0113-KDIPT2-2.4011.116.2025.4.KR

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 28 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 3 kwietnia 2025 r. (wpływ 8 kwietnia 2025 r.), z 10 kwietnia 2025 r. (wpływ 14 kwietnia 2025 r.), z 10 kwietnia 2025 r. (wpływ 15 kwietnia 2025 r.) oraz 10 kwietnia 2025 r. (wpływ 23 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego (skorygowany w uzupełnieniu wniosku) W dniu 13 października 2005 r. zawarła Pani z bankiem (...) (dalej: Bank) umowę o kredyt mieszkaniowy (dalej: Umowa), zgodnie z którą Bank udzielił Pani kredytu hipotecznego denominowanego kursem franka szwajcarskiego. Na podstawie zawartej Umowy Bank zobowiązał się do przekazania Pani określonej kwoty na zakup i remont lokalu mieszkalnego – lokal mieszkalny przy ul. (...) w (...). Zawarta Umowa wskazywała, że kredyt był denominowany, udzielony w złotych, w kwocie stanowiącej równowartość (...) CHF. Kredyt został wypłacony Pani w złotówkach w kwocie (...) zł. Okres kredytowania wynosił 18 lat (216 miesięcy). Kredyt został przez Panią spłacony przed umówionym terminem, w maju 2020 r. W ramach umowy ustanowione zostało zabezpieczenie hipoteczne na Nieruchomości, która podlega finansowaniu w ramach zaciągniętego kredytu. Za wypłacony Pani w ramach kredytu kapitał dokonała Pani w dniu 2 listopada 2005 r. kupna nieruchomości mieszkalnej - lokal mieszkalny przy ul. (...) w (...) ((...)). Nabycia lokalu dokonała Pani na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych i jest Pani do dnia dzisiejszego jego wyłącznym właścicielem. Lokal stanowi odrębną nieruchomość mieszkaniową. W ramach umowy ustanowione zostało zabezpieczenie hipoteczne na ww. Nieruchomości, która podlegała finansowaniu w ramach zaciągniętego kredytu. Kredyt został zaciągnięty w ramach jednej inwestycji mieszkaniowej. W związku z tym, że Umowa zawarta z Bankiem zawierała niedozwolone klauzule przeliczeniowe, w dniu 2 października 2023 r. wystąpiła Pani przeciwko Bankowi z pozwem o ustalenie nieważności Umowy i zapłatę wszystkich uiszczonych rat kredytu hipotecznego, których suma opiewała na kwotę (...) PLN oraz (...) CHF. Na dzień wytoczenia powództwa, wartość przedmiotu sporu dochodzonej przez Panią kwoty, przeliczając wartość CHF po kursie z dnia 2 października 2023 r. opiewała na sumę (...) zł. W toku ww. postępowania zawarła Pani z Bankiem ugodę (dalej: Ugoda). Negocjacje poprzedzające zawarcie Ugody wskazywały, iż Bank dokona na Pani rzecz zapłaty kwoty (...) zł, co miało wyczerpywać wszelkie roszczenia obu stron. W drodze Ugody Strony dokonały zmiany waluty zadłużenia określonej w Umowie na walutę polską na zasadach określonych w Ugodzie Strony przyjęły, iż kredyt udzielony na podstawie Umowy zostanie rozliczony tak, jakby od daty zawarcia Umowy, tj. od dnia 13 października 2005 r., stanowił kredyt złotowy udzielony na warunkach, o których mowa w § 1 ust. 6, z zachowaniem: 1) pozostałych parametrów kredytu wynikających z Umowy, tj. okresu kredytowania – 215 miesięcy licząc od daty zawarcia Umowy oraz formy spłaty kredytu w ratach annuitetowych, z uwzględnieniem § 1 ust. 7, 2) poniesionych opłat, prowizji i składek ubezpieczeniowych. Warunki udzielenia kredytu zlotowego, o których mowa w § 1 ust. 5, zostały określone w sposób następujący: 1) kwota kredytu (kapitał) stanowiła sumę kwot wypłaconych tytułem kredytu i wynosiła (...) zł; jeśli jakakolwiek część wypłaty nastąpiła w CHF. Bank przeliczył ją na walutę polską po średnim kursie Narodowego Banku Polskiego z dnia wypłaty, 2) oprocentowanie kredytu według zmiennej stopy procentowej zostało ustalone jako suma wskaźnika referencyjnego WIBOR 3M i marży w wysokości 1,76%; w dniu wypłaty kredytu lub pierwszej transzy kredytu oprocentowanie wynosiło 6,28%, zaś wartość wskaźnika referencyjnego WIBOR 3M z dnia wypłaty kredytu lub pierwszej transzy kredytu wynosiła 4,52%; pierwszy okres obowiązywania

wskaźnika referencyjnego WIBOR 3M obowiązywał od dnia wypłaty kredytu lub pierwszej transzy i mógł być krótszy niż kolejne okresy trzymiesięczne wyznaczane w dniu wymagalności raty kredytu i odsetek; kolejne trzymiesięczne okresy obowiązywania wskaźnika referencyjnego kończyły się w dniu poprzedzającym dzień, który datą odpowiada dniowi, w którym rozpoczął się poprzedni trzymiesięczny okres obowiązywania wskaźnika referencyjnego, z uwzględnieniem zasad liczenia terminów oznaczonych w miesiącach, przewidzianych w przepisach Kodeksu cywilnego, 3) wysokość marży, o której mowa w pkt 2), odpowiada wysokości marży kredytów mieszkaniowych ponad średnią wartość WIBOR dla miesiąca, w którym została zawarta Umowa. W celu zakończenia wszelkich sporów dotyczących abuzywności klauzul umownych i ważności Umowy, uwzględniając przyjęty przez Strony w niniejszej Ugodzie sposób rozliczenia Umowy, Bank zobowiązał się do zwrotu na rzecz Kredytobiorcy kwoty (...) zł, w tym: kapitał (...) zł i odsetki (...) zł. Ponadto Bank zobowiązał się do zapłaty w terminie 21 dni od daty podpisania Ugody „kwoty dodatkowej” w wysokości (...) zł. W treści ugody (sporządzonej przez Bank) zaznaczono, że w związku z wypłatą ww. kwoty powstaje po stronie Kredytobiorcy przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego (tj. sporządzenie informacji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11). Łącznie Bank zobowiązał się do zapłaty kwoty (...) zł. Zaznaczyć należy, że to kwota (...) zł była przedmiotem negocjacji poprzedzających zawarcie Ugody, natomiast finalnie w treści Ugody została przez Bank (który sporządził treść ugody) podzielona na kwotę „zwrotu” (...) PLN oraz „kwotę dodatkową” (...) PLN. Ponadto wskazuje Pani, że: Wskazana we wniosku ugoda jest ugodą sądową; Kwota (...) zł została w ugodzie określona jako „kwota dodatkowa” - została ona ustalona jednostronnie przez bank i nie wie Pani, na jakiej podstawie została ustalona. Ugoda z bankiem nie określa charakteru ww. kwoty dodatkowej; Kwota dodatkowa (...) zł nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczane tytułem spłaty kredytu, gdyż suma wpłat ((...) CHF + (...) PLN) Pani pomniejszona o zwrot proponowany przez Bank ((...) PLN), daje wciąż kwotę wyższą niż kwota otrzymanego przez Bank kapitału ((...) PLN). Zatem w przedmiotowej sprawie w związku z otrzymaniem od Banku ww. kwoty dodatkowej nie dojdzie do powstania przysporzenia majątkowego. Ponadto, oświadcza Pani, że w przeszłości nie korzystała Pani z umorzenia wierzytelności z tytułu innego kredytu zabezpieczonego hipotecznie i zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Uzupełnienie stanu faktycznego Odnosząc się do informacji dotyczących sprawy, uprzejmie Pani wnosi o uwzględnienie informacji ujętych w treści pierwotnego wniosku, a ponadto w odniesieniu do wyszczególnionych enumeratywnie informacji wskazanych w treści wezwania, wskazuje Pani że: Kwota (...) zł została określona jako „kwota dodatkowa” w treści ugody przez Bank, który zaproponował ugodę w ramach powszechnie stosowanego wzorca. Zawarcie ugody zostało poprzedzone negocjacjami, w toku których ustaliła Pani z bankiem, że w ramach definitywnego zakończenia sporu obejmującego cofnięcie przez Panią pozwu o zwrot całości uiszczonych świadczeń pieniężnych jako nienależnych, otrzyma Pani zapłatę „kwoty dodatkowej” w wysokości (...) zł. Zgodnie z treścią ugody strony przyjęły „zmianę zasad rozliczenia Umowy w zakresie waluty, wysokości i zasad spłaty wierzytelności kredytowej wynikającej z Umowy oraz rozliczenia w oparciu o założenie zmiany waluty zadłużenia na walutę polską”. Strony przyjęły założenie, iż kredyt udzielony na podstawie umowy zostanie rozliczony tak, jakby od daty zawarcia umowy, tj. od dnia 13 października 2005 r. stanowił kredyt złotowy z zachowaniem pozostałych parametrów (okres kredytowania, raty annuitetowe, opłaty, prowizje i składki). Wypłacona kwota w PLN, a więc kwota (...) zł stanowiła zatem kapitał. Oprocentowanie zostało ustalone według zmiennej stopy procentowej jako suma wskaźnika referencyjnego WIBOR 3M i marzy 1,76%. Dokonawszy przeliczenia kredytu na nowo, Bank, opierając się nowo przyjętym do ugody harmonogramem, ustalił nadwyżkę w kwocie (...) zł (kapitał (...) zł oraz odsetki (...) zł) i taką też kwotę wypłacił Pani na podstawie ugody tytułem zwrotu. Natomiast kwota dodatkowa (...) zł została ustalona na takiej, a nie innej wysokości, aby łącznie z kwotą (...) zł dawała kwotę (...) zł, która została obiecana w toku negocjacji. Kwota dodatkowa (...) zł nie została określona jako kwota zwrotu w treści ugody. Mając powyższe na uwadze, literalna treść ugody wskazuje, iż kwota dodatkowa (...) zł jest dodatkową kwotą pieniężną wypłaconą w związku z odstąpieniem przez Panią od dalszych roszczeń związanych z umową kredytu denominowanego. Nie mam Pani wiedzy, jaki status ma kwota dodatkowa w przepisach wewnętrznych banku, albowiem nie dysponuje Pani takimi informacjami i nie ma Pani do nich dostępu. Bank nie zapoznał Pani z treścią tych przepisów. Nie zostało to też wskazane w treści ugody. Kwota dodatkowa (...) zł została ustalona dowolnie przez bank, po to aby łącznie z kwotą zwrotu w wysokości (...) zł dawała kwotę (...) zł, którą bank obiecał uiścić na Pani rzecz za zawarcie ugody. Ustalenie tej kwoty nie było oparte na szczególnych wskaźnikach lub wartościach. W piśmie z 10 kwietnia 2025 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazała Pani, że kwota w wysokości (...) zł stanowi zwrot części uiszczonych przez Panią kwot tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku, zawartych w ratach kredytu hipotecznego udzielonego w 2005 r. Kwota (...) zł nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczane przez Panią tytułem spłaty kredytu hipotecznego zawartego w 2005 r. i mieści się w kwocie wpłacanej przez Panią do banku tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku.

Pytanie

Czy otrzymana od Banku w wyniku zawartej Ugody kwota dodatkowa w wysokości (...) zł stanowi przychód, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Pani stanowisko w sprawie W Pani ocenie, otrzymana od Banku w wyniku zawartej Ugody kwota dodatkowa w wysokości (...) zł nie stanowi dla Pani przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym z tytułu otrzymania tej kwoty nie powstał dla Pani dochód, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co za tym idzie, otrzymana w wyniku Ugody kwota (...) zł nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie stanowi dodatkowego przysporzenia majątkowego dla Pani, a jedynie jest umówionym w wyniku

prowadzonej negocjacji z Bankiem faktycznym zwrotem uprzednio dokonanych przez Kredytobiorcę wpłat na poczet rat kapitałowo-odsetkowych z tytułu zaciągniętego kredytu mieszkaniowego. W toku negocjacji Bank zaproponował dokonanie na Pani rzecz zapłaty kwoty (...) zł. To kwota (...) zł była przedmiotem negocjacji poprzedzających zawarcie Ugody, natomiast finalnie w treści Ugody została przez Bank (który sporządził i narzucił treść ugody) podzielona na kwotę „zwrotu” (...) zł oraz „kwotę dodatkową” (...) zł. Przyjęta przez Bank kalkulacja, która legła u podstaw Ugody, na mocy której dokonano przewalutowania kredytu denominowanego do CHF na kredyt Złotowy doprowadziła do swoistej fikcji prawnej, gdyż z matematycznego punktu widzenia Kredytobiorca otrzymał część (łącznie (...) zł) z dochodzonej, całkowitej kwoty zwrotu ((...) zł oraz (...) CHF), a ta część jest w dalszym ciągu mniejsza od różnicy między przysługującą całkowitą kwotą zwrotu, a kwotą wypłaconego kapitału. Analogiczne skutki niosłaby za sobą ugoda, w której Bank uznałby sporną Umowę za nieważną, jednak zamiast kwoty (...) PLN - stanowiącej różnicę między sumą rat kapitałowo-odsetkowych a kapitałem (przy kursie z dnia 23 września 2024 r.) - Bank zapłaciłby wspomnianą w negocjacjach kwotę (...) zł. Należy podkreślić, że Bank narzucił treść ugody i nie podlegała ona negocjacjom, co do jej zasadniczej treści, a z obserwacji wynika, że jest ona proponowana jako wzorzec we wszystkich podobnych sprawach z udziałem tego Banku. Powyższe wyklucza uznanie otrzymanej kwoty jako przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady - każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania. Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z definicji przychodu można wywieść, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) - mają definitywny, a nie zwrotny charakter. O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w sytuacji, gdy podatnik - czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też w wyniku określonego zdarzenia, które powoduje zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów - uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wobec powyższego, skoro kwota dodatkowa, którą Pani otrzymała od Banku w wyniku zawartej ugody, mieści się w kwocie wpłacanej przez Panią podczas spłaty kredytu hipotecznego to jej otrzymanie nie powoduje po Pani stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. Kwota dodatkowa w wysokości (...) zł wypłacona przez bank nie stanowi więc przychodu do opodatkowania. Pani jako Kredytobiorca wpłaciła wcześniej do banku kwotę dużo wyższą niż tę proponowaną w ramach umowy kredytu. Otrzyma Pani środki będące ekwiwalentem wydatków, które były uprzednio poniesione z Pani własnych środków. Kwota otrzymana na podstawie ugody z Bankiem nie spowoduje więc faktycznego przyrostu w majątku Kredytobiorcy. Należy zauważyć, że podobne stanowisko, na gruncie takich samych stanów faktycznych, zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych: 0113-KDIPT2-2.4011.615.2024.2.AKU z dnia 2 stycznia 2024 r.; 0114-KDIP3-2.4011.666.2024.2.BM z dnia 15 stycznia 2024 r.; 0112-KDIL2-1.4011.592.2024.2.MKA z dnia 20 stycznia 2024 r.; 0112-KDIL2-1.4011.658.2024.1.MKA z dnia 5 lutego 2024 r.; 0112-KDIL2-1.4011.761.2024.1.MB z dnia 18 lutego 2024 r; 0112-KDIL2-1.4011.708.2024. AK z dnia 12 lutego 2024 r.; 0112-KDWL.4011.17.2024.1.WS z dnia 15 lutego 2024 r.; 0113-KDIPT2-2.4011.479.2024.4.ST z dnia 20 lutego 2024 r.; 0112-KDIL2-1.4011.721.2024.1.MB z dnia 10 marca 2024 r.; 0112-KDIL2-1.4011.635.2024.1.MKA z dnia 22 marca 2024 r.; 0112-KDWL.4011.35.2024.1.WS z dnia 28 marca 2024 r.; 0112-KDIL2-1.4011.815.2024.1.AK z dnia 5 kwietnia 2024 r.; 0113-KDIPT2-2.4011.487.2024.3.ST z dnia 10 kwietnia 2024 r.; 0112-KDIL2-1.4011.892.2024.1.MKA z dnia 20 kwietnia 2024 r.; 0113-KDIPT2-2.4011.509.2024.2.AKU z dnia 25 kwietnia 2024 r.; 0114-KDIP3-2.4011.712.2024.1.BM z dnia 5 maja 2024 r.; 0112-KDIL2-1.4011.963.2024.2.MKA z dnia 15 maja 2024 r.; 0112-KDWL.4011.48.2024.1.WS z dnia 25 maja 2024 r.; 0113-KDIPT2-2.4011.515.2024.2.ST z dnia 30 maja 2024 r.; 0112-KDIL2-1.4011.998.2024.1.AK z dnia 10 czerwca 2024 r; 0112-KDIL2-1.4011.665.2024.1.MKA z dnia 18 października 2024 r.; 0112-KDIL2-1.4011.658.2024.1.MKA z dnia 16 października 2024 r.; 0112-KDIL2-1.4011.535.2024.3.DJ z dnia 1 sierpnia 2024 r.; 0114-KDIP3-2.4011.609.2023.2.AC z dnia 28 lipca 2023 r.; 0112-KDIL2-1.4011.464.2024.2.MKA z dnia 2 lipca 2024 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą: · dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz · dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników). W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29- 30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów. Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Z kolei jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jak wynika z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są: · pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”; · pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika. Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie

mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym, mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m. in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie. Źródła przychodów Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak zgodnie z ww. przepisem: Źródłami przychodów są: 1) stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta; 2) działalność wykonywana osobiście; 3) pozarolnicza działalność gospodarcza; 4) działy specjalne produkcji rolnej; 5) (uchylony) 6) najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą; 7) kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c; 8) odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany; 8a) działalność prowadzona przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną; 8b) niezrealizowane zyski, o których mowa w art. 30da; 9) inne źródła. Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane w art. 12-20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Skutki podatkowe wypłaty przez bank „dodatkowej kwoty” Powzięła Pani wątpliwość, czy zwrócona Pani „dodatkowa kwota” w wysokości (...) zł stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy: Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem, kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. Wobec powyższego, skoro jak Pani wskazała w uzupełnieniu wniosku – kwota w wysokości (...) zł stanowi zwrot części uiszczonych przez Panią kwot tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku, zawartych w ratach kredytu hipotecznego udzielonego w 2005 r. i ww. kwota nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczane przez Panią tytułem spłaty kredytu hipotecznego zawartego w 2005 r. i mieści się w kwocie wpłacanej przez Panią do banku tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku, to stwierdzam, że zwrot ten nie stanowi dla Pani przychodu. Czynność ta nie spowodowała uzyskania przez Panią przysporzenia majątkowego, wzrostu Pani majątku. Otrzymana przez Panią kwota stanowi zwrot własnych pieniędzy, które nienależnie wpłaciła Pani wcześniej do banku. Pieniądze te nie są Pani przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanym do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, nie ma Pani obowiązku zapłaty podatku dochodowego od wypłaconej przez bank ww. kwoty dodatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.