0114-KDIP3-2.4011.240.2025.2.AC

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 25 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 kwietnia 2025 r. (data wpływu 11 kwietnia 2025 r.) oraz pismem z 15 kwietnia 2025 r. (data wpływu 18 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego

W dniu 13 grudnia 2019 r. wyjechał Pan do Danii, gdzie podjął Pan legalne zatrudnienie i mieszkał do dnia 20 lipca 2023 r. W tym okresie Pana centrum interesów życiowych znajdowało się w Danii, a Pana dochody pochodziły z pracy wykonywanej w tym kraju. W dniu 21 lipca 2023 r. wrócił Pan do Polski w celu poszukiwania pracy. Od tego momentu był Pan zarejestrowany jako osoba bezrobotna w Powiatowym Urzędzie Pracy w Polsce, jednak Pana centrum interesów życiowych i zarobkowych nie było jeszcze w pełni ustabilizowane. W dniu 6 grudnia 2023 r. ponownie wyjechał Pan do Danii, gdzie przebywał Pan przez kilka miesięcy, jednak w dniu 21 sierpnia 2024 r. ostatecznie powrócił Pan do Polski z zamiarem stałego zamieszkania i wykonywania działalności zarobkowej w kraju. Od tego momentu Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych znajduje się w Polsce. Obecnie zamierza Pan skorzystać z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i chciałby Pan potwierdzić, czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego spełnia Pan warunki do skorzystania z tego zwolnienia. Uzupełnienie stanu faktycznego Z ulgi na powrót chciałby Pan skorzystać od dnia 21 sierpnia 2024 r. Posiada Pan obywatelstwo polskie. Wyjechał Pan do Danii z zamiarem przeniesienia się na stałe. Pracował Pan tam na rzecz podmiotu duńskiego. Powrót do Polski w dniu 21 sierpnia 2024 r. miał charakter ostateczny i wiązał się z zamiarem stałego zamieszkania oraz uznania za rezydenta podatkowego w Polsce. Od 21 sierpnia 2024 r. podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Dania traktowała Pana jako rezydenta podatkowego od 13 grudnia 2019 r. do 20 sierpnia 2024 r. Nie posiada Pan certyfikatu rezydencji. Posiada Pan jednak umowy o pracę oraz wyciągi bankowe. Przed wyjazdem miał Pan miejsce zamieszkania w Polsce nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat. W Danii podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od 13 grudnia 2019 roku do 20 sierpnia 2024 roku. W ww. okresie w Danii miał Pan powiązania osobiste z partnerką i trójką dzieci, a w Polsce z matką i córką. Powiązań majątkowych Pan nie miał. Od powrotu do Polski posiada Pan powiązania osobiste z córką, matką, partnerką (zaręczyny). W Danii pozostały Pana dzieci. Nie ma Pan powiązań majątkowych. Od 21 lipca 2023 r. do 5 grudnia 2023 r. przebywał Pan w mieszkaniu partnerki w Polsce. Celem przyjazdu do Polski było przeniesienie miejsca zamieszkania oraz poszukiwanie pracy. Od 12 kwietnia 2025 r. do chwili obecnej świadczy Pan pracę na rzecz podmiotu polskiego (umowa o pracę). Z ulgi na powrót chciałby Pan skorzystać od dochodów uzyskanych z tytułu umowy o pracę. Zeznanie podatkowe za 2023 r. złożył Pan w Danii. Zeznanie podatkowe za 2024 r. złoży Pan w Polsce. Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych w okresie do 20 sierpnia 2024 r. znajdowało się w Danii. Od września 2023 r. jest Pan zameldowany w Polsce. W latach 2021, 2022, 2023 oraz na dzień 1 stycznia 2024 r. miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Danii. W latach 2019-2023 nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni. W żadnym roku, w którym chce Pan skorzystać z ulgi, nie przekroczył Pan limitu 85.528 zł przychodów. Nie korzystał Pan wcześniej z ulgi na powrót - ani w części, ani w całości. Sprostował Pan wcześniejszą informację, że nie od 12 kwietnia 2025 r., tylko od 19 lutego 2025 r. podjął Pan pracę. Od 19 lutego 2025 r. świadczy Pan pracę na rzecz podmiotu polskiego. Od 21 sierpnia 2024 r. do 18 lutego 2025 r. nie uzyskał Pan dochodów w Polsce. Pytania 1) Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego spełnia Pan warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) i może Pan skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego przez okres 4 lat w ramach tzw. ulgi na powrót? 2) Czy fakt Pana tymczasowego pobytu w Polsce w okresie od 21 lipca 2023 r. do 6 grudnia 2023 r., podczas którego był Pan zarejestrowany jako osoba bezrobotna, a następnie ponowny wyjazd do Danii i ostateczny powrót do Polski w dniu 21 sierpnia 2024 r. wpływa na możliwość skorzystania z ulgi na powrót? 3) Czy w przypadku osoby, która w 2024 roku przeniosła miejsce zamieszkania z Danii do Polski i od tego momentu podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, możliwe jest skorzystanie z ulgi na powrót na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, od dochodów uzyskanych od polskiego pracodawcy w 2025 roku? Pana stanowisko w sprawie Ad. 1 W Pana ocenie, spełnia Pan warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT i może Pan skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego przez okres 4 lat w ramach tzw. ulgi na powrót. Przepisy wymagają, aby osoba ubiegająca się o ulgę przebywała za granicą przez co najmniej 3 lata i następnie powróciła do Polski z zamiarem stałego zamieszkania. W Pana przypadku pobyt w Danii trwał od 13 grudnia 2019 r. do 20 lipca 2023 r., co oznacza, że spełnia Pan wymóg trzyletniego pobytu zagranicznego. Ponadto od 21 sierpnia 2024 r. Pana centrum interesów życiowych i gospodarczych znajduje się w Polsce, co potwierdza Pana zamiar stałego zamieszkania. Ad. 2 Uważa Pan, że okres Pana tymczasowego pobytu w Polsce w 2023 roku, podczas którego był Pan zarejestrowany jako osoba bezrobotna, a następnie ponowny wyjazd do Danii, nie wpływa na możliwość skorzystania z ulgi na powrót. Kluczowym momentem dla zastosowania ulgi jest ostateczny powrót do Polski, który w Pana przypadku nastąpił 21 sierpnia 2024 roku. Przepisy nie wykluczają osób, które miały krótkie pobyty w kraju przed podjęciem decyzji o stałym powrocie, o ile spełniony jest warunek wcześniejszego, długoterminowego pobytu za granicą oraz rezydencji podatkowej w Polsce po powrocie. Ad. 3 W Pana sytuacji należy uznać, że ponownie stał się Pan polskim rezydentem podatkowym w 2024 r., co oznacza, że od tego momentu może Pan korzystać z ulgi na powrót. Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o PIT, o rezydencji podatkowej decyduje miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, czyli centrum interesów osobistych i gospodarczych. Od dnia 21 sierpnia 2024 r. Pana główne miejsce życia, pracy i aktywności znajduje się w Polsce, co oznacza, że od tego momentu podlega Pan w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i spełnia Pan warunki do skorzystania z ulgi. Może Pan skorzystać z ulgi na powrót od dochodów uzyskanych od polskiego pracodawcy od 19 lutego 2025 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są: Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte: a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44. Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy: Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy: Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że: 1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz 2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym: a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz 3) podatnik: a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub b) miał miejsce zamieszkania:

nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz 4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz 5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy: Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł. Ponadto z art. 53 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wynika, że: Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r. Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy. Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy: Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy: Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy: Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Katalog dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a został przedstawiony w art. 3 ust. 2b ustawy. Nie jest to jednak katalog zamknięty, i ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W myśl natomiast art. 4a ustawy: Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W opisie zdarzenia wskazał Pan, że 21 sierpnia 2024 r. powrócił Pan do Polski, przenosząc swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych i w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został przez Pana spełniony. Ponadto wyjaśnił Pan, że w latach 2021, 2022, 2023 oraz na dzień 1 stycznia 2024 r. miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Danii. Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych w okresie do 20 sierpnia 2024 r. znajdowało się w Danii. Zatem uznać należy, że spełnia Pan wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a i b ustawy. Wyjaśnił Pan również, że posiada polskie obywatelstwo, co oznacza spełnienie warunku wynikającego z art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ww. regulacji. Kolejnym istotnym kryterium warunkującym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia. Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika. Z treści art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji lub też inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, muszą to być jednak dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody. We wniosku wskazał Pan, że nie posiada certyfikatu rezydencji, jednak posiada Pan umowy o pracę (duńskie) oraz wyciągi bankowe. W oparciu o przedstawione przez Pana wyjaśnienia uznać zatem należy, że spełnia Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Po powrocie do Polski od 21 sierpnia 2024 r. do 18 lutego 2025 r. nie uzyskał Pan dochodów w Polsce. Od 19 lutego 2025 r. do chwili obecnej świadczy Pan pracę na rzecz podmiotu polskiego (umowa o pracę). Z ulgi na powrót chciałby Pan skorzystać od dochodów uzyskanych z tytułu umowy o pracę. W konsekwencji, przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych z tytułu umowy o pracę i umowy zlecenia. Ze zwolnienia nie będą mogły natomiast korzystać przychody uzyskane z tytułu umowy o dzieło. Art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy nie przewiduje bowiem zastosowania zwolnienia przedmiotowego do tego typu przychodów. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej łącznie w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w przepisie – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44. W świetle przedstawionych przez Pana okoliczności, spełnia Pan warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, że przeniósł Pan miejsce stałego zamieszkania z Danii do Polski i od tego momentu podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, to przysługuje Panu prawo do skorzystania z ulgi na powrót od 19 lutego 2025 r., tj. może Pan skorzystać z ww. ulgi za lata 2025, 2026, 2027 i 2028 w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych ze stosunku pracy. Ponadto, skoro z podanych przez Pana informacji wynika, że w latach 2019, 2020, 2021 i w okresie od 1 stycznia do 23 września 2022 roku nie miał Pan miejsca zamieszkania w Polsce, to w przedstawionej sytuacji okoliczność tymczasowego pobytu w Polsce w okresie od 21 lipca 2023 r. do 6 grudnia 2023 r., podczas którego był Pan zarejestrowany jako osoba bezrobotna, nie ma wpływu na możliwość skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”. Dla skorzystania z ulgi istotne jest bowiem m.in. to, żeby podatnik nie miał w okresie wskazanym w przepisie miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Warunek ten – w świetle przedstawionych przez Pana informacji – należy uznać za spełniony. Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Pana miejsce zamieszkania przyjęto jako podany przez Pana element opisu sprawy. Rolą organu interpretacyjnego nie jest ustalanie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (Organ nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowania dowodowego), a informacje niezbędne do wydania interpretacji może przyjmować wyłącznie z przedstawionego przez wnioskodawcę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we

wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Organ podkreśla bowiem, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, w tym nie analizuje załączonych dokumentów. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pana stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a, 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.