0114-KDIP3-2.4011.280.2025.3.MG

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 14 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 12 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Jest Pani polskim rezydentem podatkowym, nie prowadzi Pani działalności gospodarczej. W drodze spadku (postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 6 maja 1998 r.) oraz na podstawie umowy darowizny z 2009 r. nabyła Pani łącznie 50% udział w zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w (...) o numerze ewidencyjnym 1. Pozostałe 50% udziału w nieruchomości przypadało innej osobie fizycznej, która nie jest z Panią spokrewniona. Wraz z drugą współwłaścicielką postanowiła Pani znieść współwłasność powyższej nieruchomości. W tym celu najpierw działkę nr 1 podzieliła Pani na dwie działki, które zostały oznaczone numerami ewidencyjnymi: nr 1/9 (0,0600 ha) - zabudowaną domem jednorodzinnym o powierzchni zabudowy 294 m oraz dwoma budynkami o innej funkcji o powierzchni zabudowy 2 2odpowiednio 46 m (letnia kuchnia) i 12 m (garaż) nr 1/10 (0,0800 ha) zabudowaną budynkiem o innej funkcji o powierzchni 2zabudowy 36 m (garaż). Był to tylko podział geodezyjny, który nie został uwzględniony w treści księgi wieczystej prowadzonej dla działki nr 1. Czyli po podziale działki nr 1 przysługiwał Pani 50% udział we własności działki 1/9 i 50% udział we własności działki 1/10 oraz w posadowionych na nich budynkach. 17 grudnia 2021 r. wraz z współwłaścicielką dokonała Pani zniesienia współwłasności ww. nieruchomości. Zniesienie współwłasności nastąpiło nieodpłatnie, bez spłat i dopłat, w sposób następujący: Pani nabyła własność działki nr 1/10 (0,0800 ha), druga współwłaścicielka nabyła własność działki nr 1/9 (0,0600 ha). W akcie notarialnym oświadczyły Panie wspólnie, że wartość rynkowa nabytych działek wynosi po 200.000,00 zł każda, a łączna wartość rynkowa nieruchomości przed zniesieniem współwłasności wynosiła 400.000 zł. Ponadto w akcie oświadczyły Panie, że żadna z Was nie nabyła majątku przekraczającego wartość przysługujących Paniom udziałów we współwłasności nieruchomości. Działka, którą otrzymała Pani była o 0,0200 ha większa od tej, którą otrzymała druga współwłaścicielka, ale współwłaścicielka otrzymała działkę zabudowaną trzema budynkami w tym jednym mieszkalnym, a na Pani był posadowiony tylko jeden budynek o znacznie niższym metrażu. 9 stycznia 2024 r. sprzedała Pani działkę nr 1/10, uzyskaną w wyniku zniesienia współwłasności. Pytania 1) Czy otrzymanie w wyniku zniesienia współwłasności działki o większej powierzchni niż druga współwłaścicielka spowodowało u Pani obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn? 2) Czy otrzymanie w wyniku zniesienia współwłasności działki o większej powierzchni niż druga współwłaścicielka spowodowało u Pani powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

3) Czy sprzedaż działki nr 1/10 dokonana w dniu 9 stycznia 2024 r. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 2 i 3 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od spadków i darowizn (pytanie nr 1) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie. Pani stanowisko w sprawie Ad. 2 Otrzymanie w wyniku zniesienia współwłasności działki o większej powierzchni niż druga współwłaścicielka nie spowodowało u Pani powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Uzasadnienie W myśl art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 z późn. zm.), dalej updof, ustawy tej nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Jak wskazała Pani powyżej nieodpłatne zniesienie współwłasności podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Powyższe generalnie wyklucza zastosowanie updof do zniesienia współwłasności nawet jeżeli powstało realne przysporzenie u któregoś z współwłaścicieli. Takie przysporzenie podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem od spadku i darowizny. Nawet jeżeli rozpatrywać sytuacje na gruncie updof to i tak nie otrzymała Pani w wyniku podziału przysporzenia, które mogłoby zostać uznane za przychód. Pomimo że w wyniku podziału nieruchomości otrzymała Pani działkę o większej powierzchni (0,0800 ha w stosunku do 0,0600 ha otrzymanych przez drugą współwłaścicielkę), to nie spowodowało to żadnego przysporzenia po Pani stronie. Sam fakt iż działka miała większa powierzchnię nie znaczy, że miała większą wartość. Drugiej współwłaścicielce przypadła działka z trzema budynkami co wpływa na jej wartość. W akcie notarialnym dokonały Pani podziału tak, aby każdej z współwłaścicielek przypadła część nieruchomości o równiej wartości. Potwierdzeniem tego jest fakt, iż zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. W związku z tym nie powstało po Pani stronie żadne przysporzenie majątkowe, a tym samym nie doszło do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu. Ad. 3 Sprzedaż działki nr 1/10 nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Uzasadnienie Nabycie działki nastąpiło w wyniku zniesienia współwłasności, bez spłat i dopłat, w ramach Pani udziału przysługującego we własności nieruchomości przed zniesieniem współwłasności. W takich okolicznościach nie doszło do nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zniesienie współwłasności byłoby formą nowego nabycia tylko wówczas, gdybym w wyniku zniesienia otrzymała nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekraczała wartość udziału, jaki Pani pierwotnie przysługiwał. Również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia z dnia 8 marca 2023 r. sygn. akt II FSK 1452/22 potwierdził, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału, jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Sąd w wyroku stwierdził: „Za datę nabycia nieruchomości - w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas, gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat." Zgodnie z aktem notarialnym zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat w ramach posiadanych udziałów. Nie otrzymała Pani tym samym przy zniesieniu współwłasności żadnego przysporzenia majątkowego ponad posiadany udział. W związku z tym, za datę nabycia działki nr 1/10 należy przyjąć datę nabycia pierwotnego udziału w nieruchomości, tj. datę dziedziczenia (1998 r.) i darowizny (2009 r.). Stanowisko to również znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in.: z dnia 8 stycznia 2024 r. nr 0115-KDIT3.4011.682.2023.2.MJ, z dnia 28 grudnia 2023 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.939.2023.1.MR z dnia 4 grudnia 2023 r. nr 0115-KDIT2.4011.493.2023.2.KC. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), odpłatne zbycie nieruchomości nie podlega opodatkowaniu, jeśli następuje po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Ponieważ od momentu nabycia udziału w nieruchomości minęło ponad 5 lat, sprzedaż działki nr 1/10 dokonana w 2024 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Źródła przychodów W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów d) innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jak stanowi natomiast art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego: Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej - art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego. Natomiast w myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego: Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Stosownie do art. 211 Kodeksu cywilnego: [Podział] Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości. Zgodnie z art. 212 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego: Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego. W interpretacji indywidualnej z 13 maja 2025 r. znak 0111-KDIB2-3.4015.84.2025.2.AD wskazałem m.in., że: Zniesienie współwłasności mające charakter nieodpłatny, tj. bez spłat i dopłat, podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. (...) Wskazała Pani w opisie zdarzenia, że w wyniku opisanych działań nie nastąpił przyrost wartości nabytej nieruchomości w stosunku do wartości posiadanego uprzednio udziału w tej nieruchomości. Zatem, skoro istotnie w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości - wartość majątku nabytego przez Panią w wyniku tej czynności była taka sama jak przed zniesieniem współwłasności (nie nastąpił przyrost wartości majątku w wyniku opisanej we wniosku czynności w stosunku do tego jaka była wartość przed tą czynnością), to w takiej sytuacji nie powstał po Pani stronie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. Jak już bowiem wyżej podkreślono, obowiązek podatkowy powstaje wówczas, gdy w wyniku zniesienia współwłasności następuje nabycie rzeczy lub prawa o wartości wyższej niż wartość udziału przysługująca przed zniesieniem współwłasności. Nie ma zatem znaczenia wielkość nabytej przez Panią powierzchni działki lub ilość znajdujących się na niej zabudowań, o ile wartość tej działki (nieruchomości), którą nabyła Pani na własność jest tożsama z wartością udziału w nieruchomości, który Pani przysługiwał przed zniesieniem współwłasności. W konsekwencji planowane przez Panią nieodpłatne zniesienie współwłasności nieruchomości, z uwagi na art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podlega przepisom tej ustawy. Dlatego też nieodpłatne zniesienie współwłasności w sposób opisany we wniosku, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie spowoduje wystąpienia dla Pani skutków podatkowych w tym podatku. Reasumując - ponieważ zniesienie współwłasności opisanej we wniosku nieruchomości bez spłat i dopłat, objęte jest regulacją przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, to nie wywoła to zniesienie współwłasności u Pani żadnych skutków podatkowych na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że dokonane poza działalnością gospodarczą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Natomiast jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu a tym samym kwota uzyskana z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony będzie od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycia nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę. Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres własności nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres własności nieruchomości (praw majątkowych) spadkodawcy. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat - to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu. Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nabytej w spadku nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę. Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia. W związku z tym, dla określenia skutków podatkowych tego typu transakcji istotne jest ustalenie daty, od jakiej należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. Jak wskazano wyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.): Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo, że strony inaczej postanowiły. Należy zatem wskazać, że nabyciem w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną - nabywcę, przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny. Nabycie nieruchomości w drodze spadku Zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego: Spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego: Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego: Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy. Nabycie nieruchomości w drodze darowizny Natomiast zgodnie z art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny: Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Świadczenie darczyńcy może polegać na działaniu lub zaniechaniu działania. Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe. Tym samym, zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje. Z tą datą darczyńca traci własność nieruchomości. Zniesienie współwłasności nieruchomości Celem postępowania o zniesienie współwłasności, w rozumieniu ww. przepisów ustawy Kodeks cywilny, jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Jedność przedmiotu oznacza, że w stosunku współwłasności przedmiotem prawa własności przysługującego kilku osobom jest jedna rzecz ruchoma lub nieruchomość. Jeśli rzecz wchodzi w skład zbioru rzeczy, stanowiącego pewną funkcjonalną całość, to współwłasność dotyczy każdej pojedynczej rzeczy wchodzącej w skład takiego zbioru, nie zaś zbioru. Istotną cechą charakteryzującą współwłasność jest wielość podmiotów prawa własności jednej rzeczy. Chodzi tu o co najmniej dwie lub więcej osób, które pomimo łączącego je stosunku współwłasności są nadal odrębnymi podmiotami prawa. We współwłasności prawo własności przysługuje, jak wynika z brzmienia zacytowanego wyżej przepisu, niepodzielnie kilku osobom. Żaden ze współwłaścicieli nie ma więc wyłącznego prawa do fizycznie wydzielonej części rzeczy, a każdemu z nich przysługuje jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli. Jednym z podstawowych uprawnień przysługujących współwłaścicielowi jest prawo domagania się zniesienia współwłasności. Może dojść do niego w dwóch trybach: umownym, kiedy to współwłaściciele osiągają porozumienie co do faktu zniesienia współwłasności oraz sądowym następującym w wyniku postanowienia sądu. W Kodeksie cywilnym wyróżniono natomiast trzy sposoby zniesienia współwłasności: podział rzeczy wspólnej, przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli oraz sprzedaż rzeczy wspólnej. Co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy - w wyniku tego zniesienia - podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał. Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którą nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli: podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie we współwłasności. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości, należy przyjąć więc datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz podział został dokonany bez spłat i dopłat. Skutki podatkowe sprzedaży przez Panią działki Nr 1/10 Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w drodze spadku (postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 6 maja 1998 r.) oraz na podstawie umowy darowizny z 2009 r. nabyła Pani łącznie 50% udział w zabudowanej nieruchomości gruntowej. Pozostałe 50% udziału w nieruchomości przypadało innej osobie fizycznej. Wraz z drugą współwłaścicielką postanowiła Pani znieść współwłasność powyższej nieruchomości. W tym celu najpierw działkę nr 1 podzieliła Pani na dwie działki, które zostały oznaczone numerami ewidencyjnymi nr 1/9 i nr 1/10. Po podziale działki nr 1 przysługiwał Pani 50% udział we własności działki 1/9 i 50% udział we własności działki 1/10 oraz w posadowionych na nich budynkach. 17 grudnia 2021 r. wraz z współwłaścicielką dokonała Pani zniesienia współwłasności ww. nieruchomości. Zniesienie współwłasności nastąpiło nieodpłatnie, bez spłat i dopłat, w sposób następujący: Pani nabyła własność działki nr 1/10 (0,0800 ha), druga współwłaścicielka nabyła własność działki nr 1/9 (0,0600 ha). W akcie notarialnym oświadczyły Panie wspólnie, że wartość rynkowa nabytych działek wynosi po 200.000,00 zł każda, a łączna wartość rynkowa nieruchomości przed zniesieniem współwłasności wynosiła 400.000 zł. Ponadto w akcie oświadczyły Panie, że żadna z Was nie nabyła majątku przekraczającego wartość przysługujących Paniom udziałów we współwłasności nieruchomości. 9 stycznia 2024 r. sprzedała Pani działkę nr 1 /10, uzyskaną w wyniku zniesienia współwłasności. W wyniku zniesienia współwłasności nie doszło do ponownego nabycia przez Panią działki Nr 1/10 (nieruchomości), która powstała w wyniku podziału działki Nr 1, gdyż wartość majątku nabytego w następstwie zniesienia współwłasności nie przekroczyła wartości udziału, jaki Pani przysługiwał przed zniesieniem współwłasności. Nie ma zatem znaczenia wielkość nabytej przez Panią powierzchni działki lub ilość znajdujących się na niej zabudowań, o ile wartość tej działki (nieruchomości), którą nabyła Pani na własność jest tożsama z wartością udziału w nieruchomości, który Pani przysługiwał przed zniesieniem współwłasności. Zatem nabyła Pani działkę nr 1/10 w drodze spadku i w drodze darowizny. Wskazała Pani, że nabycie nieruchomości w drodze spadku nastąpiło na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 6 maja 1998 r. Zatem śmierć spadkodawcy, a tym samym nabycie przez spadkodawcę nieruchomości nastąpiła niewątpliwie wcześniej. Nabycie nieruchomości w drodze darowizny nastąpiła w 2009 r. Zatem 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a, w przypadku udziału w nieruchomości nabytego w spadku, w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - niewątpliwie minął. Sprzedaż działki nie stanowi dla Pani źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziałów w tej działce. Nie jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych i złożenia zeznania podatkowego z tytułu tej sprzedaży. Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Zastrzegam również, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.