0113-KDIPT2-3.4011.225.2025.2.NM

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu świadczenia pracy w transporcie międzynarodowym jako maszynista. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 25 kwietnia 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną (dalej: Wnioskodawca) posiadającą obywatelstwo czeskie oraz status rezydenta podatkowego w Czechach. Wnioskodawca posiada stałe miejsce zamieszkania w Czechach i w tym państwie znajduje się Jego ośrodek interesów życiowych (w Czechach posiada dom, w tym też państwie ma też bliższą i dalszą rodzinę, jak również tam koncentruje się Jego życie osobiste, kulturalne, społeczne, itp.). Wnioskodawca zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę, zawartej zgodnie z przepisami czeskiego prawa pracy, w spółce ... (dalej: Spółka), na stanowisku maszynisty pociągów towarowych. Wnioskodawca świadczy na rzecz Spółki (posiadającej rezydencję podatkową w Czechach) pracę polegającą na obsłudze (prowadzeniu) pociągów towarowych (należących do Spółki), w tym w ramach tzw. usług transportu międzynarodowego. Znaczna część powyższych obowiązków pracowniczych Wnioskodawcy obejmuje prowadzenie pociągów na trasach pomiędzy destynacjami w Czechach i w Polsce (np. transport danych towarów z określonego miejsca w Czechach do określonego miejsca w Polsce a następnie, w ramach trasy powrotnej, transport kolejnych towarów z określonego miejsca w Polsce do określonego miejsca w Czechach). W związku z wykonywaniem powyższych obowiązków, nie można wykluczyć, że Wnioskodawca, jako maszynista pociągów towarowych w ramach świadczenia przez Spółkę usług transportu międzynarodowego, będzie łącznie przebywał na terytorium Polski przez okres dłuższy niż 183 dni w ciągu kolejnych dwunastu miesięcy (np. w ciągu danego roku kalendarzowego). Wnioskodawca oświadcza, że posiada ośrodek interesów życiowych w Czechach. Wnioskodawca oświadcza, że jest czeskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca oświadcza, że nie posiada w Polsce żadnych źródeł dochodu. Uzupełnienie wniosku Wniosek odnosi się do bieżącego roku podatkowego, tzn. roku trwającego od 1 stycznia 2025 r. do 31 grudnia 2025 r., jak również do kolejnych lat podatkowych, jeżeli w którymkolwiek z tych lat, łączny pobyt Wnioskodawcy w Polsce w ciągu kolejnych dwunastu miesięcy (np. w ciągu danego roku kalendarzowego) przekroczy 183 dni. Pracodawca Wnioskodawcy, spółka ..., nie posiada zakładu ani stałej placówki w Polsce. Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej na terytorium Polski, na terytorium Czech lub na terytorium jakiegokolwiek innego kraju.

Pytanie

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że będąc czeskim rezydentem podatkowym, nie będzie podlegał w Polsce obowiązkowi podatkowemu od dochodów z umowy o pracę zawartej ze Spółką, w związku ze świadczeniem przez Spółkę usług

   transportu międzynarodowego (w tym na terenie Polski), nawet jeżeli Jego łączny pobyt w Polsce w ciągu kolejnych dwunastu miesięcy (np. w ciągu danego roku kalendarzowego) przekroczy 183 dni? 2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w związku z brakiem podlegania obowiązkowi podatkowemu od dochodów wskazanych w pytaniu nr 1, na Wnioskodawcy, będącym czeskim rezydentem podatkowym, nie będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki sprawozdawcze wynikające z przepisów ustawy PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)? Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na Pana pytanie nr 1. Natomiast w zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Pana stanowisko w sprawie Ad 1 Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca będący czeskim rezydentem podatkowym, nie będzie podlegał w Polsce obowiązkowi podatkowemu od dochodów z umowy o pracę zawartej ze Spółką, w związku ze świadczeniem przez Spółkę usług transportu międzynarodowego (w tym na terenie Polski), nawet jeżeli Jego łączny pobyt w Polsce w ciągu kolejnych dwunastu miesięcy (np. w ciągu danego roku kalendarzowego) przekroczy 183 dni. Uzasadnienie stanowiska Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa PIT”), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast, na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

   1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
   2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Z kolei, zgodnie z art. 4a ustawy PIT, przepisy art. 3 ust. 1, la, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy z dnia 13 września 2011 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu (dalej: „UPO PL-CZ”), określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza, w rozumieniu tej umowy, każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce faktycznego zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jego jednostkę terytorialną lub organy władz lokalnych. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód, jaki osiąga ze źródeł położonych w tym Państwie. Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 1 UPO PL-CZ, wynagrodzenia, pensje oraz inne podobne świadczenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

   W myśl art. 14 ust. 2 UPO PL-CZ, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: a) odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania ani siedziby w drugim Państwie, i c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie. W związku z tym, że jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, nie można wykluczyć, że Wnioskodawca będzie przebywał w Polsce dłużej niż 183 dni w okresie kolejnych dwunastu miesięcy (np. w danym roku kalendarzowym), to zgodnie z powyższym przepisem art. 14 ust. 2 UPO PL-CZ, wynagrodzenie uzyskiwane przez Wnioskodawcę za pracę wykonywaną na terenie Polski mogłoby podlegać opodatkowaniu w Polsce. Nie byłby bowiem spełniony jeden z powyższych warunków koniecznych do tego, aby wynagrodzenie Wnioskodawcy podlegało opodatkowaniu jedynie w Czechach. Tym niemniej, stosownie do art. 14 ust. 4 UPO PL-CZ, bez względu na poprzednie postanowienia art. 14 UPO PL-CZ, wynagrodzenie uzyskane w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego, statku żeglugi śródlądowej, statku powietrznego, pojazdów drogowych lub kolejowych, eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, może być opodatkowane w tym Państwie. Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy przepis art. 14 ust.4 UPO PL-CZ uchyla (zastępuje) pozostałe przepisy art. 14 UPO PL-CZ, w tym te zawarte w ust. 1 oraz ust. 2 tego artykułu, w odniesieniu do wynagrodzenia uzyskiwanego w związku z wykonywaniem pracy najemnej m.in. na pokładzie pojazdu kolejowego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez podmiot mający siedzibę w Polsce lub w Czechach. Wskazuje na to w szczególności użyty w powyższym przepisie zwrot „bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu”, który zdaniem Wnioskodawcy oznacza, że te „poprzednie postanowienia” zastąpione są, w odniesieniu do wynagrodzenia uzyskiwanego w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie m.in. pojazdu kolejowego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym, przez przepis art. 14 ust. 4 UPO PL-CZ. Przepis art. 14 ust. 4 UPO PL-CZ wprowadza szczególne zasady opodatkowania wynagrodzenia uzyskiwanego w związku z wykonywaniem pracy najemnej m.in. na pokładzie pojazdu kolejowego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym. Mianowicie, przepis ten uprawnia państwo, w którym siedzibę ma podmiot świadczący usługi w transporcie międzynarodowym, do opodatkowania wynagrodzenia uzyskiwanego w związku z wykonywaniem pracy najemnej, w tym m.in. na pokładzie pojazdu kolejowego, niezależnie od tego, ile dni spędzi w tym państwie osoba wykonująca tą pracę. Innymi słowy, przepis ten nie wprowadza żadnych limitów czasowych, od których uzależnione jest prawo państwa, w którym siedzibę ma podmiot świadczący usługi w transporcie międzynarodowym, do opodatkowania wynagrodzenia uzyskiwanego z wykonywania pracy najemnej m.in. na pokładzie pojazdu kolejowego eksploatowanego przez taki podmiot. Zgodnie z tym przepisem, opodatkowanie w tym państwie ma miejsce już od pierwszego dnia wykonywania pracy najemnej, bez względu na to, w którym z dwóch umawiających

   się państw przebywa odbiorca tego wynagrodzenia (czyli osoba fizyczna wykonująca pracę), nawet jeżeli jest on rezydentem podatkowym drugiego umawiającego się państwie (tzn. nie tego samego, w którym ma siedzibę podmiot świadczący usługi w transporcie międzynarodowym). Regulacja zawarta w art. 14 ust. 4 UPO PL-CZ jest więc diametralnie odmienna od zasad ogólnych zawartych w art. 14 ust. 1 i ust.2 UPO PL-CZ, zgodnie z którymi prawo do opodatkowania wynagrodzenia z pracy najemnej przez jedno z tych państw uzależnione jest (oprócz innych warunków) od tego, w którym z tych państw i w jakim wymiarze przebywa osoba fizyczna wykonująca pracę najemną. W przypadku art. 14 ust. 4 UPO PL-CZ, jedynym kryterium dającym prawo do opodatkowania wynagrodzenia uzyskiwanego z pracy najemnej jest to, gdzie mieści się siedziba podmiotu świadczącego usługi w transporcie międzynarodowym, na rzecz którego osoba fizyczna wykonuje taką pracę. W celu zobrazowania powyższego, można posłużyć się następującym przykładem. Gdyby Wnioskodawca (będący czeskim rezydentem podatkowym) został zatrudniony w przedsiębiorstwie transportowym z siedzibą w Polsce (tzn. będącym polskim rezydentem podatkowym) w celu wykonywania pracy najemnej na pokładzie pojazdu kolejowego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym (pomiędzy Polską a Czechami), to Polska miałaby prawo do opodatkowania wynagrodzenia Wnioskodawcy niezależnie od tego, czy w ogóle przebywa On w Polsce lub ile dni spędza w Polsce. Rzecz jasna, ponieważ Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania w Czechach (jest czeskim rezydentem podatkowym), to powyższe wynagrodzenie podlegałoby również opodatkowaniu w Czechach i, w takiej sytuacji, niezbędne byłoby zastosowanie przepisów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartych w art. 21 UPO PL-CZ. W związku z tym, że Wnioskodawca będzie uzyskiwał wynagrodzenie z pracy najemnej na pokładzie pojazdu kolejowego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez podmiot mający siedzibę w Czechach i będący czeskim rezydentem podatkowym (czyli Spółkę), Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w Jego przypadku, ustalenia, które z państw

   • stron UPO PL-CZ - będzie miało prawo do opodatkowania wynagrodzenia uzyskiwanego od Spółki, należy dokonać wyłącznie w oparciu o przepis art. 14 ust. 4 UPO PL-CZ, niezależnie od tego, czy Jego łączny pobyt w Polsce w okresie kolejnych dwunastu miesięcy (np. w danym roku kalendarzowym) przekroczy 183 dni czy nie. Oznacza to, zgodnie z art. 14 ust. 4 UPO PL-CZ, że wynagrodzenie Wnioskodawcy nie będzie podlegało w Polsce obowiązkowi podatkowemu, nawet jeżeli Jego łączny pobyt w Polsce w okresie kolejnych dwunastu miesięcy (np. w danym roku kalendarzowym), przekroczy 183 dni. Wynika to z tego, że, jak zostało wskazane wcześniej, w przypadku wynagrodzenia uzyskiwanego z pracy najemnej na pokładzie m.in. pojazdów kolejowych w transporcie międzynarodowym, jedynym kryterium decydującym o miejscu opodatkowania tego wynagrodzenia jest, zgodnie z art. 14 ust. 4 UPO PL-CZ, miejsce siedziby (a jednocześnie miejsce rezydencji podatkowej) podmiotu, dla którego wykonuje pracę najemną Wnioskodawca. Oczywiście, powyższa konkluzja jest prawidłowa jedynie w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie rezydentem podatkowym w Czechach, tzn. będzie posiadał w tym państwie miejsce zamieszkania i ośrodek interesów życiowych, a jednocześnie wynagrodzenie będzie przez Niego uzyskiwane za wykonywanie pracy najemnej, jako maszynista pociągów towarowych, na rzecz Spółki, czyli podmiotu mającego siedzibę (oraz rezydencję podatkową) w Czechach, eksploatującego powyższe pociągi w ramach wykonywania usług transportu międzynarodowego. Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, nie ma wątpliwości, że Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Czechach, ponieważ „od zawsze” posiadał i w dalszym ciągu posiada w tym państwie miejsce zamieszkania oraz centrum interesów życiowych.

   Faktu bycia rezydentem podatkowym w Czechach nie zmienia też okoliczność, że w związku z wykonywaniem pracy najemnej, może się zdarzyć, że pobyt Wnioskodawcy w Polsce może wynieść łącznie ponad 183 dni w danym roku podatkowym, co potencjalnie oznaczałoby, zgodnie z przepisami ustawy PIT (art. 3 ust. 1a), spełnienie warunku do nabycia nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Wynika to z tego, że zgodnie z art. 4a ustawy PIT, przy analizie przepisów dotyczących obowiązku podatkowego należy wziąć, w pierwszej kolejności, postanowienia właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, czyli w tym przypadku UPO PL-CZ. Stanowisko powyższe potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) z 31 października 2023 r. sygn. 0115-KDIT2. 4011.380.2023.2.ENB: „Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu przepisów krajowych, nie przesądza jednak o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Powyższe przepisy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy/konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.” Podsumowując, ze względu na rodzaj wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności (praca najemna na pokładzie pojazdów kolejowych, eksploatowanych w transporcie międzynarodowym pomiędzy Czechami a Polską), zgodnie z art. 14 ust. 4 UPO PL-CZ, wynagrodzenie uzyskane przez Wnioskodawcę (jako osobę mającą miejsce zamieszkania w Czechach) z tego tytułu może być opodatkowane jedynie w Czechach. Należy więc stwierdzić, że Wnioskodawca, nawet jeżeli będzie przebywał w Polsce przez więcej niż 183 dni w ciągu kolejnych dwunastu miesięcy, będzie podlegał opodatkowaniu jedynie w państwie swojej rezydencji podatkowej, czyli w Czechach. Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, stanowisko przedstawione w niniejszym wniosku należy uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy: Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). W myśl art. 4a ww. ustawy: Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy). Z opisu sprawy wynika, że jest Pan czeskim rezydentem podatkowym zatrudnionym na podstawie umowy o pracę w spółce posiadającej rezydencję podatkową w Czechach. Spółka nie posiada zakładu ani stałej placówki w Polsce. Pana praca polega na obsłudze pociągów towarowych (stanowisko maszynisty), w tym w ramach usług transportu międzynarodowego. Znaczną część Pana obowiązków obejmuje prowadzenie pociągów na trasach pomiędzy destynacjami w Czechach i w Polsce (np. transport danych towarów z określonego miejsca w Czechach do określonego miejsca w Polsce a następnie, w ramach trasy powrotnej, transport kolejnych towarów z określonego miejsca w Polsce do określonego miejsca w Czechach). W związku z wykonywaniem powyższych obowiązków, nie można wykluczyć, że Pan, jako maszynista pociągów towarowych w ramach świadczenia przez Spółkę usług transportu międzynarodowego, będzie łącznie przebywał na terytorium Polski przez okres dłuższy niż 183 dni w ciągu kolejnych dwunastu miesięcy. W Polsce nie posiada Pan żadnych źródeł przychodu. Mając na uwadze powyższe, do opodatkowania uzyskanych przez Pana dochodów z umowy o pracę zastosowanie znajdują postanowienia Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 991 z późn. zm.) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku - „Konwencja MLI”. Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy). Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. Umowy: Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17 i 18, wynagrodzenia, pensje oraz inne podobne świadczenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie. W myśl art. 14 ust. 2 Umowy: Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: a) odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania ani siedziby w drugim Państwie, i c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie. Z art. 14 ust. 4 Umowy wynika, że: Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenie uzyskane w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego, statku żeglugi śródlądowej, statku powietrznego, pojazdów drogowych lub kolejowych, eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, może być opodatkowane w tym Państwie. Stosownie natomiast do treści art. 3 ust. 1 lit. j ww. Umowy: Określenie „transport międzynarodowy” oznacza wszelki transport statkiem morskim, statkiem żeglugi śródlądowej, statkiem powietrznym, pojazdem drogowym lub kolejowym, eksploatowanymi przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy statek morski, statek żeglugi śródlądowej, statek powietrzny, pojazd drogowy lub kolejowy jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie; W przypadku ww. Umowy definicja „komunikacji międzynarodowej” nie obejmuje zatem sytuacji gdy eksploatacja pojazdu kolejowego (pociągu) odbywa się wyłącznie między miejscami położonymi w Polsce. Niemniej jednak podkreślenia wymaga, że powyższe przepisy nie precyzują zakresu znaczeniowego określenia „transport”. Tym samym, jego wykładni należy dokonywać w oparciu o językowe znaczenie słowa „transport” oraz łącznie z fragmentem przepisu, który stanowi o „transporcie międzynarodowym”. Poprzez transport (w tym transport międzynarodowy) należy rozumieć zespół czynności związany z przemieszczaniem osób i dóbr materialnych za pomocą odpowiednich środków (definicja z Internetowej Encyklopedii PWN). Transport (łac. transportare – przenieść, przewieźć) – przemieszczanie ludzi, ładunków (przedmiot transportu) w przestrzeni przy wykorzystaniu odpowiednich środków (środków transportu). Z przedstawionych przez Pana informacji wynika, że Pana obowiązki obejmują prowadzenie pociągów na trasach pomiędzy destynacjami w Czechach i w Polsce (np. transport danych towarów z określonego miejsca w Czechach do określonego miejsca w Polsce a następnie, w ramach trasy powrotnej, transport kolejnych towarów z określonego miejsca w Polsce do określonego miejsca w Czechach), co oznacza, że transport nie odbywa się między miejscami położonymi w Polsce. Zatem, biorąc pod uwagę opis sprawy i powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzam, że Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.