Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
łowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego
stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w
zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
A z siedzibą w B jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej wpisanym do
rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz
samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej w Krajowym Rejestrze Sądowym.
W A prowadzona jest całoroczna działalność leczniczo-rehabilitacyjno-wypoczynkowa z
zakresu (...). A jest ponadto także zakładem pracy zatrudniającym ponad 100 osób na
podstawie umowy o pracę. A zakupiło samochód osobowy o mocy 110 kW z
przeznaczeniem na wykorzystywanie samochodu do celów służbowych przez Dyrektora A.
W tym celu zostało ustanowione zarządzenie (...) w sprawie używania samochodu
służbowego przez Dyrektora A do jazdy w celach służbowych i do celów prywatnych.
Zgodnie z przedmiotowym zarządzeniem Dyrektor A używa samochodu służbowego w
celach służbowych do jazd lokalnych z limitem 300 km na terenie Gminy B, zaś wyjazdy
służbowe poza obszar gminy odbywają się na podstawie delegacji i rozliczania zgodnie z
rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie
należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub
samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Ponadto Dyrektor
A jest uprawniony odpłatnie do używania samochodu służbowego do celów prywatnych.
Podstawę ustalenia odpłatności za korzystanie przez Dyrektora A stanowią koszty paliwa
poniesione przez A w poprzednim kwartale, podzielone przez liczbę kilometrów przebiegu
samochodu w bieżącym kwartale, z zastrzeżeniem, że Dyrektor A ponosi odpłatność w
przypadku, gdy przebieg samochodu za dany kwartał przekracza sumę kwartalnego limitu
kilometrów (odpłatność jest za każdy kilometr przekraczający powyższą sumę według
stawki, o której mowa powyżej), powiększoną o należny podatek VAT (podatek od towarów i usług).
Mając na uwadze powyższe Dyrektor A jako pracownik, gdy nie przekroczy limitu
kilometrów nie jest obciążany przez pracodawcę opłatą za używanie samochodu
służbowego do celów prywatnych, zaś gdy ten limit zostanie przez Dyrektora A
przekroczony to pracodawca częściowo obciąża pracownika opłatą za używanie
samochodu służbowego do celów prywatnych.
Pytania
1) Czy nieprzekroczenie limitu kilometrów (ustalonego przez pracodawcę) przez
pracownika (Dyrektor A) i nieobciążanie go przez pracodawcę opłatą za używanie
samochodu służbowego do celów prywatnych powoduje powstanie przychodu po
stronie pracownika z powodu nieodpłatnego korzystania z samochodu służbowego do
celów prywatnych w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, w związku z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, co skutkuje obowiązkiem zakładu pracy jako płatnika podatku
dochodowego do poboru zaliczki na podatek dochodowy od pracownika osiągającego
przychód ze stosunku pracy, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych?
2) Czy przekroczenie limitu kilometrów (ustalonego przez pracodawcę) przez pracownika
(Dyrektor A) i częściowe obciążenie go przez pracodawcę opłatą za używanie
samochodu służbowego do celów prywatnych powoduje powstanie przychodu po
stronie pracownika z powodu odpłatnego korzystania z samochodu służbowego do
celów prywatnych w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, w związku z art. 12 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, co skutkuje obowiązkiem zakładu pracy jako płatnika podatku
dochodowego do poboru zaliczki na podatek dochodowy od pracownika osiągającego
przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych?
3) Czy przekroczenie limitu kilometrów (ustalonego przez pracodawcę) przez pracownika
(Dyrektor A) i częściowe obciążenie go przez pracodawcę opłatą za używanie
samochodu służbowego do celów prywatnych, która to opłata jest wyższa od wartości
określonej w art. 12 ust. 2a (400 zł dla samochodu o mocy silnika powyżej 60 kW nie
będącego pojazdem elektrycznym), powoduje powstanie przychodu po stronie
pracownika z powodu nieodpłatnego korzystania z samochodu służbowego do celów
prywatnych w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, w związku z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, co skutkuje obowiązkiem zakładu pracy jako płatnika podatku
dochodowego do poboru zaliczki na podatek dochodowy od pracownika osiągającego
przychód ze stosunku pracy, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych?
Państwa stanowisko w sprawie
Państwa zdaniem – w zakresie pytania nr 1 – nieprzekroczenie limitu kilometrów przez
pracownika i nieobciążenie go przez pracodawcę opłatą za używanie samochodu
służbowego do celów prywatnych powoduje powstanie przychodu po stronie pracownika
z powodu nieodpłatnego korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych w
rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z
art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co skutkuje
obowiązkiem zakładu pracy jako płatnika podatku dochodowego do poboru zaliczki na
podatek dochodowy od pracownika osiągającego przychód ze stosunku pracy zgodnie z
art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Artykuł 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych precyzuje, jakie inne
składniki są przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych. Uregulowania nie
mają charakteru zamkniętego. Ustawodawca wyszczególnia wszelkiego rodzaju wypłaty
pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, co
pozostawia podatnikom pewną dowolność. Nie jest ważne także źródło finansowania tych
wypłat. Art. 12 ust. 1 wskazuje, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy,
pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju
wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez
względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a ponadto świadczenia pieniężne
ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub
świadczeń częściowo odpłatnych. Ustawodawca w art. 12 ust. 2a określił wartość
nieodpłatnego świadczenia pracownika z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego
do celów prywatnych poprzez wskazanie konkretnych kwot, które są zróżnicowane w
zależności od pojemności silnika samochodu.
Zgodnie z tym przepisem wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego
pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych
ustala się w wysokości:
1) 250 zł miesięcznie - dla samochodów:
a) o mocy silnika do 60 kW,
b) stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11
stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2023 r. poz.
875,1394,1506 i 1681) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej
ustawy;
2) 400 zł miesięcznie - dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1.
Z kolei ust. 2b wskazuje sposób obliczania wartości świadczenia, gdy podatnik korzysta z
samochodu, w prywatnych celach, tylko przez część miesiąca. W takim przypadku wartość
świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych
w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a.
Z przepisów art. 12 ust. 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
wyraźnie wynika, że w przypadku gdy pracownik nieodpłatnie korzysta z samochodu
służbowego do celów prywatnych to po stronie pracownika powstanie z tego tytułu
przychód ze stosunku pracy w wysokości wynikającej z tych przepisów. W przedstawionym
stanie faktycznym nieprzekroczenie przez pracownika limitu kilometrów, za które należne
są opłaty za korzystanie z pojazdu, a tym samym nieobciążanie pracownika przez
pracodawcę opłatą za używanie samochodu służbowego do celów prywatnych powoduje
powstanie przychodu po stronie pracownika z powodu nieodpłatnego korzystania z
samochodu służbowego do celów prywatnych w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, co skutkuje obowiązkiem zakładu pracy jako płatnika
podatku dochodowego do poboru zaliczki na podatek dochodowy od pracownika
osiągającego przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych.
Państwa zdaniem – w zakresie pytania nr 2 – przekroczenie limitu kilometrów (ustalonego
przez pracodawcę) przez pracownika (Dyrektor A) i częściowe obciążenie go przez
pracodawcę opłatą za używanie samochodu służbowego do celów prywatnych powoduje
powstanie przychodu po stronie pracownika z powodu odpłatnego korzystania z
samochodu służbowego do celów prywatnych w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 12 ust. 2c ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, co skutkuje obowiązkiem zakładu pracy jako płatnika
podatku dochodowego do poboru zaliczki na podatek dochodowy od pracownika
osiągającego przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych.
Art. 12 ust. 2b ustawy wskazuje sposób obliczania wartości świadczenia, gdy podatnik
korzysta z samochodu, w prywatnych celach, tylko przez część miesiąca. W takim
przypadku wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do
celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a. Natomiast ust. 2c określa
sposób ustalania wartości przychodu z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego
do celów prywatnych w warunkach częściowej odpłatności. Zgodnie z tym przepisem,
jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu
służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest
różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną
przez pracownika.
W przedstawionym stanie faktycznym przekroczenie przez pracownika limitu kilometrów,
za które należne są opłaty za korzystanie z pojazdu powoduje obciążanie pracownika
przez pracodawcę opłatą za używanie samochodu służbowego do celów prywatnych. W
takiej sytuacji po stronie pracownika powstaje przychód ze stosunku pracy obliczany
zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 12 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych, to jest różnicy pomiędzy wartością zryczałtowanego przychodu z tytułu
wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, o którym mowa w art. 12
ust. 2a i 2b, a wartością pobieranej opłaty przez pracodawcę od pracownika za używanie
samochodu służbowego do celów prywatnych. W związku z powstaniem przychodu po
stronie pracownika z powodu odpłatnego korzystania z samochodu służbowego do celów
prywatnych obowiązkiem zakładu pracy jako płatnika podatku dochodowego jest pobór
zaliczki na podatek dochodowy od pracownika osiągającego przychód ze stosunku pracy
zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Państwa zdaniem – w zakresie pytania nr 3 – przekroczenie limitu kilometrów (ustalonego
przez pracodawcę) przez pracownika (Dyrektor A) i częściowe obciążenie go przez
pracodawcę opłatą za używanie samochodu służbowego do celów prywatnych, która to
opłata jest wyższa od wartości określonej w art. 12 ust. 2a (400 zł dla samochodu o mocy
silnika powyżej 60kW nie będącego pojazdem elektrycznym), nie powoduje powstania
przychodu po stronie pracownika z powodu nieodpłatnego korzystania z samochodu
służbowego do celów prywatnych w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, co skutkuje brakiem obowiązku zakładu pracy jako
płatnika podatku dochodowego do poboru z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy
od pracownika zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Art. 12 ust. 2b ustawy wskazuje sposób obliczania wartości świadczenia, gdy podatnik
korzysta z samochodu, w prywatnych celach, tylko przez część miesiąca. W takim
przypadku wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do
celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a. Natomiast ust. 2c określa
sposób ustalania wartości przychodu z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego
do celów prywatnych w warunkach częściowej odpłatności.
Zgodnie z tym przepisem, jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu
wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne,
to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust.
2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika. Z przepisu art. 12 ust. 2c w związku z ust.
2a wynika, że jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania
samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem
pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i
odpłatnością ponoszoną przez pracownika.
Powyższe oznacza, że w przypadku gdy odpłatność pracownika za dany miesiąc za
używanie samochodu służbowego do celów prywatnych będzie niższa od wartości
określonej w art. 12 ust. 2a, to przychodem pracownika ze stosunku pracy będzie kwota
stanowiąca różnicę pomiędzy faktycznie ponoszoną odpłatnością a kwotą
zryczałtowanego przychodu z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów
prywatnych. W przypadku gdy ponoszona odpłatność jest wyższa od kwoty
zryczałtowanego przychodu, po stronie pracownika nie powstaje przychód ze stosunku
pracy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z
wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od
których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Natomiast stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji
praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b,
art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w
roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych
świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do
dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość
otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Ponieważ za
przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę
pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika –
to wskazać należy, że dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się
te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj.
niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika
mające konkretny wymiar finansowy. Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj
świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy
stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni
zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz
spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz
wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło
finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze,
wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody,
ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy
ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za
pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń
częściowo odpłatnych.
Użyty powyżej w art. 12 ust. 1 ustawy zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione
kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i
stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u
podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym
pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego
przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie
otrzymane przez niego od pracodawcy świadczenia. Są nimi bowiem nie tylko
wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale
również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty,
jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.
Na podstawie art. 12 ust. 2a ustawy:
Wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu
wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:
1) 250 zł miesięcznie - dla samochodów:
a) o mocy silnika do 60 kW,
b) stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11
stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz.U. z 2024
r. poz. 1289, 1853 i 1881) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art.
2 pkt 15 tej ustawy;
2) 400 zł miesięcznie - dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1.
W myśl art. 12 ust. 2b ustawy:
W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez
część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania
samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a.
Zgodnie z art. 12 ust. 2c ustawy:
Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu
służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika
jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością
ponoszoną przez pracownika.
W myśl natomiast art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami
organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy
obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które
uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z
pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z
ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w
nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.
W opisie zdarzenia wskazali Państwo, że zakupiono samochód osobowy o mocy 110 kW z
przeznaczeniem na wykorzystywanie samochodu do celów służbowych przez Dyrektora A.
W tym celu zostało ustanowione zarządzenie w sprawie używania samochodu służbowego
przez Dyrektora A do jazdy w celach służbowych i do celów prywatnych. Zgodnie z
przedmiotowym zarządzeniem Dyrektor A używa samochodu służbowego w celach
służbowych do jazd lokalnych z limitem 300 km na terenie Gminy B, zaś wyjazdy służbowe
poza obszar gminy odbywają się na podstawie delegacji i rozliczania zgodnie z
rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie
należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub
samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Ponadto Dyrektor
A jest uprawniony odpłatnie do używania samochodu służbowego do celów prywatnych.
Podstawę ustalenia odpłatności za korzystanie przez Dyrektora A stanowią koszty paliwa
poniesione przez A w poprzednim kwartale, podzielone przez liczbę kilometrów przebiegu
samochodu w bieżącym kwartale, z zastrzeżeniem, że Dyrektor A ponosi odpłatność w
przypadku, gdy przebieg samochodu za dany kwartał przekracza sumę kwartalnego limitu
kilometrów (odpłatność jest za każdy kilometr przekraczający powyższą sumę według
stawki, o której mowa powyżej), powiększoną o należny podatek VAT.
Mając na uwadze powyższe Dyrektor A jako pracownik, gdy nie przekroczy limitu
kilometrów nie jest obciążany przez pracodawcę opłatą za używanie samochodu
służbowego do celów prywatnych, zaś gdy ten limit zostanie przez Dyrektora A
przekroczony to pracodawca częściowo obciąża pracownika opłatą za używanie
samochodu służbowego do celów prywatnych.
Państwa wątpliwości dotyczą więc powstania przychodu i obowiązku pobrania zaliczki w
sytuacji gdy Dyrektor wykorzystuje samochód służbowy do celów prywatnych i
· nie zostanie obciążony opłatą za użytkowanie samochodu służbowego do celów
prywatnych, lub
· zostanie obciążony opłatą za użytkowanie samochodu służbowego do celów
prywatnych, ale będzie ona niższa od niż wartość miesięcznego ryczałtu ustalonego
stosownie do art. 12 ust. 2a, ust. 2b i ust. 2c ustawy, lub też
· zostanie obciążony opłatą za użytkowanie samochodu służbowego do celów
prywatnych, która będzie wyższa od wartości miesięcznego ryczałtu ustalonego
stosownie do art. 12 ust. 2a ustawy.
Odnosząc się do Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że
ustawodawca w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustalił
wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia z tytułu używania samochodów służbowych
do celów prywatnych. W sytuacji gdy pracownik nie ponosi odpłatności za używanie
samochodu służbowego do celów prywatnych uzyskuje on nieodpłatne świadczenie o
wartości odpowiednio 250 lub 400 zł miesięcznie, z uwzględnieniem art. 12 ust. 2b ustawy.
Jeśli natomiast pracownik ponosi częściową odpłatność z tytułu wykorzystywania
samochodu służbowego do celów prywatnych zastosowanie znajduje art. 12 ust. 2c
ustawy. Oznacza to, że przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością
określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.
W świetle powyższych wyjaśnień zgodzić się z Państwem należy, że w sytuacji gdy Dyrektor
wykorzystuje zakupiony samochód służbowy o mocy silnika 110 kW do celów prywatnych i
z uwagi na fakt, że nie przekroczy wyznaczonego przez Państwa limitu kilometrów nie
ponosi żadnej odpłatności z tytułu użytkowania tego samochodu do celów prywatnych
wówczas Dyrektor uzyskuje przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1
ustawy. Co do zasady wartość tego przychodu należy ustalić stosownie do art. 12 ust. 2a
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeśli samochód jest użytkowany do
celów prywatnych jedynie przez część danego miesiąca, wówczas przychód należy ustalić z
uwzględnieniem art. 12 ust. 2b ustawy. Od tak ustalonej wartości świadczenia jako płatnik
są Państwo zobowiązani do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób
fizycznych stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy.
Jeśli natomiast Dyrektor, z uwagi na przekroczenie wyznaczonego przez Państwa limitu
kilometrów poniesie odpłatność za używanie samochodu służbowego do celów
prywatnych w wysokości niższej aniżeli ryczałt ustalony stosownie do art. 12 ust. 2a lub
ust. 2b ustawy, wówczas Dyrektor uzyska przychód z tytułu świadczenia częściowo
odpłatnego. Oznacza to, że przychód Dyrektora należy ustalić jako różnicę pomiędzy
wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika. Od
tak ustalonej różnicy również są Państwo zobowiązani jako płatnik do obliczenia i
pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych stosownie do art. 32 ust. 1
ustawy.
Zgodzić się również z Państwem należy, że w sytuacji gdy Dyrektor z uwagi na
przekroczenie wyznaczonego przez Państwa limitu kilometrów poniesie odpłatność za
używanie samochodu służbowego do celów prywatnych w wysokości wyższej aniżeli
ryczałt ustalony stosownie do art. 12 ust. 2a lub 2b ustawy wówczas nie uzyska przychodu
z tytułu nieodpłatnego użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych. Skoro
więc, z uwagi na poniesioną odpłatność, Dyrektor nie uzyska przychodu związanego z
nieodpłatnym bądź częściowo odpłatnym użytkowaniem samochodu służbowego do
celów prywatnych, to na Państwu nie ciążą z tego tytułu obowiązki płatnika, tj. obowiązek
obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego,
który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie
zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się
Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki
interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa
z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.