0113-KDIPT2-2.4011.356.2025.2.KR

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem złożonym 12 maja 2025 r. – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Jest Pani podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Pani dochód z umowy o pracę za 2024 r. wyniósł (...) zł, a dochód Pani męża z umowy o pracę za 2024 r. wyniósł (...) zł. Macie Państwo na utrzymaniu małoletniego syna A ur. 17 listopada 2007 r. oraz pełnoletniego syna B ur. 25 września 2000 r. Syn B jest kawalerem. Mieszka sam. We wrześniu 2023 r. pełnoletni syn podjął pracę jako osoba niepełnosprawna z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Pobiera on zasiłek pielęgnacyjny. Z tytułu umowy o pracę jego dochód wyniósł (...) zł i przychód z umowy zlecenia (...) zł. Jego zarobki nie wystarczają na utrzymanie, opłaty za mieszkanie, prąd, gaz, telefon, zakup leków, wizyty u lekarzy specjalistów, rehabilitację. Niezbędna jest Pani pomoc w jego utrzymaniu. Z tego tytułu ponosi Pani wydatki na zakup leków, wizyty u lekarzy specjalistów. Przelewa Pani mu środki na konto oraz daje Pani gotówkę. Miesięcznie jest to kwota rzędu ok. (...) tys. zł. Uzupełnienie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Pełnoletni syn B ur. 23 września 2000 r. otrzymywał zasiłek pielęgnacyjny od 1 kwietnia 2013 r. do 28 lutego 2025 r. na podstawie decyzji (...) oraz od 1 marca 2025 r. na podstawie decyzji (...) zgodnie z art. 16 ust. 1, ust. 2 pkt 1, ust. 3 i ust. 4, art. 20 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 art. 23 ust.1 i ust. 2 art. 24 ust. 2a i ust. 4, art. 26 ust. 1, art. 32 ust. 1d i ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2024 r. poz. 323). W roku podatkowym 2024 oraz w przyszłych latach będzie otrzymywał zasiłek pielęgnacyjny, gdyż jest osobą niepełnosprawną i jego stan zdrowa nie ulegnie poprawie. Syn posiada orzeczenia o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności wydane przez (...): z dnia 17 kwietnia 2013 r. przyznane na okres do 30 kwietnia 2014 r., z dnia 7 maja 2014 r. przyznane do 24 września 2016 r., z dnia 19 października 2016 r. przyznane do 31 października 2019 r., z dnia 4 listopada 2019 r. przyznane do 31 października 2022 r., z dnia 9 listopada 2022 r. przyznane do 30 listopada 2024 r. oraz z dnia 5 lutego 2025 r. wydane przez (...) przyznane na okres do 28 lutego 2027 r. Syn B jest kawalerem. W stosunku do Pani, Pani męża i do Pani dzieci w 2024 r. oraz w pozostałych latach nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych ani przepisy z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Syn B nie jest i nie będzie umieszczony w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych. Nie ma takiego orzeczenia sądowego.

Syn B był i nadal pozostaje na utrzymaniu Pani i Pani męża, ponieważ nie jest w stanie samodzielnie się utrzymywać. Jego minimalne wynagrodzenie jakie otrzymuje ze stosunku pracy nie wystarcza na pokrycie wszystkich kosztów jego utrzymania, na opłaty, ubiór, żywność, leki, dojazd do lekarzy, opłacenie prywatnych wizyt u lekarzy specjalistów oraz rehabilitację. Pani wraz z mężem partycypujecie w kosztach jego utrzymania. Dostarczacie mu Państwo niezbędne środki do życia: żywność, leki. Otrzymuje od Was środki finansowe niezbędne na opłaty za mieszkanie, gaz, prąd, internet, telefon, a także na zakup żywności i ubioru. Zawozicie Państwo syna do lekarzy specjalistów i na rehabilitację. Opłacacie Państwo prywatne wizyty u lekarzy, oraz prywatne zabiegi rehabilitacyjne. Pozostaje Pani w związku małżeńskim od 2000 r. i nadal w nim pozostaje. Pani wraz z mężem ustaliliście, że z prawa do dokonania odliczenia w ramach ulgi na dwoje dzieci w 2024 r. i przyszłych latach będzie korzystać Pani w 100 procentach, Pani mąż nigdy nie korzystał z tej ulgi. Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) Czy w zeznaniu podatkowym za 2024 r. i przyszłe lata ma Pani prawo do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej na pełnoletniego syna otrzymującego jako osoba niepełnosprawna zasiłek pielęgnacyjny oraz dochód z tytułu wynagrodzenia z umowy o pracę? Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) W Pani ocenie, przysługuje Pani w 2024 r. oraz w przyszłych latach prawo do ulgi prorodzinnej na pełnoletniego syna B, który zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny bez względu na jego wiek i otrzymywane dochody, w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, do czasu kiedy syn będzie w stanie samodzielnie się utrzymać. Stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oparła Pani na art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) oraz art. 133 i art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z dnia 25 lutego 1964 r. (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm. ): Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym: 1) wykonywał władzę rodzicielską; 2) pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało; 3) sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. Natomiast, jak stanowi art. 27f ust. 2 ww. ustawy: Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do: 1) jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika: a) pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,

b) niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4c i 4g, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a; 2) dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko; 3) trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota: a) 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko, b) 166,67 zł na trzecie dziecko, c) 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko. Stosownie do art. 27f ust. 2a ww. ustawy: Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz art. 30c ust. 2 pkt 2. W myśl art. 27f ust. 2b ww. ustawy: Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka. Na mocy art. 27f ust. 2c ustawy: Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko: 1) na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych; 2) wstąpiło w związek małżeński. Jak stanowi art. 27f ust. 2d ww. ustawy: Za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a oraz ust. 10 i 11, nie uważa się 1) osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów; 2) osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności. W myśl art. 27f ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Limity dochodów określone w ust. 2 pkt 1 nie dotyczą podatnika i jego małżonka, którzy wykonywali władzę, pełnili funkcję albo sprawowali opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego dziecka, posiadającego orzeczenie albo decyzję, o których mowa w art. 26 ust. 7d. Artykuł 26 ust. 7d ww. ustawy wskazuje, że: Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: 1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub 2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo 3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. Z kolei art. 27f ust. 3 ww. ustawy stanowi: W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. Według art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę podatnicy mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim – kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061): Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności: 1) odpis aktu urodzenia dziecka; 2) zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka; 3) odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą; 4) zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły. Wedle art. 27f ust. 6 ww. ustawy: Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4c pkt 2 i 3, z uwzględnieniem art. 6 ust. 4e i 8, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Na mocy art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci: 1) małoletnie, 2) pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, 3) pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie - podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym. Do osób o których mowa w art. 6 ust. 4c pkt 2 i 3 ww. ustawy zalicza więc się dzieci: · pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, · pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie. Stosownie do art. 6 ust. 4e ww. ustawy: Przepisu ust. 4c pkt 3 nie stosuje się, jeżeli dziecko, o którym mowa w tym przepisie, uzyskało w roku podatkowym: 1) dochody, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub 2) przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152 - w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. z 2023 r. poz. 2194 oraz z 2024 r. poz. 1615), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Jak wynika z art. 27f ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przepis art. 6 ust. 8 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6. Na mocy art. 6 ust. 8 omawianej ustawy: Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko: 1) stosuje przepisy: a) art. 30c lub b) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy - w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń; 2) podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Zgodnie z zacytowanymi wyżej przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje między innymi podatnikowi utrzymującemu pełnoletnie dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, w związku z wykonywaniem ciążącego na podatniku obowiązku alimentacyjnego. Przy czym, powołany wyżej przepis art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na obowiązek przedstawienia przez podatnika dokumentów potwierdzających prawo do skorzystania z ulgi. Poza zaświadczeniami i oświadczeniami wymienia on też inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W przypadku pełnoletniego niepełnosprawnego dziecka należy posiadać dokumenty potwierdzające, że dziecko otrzymywało zasiłek pielęgnacyjny lub rentę socjalną, oraz że na podatniku ciążył obowiązek alimentacyjny wobec dziecka i był on wykonywany. Jeżeli oboje rodzice utrzymują pełnoletnie dziecko, tzn. wypełniają swoje obowiązki alimentacyjne, wówczas decyzję o sposobie podziału przysługującej kwoty ustawodawca pozostawił rodzicom, zaznaczając, że kwota ulgi na dziecko dotyczy łącznie ich obojga i mogą oni odliczyć ją w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.) jako: Obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo dostarczania tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć. Z przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków, itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury, itp. W myśl art. 129 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Obowiązek alimentacyjny obciąża zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych - obciąża bliższych stopniem przed dalszymi. Art. 133 § 1 powołanego Kodeksu stanowi natomiast, że: Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. W myśl art. 133 § 2 ww. Kodeksu: Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku. Z kolei stosownie do art. 133 § 3 ww. Kodeksu: Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się. W orzecznictwie został utrwalony pogląd, że kwestia niedostatku osoby uprawnionej do alimentacji musi być oceniana w sposób zindywidualizowany, poprzez porównanie czy posiadane przez nią środki są wystarczające na pokrycie życiowych i zdrowotnych potrzeb niezbędnych w jej sytuacji. Jak stanowi art. 135 § 1 ww. Kodeksu: Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przy czym stosownie do treści art. 135 § 2 ww. Kodeksu: Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Zatem, do skorzystania z ulgi prorodzinnej na dorosłe niepełnosprawne dziecko, określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest zaistnienie jednocześnie dwóch warunków: · musi mieć miejsce wykonywanie ciążącego obowiązku alimentacyjnego, · musi mieć miejsce utrzymywanie. Jak wynika z powyższych uregulowań prawnych, uprawnionymi do skorzystania z ulgi prorodzinnej określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku dzieci pełnoletnich, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, lub do ukończenia 25. roku życia, które uczą się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie, są podatnicy utrzymujący te dzieci, w związku z wykonywaniem przez nich, nawet przymusowo – zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym – ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego. Jak wskazano powyżej, obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika wprost z przepisów ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy – art. 128 i następne. Wobec powyższego, prawo do ulgi z tytułu utrzymywania dziecka pełnoletniego jest uzależnione od wykonywania przez rodzica ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. Powzięła Pani wątpliwość, czy w zeznaniu podatkowym za 2024 r. i przyszłe lata ma Pani prawo skorzystać z ulgi prorodzinnej na pełnoletniego niepełnosprawnego syna. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że pozostaje Pani w związku małżeńskim od 2000 r. i nadal w nim pozostaje. Pani i Pani mąż macie na utrzymaniu małoletniego syna oraz pełnoletniego syna ur. w 2000 r. Pełnoletni syn jest kawalerem. Mieszka sam. We wrześniu 2023 r. pełnoletni syn podjął pracę jako osoba niepełnosprawna z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Pani pełnoletni syn posiada orzeczenia o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności wydane przez (...): z dnia 17 kwietnia 2013 r. przyznane na okres do 30 kwietnia 2014 r., z dnia 7 maja 2014 r. przyznane do 24 września 2016 r., z dnia 19 października 2016 r. przyznane do 31 października 2019 r., z dnia 4 listopada 2019 r. przyznane do 31 października 2022 r., z dnia 9 listopada 2022 r. przyznane do 30 listopada 2024 r. oraz z dnia 5 lutego 2025 r. wydane przez (...) przyznane na okres do 28 lutego 2027 r. Pani pełnoletni syn pobiera zasiłek pielęgnacyjny. Otrzymywał On zasiłek pielęgnacyjny od 1 kwietnia 2013 r. do 28 lutego 2025 r. na podstawie decyzji (...) oraz od 1 marca 2025 r. na podstawie decyzji (...) zgodnie z art. 16 ust. 1, ust. 2 pkt 1, ust. 3 i ust. 4, art. 20 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 art. 23 ust.1 i ust. 2 art. 24 ust. 2a i ust. 4, art. 26 ust. 1, art. 32 ust. 1d i ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych. W roku podatkowym 2024 oraz w przyszłych latach będzie otrzymywał zasiłek pielęgnacyjny, gdyż jest osobą niepełnosprawną i jego stan zdrowa nie ulegnie poprawie. Pełnoletni syn nie jest i nie będzie umieszczony w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych. Nie ma takiego orzeczenia sądowego. Z tytułu umowy o pracę jego dochód wyniósł (...) zł i przychód z umowy zlecenia (...) zł. Jego zarobki nie wystarczają na utrzymanie, opłaty za mieszkanie, prąd, gaz, telefon, zakup leków, wizyty u lekarzy specjalistów, rehabilitację. Niezbędna jest Pani pomoc w jego utrzymaniu. Z tego tytułu ponosi Pani wydatki na zakup leków, wizyty u lekarzy specjalistów. Przelewa Pani mu środki na konto oraz daje Pani gotówkę. Miesięcznie jest to kwota rzędu ok. (...) tys. zł. Pełnoletni syn był i nadal pozostaje na utrzymaniu Pani i Pani męża, ponieważ nie jest w stanie samodzielnie się utrzymywać. Jego minimalne wynagrodzenie jakie otrzymuje ze stosunku pracy nie wystarcza na pokrycie wszystkich kosztów jego utrzymania, na opłaty, ubiór, żywność, leki, dojazd do lekarzy, opłacenie prywatnych wizyt u lekarzy specjalistów oraz rehabilitację. Pani wraz z mężem partycypujecie w kosztach jego utrzymania. Dostarczacie mu Państwo niezbędne środki do życia: żywność, leki. Otrzymuje od Was środki finansowe niezbędne na opłaty za mieszkanie, gaz, prąd, internet, telefon a także na zakup żywności i ubioru. Zawozicie Państwo syna do lekarzy specjalistów i na rehabilitację. Opłacacie Państwo prywatne wizyty u lekarzy, oraz prywatne zabiegi rehabilitacyjne. W stosunku do Pani, Pani męża i do Pani dzieci w 2024 r. oraz w pozostałych latach nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych ani przepisy z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Pani wraz z mężem ustaliliście, że z prawa do dokonania odliczenia w ramach ulgi na dwoje dzieci w 2024 r. i przyszłych latach będzie korzystać Pani w 100 procentach, Pani mąż nigdy nie korzystał z tej ulgi. Zatem starszy Pani syn jest dzieckiem, o którym mowa w art. 6 ust. 4c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dzieckiem pełnoletnim, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywało w 2024 r. oraz w przyszłych latach będzie otrzymywało, zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny. Jako rodzice (Pani i Pani mąż) sprawujecie Państwo piecze nad synem stosownie do art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że rodzicom wykonującym obowiązek alimentacyjny w stosunku do pełnoletniego dziecka pobierającego zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny przysługuje wspólnie roczna kwota ulgi. Ulgę tę mogą oni odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnie ustalonej przez rodziców proporcji. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. Skoro w 2024 r. ciążył na Pani obowiązek alimentacyjny w stosunku do pobierającego zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny Pani niepełnosprawnego pełnoletniego syna i rzeczywiście Pani go wykonywała i utrzymywała syna oraz w latach przyszłych będzie ciążył na Pani obowiązek alimentacyjny w stosunku do Pani niepełnosprawnego pełnoletniego syna i rzeczywiście będzie Pani go wykonywała i utrzymywała syna, to wówczas w zeznaniu podatkowym za rok 2024 i w zeznaniach podatkowych za kolejne lata, przysługuje/będzie przysługiwać Pani prawo do uwzględnienia ulgi prorodzinnej w wysokości 100% na niepełnosprawnego pełnoletniego syna pobierającego zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny. W związku z powyższym, jest Pani uprawniona do skorzystania z ulgi – wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na pełnoletniego niepełnosprawnego syna pobierającego zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny za 2024 r. i lata przyszłe (jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Wyjaśnić również należy, że wydając interpretacje w trybie ww. przepisu tutejszy Organ nie dokonuje wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.