0114-KDIP3-2.4011.345.2025.2.MN

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 23 kwietnia 2025 r. (wpływ 23 kwietnia 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

9 stycznia 2009 r. zawarła Pani wraz z mężem (dalej „kredytobiorcy”) z Bankiem (...) S.A. (dalej Bank) umowę nr (...) o kredyt mieszkaniowy w kwocie 190.998,08 CHF. Kredyt był przeznaczony na finansowanie przedpłat na poczet nabycia od (...) Spółdzielni Mieszkaniowej z siedzibą w (...) na własne potrzeby lokalu mieszkalnego oznaczonego nr (...) wraz z miejscem postojowym w garażu wielostanowiskowym znajdującym się w (...) przy ulicy (...). Fakt ten potwierdzili Państwo 20 stycznia 2016 r. przesyłając Oświadczenie o zaciągnięciu kredytu na własne cele mieszkaniowe w związku z pismami Banku z 12 stycznia 2016 r. Nr (...) i (...) (w załączeniu pisma Banku). Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 22 maja 2015 r., wprowadzona została preferencja podatkowa polegająca na zaniechaniu poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od osiągniętych przez kredytobiorców przychodów z tytułu zastosowania przez Bank ujemnego oprocentowania kredytu w sytuacji, gdy spełnione zostały przesłanki określone w ww. rozporządzeniu MF. 22 stycznia 2016 r. Bank potwierdził przyjęcie Państwa oświadczeń. Kwota uruchomionego kredytu to 502.350,48 PLN (180.377,00 CHF). Reasumując, w wyniku ww. umowy kredytowej otrzymali Państwo z Banku kwotę 502.350,48 PLN. W związku z uznaniem, że umowa kredytowa zawiera niedozwolone klauzule umowne i jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, 31 października 2024 r. działając przy

udziale pełnomocnika złożyła Pani w Sądzie Okręgowym (...) pozew przeciwko Bankowi, o ustalenie nieważności umowy oraz zapłatę. Pełnomocnik Banku zaproponował ugodę, informując, że Bank jest skłonny zakończyć spór, zawierając ugodę zakładającą zmianę waluty zadłużenia na PLN na poniższych warunkach: 1. umorzenie pozostałego do spłaty salda kredytu (38.707,55 CHF); 2. wypłata na rzecz Powódki kwoty 69.700 zł. W ww. drafcie Ugody (dalej Ugoda) znajduje się zapis, w którym Bank informuje o sporządzeniu informacji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11. (...) „§ 1 ust. 9 Bank zwalnia Kredytobiorcę z długu (umarza zadłużenie Kredytobiorcy) w kwocie (...) złotych stanowiącej różnicę między kwotą zadłużenia wskazaną w § 1 ust. 3, a kwotą zadłużenia wskazaną w § 1 ust. 8, a Kredytobiorca dokonane zwolnienie z długu przyjmuje (...). § 4.1. Kredytobiorca przyjmuje do wiadomości, że w wyniku zwolnienia z części długu (umorzenia) zgodnie z § 1 ust. 9, powstaje po jego stronie przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego (tj. sporządzenie informacji PIT- 11). I zapis w brzmieniu: § 5.1. Bank, w terminie 21 dni od daty podpisania Ugody, wypłaci Kredytobiorcy kwotę dodatkową w wysokości (69 700) PLN (słownie: (sześćdziesiąt dziewięć tysięcy siedemset złotych i 00/100) na rachunek należący do (...) prowadzony przez (...) S.A. o numerze (...).)”. Z powyższego nie wynika jednoznacznie, czy kwota, o której mowa w § 5.1 Ugody określona jako „dodatkowa” podlega opodatkowaniu. W Ugodzie Bank nie wskazał podstawy wypłacenia ww. zwrotu. Wzór Ugody został stworzony przez Bank i nie podlega negocjacji. W Ugodzie nie ma informacji dotyczącej sumy wpłat dokonanych przez kredytobiorcę. W związku z powyższym przedstawia Pani poniżej te kwoty, obliczeń dokonała Pani na podstawie innych dokumentów otrzymanych z Banku: zaświadczenia z 5 września 2018 (nr pisma: (...)); zaświadczenia z 21 czerwca 2023 (nr pisma: (...)); zestawienia transakcji spłaty kredytu dla wpłat dokonanych po terminie 21 czerwca 2023 r. We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawia Pani obliczenia potwierdzające, że suma wpłat, których dokonała Pani na rzecz Banku z tytułu umowy kredytu mieszkaniowego pomniejszona o kwotę proponowaną przez Bank (na podstawie Ugody, o której mowa § 5.1 powyżej) jest większa o (17.060) PLN niż kwota proponowana jako „dodatkowa z tytułu umowy kredytu mieszkaniowego zaciągniętego 9 stycznia 2009 r. Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego Kredyt został udzielony przez (...) S.A. z siedzibą w (...), którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym i podmiot ten jest uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów. Kredyt jest zabezpieczony na nieruchomości położonej w (...) przy ulicy (...). Dla ww. nieruchomości Sąd Rejonowy (...) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...). Przewalutowanie kredytu będzie polegało wyłącznie na zmianie sposobu wykonania zobowiązania. Dotychczas sposób wykonania zobowiązania polegał na wskazaniu przez Bank w harmonogramie spłaty kredytu raty kapitałowo-odsetkowej we frankach szwajcarskich (CHF), zaś środki pieniężne na spłatę były pobierane z rachunku ROR w walucie polskiej w wysokości stanowiącej równowartość kwoty kredytu, przy zastosowaniu kursu sprzedaży dewiz obowiązującego w (...) SA w dniu spłaty kredytu. Poniżej prezentuje Pani przykładowy harmonogram spłaty przekazywany w cyklach kwartalnych przez Bank, kwoty podane są w walucie kredytu (CHF) Dzień spłaty Kapitał Odsetki Spłata razem Stan zadłużenia 2019/01/15 774,15 102 775,17 92 898,05 2019/02/15 774,15 101 775,16 92 123,90 2019/03/15 774,15 0,90 77505 91 349,75 Stan zadłużenia z tytułu kredytu/pożyczki na dzień 17 grudnia 2018 wynosi 93 672,20 CHF (...). Po przewalutowaniu rata kapitałowo-odsetkowa byłaby podawana w harmonogramie w walucie polskiej i w walucie polskiej byłaby pobierana kwota z rachunku ROR. Przewalutowanie będzie w ramach Umowy Ugody. Zgodnie z draftem Umowy Ugody: (...) W księgach rachunkowych Banku na dzień <<ZAWARCIA UGODY>> wysokość zadłużenia Kredytobiorcy z tytułu Umowy wynosiła <<KWOTA>> CHF: kapitał (pozostała do spłaty kwota kredytu): <<KWOTA>> CHF odsetki skapitalizowane: <<KWOTA>> CHF, odsetki zapadłe niespłacone: <<KWOTA>> CHF, odsetki od zadłużenia przeterminowanego: <<KWOTA>> CHF, odsetki zawieszone: <<KWOTA>> CHF, odsetki bieżące: <<KWOTA>> CHF, co oznacza, że po przeliczeniu na walutę polską po średnim kursie Narodowego Banku Polskiego z dnia poprzedzającego dzień zawarcia Ugody, zadłużenie Kredytobiorcy na dzień zawarcia Ugody wynosi <<KWOTA>> złotych: kapitał (pozostała do spłaty kwota kredytu): <<KWOTA>> złotych, odsetki skapitalizowane: <<KWOTA>> złotych, odsetki zapadłe niespłacone: <<KWOTA>> złotych, odsetki od zadłużenia przeterminowanego: <<KWOTA>> złotych, odsetki zawieszone: <<KWOTA>> złotych, odsetki bieżące: << KWOTA >> złotych, a zadłużenie Kredytobiorcy z tytułu niezapłaconych kosztów i opłat związanych z Umową wynosi <<KWOTA>> złotych (...). Pełnomocnik Banku poinformował, że kwoty zakreślone kolorem żółtym są uzupełniane przez Bank przed samym zawarciem ugody. Zgodnie z umową kredytową i informacją dostępną na koncie kredytobiorcy, pozostała kwota do spłaty to 38.707,55 CHF. Zgodnie z zawartą umową kredytową odpowiadała Pani wraz z mężem za spłatę kredytu solidarnie, mieli Państwo ustawową wspólność majątkową (wspólność ustawowa). Jak wynika z draftu Umowy Ugody umorzenie będzie dotyczyło kwoty kapitału i odsetek, przewidziano również zapis w brzmieniu: „Dodatkowo Bank zwalnia Kredytobiorcę z długu (umarza zadłużenie Kredytobiorcy) w kwocie <<kwota>> PLN stanowiącej wysokość kosztów i opłat, o których mowa w ust. 3, a Kredytobiorca dokonane zwolnienie z długu przyjmuje”. Mając na uwadze fakt, iż kredyt mieszkaniowy (...) Nr (...) był obsługiwany prawidłowo (terminowo) i skoro do dnia zastosowania przez Bank postanowienia Sądu o udzieleniu zabezpieczenia roszczenia nie było żadnego zadłużenia Kredytobiorcy z tytułu niezapłaconych kosztów i opłat związanych z przedmiotową Umową, to umorzenie będzie dotyczyło tylko kwoty kapitału i odsetek. 23 kwietnia br. Bank potwierdził, że umorzenie będzie dotyczyć kapitału i odsetek. W Pani ocenie w skład umorzenia nie będą wchodziły kwoty odsetek karnych (odsetek od zadłużenia przeterminowanego), ponieważ jak wskazuje draft Umowy Ugody umorzenie dotyczy kapitału (pozostała do spłaty kwota kredytu). Jednocześnie oświadcza Pani, że kredyt był przez Państwa obsługiwany terminowo, w całym tym okresie Bank wykazał odsetki karne w łącznej kwocie 3,17 PLN, co było efektem tego, że rata kapitałowo-odsetkowa była podana w CHF (w walucie kredytu), a środki pieniężne na spłatę były pobierane z rachunku ROR w walucie polskiej w wysokości stanowiącej równowartość kwoty kredytu, przy zastosowaniu kursu sprzedaży dewiz obowiązującego w (...) SA w dniu spłaty kredytu (czyli po przeliczeniu raty wyrażonej w CHF na PLN). W całym okresie trzykrotnie miała miejsce taka sytuacja. Środki pieniężne na ROR zostały niezwłocznie uzupełnione jeszcze w tym samym dniu, tj. wymaganym dniu spłaty kredytu i jak wskazuje historia spłaty kredytu, Bank (system) następnego dnia pobrał należne środki wraz z kwotą odsetek karnych, w całym okresie kredytowania w łącznej kwocie 3,17 PLN (odpowiednio w kwocie 0,87 PLN; 1,09 PLN i 1,21 PLN). Poniżej szczegóły dotyczące spłaty kredytu: Spłata kredytu poprzez obciążenie Pani rachunku - łączna kwota 577.461,34 zł, w tym: kapitał - 540.175,34 zł łącznie odsetki umowne - 37.282,83 zł łącznie odsetki karne - 3,17 zł łącznie, w tym za poszczególne okresy: 13 stycznia 2009 r. - 4 września 2018 r. - wg zaświadczenia Banku z 5 września 2018 r.: kapitał - 299.294,45 zł odsetki umowne - 28.960,49 zł odsetki karne - 0,87 zł 5 września 2018 r. - 20 czerwca 2023 r. - wg zaświadczenia Banku z 21 czerwca 2023 r.: kapitał - 191.240,77 zł odsetki umowne - 2.439,91 zł odsetki karne - 2,30 zł 17 lipca 2023 r. - 16 sierpnia 2024 r. - wg wydruku z rachunku bankowego kredytobiorcy: kapitał - 49.640,12 zł odsetki umowne - 5.882,43 zł 17 sierpnia 2024 r. - 10 grudnia 2024 r. - wg wydruku z rachunku bankowego kredytobiorcy: kapitał - 10.686,30 zł odsetki umowne - 966,01 zł. Aktualnie zgodnie z postanowieniem Sądu Okręgowego (...) z 10 grudnia 2024 r., kiedy to Sąd udzielił zabezpieczenia roszczenia o ustalenie nieważności zawartej przez strony umowy kredytu nr (...) z 9 stycznia 2009 r., na czas trwania postępowania, poprzez wstrzymanie obowiązku spłaty kredytu (rat kapitałowo-odsetkowych) w wysokości i w terminach określonych ww. umową, w okresie od dnia wydania postanowienia do dnia uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w niniejszej sprawie [sygnatura (...)], od tego momentu Bank nie pobiera rat kapitałowo-odsetkowych. Mając na uwadze łączną kwotę odsetek karnych w wysokości 3,17 PLN w całym okresie kredytowania, poniżej przywołuje Pani zapisy z umowy: § 34 umowy kredytowej określa m.in.: 1. Za każdy dzień kalendarzowy w okresie utrzymania się zadłużenia przeterminowanego z tytułu kredytu, (...) SA pobiera odsetki według obowiązującego w tym okresie zmiennej stopy procentowej dl kredytów przeterminowanych i kredytów postawionych, po upływie terminu wypowiedzenia, w stan natychmiastowej wymagalności, zwanej dalej „stopą procentową dla kredytów przeterminowanych. 2. Stopa procentowa dla kredytów przeterminowanych w stosunku rocznym jest równa czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego. Zmiana stopy procentowej jest uzależniona od zmiany stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego. Nie korzystała Pani z umorzenia wierzytelności z tytułu innego kredytu zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej. Mieszkanie i miejsce postojowe mają oddzielne księgi wieczyste, pomimo że były zakupione jednocześnie na mocy umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego tj. jednym aktem notarialnym Repertorium A nr (...) z 12 sierpnia 2010 r. Sposób, w jaki jest to wykazywane w Księgach Wieczystych prawdopodobnie został określony na etapie aktu notarialnego, na kształt którego nie mieli Państwo wpływu (warunki nie podlegały negocjacji), było to po stronie sprzedającego. Strona sprzedająca, (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa z siedzibą w (...), zbyła lokal mieszkalny poprzez ustanowienie odrębnej własności, natomiast miejsce postojowe zbyła jako udział we współwłasności lokalu niemieszkalnego - garażu. Z uwagi na powyższe, mają one oddzielne księgi wieczyste. Bank nie przedstawił kalkulacji z czego wynika wartości „kwoty dodatkowej”. W Pani ocenie będzie to zwrot środków pieniężnych, które wcześniej, na mocy umowy finansowania hipotecznego walutowego zostały przekazane na rzecz Banku w ramach spłaty rat kapitałowo - odsetkowych. Mając na uwadze fakt, iż Umowa kredytu mieszkaniowego (...) Nr (...) zawierała niedozwolone klauzule umowne (w rozumieniu art. 385 (1) § 1 k.c.) i była sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, wniosła Pani o ustalenie nieważności umowy. W przypadku, gdyby doszło do ustalenia nieważności umowy kredytowej przez Sąd, Bank byłby zobowiązany do zwrotu zapłaconych rat kredytowych oraz opłat i prowizji jako nienależnie zapłaconych przez kredytobiorcę ww. Umowy jako świadczeń nienależnie uiszczonych na rzecz pozwanego Banku tytułem spłaty rat kapitałowo-odsetkowych (na podstawie art. 410 § 1 k.c. w zw. z art. 405 k.c.) za okres od dnia uruchomienia kredytu tj. od 13 stycznia 2009 r. do 16 sierpnia 2024 r., tj.: kwoty 577.461,34 zł (słownie złotych: pięćset siedemdziesiąt siedem tysięcy czterysta sześćdziesiąt jeden złotych 34 /100), w tym: spłacony kapitał w wysokości 540.175,34 zł, (słownie złotych: pięćset czterdzieści tysięcy sto siedemdziesiąt pięć złotych 34/100), spłacone odsetki umowne w wysokości 37.282,83 zł (słownie złotych: trzydzieści siedem tysięcy dwieście osiemdziesiąt dwa złote 83/100) oraz zapłacone naliczone przez pozwany Bank odsetki karne w wysokości 3,17 zł (słownie złotych trzy złote 17/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 577.461,34 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Rozliczenie tego kredytu przez strony postępowania sądowego polega na tym, że strony oddają sobie otrzymane wzajemnie świadczenia. Czyli kredytobiorca zwraca Bankowi kwotę wypłaconego kredytu (kapitał w kwocie 502.350,48 PLN) a Bank zwraca kredytobiorcy całkowitą kwotę dokonanych wpłat i poniesionych kosztów kredytu (do 10 grudnia 2024 r.) - 589.110,48 PLN. Jak przedstawiła Pani to na etapie wniosku, w Pani ocenie, jest to część kwoty, którą wcześniej przekazała Pani na rzecz Banku w ramach spłaty udzielonego kredytu mieszkaniowego (...) Nr (...). Reasumując, kwota 69.700 PLN stanowi część sumy wpłat na poczet umowy kredytowej i jest niższa o 17.060 PLN niż kwota wniesionych na rzecz Banku wpłat. Poniżej szczegóły: Całkowita suma wpłat na dzień 31 sierpnia 2024 r.: 577.458,17 PLN; Wpłaty po terminie 31 sierpnia 2024 r.: 11.652,31 PLN; Całkowita kwota wpłat do dnia 10 grudnia 2024 r.: 589.110,48 PLN; Kwota otrzymanego kredytu: 502.350,48 PLN; Różnica pomiędzy kwotą wpłat a kwota wypłaconą: 86.760 PLN. Powyższa interpretacja jest istotna i niezbędna dla Pani do podjęcia decyzji o zawarciu Umowy Ugody, mając na uwadze ewentualne skutki podatkowe. Pytania 1. Czy kwota w wyniku zwolnienia z części długu (umorzenia) zgodnie z § 1 ust. 9 Ugody jest dla Pani przychodem podlegający opodatkowaniu? 2. Czy kwota wymieniona w § 5.1. Ugody podlega opodatkowaniu? Pani stanowisko w sprawie Ad. 1. W Pani ocenie, spełnia Pani wymagania zapisane w rozporządzeniu Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2022r., poz. 592 ze zm.) pozwalające na zaniechanie poboru podatku od kwoty zapisanej w § 1 ust. 9 ugody. (m.in.: kredyt sfinansował w całości nabycie lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym w garażu wielostanowiskowym, zabezpieczony hipotecznie). Zgodnie z aneksem nr 2 do umowy kredytu jest Pani jedynym kredytobiorcą i właścicielem ww. nieruchomości (przedmiotem aneksu jest zmiana oznaczenia strony umowy w związku ze śmiercią kredytobiorcy - męża). Nie korzystała Pani też z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. ze zm. Ad. 2. W Pani ocenie, otrzymane pieniądze nie stanowią przysporzenia majątkowego, ponieważ jest to zwrot środków pieniężnych, które wcześniej przekazała Pani na rzecz Banku w ramach spłaty udzielonego kredytu hipotecznego. A zatem otrzymana kwota (69.700,00) PLN nie jest przychodem w rozumieniu ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie to nie jest przychodem, ponieważ ma charakter zwrotny. Takie stanowisko zostało również zawarte przez Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w innych interpretacjach podatkowych, przykładowo interpretacje indywidualne: z 28 kwietnia 2023 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.243.2023.1.MN, z 28 sierpnia 2023 r. nr 0114-KDIP3- 2.4011.607.2023.2.MN, z 29 lipca 2024 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.514.2024.2.DJ, z 1 sierpnia 2024 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.535.2024.3.DJ. Kwota 69.700 PLN stanowi część sumy wpłat na poczet umowy kredytowej, którą zakwestionowała Pani jako nienależną ze względu na fakt, że umowa kredytowa zawierała niedozwolone klauzule umowne i była sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. W przypadku, gdyby doszło do ustalenia nieważności umowy kredytowej przez Sąd, Bank byłby zobowiązany do zwrotu zapłaconych rat kredytowych oraz opłat i prowizji jako nienależnie zapłaconych przez kredytobiorcę. Zgodnie ze stanem na dzień 10 grudnia 2024 r., kiedy to Sąd Okręgowy (...) udzielił zabezpieczenia na czas trwania postępowania poprzez wstrzymanie obowiązku spłaty kredytu (rat kapitałowo-odsetkowych) w okresie od dnia wydania postanowienia do dnia uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w niniejszej sprawie, wpłaciła Pani na poczet umowy kredytowej kwotę o 17.060 PLN wyższą niż kwota, którą proponuje wypłacić Bank. Poniżej przedstawia Pani obliczenia potwierdzające fakt, że jest to zwrot wcześniej wpłaconej kwoty: Całkowita suma wpłat na dzień 31 sierpnia 2024 r.: 577.458,17 PLN; Wpłaty po terminie 31 sierpnia 2024 r.: 11.652,31 PLN; Całkowita kwota wpłat do 10 grudnia 2024 r.: 589.110,48 PLN; Kwota otrzymanego kredytu: 502.350,48 PLN; Różnica pomiędzy kwotą wpłat a kwota wypłaconą: 86.760 PLN.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka

sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Źródła przychodów W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłami przychodów są inne źródła. Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Wskazała Pani, że na podstawie proponowanej ugody bank umorzy Pani zadłużenie i wypłaci „kwotę dodatkową”. Należy zatem przeanalizować skutki podatkowe powyższych czynności. Wypłata kwoty dodatkowej Ugoda - jako jeden z typów umów - regulowana jest przepisami Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 917 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.): Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać. Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp. Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody. W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać. Instytucja kredytu została natomiast uregulowana przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy: Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega - co do zasady - każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego. O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. Pani skutki podatkowe z tytułu wypłaty kwoty określonej przez bank Jak wynika z opisu sprawy, Bank proponuje Pani wypłatę kwoty dodatkowej, której stanowi zwrot środków pieniężnych, które wcześniej zostały przekazane na rzecz Banku w ramach spłaty rat kapitałowo - odsetkowych. W przypadku zwrotu wcześniej wpłacanych środków pieniężnych - taka operacja nie spełnia celu przychodu jakim jest zwiększenie majątku podatnika - ani poprzez zwiększenie aktywów ani poprzez zmniejszenie jego pasywów. Po stronie Kredytobiorcy nie dochodzi do powstania przysporzenia majątkowego, bowiem otrzymuje on z powrotem zwrot swoich własnych środków, które wcześniej wpłacił tytułem spłaty zaciągniętego kredytu. Taka wypłata będzie więc kredytobiorcy neutralna podatkowo - po jego stronie nie powstanie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Skoro więc otrzyma Pani od banku zwrot dokonanych wpłat i poniesionych kosztów kredytu, to otrzymana przez Panią kwota nie będzie stanowiła przychodu. Tym samym - nie będzie na Pani ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu. Pani stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest więc prawidłowe. Umorzenie wierzytelności Odrębną kwestią jest umorzenie wierzytelności, które następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa. Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy Kodeks cywilny: Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie). Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tym samym, umorzoną Pani kwotę wierzytelności z tytułu zaciągniętego kredytu należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaniechanie poboru podatku Jednakże zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102) w aktualnie obowiązującym brzmieniu zmienionym Rozporządzeniem Ministra Finansów z 20 grudnia 2024 r. (Dz. U. 2024 poz. 1912): 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot: 1) umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy: a) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz b) osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej; 2) otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania. 2. Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują: 1) kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału); 2) odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje; 3) opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń. 3. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego. 4. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego 5. Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych: 1) jednego gospodarstwa domowego albo 2) więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043). 6. Przez jedno gospodarstwo domowe, o którym mowa w ust. 5, rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi. 7. W przypadku gdy stroną umowy kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, są co najmniej dwie osoby fizyczne, zaniechanie poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ma zastosowanie wyłącznie do osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b. Z kolei § 4 cytowanego rozporządzenia stanowi, że: Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2026 r. Stosownie do § 4a tego rozporządzenia: Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, w przypadku pożyczek, o których mowa w § 3 ust. 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2025 r. do dnia 31 grudnia 2026 r. Natomiast w myśl § 3 komentowanego rozporządzenia: 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został: 1) udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz 2) zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz 3) zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. 2. Za kredyt mieszkaniowy uważa się również pożyczkę, o ile spełnia warunki określone w ust. 1. Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na: a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie, c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego, d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Zatem zaniechanie poboru podatku do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów znajdzie zastosowanie, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: 1. kredyt był zaciągnięty na realizację inwestycji mieszkaniowej; 2. kredyt był udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw; 3. kredyt był zabezpieczony hipotecznie; 4. kredytobiorca nie korzystał wcześniej z umorzenia zobowiązania z tytułu innego kredytu na własne cele mieszkaniowe zabezpieczonego hipotecznie. Pani skutki podatkowe z tytułu umorzenia wierzytelności Jedną z przesłanek do skorzystania z zaniechania poboru podatku jest przeznaczenie kredytu na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z opisu sprawy wynika, że kredyt został przeznaczony na nabycie lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym. Zgodnie z art. 21 ust. 25 omawianej ustawy, wydatkiem uznawanym za cel mieszkaniowy jest m.in. nabycie lokalu mieszkalnego. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia lokalu mieszkalnego, zatem dla zdefiniowania tego pojęcia należy odwołać się do przepisów ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048). Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy: Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Natomiast w myśl art. 2 ust. 4 ww. ustawy: Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi". Z powyższego wynika, że do lokalu mieszkalnego mogą przynależeć inne pomieszczenia. W sytuacji, gdy pomieszczenia typu miejsce postojowe, garaż czy np. komórka lokatorska są ściśle powiązane z lokalem mieszkalnym i nie stanowią odrębnej nieruchomości uregulowanej odrębną księgą wieczystą, wówczas można przyjąć, że jako całość stanowią lokal mieszkalny mieszczący się w katalogu wydatków, o którym mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przedstawionego przez Panią opisu wynika, że miejsce postojowe - chociaż związane jest z zakupionym lokalem mieszkalnym - to stanowi odrębną nieruchomość posiadającą odrębną księgę wieczystą. Nie można więc uznać, że spełnia definicję „pomieszczenia przynależnego” nierozerwalnie związanego z zakupionym odrębnie lokalem mieszkalnym. Samo miejsce postojowe w żadnym wypadku nie jest lokalem mieszkalnym, a więc nie służy zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych. Wobec powyższego - wydatkiem na cele mieszkaniowe jest wyłącznie ta część należności, która została zaciągnięta i przeznaczona na zakup lokalu mieszkalnego i w związku z tym tylko w tej części umorzona wierzytelność może podlegać zaniechaniu. Od tej części umorzenia nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. W tej kwestii w zakresie pytania nr 1 Pani stanowisko jest prawidłowe. Natomiast umorzenie kredytu w części, w jakiej został on zaciągnięty na zakup miejsca postojowego nie będzie korzystało z zaniechania poboru podatku i od tej części umorzenia będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. W tej części w zakresie pytania nr 1 Pani stanowisko jest więc nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Wydając interpretacje indywidualną nie dokonuję wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym. Dlatego też, nie odniosłem się do kwot wskazanych we wniosku. Odnosząc się do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych wskazuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.

U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.