W dniu 24 marca 2025 r. podatnik złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości odliczenia ulgi na dziecko w zeznaniu PIT za 2024 rok. Podatnik, będący ojcem dwojga dzieci, wskazał, że jego starsza córka, która mieszka z matką, przebywała pod jego opieką przez co najmniej 64 dni w roku 2024. W związku z brakiem porozumienia z byłą żoną w kwestii odliczenia ulgi, podatnik uważał, że przysługuje mu odliczenie w podziale 2 miesięcy dla siebie oraz 10 miesięcy dla matki dziecka. Organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe, wskazując, że ulga przysługuje tylko temu rodzicowi, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania, a w tym przypadku jest to matka dziecka, co wyklucza możliwość odliczenia przez podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny24 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 18 kwietnia 2025 r. (wpływ 18 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego Ma Pan dwoje dzieci, ale starsza córka ((...) 8 lat) z poprzedniego związku mieszka z matką na podstawie orzeczenia Sądu Apelacyjnego z dnia 19 stycznia 2023 r. sygn. akt (...). Pan opłaca alimenty regularnie co miesiąc zgodnie z orzeczeniem. Powyższe orzeczenie obejmowało również około 70 dni rocznie zabezpieczenia kontaktów (I i III weekend, 2tyg. wakacji, 1 tydz. ferii) z córką pod Pana wyłączną opieką bez obecności byłej żony. 19 października 2023 r. SR (...) sygn. akt (...) rozszerzył zabezpieczenie o ferie świąteczne święta wielkanocne i majówkę, co zwiększyło ilość dni do co najmniej 80 dni/rok. W myśl art. 93 § 1, 95 § 1, 97 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy sprawuje Pan władzę rodzicielską, uczy, wychowuje, pielęgnuje, utrzymuje. Była żona nie zamierza się porozumiewać w niczym - również w kwestii odliczenia ulgi na dziecko. Uzupełnienie stanu faktycznego W okresie będącym przedmiotem zapytania uzyskiwał Pan dochody ze stosunku pracy (pracuje Pan na umowę o pracę). W okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania w stosunku do Pana, bądź w stosunku do Pana córki, nie miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń. Nie podlega Pan lub Pana córka opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Uzupełnił Pan opis stanu faktycznego o informację, że córka w 2024 roku przebywała pod Pana wyłączną opieką przez okres co najmniej 64 dni (sądownie jest zabezpieczone więcej dni i odbywa się znacznie więcej kontaktów, ale była żona i tak będzie się kłócić jak zawsze z wymyślaniem, dlatego wskazuje Pan niepodważalną ilość pełnych dni, wystarczającą do pokrycia dwóch miesięcy odliczenia). W stanie faktycznym realizuje Pan obowiązki rodzicielskie przez cały czas w różny sposób np. kontaktując się z córką telefonicznie, udzielając wsparcia w odrabianiu lekcji i nauce, przygotowując potrzebne rzeczy użytku osobistego od nauki, zabawy czy aktywnego spędzania czasu m.in. meble/pościel/zabawki /rower/hulajnoga/ubrania/zeszyty/art. biurowe/rzeczy/rzeczy na basen/wyjazdy itp. czy tańce i wszystko czego bieżąco potrzebuje. Nie ma Pan ograniczonej władzy rodzicielskiej, aktywnie uczestniczy Pan w życiu i wychowaniu córki przez cały czas a nie tylko kilkadziesiąt dni, ale fizycznie córka mieszka z matką, a Pan z synem z kolejnego związku.
Chciałby Pan odliczyć ulgę przy rozliczaniu rocznego zeznania PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) za 2024 rok na córkę (...) 8 lat za czas, w którym przebywa pod Pana opieką i władzą rodzicielską. Czy przysługuje Panu takie odliczenie, gdy matka dziecka odmawia porozumienia? Za jaki czas ewentualnie przysługuje odliczenie, w jakim podziale? Pana stanowisko w sprawie Jest Pan ojcem dwójki dzieci, które wychowuje, pielęgnuje, uczy, dlatego nielogiczne jest dla Pana, że brak porozumienia ze strony byłej żony może ograniczać prawa podatkowe w tym prawo do odliczenia ulgi na dziecko. Rozwiódł się Pan z żoną, a nie z dzieckiem, ma Pan pełnię praw rodzicielskich, z których korzysta. Utrzymuje Pan córkę nie tylko płacąc regularnie alimenty, ale też ponosi Pan ogrom dodatkowych kosztów, czasu a nawet zdrowia. Uważa Pan, że w zeznaniu PIT za 2024 r. powinien Pan odliczyć ulgę i ze względu na czas w jakim córka u Pana przebywa (opisany w opisie stanu faktycznego, gdyż córka przebywała pod Pana opieką ponad 64 pełne dni w roku 2024). Z tego względu uważa Pan, że
przysługuje Panu odliczenie w podziale 2 miesięcy dla Pana oraz 10 dla byłej żony, co jest zgodne ze stanem faktycznym.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym: 1) wykonywał władzę rodzicielską; 2) pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało; 3) sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. Jak stanowi art. 27f ust. 2 ww. ustawy: Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do: 1) jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika: a) pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł, b) niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4c i 4g, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a; 2) dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko; 3) trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota: a) 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko, b) 166,67 zł na trzecie dziecko, c) 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko. Stosownie do art. 27f ust. 2a omawianej ustawy: Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz art. 30c ust. 2 pkt 2. W myśl art. 27f ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka. Na mocy art. 27f ust. 2c ww. ustawy: Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:
1) na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych; 2) wstąpiło w związek małżeński. Zgodnie z art. 27f ust. 2d omawianej ustawy: Za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a oraz ust. 10 i 11, nie uważa się: 1) osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów; 2) osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności. Z art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że: W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. Z kolei, art. 27f ust. 4 ww. ustawy stanowi, że: Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę podatnicy mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim - kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.): Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Na mocy art. 26 ww. ustawy: § 1. Miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej. § 2. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsce zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy. Stosownie do art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności: 1) odpis aktu urodzenia dziecka; 2) zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka; 3) odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą; 4) zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły. Z kolei, na mocy art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci: 1) małoletnie, 2) pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, 3) pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie - podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym. W myśl art. 6 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4d, ma zastosowanie również do osób, o których mowa w art. 3 ust. 2a, samotnie wychowujących w roku podatkowym dzieci określone w ust. 4c, z uwzględnieniem ust. 4e, jeżeli osoby te spełniają łącznie następujące warunki: 1) mają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej; 2) osiągnęły podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody w wysokości stanowiącej co najmniej 75% całkowitego przychodu osiągniętego w danym roku podatkowym; 3) udokumentowały certyfikatem rezydencji miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. W związku z tym wyjaśnienia wymaga, że stosownie do art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809): Władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom. Z art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że: Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw. Na gruncie art. 97 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Podkreślić należy, że samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie, czyli wykonywanie wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Wykonywać pieczę (zgodnie z definicją Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) – to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować. W konsekwencji, sporadyczne spotkania z małoletnim dzieckiem nie są rozstrzygające dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Idąc dalej, stosownie do art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ulga na małoletnie dzieci przysługuje rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską. Ponadto, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę podatnicy mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim - kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Brzmienie art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że kwotę obliczoną zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rodzice mogą odliczyć od podatku: a) w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, b) w równych częściach w przypadku braku porozumienia między rodzicami, którzy: zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Natomiast w przypadkach innych niż wyżej wymienione odliczenie w wysokości 100% stosuje ten z rodziców, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny. Co istotne, ww. przepis wskazuje jedynie na podział przysługującej rodzicom ulgi prorodzinnej i nie pozbawia on samego prawa do odliczenia. Prawo do ulgi – przy spełnieniu pozostałych przesłanek – przysługuje zatem na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego podatnik wykonywał władzę rodzicielską. Podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Wskazać należy, że sądy administracyjne wyjaśniały już, jak należy rozumieć zwrot „ustalenia” zawarty w art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 447/16 wyjaśnił, że: art. 27f ust. 4 u.p.d.o.f. nie zawiera warunku zawarcia „ustaleń” czy też porozumienia rodziców dziecka w jakiejś szczególnej formie. W konsekwencji porozumienie pomiędzy rodzicami co do każdorocznego odliczenia ulgi prorodzinnej wynika z faktycznych czynności (faktycznego odliczania ulgi), a nie z formalnej umowy lub jej zmiany. Natomiast w wyroku z 26 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 1420/13 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że: Możliwe jest zatem uwzględnienie przez nich rzeczywistego przebiegu realizacji opieki nad dziećmi w trakcie roku podatkowego, a jedynym warunkiem jest, aby ustalenia sposobu podziału kwoty ulgi dokonano zgodnie. Z opisu stanu faktycznego wynika, że Pana starsza córka ((...) 8 lat) z poprzedniego związku mieszka z matką na podstawie orzeczenia Sądu Apelacyjnego z dnia 19 stycznia 2023 r. Pan opłaca alimenty regularnie co miesiąc zgodnie z orzeczeniem. Córka w 2024 roku przebywała pod Pana wyłączną opieką przez okres co najmniej 64 dni. Realizuje Pan obowiązki rodzicielskie przez cały czas w różny sposób np. kontaktując się z córką telefonicznie, udzielając wsparcia w odrabianiu lekcji i nauce, przygotowując potrzebne rzeczy użytku osobistego od nauki, zabawy czy aktywnego spędzania czasu m.in. meble /pościel/zabawki/rower/hulajnoga/ubrania/zeszyty/art. biurowe/rzeczy/rzeczy na basen /wyjazdy itp. czy tańce i wszystko czego bieżąco potrzebuje. Nie ma Pan ograniczonej władzy rodzicielskiej, aktywnie uczestniczy Pan w życiu i wychowaniu córki przez cały czas a nie tylko kilkadziesiąt dni, ale fizycznie córka mieszka z matką, a Pan z synem z kolejnego związku. Była żona nie zamierza się porozumiewać w kwestii odliczenia ulgi na dziecko. Nie ustalił Pan proporcji podziału ulgi prorodzinnej z byłą żoną. Oczekuje Pan ulgi za 2 miesiące. Skoro zatem między Panem i byłą żoną istnieje spór co do podziału ulgi prorodzinnej na małoletnie dziecko za 2024 r., oznacza to, że w rzeczywistości nie doszło do zgodnych ustaleń w tym zakresie. Miejsce zamieszkania małoletniej córki było przy matce, zatem nie jest Pan uprawniony do dokonania za 2024 r. odliczenia kwoty ulgi prorodzinnej na ww. dziecko. Do Pana sytuacji znajdzie zastosowanie zdanie czwarte przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym w przypadkach innych niż wyżej wymienione odliczenie w wysokości 100% stosuje ten z rodziców, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy Kodeks cywilny. W opisanym stanie faktycznym jest to matka dziecka. Pana stanowisko jest nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili