0114-KDIP3-2.4011.256.2025.2.JM

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 26 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani - na wezwanie - pismem z 23 kwietnia 2025 r. (data wpływu 25 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Jest Pani osobą fizyczną posiadającą obywatelstwo polskie. Urodziła się Pani i wychowywała w Polsce, gdzie również zdobywała wykształcenie oraz doświadczenie zawodowe. Ukończyła Pani studia wyższe zagranicą, w Niemczech na (...). Pracowała Pani również w latach 2020-2022 w Niemczech, w (...). Jest Pani mężatką i matką dwójki dzieci. Dnia 5 sierpnia 2020 r. wraz z rodziną przeniosła się Pani do niemieckojęzycznej Szwajcarii, gdzie zamieszkiwała Pani do 30 lipca 2024 roku. Następnie wraz z najbliższą rodziną przeprowadziła się Pani do Wielkiej Brytanii. Od momentu wyjazdu z Polski w sierpniu 2020 r. nie powróciła Pani do kraju na stałe. Po przeprowadzce do Szwajcarii w roku 2020 Pani dzieci rozpoczęły naukę w szkole międzynarodowej, w której regularnie organizowane były różnorodne wydarzenia o charakterze społecznym i kulturalnym. Dzieci aktywnie uczestniczyły w tych wydarzeniach, w tym m.in. w (...) oraz innych spotkaniach i inicjatywach wspierających rozwój kulturalny społeczności szkolnej. Wspólnie z dziećmi, angażowała się Pani w życie szkoły, uczestnicząc w organizowanych wydarzeniach. Po przeprowadzce do Wielkiej Brytanii Pani jedno dziecko kontynuuje naukę w szkole międzynarodowej. Drugie dziecko rozpoczęło studia na brytyjskiej uczelni. Pozostaje Pani aktywnie zaangażowana w życie szkolne, biorąc udział w wydarzeniach organizowanych przez szkołę do której uczęszczają Pani dzieci. Posiada Pani grono znajomych, głównie wśród rodziców dzieci uczestniczących do szkoły oraz innych osób poznanych w Szwajcarii oraz w Wielkiej Brytanii, z którymi utrzymuje Pani regularne kontakty towarzyskie, spędzając wspólny czas m.in. na wspólnych wycieczkach górskich. Od momentu wyjazdu z Polski odwiedza Pani kraj jedynie okazjonalnie, zazwyczaj w okresie wakacyjnym i świątecznym, przebywając w Polsce łącznie od 6 do 8 tygodni w roku. Długość Pani pobytu w Polsce w żadnym z lat podatkowych od przeprowadzki do Szwajcarii i następnie do Wielkiej Brytanii nie przekroczyła 183 dni. W Polsce mieszka Pani matka, którą odwiedza Pani 2-3 razy w roku. Wszyscy członkowie najbliższej rodziny, z którymi zamieszkuje Pani w Wielkiej Brytanii, posiadają indywidualne numery NHS, co świadczy o objęciu ich ubezpieczeniem w brytyjskim systemie opieki zdrowotnej. Dodatkowo, cała rodzina korzysta z prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego w Wielkiej Brytanii. Ponadto, jest Pani ubezpieczona w brytyjskim systemie ubezpieczeń społecznych (National Insurance), posiada tzw. NIN (numer ubezpieczenia narodowego). Odpowiednie składki są płacone miesięcznie. Posiada Pani również rachunek bankowy w (...) oraz brytyjski numer telefonu komórkowego, co dodatkowo potwierdza jej silne powiązania z tym krajem. Pani oraz członkowie Pani rodziny są objęci prywatnym zdrowotnym ubezpieczeniem w Polsce. Posiada Pani polski numer telefonu komórkowego. W Polsce posiada Pani otwarte rachunki bankowe, które nie zostały zlikwidowane, a także mieszkanie położone w (...). Nie uzyskuje Pani żadnych dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie jest Pani zameldowana w Polsce na pobyt stały.

W listopadzie 2021 roku zdobyła Pani uprawnienia do wykonywania zawodu biegłego rewidenta w Szwajcarii, po czym rozpoczęła zatrudnienie w spółce (...). Pracowała Pani w tej spółce do dnia 31 marca 2024 roku, świadcząc usługi zarówno na rzecz klientów szwajcarskich, jak i międzynarodowych. Wraz z przeprowadzką do Wielkiej Brytanii zaczęła Pani pracę w (...). w dniu 1 sierpnia 2024 r. Od września 2024 r. rozpoczęła Pani również kurs nauki angielskiego w (...), aby doskonalić znajomość brytyjskiego angielskiego oraz lepiej zaznajomić się z kulturą Wielkiej Brytanii. Jest Pani członkiem komisji rewizyjnej przy (...). Spotkania komisji odbywają się dwa razy w roku w formie zdalnej (online). Z tytułu pełnienia tej funkcji nie otrzymuje Pani wynagrodzenia. Rozważa Pani rezygnację z pełnienia tej funkcji. Posiada Pani polskie uprawnienia do wykonywania zawodu biegłego rewidenta, w związku z czym regularnie uczestniczy Pani w corocznych, obowiązkowych szkoleniach zawodowych prowadzonych w formie zdalnej. Nie wykonuje Pani jednak zawodu biegłego rewidenta w Polsce. Posiada Pani również tytuł (...). Biegle posługuje się Pani językiem niemieckim i angielskim oraz dobrze zna język szwajcarski. Uzupełnienie opisu stanu faktycznego Wniosek dotyczy bieżącego roku podatkowego, tj. roku 2025 oraz lat następnych przy założeniu, że stan faktyczny nie ulegnie zmianie. Posiada Pani stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii od 13 sierpnia 2024 r. i zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa uznawana jest za brytyjskiego rezydenta podatkowego. Nie został Pani wydany certyfikat rezydencji podatkowej przez brytyjskie władze skarbowe, który potwierdzałby posiadanie przez Panią stałego miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w tym państwie, jednak w przypadku wystąpienia przez Panią o wydanie takiego certyfikatu, zgodnie z Pani najlepszą wiedzą, zostałby on wydany. Posiadała Pani stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Szwajcarii od 5 sierpnia 2020 r. do 31 lipca 2024 r. W tym okresie, zgodnie z przepisami prawa podatkowego Szwajcarii, rozliczała Pani w tym państwie podatek dochodowy od całości osiąganych dochodów, bez względu na miejsce ich osiągnięcia. Nie został Pani wydany certyfikat rezydencji podatkowej przez szwajcarskie władze skarbowe, który potwierdzałby posiadanie przez Panią stałego miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w tym państwie, natomiast zgodnie z jej najlepszą wiedzą na jej życzenie zostałby wydany. Przeprowadziła się Pani wraz z rodziną do Wielkiej Brytanii 13 sierpnia 2024 r., przy czym wyjechała Pani ze Szwajcarii 31 lipca 2024 r. Okres pomiędzy przeprowadzką na stałe do Wielkiej Brytanii a wyjazdem ze Szwajcarii (tj. od 31 lipca do 13 sierpnia 2024 r.) spędziła Pani w Polsce.

Pytanie

Czy podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)? Pani stanowisko w sprawie W Pani ocenie, nie podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy PIT. UZASADNIENIE:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy PIT, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Zatem w celu ustalenia, czy podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, istotne jest między innymi ustalenie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Kwestię tę reguluje przepis art. 3 ust. 1a ustawy PIT, zgodnie z którym za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: a) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub b) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Spójnik „lub” w wyżej wskazanym przepisie oznacza, że spełnienie tylko jednego z tych warunków jest wystarczające do uznania, że dana osoba podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. A contrario, jeżeli żadna z powyższych przesłanek nie jest spełniona, dana osoba nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Pierwszym z warunków pozwalających uznać osobę fizyczną za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (tzw. ośrodek interesów życiowych). Zarówno ustawa PIT, jak i inne przepisy prawa podatkowego nie zawierają legalnej definicji pojęcia centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych). W związku z brakiem definicji legalnej tego pojęcia, w Pani ocenie, jego interpretacja powinna opierać się na utrwalonej praktyce orzeczniczej sądów administracyjnych oraz stanowiskach organów podatkowych. Zgodnie z ugruntowanym w judykaturze stanowiskiem, przy ocenie tego w którym państwie znajduje się centrum interesów osobistych i gospodarczych osoby fizycznej należy uwzględnić całokształt powiązań osobistych i ekonomicznych tej osoby z danym krajem. Istotne znaczenie mają w szczególności: więzi rodzinne i towarzyskie, miejsce zatrudnienia, prowadzenie działalności politycznej, kulturalnej lub innej aktywności, miejsce wykonywania pracy zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe oraz miejsce, z którego osoba zarządza swoim majątkiem (tak np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie z dnia 10 sierpnia 2023 r. I SA/Kr 579/23, Naczelny Sąd Administracyjny z dnia 28 września 2018 r. II FSK 2653/16). W wyroku z dnia 14 czerwca 2022 r., sygn. II FSK 2692/19, Naczelny Sąd Administracyjny (dalej jako: „NSA”) wskazał, że ocena centrum interesów osobistych i gospodarczych powinna obejmować analizę powyższych czynników, uwzględniając zarówno aspekty osobiste, jak i zawodowe. NSA w przywołanym orzeczeniu podkreślił również, że o zlokalizowaniu centrum interesów osobistych i gospodarczych w innym państwie świadczy również w szczególności fakt przebywania za granicą wraz z rodziną, korzystanie przez dzieci z systemu edukacji tego państwa, wynajem mieszkania w tym państwie, ubezpieczenie zdrowotne w prywatnym towarzystwie ubezpieczeniowym na terenie drugiego państwa, członkostwo w kościele w drugim państwie oraz w tamtejszej społeczności. Z kolei zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych przedstawionym w interpretacjach indywidualnych, przez pojęcie „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. (tak na przykład Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 9 grudnia 2024 r., nr 0115-KDIT1.4011.558.2024.2.MN, oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 29 marca 2018 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.20.2018.2.EC). W świetle powyższego stanowiska organów podatkowych i sądów administracyjnych, należy uznać, że o posiadaniu centrum interesów życiowych można mówić w przypadku, gdy podatnik posiada w danym państwie więzy rodzinne, towarzyskie, prowadzi w nim działalność kulturową, posiada w nim źródła dochodów, wykonuje w tym państwie pracę zarobkową, posiada polisy ubezpieczeniowe, konta bankowe, inwestycje. Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedstawionego stanu faktycznego, w Pani ocenie, nie posiada Pani centrum interesów osobistych ani gospodarczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, nie utrzymuje Pani bliskich więzi rodzinnych w Polsce, poza matką, którą odwiedza Pani sporadycznie. Wymeldowała się Pani z pobytu stałego w Polsce. Centrum Pani życia rodzinnego znajduje się w Wielkiej Brytanii, gdzie na stałe zamieszkuje Pani wraz z najbliższą rodziną. Nie posiada Pani relacji towarzyskich w Polsce, natomiast w Szwajcarii oraz Wielkiej Brytanii utrzymuje grono znajomych, z którymi aktywnie realizuje swoje zainteresowania i spędza czas wolny. Dodatkowo, nie uczestniczy Pani w życiu kulturalnym na terytorium Polski. Aktywnie bierze Pani natomiast udział w wydarzeniach społecznych i kulturalnych poza Polską. W zakresie działalności zawodowej, nie osiąga Pani żadnych dochodów w Polsce. Jest Pani zatrudniona w Wielkiej Brytanii, gdzie wykonuje Pani pracę zarobkową. Choć pełni Pani funkcję członka komisji rewizyjnej przy (...), nie pobiera Pani z tego tytułu wynagrodzenia i rozważa Pani rezygnację z pełnienia tej funkcji. Jest Pani objęta prywatnym ubezpieczeniem zdrowotnym w Polsce. Jednocześnie, jest Pani ubezpieczona w brytyjskim systemie opieki zdrowotnej, zarówno publicznym, jak i prywatnym. Jest Pani również objęta tzw. National Insurance - społecznym ubezpieczeniem (odpowiednik ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) w Polsce), odpowiednie składki są płacone miesięcznie. Posiada Pani brytyjski oraz polski numer telefonu komórkowego oraz rachunki bankowe w Wielkiej Brytanii oraz w Polsce. Ponadto, nie korzysta Pani z funduszy emerytalnych w Polsce. W latach 2021-2023, opłacała Pani składki na dobrowolne ubezpieczenie emerytalne w Szwajcarii. W celu lepszej integracji ze społeczeństwem brytyjskim, uczestniczy Pani również w kursach języka angielskiego. W Pani ocenie, w świetle powyższego, należy uznać, że nie posiada Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych ani gospodarczych. W konsekwencji, nie zostaje spełniona przesłanka określona w art. 3 ust. 1a lit. a) ustawy PIT, warunkująca powstanie nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Drugim warunkiem, który przesądza o uznaniu osoby fizycznej za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest przebywanie na terytorium Polski przez ponad 183 dni w roku podatkowym. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, opuściła Pani Polskę w sierpniu 2020 r. i od tego momentu nie przebywała, nie przebywa i nie planuje Pani przebywać na terytorium Polski przez okres dłuższy niż 183 dni w żadnym roku podatkowym, w związku z czym przesłanka warunkująca powstanie nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce z art. 3 ust. 1a lit. b) ustawy PIT nie została spełniona. W świetle powyższego, Pani zdaniem należy uznać, że nie posiada Pani miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy PIT, bowiem nie przebywa Pani na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, a Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych znajduje się poza Polską. W konsekwencji, nie podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy: Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 2a ustawy: Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Jako pierwszy warunek przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.

Z wniosku i uzupełnienia wynika, że od 2020 r. nie mieszka Pani w Polsce. Jest Pani mężatką oraz matką dwójki dzieci. Od 5 sierpnia 2020 r. do 30 lipca 2024 r. wraz z rodziną mieszkała Pani w Szwajcarii. Posiadała Pani stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Szwajcarii od 5 sierpnia 2020 r. do 31 lipca 2024 r. W tym okresie, zgodnie z przepisami prawa podatkowego Szwajcarii, rozliczała Pani w tym państwie podatek dochodowy od całości osiąganych dochodów, bez względu na miejsce ich osiągnięcia. Po przeprowadzce do Szwajcarii w roku 2020 Pani dzieci rozpoczęły naukę w szkole międzynarodowej. Wspólnie z dziećmi, angażowała się Pani w życie szkoły, uczestnicząc w organizowanych wydarzeniach. Następnie przeprowadziła się Pani wraz z rodziną do Wielkiej Brytanii. Posiada Pani stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii od 13 sierpnia 2024 r. i zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa uznawana jest za brytyjskiego rezydenta podatkowego. Od momentu wyjazdu z Polski w sierpniu 2020 r. nie powróciła Pani do Polski na stałe. Nie uzyskuje Pani żadnych dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie jest Pani zameldowana w Polsce na pobyt stały. Po przeprowadzce do Wielkiej Brytanii Pani jedno dziecko kontynuuje naukę w szkole międzynarodowej. Drugie dziecko rozpoczęło studia na brytyjskiej uczelni. Pozostaje Pani aktywnie zaangażowana w życie szkolne, biorąc udział w wydarzeniach organizowanych przez szkołę do której uczęszczają Pani dzieci. Posiada Pani grono znajomych, głównie wśród rodziców dzieci uczestniczących do szkoły oraz innych osób poznanych w Szwajcarii oraz w Wielkiej Brytanii, z którymi utrzymuje Pani regularne kontakty towarzyskie, spędzając wspólny czas m.in. na wspólnych wycieczkach górskich. W Szwajcarii była Pani zatrudniona w Spółce świadcząc usługi na rzecz klientów szwajcarskich i międzynarodowych. Wraz z przeprowadzką rozpoczęła Pani pracę w Wielkiej Brytanii. Po analizie Pani powiązań osobistych i gospodarczych należy stwierdzić, że bez wątpienia ośrodek Pani interesów życiowych od 5 sierpnia 2020 r. nie znajduje się w Polsce, ale odpowiednio w Szwajcarii i w Wielkiej Brytanii. Przesłanka określona w art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych również nie została przez Panią spełniona. Od momentu wyjazdu z Polski odwiedza Pani kraj jedynie okazjonalnie, zazwyczaj w okresie wakacyjnym i świątecznym, przebywając w Polsce łącznie od 6 do 8 tygodni w roku. Długość Pani pobytu w Polsce w żadnym z lat podatkowych od przeprowadzki do Szwajcarii i następnie do Wielkiej Brytanii nie przekroczyła 183 dni. W Polsce mieszka Pani matka, którą odwiedza Pani 2-3 razy w roku. W związku z powyższym, w świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od sierpnia 2020 r. nie posiada Pani w Polsce miejsca zamieszkania dla celów podatkowych, a zatem podlega Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jeśli nie zmieni się stan faktyczny i prawny stan taki będzie miał miejsce w 2025 r. i w latach następnych. Stosownie zaś do art. 4a ww. ustawy: Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. 1993 Nr 22 poz. 92 ze zm., dalej: umowa polsko-szwajcarska): W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz każdą jednostkę jego podziału terytorialnego lub organ władzy lokalnej. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód jaki osiąga ona ze źródeł położonych w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie. Na mocy art. 4 ust. 2 Konwencji: Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad: a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych); b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa; c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem; d) jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia. W myśl art. 4 ust. 1 tej Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840): W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych. Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji: Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami: a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych); b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa; c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem; d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia. Przy czym wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Wielka Brytania notyfikowały ww. Konwencję polsko - brytyjską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369). Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Wielką Brytanię 29 czerwca 2018 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest 1 lipca 2018 r., natomiast dla Wielkiej Brytanii 1 października 2018 r. W wyniku wejścia w życie Konwencji MLI, przepis art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. Konwencji polsko - brytyjskiej nie uległ zmianie. Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Przedtem jednak, wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD. Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby. Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej, zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Przechodząc do analizy sprawy, wskazuję, że jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa (na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa), a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy opisanych wcześniej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Należy jednak podkreślić, że normy kolizyjne stosowane w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej miałyby zastosowanie dopiero wówczas, gdyby została Pani uznana za rezydenta podatkowego zarówno w Polsce jak i odpowiednio w Szwajcarii, w Wielkiej Brytanii (w świetle tamtejszych przepisów krajowych) w tym samym okresie. Mając na uwadze przedstawione przez Panią informacje oraz obowiązujące przepisy, stwierdzam, że nie istnieje konieczność ustalenia Pani miejsca zamieszkania w oparciu o przepisy wynikające z polsko - szwajcarskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz polsko - brytyjskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jak wskazałem powyżej, od sierpnia 2020 r. nie posiada Pani w Polsce miejsca zamieszkania dla celów podatkowych. Skoro w ww. okresie nie przebywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni, a jednocześnie nie posiadała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodka interesów życiowych (centrum interesów osobistych i gospodarczych), to brak jest przesłanek uprawniających do uznania Panią za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu cyt. art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli stan faktyczny i prawny nie zmieni się to w 2025 r. i w latach następnych również nie będzie Pani miała miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Zatem nie będzie Pani posiadała miejsca zamieszkania jednocześnie w dwóch krajach. Nie będzie posiadała Pani podwójnej rezydencji podatkowej. W konsekwencji, w 2025 r. i w latach następnych (jeśli nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) Polsce będzie Pani podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. będzie Pani podlegała obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Odnosząc się do powołanych przez Panią interpretacji wskazuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i w odniesieniu do tych spraw są wiążące. Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja

będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).