W dniu 4 marca 2025 r. podatnik złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych w zakresie ulgi prorodzinnej na dzieci w 2024 r. W opisie stanu faktycznego wskazano, że podatnik oraz jego żona osiągnęli dochody powyżej 112 000 zł, a ich dwoje pełnoletnich dzieci uzyskało dochody, z których jedno przekroczyło limit uprawniający do ulgi prorodzinnej. Wnioskodawca twierdził, że przysługuje mu ulga na młodsze dziecko za cały rok oraz na starsze za 10 miesięcy. Organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe, wskazując, że w związku z przekroczeniem limitu dochodów przez starsze dziecko, nie przysługuje ulga prorodzinna na oboje dzieci. W związku z tym, organ negatywnie rozstrzygnął zapytanie podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny4 marca 2025 r. złożył Pan wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem złożonym 22 kwietnia 2025 r. oraz pismem złożonym 28 kwietnia 2025 r. – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Pan wraz z żoną w 2024 r. osiągnęliście dochody opodatkowane według skali podatkowej powyżej 112 000 zł. Wychowujecie Państwo dwoje uczących się pełnoletnich dzieci pracujących dodatkowo, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Młodsze dziecko osiągnęło dochody w roku podatkowym 2024 w kwocie 19 500 zł, starsze osiągnęło 27 000 zł (pracę rozpoczęło w lipcu i pracowało do końca roku). Limit zarobków dziecka starszego jaki pozwala na skorzystanie z ulgi prorodzinnej do odliczenia (w 2024 r. to 21 371,52 zł) został przekroczony przez starsze dziecko w miesiącu listopad. Sytuacja wygląda podobnie do opisanej w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 grudnia 2022 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.720.2022.1.AK – ulga na dziecko. W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że oczekuje wydania interpretacji indywidualnej za 2024 r. W 2024 r. podlegał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Daty urodzenia Pana dzieci, o których mowa we wniosku to: A. – (...) 2001 r., B. – (...) 2002 r. W 2024 r. dzieci, o których mowa we wniosku, pozostawały na Pana i Pana żony utrzymaniu w ramach wykonywanego przez Państwa obowiązku alimentacyjnego. Państwa dzieci nie wstąpiły w związki małżeńskie. W 2024 r. Państwa pełnoletnie dzieci nie otrzymywały zasiłku pielęgnacyjnego ani renty socjalnej. W 2024 r. Państwa pełnoletnie dzieci uczyły się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej. W 2024 r. Państwa pełnoletnie dzieci nie zostały umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych na podstawie orzeczenia sądu.
W 2024 r. w stosunku do Pana, Pana żony i Państwa pełnoletnich dzieci nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przepisów dotyczących najmu prywatnego) lub przepisy z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Przez cały rok 2024 pozostawaliście Państwo w związku małżeńskim i posiadaliście wspólność majątkową, złożycie wspólne zeznanie podatkowe, w związku z tym nie ustalane było prawo i proporcje odliczenia w ramach ulgi na dzieci. Pana dzieci w 2024 r. nie posiadały orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach. Pana dzieci w 2024 r. nie posiadały decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną. Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) Czy prawidłowa jest interpretacja w wyżej opisanej Pana sytuacji art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w taki sposób że, na młodsze dziecko w związku z nieprzekroczeniem przez nie limitu dochodu jaki pozwala na skorzystanie z ulgi prorodzinnej, przysługuje Panu ulga za 12 miesięcy, natomiast w przypadku dziecka starszego, którego dochody łącznie w 2024 r. przekroczyły limit dochodu jaki pozwala na skorzystanie z ulgi prorodzinnej tylko za 10 miesięcy – do miesiąca, w którym przekroczone zostały dochody uprawniające do ulgi prorodzinnej? Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku) W Pana ocenie, zgodnie z przedstawionym stanowiskiem, przysługuje Panu jako osobie składającej wniosek o wspólne opodatkowanie dochodów wraz z małżonkiem, wyrażony w zeznaniu podatkowym PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-37, możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej na młodsze dziecko za cały rok 2024, na starsze za 10 miesięcy 2024 r. (do miesiąca, w którym przekroczyło limit dochodów uprawniających do skorzystania z ulgi prorodzinnej 21 371,52 zł), ponieważ: dzieci uczyły się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej; pozostawały na Pana i Pana żony utrzymaniu w ramach wykonywanego przez Państwa obowiązku alimentacyjnego; dochody Pana i Pana żony pochodzą ze stosunku pracy i są opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; zgodnie z art. 27f ust. 2b ustawy o podatku dochodowym, co najmniej jeden dzień w roku podatkowym wykonywaliście Państwo władzę rodzicielską w stosunku do więcej niż jednego dziecka.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.): Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym: 1) wykonywał władzę rodzicielską; 2) pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało; 3) sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. Zgodnie art. 27f ust. 2 ww. ustawy: Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do: 1) jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika: a) pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł, b) niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4c i 4g, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a; 2) dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko; 3) trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota: a) 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko, b) 166,67 zł na trzecie dziecko, c) 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko. W myśl art. 27f ust. 2a ww. ustawy: Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz art. 30c ust. 2 pkt 2. Stosownie do art. 27f ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka. Art. 27f ust. 2c ww. ustawy stanowi, że: Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko: 1) na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych; 2) wstąpiło w związek małżeński. Jak stanowi art. 27f ust. 2d ww. ustawy:
Za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a oraz ust. 10 i 11, nie uważa się: 1) osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów; 2) osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności. Na mocy art. 27f ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Limity dochodów określone w ust. 2 pkt 1 nie dotyczą podatnika i jego małżonka, którzy wykonywali władzę, pełnili funkcję albo sprawowali opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego dziecka, posiadającego orzeczenie albo decyzję, o których mowa w art. 26 ust. 7d. Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy: Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: 1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub 2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo 3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. Z art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że: W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. Zgodnie z art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę podatnicy mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim - kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. W myśl art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności: 1) odpis aktu urodzenia dziecka; 2) zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka; 3) odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą; 4) zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły. Zgodnie z art. 27f ust. 6 ww. ustawy: Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4c pkt 2 i 3, z uwzględnieniem art. 6 ust. 4e i 8, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zdefiniowany został w art. 128 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, jako: Obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć. Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury, itp. Stosownie do art. 133 § 1 ww. ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy: Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Natomiast, w myśl art. 133 § 2 tej ustawy: Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku. W orzecznictwie został utrwalony pogląd, że kwestia niedostatku osoby uprawnionej do alimentacji musi być oceniana w sposób zindywidualizowany, poprzez porównanie czy posiadane przez nią środki są wystarczające na pokrycie życiowych i zdrowotnych potrzeb niezbędnych w jej sytuacji. Jak stanowi art. 135 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy: Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Art. 135 § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy stanowi, że: Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. W myśl art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci: 1) małoletnie, 2) pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, 3) pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie - podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym. Na podstawie art. 6 ust. 4e ww. ustawy: Przepisu ust. 4c pkt 3 nie stosuje się, jeżeli dziecko, o którym mowa w tym przepisie, uzyskało w roku podatkowym: 1) dochody, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub 2) przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152 - w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 2194 oraz z 2024 r. poz. 1615), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Przy czym, stosownie do treści art. 9 ust. 2 ww. ustawy: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Jak stanowi art. 27f ust. 7 ww. ustawy: Przepis art. 6 ust. 8 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6. W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy: Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko: 1) stosuje przepisy: a) art. 30c lub b) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy - w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń; 2) podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Przystępując do analizy przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Jak wynika z ww. uregulowań prawnych, aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy m.in. utrzymywać w roku podatkowym pełnoletnie dziecko/dzieci do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach ściśle przez ustawę określonych, które w roku podatkowym nie uzyskało dochodów, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152 w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 2194 oraz z 2024 r. poz. 1615), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego – w związku z wykonywaniem przez tego podatnika ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. W roku 2024 jest to kwota 21 371,52 zł, co stanowi dwunastokrotność kwoty renty socjalnej (1 780,96 zł) określonej w ustawie o rencie socjalnej, w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Przy czym wskazać należy, że dla ustalenia dochodu dziecka – uprawniającego rodzica do skorzystania z ulgi prorodzinnej – dochód należy określić zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako różnicę pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania przychodu. Co istotne, w przypadku rodziców, którym przysługuje ulga tylko na jedno dziecko istnieje ograniczenie zastosowania tej ulgi, polegające na wprowadzeniu przez ustawodawcę limitu dochodów, stosownie do art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z literalnego brzmienia art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy wynika, że odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł. Wysokość tych dochodów ustalić należy w sposób określony w powołanym art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz art. 30c ust. 2 pkt 2. Wyjątek od zasady, o której mowa w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi art. 27f ust. 2e ww. ustawy, zgodnie z którym, limit dochodów wskazanych w art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy, nie dotyczy podatnika i jego małżonka w sytuacji, gdy wykonywali oni władzę, pełnili funkcję albo sprawowali opiekę w stosunku do jednego dziecka, posiadającego orzeczenie albo decyzję, o których mowa w art. 26 ust. 7d ww. ustawy. Wobec powyższego nie można zgodzić się z Pana stanowiskiem, że w opisanej sytuacji przysługuje Panu możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej na młodsze dziecko za cały rok 2024, na starsze za 10 miesięcy 2024 r. (do miesiąca, w którym przekroczyło limit dochodów uprawniających do skorzystania z ulgi prorodzinnej 21 371,52 zł). W przedmiotowej sprawie, w związku z uzyskaniem w 2024 r. przez Pana starsze pełnoletnie dziecko dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie o rencie socjalnej, w wysokości obowiązującej w grudniu 2024 r. – tj. przekraczającej kwotę 21 371,52 zł, nie została spełniona jedna z przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej. Oznacza to, że w zeznaniu podatkowym za 2024 r. nie może Pan skorzystać z ulgi prorodzinnej na to dziecko za cały 2024 r. Zważywszy na okoliczność, że mógłby Pan – przy spełnieniu pozostałych przesłanek – skorzystać z ulgi prorodzinnej tylko na jedno młodsze pełnoletnie uczące się dziecko, które w 2024 r. osiągnęło dochody opodatkowane na zasadach określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości nieprzekraczającej dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie o rencie socjalnej, w wysokości obowiązującej w grudniu 2024 r., to ograniczeniem do zastosowania tejże ulgi jest limit dochodów, o którym mowa w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskanych w 2024 r. przez Pana i Pana żonę. W Pana sytuacji, nie znajduje zastosowania wyjątek wskazany w art. 27f ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt posiadania przez Pana dwoje dzieci, dla potrzeb skorzystania z odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej, pozostaje bez znaczenia, bowiem istotna jest ilość dzieci, na które przysługuje omawiana ulga. W sytuacji zatem, gdy łączne dochody Pana i Pana żony ustalone zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochody, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz art. 30c ust. 2 pkt 2, w roku podatkowym 2024 przekroczyły kwotę 112 000 zł, nie może Pan skorzystać z ulgi prorodzinnej również na to drugie pełnoletnie uczące się dziecko. Ponieważ – jak wskazał Pan we wniosku – dochód Pana i Pana żony przekroczył w roku podatkowym 2024 kwotę 112 000 zł, uznać należy, że wystąpiła negatywna przesłanka uniemożliwiająca zastosowanie odliczenia od podatku na podstawie art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych również na drugie pełnoletnie uczące się dziecko, którego dochody w 2024 r. nie przekroczyły kwoty 21 371,52 zł. W konsekwencji, nie przysługuje Panu prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na dwoje pełnoletnich dzieci, o których mowa we wniosku, w zeznaniu podatkowym za cały 2024 r.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. W odniesieniu do powołanej przez Pana w opisie stanu faktycznego interpretacji indywidualnej wskazuję, że dotyczy ona konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, osadzonej w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące, zatem nie może przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Ponadto, wskazuję, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111) – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (tj. Pana żony). Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili