0115-KDIT1.4011.232.2025.2.DB

Opis zdarzenia przyszłego

(...) 1996 r. na podstawie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza (...), Repertorium A nr (...) Wnioskodawcy nabyli: a) własność stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu niemieszkalnego - użytkowego oznaczonego numerem 1/1, znajdującego się w budynku położonym w X przy ulicy A pod numerem 1, gmina (...), powiat (...), woj. (...) wpisanego w księdze wieczystej (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w (...), Wydział X Ksiąg Wieczystych; b) prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w Z przy ulicy A i B, gmina (...), powiat (...), woj. (...) wpisane w księdze wieczystej (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w (...), Wydział X Ksiąg Wieczystych między innymi, pod numerem wpisu (...). Nieruchomość i prawo użytkowania wieczystego nabyte zostały przez Wnioskodawców działających jako wspólników spółki cywilnej pn. Y. Następnie Y w trybie art. 26 § 4 k.s.h. przekształcona została w spółkę jawną działającą pn. Z, zapisaną w Rejestrze Przedsiębiorców KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) pod nr (...), NIP (...). Wpis spółki jawnej do Rejestru Przedsiębiorców nastąpił 9 kwietnia 2001 r. Wnioskodawcy pozostają w związku małżeńskim, w którym stosunki majątkowe od początku nieprzerwanie podlegają wspólności ustawowej. Wnioskodawcy opisany, stanowiący odrębną nieruchomość, lokal niemieszkalny - użytkowy wraz z przynależnymi do niego prawami nabyli (...) 2021 r. drogą umowy przeniesienia prawa własności nieruchomości w celu zwolnienia z długu, dokumentowanej aktem notarialnym zarejestrowanym pod numerem (...) Repertorium A Kancelarii (...), notariusza w (...), zaś udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu opisanej nieruchomości w dniu (...) 2022 r. drogą oświadczenia do umowy przeniesienia prawa własności nieruchomości w celu zwolnienia z długu, dokumentowanego aktem notarialnym zarejestrowanym pod numerem (...) Repertorium A w Kancelarii (...), notariusza w (...). Uzupełnienie wniosku Lokal użytkowy w spółce cywilnej do momentu jej przekształcenia w spółkę jawną w roku 2001 wykorzystywany był jako magazyn i lokal handlowy na potrzeby działalności spółki cywilnej. Udział w prawie użytkowania wieczystego obejmuje działki stanowiące wewnętrzne drogi dojazdowe na nieruchomości położonej przy ul. A i był wykorzystywany jako drogi dojazdowe m.in. do lokalu użytkowego, o którym mowa we wniosku. Lokal użytkowy w spółce jawnej od roku 2001 wykorzystywany był jako magazyn i lokal handlowy na potrzeby działalności spółki jawnej. Udział w prawie użytkowania wieczystego obejmuje działki stanowiące wewnętrzne drogi dojazdowe na nieruchomości położonej przy ul. A i był wykorzystywany jako drogi dojazdowe m.in. do lokalu użytkowego, o którym mowa we wniosku.

Od 2021 r. Wnioskodawcy jako właściciele lokalu użytkowego wynajmowali lokal użytkowy na podstawie zawartych przez Wnioskodawców umów najmu z użytkownikami lokalu. Udział w prawie użytkowania wieczystego obejmuje działki stanowiące wewnętrzne drogi dojazdowe na nieruchomości położonej przy ul. A i był wykorzystywany jako drogi dojazdowe m.in. do lokalu użytkowego, o którym mowa we wniosku. Lokal użytkowy: - był środkiem trwałym w ramach działalności prowadzonej przez spółkę cywilną; - był środkiem trwałym w ramach działalności prowadzonej przez spółkę jawną; - nie jest środkiem trwałym po nabyciu go przez Wnioskodawców w 2021 r. w jakiejkolwiek działalności prowadzonej przez Wnioskodawców. Udział w prawie użytkowania wieczystego, o którym mowa we wniosku: - był środkiem trwałym w ramach działalności prowadzonej przez spółkę cywilną; - był środkiem trwałym w ramach działalności prowadzonej przez spółkę jawną; - nie jest środkiem trwałym po nabyciu go przez Wnioskodawców w 2021 r. w jakiejkolwiek działalności prowadzonej przez Wnioskodawców. Z prawem własności lokalu użytkowego, o którym mowa we wniosku, związany był udział w nieruchomości wspólnej, którą stanowiło prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz części budynku i urządzenia, które nie służyły wyłącznie do użytku właścicieli lokali, zapisanej w księdze wieczystej KW numer (...), wynoszący (...) i udział ten nabyty został wraz z lokalem użytkowym, o którym mowa we wniosku. Wnioskodawcom przysługiwała wobec spółki pod firmą V wierzytelność z tytułu niewypłaconych zysków, której wysokość na dzień sporządzenia aktu notarialnego Repertorium A (...) z dnia (...) 2021 r. (bez uwzględnienia zysku za rok 2021) wynosiła (...) zł. Zgodnie z treścią aktu notarialnego Repertorium A (...) z dnia (...) 2021 r. Spółka zobowiązała się do przeniesienia na Wnioskodawców prawa własności lokalu użytkowego o przyjętej wartości (...) zł, o którą to kwotę wierzytelność przysługująca Wnioskodawcom wobec spółki jawna została umorzona. Infrastrukturą niezbędną do użytkowania budynku, w którym znajduje się lokal użytkowy, o którym mowa we wniosku, jest prawo użytkowania wieczystego gruntu, stanowiącego drogę, wpisanego w księdze wieczystej (...). Spółce jawnej przysługiwał udział w prawie użytkowania wieczystego, o którym mowa w zdaniu poprzednim, w wielkości (...) części. Na podstawie aktu notarialnego z dnia (...) 2022 r. Repertorium A (...) udział w wielkości (...) został przeniesiony na Wnioskodawców. Zgodnie z treścią aktu notarialnego podana w akcie notarialnym Repertorium A (...) z dnia (...) 2021 r. wartość lokalu użytkowego określona na kwotę (...) zł obejmowała również wskazany wyżej udział w prawie użytkowania wieczystego. Na podstawie aktu notarialnego z dnia (...) 2022 r. Repertorium A (...) udział w wielkości (...) w prawie użytkowania wieczystego gruntu, stanowiącego drogę, wpisanego w księdze wieczystej (...), został przeniesiony na Wnioskodawców. Zgodnie z treścią aktu notarialnego podana w akcie notarialnym Repertorium A (...) z dnia (...) 2021 r. wartość lokalu użytkowego określona na kwotę (...) zł obejmowała również wskazany wyżej udział w prawie użytkowania wieczystego. Oświadczenie o przeniesieniu udziału w prawie użytkowania wieczystego zawarte było w akcie notarialnym z dnia (...) 2022 r. Repertorium A (...). Oświadczenie odwoływało się do aktu notarialnego Repertorium A (...) z dnia (...) 2021 r. w ten sposób, że wskazywało, iż infrastrukturą niezbędną do użytkowania budynku, w którym znajduje się lokal użytkowy, o którym mowa we wniosku, jest prawo użytkowania wieczystego gruntu, stanowiącego drogę, wpisanego w księdze wieczystej (...). Spółce jawnej przysługiwał udział w prawie użytkowania wieczystego, o którym mowa w zdaniu poprzednim, w wielkości (...) części. Oświadczenie zawarte w akcie notarialnym Repertorium A (...) wskazywało także, iż podana w akcie notarialnym Repertorium A (...) z dnia (...) 2021 r. wartość lokalu użytkowego na kwotę (...) zł obejmowała również wskazany wyżej udział w prawie użytkowania wieczystego.

Pytanie

Czy sprzedaż nieruchomości opisanych we wniosku w roku 2025 ocenić należy jako dokonaną po upływie terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.) - dalej: u.p.d.f., a w konsekwencji czy odpłatne zbycie w roku 2025 nieruchomości opisanych we wniosku stanowić czy nie stanowić będzie źródła przychodów dla Wnioskodawców? Państwa stanowisko w sprawie Państwa zdaniem, w doktrynie prezentowany jest pogląd, że w procesie wykładni prawa należy przejść kolejno etap wykładni językowej, systemowej i funkcjonalnej w celu wzmocnienia uzyskanego wyniku interpretacyjnego lub skorygowania rozumienia, jakie wynika z literalnego brzmienia przepisu (zob. L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010, s. 74-83; M. Zieliński, Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki, Warszawa 2010, s. 291). O poprawności interpretacji najlepiej świadczy okoliczność, że wykładnia językowa, systemowa i celowościowa dają zgodny wynik. W każdej więc sytuacji, gdy nasuwa się podejrzenie, że wynik wykładni językowej może się okazać nieadekwatny należy go skonfrontować z wykładnią systemową i celowościową (por. także: postanowienie SN z dnia 26 kwietnia 2007 r. sygn. akt I KZP 6/07, OSNKW 2007 /5/37; postanowienie NSA z dnia 9 kwietnia 2009 r. sygn. akt II FSK 1885/07; wyroki NSA: z dnia 19 listopada 2008 r. sygn. akt II FSK 976/08; z dnia 2 lutego 2010 r. sygn. akt II FSK 1319/08; z dnia 2 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 1553/08). Z przywołanych powyżej wypowiedzi doktryny i orzecznictwa sądowego można zatem wyprowadzić ogólny wniosek, że w prawie podatkowym odejście od językowego brzmienia przepisu możliwe jest wówczas, gdy jest ono niejednoznaczne. Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że u.p.d.f. nie zawiera własnej definicji pojęcia "nabycie", co oznacza, że dla prawidłowego rozumienia treści tej normy należy pojęcie to definiować z użyciem możliwych reguł interpretacyjnych. Dlatego rezultaty wykładni celowościowej pozostawały w zgodzie z interpretacją językową analizowanego przepisu i zasadą in dubio pro tributario. Analizowany przepis nie ustanawia bowiem wprost warunku, aby przychód ze sprzedawanej nieruchomości nie stanowił podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym jedynie w sytuacji, gdy upłynął okres 5 lat liczony jako ciągły czas upływający bezpośrednio pomiędzy jej nabyciem a sprzedażą od nabycia nieruchomości. Przepis ten stawia jedynie warunek 5 lat własności nieruchomości, która może być przerywana okresami, w których podatnik tej własności się wyzbył. Omawiany przepis został ustanowiony dla przeciwdziałania spekulacji nieruchomościami, szczególnie mieszkaniowymi. W sytuacji, w której Wnioskodawcy byli właścicielami przedmiotowych nieruchomości przez okres znacznie dłuższy niż wymagane 5 lat, a dodatkowo gdy przesunięcia majątkowe miały charakter nieodpłatny i dokonane były w związku z wprowadzeniem przepisów nakazujących określonym spółkom cywilnym przekształcenie w spółki jawne, cel wprowadzenia przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.f. został w pełni zrealizowany. W konsekwencji, skoro Wnioskodawcy w okresie od 21 listopada 1996 r. do 9 kwietnia 2001 r. (dzień wpisu do KRS spółki jawnej powstałej w wyniku przekształcenia) i następnie od (...) 2021 r. byli właścicielami i użytkownikami nieruchomości opisanych w pkt 1 wniosku, to odpłatne zbycie tychże nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego

nie będzie stanowiło źródła przychodu Wnioskodawców zgodnie z wyłączeniem z art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.f. Podkreślić należy, iż zbliżony pogląd prezentowany jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 marca 2022 r. I SA/Gd 1225/21). W ocenie Wnioskodawców: a) sprzedaż nieruchomości opisanych w pkt 1 wniosku w roku 2025 ocenić należy jako dokonaną po upływie terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.f., b) odpłatne zbycie w roku 2025 nieruchomości opisanych w pkt 1 wniosku nie stanowić będzie źródła przychodów dla Wnioskodawców Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.f. źródłami przychodów są odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Wnioskodawcy nieruchomości opisane w pkt 1 wniosku nabyli w dniu (...) 1996 r. W świetle zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa będącej implikacją klauzuli demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji RP) oraz zasady, zgodnie z którą obowiązek ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych może być nałożony wyłącznie w drodze ustawy (art. 84 i art. 217 Konstytucji RP) nie jest dopuszczalne wymaganie od podatnika ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, które nie wynikają wprost z przepisów ustawowych, lecz które zostały ukształtowane przez organy stosujące prawo na skutek metod wykładni pozajęzykowej. Nie jest zatem dopuszczalne, aby przepisy określające ciężary lub świadczenia publiczne były w praktyce organów podatkowych czy sądów interpretowane w sposób rozszerzający przy wykorzystaniu pozajęzykowych metod wykładni prawa. Wykładnia językowa powinna uwzględniać reguły znaczeniowe języka powszechnego, języka prawnego i języka prawniczego (por. R. Mastalski, Wykładnia językowa w interpretacji prawa podatkowego, Przegląd Podatkowy 1999, nr 8, s. 3-9). Jednakże, co podkreślono m.in. w uzasadnieniu ww. uchwały siedmiu sędziów NSA z dnia 14 marca 2011 r. sygn. akt II FPS 8/10, w procesie wykładni prawa interpretatorowi nie wolno całkowicie ignorować wykładni systemowej lub funkcjonalnej poprzez ograniczenie się wyłącznie do wykładni językowej pojedynczego przepisu. Nie jest bowiem wykluczone, że sens przepisu, który wydaje się językowo jasny, okaże się wątpliwy po skonfrontowaniu go z innymi przepisami lub uwzględnieniu celu regulacji prawnej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Zatem, co do zasady, przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki: · odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz · zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia (w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 lutego 2025 r., II FSK 658/22: W przepisach u.p.d.o.f. ustawodawca nie zdefiniował terminu "nabycie". Odczytując więc hipotezę art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. w ramach wykładni systemowej zewnętrznej należy odwołać się do znaczenia tego terminu do prawa cywilnego. Artykuł 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.); dalej: "k.c.", stanowi, że umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Zatem, nabycie

nieruchomości lub praw majątkowych następuje z chwilą uzyskania prawa własności, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przeniesienia własności. Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że: · (...) 1996 r. nabyli Państwo jako wspólnicy spółki cywilnej własność stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu użytkowego oraz prawo użytkowania wieczystego; · W 2001 r. spółka cywilna, której byli Państwo wspólnikami, została przekształcona w spółkę jawną; · zarówno ww. lokal użytkowy, jak i prawo użytkowania wieczystego stanowiły środki trwałe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w spółce cywilnej i spółce jawnej oraz były wykorzystywane w ramach prowadzonej przez te spółki działalności gospodarczej; · (...) 2021 r. nabyli Państwo od spółki jawnej własność lokalu użytkowego w drodze umowy przeniesienia prawa własności nieruchomości w celu zwolnienia z długu; · (...) 2022 r. nabyli Państwo od spółki jawnej udział w prawie użytkowania wieczystego w drodze oświadczenia do umowy przeniesienia prawa własności; · planują Państwo sprzedaż ww. lokalu użytkowego i udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości w 2025 r. Tym samym przeniesienie przez spółkę jawną na Państwa rzecz własności nieruchomości, których dotyczy wniosek, w celu zwolnienia spółki z długu z tytułu niewypłaconych Państwu (wspólnikom tej spółki) zysków, stanowiło dla Państwa nabycie tych nieruchomości. Nabycie tych nieruchomości nastąpiło do Państwa majątku prywatnego, bowiem jak zaznaczyli Państwo w treści wniosku, zarówno lokal użytkowy, jak i prawo użytkowania wieczystego po ich nabyciu przez Państwa nie stanowią już środków trwałych. W konsekwencji planowane przez Państwa w 2025 r. odpłatne zbycie ww. nieruchomości, będzie dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło ich nabycie, i będzie stanowić dla Państwa źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Powołany przez Państwa wyroku WSA w Gdańsku z 16 marca 2022 r., I SA/Gd 1225/21 został uchylony przez Naczelny Sąd Administracyjny ww. wyrokiem z 20 lutego 2025 r., II FSK 658/22. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania Pan A.A (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.