Wnioskodawca, obywatel Polski i Australii, złożył wniosek o interpretację indywidualną w dniu 6 lutego 2025 r., dotyczącą możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Opisał swoje zdarzenie przyszłe, w którym od października 2017 r. do grudnia 2023 r. pracował w Australii, a do Polski wrócił w lipcu 2023 r. Wnioskodawca podkreślił, że spełnia warunki określone w art. 21 ust. 43 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, posiadając polskie obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania w Polsce przez co najmniej 5 lat przed wyjazdem do Australii. Organ podatkowy potwierdził prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, uznając, że spełnia on warunki do skorzystania z ulgi na powrót, co pozwala mu na zwolnienie z podatku dochodowego do wysokości 85 528 zł w latach 2024-2027. Interpretacja jest pozytywna, potwierdzająca stanowisko Wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
6 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan pismem złożonym 9 kwietnia 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca jest obywatelem Polski i w pełni korzysta z praw obywatelskich. Wnioskodawca posiada również australijskie obywatelstwo. Z Polski do Australii Wnioskodawca wyjechał w październiku 2017 r., od razu rozpoczął pracę. Od października
2017 r. Wnioskodawca z żoną wynajmował w Australii mieszkanie. Stroną umowy najmu był Wnioskodawca z żoną. W Australii Wnioskodawca pracował od października 2017 r. do grudnia 2023 r., co potwierdza list referencyjny świadczący o zatrudnieniu Wnioskodawcy, oraz złożone przez Wnioskodawcę w grudniu 2023 r. wypowiedzenie umowy o pracę. Wyjazd do Australii był pierwszym zagranicznym wyjazdem do pracy Wnioskodawcy, wcześniej Wnioskodawca przebywał na terytorium Polski. Do Australii Wnioskodawca przeniósł się z zamiarem pobytu stałego. Jako osoba przebywająca i pracująca cały rok w Australii, Wnioskodawca miał odprowadzany podatek i składki emerytalne przez pracodawcę. Na gruncie prawa australijskiego Wnioskodawca był traktowany jako osoba, która dla celów podatkowych ma miejsce zamieszkania na terytorium Australii i rozliczał się tam w latach 2017-2024 (w Australii rok podatkowy trwa od lipca do czerwca roku kolejnego, Wnioskodawca posiada kopie rocznych deklaracji podatkowych składanych za okres od lipca 2017 r. do czerwca 2024 r.). Wnioskodawca posiadał w Australii konta bankowe oraz ubezpieczenie zdrowotne, zarówno publiczne, jak i prywatne. Konto zostało zlikwidowane po zmianie miejsca stałego pobytu na terytorium Polski. Wnioskodawca przez cały czas przebywał w Australii z żoną. W Australii Wnioskodawca korzystał ze służby zdrowia. Dodatkowo Wnioskodawca posiada zarejestrowany w Australii numer telefonu. W powyższym okresie Wnioskodawca wrócił do Polski jedynie w celu odbycia krótkiego urlopu wakacyjnego w 2019 r. Następnie Wnioskodawca przybył do Polski dopiero w lipcu 2023 r. Wnioskodawca posiada następującą dokumentację potwierdzającą Jego pobyt w Australii: - umowy najmu mieszkania obowiązujące w okresie jego przebywania w Australii, - roczne deklaracje podatkowe składane w Australii w tamtejszych latach podatkowych 2017-2024, - dokumenty związane z zatrudnieniem w Australii w okresie przebywania w Australii, tj. list referencyjny potwierdzający zatrudnienie, umowy oraz złożone przez Wnioskodawcę wypowiedzenie, - otrzymane wizy na pobyt w Australii obowiązujące od maja 2017 r., - australijski paszport potwierdzający australijskie obywatelstwo Wnioskodawcy. Do Polski Wnioskodawca wrócił w lipcu 2023 r., gdzie przebywał do momentu podjęcia decyzji o zmianie stałego miejsca pobytu na Polskę. Wracając do Polski, Wnioskodawca nie posiadał w kraju samochodu osobowego. Samochód ten Wnioskodawca nabył dopiero po ostatecznym podjęciu decyzji o zmianie miejsca pobytu i 3 stycznia 2024 r. złożył zamówienie na samochód osobowy u jednego z dealerów działającego na terytorium kraju. Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca wypowiedział umowę o pracę z australijskim pracodawcą w grudniu 2023 r. Następnie jako polski rezydent podatkowy, w styczniu 2024 r., wykonał umowę o dzieło, która w całości została opodatkowana w Polsce. W lutym 2024 r. otworzył działalność gospodarczą w Polsce, w ramach której do dnia dzisiejszego świadczy usługi jako polski rezydent podatkowy. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca korzysta również z ulgi IP Box. Wnioskodawca podkreśla, że posiada polskie obywatelstwo, co oznacza, że spełnia warunki określone w art. 21 ust. 43 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niemniej w celu rozwiania wątpliwości Wnioskodawca wskazuje, że miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od urodzenia, tj. od 1991 r. Do Australii wyjechał dopiero w październiku 2017 r. Do tego czasu, nie licząc wyjazdów wakacyjnych oraz urlopów, Wnioskodawca odbył jedynie dwie zagraniczne podróże służbowe w okresach 15 października – 17 grudnia 2015 r., oraz 12 lutego 2016 r. – 11 marca 2016 r. Podsumowując, Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres pobytu za granicą. Wnioskodawca przyleciał do Polski 4 lipca 2023 r. i do końca 2023 r. przebywał w Polsce. Wnioskodawca w 2023 r. nie przebywał w Polsce ponad 183 dni. Wnioskodawca w lipcu 2023 r. przyjechał do Polski z żoną. Wnioskodawca podkreśla jednocześnie, że przybył wówczas do Polski po prawie czteroletniej przerwie spowodowanej epidemią COVID-19, która znacznie ograniczyła i utrudniła podróże między Australią a Polską. W lipcu 2023 r. Wnioskodawca z żoną przyjechał do Polski w celu odbycia długich wakacji. Dopiero podczas pobytu w Polsce Wnioskodawca postanowił nie wracać już do Australii i zostać w Polsce na stałe. Od lipca 2023 r. Wnioskodawca pracował zdalnie dla pracodawcy mającego siedzibę w Australii. Dlatego też w listopadzie 2023 r. Wnioskodawca złożył pracodawcy wypowiedzenie i od stycznia 2024 r. zawarł w Polsce umowę o dzieło. Następnie w lutym 2024 r. Wnioskodawca założył w Polsce działalność gospodarczą. W chwili przyjazdu do Polski w lipcu 2023 r. zatrudnienie Wnioskodawcy, Jego konta bankowe oraz ubezpieczenie zdrowotne (publiczne i prywatne) były kontynuowane w Australii. W Polsce Wnioskodawca nie posiadał nawet samochodu. Zakupu samochodu Wnioskodawca dokonał dopiero w 2024 r. Dlatego też w ocenie Wnioskodawcy, nie przeniósł On w lipcu 2023 r. ośrodka interesów osobistych i/lub gospodarczych do Polski. Przeniesienie ośrodka interesów osobistych i/lub gospodarczych nastąpiło w 2024 r., kiedy to Wnioskodawca zaczął przebywać w Polsce w celu stałego pobytu z żoną oraz rozpoczął zatrudnienie oraz prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca podkreśla jednak, że z ulgi zamierza korzystać począwszy od rozliczenia za rok podatkowy 2024. Wnioskodawca od lipca 2023 r. do końca grudnia 2023 r. miał ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Australią. Jego cały majątek osobisty (tj. gotówka, lokaty, polisy ubezpieczeniowe) był utrzymywany w australijskich instytucjach. Jego sprawy gospodarcze, takie jak zatrudnienie, czy rozliczanie podatków, pozostawały w Australii. Zmieniło się to od początku 2024 r., kiedy to Wnioskodawca przeniósł cały majątek z Australii do Polski, zakupił samochód, podjął umowę o dzieło, zarejestrował działalność gospodarczą, założył konto firmowe w banku oraz zaczął nawiązywać osobiste znajomości w branży na różnego rodzaju konferencjach i wyjazdach biznesowych. Wnioskodawca podkreśla jednak, że z ulgi zamierza korzystać począwszy od rozliczenia za rok podatkowy 2024. Wynagrodzenie za pracę do grudnia 2023 r. było wypłacane bezpośrednio przez pracodawcę, którego siedziba znajdowała się w Australii. Wynagrodzenie nie było ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w innym państwie. Suma osiąganych przez Wnioskodawcę przychodów przekroczy w roku podatkowym, w którym będzie chciał On skorzystać z ulgi na powrót, kwotę 85 528 zł.
Czy Wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy począwszy od rozliczenia za rok podatkowy 2024, a następnie kontynuować korzystanie z ulgi w rozliczeniach za lata podatkowe 2025-2027? Pana stanowisko w sprawie Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte: 1) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, 2) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, 3) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, 4) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44. Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy: Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy: Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że: 1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz 2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym: a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz 3) podatnik: a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub b) miał miejsce zamieszkania: - nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub - na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz 4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz 5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy: Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł. Ponadto, z art. 53 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wynika, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r. Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Osoby podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Wynika to z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 3 ust. 1 ww. ustawy: Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W świetle art. 4a ww. ustawy: Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Ponadto, w celu skorzystania z tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy. Ww. ulga polega na zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy. Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP. Zdaniem Wnioskodawcy, centrum interesów życiowych w Polsce ma On w Polsce od 1 stycznia 2024 r. Do Polski przybył w lipcu 2023 r., natomiast finalną decyzję o stałym pobycie w Polsce podjął w grudniu 2023 r., wypowiadając australijską umowę o pracę z końcem grudnia 2023 r. Od 1 stycznia 2024 r. Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony. Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a ww. ustawy. Podkreślić należy, że w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok 2024, Wnioskodawca nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Nawet, gdyby uznać, że Wnioskodawca zmienił miejsce zamieszkania w lipcu 2023 r., to należy uznać, że spełnił On również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a ww. ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy, spełnił On także warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. b ww. ustawy. Jednym z warunków, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a jest posiadanie przez podatnika polskiego obywatelstwa. Wnioskodawca posiada zarówno polskie, jak i australijskie obywatelstwo. Zatem Wnioskodawca spełnia warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ww. ustawy. Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest, stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia. Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy: Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika. Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy. Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111): Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody. Zdaniem Wnioskodawcy, posiadane przez Niego dokumenty, które zostały wskazane we wniosku, pozwalają stwierdzić, iż Wnioskodawca spełnia warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie, Wnioskodawca spełnia również obwarowanie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, jako że nie korzystał wcześniej z przedmiotowej ulgi. Zatem, na gruncie opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca uważa, że przysługuje Mu prawo do skorzystania z tzw. ulgi na powrót w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.): Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte: a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44. Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy: Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy: Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że: 1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz 2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym: a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz 3) podatnik: a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub
b) miał miejsce zamieszkania: - nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub c) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz 4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz 5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy: Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł. Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.). Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że: Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r. W konsekwencji, zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP. Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy: Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy: Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy: Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). W myśl natomiast art. 4a ww. ustawy: Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Z treści wniosku wynika, że jest Pan obywatelem Polski i Australii. Z Polski do Australii wyjechał Pan w październiku 2017 r., gdzie od razu rozpoczął pracę. Od października 2017 r. wynajmował Pan w Australii mieszkanie wraz z żoną. W Australii pracował Pan od października 2017 r. do grudnia 2023 r., co potwierdza list referencyjny świadczący o Pana zatrudnieniu, oraz złożone w grudniu 2023 r. wypowiedzenie umowy o pracę. Jako osoba przebywająca i pracująca cały rok w Australii, miał Pan odprowadzany podatek i składki emerytalne przez pracodawcę. Na gruncie prawa australijskiego był Pan traktowany jako osoba, która dla celów podatkowych ma miejsce zamieszkania na terytorium Australii i rozliczał się tam w latach 2017-2024 (w Australii rok podatkowy trwa od lipca do czerwca roku kolejnego, posiada Pan kopie rocznych deklaracji podatkowych składanych za okres od lipca 2017 r. do czerwca 2024 r.). Posiadał Pan w Australii konta bankowe oraz ubezpieczenie zdrowotne, zarówno publiczne jak i prywatne). Konto zostało zlikwidowane po zmianie miejsca stałego pobytu na terytorium Polski. Przyleciał Pan do Polski 4 lipca 2023 r i do końca 2023 r. przebywał w Polsce. W 2023 r. nie przebywał Pan w Polsce ponad 183 dni. W lipcu 2023 r. przyjechał Pan do Polski wraz z żoną. Pracował Pan zdalnie dla pracodawcy mającego siedzibę w Australii. Dlatego też w listopadzie 2023 r. złożył Pan pracodawcy wypowiedzenie i od stycznia 2024 r. zawarł w Polsce umowę o dzieło. Następnie w lutym 2024 r. założył Pan w Polsce działalność gospodarczą. Od lipca 2023 r. do końca grudnia 2023 r. miał Pan ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Australią. Wynagrodzenie za pracę do grudnia 2023 r. było wypłacane bezpośrednio przez pracodawcę, którego siedziba znajdowała się w Australii. Wynagrodzenie nie było ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w innym państwie. Cały majątek osobisty (tj. gotówka, lokaty, polisy ubezpieczeniowe) był utrzymywany w australijskich instytucjach, sprawy gospodarcze, takie jak zatrudnienie, czy rozliczanie podatków, pozostawały w Australii. Zmieniło się to od początku 2024 roku, kiedy to przeniósł Pan cały majątek z Australii do Polski, zakupił samochód, podjął umowę o dzieło, zarejestrował działalność gospodarczą, założył konto firmowe w banku oraz zaczął nawiązywać osobiste znajomości w branży na różnego rodzaju konferencjach i wyjazdach biznesowych. Z ulgi zamierza Pan korzystać począwszy od rozliczenia za rok podatkowy 2024. W związku z powyższym, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony, gdyż w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spełnia Pan także wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy, gdyż jak wskazał Pan w opisie stanu faktycznego, miał Pan miejsce zamieszkania w Australii w okresie 3 lat kalendarzowych poprzedzających powrót do Polski. Co równie istotne, jednym z wymagań, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy jest posiadanie obywatelstwa polskiego, który to warunek również Pan spełnił, bowiem jak Pan wskazał w opisie sprawy, posiada Pan obywatelstwo polskie. Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia. Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy: Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika. Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy. Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.): Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody. We wniosku wskazał Pan, że posiada Pan następującą dokumentację potwierdzającą pobyt w Australii: - umowy najmu mieszkania obowiązujące w okresie jego przebywania w Australii, - roczne deklaracje podatkowe składane w Australii w tamtejszych latach podatkowych 2017-2024, - dokumenty związane z zatrudnieniem w Australii w okresie przebywania w Australii, tj. list referencyjny potwierdzający zatrudnienie, umowy oraz złożone przez Wnioskodawcę wypowiedzenie, - otrzymane wizy na pobyt w Australii obowiązujące od maja 2017 r., - australijski paszport potwierdzający Pana australijskie obywatelstwo. Zatem, posiada Pan dokumenty potwierdzające, że Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem do Polski znajdowało się w Australii. Spełnił Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, gdyż skorzystanie z przedmiotowej ulgi jest możliwe dopiero poczynając od rozliczenia za 2022 r. Stosownie do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 53 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, ponieważ – jak wskazał Pan w opisie sprawy – przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r. Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że ma Pan prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie od opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44. Zatem ma Pan możliwość skorzystania z ww. ulgi w latach 2024-2027.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Przedmiotem interpretacji nie jest ustalenie obowiązku podatkowego i miejsca zamieszkania. Okoliczność przeniesienia przez Pana miejsca zamieszkania do Polski i okresu od którego podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, przyjęto jako podany przez Pana element opisu zdarzenia przyszłego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.)jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Końcowo wskazuję, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (Pana żony). Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili