko uzyskało dochody powyżej limitu, traktowane jest jako „nieistniejące”, a co za tym idzie – ponieważ ulga przysługuje tylko na jedno dziecko – przekroczenie progu 112 000 zł uniemożliwia skorzystanie z ulgi. Na tym etapie złożył Pan korektę zeznania dopisując jedynie PESEL starszego syna. Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego W 2022 r. względem syna B posiadał Pan władzę rodzicielską i wykonywał ją Pan. Pana starszy syn nie wstąpił w związek małżeński. W 2022 r. Pana starszy syn nie otrzymywał, zgodnie z odrębnymi przepisami, zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub renty socjalnej. Pana starszy syn w 2022 r. uczył się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie. Pierwszy dochód Pana starszy syn uzyskał we wrześniu 2022 r., ale dopiero od października 2022 r. przekroczył próg dochodowy – dwunastokrotność kwoty renty socjalnej. Do tej pory był na Pana utrzymaniu, czyli od stycznia do września 2022 r. Tym samym zaspokojono przesłankę, żeby chociaż jeden miesiąc w roku podatkowym rodzic miał prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej na dziecko. W 2022 r. w stosunku do Pana dzieci nie miały zastosowania przepisy art. 30c (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym) lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przepisów dotyczących najmu prywatnego) – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo

przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń. W 2022 r. w stosunku do Pana dzieci nie miały również zastosowania przepisy z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Przekroczył Pan z żoną dochód wspólny 112 000 zł, ale nie powinien on być brany pod uwagę, ponieważ miał Pan z żoną na wychowaniu dwoje dzieci. Pytania 1) Czy może Pan skorzystać z ulgi prorodzinnej na starszego syna w miesiącach od stycznia do września 2022 r.? 2) Czy może Pan skorzystać z ulgi prorodzinnej na młodszego syna w 2022 r.? Pana stanowisko w sprawie Według Pana, może Pan skorzystać z ulgi prorodzinnej na starszego syna w miesiącach od stycznia do września 2022 r. Nie zgadza się Pan z interpretacją Urzędu Skarbowego w (...), ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 27f ust. 2 i 2a) jednoznacznie wskazują, że dla zastosowania ulgi prorodzinnej istotna jest liczba dzieci będących na utrzymaniu, a nie liczba dzieci, na które w danym miesiącu przysługuje ulga. To jest jedno z głównych, jak nie najważniejszych, warunków przy ustalaniu prawa do ulgi. Według Pana wystarczy w danym roku podatkowym przynajmniej jeden miesiąc, w których przynajmniej dwoje dzieci pozostają na utrzymaniu rodziców, by nie musieli oni spełniać warunku nieprzekroczenia limitu swoich dochodów. Mało tego, uważa Pan, że skoro dziecko było na Pana utrzymaniu przez cały rok, to pomimo przekroczenia przez niego progu dochodowego, liczba dzieci w gospodarstwie domowym nie zmieniała się. Uważa Pan również, że przysługuje Panu ulga prorodzinna na młodsze dziecko, ponieważ miał Pan na utrzymaniu dwoje dzieci, co zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, znosi limit dochodowy rodziców. Według Pana, Pana argumentacja i podejście do sprawy opiera się na literalnym brzmieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które mówią o „dzieciach na utrzymaniu”, a nie wyłącznie o dzieciach, na które przysługuje ulga. Natomiast interpretacje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zdają się rozszerzać znaczenie przepisu w sposób, który nie jest jednoznacznie zapisany w ustawie. Dlaczego w interpretacjach podkreśla się, że kwota odliczenia i skorzystanie z ulgi zależy od liczby dzieci, na które w danym miesiącu przysługuje ulga. Nigdzie w ustawie nie jest napisane, że odliczenie albo skorzystanie z ulgi prorodzinnej zależy od liczby dzieci, na które w danym miesiącu przysługuje ulga. W żadnej ustawie, w żadnym przepisie nie ma takiego stwierdzenia. To jest wyłącznie interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. W ustawie jest konkretnie napisane, że ulga przysługuje w zależności od ilości dzieci na utrzymaniu. Korzystanie z tej ulgi, bądź nie, nie powinno pozbawiać dziecka statusu „będącego na utrzymaniu”. Interpretacje KIS dopuszczają korzystanie z ulgi na dziecko jeśli w jakiejkolwiek części roku podatkowego spełniało ono warunki do ulgi. Przykładem są interpretacje, w których ulga przysługuje na dziecko do momentu ukończenia 18 roku życia, nawet jeśli potem podjęło pracę. A co z dziećmi, uczącymi się, które w ciągu roku podatkowego osiągają wiek 25 lat? Zgodnie z interpretacjami KIS, im również zalicza się do ulgi miesiące przed osiągnięciem ww. wieku. Przepisy mogą budzić wątpliwości i nie ma jednoznacznego wyjaśnienia tej sytuacji w interpretacjach ogólnych Ministerstwa Finansów i KIS. Pokrętność systemu fiskalnego zrozumiała jest dla nielicznych. Brak logicznych stałych elementów tworzy atmosferę nieustannej potrzeby interpretacji, a te nie są jednoznaczne i zgodne. Organy podatkowe powinny przyjąć korzystniejsze dla podatnika stanowisko zgodnie z art. 2a Ordynacji podatkowej, tj. zasadą in dubio pro tributario (wątpliwości na korzyść podatnika). Jest to fundament ogólnej zasady obowiązującej w prawie podatkowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym: 1) wykonywał władzę rodzicielską; 2) pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało; 3) sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. Na podstawie art. 27f ust. 2 wskazanej ustawy: Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do: 1) jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika: a) pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł, b) niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4c i 4g, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a; 2) dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko; 3) trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota: a) 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko, b) 166,67 zł na trzecie dziecko, c) 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko. W myśl art. 27f ust. 2a powołanej ustawy: Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz art. 30c ust. 2 pkt 2. Stosownie do art. 27f ust. 2b cytowanej ustawy: Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka. Art. 27f ust. 2c przytoczonej ustawy stanowi, że:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko: 1) na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych; 2) wstąpiło w związek małżeński. Na mocy art. 27f ust. 2d omawianej ustawy: Za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a oraz ust. 10 i 11, nie uważa się: 1) osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów; 2) osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności. Z art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że: W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. Na mocy art. 27f ust. 4 ww. ustawy: Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę podatnicy mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim – kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny. W świetle art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.): Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Art. 26 § 1 i § 2 przywołanego Kodeksu stanowi, że: § 1 Miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej. § 2 Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsce zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy. Zgodnie z art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności: 1) odpis aktu urodzenia dziecka; 2) zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka; 3) odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą; 4) zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły. Wedle art. 27f ust. 6 wskazanej ustawy: Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4c pkt 2 i 3, z uwzględnieniem art. 6 ust. 4e i 8, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Art. 27f ust. 7 omawianej ustawy stanowi: Przepis art. 6 ust. 8 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6. Na gruncie art. 6 ust. 4c przywołanej ustawy: Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci: 1) małoletnie, 2) pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, 3) pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie - podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym. Stosownie do art. 6 ust. 4e powołanej ustawy: Przepisu ust. 4c pkt 3 nie stosuje się, jeżeli dziecko, o którym mowa w tym przepisie, uzyskało w roku podatkowym: 1) dochody, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub 2) przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152 - w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. z 2023 r. poz. 2194 oraz z 2024 r. poz. 1615), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Z art. 6 ust. 8 przytoczonej ustawy wynika, że: Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko: 1) stosuje przepisy: a) art. 30c lub b) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy - w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń; 2) podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Przystępując do analizy przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Z literalnego brzmienia art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że warunkiem zastosowania przez rodzica ulgi na małoletnie dziecko jest wykonywanie w stosunku do tego dziecka władzy rodzicielskiej. Wobec tego, zasadnym jest odniesienie się do ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.). Z art. 92 ww. ustawy wynika, że: Dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską. Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy: Władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom. Stosownie do art. 95 § 1 ww. ustawy: Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw. W myśl art. 97 § 1 przytoczonego Kodeksu: Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Podkreślić należy, że samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie, czyli wykonywanie wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje również na dzieci pełnoletnie, które otrzymują zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną oraz pełnoletnie, które się uczą lub studiują do ukończenia 25. roku życia z uwzględnieniem limitu dochodu, który mogą osiągnąć. Warunkiem zastosowania przez podatnika ulgi na pełnoletnie dzieci jest utrzymywanie ich w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, który stanowi, że: Obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo dostarczania tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć. Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków, itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury, itp. Art. 133 § 1 powołanego Kodeksu stanowi natomiast, że: Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Wyjaśnienia również wymaga, że sformułowanie „rok podatkowy” zawarte w art. 6 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest decydujące dla rozstrzygnięcia, gdyż dotyczy całości dochodów, które dziecko osiągnęło w konkretnym roku podatkowym. Ustawodawca jasno uregulował warunek limitu osiąganego dochodu przez cały rok podatkowy, wykluczający, w rozpatrywaniu przesłanek do odliczenia, przyjmowanie tylko tych miesięcy, w których dziecko nie uzyskało przekraczających limit dochodów. Nieprzekroczenie limitu dochodów w trakcie części roku jest więc bez znaczenia. Podkreślić także należy, że na podstawie art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.): Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. Istotny jest przy tym fakt, że dla celów obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych ustawodawca nie ustanowił innego sposobu ustalania roku podatkowego. Zatem, rok podatkowy jest rokiem kalendarzowym. W roku podatkowym 2022 maksymalna kwota dopuszczalnych dochodów pełnoletnich dzieci – na podstawie art. 6 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wyniosła 16.061,28 zł. Ponadto, z literalnego brzmienia art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł. W opisie zdarzenia w szczególności wskazał Pan, że w roku podatkowym 2022 pozostawał Pan w związku małżeńskim. Dochód wspólny Pana i Pana żony przekroczył 112 000 zł. Ma Pan dwójkę dzieci: młodsze dziecko, niepełnoletnie – B.A urodzony (...) r. i starsze dziecko, pełnoletnie – C.A urodzony (...) 2003 r. W 2022 r. względem młodszego dziecka posiadał Pan i wykonywał władzę rodzicielską. Pana starszy syn w 2022 r. uczył się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie. W 2022 r. syn C nie otrzymywał, zgodnie z odrębnymi przepisami, zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub renty socjalnej. Pierwszy dochód Pana starszy syn uzyskał we wrześniu 2022 r., ale dopiero od października 2022 r. przekroczył próg dochodowy – dwunastokrotność kwoty renty socjalnej. Do tej pory był na Pana utrzymaniu, czyli od stycznia do września 2022 r. Wobec powyższego, w związku z uzyskaniem w 2022 r. przez Pana pełnoletniego, uczącego się syna C dochodu w wysokości ok. 28 000 zł – nie została spełniona jedna z przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na to dziecko. Jak już wskazałem, w stosunku do pełnoletnich, uczących się do dzieci, ustawodawca wprowadził kryterium dochodowe. Pana syn C pełnoletność osiągnął (...) 2021 r. Zatem cały rok kalendarzowy 2022 r. był pełnoletni. Dochody w 2022 r. uzyskał jako osoba pełnoletnia. Wobec tego bez znaczenia pozostaje fakt, że dopiero od października 2022 r. przekroczył próg dochodowy. Ponadto, Pana syn C nie otrzymywał zgodnie z odrębnymi przepisami, zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub renty socjalnej. Tym samym, nawet utrzymywanie go, w związku z wykonywaniem, ciążącego na Panu, obowiązku alimentacyjnego – nie wystarczy do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej w miesiącach styczeń- wrzesień 2022 r. Oznacza to, że nie ma Pan prawa odliczenia ulgi na syna C za cały rok podatkowy 2022 r. (w tym w miesiącach od stycznia do września 2022 r.), gdyż jego przychody przekroczyły w roku podatkowym kwotę dwunastokrotności renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Konsekwencją powyższego jest brak możliwości odliczenia w 2022 r. ulgi prorodzinnej na małoletniego syna B mimo, iż w 2022 r. względem tego dziecka posiadał Pan i wykonywał władzę rodzicielską. Ograniczeniem do zastosowania ulgi na syna B jest bowiem limit dochodu, o którym mowa w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak Pan wskazuje w 2022 r. dochód wspólny Pana i Pana żony przekroczył 112 000 zł. Wobec tego wystąpiła negatywna przesłanka uniemożliwiająca zastosowanie odliczenia od podatku ulgi prorodzinnej również na małoletniego syna. Błędne jest zatem Pana myślenie, że wystarczy w danym roku podatkowym przynajmniej jeden miesiąc, w którym przynajmniej dwoje dzieci pozostają na utrzymaniu rodziców, by nie musieli oni spełniać warunku nieprzekroczenia limitu swoich dochodów. W konsekwencji, nie może Pan skorzystać z ulgi prorodzinnej za 2022 r. na żadnego z synów, ze względu na niespełnienie przesłanek uprawniających do jej zastosowania. Nawiązując natomiast do art. 2a Ordynacji podatkowej, na który Pan się powołuje, stwierdzić należy, że zawarta w niej zasada nie może być rozumiana w ten sposób, że w przypadku wątpliwości interpretacyjnych organy podatkowe powinny rozstrzygać w sposób korzystny dla podatnika. Ma ona bowiem zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy występują wątpliwości związane ze znaczeniem przepisu w konkretnej sytuacji faktycznej, a wątpliwości tych nie będzie można usunąć w trakcie prawidłowo prowadzonej wykładni przepisów prawa podatkowego. W przedmiotowej sprawie znaczenie przepisów znajdujących w niej zastosowanie jest jasne, niebudzące wątpliwości i wynikające z ich literalnego brzmienia. Dlatego też wskazana zasada w rozpatrywanej sprawie nie może znaleźć zastosowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.