W dniu 7 lutego 2025 r. podatniczka złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku. Zdarzenie przyszłe dotyczyło nabycia spadku po zmarłych babci A A oraz ojcu B B, a także zniesienia współwłasności nieruchomości. Organ podatkowy potwierdził, że sprzedaż nieruchomości w 2025 r. nie będzie podlegała opodatkowaniu, ponieważ nastąpi po upływie pięciu lat od nabycia przez spadkodawcę, co oznacza, że podatniczka nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu tej sprzedaży. Interpretacja jest pozytywna, potwierdzająca stanowisko podatniczki.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
7 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej uzupełniony pismami z 7 lutego 2025 r., 11 lutego 2025 r. i 13 lutego 2025 r. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismami złożonymi 3 kwietnia 2025 r. oraz 17 kwietnia 2025 r. Treść wniosku jest następująca:
A A (Pani babcia) zmarła 31 października 2014 r. Sprawy spadkowe nie zostały uregulowane przez spadkobierców, tj.: B B i C C. 30 czerwca 2024 r. zmarł B B (Pani ojciec). 21 sierpnia 2024 r. dokonała Pani poświadczenia dziedziczenia w pierwszej kolejności po zmarłym ojcu B B (jest Pani jedynym spadkobiercą) oraz poświadczenia dziedziczenia po zmarłej babci A A - spadkobiercy B B i C C. Zgłosiła Pani razem z ciocią (C C) fakt nabycia spadku do Urzędu Skarbowego w Y, w tym samym dniu. 27 września 2024 r. dokonała Pani u notariusza (... – Y) umowy o zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat. W wyniku tego, stała się Pani w całości właścicielem nieruchomości położonej w miejscowości X, nr (...). W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że w skład spadku po A A wchodziły: - działka nr (...), obręb (...), województwo (...), powiat (...), gmina (...), miejscowość X , (nr KW ...) o powierzchni 0,3648 ha; - działka nr (...), obręb (...), województwo (...), powiat (...), gmina (...), miejscowość X (nr KW ...) o powierzchni 0,3800 ha; - działka nr (...) obręb (...), województwo (...), powiat (...), gmina (...), miejscowość X (nr KW ...) o powierzchnia 0,12 ha; - lokal mieszkalny z przynależnym pomieszczeniem piwnicznym i udziałem we własności wspólnych części budynku 185/10000 części, Al. (...), w Z (nr KW ...) powierzchnia 70,65 m². Zmarły B B, w chwili śmierci, był w 1/2 części spadkobiercą po zmarłej A A nieruchomości wskazanych powyżej. Nie posiadał innych rzeczy, ruchomości i praw majątkowych. Na dzień śmierci B B nie był wyłącznym właścicielem przedmiotowych nieruchomości. Drugim współwłaścicielem (spadkobiercą) po A A jest C C w 1/2 części. C C zgłosiła fakt nabycia spadku po spadkodawcy A A. Natomiast Pani zgłosiła fakt nabycia spadku po spadkodawcy B B. Spadek po zmarłym B B dziedziczyła Pani w całości. C C nie nabyła spadku po B B. Czynność dokonana 27 września 2024 r. stanowiła tylko umowę o zniesienie współwłasności. 27 września 2024 r. przedmiotem zniesienia współwłasności były nieruchomości wchodzące w skład spadku w udziałach po 1/2 części każdego z uczestników. W zniesieniu współwłasności brała udział Pani i C C. Przed dokonaniem zniesienia współwłasności Pani i C C posiadały w każdej z nieruchomości po 1/2 udziału. C C nabyła swój udział przed zniesieniem współwłasności w wyniku aktu poświadczenia dziedziczenia 21 sierpnia 2024 r. po zmarłej A A. Pani nabyła swój udział przed zniesieniem współwłasności w wyniku aktu poświadczenia dziedziczenia z 21 sierpnia 2024 r. po zmarłym B B, który był spadkobiercą A A. Skutki rzeczowe zniesienia współwłasności. C C nabyła w całości: - działkę nr (...) obręb (...), województwo (...), powiat (...), gmina (...), miejscowość X (nr KW ...) o powierzchni 0,3800 ha; - działkę nr (...) obręb (...), województwo (...), powiat (...), gmina (...), miejscowość X (nr KW ...) o powierzchnia 0,1200 ha; - lokal mieszkalny z przynależnym pomieszczeniem piwnicznym i udziałem we własności wspólnych części budynku 185/10000 części, Al. (...), Z (nr KW ...) o powierzchni 70,65 m².
Wartość działki nr (...) i nr (...), obręb (...), została oszacowana w akcie notarialnym zniesienia współwłasności na kwotę 17 000 zł, natomiast wartość lokalu mieszkalnego 185 000 zł. Pani nabyła w całości działkę nr (...), obręb (...), województwo (...), powiat (...), gmina (...), miejscowość X, (nr KW ...) o powierzchni 0,3648 ha. Wartość w akcie notarialnym zniesienia współwłasności została oszacowana na kwotę 200 000 zł. Nabycie w całości dla obu stron było bez żadnych spłat i dopłat. Wartość rynkowa rzeczy i praw majątkowych nabytych przez Panią w drodze zniesienia współwłasności nie zwiększyła się do wartości rynkowej Pani udziałów w składnikach majątkowych przed zniesieniem współwłasności. C C po zniesieniu współwłasności, w wyniku oszacowania w akcie notarialnym cen nieruchomości otrzymała o 1 000 zł więcej. 27 września 2024 r. nie był przeprowadzany dział spadku, wszystko było załatwiane aktem poświadczenia dziedziczenia, protokołami dziedziczenia, protokołem przyjęcia oświadczenia o przyjęciu spadku z 21 sierpnia 2024 r. Zamierza Pani sprzedać swoją nieruchomość, jeśli trafi się tylko kupiec, już w 2025 r. Nieruchomość na razie nie została sprzedana. Sprzedaż nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym.
Czy ma Pani obowiązek zgłoszenia do Urzędu Skarbowego sprzedaż nieruchomości otrzymanej w spadku i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości? Pani stanowisko w sprawie Uważa Pani, że kwota ze sprzedaży nie podlega opodatkowaniu, gdyż nastąpiła po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, którym nastąpiło jego nabycie przez spadkodawcę - Pani ojca B B - z dniem śmierci jego mamy: A A (Pani babci), tj. 31 października 2014 r. Stosownie do art. 922 § 1 ustawy Kodeks cywilny, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego (A A) przechodzą z chwilą jego śmierci na spadkobierców - Pani ojca B B i jego siostry C C). Stosownie do art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast na podstawie art. 925 Kodeksu cywilnego, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci spadkodawcy, Pani babci A A, prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy (A A) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Akt poświadczenia dziedziczenia o stwierdzeniu nabycia spadku przez Pani zmarłego ojca B B po zmarłej mamie A A potwierdzają tylko prawo spadkobiercy do tego spadku. Pani ojciec (B B) otrzymał spadek w chwili śmierci mamy, a Pani babci A A w 2014 r. Wobec powyższego, 5 letni okres o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca 2014 r. (od chwili śmierci Pani babci A A). Wobec czego, sprzedaż nieruchomości w 2025 r. nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawcę - B B.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy: Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu i rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Zatem przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości (jej części lub udziału w nieruchomości oraz określonych praw) w myśl ww. przepisu nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki: - odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz - zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Z treści wniosku wynika, że A A (Pani babcia) zmarła 31 października 2014 r. Sprawy spadkowe nie zostały uregulowane przez spadkobierców, tj. B B i C C. Pani ojciec - B B zmarł 30 czerwca 2024 r. 21 sierpnia 2024 r. dokonała Pani poświadczenia dziedziczenia w pierwszej kolejności po zmarłym ojcu B B (jest Pani jedynym spadkobiercą) oraz poświadczenia dziedziczenia po zmarłej babci A A - spadkobiercy B B i C C. W tym samym dniu, zgłosiła Pani razem z ciocią (C C) fakt nabycia spadku do Urzędu Skarbowego. 27 września 2024 r. dokonała Pani u notariusza umowy o zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat. W wyniku tego, stała się Pani w całości właścicielem nieruchomości położonej w miejscowości X. W skład spadku po A A wchodziły: - działka nr (...), obręb (...), województwo (...), powiat (...), gmina (...), miejscowość X, nr KW ...) o powierzchni 0,3648 ha; - działka nr (...), obręb (...) województwo (...), powiat (...), gmina (...), miejscowość X (nr KW ...) o powierzchni 0,3800 ha; - działka nr (...) obręb (...), województwo (...), powiat (...), gmina (...), miejscowość X (nr KW ...) o powierzchnia 0,12 ha; - lokal mieszkalny z przynależnym pomieszczeniem piwnicznym i udziałem we własności wspólnych części budynku 185/10000 części, Al. (...), Z (nr ...) powierzchnia 70,65m². Zmarły B B, w chwili śmierci, był w 1/2 części spadkobiercą po zmarłej A A nieruchomości wskazanych powyżej. Nie posiadał innych rzeczy, ruchomości i praw majątkowych. Na dzień śmierci B. B nie był wyłącznym właścicielem przedmiotowych nieruchomości. Drugim współwłaścicielem (spadkobiercą) po A A jest C C w 1/2 części. C C zgłosiła fakt nabycia spadku po spadkodawcy A A. Natomiast Pani zgłosiła fakt nabycia spadku po spadkodawcy B B. Spadek po zmarłym B B dziedziczyła Pani w całości. C C nie nabyła spadku po B B. Czynność dokonana 27 września 2024 r. stanowiła umowę o zniesienie współwłasności spadku w udziałach po 1/2 części każdego z uczestników. W zniesieniu współwłasności brała udział Pani i C C. Przed dokonaniem zniesienia współwłasności Pani i C C posiadałyście w każdej z nieruchomości po 1/2 udziału. C C nabyła swój udział przed zniesieniem współwłasności w wyniku aktu poświadczenia dziedziczenia 21 sierpnia 2024 r. po zmarłej A A. Pani nabyła swój udział przed zniesieniem współwłasności w wyniku aktu poświadczenia dziedziczenia z 21 sierpnia 2024 r. po zmarłym B B, który był spadkobiercą A A. Skutki rzeczowe zniesienia współwłasności. C C nabyła w całości: - działkę nr (...) obręb (...), województwo (...), powiat (...), gmina (...), miejscowość X (nr KW...) o powierzchni 0,3800ha; - działkę nr (...) obręb (...), województwo (...), powiat (...), gmina (...), miejscowość X (nr KW ...) o powierzchnia 0,1200 ha; - lokal mieszkalny z przynależnym pomieszczeniem piwnicznym i udziałem we własności wspólnych części budynku 185/10000 części, Al. (...), w Z (nr ...) o powierzchni 70,65m². Wartość działki nr (...) i nr (...), obręb (...), została oszacowana w akcie notarialnym zniesienia współwłasności na kwotę 17 000 zł, natomiast wartość lokalu mieszkalnego: 185 000zł. Pani nabyła w całości działkę nr (...), obręb (...), województwo (...), powiat (...), gmina (...), miejscowość X, nr KW (...) o powierzchni 0,3648 ha. Wartość w akcie notarialnym zniesienia współwłasności została oszacowana na kwotę 200 000 zł. Nabycie w całości dla obu stron było bez żadnych spłat i dopłat. Wartość rynkowa rzeczy i praw majątkowych nabytych przez Panią w drodze zniesienia współwłasności nie zwiększyła się do wartości rynkowej Pani udziałów w składnikach majątkowych przed zniesieniem współwłasności. C C, po zniesieniu współwłasności, w wyniku oszacowania w akcie notarialnym cen nieruchomości otrzymała o 1 000 zł więcej. 27 września 2024 r. nie był przeprowadzany dział spadku, wszystko było załatwiane aktem poświadczenia dziedziczenia, protokołami dziedziczenia, protokołem przyjęcia oświadczenia o przyjęciu spadku z 21 sierpnia 2024 r. Zamierza Pani sprzedać swoją nieruchomość, jeśli trafi się tylko kupiec, już w 2025 r. Nieruchomość na razie nie została sprzedana. Sprzedaż nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym W myśl art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 7 ww. ustawy: Nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku. W myśl art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.): Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego: Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Stosownie do treści art. 926 Kodeksu cywilnego: Powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. W myśl art. 1025 § 1 ustawy Kodeks cywilny: Prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Należy również wskazać, że dla celów stosowania art. 10 ust. 5 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, momentem nabycia nieruchomości przez spadkodawcę, który tę nieruchomość nabył również w drodze spadku, jest moment nabycia tej nieruchomości zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 r. poz. 1061 ze zm.). Zatem, za moment nabycia nieruchomości lub praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa się nabycie nieruchomości lub praw przez spadkodawcę, nie zaś przez jego spadkodawców. W przypadku sprzedaży przez Panią udziału w nieruchomości nabytej w spadku po zmarłym spadkodawcy (Pani ojcu) istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tych nieruchomości przez spadkodawcę. Pani ojciec nabył udziały w nieruchomościach w 2014 r. w spadku po zmarłej matce. W związku z tym, planowane zbycie przez Panią nieruchomości, w części nabytej w spadku po ojcu, nastąpi po upływie okresu pięciu lat, stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. Kodeksu: Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego: Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. W myśl art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego: Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu. Zatem do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego. Natomiast w myśl art. 210 §1 Kodeksu cywilnego: Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Stosownie do art. 211 Kodeksu cywilnego: Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości. Zgodnie z art. 212 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego: Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego. Z powyższych przepisów wynika, że zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Punktem wyjścia do obliczenia podstawy opodatkowania jest wartość rynkowa zbywanych udziałów w składnikach majątkowych. Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału, jeśli: - podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub - wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym. Jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Przy czym mówiąc o powiększeniu udziału należy mieć na uwadze wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy, a nie wielkość czy ilość rzeczy jakie przypadną danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności. Nabycie w wyniku zniesienia współwłasności części majątku, który należał do innych współwłaścicieli, należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z opisu sprawy wynika, że wartość rynkowa rzeczy i praw majątkowych nabytych przez Panią w drodze zniesienia współwłasności dokonanego 27 września 2024 r. w stosunku do wartości Pani udziałów w składnikach majątkowych przed tym zniesieniem, nie uległa zmianie. W związku z tym, w wyniku zniesienia współwłasności nie nastąpiło nabycie przez Panią udziałów w nieruchomościach w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Reasumując, otrzymanie przez Panią udziału w nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności, w części nieprzekraczającej wartości udziałów w nieruchomościach nabytych przez Panią w spadku, nie stanowi nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy obliczaniu pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uwzględnić moment nabycia nieruchomości przez spadkodawcę (Pani ojca) – 2014 r. W związku z tym, planowana przez Panią sprzedaż nieruchomości w 2025 r. nabytej w drodze spadku i zniesienia współwłasności nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostanie dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie przez spadkodawcę. Zatem, nie jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ
wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, w związku z czym nie dokonuje analizy dołączonych do wniosku dokumentów. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili