Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego
zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
20 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
A. (zwana dalej: „Państwo” lub „Wnioskodawca”) jest państwową jednostką organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej, która wchodzi w skład Lasów Państwowych na
podstawie art. 32 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t.j. Dz. U. z 2024
r. poz. 530 ze zm.) – dalej „ustawa o lasach”.
Zakres zadań dyrektora (...) określony został w art. 34 ustawy o lasach oraz (...). Z ww.
przepisów wynika, że dyrektor A. m.in. inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność
nadleśniczych i kierowników jednostek organizacyjnych o zasięgu regionalnym; organizuje
wspólne przedsięwzięcia nadzorowanych jednostek organizacyjnych w zakresie ochrony
lasu i racjonalnej gospodarki leśnej; współdziała z terenowymi organami administracji
państwowej oraz organami samorządowymi stopnia wojewódzkiego.
Wszystkie powyższe zadania dyrektor (...) wykonuje przy pomocy zastępcy dyrektora ds.
gospodarki leśnej a także zastępcy dyrektora ds. ekonomicznych.
Zgodnie z art. 45 ust.1 ustawy o lasach w Lasach Państwowych tworzy się Służbę Leśną.
Stanowisko zastępcy dyrektora ds. gospodarki ekonomicznych (zwany dalej: „zastępcą
dyrektora”) zaliczone jest do Służby Leśnej na podstawie (...) rozporządzenia Ministra
Środowiska z dnia 14 stycznia 2003 r. sprawie stanowisk, stopni służbowych oraz zasad
wynagradzania w Służbie Leśnej (Dz.U. nr 11, poz. 123).
Ustawa o lasach i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i
praw Służby Leśnej. Z przepisów powołanej ustawy, zwłaszcza art. 45 ust. 1 wynika, że jest
to grupa pracownicza, na której ciążą obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w
zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia gospodarki leśnej w sposób
zrównoważony z zachowaniem ochrony i utrzymania trwałości lasów.
A. posiada samochody służbowe. Zasady korzystania z nich określa Zarządzenie (...).
Zgodnie z (...) ww. zarządzenia, zastępca dyrektora uprawniony jest do korzystania z
samochodu służbowego. W myśl (...) zarządzenia pracownicy uprawnieni do korzystania z
samochodów służbowych mogą wykorzystywać samochody do dojazdów pomiędzy stałym
miejscem pracy i miejscem zamieszkania, za zgodą odpowiedniego kierownika jednostki
organizacyjnej lub właściwego przełożonego.
Zastępca dyrektora wystąpił i dostał zgodę od (...) na korzystanie z samochodu
służbowego na dojazdy pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem pracy – Państwa
siedzibą, wnosząc jednocześnie o wyznaczenie miejsca garażowania pojazdu w miejscu
swojego zamieszkania.
Po uzyskaniu zgody zastępca dyrektora (...) zamierza korzystać z samochodu służbowego
w celu dojazdów pomiędzy swoim miejscem zamieszkania, a stałym miejscem pracy oraz
do innych wyjazdów służbowych, tj. wyjazdów na teren (...) nadzorowanych nadleśnictw.
Usprawni to realizację zadań ustawowych, a także pozwoli na szybką reakcję w przypadku
zaistnienia dużego pożaru lasu, dużych zniszczeń spowodowanych wichurami, bądź
innych sytuacji kryzysowych. Wykonywanie powyższych zadań odbywać się będzie również
poza wyznaczonymi godzinami pracy oraz poza stałym miejscem pracy, gdzie konieczny
jest sprawny dojazd samochodem służbowym.
Garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania zastępcy dyrektora
stanowiłoby konsekwencję wykonywania przez niego obowiązków służbowych
wymagających mobilności i stałej gotowości. Ponadto garażowanie samochodu w miejscu
zamieszkania zastępcy dyrektora zagwarantuje w najwyższym możliwym stopniu jego
bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do jego użytkowania.
Pytania
1. Czy po stronie zastępcy dyrektora, zamierzającego korzystać z samochodu służbowego
w celu dojazdów z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy z jednoczesnym
garażowaniem samochodu w swoim miejscu zamieszkania, powstanie przychód z
tytułu nieodpłatnego świadczenia i czy w związku z tym Państwo, jako płatnik,
będziecie zobowiązani do uwzględnienia tego faktu przy obliczaniu zaliczki na podatek
dochodowy od osób fizycznych?
2. Czy wykorzystywanie samochodu służbowego do przyjazdu z miejsca zamieszkania
pracownika do miejsca wykonywania pracy i w kierunku odwrotnym, w
okolicznościach opisanych we wniosku, stanowią nieodpłatne świadczenie w
rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym
samym czy wartość tego świadczenia może być zaliczana do przychodu pracownika ze
stosunku pracy?
Państwa stanowisko w sprawie
Państwa zdaniem, w opisanym zdarzeniu przyszłym, nie może być mowy o dokonywaniu
na rzecz pracownika jakiegokolwiek nieodpłatnego świadczenia. W analizowanym
przypadku bowiem ustalenia miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania
pracownika podyktowane będzie nie tylko realizowaniem dojazdów z miejsca
zamieszkania do stałego miejsca pracy. Samochód służbowy będzie wykorzystywany w
celu wykonywania powierzonych zastępy dyrektora obowiązków i nie będzie służył
realizacji celów prywatnych pracownika. Garażowanie samochodu, będącego Państwa
własnością, w miejscu zamieszkania zastępców, wynikać będzie wprost z charakteru
wykonywanej przez niego pracy. W związku z powyższym, Państwa zdaniem, po stronie
zastępców dyrektora nie wystąpi żadne przysporzenie majątkowe, które powodowałyby
konieczność poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Samochód ma umożliwić korzystającemu realizowanie celów służbowych w sposób jak
najbardziej efektywny. W zasadzie zastępca dyrektora będzie udawał się bezpośrednio z
miejsca zamieszkania (tym samym garażowania samochodu), do miejsca wykonywania
swoich obowiązków. Przykładem może być tutaj chociażby spotkanie w sprawie służbowej,
narada służbowa, dojazd do miejsca pożaru, spotkanie zespołów kryzysowych czy też
wizyta w urzędzie, przejazd do innego niż miejsca pracy oddziału terenowego.
Charakter pracy związanym z pełnieniem obowiązków służbowych powoduje, że
samochód jest niezbędny pracownikowi, nie w celu przejazdów z/do domu - do/z miejsca
wykonywania pracy, ale w celu pozostawania przez niego w pełnej gotowości do
wykonywania swoich obowiązków (wyjazdów poza siedzibę Wnioskodawcy lub jej
jednostek). Przyjazd po samochód do siedziby Wnioskodawcy byłby dodatkowym kosztem
dla Wnioskodawcy z powodu wydłużenia czasu pracy wykonywania zadań.
Pracownik poświęca w takiej sytuacji mniej czasu na efektywne wykonywanie pracy z
powodu dojazdów do siedziby Wnioskodawcy tylko po to, aby odebrać samochód
służbowy. Tak więc samochód będzie wykorzystywany ze względu na charakter
wykonywanej pracy, w której bardzo ważna jest dyspozycyjność oraz docieranie na
miejsce w możliwie najkrótszym czasie.
To zaś może być osiągnięte tylko, jeśli pracownik ma możliwość wyjazdu do miejsca
wykonywania pracy bezpośrednio z miejsca zamieszkania. Ta możliwość powstanie
jedynie wtedy, jeśli w poprzedni dzień pracownik powraca do swego miejsca zamieszkania
także samochodem służbowym. Dlatego też głównym celem udostępnienia samochodu
służbowego nie było umożliwienie przejazdu z/do miejsca zamieszkania pracownika i
garażowania pojazdu, czy też do/z miejsca wykonywania pracy, a realizacja celów
służbowych, czyli zapewnienie ciągłej gotowości do wykonywania zadań służbowych w
terenie.
Podsumowując, stoicie Państwo na stanowisku, że przydzielenie samochodu służbowego
zastępcy dyrektora w celu wykonywania obowiązków służbowych i wyznaczenia miejsca
garażowania w miejscu zamieszkania nie będzie stanowić przychodu ze stosunku pracy
tego pracownika, w związku z czym nie będziecie Państwo zobowiązani do poboru zaliczek
na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z
wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od
których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 11 ust. 1 w. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie
realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art.
19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji
podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość
otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde
działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i
zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego
podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności
podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny
wymiar finansowy.
Z art. 11 ust. 2 ww. ustawy wynika, że:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-
2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub
prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich
stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1) jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności
gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych
odbiorców;
2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3) jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według
równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego
lokalu lub budynku;
4) w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy
świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku,
z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca
udostępnienia.
Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła
przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są m.in. określone w
art. 10 ust. 1 pkt 1:
1) stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy,
członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się
produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
W świetle art. 12 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz
spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz
wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło
finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze,
wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody,
ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy
ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za
pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń
częściowo odpłatnych.
Użyty w ww. przepisie zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie
przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków
pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika
powstaniem przysporzenia majątkowego, wynikające z zawartej umowy, bądź mające
związek z wykonywaniem przez niego pracy.
Na podstawie art. 32 powołanej ustawy:
Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami
organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy
obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które
uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z
pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z
ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w
nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.
Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące
innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów
obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o
powierzone pracownikom mienie.
Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy
(Dz. U. z 2025 r. poz. 277 ze zm.):
Pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż
wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.
Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może
generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że dyrektor (...) m.in. inicjuje,
koordynuje oraz nadzoruje działalność nadleśniczych i kierowników jednostek
organizacyjnych o zasięgu regionalnym; organizuje wspólne przedsięwzięcia
nadzorowanych jednostek organizacyjnych w zakresie ochrony lasu i racjonalnej
gospodarki leśnej; współdziała z terenowymi organami administracji państwowej oraz
organami samorządowymi stopnia wojewódzkiego. Wszystkie powyższe zadania dyrektor
(...) wykonuje przy pomocy zastępcy dyrektora ds. ekonomicznych. A. posiada samochody
służbowe. Zasady korzystania z nich określa zarządzenie. Zgodnie z (...) ww. zarządzenia,
zastępca dyrektora uprawniony jest do korzystania z samochodu służbowego. W myśl (...)
zarządzenia pracownicy uprawnieni do korzystania z samochodów służbowych mogą
wykorzystywać samochody do dojazdów pomiędzy stałym miejscem pracy i miejscem
zamieszkania, za zgodą odpowiedniego kierownika jednostki organizacyjnej lub
właściwego przełożonego. Zastępca dyrektora wystąpił i dostał zgodę od A. na korzystanie
z samochodu służbowego na dojazdy pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem pracy
– siedzibą Wnioskodawcy, wnosząc jednocześnie o wyznaczenie miejsca garażowania
pojazdu w miejscu swojego zamieszkania. Po uzyskaniu zgody zastępca A. zamierza
korzystać z samochodu służbowego w celu dojazdów pomiędzy swoim miejscem
zamieszkania, a stałym miejscem pracy oraz do innych wyjazdów służbowych, tj. wyjazdów
na teren (...) nadzorowanych nadleśnictw. Usprawni to realizację zadań ustawowych, a
także pozwoli na szybką reakcję w przypadku zaistnienia dużego pożaru lasu, dużych
zniszczeń spowodowanych wichurami, bądź innych sytuacji kryzysowych. Wykonywanie
powyższych zadań odbywać się będzie również poza wyznaczonymi godzinami pracy oraz
poza stałym miejscem pracy, gdzie konieczny jest sprawny dojazd samochodem
służbowym. Garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania zastępcy
dyrektora stanowiłoby konsekwencję wykonywania przez niego obowiązków służbowych
wymagających mobilności i stałej gotowości. Ponadto garażowanie samochodu w miejscu
zamieszkania zastępcy dyrektora zagwarantuje w najwyższym możliwym stopniu jego
bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do jego użytkowania.
Biorąc pod uwagę powyższe, oddanie zastępcy Dyrektora ds. ekonomicznych do
dyspozycji samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu
zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie skutkuje
powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych o ile przejazdy te odbywają się wyłącznie w celach służbowych. W
konsekwencji, dojazdy przez zastępcę Dyrektora ds. ekonomicznych z miejsca
zamieszkania (garażowania samochodu) do miejsca realizacji obowiązków służbowych nie
będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację
celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie (...), wyrażająca się poprzez
garażowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym jego bezpieczeństwo, a
tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania
obowiązków służbowych.
Po stronie zastępcy Dyrektora ds. ekonomicznych (pracownika) w związku
wykorzystywaniem samochodu służbowego do przyjazdu z miejsca zamieszkania
pracownika do miejsca wykonywania pracy i w kierunku odwrotnym – nie powstanie
przychód.
Nie będziecie Państwo zobowiązani jako płatnik do ustalenia wartości świadczenia z tytułu
używania przez zastępcę Dyrektora ds. ekonomicznych samochodu służbowego do
dojazdu z miejsca zamieszkania pracowników (garażowania samochodu) do miejsca pracy
i w kierunku odwrotnym, na zasadach określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, a tym samym do obliczenia oraz pobrania od tego
świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Stanowisko Państwa jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego,
który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.
111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa
sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia
przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje
ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za
pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie
trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na
adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS
/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.