0115-KDIT2.4011.174.2025.2.MM

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 marca 2025 r. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Wyrokiem Sądu w 2020 r. Pani syn został ustanowiony opiekunem Pani – jako osoby (...) letniej, całkowicie ubezwłasnowolnionej. Jest Pani osobą niepełnosprawną, leżącą z I grupą inwalidztwa. Przebywa Pani obecnie w A w B. Za Pani pobyt pobierana jest opłata, która przekazywana jest bezpośrednio do Ośrodka przez ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) z Pani emerytury. Pani dochód w 2024 r. wynosi około 41.000 zł brutto. Na Pani potrzeby syn kupuje: środki higieny osobistej (podkłady, pieluchomajtki, mokre chusteczki do higieny) oraz wykupuje w ośrodku, w którym Pani przebywa, dodatkową rehabilitację, w celu Pani uruchomienia oraz zapobiegania powstawaniu odleżyn. Uzupełnienie stanu faktycznego, Orzeczenie o stopniu Pani niepełnosprawności zostało wydane 9 stycznia 1998 r. przez Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnoprawności w B. Pani niepełnosprawność datowana jest od 1994 r. Decyzją ww. organu z 6 marca 2008 r. orzeczono u Pani znaczny stopień niepełnosprawności, który ma charakter trwały. Orzeczenie to zostało wydane na stałe. Okres wydania orzeczenia o niepełnosprawności: „Bezterminowo”.

Wydatki na podkłady, pieluchomajtki, mokre chusteczki do higieny, dodatkową rehabilitację oraz leki uzupełniające zostały poniesione z Pani emerytury. Odpłatność za pobyt w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym w B była regulowana przez ZUS z Pani emerytury, którą Pani otrzymuje po odliczeniu kosztów pobytu 13-tego dnia miesiąca. Pozostałe wydatki były ponoszone w miarę bieżących potrzeb. Pełna nazwa ośrodka, w którym Pani przebywa to: B sp. z o.o. ( C). Jest Pani w posiadaniu dokumentów potwierdzających poniesione wydatki. Są to: paragony (bezimienne), zaświadczenia i faktury (imienne). Dokumenty, oprócz paragonów, posiadają dane Pani jako kupującego oraz dane sprzedającego. Ww. wydatki nie zostaną sfinansowane z innych funduszy oraz nie będą zwrócone w jakiejkolwiek formie. Pytania 1) Czy można odliczyć w zeznaniu PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) udokumentowane koszty: zakupu środków higieny osobistej? 2) Czy można odliczyć w zeznaniu PIT udokumentowane koszty dodatkowej rehabilitacji? 3) Czy można odliczyć w zeznaniu PIT udokumentowane koszty opłat za Pani pobyt w ZOL-u? 4) Czy koszt zakupu środków higieny osobistej, rehabilitacji i opłaty za pobyt musi być udokumentowany fakturą, czy może być potwierdzony umową o usługę z Ośrodkiem wraz z zaświadczeniem o wysokości opłat? Ośrodek nie wydaje faktury tylko zaświadczenia opłaty wraz z umową. Pani stanowisko w sprawie Pani zdaniem, może Pani odliczyć w PIT udokumentowane koszty zakupu środków higieny osobistej do kwoty 2280 zł. Może Pani odliczyć w PIT udokumentowane koszty dodatkowej rehabilitacji koniecznej z powodu znacznej niepełnosprawności (osoba leżąca oraz posiadająca I grupę inwalidztwa). Może Pani odliczyć w PIT udokumentowane koszty pobytu w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym. W Pani ocenie koszt zakupu środków higieny osobistej może być udokumentowany fakturą lub paragonem wydanym do zakupu. Koszty rehabilitacji oraz pobytu w ZOL mogą być udokumentowane zaświadczeniem wydanym przez ZOL, ponieważ ZOL nie wystawia faktur, a jedynie zaświadczenia. Do udokumentowania kosztu rehabilitacji może być załączona umowa wystawiona przez ZOL. Rozliczenie powyższych kosztów powinno być ujęte w PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup mokrych chusteczki do higieny oraz wydatków potwierdzonych paragonami i prawidłowe w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e- 30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności

życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7, 7b- 7g i 13a tego artykułu. Stosownie do art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na: 1) adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 2) przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 2a) zakup, naprawę lub najem wyrobów medycznych wymienionych w wykazie wyrobów medycznych określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 930) oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, z wyjątkiem pieluchomajtek, pieluch anatomicznych, chłonnych majtek, podkładów i wkładów anatomicznych; 3) zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego; 3a) pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne, chłonne majtki, podkłady, wkłady anatomiczne, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł; 4) zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; 5) odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym; 6) odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno- opiekuńczym; 6a) odpłatność za pobyt opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego lub zakładzie rehabilitacji leczniczej; 6b) odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne; 7) opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł; 8) utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł; 9) opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa; 10) opłacenie tłumacza języka migowego; 11) kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia; 12) leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2024 r. poz. 686) - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki; 13) odpłatny przewóz: a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego, b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a; 14) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł; 15) odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem: a) na turnusie rehabilitacyjnym, b) w zakładach, o których mowa w pkt 6, c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11, d) opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym lub w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, lub zakładzie rehabilitacji leczniczej. Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 tej ustawy: Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3. Art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności: 1) wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika; 2) okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego, 3) (uchylony) Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy: Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie. Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: 1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub 2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo 3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy: Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do: 1) I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo b) znaczny stopień niepełnosprawności; 2) II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy albo b) umiarkowany stopień niepełnosprawności. Stosownie do art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Z cytowanych powyżej przepisów w szczególności wynika, że warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne – stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. Z opisu zdarzenia wynika m.in., że orzeczenie o stopniu Pani niepełnosprawności zostało wydane 9 stycznia 1998 r. przez Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnoprawności w B. Decyzją ww. organu z 6 marca 2008 r. orzeczono u Pani znaczny stopień niepełnosprawności, który ma charakter trwały. Orzeczenie to zostało wydane na stałe. Skoro zatem w 2024 r. dysponowała Pani aktualnym orzeczeniem o niepełnosprawności, to przysługuje Pani prawo dokonywania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej w związku z ponoszonymi wydatkami na cele rehabilitacyjne, które wymienione zostały w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić jednak należy, że zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – wszelkie preferencje podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Katalog wydatków zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest natomiast katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków na cele wskazane w powołanym przepisie uprawnia do skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Zatem wydatki poniesione na inne cele – nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością – nie uprawniają do odliczeń w ramach omawianej ulgi. Z opisu zdarzenia wynika również, że przebywa Pani obecnie w A w B (Zakład Opiekuńczo- Leczniczy C). Za Pani pobyt pobierana jest opłata przekazywana bezpośrednio do Ośrodka przez ZUS z Pani emerytury. Na Pani potrzeby syn kupuje: środki higieny osobistej (podkłady, pieluchomajtki, mokre chusteczki do higieny) oraz wykupuje w ośrodku, w którym Pani przebywa, dodatkową rehabilitację, w celu uruchomienia Pani oraz zapobiegania powstawaniu odleżyn. Do wydatków na cele rehabilitacyjne ustawodawca w art. 26 ust. 7a pkt 2a zaliczył zakup, naprawę lub najem wyrobów medycznych wymienionych w wykazie wyrobów medycznych określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 930) oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, z wyjątkiem pieluchomajtek, pieluch anatomicznych, chłonnych majtek, podkładów i wkładów anatomicznych. Na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 930 ze zm.) – do którego odsyła art. 26 ust. 7a pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zostało wydane rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 maja 2017 r. w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 500 ze zm.). Załącznik do tego rozporządzenia zawiera Wykaz wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie. W wykazie tym nie zostały jednak wymienione mokre chusteczki do higieny. Zatem wydatków, które poniosła Pani na ten cel nie sposób zakwalifikować do wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w art. 26 ust. 7a pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych ustawodawca zaliczył wydatki ponoszone na pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne, chłonne majtki, podkłady, wkłady anatomiczne, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł. Zatem prawidłowo udokumentowane wydatki sfinansowane z Pani środków, na zakup podkładów oraz pieluchomajtek uprawniają do zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej, gdyż są to wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki poniesione na ten cel podlegają odliczeniu maksymalnie do kwoty 2280 zł. Mokre chusteczki do higieny nie zostały wymienione również w tym przepisie. Ustawodawca nie wskazał ich także w pozostałych wydatkach wymienionych w zamkniętym katalogu wydatków uprawniających do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej zawartym w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego wydatki na zakup tych chusteczek nie podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Odnosząc się do wydatków ponoszonych z Pani środków na dodatkową rehabilitację, w celu Pani uruchomienia oraz zapobiegania powstawaniu odleżyn wskazać należy, że w katalogu wydatków podlegających odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej w art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały wydatki na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera jednak pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja”, ani „zabieg leczniczo-rehabilitacyjny”, konieczne jest zatem ich wyjaśnienie w oparciu o definicje encyklopedyczne. Zgodnie ze „Słownikiem wyrazów obcych” i Encyklopedią PWN, zabieg to interwencja mająca na celu wywołanie określonego skutku, zwykle przeciwdziałająca czemuś (np. skutkom choroby), będąca środkiem zaradczym. Z kolei „rehabilitacja” to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej, poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych lub „przystosowanie do normalnego życia w społeczeństwie osób, które utraciły sprawność fizyczną lub psychiczną bądź mają wady wrodzone”, rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Zatem w ramach ww. ulgi podatkowej mieszczą się z pewnością wydatki na zabiegi rehabilitacyjne i leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza poniesione przez osobę niepełnosprawną. Wobec powyższego wydatki na dodatkową rehabilitację, w celu uruchomienia Pani oraz zapobiegania powstawaniu odleżyn można zakwalifikować do wydatków na zabiegi, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym wydatki te uprawniają do zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Natomiast odnosząc się do wydatków na opłacenie Pani pobytu w Zakładzie Opiekuńczo- Leczniczym w B należy odnieść się do art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym do wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych ustawodawca zakwalifikował odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym. Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „zakład opiekuńczo-leczniczy”, należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 450). W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy: Stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne mogą polegać w szczególności na: 1) udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację i rehabilitację pacjentów niewymagających hospitalizacji, oraz zapewnianiu im produktów leczniczych i wyrobów medycznych, pomieszczeń i wyżywienia odpowiednich do stanu zdrowia, a także prowadzeniu edukacji zdrowotnej dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowaniu tych osób do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych; 2) udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację, opiekę i rehabilitację pacjentów niewymagających hospitalizacji, oraz zapewnianiu im produktów leczniczych potrzebnych do kontynuacji leczenia, pomieszczeń i wyżywienia odpowiednich do stanu zdrowia, a także prowadzeniu edukacji zdrowotnej dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowaniu tych osób do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych; 3) udzielaniu świadczeń zdrowotnych polegających na działaniach usprawniających, które służą zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia; 4) sprawowaniu wszechstronnej opieki zdrowotnej, psychologicznej i społecznej nad pacjentami znajdującymi się w stanie terminalnym oraz opieki nad rodzinami tych pacjentów. Jak stanowi art. 12 ust. 1 ww. ustawy: Stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych innych niż szpitalne udziela się w przypadku świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 1: 1) pkt 1 - w zakładzie opiekuńczo-leczniczym; 2) pkt 2 - w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym; 3) pkt 3 - w zakładzie rehabilitacji leczniczej; 4) pkt 4 - w hospicjum. Wobec powyższego wydatki ponoszone z Pani środków, potrącane przez ZUS z Pani emerytury i przekazywane do Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego, stanowią wydatki na cele rehabilitacyjne uprawniające do dokonywania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Odnosząc się do sposobu dokumentowania wydatków na cele rehabilitacyjne należy odnieść się do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że wysokość wydatków na cele określone rehabilitacyjne (co do zasady), ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3. Ustawodawca nie wymaga zatem, by wydatki na cele rehabilitacyjne były potwierdzone fakturą VAT (podatek od towarów i usług). Istotne jest jednak, by był to dokument imienny zawierający m.in. dane kupującego (w tym przypadku osoby niepełnosprawnej). Takimi dokumentami będą rachunki imienne, zaświadczenia potwierdzające poniesienie przez osobę niepełnosprawną wydatków na konkretne cele rehabilitacyjne. Natomiast wydatki udokumentowane paragonami, które nie są imienne nie podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Z opisanego zdarzenia wynika, że jest Pani w posiadaniu dokumentów potwierdzających poniesione wydatki. Są to: paragony (bezimienne), zaświadczenia i faktury (imienne). Dokumenty, oprócz paragonów, posiadają dane Pani jako kupującego oraz dane sprzedającego. Odnosząc się do opisanego zdarzenia koszt zakupu środków higieny osobistej (podkładów, pieluchomajtek) – dla zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej – może być udokumentowany fakturą. Natomiast wydatki, których zakup udokumentowany został paragonem (bezimiennym) nie uprawniają do odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Skoro Zakład Opiekuńczo-Leczniczy nie wystawia faktur VAT, to koszty rehabilitacji oraz Pani pobytu w ZOL mogą być również udokumentowane umową o usługę z ZOL oraz zaświadczeniem wydanym przez ten podmiot. Ważne by dokumenty stwierdzające poniesienie wydatków zawierały Pani dane – jako kupującego, dane sprzedającego, rodzaj zakupionej usługi oraz kwotę zapłaty. Reasumując, w opisanym zdarzeniu w zeznaniu rocznym (PIT) może Pani odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatki przez Panią poniesione i potwierdzone dokumentami imiennymi, na zakup podkładów i pieluchomajtek (do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł), opłacenie pobytu w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym oraz wydatki na dodatkową rehabilitację, w celu uruchomienia Pani oraz zapobiegania powstawaniu odleżyn. Natomiast wydatków potwierdzonych paragonami z uwagi na fakt, że nie są to dokumenty imienne oraz wydatków na zakup mokrych chusteczki do higieny, z uwagi, że nie zostały one wskazane w katalogu wydatków uprawniających do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej nie może Pani uwzględnić w swoim zeznaniu podatkowym (PIT).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.