0113-KDWPT.4011.4.2025.2.ASZ

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 kwietnia 2025 r wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 19 maja 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie oraz pismami z 29 kwietnia 2025 r. i z 26 maja 2025 r. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego W dniu 25 czerwca 2019 r. wyjechała Pani do Finlandii z zamiarem zamieszkania na stałe. Zgłosiła Pani fakt wyjazdu z zamiarem stałego pobytu w Urzędzie Miasta oraz wymeldowała się z miejsca zamieszkania w Polsce (wg danych w rejestrze PESEL zgłoszenie zostało zarejestrowane 30 lipca 2019 r. przez Urząd Miasta). Zgłosiła Pani wyjazd również do Urzędu Skarbowego oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jak również odpowiednia informacja została przekazana do banku. W dniu 15 lipca 2019 r. zarejestrowała Pani swój pobyt w fińskim urzędzie migracyjnym (posiada Pani elektroniczny certyfikat w j. fińskim). Otrzymała Pani również stały meldunek w Finlandii. W 2019 r. świadczyła Pani pracę w formie zdalnej dla polskiego pracodawcy bezpośredniego z Finlandii. Praca była wykonywana w oparciu o umowę zlecenia. Świadczenie pracy na wyżej wymienionych warunkach miało miejsce od dnia przeprowadzki do końca roku tj. do 2019 r. Pragnie Pani dodać, iż umowa rozpoczęła się przed Pani wyjazdem, ale pracodawca zgodził się na kontynuację współpracy z zagranicy. Podatki oraz składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne (i inne koszty z tym związane) do końca lipca 2019 r. Pani pracodawca opłacał w Polsce. Od 2019 r. podatki oraz składki opłacane były w Finlandii. Pragnie Pani dodać, że w fińskiej deklaracji za 2019 r. uwzględniła Pani dodatkowo dochód z Polski - niemniej jednak mieścił się on w granicach kwoty wolnej. Posiada Pani z tego roku kartę podatkową oraz wyciąg z rejestru przychodów. Złożyła Pani również oświadczenie do polskiego banku o rezydencji podatkowej w Finlandii. Za rok 2019 otrzymała Pani z Polski zwrot podatku w wysokości 600 zł. W listopadzie 2019 r. poznała Pani swojego obecnego męża. W styczniu 2020 r. rozpoczęła Pani związek z obecnym mężem. W 2020 r. od 1 stycznia do końca czerwca pracowała Pani zdalnie dla polskiego pracodawcy w Finlandii na umowie zlecenie. Podatki oraz składki z tej umowy opłacane były wyłącznie w Finlandii. Za rok 2020 r. polski pracodawca dostarczył Pani dokument ITF1-R. Od 14 września 2020 r. rozpoczęła Pani pracę dla fińskiego pracodawcy. Zmieniła Pani pracodawców również na fińskich w grudniu 2021 r. oraz listopadzie 2022 r. (brak przerw w zatrudnieniu). W grudniu 2023 r. w procesie naturalizacji zostało nadane Pani obywatelstwo fińskie oraz został wydany fiński paszport oraz dowód osobisty. W maju 2024 r. wstąpiła Pani w związek małżeński w Finlandii (posiada Pani fiński akt małżeństwa oraz jego polską transkrypcję z polskiego USC). Małżeństwo zostało zawarte przed Agencją Usług Cyfrowych i Danych Ludnościowych, odpowiednikiem naszego USC. 18 czerwca 2024 r. zakończyła Pani pracę dla fińskiego pracodawcy, wymeldowała się z miejsca zamieszkania w Finlandii oraz zakończyło się Pani objęcie obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym w Finlandii. 19 czerwca 2024 r. przeprowadziła się Pani do Polski wraz z mężem oraz rozpoczęła własną działalność gospodarczą. Zgłosiła Pani powrót do kraju i został on zarejestrowany w rejestrze PESEL. 21 czerwca 2024 r. zameldowała się Pani w Polsce. Uzupełnienie wniosku 19 maja 2025 r. udzieliła Pani odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu: a) Od którego roku chce Pani skorzystać z ulgi na powrót? Odpowiedź: W 2025 r. chciałaby Pani skorzystać po raz pierwszy z ulgi na powrót.

b) Czy posiada Pani polskie obywatelstwo? Odpowiedź: Tak, posiada Pani polskie obywatelstwo. c) Czy przyjechała Pani do Polski w czerwcu 2024 r. z zamiarem przesiedlenia się na stałe? Odpowiedź: Tak, przyjechała Pani z zamiarem przesiedlenia się na stałe. d) Czy od momentu przyjazdu do Polski Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajduje się w Polsce? Odpowiedź: Tak, znajduje się. e) Czy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegała Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu? Odpowiedź: Tak, prowadzi Pani działalność gospodarczą od 2024 r. i w związku z tym faktem oraz posiadanym centrum interesów życiowych posiada Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Fakt ten jest potwierdzony certyfikatem rezydencji wydanym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego ...... f) W jakich datach/latach Finlandia traktowała Panią jako swojego rezydenta podatkowego? Odpowiedź: W latach 2019–2024 była Pani traktowana jako rezydent podatkowy Finlandii, co znajduje potwierdzenie w posiadanych certyfikatach rezydencji. Zgodnie z przepisami prawa podatkowego obowiązującymi w tym kraju, po wyprowadzce z Finlandii domniemywa się utrzymanie rezydencji podatkowej przez okres 3 lat. Należy jednak podkreślić, że przepisy te nie wykluczają możliwości zmiany rezydencji podatkowej w sytuacji, gdy podatnik przenosi swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych do innego państwa – co miało miejsce w Pani przypadku. Dodatkowo, zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2021 r. dotyczącymi rezydencji podatkowej oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych w Polsce, w przypadku tzw. podwójnej rezydencji zastosowanie mają reguły kolizyjne określone w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. W oparciu o wskazane reguły kolizyjne, Pani miejscem zamieszkania dla celów podatkowych jest Polska, jako że posiada tu Pani zarówno stałe miejsce zamieszkania, jak i centrum interesów życiowych. g) Czy od momentu wyjazdu do Finlandii do czerwca 2024 r.: - Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajdowało się w Finlandii? - podlegała Pani w Finlandii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu? Odpowiedź: Tak, w tym okresie Pani centrum interesów życiowych znajdowało się w Finlandii i podlegała tam Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. h) Czy miała Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres pobytu zagranicą? Odpowiedź: Tak, posiadała Pani miejsce zamieszkania w Polsce od urodzenia do dnia wyjazdu do Finlandii. i) Czy nie miała Pani miejsca zamieszkania na terytorium Polski w okresie: - trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio 2024 r. (tj. w latach 2021- 2023) oraz - od początku 2024 r. do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadziła się Pani do Polski? Odpowiedź: Tak, potwierdza Pani, że w latach 2021–2023 oraz od początku 2024 r. do dnia poprzedzającego Pani powrót nie posiadała Pani miejsca zamieszkania w Polsce. j) Czy posiada Pani certyfikat rezydencji lub inny dowód/inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza Polską w latach 2021-2023 oraz w 2024 r. do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadziła się Pani do Polski (np. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy lub inne – prosimy wyjaśnić jakie)? Odpowiedź: Tak, posiada Pani dokumentację potwierdzającą rezydencję podatkową poza terytorium Polski w latach 2021–2023 oraz w 2024 r. do dnia poprzedzającego przeprowadzkę. W szczególności są to: - Zbiorczy certyfikat rezydencji podatkowej za lata 2019–2024; - Certyfikat zameldowania wydany przez Agencję Usług Cyfrowych i Danych Ludnościowych (odpowiednik polskiego USC); - Umowa najmu mieszkania; - Zbiorcze świadectwa pracy za lata 2020–2021 oraz 2022–2024; - Świadectwo pracy za rok 2021–2022; - List potwierdzający przyjęcie na studia w 2019 r.; - List o przyjęciu na studia w 2022 r. oraz dyplom ukończenia studiów. k) Czy po przeprowadzeniu się do Polski w czerwcu 2024 r. uzyskała Pani: - w Polsce wyłącznie dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej? Jaka jest forma opodatkowania prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej? Czy poza ww. dochodami uzyskuje Pani w Polsce również inne dochody (z jakiego tytułu, jak opodatkowane)? - dochody z Finlandii? Jeżeli tak, prosimy wskazać z jakiego tytułu. Odpowiedź: Po powrocie do Polski rozpoczęła Pani prowadzenie działalności gospodarczej opodatkowanej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Dodatkowo otrzymała Pani przelew tytułem ostatniego wynagrodzenia od fińskiego pracodawcy, który został wykazany w zeznaniu PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-36 za 2024 r. W 2024 r. osiągnęła Pani również dochody z kapitałów pieniężnych: - .... EUR z tytułu dywidendy, - .... EUR z tytułu odsetek bankowych. Dochody te zostały wykazane w zeznaniu PIT-38 za 2024 r. Poza powyższymi nie uzyskała Pani żadnych innych dochodów ani w Polsce, ani w Finlandii. l) Czy korzystała Pani wcześniej w całości lub w części z ulgi na powrót? Odpowiedź: Nie, nigdy wcześniej nie korzystała Pani z ulgi na powrót – ani w całości, ani w części.

Pytanie

Czy w opisanych okolicznościach jest Pani uprawniona do ulgi na powrót, czyli zwolnienia podatkowego w ramach podatku dochodowego od osób fizycznych z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT? Pani stanowisko w sprawie Pani zdaniem, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje pod warunkiem, że:

1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz 2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym: a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz 3) podatnik: a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej; 4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz 5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W odniesieniu do warunku 1 pragnie Pani podkreślić, iż po przeniesieniu miejsca zamieszkania do Polski podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Spełnia Pani, również warunek numer 2 – bowiem w okresie poprzedzającym 3 lata podatkowe jak również w okresie od stycznia do czerwca 2024 r. nie posiadała Pani miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Warunek 3 również Pani spełnia, gdyż posiada obywatelstwo polskie. Warunek 5 przedmiotowego przepisu nie dotyczy on Pani sytuacji, gdyż zamierza Pani po raz pierwszy skorzystać z przedmiotowego zwolnienia. W odniesieniu do warunku 4 – przedkłada Pani w załączeniu do niniejszego wniosku certyfikat rezydencji uzyskany z fińskiej administracji podatkowej, który potwierdza Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie 2019-2024. W Pani ocenie fakt świadczenia w tym okresie pracy na rzecz podmiotu polskiego nie jest przesłanką wykluczającą z prawa do przedmiotowej ulgi. Pragnie Pani w tym miejscu odwołać się do Objaśnień Ministerstwa Finansów z dnia 29 kwietnia 2021 r. zatytułowanych REZYDENCJA PODATKOWA ORAZ ZAKRES OBOWIĄZKU PODATKOWEGO OSÓB FIZYCZNYCH W POLSCE, które to wyznaczają ramy interpretacyjne dla celów ustalenia miejsca zamieszkania dla celów podatkowych. I tak też kryteria ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych osoby fizycznej zawarte są w art. 3 ust. 1a ustawy PIT w myśl, którego: Osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski jeżeli: 1) posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Definicja miejsca zamieszkania, zawarta w ustawie PIT, obejmuje dwa kryteria: pobyt na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym lub posiadanie na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych rozumianego jako centrum interesów osobistych lub centrum interesów gospodarczych. Spójnik „lub” oznacza, że spełnienie przynajmniej jednego z tych kryteriów pozwala uznać podatnika za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Jednocześnie każde z tych kryteriów należy rozpatrywać samodzielnie i niezależnie. Istnienie w Polsce ośrodka interesów życiowych oznacza posiadanie ścisłych powiązań osobistych lub gospodarczych z Polską. Każda z tych przesłanek podlega samodzielnej ocenie, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że podatnik posiada ośrodek interesów życiowych w Polsce. Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. Mając na względzie powyższe objaśnienia uważa Pani, iż w odniesieniu do Pani stanu faktycznego, miejsce zamieszkania dla celów podatkowych nie znajdowało się na terytorium Polski a Finlandii, o czym świadczą ścisłe powiązania osobiste występujące w Finlandii, jak również współmałżonek z którym prowadzone było gospodarstwo domowe w tym kraju, czy też edukacja oraz praca która odbywała się w Finlandii. Podczas gdy w Polsce w tym okresie nie posiadała Pani żadnego majątku nieruchomego ani dochodów czy inwestycji, od których konieczne byłoby płacenie podatku dochodowego. Mając na uwadze powyższe, uważa Pani iż spełnia wszystkie warunki o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 142 (winno być art. 21 ust. 1 pkt 152) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a co za tym, idzie jest Pani uprawniona do skorzystania w okresie 4 następujących po sobie latach na zwolnienie przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej do wysokości 85 528 zł.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte: a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44. Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy: Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy: Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że: 1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz 2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym: a. trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz b. okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz 3) podatnik: a. posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub b. miał miejsce zamieszkania: - nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub - na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz 4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz 5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy: Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł. Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 powołanej ustawy. Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP. Oceniając możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy, w pierwszej kolejności należy ustalić od kiedy – w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może Pani być uznaną za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, tj. kiedy nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania do Polski. Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy: Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Na podstawie art. 3 ust. 1a tej ustawy: Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy: Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Z art. 4a powołanej ustawy wynika, że: Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Wyżej zacytowany przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów. Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych. Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy). Z treści wniosku wynika, że przyjechała Pani do Polski 19 czerwca 2024 r., z zamiarem przesiedlenia się na stałe. Od momentu przyjazdu do Polski Pani ośrodek interesów życiowych znajduje się w Polsce. Zatem, od tego momentu podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski. W związku z powyższym, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony. Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy. Z informacji zawartych we wniosku i jego uzupełnieniu wynika, że w dniu 25 czerwca 2019 r. wyjechała Pani do Finlandii z zamiarem zamieszkania na stałe. W dniu 15 lipca 2019 r. zarejestrowała Pani swój pobyt w fińskim urzędzie migracyjnym. Otrzymała Pani również stały meldunek w Finlandii. W 2019 r. świadczyła Pani pracę w formie zdalnej dla polskiego pracodawcy bezpośredniego z Finlandii. Praca była wykonywana w oparciu o umowę zlecenia. Podatki oraz składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne (i inne koszty z tym związane) do końca lipca 2019 r. Pani pracodawca opłacał w Polsce. Od 2019 r. podatki oraz składki opłacane były w Finlandii. W fińskiej deklaracji za 2019 r. uwzględniła Pani dodatkowo dochód z Polski. Posiada Pani z tego roku kartę podatkową oraz wyciąg z rejestru przychodów. Złożyła Pani również oświadczenie do polskiego banku o rezydencji podatkowej w Finlandii. Od 1 stycznia do końca czerwca 2020 r. pracowała Pani zdalnie dla polskiego pracodawcy w Finlandii na umowie zlecenie. Podatki oraz składki z tej umowy opłacane były wyłącznie w Finlandii. Za rok 2020 r. polski pracodawca dostarczył Pani dokument ITF1-R. Od 14 września 2020 r. rozpoczęła Pani pracę dla fińskiego pracodawcy. W grudniu 2023 r. w procesie naturalizacji zostało nadane Pani obywatelstwo fińskie oraz został wydany fiński paszport oraz dowód osobisty. W maju 2024 r. wstąpiła Pani w związek małżeński w Finlandii (posiada Pani fiński akt małżeństwa oraz jego polską transkrypcję z polskiego USC). W latach 2019–2024 była Pani traktowana jako rezydent podatkowy Finlandii, co znajduje potwierdzenie w posiadanych certyfikatach rezydencji. Od momentu wyjazdu do Finlandii do czerwca 2024 r. Pani centrum interesów życiowych znajdowało się w Finlandii i podlegała tam Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Posiada Pani dokumentację potwierdzającą rezydencję podatkową poza terytorium Polski w latach 2021–2023 oraz w 2024 r. do dnia poprzedzającego przeprowadzkę. 18 czerwca 2024 r. zakończyła Pani pracę dla fińskiego pracodawcy, wymeldowała się z miejsca zamieszkania w Finlandii oraz zakończyło się Pani objęcie obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym w Finlandii. 19 czerwca 2024 r. przeprowadziła się Pani do Polski wraz z mężem oraz rozpoczęła własną działalność gospodarczą. Zgłosiła Pani powrót do kraju i został on zarejestrowany w rejestrze PESEL. 21 czerwca 2024 r. zameldowała się Pani w Polsce. Zatem, spełniła Pani również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy. Co równie istotne, jednym z wymagań, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy jest posiadanie obywatelstwa polskiego, który to warunek również Pani spełniła, bowiem jak Pani wskazała w opisie sprawy posiada Pani obywatelstwo polskie. Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 tej ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia. Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika. Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy. Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.): Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody. W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że posiada Pani dokumentację potwierdzającą rezydencję podatkową poza terytorium Polski w latach 2021–2023 oraz w 2024 r. do dnia poprzedzającego przeprowadzkę. W szczególności są to: zbiorczy certyfikat rezydencji podatkowej za lata 2019–2024, certyfikat zameldowania wydany przez Agencję Usług Cyfrowych i Danych Ludnościowych (odpowiednik polskiego USC), umowa najmu mieszkania, zbiorcze świadectwa pracy za lata 2020–2021 oraz 2022–2024, świadectwo pracy za rok 2021–2022, list potwierdzający przyjęcie na studia w 2019 r., list o przyjęciu na studia w 2022 r. oraz dyplom ukończenia studiów. Z treści wniosku wynika, że posiada Pani certyfikat rezydencji oraz inne dokumenty potwierdzające, że Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem do Polski znajdowało się w Finlandii. Spełniła Pani zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie, w sposób oczywisty spełniła Pani również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, jako że skorzystanie z przedmiotowej ulgi jest możliwe dopiero poczynając od rozliczenia za rok 2024 lub od roku 2025 – jak to ma miejsce w Pani przypadku. Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że ma Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w limitowanej wysokości w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego. Przedmiotowym zwolnieniem od opodatkowania, zgodnie z Pani zapytaniem, może Pani objąć przychody uzyskiwane z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Zgodnie z Pani wolą, może Pani skorzystać z tej ulgi w 2025 r. Wobec tego, Pani stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.