0115-KDIT2.4011.180.2025.3.ENB

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. W odpowiedzi na wezwania uzupełnił go Pan w dniu 10 i 27 kwietnia 2025 r. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Od stycznia 2024 r. zamieszkuje i pracuje Pan w Finlandii na podstawie umowy o pracę zawartej z fińskim pracodawcą. W 2024 r. głównym źródłem Pana dochodu były środki uzyskane z pracy na terenie Finlandii. W tym okresie przebywał Pan w Finlandii przez 313 dni, natomiast w Polsce spędził Pan łącznie 53 dni. W 2024 r. otrzymał Pan premię od poprzedniego pracodawcy w Polsce, która została przelana na Pana konto bankowe w Polsce. Wartość tej premii mieści się poniżej progu wolnego od podatku, jednak została od niej pobrana zaliczka na podatek dochodowy. Ponadto w tym samym roku zrealizował Pan zyski kapitałowe z inwestycji prowadzonych na rachunkach w Polsce. Centrum interesów osobistych Nie pozostaje Pan w związku małżeńskim i nie posiada dzieci. Na terenie Finlandii nie ma Pan powiązań rodzinnych – Pana relacje społeczne ograniczają się do kolegów i koleżanek z pracy. Pana najbliższe więzi rodzinne znajdują się w Polsce, gdzie mieszka Pana partnerka, rodzice oraz rodzeństwo. W Finlandii prowadzi Pan jednoosobowe gospodarstwo domowe, co sprawia, że kraj ten stanowi Pana główne centrum zainteresowania osobistego. Nie angażuje się Pan w żadne działania o charakterze społecznym, kulturalnym ani obywatelskim w żadnym z tych krajów. Podczas pobytów w Polsce zamieszkiwał Pan u swojej partnerki. Centrum interesów gospodarczych Od stycznia 2024 r. jest Pan zatrudniony na umowie o pracę u fińskiego pracodawcy, a wszelkie należne podatki oraz składki społeczne odprowadza na terenie Finlandii. W tym samym okresie wynajmuje Pan mieszkanie w Finlandii oraz korzysta z fińskiego rachunku bankowego i innych usług. Zgromadzone środki finansowe przechowuje i inwestuje Pan głównie w Finlandii, natomiast oszczędności pochodzące z okresu przed 2024 r., z tytułu umowy o pracę u polskich pracodawców, utrzymuje i inwestuje Pan na kontach w Polsce. Dodatkowo posiada Pan w Polsce nieruchomość otrzymaną w drodze darowizny w 2023 r. Nieruchomość ta nie jest wynajmowana i nie generuje żadnych dochodów. Poza wspomnianą wcześniej premią i zyskami kapitałowymi, nie osiągnął Pan w 2024 r. innych dochodów na terenie Polski. Uzupełniając wniosek wyjaśnił Pan, że przed wyjazdem do Finlandii posiadał Pan centrum interesów osobistych lub gospodarczych w Polsce i podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przeprowadził się Pan do Finlandii 3 stycznia 2024 r. Od 1 stycznia 2024 r. jest Pan zatrudniony przez fińskiego pracodawcę. Od tego samego dnia wynajmuje Pan mieszkanie zgodnie z umową na czas nieokreślony.

Celem wyjazdu był rozwój kariery zawodowej, zarazem rozważa Pan zamieszkanie na stałe w Finlandii. Zgodnie z wewnętrznym prawem skarbowym w Finlandii, powinien być Pan uznany za rezydenta podatkowego w tym kraju po spędzeniu 183 dni w roku. Przez cały 2024 r. posiadał Pan miejsce zamieszkania w Finlandii i przebywał tam 313 dni. W Polsce posiada Pan następujące powiązania majątkowe: usługi bankowe (rachunek bieżący, oszczędnościowy, lokaty), inwestycje w fundusze inwestycyjne i inne papiery wartościowe, Pracownicze Plany Emerytalne od poprzednich pracodawców oraz nieruchomość otrzymaną w formie darowizny. Nie posiada Pan kredytów, ruchomości lub ubezpieczenia na życie. W Finlandii również posiada Pan konto bankowe, na które regularnie otrzymuje pensję oraz inwestuje Pan zgromadzone środki w jednostki uczestnictwa fińskich funduszy inwestycyjnych. Od momentu wyjazdu do Finlandii zarządza Pan swoim mieniem z tego kraju. Od momentu wyjazdu, ma Pan stałe miejsce zamieszkania w Finlandii, gdzie od 1 stycznia 2024 r. wynajmuje Pan mieszkanie z umową na czas nieokreślony. Ten adres jest również oficjalnie zarejestrowany w urzędzie migracyjnym (Maahanmuuttovirasto) i pozostałych urzędach jako miejsce zamieszkania od 10 stycznia 2024 r. Zdecydowaną większość czasu przebywa/przebywał Pan w 2024 r. w Finlandii. Posiada Pan obywatelstwo polskie. Potwierdził Pan, że po przeprowadzce miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Finlandii, zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. Załączył Pan certyfikat rezydencji podatkowej za 2024 r. wydany przez fiński urząd skarbowy w dniu 24 kwietnia 2025 r. Zgodnie z tym dokumentem, Finlandia traktuje Pana jako rezydenta podatkowego od 10 stycznia 2024 r.

Pytanie

Czy w świetle polskiego prawa skarbowego jest Pan uznawany za nierezydenta podatkowego, a tym samym podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu wobec Polski? Pana stanowisko w sprawie W Pana ocenie w perspektywie przedstawionego stanu faktycznego, za rok 2024 powinien być Pan uznany za nierezydenta podatkowego w Polsce i mieć ograniczone zobowiązanie podatkowe wobec Polski. W związku z tym, za rok 2024 zadeklaruje Pan jedynie dochody otrzymane w Polsce, tj. premię od polskiego pracodawcy poniżej progu kwoty wolnej od podatku, od której została pobrana zaliczka na poczet podatku dochodowego, w formularzu PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-37, a także zyski kapitałowe zrealizowane w Polsce w formularzu PIT-38.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy: Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast w oparciu o treść art. 3 ust. 2b ustawy: Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z: 1) pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia; 2) działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia; 3) działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład; 4) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości; 5) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających; 5a) umorzenia, odkupienia, wykupienia i unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych utworzonych na podstawie przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz odpłatnego zbycia tych tytułów uczestnictwa; 6) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości; 6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej; 7) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia; 8) niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da. Katalog dochodów (przychodów) wymienionych w cytowanym wyżej art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest katalogiem zamkniętym; wymienia jedynie przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie jest to wyliczenie wyczerpujące. W myśl art. 4a ww. ustawy: Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy). Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności. Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci. W zakresie centrum interesów gospodarczych Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych. Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Z opisu zdarzenia wynika, że od stycznia 2024 r. zamieszkuje i pracuje Pan w Finlandii na podstawie umowy o pracę zawartej z fińskim pracodawcą. W 2024 r. głównym źródłem Pana dochodu były środki uzyskane z pracy na terenie Finlandii. W tym okresie przebywał Pan w Finlandii przez 313 dni, natomiast w Polsce spędził Pan łącznie 53 dni. W 2024 r. otrzymał Pan premię od poprzedniego pracodawcy w Polsce, która została przelana na Pana konto bankowe w Polsce oraz zrealizował Pan zyski kapitałowe z inwestycji prowadzonych na rachunkach w Polsce. W Polsce korzysta Pan z usług bankowych (rachunek bieżący, oszczędnościowy, lokaty), posiada Pan inwestycje w fundusze inwestycyjne i inne papiery wartościowe, Pracownicze Plany Emerytalne od poprzednich pracodawców oraz nieruchomość otrzymaną w formie darowizny. Nie posiada Pan kredytów, ruchomości lub ubezpieczenia na życie. Nie pozostaje Pan w związku małżeńskim i nie posiada dzieci. Na terenie Finlandii nie ma Pan powiązań rodzinnych – Pana relacje społeczne ograniczają się do kolegów i koleżanek z pracy. Pana najbliższe więzi rodzinne znajdują się w Polsce, gdzie mieszka Pana partnerka, rodzice oraz rodzeństwo. W Finlandii prowadzi Pan jednoosobowe gospodarstwo domowe, co sprawia, że kraj ten stanowi Pana główne centrum zainteresowania osobistego. Nie angażuje się Pan w żadne działania o charakterze społecznym, kulturalnym ani obywatelskim w żadnym z tych krajów. Podczas pobytów w Polsce zamieszkiwał Pan u swojej partnerki. Od stycznia 2024 r. jest Pan zatrudniony na umowie o pracę u fińskiego pracodawcy, a wszelkie należne podatki oraz składki społeczne odprowadza na terenie Finlandii. W tym samym okresie wynajmuje Pan mieszkanie w Finlandii oraz korzysta z fińskiego rachunku bankowego i innych usług. W Finlandii na konto bankowe regularnie otrzymuje pensję oraz inwestuje Pan zgromadzone środki w jednostki uczestnictwa fińskich funduszy inwestycyjnych. Zgromadzone środki finansowe przechowuje i inwestuje Pan głównie w Finlandii, natomiast oszczędności pochodzące z okresu przed 2024 r., z tytułu umowy o pracę u polskich pracodawców, utrzymuje i inwestuje Pan na kontach w Polsce. Posiada Pan w Polsce nieruchomość otrzymaną w drodze darowizny w 2023 r. Nieruchomość ta nie jest wynajmowana i nie generuje żadnych dochodów. Poza wspomnianą wcześniej premią i zyskami kapitałowymi, nie osiągnął Pan w 2024 r. innych dochodów na terenie Polski. Przeprowadził się Pan do Finlandii 3 stycznia 2024 r. Od 1 stycznia 2024 r. jest Pan zatrudniony przez fińskiego pracodawcę. Od tego samego dnia wynajmuje Pan mieszkanie zgodnie z umową na czas nieokreślony. Celem wyjazdu był rozwój kariery zawodowej, zarazem rozważa Pan zamieszkanie na stałe w Finlandii. Od momentu wyjazdu do Finlandii zarządza Pan swoim mieniem z tego kraju. Od momentu wyjazdu, ma Pan stałe miejsce zamieszkania w Finlandii, gdzie od 1 stycznia 2024 r. wynajmuje Pan mieszkanie z umową na czas nieokreślony. Ten adres jest również oficjalnie zarejestrowany w urzędzie migracyjnym (Maahanmuuttovirasto) i pozostałych urzędach jako miejsce zamieszkania od 10 stycznia 2024 r. Potwierdził Pan, że po przeprowadzce miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Finlandii, zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. Posiada Pan certyfikat rezydencji podatkowej za 2024 r. wydany przez fiński urząd skarbowy. Zgodnie z tym dokumentem, Finlandia traktuje Pana jako rezydenta podatkowego od 10 stycznia 2024 r. Zdecydowaną większość czasu przebywa/przebywał Pan w 2024 r. w Finlandii. Posiada Pan obywatelstwo polskie. Mając zatem na uwadze, że w 2024 r. w Polsce mieszkała Pana partnerka, u której Pan zamieszkiwał podczas pobytów w Polsce, natomiast w Finlandii – jak Pan wskazał – nie ma Pan powiązań rodzinnych a Pana relacje społeczne ograniczają się do kolegów i koleżanek z pracy, uznać należy, że ośrodek Pana interesów osobistych w tym roku znajdował się w Polsce. Ponadto w Polsce w 2024 r. posiadał Pan również powiązania gospodarcze w postaci nieruchomości, jak też korzystał Pan z usług bankowych (rachunek bieżący, oszczędnościowy, lokaty). Oszczędności pochodzące z okresu przed 2024 r., z tytułu umowy o pracę u polskich pracodawców, utrzymuje i inwestuje Pan na kontach w Polsce. W Polsce posiada Pan inwestycje w fundusze inwestycyjne i inne papiery wartościowe oraz Pracownicze Plany Emerytalne od poprzednich pracodawców. Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują zatem na utrzymanie istotnych powiązań osobistych i gospodarczych z Polską. Oznacza to, że w świetle art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spełnia Pan przesłanki do uznania w 2024 r. za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy nie przesądza ostatecznie o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy/konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Podkreślić należy, że przed 10 stycznia 2024 r. Finlandia nie uznawała Pana jeszcze za swojego rezydenta podatkowego wobec czego Pana rezydencję podatkową za okres od 1 do 9 stycznia 2024 r. należało ustalić wyłącznie w oparciu o regulacje wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji stwierdzić należy, że w okresie od 1 stycznia do 9 stycznia 2024 r. miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie w tym okresie podlegał Pan obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast od 10 stycznia 2024 r., tj. od dnia w którym Finlandia zaczęła traktować Pana za swojego rezydenta podatkowego, w celu ustalenia miejsca Pana zamieszkania dla celów podatkowych należy zastosować przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej dnia 8 czerwca 2009 r. w Helsinkach (Dz. U. z 2010 r. Nr 37 poz. 205), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Finlandię dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369 dalej: „Konwencja MLI”). Od 10 stycznia 2024 r. spełniał Pan bowiem przesłanki do uznania za rezydenta podatkowego w obu państwach. Na podstawie art. 4 ust. 1 Konwencji polsko-finlandzkiej: W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia (rejestracji) albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jego organ statutowy lub władzę lokalną. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód, jaki osiąga ze źródeł położonych w tym Państwie. Na podstawie natomiast art. 4 ust. 2 tej Konwencji: Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się według następujących zasad: a) uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych); b) jeżeli nie jest możliwe ustalenie, w którym Państwie osoba posiada ośrodek interesów życiowych albo nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa; c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem; d) jeśli osoba ta jest obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia. Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego. Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby. W treści uzupełnienia wyjaśnił Pan, że stałe miejsce zamieszkania posiadał Pan w Finlandii, jednocześnie jednak w trakcie pobytów w Polsce zamieszkiwał Pan u swojej partnerki, zatem nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 Konwencji. Wobec powyższego – jak już wyjaśniono – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych). Zważywszy na okoliczność, że z Polską łączyły Pana ścisłe powiązania osobiste, natomiast z Finlandią łączyły Pana ściślejsze powiązania gospodarcze, bowiem tam m.in. znajdowało główne źródło Pana dochodów – nie jest możliwe ustalenie, w którym państwie posiadał Pan ośrodek interesów życiowych, o którym mowa w art. 4 ust. 2 ww. Konwencji. W związku z tym, w przedstawionej przez Pana sytuacji zastosowanie znajduje przepis art. 4 ust. 2 lit. b Konwencji, który pierwszeństwo przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa. Mając na uwadze, że od 10 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. przez zdecydowanie większą część czasu przebywał Pan w Finlandii, to w tym czasie Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-finlandzkiej była Finlandia. Zatem w okresie od 10 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. wyłącznie od dochodów uzyskanych na terytorium Polski – z uwzględnieniem regulacji zawartych w Konwencji polsko-finlandzkiej.

Dodatkowe informacje

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, jest wyłącznie ocena Pana stanowiska w zakresie wyznaczonym zawartym we wniosku pytaniem, tj. ocena rezydencji podatkowej. Interpretacja nie rozstrzyga o sposobie i miejscu opodatkowania wskazanych we wniosku dochodów na tle Konwencji polsko- finlandzkiej. Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.