W dniu 5 marca 2025 r. wpłynął wniosek Pani o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych związanych z ulgą rehabilitacyjną na samochody A i B, nabyte wspólnie z mężem. Pani małżonek figuruje jako jedyny właściciel w dokumentach zakupu i rejestracji, jednak Pani stanowisko opiera się na wspólności majątkowej małżeńskiej, co daje podstawy do odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne. Organ podatkowy potwierdził prawidłowość Pani stanowiska, uznając, że może Pani skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że wydatki na używanie samochodów A i B mogą być odliczone w wysokości do 2280 zł rocznie. Interpretacja jest pozytywna.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyłowe Szanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
5 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 3 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 kwietnia 2025 r. (wpływ do tutejszego organu 8 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Pozostaje Pani w związku małżeńskim od 2 czerwca 1986 r. Od tego dnia między małżonkami istnieje nieprzerwanie małżeńska wspólność majątkowa. Posiada Pani orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności wydane przez właściwy organ. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 26 września 2024 r. Orzeczenie wydaje się na stałe. Pani małżonek jest zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony, natomiast Pani nabyła 27 lipca 2024 r. prawo do emerytury. Wcześniej była Pani zatrudniona na umowę o pracę na czas nieokreślony. Dochody małżonków przekraczają dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Pani wraz z mężem nabyła w 2009 r. samochód osobowy zwany samochodem A, a w grudniu 2024 r. nabyli Państwo kolejny samochód osobowy zwany samochodem B. Środki pieniężne na zakup samochodów pochodziły z majątku wspólnego małżonków.
Zakup samochodów nie był sfinansowany ze środków obcych, ani refundowany z instytucji wspomagających osoby niepełnosprawne. Umowy zakupu samochodu A i B zostały sporządzone na Pani męża i on jako jedyny figuruje w dowodzie rejestracyjnym obu samochodów. Pani nie ma prawa do kierowania pojazdami. Małżonkowie wspólnie ponoszą koszty związane z użytkowaniem obydwu samochodów: zakup paliwa, koszty eksploatacji, naprawy, ubezpieczenia. Pani solidarnie partycypuje w tych kosztach ze swojego dochodu. Zamierza Pani skorzystać z prawa do ulgi rehabilitacyjnej za 2024 r. na samochód A oraz za 2025 r. i następne lata za samochód B. Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego Orzeczenie o Pani niepełnosprawności zostało wydane dnia 9 stycznia 2025 r. przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w C. Jest ono ważne od dnia 26 września 2024 r. na stałe (czas nieokreślony). Samochody określone we wniosku o wydanie interpretacji jako A i B, są samochodami osobowymi w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli są to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Wydatki na używanie samochodów określonych we wniosku jako A i B nie zostały i nie zostaną sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Środki – na pojazdy wymienione we wniosku – nie zostały i nie zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie. W 2024 r. ponosiła Pani wydatki na użytkowanie samochodu A (wskazanego we wniosku) na potrzeby związane z Pani niepełnosprawnością. Zaś na samochód B (wskazany we wniosku) ponosi i będzie ponosiła Pani wydatki w 2025 r. i w latach następnych na potrzeby związane z Pani niepełnosprawnością. Wydatki na używanie samochodów A i B: - nie zostały i nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, - nie zostały oraz nie będą odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, - nie zostały oraz nie będą odliczane od przychodów na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, - nie zostały i nie zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie.
Jeżeli samochody A i B zostały sfinansowane ze środków objętych wspólnością małżeńską ale na dowodach zakupu i dowodach rejestracyjnych widnieje tylko Pani współmałżonek, to czy może Pani skorzystać z prawa do zastosowania ulgi rehabilitacyjnej przewidzianej w art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za 2024 r. na samochód A oraz za 2025 r. i lata następne na samochód B? Pani stanowisko w sprawie W Pani ocenie, odliczenie przewidziane w art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje współmałżonkowi, niewidniejącemu jako
właściciel lub współwłaściciel samochodu A i B. Rejestracja samochodów jest w tym przypadku czynnością administracyjną i nie przesądza o prawie własności. Kodeks rodzinny i opiekuńczy w art. 31 § 1 stwierdza, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. W związku z powyższym nabyte przez współmałżonków samochody A i B mimo tego, że na dokumentach zakupu i rejestracji widnieją dane Pani męża stanowią współwłasność i dają podstawę do odliczenia wydatków na używanie samochodów w celach rehabilitacyjnych.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe
W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e- 30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7, 7b-7g oraz 13a tego artykułu. Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł. Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 tej ustawy: Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3. Z art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że: W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności: 1) wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika; 2) okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego; 3) (uchylony). Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy:
Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie. Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: 1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub 2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo 3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. W myśl art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do: 1) I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo b) znaczny stopień niepełnosprawności; 2) II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono: a) całkowitą niezdolność do pracy albo b) umiarkowany stopień niepełnosprawności. Stosownie do art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek m.in. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach. Odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności. Z opisanego zdarzenia wynika, że orzeczenie o Pani niepełnosprawności zostało wydane dnia 9 stycznia 2025 r. przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w C. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 26 września 2024 r. Wobec powyższego przysługuje Pani prawo dokonywania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej w związku z ponoszonymi od 26 września 2024 r. wydatkami na cele rehabilitacyjne, które wymienione zostały w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym daje możliwość odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej. Podkreślenia wymaga, że przepis nie pozbawia prawa do ulgi, w sytuacji gdy w dowodzie rejestracyjnym i w dowodzie zakupu samochodu jest wymieniony tylko współmałżonek osoby niepełnosprawnej pozostający we wspólności majątkowej małżeńskiej, a samochód stanowi wspólny składnik majątku małżonków. Ponadto z brzmienia analizowanego przepisu art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika wprost, iż wysokość odliczeń z ww. tytułu w odniesieniu do danego podatnika nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty 2280 zł. Do limitu tego zalicza się nie tylko koszty zużytego paliwa, ale i koszty utrzymania samochodu takie jak koszty przeglądów technicznych, napraw, zakupu części czy obowiązkowego ubezpieczenia OC. W przypadku wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dowodami tymi będą np. orzeczenie o niepełnosprawności oraz dowód rejestracyjny samochodu. Organ podatkowy weryfikujący zeznanie roczne w zakresie poprawności dokonanych odliczeń, ma również prawo domagać się od podatnika przedstawienia okoliczności związanych z poniesionymi wydatkami. Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia stwierdzić należy, że jako osoba niepełnosprawna może Pani – na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odliczyć od dochodu za 2024 r. wydatki, które Pani poniosła począwszy od 26 września 2024 r. z tytułu używania samochodu osobowego A, którego jest Pani współwłaścicielem zaś za 2025 r. i za lata następne będzie mogła Pani odliczyć wydatki, które zostały/zostaną przez Panią poniesione z tytułu używania samochodu B, którego jest i będzie Pani współwłaścicielem. Odliczeniu będą podlegały wydatki poniesione na ten cel maksymalnie do kwoty 2280 zł.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili