Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
26 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił
go Pan pismem z 5 marca 2025 r. oraz – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 4 maja
2025 r. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Przed opisaniem stanu faktycznego, Wnioskodawca informuje o prawdopodobnie
ważnych dla sprawy detalach: Jego żona jest Japonką, ślub został zawarty w Polsce w 2022
r. oraz oficjalnie zarejestrowany w Japonii poprzez Ambasadę Japonii w Polsce. Od
czerwca 2024 r. Wnioskodawca posiada również kartę rezydenta Japonii (japońska wiza
małżeńska), dzięki czemu może tam przebywać oraz pracować bez ograniczeń przez 3
lata. Nie miał On natomiast zarejestrowanej rezydencji w Japonii w roku 2024 (posiadanie
karty rezydenta nie jest równe rejestracji rezydencji).
Stan faktyczny: Od października 2021 r. Wnioskodawca jest zatrudniony przez japońską
firmę z oddziałem w Polsce. W roku 2024 rozpoczął podróż służbową, wysłano Go z
oddziału polskiego do oddziału japońskiego w Tokio (ta sama firma, różne oddziały).
Podróż służbowa trwała od 13 stycznia (wylot 12) 2024 r. do 31 lipca 2024 r. Po 31 lipca
2024 r. Wnioskodawca został w Japonii po złożeniu przez Niego wniosku do pracodawcy w
Polsce o pracę zdalną z Japonii. Pomimo zmiany z podróży służbowej na pracę zdalną z
Japonii, wykonywał On te same obowiązki, dalej będąc zatrudnionym przez pracodawcę w
Polsce. Zmieniły się jedynie warunki, w jaki sposób polski pracodawca wspiera
Wnioskodawcę, m.in. podczas pracy zdalnej z innego kraju Wnioskodawca sam pokrywa
wszystkie koszty pobytu, prywatnie. Wyleciał z Japonii z powrotem do Polski dnia 20
października 2024 r.
Poniżej podaje konkretne daty przebywania w Japonii, z uwzględnieniem wjazdów i
wyjazdów. Załączone są również skany paszportu z pieczątkami wjazdów i wyjazdów.
Centrum interesów życiowych Wnioskodawcy w roku 2024 znajdowało się w Japonii,
ponieważ Jego żona przebywała z Nim na terenie Japonii, a wszystkie Jego aktywności
zawodowe i codzienne życie koncentrowały się w tym kraju. Liczba dni kalendarzowych, w
których przebywał w Japonii przekroczyła 183 dni w roku 2024.
Wnioskodawca informuje, że podczas całego poniższego okresu był zatrudniony przez
oddział w Polsce i wypłatę otrzymywał od oddziału w Polsce, w PLN, na konto polskie. Nie
był bezpośrednio zatrudniony przez oddział japoński oraz nie otrzymywał pensji/pieniędzy
od oddziału japońskiego. Wnioskodawca nie wie, czy Japonia uznaje Go za rezydenta
podatkowego za rok 2024. Będzie się również konsultował w tej sprawie ze stroną
japońską. Nie składał tam jeszcze żadnych dokumentów podatkowych do tej pory.
Daty, wszystkie z roku 2024: 12 stycznia - wylot z Polski do Japonii. 13 stycznia - dzień
wjazdu do Japonii z tytułu podróży służbowej. 5 kwietnia - urlop, wylot z Japonii do
Tajlandii. 9 kwietnia - wylot z Tajlandii do Japonii. 10 kwietnia - ponowny wjazd do Japonii
(kontynuacja podróży służbowej). 21 kwietnia - wylot z Japonii na Filipiny, podróż służbowa
z ramienia pracodawcy w Polsce. 27 kwietnia - wylot z Filipin do Japonii. 28 kwietnia -
ponowny wjazd do Japonii (kontynuacja podróży służbowej). 27 maja - wylot z Japonii do
Polski w celu załatwienia spraw administracyjnych w polskim oddziale pracodawcy.
Podczas tej wizyty Wnioskodawca otrzymał wizę małżeńską od Ambasady Japonii w
Polsce, na podstawie dokumentów otrzymanych w Japonii. 28 maja - wjazd do Polski. 9
czerwca - wylot z Polski do Japonii. 10 czerwca - ponowny wjazd do Japonii (kontynuacja
podróży służbowej), otrzymanie karty rezydenta Japonii na podstawie japońskiej wizy
małżeńskiej, podczas kontroli paszportowej. Od 20 października - wylot z Japonii do Polski,
do końca roku 2024 Wnioskodawca przebywał w Polsce. Wnioskodawca informuje
również, że złożył wniosek w e-Urzędzie Skarbowym o wydanie zaświadczenia rezydencji
podatkowej w Polsce.
Uzupełnienie wniosku
Poniższe doprecyzowanie odnosi się jedynie do roku podatkowego 2024.
W 2024 r. Wnioskodawca był zatrudniony na podstawie umowy o pracę przez polski
oddział międzynarodowej firmy. Przez ponad 183 dni przebywał w Japonii – początkowo w
ramach delegacji służbowej, a następnie, (po zakończeniu oficjalnej delegacji, na Jego
wniosek i za zgodą pracodawcy) wykonywał pracę zdalnie z Japonii. Nie był zatrudniony
przez oddział japoński – przez cały czas pozostawał pracownikiem polskiej jednostki firmy.
Przez cały 2024 rok wynagrodzenie Wnioskodawcy było wypłacane przez polski oddział,
który również odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy w Polsce. Otrzymał PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11 i
złożył zeznanie PIT-37.
Jednocześnie, biorąc pod uwagę fakt przebywania w Japonii w roku 2024 przez ponad 183
dni oraz stałego pobytu małżonki Wnioskodawcy w Japonii w tym samym czasie – Jego
centrum interesów osobistych i życiowych znajdowało się w Japonii. Tam również
prowadził codzienne życie i aktywność społeczną.
Po konsultacji z japońskimi organami podatkowymi Wnioskodawca otrzymał informację,
że powinien zapłacić podatek za okres, w którym przebywał w Japonii, tj. 259 dni. Na tej
podstawie zapłacił również podatek w Japonii, aby uniknąć odsetek i sankcji w przypadku
potwierdzenia ich stanowiska. Wysokość dochodu do opodatkowania w Japonii została
przez Wnioskodawcę wyliczona proporcjonalnie do liczby dni przebywania na terytorium
Japonii (259/365), zgodnie z instrukcjami otrzymanymi od urzędu japońskiego.
Obecnie, w związku z faktem, że Wnioskodawca zapłacił podatek zarówno w Polsce, jak i w
Japonii, stara się ustalić, które państwo było właściwe do opodatkowania Jego dochodu za
2024 r., oraz od którego państwa może wystąpić o ewentualny zwrot podatku – zgodnie z
zasadami zawartymi w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a
Japonią.
Podstawą zatrudnienia Wnioskodawcy w roku 2024 była umowa o pracę zawarta z
polskim oddziałem międzynarodowej firmy. W 2024 r. nie był zatrudniony przez oddział
japoński.
Jego pobyt na terytorium Japonii miał charakter delegacji służbowej, a następnie – po
zakończeniu formalnej delegacji – wykonywał pracę zdalnie z Japonii za zgodą pracodawcy
w Polsce (na Jego wniosek, po zakończeniu oficjalnej podróży służbowej). Polski i japoński
oddział to ta sama firma.
Wykonywana przez Wnioskodawcę praca miała charakter pracy biurowej, polegającej na
zarządzaniu projektem. Przez cały rok 2024 świadczył pracę na rzecz polskiego oddziału.
Obecność Wnioskodawcy w Japonii wynikała z delegacji służbowej (później pracy zdalnej,
tak jak wyżej opisane) oraz współpracy pomiędzy oddziałem w Polsce, oddziałami
zagranicznymi, w tym japońskim. Formalnie i faktycznie pozostawał zatrudniony wyłącznie
przez pracodawcę polskiego.
Przez cały rok 2024 pracodawca w Polsce odprowadzał w imieniu Wnioskodawcy zaliczki
na podatek dochodowy od osób fizycznych w Polsce.
Wnioskodawca otrzymał od pracodawcy informację PIT-11 za rok 2024.
Wnioskodawca złożył w Polsce zeznanie podatkowe za rok 2024 na formularzu PIT-37.
W roku 2024 Wnioskodawca przebywał na terytorium Japonii przez okres przekraczający
183 dni (259 dni). Pobyt ten wynikał z delegacji służbowej oraz późniejszej pracy zdalnej
wykonywanej za zgodą pracodawcy (na wniosek Wnioskodawcy). Jego żona przebywała z
Nim w Japonii przez cały okres Jego pobytu. W Japonii koncentrowało się codzienne życie
Wnioskodawcy, aktywność osobista oraz zawodowa.
W roku 2024 Jego powiązania osobiste znajdowały się głównie w Japonii. Przebywał tam z
małżonką i prowadził życie codzienne. Powiązania z Polską miały charakter ograniczony i
sprowadzały się do kontaktów z rodziną oraz znajomymi za pomocą środków komunikacji
zdalnej (telefon, komunikatory internetowe).
W roku 2024 osiągał dochody wyłącznie ze źródeł położonych w Polsce, tj. z tytułu umowy
o pracę z pracodawcą polskim. Dodatkowo Wnioskodawca uzyskiwał niewielki dochód z
tytułu odsetek od środków pieniężnych zgromadzonych na koncie oszczędnościowym
prowadzonym przez Bank z siedzibą w Polsce.
W roku 2024 nie uzyskiwał On żadnych dochodów na terytorium Japonii, ani z tytułu
działalności gospodarczej, ani z innych źródeł (umowy cywilnoprawne, odsetki, kapitały
pieniężne itp.).
W roku 2024 nie posiadał nieruchomości, inwestycji kapitałowych, kredytów, pojazdów
mechanicznych ani w Polsce, ani w Japonii. Wnioskodawca posiadał konta bankowe w
Polsce oraz publiczne ubezpieczenie zdrowotne wynikające z tytułu zatrudnienia w Polsce.
W Japonii posiadał majątek ruchomy o charakterze codziennego użytku, tj. urządzenia
elektroniczne (smartfony, komputery, tablety itp.) oraz inne ruchomości (np. meble,
lodówka, pralka itd.).
W roku 2024 nie należał do żadnych organizacji społecznych, politycznych, kulturalnych,
obywatelskich, klubów – ani w Polsce, ani w Japonii. Jego aktywność społeczna i
towarzyska koncentrowała się w Japonii – uczestniczył w spotkaniach towarzyskich,
wydarzeniach kulturalnych.
Pomiędzy Wnioskodawcą a Jego małżonką obowiązuje wspólność majątkowa. Nie
posiadają dzieci. W 2024 r. małżonka Wnioskodawcy nie pozostawała na Jego utrzymaniu.
Posiadała własne źródło dochodu i była samodzielna finansowo.
Wskazanie adnotacji dotyczącej statusu rezydenta w skanie paszportu (pieczątka z
czerwca 2024 r.) miało charakter pomocniczy i służyło uzupełnieniu opisu sytuacji
faktycznej. Wnioskodawca ma świadomość, że dokumenty załączone do wniosku nie
podlegają merytorycznej analizie przez organ interpretacyjny.
Pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w którym Wnioskodawca:
- w roku podatkowym 2024 był zatrudniony przez polski oddział firmy na podstawie
umowy o pracę,
- przebywał na terytorium Japonii przez łącznie 259 dni (najpierw w ramach delegacji
służbowej, a następnie pracy zdalnej za zgodą pracodawcy (na Jego wniosek),
- całość wynagrodzenia była wypłacana przez pracodawcę polskiego, który
odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy w Polsce przez cały rok,
- złożył zeznanie podatkowe PIT-37 w Polsce za 2024 r.,
- jednocześnie, po konsultacji z japońskimi organami podatkowymi otrzymał
informację, że powinien zapłacić podatek w Japonii za okres, w którym przebywał w
Japonii, tj. 259 dni w roku 2024,
- wysokość dochodu do opodatkowania w Japonii została przez Niego wyliczona
proporcjonalnie do liczby dni przebywania na terytorium Japonii (259/365),
- Jego centrum interesów życiowych w 2024 r. znajdowało się w Japonii (przebywał tam
z małżonką, nie posiadał ruchomości i nieruchomości w Polsce, nie uzyskiwał
dochodów z Japonii),
- oraz z uwzględnieniem przepisów art. 3 ust. 1 i 1a, art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych oraz art. 4, 15 i 23 umowy zawartej między Polską
a Japonią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania,
powstaje po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w Polsce od całości
dochodu uzyskanego w 2024 r., czy też – w świetle umowy o unikaniu podwójnego
opodatkowania – część dochodu przypadająca na okres 259 dni Jego pobytu w Japonii,
za który zapłacił podatek w Japonii, powinna zostać wyłączona z opodatkowania na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako dochód podlegający opodatkowaniu w Japonii
i odpowiednio proporcjonalnie zwrócona?
Pana stanowisko w sprawie (po uzupełnieniu)
Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym dochód uzyskany przez
Niego w 2024 r. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę zawartej z polskim
oddziałem firmy powinien – w części odpowiadającej okresowi Jego pobytu w Japonii –
zostać wyłączony z opodatkowania w Polsce. Podstawę tego stanowiska stanowią przepisy
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz postanowienia umowy zawartej
między Polską a Japonią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.
W 2024 r. Wnioskodawca przebywał na terytorium Japonii przez 259 dni. W tym czasie
wykonywał obowiązki służbowe – początkowo w ramach delegacji służbowej, a następnie
(po zakończeniu oficjalnej delegacji, na Jego wniosek i za zgodą pracodawcy) w trybie
pracy zdalnej. Przez cały okres pozostawał formalnie i faktycznie zatrudniony przez
polskiego pracodawcę, który wypłacał wynagrodzenie oraz odprowadzał zaliczki na
podatek dochodowy w Polsce.
Po konsultacji z japońskimi organami podatkowymi Wnioskodawca uzyskał informację, że
powinien zapłacić podatek dochodowy w Japonii za okres, w którym fizycznie
przebywałem na jej terytorium – tj. za 259 dni w 2024 r. Podatek ten został przez
Wnioskodawcę zapłacony, a wysokość podstawy opodatkowania została wyliczona
proporcjonalnie do części wynagrodzenia przypadającej na ten okres – zgodnie z
wytycznymi japońskiego urzędu.
Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o PIT oraz art. 4 umowy z Japonią, rezydencją podatkową
Wnioskodawcy w 2024 r. była Japonia – przebywał tam przez ponad 183 dni wraz z
małżonką i tam też znajdowało się centrum interesów życiowych Wnioskodawcy.
W związku z tym, na podstawie art. 15 i art. 23 ww. umowy oraz art. 27 ust. 9 ustawy o PIT,
dochód uzyskany w okresie Jego pobytu w Japonii podlega opodatkowaniu w tym
państwie, a Polska – jako kraj wypłaty – powinna zastosować metodę wyłączenia z
progresją.
W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy nie powstaje obowiązek podatkowy w
Polsce w zakresie tej części dochodu, która została już opodatkowana w Japonii za 259 dni
pobytu. W efekcie zapłacony w Polsce podatek w tej części powinien – zgodnie z
obowiązującymi przepisami – podlegać proporcjonalnemu zwrotowi w odpowiednim
trybie.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów
(przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony
obowiązek podatkowy).
Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca
zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów
(przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony
obowiązek podatkowy).
Natomiast w oparciu o treść art. 3 ust. 2b ustawy:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody
(przychody) z:
1) pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego
stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2) działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez
względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3) działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w
tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do
takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia
jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych
niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku
giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z
realizacji praw z nich wynikających;
5a) umorzenia, odkupienia, wykupienia i unicestwienia w inny sposób tytułów
uczestnictwa w funduszach kapitałowych utworzonych na podstawie przepisów
obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz odpłatnego zbycia tych tytułów
uczestnictwa;
6) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków
w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu
inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i
praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem
posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa
lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej
osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego
inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią
nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do
takich nieruchomości;
6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów
uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
7) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub
potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne
nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub
zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia
umowy i wykonania świadczenia;
8) niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.
W myśl art. 4a ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim
obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik
podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.
Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają
miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich
dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast
jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił
podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w
Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Z opisu stanu faktycznego wynika, że jest Pan zatrudniony przez polski oddział japońskiej
firmy. W 2024 r. rozpoczął Pan podróż służbową, wysłano Pana z oddziału polskiego do
oddziału japońskiego w Tokio, a następnie świadczył Pan pracę zdalnie z Japonii.
Przebywał Pan w Japonii 259 dni. Pomimo zmiany z podróży służbowej na pracę zdalną z
Japonii, wykonywał Pan te same obowiązki, dalej będąc zatrudnionym przez pracodawcę
w Polsce. Nie miał Pan zarejestrowanej rezydencji Japonii w 2024 r. i złożył Pan wniosek o
wydanie zaświadczenia rezydencji podatkowej w Polsce.
W związku z powyższym, w niniejszej sprawie zastosowanie będą miały postanowienia
Umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o unikaniu podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Tokio dnia 20 lutego
1980 r. (Dz. U. z 1983 r. nr 12 poz. 60).
Przy czym wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Japonia notyfikowały ww. Umowę
polsko-japońską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego
prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i
przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu
dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369). Dniem wejścia w życie postanowień
Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Japonii dzień 1 stycznia
2019 r.
Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu
podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa jak protokół zmieniający). W
praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu
podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami
Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).
Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane
równolegle z umową między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią, z uwzględnieniem
stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.
Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 6 czerwca
2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki
traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy
opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r.
(Dz. U. z 2018 r. poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Japonii zostało
przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie mocy
obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Japonią Konwencji
wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu
zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w
Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowania w realizacji postanowień Umowy
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o unikaniu podwójnego opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Tokio dnia 20 lutego 1980 r. (Dz. U. z
2019 r., poz. 145).
Przepisy Konwencji MLI mają zatem zastosowanie do dochodów z pracy najemnej, które
osiągnął Pan w 2024 r.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy:
Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21, pensje, płace i inne
podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu
tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim
Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią
wynagrodzenie może być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie.
W myśl art. 15 ust. 2 ww. umowy:
Bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce
zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w
drugim Umawiającym się Państwie, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w
pierwszym Umawiającym się Państwie, jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim Umawiającym się Państwie łącznie nie dłużej niż 183
dni podczas roku kalendarzowego oraz
b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który
nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Umawiającym się Państwie,
oraz
c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą
pracodawca posiada w drugim Umawiającym się Państwie.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy polsko-japońskiej, wynagrodzenie osoby mającej
miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu w Polsce, chyba że praca
wykonywana jest na terytorium Japonii. W takim przypadku, dochód ten może być
opodatkowany zarówno w Japonii, jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.
Co do zasady zatem pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma
zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana. Za miejsce wykonywania pracy
należy uznać natomiast zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy
wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.
Natomiast art. 15 ust. 2 ww. umowy określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z
którym takie wynagrodzenie uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w
Polsce z pracy wykonywanej w Japonii podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie
rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule
warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie
podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w ust. 1 tego artykułu, czyli w państwie,
w którym praca jest wykonywana (w Japonii) oraz w państwie miejsca zamieszkania (w
Polsce).
W konsekwencji, ponieważ w 2024 r. przebywał Pan na terytorium Japonii ponad 183 dni,
co jest równoznaczne z niespełnieniem przesłanki określonej w art. 15 ust. 2 lit. a) ww.
Umowy, Pana dochód uzyskany w 2024 r. podlega opodatkowaniu – stosownie do art. 15
ust. 1 ww. Umowy zarówno w Polsce, jak i w Japonii.
Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy
zastosować właściwą metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu.
Zauważam, że zarówno Polska, jak i Japonia ratyfikowały Konwencję MLI. Na wniosek
Polski zmieniono formę rozliczania zagranicznych dochodów z Japonią.
Do dochodów z pracy najemnej osiągniętych przed 2019 r. (tj. przed ratyfikacją Konwencji
MLI) przez polskiego rezydenta podatkowego z tytułu pracy wykonywanej w Japonii
stosowana była metoda wyłączenia z progresją.
Natomiast do dochodów uzyskanych po 1 stycznia 2019 r. zastosowanie znajdzie metoda
odliczenia proporcjonalnego.
Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 6 Konwencji MLI (który zastąpił art. 23 ust. 1 lit. a) Umowy
polsko-japońskiej):
a) W przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej
się Jurysdykcji uzyskuje dochód lub posiada majątek, które zgodnie z
postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza
Konwencja, mogą być opodatkowane przez drugą Umawiającą się Jurysdykcję (z
wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez tę
drugą Umawiającą się Jurysdykcję wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także
dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę
na terytorium tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji), pierwsza wymieniona
Umawiająca się Jurysdykcja zezwoli na:
i) odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od
dochodu zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji;
ii) odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od
majątku zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.
Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub
od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki
dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w tej drugiej Umawiającej się
Jurysdykcji.
b) Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Umowy Podatkowej, do której ma
zastosowanie niniejsza Konwencja, dochód uzyskany lub majątek posiadany
przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się
Jurysdykcji jest zwolniony z opodatkowania przez tę Umawiającą się Jurysdykcję,
wówczas ta Umawiającą się Jurysdykcja może przy obliczaniu kwoty podatku od
pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub
majątek.
W konsekwencji, w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w
Polsce uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami Umowy może być
opodatkowany przez Japonię (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na
opodatkowanie przez Japonię wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem
uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium
Japonii), Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej
podatkowi od dochodu zapłaconemu w Japonii.
Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu,
obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód, który może być
opodatkowany w Japonii.
Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Umowy dochód uzyskany przez osobę
mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w
Polsce, wówczas Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu
takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód.
Wobec powyższego do dochodów, które uzyskał Pan w 2024 r. z tytułu pracy wykonywanej
w Japonii zastosowanie ma metoda proporcjonalnego zaliczenia.
W myśl art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu
działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł
przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o
unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody
określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita
Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy
się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów
odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie.
Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed
dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w
państwie obcym.
Zatem, zgodnie z metodą odliczenia proporcjonalnego, podatnik, który osiąga dochody z
pracy najemnej za granicą jest zobowiązany do wykazania łącznych dochodów (zarówno
krajowych, jak i zagranicznych) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego
według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to
możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód
uzyskany w obcym państwie.
Na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego
wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym,
w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku
podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w
dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
W efekcie Pan, tj. podatnik pracujący w Japonii musi się rozliczyć przed polskim urzędem
skarbowym i wykazać w deklaracji PIT-36 z załącznikiem ZG zarówno polski, jak i
zagraniczny dochód. Tak ustalony dochód podlega opodatkowaniu w Polsce. Przy
obliczaniu podatku należnego w Polsce ma Pan jednak możliwość proporcjonalnego
odliczenia podatku zapłaconego za granicą (tj. w Japonii), a nie jak Pan wskazał metodą
wyłączenia z progresją.
Z uwagi na powyższe Pana stanowisko jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który
obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna
(tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.