0113-KDIPT2-2.4011.144.2025.2.AKU

Opis zdarzenia przyszłego

W grudniu 2007 r. Wnioskodawcy zawarli z bankiem ... S.A., obecnie działającym jako ... S. A. z siedzibą w X (dalej: „Bank”), umowę kredytu hipotecznego nr ... indeksowaną do franka szwajcarskiego (dalej: „Kredyt”). Kredyt został wydatkowany w następujący sposób: 1) 60% udostępnionej kwoty – na zakup oraz remont nieruchomości (dalej: „Nieruchomość”) przeznaczonej na cele mieszkaniowe Wnioskodawców (dalej: „Kredyt mieszkaniowy”); cel ten został nazwany w Umowie jako cel konsumpcyjny; 2) spłatę limitu w ROR w ... S.A. (dalej: „Spłata ROR”); 3) spłatę pożyczki hipotecznej w ...S.A. zgodnie z umową nr ... z dnia 28 czerwca 2005 r. (dalej: „Spłata pożyczki hipotecznej”); 4) spłatę kredytu gotówkowego w ...S.A. (dalej: „Spłata kredytu gotówkowego”). Przy czym należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym do uzyskania Kredytu mieszkaniowego i przeznaczenia go na zakup i remont Nieruchomości było uregulowanie ww. zobowiązań. Z uwagi na fakt, że Kredyt został udzielony we frankach szwajcarskich, Wnioskodawcy złożyli w Sądzie Okręgowym w Y pozew o ustalenie nieważności umowy oraz zapłatę kwot z tytułu wykonywania nieważnej Umowy. W trakcie trwania procesu Bank złożył propozycję ugody z następującymi założeniami: · Bank umorzy kwotę Kredytu jaka pozostała do spłaty;

· Bank dokona na rzecz Wnioskodawców zwrotu kwoty 79 583,63 PLN (dalej: „Zwrot nadpłaty”). Wnioskodawcy dotychczas nie korzystali z ulgi odsetkowej oraz nie korzystali z preferencji zaniechania poboru podatku z określonej w § 1 ust. 1 Rozporządzenia. Wnioskodawcy rozważają, w przypadku braku podpisania ugody, kontynuację sporu z Bankiem przed Sądem. W konsekwencji, Wnioskodawcy zwracają się z wnioskiem o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska w zakresie kwestii podatkowych (powstania obowiązku podatkowego) w przypadku uzyskania wyroku stwierdzającego nieistnienie stosunku wynikłego z zawartej Umowy oraz zasądzenia na Ich rzecz kwot dochodzonych złożonym pozwem oraz kosztów procesu. W uzupełnieniu wniosku Zainteresowani wskazali, co następuje: 1. Na pytanie Organu: na jaki cel, zgodnie z zawartą z bankiem umową został zaciągnięty kredyt hipoteczny w grudniu 2007 r., Pełnomocnik Zainteresowanych udzieliła następującej odpowiedzi: Umowa zawarta w grudniu 2007 r. obejmowała: a) w umowie wskazano „cele konsumpcyjne” kredytobiorcy w kwocie 103 650,00 PLN, przy czym faktycznie był to cel mieszkaniowy – środki zostały wykorzystane na zakup oraz remont nieruchomości przeznaczonej na cele mieszkaniowe Wnioskodawców – zakup nieruchomości (dom jednorodzinny i działka, na której jest położony ten dom); b) spłatę limitu w ROR w ... S.A.; c) spłatę pożyczki hipotecznej w ... S.A. zgodnie z umową nr ... z dnia 28 czerwca 2005 r.; d) spłatę kredytu gotówkowego w ... S.A. Podkreślenia jednocześnie wymaga, że, jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji, warunkiem niezbędnym do uzyskania Kredytu mieszkaniowego i przeznaczenia go na zakup i remont Nieruchomości było uregulowanie zobowiązań wskazanych w punktach b)-d). W związku z tym, Wnioskodawcy chcą podkreślić, że celem powzięcia kredytu w grudniu 2007 r. był zakup nieruchomości (domu wraz z działką do niego przynależną) i tym samym był to kredyt powzięty na cele mieszkaniowe Wnioskodawców. Warunkiem uzyskania tego kredytu była spłata uprzednich zobowiązań Wnioskodawców – w innym wypadku bank nie udzieliłby kredytu Wnioskodawcom. 2. Kredyt z grudnia 2007 r. był częściowo kredytem refinansowym. Refinansowanie dotyczyło: a) pożyczki hipotecznej w ... S.A. zgodnie z umową nr ... z dnia 28 czerwca 2005 r., która została zaciągnięta przez Panią A.A. oraz Pana B.B. w kwocie 13 585,00 CHF na dowolny cel (nie mieszkaniowy); b) pozycja spłata kredytu gotówkowego w ... S.A. dotyczyła: umowy nr ... o „POŻYCZKĘ ...” z 15 grudnia 2005 r. zawartej z ... S.A. przez Panią A.A. na kwotę 20 000,00 PLN, w przedmiotowej umowie nie został wskazany cel na jaki jest przeznaczona kwota pożyczki (nie mieszkaniowy). 3. Kredyt z grudnia 2007 r. został zabezpieczony hipoteką kaucyjną w złotych polskich do kwoty stanowiącej 170% kwoty kredytu na nieruchomości położonej w Y przy ul. ...., nr KW ..., której właścicielami są Pani A.A. oraz Pan B.B. 4. Kredyt z 2007 r, poza celem w postaci zakupu nieruchomości (domu wraz z działką do niego przynależną) przeznaczonej na cele mieszkaniowe, został zaciągnięty m.in. na spłatę: a) pożyczki hipotecznej w ... S.A. zgodnie z umową nr ... z dnia 28 czerwca 2005 r., która została zaciągnięta przez Panią A.A. oraz Pana B.B. w kwocie 13 585,00 CHF na dowolny cel (nie mieszkaniowy); b) pozycja spłata kredytu gotówkowego w ... S.A. dotyczyła: umowy nr ... o „POŻYCZKĘ ...” z 15 grudnia 2005 r. zawartej z ... S.A. przez Panią A.A. na kwotę 20 000,00 PLN, w przedmiotowej umowie nie został wskazany cel na jaki jest przeznaczona kwota pożyczki (nie mieszkaniowy). 5. Podstawą umorzenia jest art. 508 K.c. Zgodnie z postanowieniami ugody, dojdzie do całkowitego umorzenia pozostałej do spłaty kwoty kapitału kredytu wynikającej z Umowy. Zwolnienie z długu nastąpi z uwagi na dokonanie przez Wnioskodawców nadpłaty w ramach wykonywania umowy zawartej w grudniu 2007 r. ponad udostępniony kapitał. 6. Na kwotę objętą ugodą w zakresie zwolnienia z długu będzie wchodziła kwota kapitału kredytu pozostającego do spłaty, odsetki umowne od kapitału kredytu oraz pozostałe odsetki, opłaty i koszty. 7. Umorzenie kredytu hipotecznego przez bank dotyczy wszystkich kredytobiorców – Pani A.A. oraz Pana B.B. i skutkuje wygaśnięciem zobowiązania wobec Banku wobec każdego z Kredytobiorców. 8. Bank ustalił wysokość nadpłaty na podstawie przeliczenia wartości aktualnego zadłużenia według średniego kursu CHF Narodowego Banku Polskiego ogłoszonego w dniu roboczym bezpośrednio poprzedzającym datę sporządzenia Ugody. 9. Zwrot nadpłaty wynika z przewalutowania aktualnej kwoty zadłużenia Kredytobiorców i zestawienia go ze wszystkim spłatami dokonanymi na rzecz Banku przez Kredytobiorców, w związku z czym powstała nadwyżka spłat nad udostępnionym kapitałem w ramach umowy z grudnia 2007 r. 10. Kwota, która zostanie Wnioskodawcom wypłacona przez Bank, nie jest dodatkowym przysporzeniem. Kwota ta jest zwrotem tego, co Kredytobiorcy wpłacili do Banku w ramach wadliwej umowy z grudnia 2007 r. Spłaty dokonane w ramach umowy z grudnia 2007 r. przekroczyły udostępniony kapitał, w związku z czym zaistniała konieczność zwrotu w związku z rozliczeniem nieważnej umowy. 11. Ww. kwota, która zostanie wypłacona Wnioskodawcom, stanowi zwrot nadwyżki dokonanych przez Kredytobiorców spłat w ramach zawartej w grudniu 2007 r. umowy nad udostępnioną Kredytobiorcom w ramach tej umowy kwotą kapitału. 12. Między A.A. i B.B. istnieje ustawowa wspólność majątkowa małżeńska od 15 sierpnia 1981 r. Pytania 1. Czy umorzenie Kredytu w części odpowiadającej kwocie udostępnionej na cele związane z zakupem i remontem Nieruchomości (Kredyt mieszkaniowy) będzie skutkowało powstaniem przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawców na gruncie ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)? 2. Czy umorzenie Kredytu w części odpowiadającej kwocie udostępnionej na cele związane ze spłatą limitu w ROR w ... S.A. (Spłata ROR) będzie skutkowało powstaniem przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawców na gruncie ustawy o PIT? 3. Czy umorzenie Kredytu w części odpowiadającej kwocie udostępnionej na cele związane ze spłatą pożyczki hipotecznej w .... S.A., zgodnie z umową nr ... z dnia 28 czerwca 2005 r. (Spłata pożyczki hipotecznej), będzie skutkowało powstaniem przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawców na gruncie ustawy o PIT? 4. Czy umorzenie Kredytu w części odpowiadającej kwocie udostępnionej na cele związane ze spłatą kredytu gotówkowego w ... S.A. (Spłata kredytu gotówkowego) będzie skutkowało powstaniem przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawców na gruncie ustawy o PIT? 5. Czy w przypadku dokonania przez Bank Zwrotu nadpłaty na rzecz Wnioskodawców określonego w propozycji ugody spowodowałoby powstanie przychodu podatkowego na gruncie ustawy o PIT? 6. Czy w przypadku prawomocnego stwierdzenia przez Sąd w wyroku, że stosunek prawny wynikający z zawartej umowy (przeznaczonej na ww. cele) nie istnieje i w konsekwencji, zasądzenia na rzecz Wnioskodawców określonych kwot, zaistniałe umorzenie z uwagi na nieważność umowy oraz zapłata przez Bank na rzecz Wnioskodawców zasądzonych kwot spowoduje powstanie przychodu podatkowego na gruncie ustawy o PIT? Państwa stanowisko w sprawie W ocenie Zainteresowanych: 1. Kredyt mieszkaniowy: Umorzenie Wnioskodawcom przez Bank pozostałej kwoty kredytu do spłaty w zakresie Kredytu mieszkaniowego nie będzie powodowało po Ich stronie powstania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o PIT. 2. Spłata ROR: Umorzenie Wnioskodawcom przez Bank pozostałej kwoty kredytu do spłaty w zakresie Spłaty ROR nie będzie powodowało po Ich stronie powstania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o PIT. 3. Spłata pożyczki hipotecznej: Umorzenie Wnioskodawcom przez Bank pozostałej kwoty kredytu do spłaty w zakresie Spłaty pożyczki hipotecznej nie będzie powodowało po Ich stronie powstania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o PIT. 4. Spłata kredytu gotówkowego: Umorzenie Wnioskodawcom przez Bank pozostałej kwoty kredytu do spłaty w zakresie Spłaty kredytu gotówkowego nie będzie powodowało po Ich stronie powstania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o PIT. 5. Dokonany na rzecz Wnioskodawców zwrot kwoty uiszczonej tytułem nadpłaty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego nie będzie powodował po Ich stronie powstania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o PIT. 6. W przypadku prawomocnego stwierdzenia przez Sąd w wyroku, że stosunek prawny wynikający z zawartej umowy nie istnieje i w konsekwencji, zasądzenia na rzecz Wnioskodawców określonych kwot, zaistniałe umorzenie z uwagi na nieważność umowy oraz zapłata przez Bank na rzecz Wnioskodawców zasądzonych kwot nie spowoduje powstania po Ich stronie przychodu podatkowego na gruncie ustawy o PIT. UZASADNIENIE STANOWISKA Zgodnie z treścią § 1 ust. 2 Rozporządzenia – zaniechanie poboru PIT swoim zakresem objąć może tylko kwoty umorzone z tytułu: 1) kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału); 2) odsetki, w tym odsetki skapitalizowane i prowizje; 3) opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego. z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń. W myśl § 1 Rozporządzenia zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot: 1) umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy: a) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz b) osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej; 2) otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania. Ponadto zgodnie z obowiązującymi przepisami, koniecznym jest spełnienie następujących kryteriów wynikających z Rozporządzenia: c) kredytobiorca nie korzystał z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej, d) umorzenie wierzytelności dotyczy: kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału), odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych i prowizji, opłat, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego (z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych w szczególności ubezpieczeń), e) otrzymane umorzenie następuje ze świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z zastosowaniem przychodu z tytułu ujemnego oprocentowania, f) kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, g) kredyt został wykorzystany w całości na inwestycję mieszkaniową/dom (tj.: i. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, ii. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie, iii. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego, iv. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, v. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej; h) w przypadku, gdy kredyt został zaciągnięty również na inne wydatki niż te określone w poprzednim punkcie (pkt e) i wymienionych powyżej wówczas zaniechanie obejmie kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, a jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w pkt e) pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego, i) kredyt został zabezpieczony hipotecznie na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, j) kredyt został udzielony przed 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw. Art. 11 ust. 1 Ustawy o PIT stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Jednakże zgodnie z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Dochód definiowany jest przez ustawodawcę, co wynika z art. 11 ust. 1 ww. ustawy o PIT jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z definicji tej wynika, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego. O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też, gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. UZASADNIENIE DOT. STANOWISKA 1 (Kredyt mieszkaniowy) W omawianym stanie faktycznym zaciągnięty Kredyt został w przeważającej części faktycznie przeznaczony na zakup i remont zakupionej Nieruchomości, co oznacza, że zaciągnięty Kredyt spełniał wskazane powyżej przesłanki Rozporządzenia, co do przeznaczenia na inwestycję mieszkaniową. Zaciągnięty kredyt został zabezpieczony hipoteką ustanowioną na innej nieruchomości (przy ul. ... w Y). Podkreślić należy, że § 1 ust. lit. i Rozporządzenia nie precyzuje, że zabezpieczenie hipoteczne musi być ustanowione na nieruchomości, na którą zaciągany jest kredyt, w związku z czym Wnioskodawcy wypełnili w tym zakresie wymogi stawiane przez Rozporządzenie. Bank w momencie zawierania Umowy z Wnioskodawcami miał świadomość tego, na jaki cel ma być przeznaczony zaciągnięty kredyt, m.in. otrzymał umowę przedwstępną sprzedaży Nieruchomości. Wnioskodawcy nigdy nie korzystali z omawianej preferencji podatkowej, a Umowę kredytu zawarli w 2007 r., czyli kredyt został udzielony przed 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw (czyli Bank). Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są neutralne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o PIT). Mając na względzie cały stan faktyczny, rzeczywisty cel kredytu i obowiązujące przepisy Rozporządzenia należy stwierdzić, że po stronie Wnioskodawców nie powstanie przychód w związku z umorzeniem przez Bank pozostałej do spłaty kwoty kredytu. Stanowisko Wnioskodawców potwierdza m.in. interpretacja indywidualna z dnia 16 grudnia 2024 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.804.2024.2.MN, która wskazuje, że zarówno wydatkowanie środków z kredytu na zakup lokalu mieszkalnego, jak również na wykończenie tego lokalu należy uznać za wydatki na cele mieszkaniowe. Potwierdza to również interpretacja indywidualna z 8 listopada 2024 r. nr 0115-KDIT1.4011.590.2024.1. JG. UZASADNIENIE DOT. STANOWISKA 2 (Spłata ROR), STANOWISKA 3 (Spłata pożyczki hipotecznej) oraz STANOWISKA 4 (Spłata kredytu gotówkowego) Pozostała część Kredytu została przeznaczona na: · spłatę limitu w ROR w ... SA.; · spłatę pożyczki hipotecznej w ... SA. umowa nr ... z dnia 28 czerwca 2005 r.; · spłatę kredytu gotówkowego w . S.A. Spłata tych zobowiązań była konieczna (z uwagi na wymóg ze strony Banku), dlatego też w myśl § 1 ust. 2 pkt 3 należy uznać to za opłaty konieczne, ponieważ poniesienie tych kosztów (spłata opisanych wyżej zobowiązań) było konieczne do zawarcia całej umowy kredytu przeznaczonej na cele mieszkaniowe. Ponadto należy podkreślić, że powodem umorzenia jest przeliczenie dotychczasowego kredytu wyrażonego we frankach szwajcarskich na złotówki i porównanie dokonanych spłat. Skoro dokonane przez Wnioskodawców spłaty wyrażone w złotówkach przewyższały rzeczywistą wartość udzielonego finansowania, umorzenie „pozostałego do spłaty zobowiązania” nie można traktować jako „klasyczne” umorzenie, lecz jako zaprzestanie wymagalności rat z związku z rzeczywistym wykonaniem zobowiązania względem Banku. UZASADNIENIE DOT. STANOWISKA 5 Ustawa o PIT wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 – inne źródła. Natomiast art. 20 ust. 1 ww. ustawy o PIT definiuje przychody z innych źródeł jako w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje [subwencje] inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12- 14 i art. 17. To sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1. Odnosząc powyższe do kwestii będącej przedmiotem niniejszego wniosku, po stronie Wnioskodawców nie dojdzie do powstania przychodu w związku ze zwrotem części kwoty uiszczonej tytułem nadpłaty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego. Wnioskodawcy nie otrzymają od Banku dodatkowego wynagrodzenia, lecz otrzymają wyłącznie zwrot tego, co wcześniej zapłacili. Trudno w takim przypadku utożsamiać powstanie przychodu ze zwrotem środków, które zostały uprzednio uiszczone na rzecz Banku w wykonaniu umowy kredytu hipotecznego. Powyższe stanowisko potwierdzają m.in. następujące interpretacje indywidualne: · z dnia 22 stycznia 2025 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.797.2024.2.ST; · z dnia 16 stycznia 2025 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.881.2024.2.MN: · z dnia 14 sierpnia 2024 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.496.2024.2.KR. Wszystkie przytoczone interpretacje indywidualne sprowadzają się do tego, że w przypadku zwrotu dokonanego przez Bank na rzecz klientów (Wnioskodawców) nie podlega opodatkowaniu, ponieważ zwrot ten stanowi jedynie odzyskanie nadpłaconych środków, a nie uzyskanie dodatkowego dochodu. UZASADNIENIE DOT. PYTANIA 6 Mając na względzie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT przychody wynikające z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy podlegają przedmiotowemu wyłączeniu w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w przypadku uzyskania korzystnego wyroku (ustalającego nieważność zawartej Umowy oraz zasądzającego kwoty zgodne z żądaniem złożonym w pozwie) Wnioskodawcy z uwagi na wyłączenie przedmiotowe, co do kwestii objętych niniejszym wnioskiem nie będą obciążeni obowiązkiem podatkowym ze względu na powstanie po Ich stronie przychodu z tytułu zasądzonych kwot przez Sąd (w związku z nieważnością zawartej przez Wnioskodawców Umowy Kredytu). Natomiast zasądzone koszty procesu należy interpretować jako zwrot poniesionych przez Wnioskodawców w przeszłości wydatków, które zapłacili Oni ze swoich własnych środków. Kwoty te nie powodują więc faktycznego przyrostu majątku, a tylko prowadzą do „zrekompensowania” wcześniejszego zmniejszenia tego majątku. W konsekwencji, zwrot kosztów procesu nie spełnia warunków koniecznych do uznania ich za zwiększenie majątku podatnika – ani przez zwiększenie jego aktywów, ani też poprzez zmniejszenie jego pasywów czy zobowiązań, a co za tym idzie, nie prowadzi to do powstania obowiązku podatkowego po stronie Wnioskodawców. Stanowisko takie potwierdza interpretacja indywidualna z dnia 4 maja 2020 r. nr 0114- KDIP3 -2.4011.449.2018.2020.7.S.LS. która podkreśla, że: „należy wskazać, że w myśl art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Ponadto, zgodnie z art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego – czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 2 Kodeksu cywilnego). W związku z powyższym ustalić należy, czy kwota 436 066,98 zł, która będzie uzyskana przez Wnioskodawcę na mocy wyroku sądowego od Banku tytułem zwrotu nienależnie pobranych przez pozwanego, na podstawie Umowy kredytowej, świadczeń z tytułu wszystkich nadpłat, których Wnioskodawca dokonał na rzecz Banku z powodu nieuprawnionego zastosowania przez Bank niewiążących klauzul waloryzacyjnych oraz z tytułu opłaty za Aneks nr 2 dotyczący mechanizmu indeksacji może być uznana za przychód wynikający z czynności będącej przedmiotem umowy prawnie skutecznej, bowiem zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, natomiast zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy PIT, w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że przychody pochodzą z czynności, które mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą: · dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz · dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników). W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29- 30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów. Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego. O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić, w każdej sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. Wskazać również należy, że dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Źródła przychodów Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłami przychodów są: inne źródła. Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Umorzenie wierzytelności Przystępując do oceny skutków podatkowych ewentualnego umorzenia Państwu przez bank wierzytelności od zaciągniętego w 2007 r. kredytu hipotecznego, wskazać należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy: Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Należy w tym miejscu wyjaśnić, że umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela z prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa. Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.): Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Istota zwolnienia z długu sprowadza się do tego, że skoro wierzytelność jest prawem wierzyciela, nie ma przeszkód, aby wierzyciel zrzekł się tego prawa, tj. by umorzył zobowiązanie bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Zwolnienie z długu należy do czynności prawnych rozporządzających, bowiem skutkuje ono wygaśnięciem zobowiązania. Samo zrzeczenie się wierzyciela aktem jednostronnym nie wystarcza do zwolnienia z długu. Dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, zawartego układu, czy też poprzez oświadczenie, umowę). Wierzytelność będzie umorzona wówczas, gdy wierzyciel uzyska wiadomość od dłużnika, że przyjął on (dłużnik) zwolnienie z długu. Konsekwencją rozporządzeniowego charakteru umowy o zwolnienie jest przysporzenie po stronie dłużnika, które następuje przez zmniejszenie pasywów jego majątku. Skoro zatem dłużnik godzi się na zawarcie zwolnienia z długu to osiąga on przychód, bowiem uzyskuje on przysporzenie. Wobec tego na skuteczne zwolnienie z długu, w myśl art. 508 Kodeksu cywilnego, składają się dwa elementy: 1) oświadczenie woli wierzyciela o umorzeniu zobowiązania, 2) akceptacja tego oświadczenia przez dłużnika. Przy czym wskazuje się, że zwolnienie z długu może odnosić się do wierzytelności istniejących. Dopuszczalne jest także zwolnienie z długu przyszłego. Tak więc, dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie). Poprawność powyższego stanowiska potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2633/10, w którym Sąd wskazał, że „gdy dochodzi do umorzenia wierzytelności przez kredytodawcę nie jest istotne, czy u podstaw uzyskanego nieodpłatnego świadczenia leży umowa o zwolnienie z długu, czy też decyzja wierzyciela o rezygnacji z dochodzenia należności. Zasadnicze znaczenie ma bowiem to, że w następstwie takich zdarzeń dłużnik zostaje zwolniony z obowiązku spłaty zadłużenia. Po jego stronie powstaje tym samym przychód stanowiący równowartość umorzonej kwoty zobowiązania, którego nie musi już świadczyć na rzecz wierzyciela. Faktyczna rezygnacja wierzyciela z dochodzenia należności prowadzi więc do powstania przychodu, podobnie jak w przypadku zawarcia umowy o zwolnienie z długu, albowiem w każdym z tych przypadków po stronie dłużnika ustaje obowiązek spełnienia świadczenia. Należy bowiem zauważyć, że pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. Skoro zatem, w wyniku ugody, Bank zwolni Państwa z długu (umorzy Państwu zadłużenie z tytułu kredytu), tj. zostaną Państwo zwolnieni z wszelkich wierzytelności wobec Banku wynikających z umowy kredytu i Państwo to zwolnienie z długu przyjmą, to wskutek zmniejszenia Państwa zobowiązań wobec Banku (umorzenia zadłużenia w zakresie pozostałego do spłaty salda kredytu), po Państwa stronie nastąpi przysporzenie majątkowe. Tym samym, wartość kwoty wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego (kwoty kapitału i odsetek), którą bank umorzy Państwu na podstawie zawartej ugody, będzie stanowiła przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Powyższa kwota będzie dotyczyła zarówno umorzenia pozostałej do spłaty części kredytu, zaciągniętego w 2007 r, a przeznaczonego na zakup i remont nieruchomości, jak i pozostałej do spłaty części kredytu hipotecznego przeznaczonego na spłatę ROR, spłatę pożyczki hipotecznej i spłatę kredytu gotówkowego. Zaniechanie poboru podatku Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. 2024 r. poz. 102 ze zm.): 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot: 1) umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy: a) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego – gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz b) osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej; 2) otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania. 2. Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują: 1) kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału); 2) odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje; 3) opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń. 3. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, z późn. zm.), zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego. 4. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego. 5. Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych: 1) jednego gospodarstwa domowego albo 2) więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2023 r. poz. 1774 i 1843). 6. Przez jedno gospodarstwo domowe, o którym mowa w ust. 5, rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi. 7. W przypadku gdy stroną umowy kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, są co najmniej dwie osoby fizyczne, zaniechanie poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ma zastosowanie wyłącznie do osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b. Z kolei § 3 ww. rozporządzenia zmieniony rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2024 r. (Dz. U. z 2024 r. poz. 1912), które weszło w życie 24 grudnia 2024 r. stanowi, że: 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został: 1) udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz 2) zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz 3) zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. 2. Za kredyt mieszkaniowy uważa się również pożyczkę, o ile spełnia warunki określone w ust. 1. Z kolei § 4 ww. rozporządzenia zmieniony ww. rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2024 r. stanowi, że: Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2026 r. W myśl natomiast § 4a ww. rozporządzenia dodanego rozporządzeniem zmieniającym z dnia 20 grudnia 2024 r.: Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, w przypadku pożyczek, o których mowa w § 3 ust. 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2025 r. do dnia 31 grudnia 2026 r. Zgodnie z treścią art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazanego w § 3 ww. rozporządzenia: Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na: a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie, c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego, d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Z powyższego wynika m.in., że zaniechanie poboru podatku dochodowego znajdzie zastosowanie do umorzonych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2026 r. osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego – gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej oraz w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. rozporządzenia). Kwota ww. wierzytelności może przy tym obejmować kapitał, odsetki, a także prowizje oraz poniesione opłaty niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń. Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przywołanym rozporządzeniu w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe w § 3 pkt 3 wskazano, że ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis § 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, stanowi, że w przypadku, gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego. Zatem, ww. zaniechanie może mieć zastosowanie w przypadku umorzenia kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie odnosi się natomiast do kredytów hipotecznych zaciągniętych na dowolny cel. Tego rodzaju wydatek nie został wymieniony w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z analizowanej sprawy wynika, że w 2007 r. zaciągnęli Państwo kredyt hipoteczny indeksowany do franka szwajcarskiego. Cel zaciągnięcia kredytu hipotecznego, który został wpisany w umowie kredytowej z bankiem to: „cel konsumpcyjny”. Natomiast, kredyt został wydatkowy w następujący sposób: 1. 60% udostępnionej kwoty – na zakup oraz remont nieruchomości; 2. spłata limitu w ROR w ... S.A.; 3. spłata pożyczki hipotecznej w ... S.A. zgodnie z umową nr .... z dnia 28 czerwca 2005 r.; 4. spłata kredytu gotówkowego w ... S.A. Skoro więc, celem zaciągniętego przez Państwa kredytu, zgodnie z zapisem umowy kredytowej, był dowolny cel konsumpcyjny, to nie sposób uznać, że kredyt ten został zaciągnięty na wydatki wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie zmienia tego fakt, że w rzeczywistości środki uzyskane w ramach tego kredytu zostały w 60% przeznaczone na cel związany z zakupem i remontem nieruchomości (domu). Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzam, że umorzona Państwu przez bank kwota kredytu hipotecznego wraz z odsetkami, zaciągniętego w 2007 r. na cel konsumpcyjny, w części odpowiadającej kwocie udostępnionej na cele związane z zakupem i remontem nieruchomości, stanowić będzie dla Państwa przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 tej ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Do uzyskanego przez Państwa przychodu związanego z umorzeniem ww. wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego, przeznaczonego w części na zakup i remont nieruchomości (domu), nie znajdzie zastosowanie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie ww. rozporządzenia Ministra Finansów. Powyższe zaniechanie nie będzie miało zastosowania w opisanej sprawie ponieważ, kredyt hipoteczny zaciągnięty przez Państwa w 2007 r. został zaciągnięty na cel konsumpcyjny. Zatem, od tej umorzonej przez bank kwoty, która zgodnie z powyższymi wyjaśnieniami stanowi dla Państwa przychód, winni Państwo zapłacić podatek dochodowy. Zatem, Państwa stanowisko w tym zakresie, należało uznać za nieprawidłowe. Zaniechanie to nie będzie miało również zastosowania do części umorzonego kredytu hipotecznego, zaciągniętego w 2007 r. na cel konsumpcyjny, w zakresie którego kwota uzyskana w ramach tego kredytu została przeznaczona na cel inny niż mieszkaniowy, tj. na spłatę limitu w ROR w ....S.A., spłatę pożyczki hipotecznej w ....S.A. oraz spłatę kredytu gotówkowego w .....S.A. Nie sposób zgodzić ze stanowiskiem, że skoro dokonane przez Państwa spłaty wyrażone w złotówkach przewyższały rzeczywistą wartość udzielonego finansowania, umorzenie „pozostałego do spłaty zobowiązania” nie można traktować jako „klasyczne” umorzenie, lecz jako zaprzestanie wymagalności rat z związku z rzeczywistym wykonaniem zobowiązania względem Banku. Należy zauważyć, że w wyniku zawarcia ugody z bankiem, Państwa umowa o kredyt nie zostanie unieważniona (jak to miałoby miejsce w przypadku stwierdzenia przez sąd nieważności umowy w związku z zawartymi w tej umowie niedozwolonymi klauzulami). Umowa ta nadal pozostanie ważna, nastąpi jednak, w wyniku zawartej ugody, częściowe umorzenie Państwa zobowiązania wobec banku. W konsekwencji, jeżeli ww. umowa z bankiem nie zostanie „wycofana z obiegu” – to strony tej umowy są zobowiązane to przestrzegania jej zapisów – nawet jeżeli (w wyniku różnic kursowych) kwota spłaconego kapitału, która została przez kredytobiorców wpłacona do banku, przewyższyła kwotę jaką otrzymali, podpisując umowę kredytu indeksowanego w CHF. Zatem, „anulowanie” kredytobiorcom pozostałej do spłaty kwoty kredytu jest ich przysporzeniem majątkowym. W związku z powyższym, w tej części ww. przychód należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skutki podatkowe otrzymania kwoty stanowiącej zwrot uiszczonych kwot na rzecz Banku w związku z zaciągniętym kredytem Powzięli Państwo wątpliwość, czy w przypadku, gdy Bank dokona na Państwa rzecz zwrotu kwoty nadpłaty, stanowiącej zwrot nadwyżki dokonanych przez Państwa spłat w ramach zawartej w grudniu 2007 r. umowy kredytu nad udostępnioną w ramach tej umowy kwotą kapitału, kwota ta będzie stanowić przychód, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jak zostało już wcześniej wspomniane, otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że kwota, którą Bank wypłaci po podpisaniu ugody, jest zwrotem przez Bank kwot, które w wyniku ugody uznano za nadpłatę ponad należną Bankowi spłatę zadłużenia kredytu. Przedmiotowa kwota nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczane tytułem spłaty kredytu zaciągniętego w 2007 r., nie jest również wynagrodzeniem za odstąpienie przez Państwa od dochodzenia roszczeń wobec Banku na drodze sądowej. Wobec powyższego, kwota nadpłaconego kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2007 r., którą zwróci Państwu Bank w związku z zawarciem ugody, nie będzie stanowić dla Państwa przychodu. Czynność ta nie spowoduje uzyskania przysporzenia majątkowego, wzrostu Państwa majątku. Powyższa kwota – jak Państwo wskazali − jest zwrotem przez Bank kwot, które w wyniku ugody uznano za nadpłatę ponad należną Bankowi spłatę zadłużenia kredytu. Przedmiotowa kwota nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczane tytułem spłaty kredytu zaciągniętego w 2007 r., nie jest również wynagrodzeniem za odstąpienie od dochodzenia roszczeń wobec Banku na drodze sądowej. Zatem kwota zwrócona Państwu przez Bank, stanowiąca nadpłatę, nie będzie Państwa przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jej uzyskanie, nie będzie skutkować po Państwa stronie powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 5 należało więc uznać za prawidłowe. Skutki podatkowe unieważnienia umowy kredytu przez sąd Na podstawie art. 58 § 1 ustawy Kodeks cywilny: Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Natomiast stosownie do treści art. 58 § 2 tej ustawy: Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Z powodu abuzywności klauzul walutowych znajdujących się w umowach o kredyt hipoteczny, sądy orzekają o nieważności jednostkowych umów o kredyt hipoteczny zawartych przez banki. Stwierdzenie nieważności powoduje usunięcie z obrotu prawnego wadliwej czynności prawnej polegającej na zawarciu umowy kredytu hipotecznego. Nieważność umowy kredytu oznacza, że zobowiązania stron umów, banku i klienta, nigdy nie powstały, a strony zobowiązane są zwrócić to, co świadczyły w związku z nieważną umową jako świadczenia nienależne. Kredytodawca winien zatem zwrócić wszystkie świadczenia pobrane od kredytobiorcy, a kredytobiorca winien zwrócić kwotę faktycznie otrzymanego kredytu. W przypadku stwierdzenia nieważności umowy przez sąd skutki prawne na gruncie cywilnym występują ex tunc (wstecz), a więc od momentu zawarcia umowy dotkniętej wadliwością (przesłanką nieważności), co oznacza, że umowa kredytu jako nieważna już od chwili jej zawarcia nie wywołuje skutków prawnych. Mamy do czynienia z sytuacją jakby w ogóle nie doszło do jej zawarcia. W Państwa przypadku – jeżeli w wyniku uzyskania korzystnego wyroku, bank zwróci kwoty pobrane nienależnie od Państwa, to otrzymana suma będzie zatem stanowiła zwrot własnych pieniędzy, nienależnie wpłaconych do banku. Wobec powyższego, taki zwrot przez bank będzie neutralny podatkowo. W wyniku tego zwrotu nie osiągną Państwo bowiem konkretnego przysporzenia majątkowego, a więc zwrot ten nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skutki podatkowe zwrotu kosztów postępowania Zgodnie z art. 98 § 1 ustawy z 17 listopada 1964 r. ustawy Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.): Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Stosownie do art. 98 § 2 cytowanej ustawy: Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu procesowego. Z kolei w myśl art. 98 § 3 tej ustawy: Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Zgodnie z art. 98 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego: Wysokość kosztów sądowych, zasady zwrotu utraconego zarobku lub dochodu oraz kosztów stawiennictwa strony w sądzie, a także wynagrodzenie adwokata, radcy prawnego i rzecznika patentowego regulują odrębne przepisy. Jak wynika z powyższych przepisów, koszty procesu (w tym zastępstwa procesowego) mają charakter zwrotu wydatków poniesionych przez powoda. Zwrot ten nie rodzi więc obowiązku podatkowego w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile kwota zasądzona tytułem zwrotu kosztów postępowania nie przewyższy faktycznie poniesionych przez powoda wydatków. Jeżeli w wyniku prawomocnego wyroku sądowego, stwierdzającego nieważność przedmiotowej umowy kredytu, otrzymają Państwo zwrot kosztów postępowania poniesionych z własnych środków i poniesione koszty procesowe przewyższą kwotę zwróconą przez bank – w takim wypadku, kwota ta będzie stanowiła jedynie zwrot poniesionych wcześniej wydatków – nie będzie więc dochodem podlegającym opodatkowaniu. Dla celów podatkowych otrzymana kwota tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego jest obojętna podatkowo. W konsekwencji, zwrot kosztów postępowania, które Państwo poniosą nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 6 należało więc uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Odnosząc się do powołanych wyroków sądów wskazać należy, że tutejszy Organ przeanalizował rozstrzygnięcia w nich zawarte, jednakże dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw, w określonym stanie faktycznym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów

podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania Pani A.A. (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.