Wnioskodawczyni, prowadząca działalność gospodarczą od 2006 r., złożyła wniosek o interpretację indywidualną w dniu 22 lipca 2022 r. w sprawie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, na której zbudowała budynek mieszkalny. Budynek nr 1 został oddany do użytku w marcu 2021 r., a sprzedaż nieruchomości miała miejsce w marcu 2022 r. Wnioskodawczyni korzystała z opodatkowania w formie podatku liniowego. Organ podatkowy, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 26 października 2023 r., stwierdził, że stanowisko Wnioskodawczyni dotyczące braku przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe, ponieważ sprzedaż nie rodzi przychodu podatkowego, gdyż nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej, ale ma charakter mieszkalny. Organ pozytywnie rozstrzygnął zapytanie podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny22 lipca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 22 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawczyni od 2006 r. prowadzi pod firmą A działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży (...). Prowadziła także w ramach swojej działalności gospodarczej usługi zakwaterowania i najmu. Od 2010 r. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). W grudniu 2015 r. nabyła prawo własności niezabudowanego gruntu, na który składała się (i nadal składa) wyłącznie działka ewidencyjna nr 1, położona w (...). W cenie gruntu zawarty był należny podatek od towarów i usług w stawce 23%, co zostało stwierdzone odpowiednią fakturą, wystawioną przez sprzedającego. Celem nabycia nieruchomości było wybudowanie na niej dwóch budynków mieszkalnych, przeznaczonych do świadczenia w nich usług zakwaterowania w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Budowa podzielona została na dwa etapy, obejmujące budowę dwóch budynków, zbliżonych do siebie architektonicznie i kubaturowo. Projekt budowlany został przygotowany w lutym 2017 r. przez projektanta (...). Budynek nr 1 został oddany do użytku w marcu 2021 r. Budowa budynku nr 2 nigdy nie została rozpoczęta. Obecnie na przedmiotowym gruncie posadowiony jest wyłącznie budynek nr 1. Na działce nie znajdują się żadne inne budynki ani budowle. Cała nieruchomość (działka nr 1 wraz z budynkiem nr 1) będzie dalej zwana "Nieruchomością". Powierzchnia całkowita budynku nr 1 wynosi 384 m2. Składa się na nią powierzchnia, przeznaczona do świadczenia usług, wynosząca 97,5 m2 (25,4% powierzchni całkowitej), a także powierzchnia mieszkaniowa jednorodzinna, wynosząca 286,5 m2 (74,6% powierzchni całkowitej). Powierzchnia użytkowa budynku nr 1 wynosi 176,25 m2, z tego 62 m2 (35,18%) powierzchni przeznaczonej na usługi oraz 114,25 m2 (64,8%) powierzchni mieszkaniowej jednorodzinnej. Od 2020 roku Wnioskodawczyni korzysta z opodatkowania w formie "podatku liniowego", o którym mowa w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2021 roku zawarta została umowa przedwstępna sprzedaży Nieruchomości. Umowa sprzedaży została zawarta w marcu 2022 r. Pierwotnie grunt z budynkiem (budynkami) nie był zaplanowany do sprzedaży. Miał służyć do wykorzystania w działalności gospodarczej (usługi zakwaterowania - w części przeznaczonej na usługi, tj. 62 m2 powierzchni użytkowej, ale także w części mieszkalnej, tj. 114,25 m2 powierzchni użytkowej). Część mieszkalna w części mogłaby w razie potrzeby być także częściowo wykorzystywana do celów prywatnych Wnioskodawczyni, z tytułu czego Wnioskodawczyni dokonywałaby korekt odliczonego podatku od towarów i usług. Od oddania do użytku w marcu 2021 r. do sprzedaży budynek był jednak wykorzystywany w następujący sposób: część przeznaczona na usługi była odpłatnie udostępniana jako miejsce zakwaterowania turystycznego klientów Wnioskodawczyni (osób fizycznych), natomiast część mieszkalna była wynajmowana na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (w umowie nie wskazano wyraźnie celu najmu, ale postanowiono, że
w lokalu mieszkać będą trzy określone imiennie osoby). Usługi zakwaterowania podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8% oraz podatkiem dochodowym. Usługa najmu części mieszkalnej podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23% oraz podatkiem dochodowym. Budynek nie był wykorzystywany do prywatnych celów Wnioskodawczyni. Powodem zbycia Nieruchomości stała się (...) Wnioskodawczyni (...), uniemożliwiająca dalsze prowadzenie działalności gospodarczej na Nieruchomości. Cały budynek nr 1 stanowił środek trwały, ujęty w ewidencji środków trwałych Wnioskodawczyni. Podatek od towarów i usług, naliczony z tytułu nabycia gruntu oraz towarów i usług koniecznych do wybudowania budynku nr 1, odliczony został w całości i nie podlegał żadnym korektom rocznym. Na nieruchomości nie były ponoszone nakłady przekraczające 30% wartości początkowej żadnego położonego na niej środka trwałego. Wnioskodawczyni jest zamężna, lecz w jej małżeństwie obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej, a Nieruchomość należy w całości do niej. Uzupełnienie zdarzenia przyszłego Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych jest integralną częścią aktu normatywnego w postaci rozporządzenia Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, ze zm.), a zatem zaklasyfikowanie danego obiektu do odpowiedniego grupowania PKOB stanowi element oceny prawnej, a nie zdarzenia przyszłego lub stanu faktycznego. Zdaniem Wnioskodawczyni budynek Nr 1, o którym mowa we wniosku, należy zaklasyfikować jako budynek mieszkalny jednorodzinny w grupowaniu PKOB 1110 (Wnioskodawczyni podkreśla jednak, że jest to jej ocena prawna), i tak też został on przez nią zaklasyfikowany w jej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej dla źródła przychodów „pozarolnicza działalność gospodarcza” (sposób faktycznego zaklasyfikowania w ewidencji stanowi element opisu zdarzenia przyszłego). Wyjaśniam, uzupełniając opis zdarzenia przyszłego, że pozwolenie na budowę nie klasyfikuje w wyraźny sposób budynku Nr 1 do odpowiedniego grupowania PKOB, natomiast określa go w następujący sposób: „projektowany budynek mieszkalny jednorodzinny to obiekt wolnostojący, podpiwniczony z dwoma kondygnacjami naziemnymi (w tym jedna w kubaturze dachu)”. Pozwolenie odwołuje się następnie do definicji terminu „budynek mieszkalny jednorodzinny”, uregulowanej w art. 3 pkt 2a ustawy prawo budowlane, zgodnie z którą jest to „budynek wolnostojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni nie przekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku”. Zgodnie z treścią pozwolenia „inwestycja spełnia warunki powyższej definicji”. Wyjaśniam, uzupełniając opis zdarzenia przyszłego, że zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (...) (uchwała Rady (...)) obszar obejmujący budynek Nr 1 znajduje się w terenach oznaczonych symbolami „MN/MP-11 – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i pensjonatowej, ZR-10 – tereny łąk, pastwisk i nieużytków, ZL-11 – tereny lasów oraz KDD-04 – tereny dróg publicznych klasy dojazdowej”. Wyjaśniam, uzupełniając opis zdarzenia przyszłego, że umowa najmu ze spółką z o.o. nie określa w wyraźny sposób żadnego konkretnego celu najmu, wyłącza jednak podnajmowanie przedmiotu najmu oraz dokonywanie zmian budowlanych. Ponadto zgodnie z § 11 umowy najmu: W lokalu mieszkalnym, będącym przedmiotem umowy najmu, mieszkać będą: 1. BB 2. CC 3. DD Umowa ponadto zastrzega, że w sprawach nieuregulowanych nią zastosowanie mają przepisy ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz przepisy Kodeksu cywilnego. Wnioskodawczyni nie zna treści stosunków prawnych, umożliwiających ww. trzem osobom korzystanie z lokalu wynajętego przez spółkę z o.o. Dwie ze wskazanych osób (BB i CC) są jednak wspólnikami i członkami zarządu spółki będącej najemcą. Stroną umowy najmu zawartej z Wnioskodawczynią była wyłącznie spółka z o.o. W związku z nieprawidłowo podanymi wcześniej wielkościami powierzchni części budynku przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni przedstawia skorygowane dane, uzupełniając opis w następujący sposób: Powierzchnia całkowita budynku nr 1 wynosi 384 m2. Składa się na nią powierzchnia, przeznaczona do świadczenia usług, wynosząca 103 m2 (26,8% powierzchni całkowitej), a także powierzchnia mieszkaniowa jednorodzinna, wynosząca 281 m2 (73,2% powierzchni całkowitej). Powierzchnia użytkowa budynku nr 1 wynosi 184,55 m2, z tego 65,7 m2 (35,6%) powierzchni przeznaczonej na usługi oraz 118,85 m2 (64,4%) powierzchni mieszkaniowej jednorodzinnej. Pytania 1. Czy sprzedaż Nieruchomości rodzi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych? 2. Czy sprzedaż Nieruchomości podlega podatkowi od towarów i usług, a jeśli tak, to czy jest czynnością opodatkowaną, czy zwolnioną? Przedmiotem niniejszej interpretacji jest pytanie oznaczone we wniosku numerem 1 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania nr 2 w zakresie podatku od towarów i usług zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia. Pani stanowisko w sprawie Ad 1 Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej "u.p.d.o.f.") "opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku." Zgodnie z art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f. "dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów." Powyższe oznacza, że opodatkowanie podatkiem dochodowym wymaga, by uprzednio powstały przychody podlegające opodatkowaniu. Art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f. zawiera listę tzw. źródeł przychodów, podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, m.in. nieruchomości lub ich części, ale tylko jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Co do zasady zatem, aby odpłatne zbycie (np. sprzedaż) nieruchomości nie powodowało powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu, spełnione muszą być dwa warunki: 1. zbycie poza działalnością gospodarczą, 2. upływ pięciu lat podatkowych, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Warunek nr 1 - zbycie poza działalnością gospodarczą Warunek zbycia nieruchomości poza działalnością gospodarczą nie ma charakteru bezwzględnego. W szczególności art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. należy stosować "z zastrzeżeniem ust. 2". Zgodnie zaś z art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f. przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, wykorzystywanych w działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem jednak ust. 3. Z kolei zgodnie z art. 10 ust. 3 u.p.d.o.f. "przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie." Co do zasady zatem zbycie środka trwałego wykorzystywanego w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu, nawet jeśli minął 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. (wynika to szczegółowo z art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f.) Zgodnie jednak z art. 14 ust. 2c u.p.d.o.f. do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 [czyli przychodów z działalności gospodarczej, powstałych ze zbycia środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej], "nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio." Objęcie zatem regulacją art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. budynków mieszkalnych wynika zarówno z art. 10 ust. 3 u.p.d.o.f., jak i art. 14 ust. 2c u.p.d.o.f., a to oznacza, że odpłatne zbycie budynku mieszkalnego nie rodzi przychodu z działalności gospodarczej, mimo jego uprzedniego wykorzystywania w działalności gospodarczej. Należy je natomiast kwalifikować do przychodów ze zbycia majątku "prywatnego", które powstają tylko o tyle, o ile nie minął jeszcze 5-letni okres od końca roku, w którym nieruchomość została nabyta. Należy także rozstrzygnąć, czy znaczenie prawne ma to, że budynek nr 1 ma w części charakter użytkowy, i w takim charakterze był używany. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu "budynek mieszkalny". W jego wykładni na gruncie tejże ustawy podatkowej zasadne staje się zatem odwołanie się do definicji ustalonej w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), Dz.U. z 1999 Nr 112, poz. 1316 ze zm.), zgodnie z którym "budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem." Podobnie orzekł Dyrektor KIS w interpretacji z 6 marca 2018 r. (0113-KDIPT2- 2.4011.37.2018.1.AKR) w analogicznym stanie faktycznym (mniejsza część użytkowa i większa część mieszkalna budynku): "...mając na uwadze regulacje zawarte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że nienastępująca w wykonaniu działalności gospodarczej sprzedaż udziału w budynku mieszkalno-usługowym, którego część parterowa wykorzystywana była przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej do dnia 15 marca 2010 r., której zamierza dokonać Wnioskodawca w drugiej połowie 2018 r. lub później, nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu określonego w wyżej powołanym przepisie. Tym samym nie powstanie u Wnioskodawcy z tego tytułu obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych." Analogicznie także Dyrektor KIS w kolejnej podobnej sprawie (interpretacja z 20 marca 2017 r. nr 3063-ILPB1- 1.4511.99.2017.1.IM): "... planowana sprzedaż zakupionego w 2006 r. budynku mieszkalno-usługowego nie będzie skutkować powstaniem przychodu ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nastąpi ona po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie nieruchomości. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku w kontekście zadanego pytania, w szczególności oparł się na podanej w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawcy informacji, że część mieszkalna przedmiotowego budynku stanowi 143,75 m, natomiast część usługowa stanowi 117,75 m2. W związku z powyższym ponad 50% powierzchni całkowitej budynku stanowi budynek mieszkalny." Mieszkalnej kwalifikacji nieruchomości nie zmienia przy tym faktyczne wykorzystywanie nieruchomości w części do działalności gospodarczej. Należy zauważyć, że ustawa wprost odnosi się do nieruchomości mieszkalnych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, a gdyby zajęcie nieruchomości mieszkalnej na potrzeby działalności gospodarczej samo w sobie pozbawiało ją charakteru mieszkalnego, to przepisy art. 10 ust. 3 i art. 14 ust. 2c u.p.d.o.f. byłyby zbędne. I tak na przykład Dyrektor KIS w interpretacji z 30 czerwca 2020 r. (0115-KDWT.4011.8.2020.1.JŁ) stwierdził, co następuje: "Do odpłatnego zbycia lokali mieszkalnych, w sytuacji gdy są one wynajęte w celach zarobkowych w ramach działalności gospodarczej (wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej), zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych." Ponadto, skoro budynek był wpisany do ewidencji środków trwałych Wnioskodawczyni oraz był faktycznie do tej działalności wykorzystywany, a do tego sprzedaż jest spowodowana zmianą okoliczności życiowych, a nie była z góry zaplanowana (budowa nie była prowadzona w celu sprzedaży budynków), to nie można uznać, że sprzedaż zostanie dokonana w ramach działalności gospodarczej, polegającej na obrocie nieruchomościami. Warunek nr 2 - upływ 5 lat od nabycia nieruchomości Budynek wybudowany na gruncie innym niż oddanym w użytkowanie wieczyste stanowi część składową gruntu (art. 46 § 1, art. 48 oraz art. 235 § 1 k.c.). Budynek taki stanowi zatem jedną nieruchomość wraz z gruntem. Z tego powodu okres 5-letni, wymagany w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., aby nie powstał przychód podatkowy, należy liczyć od końca roku, w którym nabyty został grunt. Tylko w przypadku budowy budynku na gruncie objętym użytkowaniem wieczystym budynek staje się odrębnym przedmiotem własności. To właśnie takiej sytuacji dotyczy okres liczony 5 lat od "wybudowania", o którym mowa w ww. przepisie. Prawidłowość takiego stanowiska potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) w interpretacji z 12 grudnia 2017 r. (0115-KDIT2-1.4011.266.2017.2.DW): "... w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną nieruchomość. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rozdziela bowiem sprzedaży gruntu od sprzedaży budynku stanowiącego jego część składową (w przepisie jest mowa tylko o sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości). Dodatkowo, ww. ustawa nie wskazuje też, by podatnicy musieli w takich przypadkach traktować sprzedaż budynku jako odrębne źródło przychodu w podatku dochodowym. Oznacza to, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Skoro nabycie przez Wnioskodawczynię i jej męża nieruchomości stanowiącej działkę budowlaną do majątku objętego wspólnością ustawową nastąpiło w 2011 r. oznacza to, iż z tą datą należy wiązać skutki podatkowe wynikające ze sprzedaży wybudowanego na niej domu jednorodzinnego. Z powołanych wyżej przepisów wyraźnie bowiem wynika, że sprzedaży budynku mieszkalnego bez względu na datę jego wybudowania, rozpoczęcia czy zakończenia budowy i zgłoszenia budynku do użytkowania zgodnie z przepisami prawa budowlanego nie rozpatruje się odrębnie, ponieważ stanowi on cześć składową gruntu. W związku z tym bieg terminu 5 - letniego, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych liczy się od daty zakupu gruntu, tj. w przedmiotowej sprawie od 2011 r." Analogicznie ten sam organ orzekł w interpretacji z 19 lipca 2019 r. (0115-KDIT2- 1.4011.189.2019.2.MST): "...w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Oznacza to, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek." Podobnie Dyrektor KIS orzekł w interpretacji z 2 czerwca 2022 r. (0113-KDIPT2- 2.4011.457.2022.1.ST) w odniesieniu do gruntu nabytego w 2012 roku, zabudowanego w 2021 roku, a zbytego w 2022 roku: "...nabycie przez Pana nieruchomości, na której wybudowany został budynek letniskowy, nastąpiło w 2012 r. W konsekwencji, termin pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął 31 grudnia 2017 r. Wobec powyższego, sprzedaż jeżeli nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej, dokonana 18 lutego 2022 r. nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem letniskowym, nabytej w 2012 r., nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w tym przepisie." Podsumowując, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni grunt został nabyty w 2015 r., a więc sprzedaż nieruchomości w 2022 roku nie może rodzić powstania przychodu podatkowego. Nie jest tu przeszkodą to, że nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług zakwaterowania, ponieważ, jak wyżej wskazano, budynek ma charakter mieszkalny - a w świetle art. 14 ust. 2c ww. ustawy sprzedaż budynków mieszkalnych, nawet wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie rodzi przychodów z działalności gospodarczej, lecz przychody ze "zbycia prywatnego" (art. 10 ust 1 pkt 8 u.p.d.o.f.), niepowstające po upływie 5 lat od końca roku, w którym nieruchomość została nabyta (w tym przypadku grunt). Pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia Rozpatrzyłem Pani wniosek – 4 października 2022 r. wydałem postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia znak 0114-KDIP3-1.4011.706.2022.4.AC. Postanowienie doręczono Pani 4 października 2022 r. Następnie w odpowiedzi na zażalenie z 11 października 2022 r. (data wpływu 11 października 2022 r.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał 9 grudnia 2022 r. dla Pani postanowienie znak 0114-KDIP3-1.4011.706.2022.5.AC/EC utrzymujące w mocy postanowienie z 4 października 2022 r. znak 0114-KDIP3-1.4011.706.2022.4.AC. Postanowienie doręczono Pani 24 grudnia 2022 r. Skarga na postanowienie 23 stycznia 2023 r. wniosła Pani skargę na to postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Wniosła Pani o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Postępowanie przed sądami administracyjnymi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 października 2022 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.706.2022.4.AC – wyrokiem z 26 października 2023 r. sygn. akt III SA/Wa 542/23 Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 12 czerwca 2024 r. sygn. akt II FSK 119/24 oddalił skargę kasacyjną. Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 12 czerwca 2024 r.. Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.): Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie. Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.: uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku; ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe. Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku. Na dzień wniesienia wniosku i wydania rozstrzygnięcia obowiązywały przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.). Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz.
2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili