0114-KDIP3-2.4011.273.2025.6.MJ

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 3 kwietnia 2025 r. (wpływ 3 kwietnia 2025 r.) oraz pismem z 20 maja 2025 r. (wpływ 20 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Prowadzi Pan działalność gospodarczą pod firmą (...) (NIP: (...), REGON: (...)) i jest Pan czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Przeważający zakres działalności gospodarczej to: 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Pozostały zakres działalności to: 68.31.Z Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami. Pana rodzice rozpoczęli budowę domu jednorodzinnego, w którym jeden pokój zostanie przeznaczony na Pana biuro. Zgodnie z projektem domu, pokój przeznaczony na biuro 2mieści się na parterze i ma powierzchnie 12,26 m. Koszty związane z wykończeniem i wyposażeniem (malowanie, drzwi, okno, wykończenie podłogi, meble) Pana biura zamierza Pan w 100% zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu i odliczyć VAT naliczony.

Koszty związane z budową biura, toalety, wiatrołapu oraz ciągu komunikacyjnego niezbędnego do pokonania od wejścia głównego do biura, zamierza Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, jednak ze względu, iż wydatków tych nie da się zaliczyć bezpośrednio, chce Pan zastosować wskaźnik procentowy. 2Powierzchnia kondygnacji, na której znajduje się biuro wynosi 108,15 m. W skład 2kondygnacji wchodzą: 1. Powierzchnie wspólne, o łącznej powierzchni 14,19 m: 2. Toaleta - 1,94 m2, 3. Ciąg komunikacyjny niezbędny do pokonania od wejścia głównego do biura - 2 29,3 m, 4. Wiatrołap - 2,95 m, 5. Powierzchnie użytkowe, o powierzchni 93,96 m2. W celu określenia wskaźnika procentowego wykonał Pan następujące kroki: 1) Ustalenie procentowego udziału powierzchni użytkowej pod działalność gospodarczą w powierzchni użytkowej ogółem, pomniejszonej o powierzchnię części wspólnych: 2 212,26m/93,96m x 100%=13,05%. 2) Ustalenie udziału powierzchni wspólnych według wskaźnika z punktu 1.13,05% x 14,19 2 2m=1,85m. 23) Ustalenie łącznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej 12,26m 2 2+ 1,85m =14,11m. 4) Ustalenie wskaźnika procentowego, wyrażającego wielkość powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej w stosunku do powierzchni użytkowej 2 2ogółem 14,11m/108,5m x 100%=13%. Uzupełnienie stanu faktycznego Nie jest Pan właścicielem ani współwłaścicielem domu jednorodzinnego. Będzie Pan korzystał z pokoju przeznaczonego na prowadzenie Pana działalności na podstawie umowy użyczenia. Budynek jednorodzinny, w którym będzie miał Pan biuro nie będzie stanowił środka trwałego w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Lokal, w którym będzie miał Pan biuro, nie będzie stanowił środka trwałego w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. W zapytaniu przewidziano użytkowanie pokoju opisanego w punkcie dot. zakresie podatku od towarów i usług, podpunkt c. Dodatkowo planuje Pan również organizowanie spotkań biznesowych w salonie, które będą miały szerszy charakter. Niemniej jednak, nie uwzględnił Pan tego w kalkulacji, ponieważ są to jedynie przewidywania, a takie spotkania będą raczej rzadkie. W przypadku spotkań, które nie wymagają większej liczby uczestników, będą one odbywać się w biurze. Natomiast w przypadku spotkań o większej liczbie uczestników, przewiduje Pan ich organizację w salonie, choć nie wyklucza Pan, że takie spotkania będą miały miejsce sporadycznie. Forma opodatkowania Pana działalności to ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Prowadzi Pan ewidencję ryczałtową. Jak już przedstawiono powyżej: Podczas spotkania z potencjalnym klientem, zarówno w kontekście sprzedaży/nabycia nieruchomości, klient wejdzie przez drzwi frontowe i 2przejdzie przez ciąg komunikacyjny w kierunku biura o powierzchni 12,26 m, gdzie zostanie przyjęty. W razie potrzeby, na życzenie klienta, przygotuje Pan napój, oferując kawę, soki lub herbatę. W tym celu uda się Pan do kuchni, by odpowiednio przygotować napój. Ponadto, zgodnie z obowiązkami, udostępni Pan pomieszczenia sanitarne, w tym toaletę z umywalką, które będą dostępne dla klienta. W razie konieczności, zapewni Pan dostęp do innych pomieszczeń, jak np. kuchnia, w ramach standardowego użytkowania przestrzeni. Ciąg komunikacyjny oraz kuchnia będą wykorzystywane w zwyczajowym zakresie, pomieszczenie sanitarne w sposób, do którego jest Pan zobowiązany. W roku 2025 nie uwzględni Pan żadnych kosztów, ponieważ jest Pan opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Zasadniczo inwestycja będzie miała miejsce w obcym środku trwałym, a w przypadku zmiany zasad opodatkowania, np. w 2026 roku, zgodnie z przepisami ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), rozliczy Pan tę inwestycję w obcym środku trwałym. Dotychczas nie poniósł Pan żadnych wydatków związanych z tą inwestycją. W przyszłości planuje Pan dokonanie zakupu wyposażenia, jeśli zmieni Pan formę opodatkowania. Wartość wyposażenia raczej nie przekroczy wartości 10.000 zł. Jak już dwukrotnie zostało wskazane powyżej: Podczas spotkania z potencjalnym klientem, zarówno w kontekście oferty sprzedaży/nabycia nieruchomości, klient wejdzie przez drzwi 2frontowe i przejdzie przez ciąg komunikacyjny w kierunku biura o powierzchni 12,26 m, gdzie zostanie przyjęty. W razie potrzeby, na życzenie klienta, przygotuje Pan napój, oferując kawę, soki lub herbatę. W tym celu uda się Pan do kuchni, by odpowiednio przygotować napój. Ponadto, zgodnie z obowiązkami, udostępni Pan pomieszczenia sanitarne, w tym toaletę z umywalką, które będą dostępne dla klienta. W razie konieczności, zapewni Pan dostęp do innych pomieszczeń, jak np. kuchnia, w ramach standardowego użytkowania przestrzeni. Ciąg komunikacyjny oraz kuchnia będą wykorzystywane w zwyczajowym zakresie, pomieszczenie sanitarne w sposób, do którego jest Pan zobowiązany. Zamierza Pan zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki wskazane we wniosku w przyszłości. Stosunek procentowy wykorzystywanej powierzchni budynku mieszkalnego do prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, do całej powierzchni tego budynku jest następujący: 2Powierzchnia kondygnacji, na której znajduje się biuro wynosi 108,15 m. W skład kondygnacji wchodzą: a) Powierzchnie wspólne, o łącznej powierzchni 14,19 m2: 2Toaleta - 1,94 m Ciąg komunikacyjny niezbędny do pokonania od wejścia głównego do biura - 9,3 2m 2Wiatrołap - 2,95 m, 2b) Powierzchnie użytkowe, o powierzchni 93,96 m W celu określenia wskaźnika procentowego wykonał Pan następujące kroki: 1) Ustalenie procentowego udziału powierzchni użytkowej pod działalność gospodarczą w powierzchni użytkowej ogółem, pomniejszonej o powierzchnię części wspólnych: 2 212,26m/93,96m x 100%=13,05%. 2) Ustalenie udziału powierzchni wspólnych według wskaźnika z punktu 1. 2 213,05% x 14,19m=1,85m. 3) Ustalenie łącznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej 2 2 212,26m + 1,85m =14,11m. 4) Ustalenie wskaźnika procentowego, wyrażającego wielkość powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej w stosunku do powierzchni użytkowej 2ogółem 14,11m/2 x 100%=13%. Pana pytanie dotyczy wydatków związanych z działalnością gospodarczą dających się bezpośrednio i wprost jej przypisać, poniesionych na inwestycje związaną z budową budynku w tej części, w której dotyczą one wprost pokoju biurowego oraz wydatków poniesionych, związanych z wybudowaniem, części użytkowanych zarówno w związku z prowadzoną działalności gospodarczą, jak i prywatnie, ale jedynie w tej części, w jakiej ustalono wskaźnik procentowy wykorzystania powierzchni wspólnych do działalności gospodarczej. Tak więc chodzi o prawo do odliczenia VAT wyłącznie od wydatków związanych bezpośrednio z tą działalnością. Wydatki, które można przypisać wprost, będą odliczane bezpośrednio. Pozostałe wydatki mieszane będą odliczane zgodnie ze wskazanym wskaźnikiem. Wydatki, które chce Pan uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów poniesione na budowę domu, którego część będzie Pan wykorzystywał do prowadzenia działalności gospodarczej będą pokrywane z rachunku bankowego, który jest przeznaczony dla Pana działalności gospodarczej. Żadne wydatki, które w jakikolwiek sposób zostaną zwrócone, nie będą kwalifikowane jako wydatki związane z działalnością gospodarczą. Ponadto, w zakresie pytania nr 1, wyjaśnił Pan, że pytanie nie dotyczy wydatków bezpośrednio związanych z działalnością gospodarczą, takich jak biurko, lampa, fotel biurowy czy inne elementy wyposażenia biura, które są używane wyłącznie w celach firmowych. Wydatki te są bowiem jednoznacznie kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu, co znajduje potwierdzenie zarówno w treści przepisów, jak i w dotychczasowej praktyce interpretacyjnej. Pytanie dotyczy natomiast wydatków, które mają charakter pośredni - związanych na przykład z utrzymaniem i wybudowaniem siedziby działalności gospodarczej, gdzie związek z osiąganym przychodem nie jest tak bezpośredni, jak w przypadku wyposażenia biura. Chodzi o wydatki, które mogą być objęte wyliczoną proporcją opisaną we wniosku, i które – Pana zdaniem - na gruncie art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu, mimo iż ich związek z prowadzoną działalnością ma charakter pośredni. Doprecyzowując, poinformował Pan, że po zmianie formy opodatkowania z ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na podatek dochodowy od osób fizycznych, zamierza Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki ponoszone na bieżące funkcjonowanie siedziby działalności gospodarczej, które mają charakter bezpośredni, takie jak biurko, lampa, fotel biurowy, szafa, ale i charakter pośredni, które są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W szczególności chodzi o wydatki takie jak: drzwi wewnętrzne do tego pomieszczenia sufity wewnętrzne z gips kartonu (plus ocieplenie sufitu) panele winylowe (wykończenie podłogi) parapet okienny gładzie, farby listwy przypodłogowe Pytania 1. Czy właściwie kwalifikuje Pan wydatki związane z inwestycją w obcym środku trwałym, w którym to ponosi Pan wydatki w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, uznając, iż uznać może Pan za koszty uzyskania przychodu wydatki bezpośrednio dające się przypisać przez ustalenie wskaźnikiem procentowym wyrażającym wielkość powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej w stosunku do powierzchni użytkowej ogółem? 2. Czy właściwie kwalifikuje Pan wydatki związane z inwestycją w obcym środku trwałym, w którym to ponosi Pan wydatki w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, uznając, iż uznać może Pan za koszty uzyskania przychodu wydatki poniesione na inwestycję związaną z budową w związku z użytkowaniem części wspólnych i ograniczyć je przez ustalenie wskaźnikiem procentowym wykorzystania części wspólnych? 3. Czy właściwie kwalifikuje Pan prawo do odliczenia podatku VAT od części wydatków związanych z inwestycją w obcym środku trwałym, w którym to ponosi Pan wydatki w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, uznając, iż ma Pan prawo do odliczenia VAT od wydatków bezpośrednio dających się przypisać przez ustalenie wskaźnikiem procentowym wyrażającym wielkość powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej w stosunku do powierzchni użytkowej ogółem? 4. Czy właściwie kwalifikuje Pan prawo do odliczenia podatku VAT od części wydatków związanych z inwestycją w obcym środku trwałym, w którym to ponosi Pan wydatki w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, uznając, iż ma Pan prawo do odliczenia VAT od wydatków poniesionych na inwestycję związaną z budową w związku z użytkowaniem części wspólnych i ograniczyć je przez ustalenie wskaźnikiem procentowym wykorzystania części wspólnych? Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 oraz nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Odpowiedź napytanie nr 3 oraz nr 4 w zakresie podatku od towarów i usług udzielona została odrębnie. Pana stanowisko w sprawie Ad. 1 Właściwie kwalifikuje Pan wydatki związane z inwestycją w obcym środku trwałym, w którym to ponosi Pan wydatki w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, uznając, iż uznać może Pan za koszty uzyskania przychodu wydatki bezpośrednio dające się przypisać przez ustalenie wskaźnikiem procentowym wyrażającym wielkość powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej w stosunku do powierzchni użytkowej ogółem. Wydatki te zdaniem Pana stanowią koszty uzyskania przychodów w części określonej proporcją, gdyż mają pośredni związek z osiąganymi przychodami. Ad. 2 Właściwie kwalifikuje Pan wydatki związane z inwestycją w obcym środku trwałym, w którym to ponosi Pan wydatki w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, uznając, iż uznać może Pan za koszty uzyskania przychodu wydatki poniesione na inwestycję związaną z budową w związku z użytkowaniem części wspólnych i ograniczyć je przez ustalenie wskaźnikiem procentowym wykorzystania części wspólnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki: być poniesiony przez podatnika, być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, być definitywny (rzeczywisty), czyli wartość poniesionego wydatku nie może zostać podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, zostać właściwie udokumentowany, wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy. Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki. Art. 23 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że: Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na: a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, przy określaniu dochodu z odpłatnego

zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia. Definicja środków trwałych - dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych - określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, podlegające amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji. Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty # o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. W myśl zaś art. 22a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 4) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 5) maszyny, urządzenia i środki transportu, 6) inne przedmioty # o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Jedną z przesłanek warunkujących uznanie budynku za środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej jest jego kompletność i zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania. Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjnie umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Przez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania. Wartość początkową środków trwałych ustala się na podstawie art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle art. 22g ust. 1 pkt 2 cytowanej wyżej ustawy: Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia. Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 4 tej ustawy: Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Natomiast w myśl art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3–9 i 11–15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Dlatego też wydatki, które zostały poniesione w celu przystosowania środka trwałego do używania (wykorzystywania go w działalności gospodarczej), niezbędne do uczynienia z niego składnika majątku kompletnego i zdatnego do użytku powiększają wartość początkową środka trwałego. Przy czym, amortyzacji podatkowej podlegają nie tylko budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością stanowiące własność bądź współwłasność podatnika, lecz także te budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, które są użytkowane przez podatnika na podstawie zawartych umów, bądź wybudowane na cudzym gruncie. Jak stanowi bowiem art. 22a ust. 2 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania: 1) przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”, 2) budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, 3) składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników – jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający – zwane także środkami trwałymi. Zgodnie z art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Jeżeli tylko część nieruchomości lub lokalu użytkowego jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowana lub wydzierżawiana, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości lub lokalu. Z powyższego wynika, że (co do zasady) wydatki poniesione przez podatnika na nabycie lub wytworzenie środków trwałych, w tym również stanowiące inwestycję w obcych środkach trwałych, są rozliczane w czasie i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tych środków. Należy jednak zaznaczyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycję w obcych środkach trwałych. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych znajduje się natomiast definicja pojęcia „inwestycji”. Zgodnie z art. 5a pkt 1 tej ustawy: Ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach - oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2023 r. poz. 120, 295 i 1598), zwanej dalej ,,ustawą o rachunkowości”. W myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.): Ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych w budowie - rozumie się przez to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa sądowego przez „inwestycje w obcych środkach trwałych” należy rozumieć nakłady ponoszone na ulepszenie istniejącego już środka trwałego, który nie stanowi własności (współwłasności) podatnika, jest jednak przez niego wykorzystywany, na podstawie stosownej umowy (najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.). Przy czym wszystkie nakłady poniesione przed oddaniem składnika majątku do używania (również o charakterze odtworzeniowym - remontowym) należy zaliczyć do inwestycji w obcym środku trwałym. Przykładem nakładów o charakterze ulepszającym obcy środek trwały jest konieczność dostosowania używanych na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy użyczenia, obcych budynków do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej użytkownika. Podejmując inwestycję w obcym środku trwałym podatnik powinien dysponować zezwoleniem uzyskanym od właściciela ulepszanego środka trwałego. Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wydatki poniesione na inwestycję w obcym środku trwałym podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tej inwestycji. Natomiast budynek wybudowany na cudzym gruncie (wytworzony), mimo że z ekonomicznego punktu widzenia jest szczególnego rodzaju inwestycją, to na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odrębną kategorię środka trwałego, podlegającego (po spełnieniu ustawowych przesłanek) amortyzacji przez podatnika, który wybudował ten budynek, niezależnie od posiadania tytułu własności do gruntu, na którym budynek ten jest posadowiony i przewidywanego okresu jego używania. Zatem, nowe budynki i budowle na cudzym gruncie są specyficznym środkiem trwałym. Jest to spowodowane faktem, że może istnieć sytuacja, w której właścicielem gruntu jest jeden podmiot, ale budynek bądź budowla została wybudowana przez inny podmiot, przy czym właścicielem całej nieruchomości pozostaje ten pierwszy podmiot, zgodnie z zasadą, że wszystko, co trwale stoi na gruncie, jest własnością właściciela gruntu. Zatem, inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań podatnika zmierzających do przystosowania niestanowiących jego własności środków trwałych do używania przez tego podatnika. Dotyczy to przy tym takich działań, które mają na celu ulepszenie środka trwałego. Natomiast odrębną kategorię od inwestycji w obcych środkach trwałych stanowią budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie. Zakresy tych pojęć zostały ustawowo rozłączone. Oznacza to, że budowle i budynki wybudowane na cudzym gruncie nie mogą być uznane za inwestycje w obcym środku trwałym. Z treści wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą, której przeważający zakres, to działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Pozostały zakres Pana działalności to pośrednictwo w obrocie nieruchomościami. Pana rodzice rozpoczęli budowę domu jednorodzinnego, w którym jeden pokój zostanie przeznaczony na Pana biuro. Koszty związane z wykończeniem i wyposażeniem (malowanie, drzwi, okno, wykończenie podłogi, meble) Pana biura zamierza Pan w 100% zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu i odliczyć VAT naliczony. Koszty związane z budową biura, toalety, wiatrołapu oraz ciągu komunikacyjnego niezbędnego do pokonania od wejścia głównego do biura, zamierza Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, jednak ze względu, iż wydatków tych nie da się zaliczyć bezpośrednio, chce Pan zastosować wskaźnik procentowy. Nie jest Pan właścicielem ani współwłaścicielem domu jednorodzinnego. Będzie Pan korzystał z pokoju przeznaczonego na prowadzenie Pana działalności na podstawie umowy użyczenia. Budynek jednorodzinny, w którym będzie miał Pan biuro nie będzie stanowił środka trwałego w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Lokal, w którym będzie miał Pan biuro, nie będzie stanowił środka trwałego w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Forma opodatkowania Pana działalności to ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Zasadniczo inwestycja będzie miała miejsce w obcym środku trwałym, a w przypadku zmiany zasad opodatkowania, np. w 2026 roku, zgodnie z przepisami ustawy o PIT, rozliczy Pan tę inwestycję w obcym środku trwałym. Dotychczas nie poniósł Pan żadnych wydatków związanych z tą inwestycją. Pana wątpliwość budzi kwestia czy właściwie kwalifikuje Pan wydatki związane z inwestycją w obcym środku trwałym, w którym to ponosi Pan wydatki w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, uznając, iż uznać może Pan za koszty uzyskania przychodu wydatki bezpośrednio dające się przypisać przez ustalenie wskaźnikiem procentowym wyrażającym wielkość powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej w stosunku do powierzchni użytkowej ogółem. Doprecyzował Pan, że chodzi Panu o wydatki poniesione na wybudowanie siedziby działalności gospodarczej. W szczególności ma Pan na myśli wydatki poniesione na: drzwi wewnętrzne do tego pomieszczenia, sufity wewnętrzne z gips kartonu (plus ocieplenie sufitu), panele winylowe (wykończenie podłogi), parapet okienny, gładzie, farby, listwy przypodłogowe. Również Pana wątpliwości dotyczą faktu, czy właściwie kwalifikuje Pan wydatki związane z inwestycją w obcym środku trwałym, w którym to ponosi Pan wydatki w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, uznając, iż uznać może Pan za koszty uzyskania przychodu wydatki poniesione na inwestycję związaną z budową w związku z użytkowaniem części wspólnych i ograniczyć je przez ustalenie wskaźnikiem procentowym wykorzystania części wspólnych. Z analizy wniosku wynika, że błędnie chce Pan zakwalifikować nakłady - związane z budową domu, w tej części, w której dotyczą one wprost pokoju biurowego oraz wydatków związanych z wybudowaniem części domu jednorodzinnego użytkowanych, zarówno w związku z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą, jak i prywatnie, ale tylko w tej części, w jakiej ustalono wskaźnik procentowy wykorzystywania powierzchni wspólnych do działalności gospodarczej – jako inwestycję w obcym środku trwałym. Jak wskazano wyżej, za inwestycję w obcym środku trwałym można uznać jedynie te nakłady, które są ponoszone na składnik majątku, który już istnieje. Wobec tego, budowę domu jednorodzinnego (na gruncie należącym do Pana rodziców), w którego części będzie mieściła się siedziba Pana działalności gospodarczej, na której budowę poniesie Pan nakłady, powinien Pan dla celów podatkowych zakwalifikować jako budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, zwane także środkami trwałym. Wobec tego Pana stanowisko w zakresie możliwości rozliczenia nakładów, których dotyczy zarówno pytanie nr 1, jak i pytanie nr 2, tj. wydatków poniesionych na budowę domu jednorodzinnego na gruncie należącym do Pana rodziców, w części dotyczącej wydatków poniesionych przez Pana na budowę Pana biura oraz toalety, wiatrołapu oraz ciągu komunikacyjnego niezbędnego do pokonania od wejścia głównego do biura, jako inwestycji w obcym środku trwałym jest nieprawidłowe. W Pana sytuacji mamy do czynienia z poniesieniem nakładów na budowę części budynku mieszkalnego, w którym będzie Pan prowadził działalność gospodarczą. Zatem ww. nakłady będzie Pan ponosił w celu umożliwienia prowadzenia w części tego budynku jednorodzinnego działalności gospodarczej, a tym samym do osiągania przez Pana przychodów. Takie wydatki powinny zwiększać wartość początkową środka trwałego. Mogą zatem wpływać na wysokość kosztów uzyskania przychodów, ale tylko przez odpisy amortyzacyjne, a nie bezpośrednio, o ile dany środek trwały podlega amortyzacji. Tym samym wartość początkowa składnika majątku spełniającego definicję środka trwałego, w rozumieniu art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogłaby zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów – w wysokości odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości – jedynie przez odpisy amortyzacyjne,. Przy czym dotyczy to tylko i wyłącznie nieruchomości i lokali użytkowych. Stosownie bowiem do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi. Przepis ten obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Przepis ten został zmieniony przez art. 1 pkt 16 ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: ustawa zmieniająca). W myśl art. 22n ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, grunty lub prawo użytkowania wieczystego gruntu, związane z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. Jednocześnie z art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej wynika, że: Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r., zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r. Tym samym – na podstawie przepisu przejściowego – który jest przepisem szczególnym, podatnicy mogli do końca 2022 roku stosować przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r., w odniesieniu do budynków i lokali mieszkalnych nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r. Na podstawie poczynionych wskazań stwierdzam, że wydatki, które zostaną przez Pana poniesione w związku z budową domu jednorodzinnego, w tej części, w której dotyczą one wprost pokoju biurowego oraz wydatków związanych z wybudowaniem części domu jednorodzinnego użytkowanych, zarówno w związku z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą, jak i prywatnie, ale tylko w tej części, w jakiej ustalono wskaźnik procentowy wykorzystywania powierzchni wspólnych do działalności gospodarczej, powiększą wartość początkową środka trwałego. Dlatego nie będzie Pan mógł zakwalifikować tych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w Pana działalności gospodarczej. Nie będzie miał Pan również możliwości zaliczenia tych wydatków pośrednio – przez odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ od 1 stycznia 2023 r. nie można zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będących budynkami mieszkalnymi. Zatem Pana stanowisko - w części dotyczącej możliwości uznania przez Pan za koszty uzyskania przychodu wydatków poniesionych przez Pana na budowę domu, w tej części, w której dotyczą one wprost pokoju biurowego oraz wydatków związanych z wybudowaniem części domu jednorodzinnego użytkowanych, zarówno w związku z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą, jak i prywatnie, ale tylko w tej części, w jakiej ustalono wskaźnik procentowy wykorzystywania powierzchni wspólnych do działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.