0114-KDIP3-2.4011.277.2025.3.MN

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 15 kwietnia 2025 r. (wpływ 17 kwietnia 2025 r.) oraz z 25 kwietnia 2025 r. (wpływ 29 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Pod koniec lipca 2024 roku przeprowadził się Pan z (...) z żoną i dziećmi do Włoch. W tym momencie mieszkają Państwo w wynajmowanym mieszkaniu w (...), w którym zgodnie z tutejszymi przepisami zameldowali się Państwo („residenza”), a dzieci od września zaczęły chodzić do miejscowej szkoły. W 2024 ponad 183 dni przebywał Pan w Polsce, więc nie ma Pan żadnych wątpliwości co do Pana rezydencji podatkowej w poprzednim roku. Jest Pan zatrudniony przez (...) zarejestrowaną w (...) (www.(...)). W (...) korzysta też Pan z biura coworkingowego. Pana pracodawca zgodził się na wykonywanie pracy z Włoch (włoski adres jest potwierdzony na deklaracji składek ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych)), co było również potrzebne ze względu łatwiejszy dostęp do potencjalnych partnerów (...), wyjazdów na konferencje we Włoszech i w Europie. Regularnie, czyli raz na 1-2 miesiące jest Pan w Polsce w celach zawodowych. Spotyka się Pan z zespołem, z klientami i partnerami. Pana pracodawca płaci składki ZUS i podatki w Polsce. Nie pracuje Pan dla żadnego podmiotu włoskiego. Całość Pana oraz Państwa rodzinnych dochodów pochodzi wyłącznie z Polski. Jako osoba zatrudniona przez polski podmiot i czasowo wykonująca pracę poza Polską korzysta Pan też z dostępu do włoskiej służby zdrowia w ramach Unijnej procedury (...). Ubezpieczycielem Państwa rodziny jest cały czas NFZ (Narodowy Fundusz Zdrowia), oddział (...). Nie wie Pan jeszcze, jak długo będą Państwo we Włoszech w 2025 roku. Jest dla Pana jasne, że jeśli we Włoszech będą Państwo krócej niż 183 dni w 2025 roku, to polska rezydencja podatkowa nie będzie zagrożona. Rozumie Pan też, że w związku z tym, że wszyscy mieszkacie Państwo we Włoszech, to Pana „centrum interesów osobistych” znajduje się teraz tutaj, więc po przekroczeniu 183 dni zamieszkania z punktu widzenia „interesów osobistych”, to Włochy byłyby tym centrum. Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Powołany przepis wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów. W Pana ocenie, Pana centrum interesów gospodarczych, a także centrum interesów gospodarczych Pana rodziny jest związane z Polską, ponieważ: całość dochodów Państwa rodziny pochodzi z Pana pracy dla zarejestrowanego polskiego podmiotu, a także ze sporadycznych zleceń realizowanych przez Pana żonę dla zarejestrowanych w Polsce firm; regularnie jeździ Pan do swojego biura w (...), a zakres Pana pracy poza wyjazdami europejskimi to głównie Polska;

korzysta Pan tylko z polskich rachunków bankowych i kart płatniczych, w Polsce spłaca Pan kredyt hipoteczny na dom w (...), którego jest Pan współwłaścicielem; przyjeżdża Pan tam przynajmniej raz na kwartał; korzystają Państwo z prywatnych ubezpieczeń na życie i zdrowotnych gwarantowanych przez polskich ubezpieczycieli; część Państwa dochodów pochodzi z nieruchomości, które posiadają Państwo w Polsce: wynajmują Państwo kawalerkę oraz 3-pokojowe mieszkanie w (...); Pana żona posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą w Polsce. Uzupełnienie opisu stanu faktycznego Do Włoch wyjechali Państwo celem zdobycia wykształcenia. Chcą Państwo, by Państwa dzieci poznały język włoski, uznali Państwo, że dobrą metodą jest zanurzenie dzieci w języku obcym we wczesnym dzieciństwie, w wieku wczesnoszkolnym. Chciałby Pan przebywać we Włoszech przez najbliższy rok lub dwa z rodziną na stałe. W tym czasie planują Państwo, żeby Państwa dzieci realizowały obowiązek szkolny we Włoszech. Państwa pobyt we Włoszech będzie przerywany podróżami do Polski z powodów rodzinnych i zawodowych. Powody rodzinne związane są z podróżami do Polski z okazji świąt, na wakacje, czy ferie. Powody zawodowe związane są z realizacją Pana obowiązków zawodowych dla zarejestrowanego w Polsce pracodawcy. W przyszłości zamierza Pan wrócić do Polski. Na tę chwilę ocenia Pan to na rok, dwa lata. Chciałby Pan sprawdzić, czy i w jakim zakresie dzieciom w tym czasie uda się opanować język obcy. Nie planuje Pan posiadać we Włoszech inwestycji. We Włoszech, zgodnie z obowiązującymi tutaj przepisami, ma Pan obecnie zarejestrowany samochód, którego wraz z żoną są Państwo współwłaścicielami. Wcześniej to samo auto mieli Państwo zarejestrowane w Polsce. Przerejestrowanie wynika z obowiązujących tutaj przepisów. Gdyby były inne, auto mogłoby zostać zarejestrowane w Polsce i ubezpieczone (jak zawsze) na terenie całej UE. Ma Pan polisy ubezpieczeniowe na Pana nieruchomości (dwie we współwłasności z żoną, a jedną z ojcem) założone w Polsce i dotyczące nieruchomości położonych w Polsce. Polisy te są zakupione od zarejestrowanych w Polsce ubezpieczycieli. Nie planuje Pan zaciągania kredytów we Włoszech. Jest Pan w trakcie spłacania dwóch kredytów zaciągniętych w bankach, w Polsce. Jeden to kredyt hipoteczny dla nieruchomości, której jest Pan współwłaścicielem. Drugi to kredyt konsumencki, z którego sfinansowali Państwo zakup samochodu. Na chwilę obecną nie posiada Pan konta we włoskich bankach. Posiada Pan konta bankowe w Polsce. Zgodnie z rozpoczętą procedurą w pierwszej kolejności zgłosił się Pan do polskiego urzędu w celu wydania interpretacji indywidualnej dotyczącej Pana rezydencji podatkowej. Z tego co Panu wiadomo, Włochy, podobnie jak inne kraje stosujące standardy OECD, traktują jako swoich rezydentów podatkowych osoby zamieszkujące na swoim terytorium roku podatkowym ponad 183 dni w danym roku podatkowym. Ten warunek w Pana przypadku zostanie spełniony 10 lipca 2025 r. Z drugiej strony, zgodnie z polskimi przepisami podatkowymi, rozumie Pan, że powinien Pan być traktowany jako polski rezydent podatkowy z uwagi na fakt posiadania „centrum interesów gospodarczych” w Polsce. Zgodnie z Pana wiedzą, jako polski obywatel, w pierwszej kolejności powinien uzyskać Pan interpretację dotyczącą statusu Pana rezydencji podatkowej w polskiej administracji skarbowej, co niniejszym Pan czyni. Zgodnie z obowiązującymi we Włoszech przepisami (mieszkanie na terenie Włoch przez okres dłuższy niż 3 miesiące) musiał Pan dokonać procedury rejestracji rezydencji, ale nie rezydencji podatkowej, a konkretnie zgłoszenia Pana miejsca zamieszkania w (...). Nie planuje Pan uzyskiwać innych dochodów niż z Pana obecnego miejsca zatrudnienia w Polsce. Posiada Pan obywatelstwo polskie.

Pytanie

Czy w 2025 roku będzie Pan podlegał w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu? Pana stanowisko w sprawie W Pana opinii, powinien Pan podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Pana stanowisko wynika z faktu posiadania centrum interesów gospodarczych na terenie Polski. Składają się na to następujące przesłanki: całość dochodów Pana i Pana żony pochodzi z pracy dla podmiotów zarejestrowanych w Polsce; nie osiągają Państwo przychodów z pracy ani żadnych innych, np. z majątku we Włoszech; regularnie jeździ Pan do swojego biura w (...), a zakres Pana pracy poza wyjazdami europejskimi to głównie Polska; korzysta Pan tylko z polskich rachunków bankowych i kart płatniczych, w Polsce spłaca Pan kredyt hipoteczny na dom w (...), którego jest Pan współwłaścicielem; przyjeżdża tam Pan przynajmniej raz na kwartał; Pan i Pana rodzina korzystacie z polis wystawionych przez polskich ubezpieczycieli; część Państwa dochodów pochodzi z nieruchomości, które posiadają Państwo w Polsce: wynajmują Państwo kawalerkę oraz 3-pokojowe mieszkanie w (...).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Obowiązek podatkowy Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że: Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z: 1) pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia; 2) działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia; 3) działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład; 4) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości; 5) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających; 6) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości; 6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej; 7) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia; 8) niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da. Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że: 1. w lipcu 2024 r. przeprowadził się Pan wraz z żoną i z dziećmi do Włoch i planuje Pan tam spędzić rok lub dwa, a następnie wrócić do Polski; 2. pracuje Pan zdalnie z terenu Włoch dla polskiego pracodawcy; 3. Pana żona ma w Polsce zarejestrowaną działalność gospodarczą; 4. posiada Pan na terenie Polski majątek w postaci domu i dwóch mieszkań; 5. w Polsce posiada Pan kredyty; 6. od 10 lipca 2025 r. Włochy będą traktowały Pana jak swojego rezydenta podatkowego; 7. pobyt we Włoszech będzie przerywany podróżami do Polski w celach zawodowych i rodzinnych. Powziął Pan wątpliwość, czy w 2025 r. będzie Pan podlegał w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Kwalifikacja danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania na terenie Polski Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy: Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Powyższy przepis wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów. Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych. Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Ustalenie rezydencji podatkowej Z uwagi na fakt, że wyjechał Pan do Włoch, w omawianej sprawie zastosowanie znajdzie Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz.U. z 1989 r. Nr 62 poz. 374 ze zm.). Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Umowy: W rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze. Jednakże niniejsze określenie nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł położonych w tym Państwie. W myśl art. 4 ust. 2 ww. Umowy: Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad: a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste oraz gospodarcze (ośrodek interesów życiowych); b) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zazwyczaj przebywa; c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem; d) jeżeli miejsca zamieszkania tej osoby nie można ustalić zgodnie z postanowieniami liter a)-c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia. Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Według tego Komentarza posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby. Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Mając na uwadze przedstawione przez Pana informacje, w 2025 r. będzie Pan spełniał przesłanki pozwalające uznać Pana za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i we Włoszech, z uwagi na fakt, że od lipca będzie Pan posiadał status rezydenta dla celów podatkowych we Włoszech, tam będzie Pan przebywał z rodziną, natomiast w Polsce będzie miał Pan ośrodek interesów gospodarczych w postaci zatrudnienia w polskiej firmie oraz posiadania nieruchomości, w tym przeznaczonych na wynajem. W konsekwencji Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 umowy. Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, pkt a) w art. 4 ust. 2 oznacza, że przy stosowaniu Konwencji (gdy istnieje kolizja ustawodawstw obu państw) uważa się, iż miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe, ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwnym do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres. Jeżeli osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w obu Umawiających się Państwach, wówczas postanowienia ust. 2 przyznają pierwszeństwo państwu, z którym powiązania osobiste i gospodarcze danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania rozumie się ośrodek interesów życiowych. Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ww. ustawy. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności. Z objaśnień tych wynika, że jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa (na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa) a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową, i należy zastosować reguły kolizyjne. Wskazano w nich również, że w sytuacji gdy ustalenie państwa rezydencji nie jest możliwe w oparciu o pierwsze kryterium, jakim jest miejsce stałego zamieszkania, należy zastosować kolejne kryterium odnoszące się do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych). Po dokonaniu analizy stopnia Pana powiązań osobistych i gospodarczych, należy stwierdzić, że ośrodek interesów osobistych posiada Pan we Włoszech (żona i dzieci), natomiast ośrodek interesów gospodarczych w Polsce (źródło dochodów, nieruchomości, kredyty). Zatem nie można określić państwa, w którym w 2023 r. znajduje się Pana ośrodek interesów życiowych. W związku z tym zastosowanie znajdzie przepis art. 4 ust. 2 lit. b) omawianej Umowy, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa. Z przedstawionego przez Pana opisu wynika, że wyjechał Pan do Włoch w lipcu 2024 r. i na chwilę obecną zamierza Pan tam przebywać na stałe przez rok lub dwa, a do Polski będzie Pan podróżował jedynie w celach zawodowych – związanych z pracą lub rodzinnych – wakacje, ferie. Mając zatem na uwadze, że w 2025 r. będzie Pan zazwyczaj przebywał we Włoszech – należy uznać, że Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o ww. normy kolizyjne będą Włochy. Tym samym, w 2025 r. będzie Pan podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pana stanowisko należało więc uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.