Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
dłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego
zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
29 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 27 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży nieruchomości.
Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 28 lutego 2025 r. (wpływ 4
marca 2025 r.) oraz pismem z 9 kwietnia 2025 r. (wpływ 10 kwietnia 2025 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
(przedstawiony ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)
Postanowieniem z 25 kwietnia 2022 r. Sąd Rejonowy w ..., Wydział ... Gospodarczy, w
sprawie o sygn. akt ..., ogłosił upadłość dłużnika, którym jest X, miejsce zamieszkania: ...,
jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Wyznaczono syndyka w
osobie Y, numer licencji ... Określono, że postępowanie upadłościowe będzie prowadzone
1w trybie określonym w art. 491 ust. 1 Prawo upadłościowe.
X i Z pozostając w związku małżeńskim, w którym obowiązywał ustrój ustawowej
wspólności majątkowej małżeńskiej, nabyli prawo własności nieruchomości o nr ... do
majątku wspólnego, na postawie umowy sprzedaży z 10 lipca 2014 r. oraz umowy
sprzedaży z 9 lipca 2014 r.
Umową darowizny z 22 czerwca 2015 r. X i Z darowali A prawo własności nieruchomości o
nr ....
Na postawie wyroku Sądu Okręgowego ... z 28 maja 2019 r. sygn. akt ..., uznano za
bezskuteczną umowę darowizny nieruchomości o nr ..., zawartą pomiędzy X a A 22
czerwca 2015 r. w stosunku powoda będącego jednym z wierzycieli X w celu realizacji
wierzytelności powoda opisanej w treści wyroku.
W związku z powyższym, w toku postępowania upadłościowego syndyk wytoczył
powództwo w trybie art. 134 ust. 1a i 1b Prawa upadłościowego przeciwko A o nakazanie
przekazania do masy upadłości nieruchomości o nr ....
Wyrokiem zaocznym z 20 października 2022 r. Sąd Rejonowy ...., ...., nakazał A przekazać
do masy upadłości X nieruchomość o nr .... Wyrokiem z 2 stycznia 2023 r. Sąd Rejonowy w
..., ... wyrok zaoczny z 20 października 2022 r. utrzymał w mocy w całości.
Postanowieniem z 3 października 2023 r., Sąd Rejonowy w ... sygn. akt ..., zmienił tryb
prowadzenia postępowania upadłościowego X i postanowił prowadzić je dalej w trybie art.
1491 ust. 2 Prawo upadłościowe.
Postanowieniem z 20 czerwca 2024 r. sygn. akt ... Sędzia - komisarz Sądu Rejonowego ...
wyraził zgodę na sprzedaż nieruchomości o nr ... w postępowaniu upadłościowym X.
Uzupełnienie wniosku z 9 kwietnia 2025 r.
Upadły ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust.
1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163).
Upadły prowadził działalność gospodarczą:
29 czerwca 2011 r. rozpoczęcie, 30 stycznia 2017 r. zaprzestanie, 31 stycznia 2017 r.
wykreślenie - Działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną;
31 października 2019 r. rozpoczęcie, 16 marca 2022 r. zaprzestanie, 17 marca 2022 r.
wykreślenie - Działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną.
Przychody Upadłego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowane były
zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych. Upadły
prowadził ewidencję przychodów.
Nieruchomość, o której mowa we wniosku to .... Nie była ona wykorzystywana w
prowadzonej działalności gospodarczej. Działka nr ... zabudowana jest budynkiem
mieszkalnym oraz budynkiem gospodarczym i wiatą, zaś działka nr ... zabudowana jest
małym budynkiem gospodarczym. Nie dokonywano klasyfikacji nieruchomości zgodnie z
Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady
Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych
(PKOB). Nieruchomość nie była środkiem trwałym. Nieruchomość została zakupiona do
majątku prywatnego.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości o nr ... w toku postępowania upadłościowego,
zgodnie z zezwoleniem Sędziego - komisarza, będzie stanowić źródło przychodu w
rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznym i
tym samym spowoduje obowiązek uiszczenia podatku dochodowego przez upadłego jako
podatnika?
Pana stanowisko w sprawie (przedstawione w uzupełnieniu wniosku)
Upływ pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, o
którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych należy liczyć od nabycia nieruchomości przez X i Z na postawie umowy
sprzedaży z 10 lipca 2014 r. oraz umowy sprzedaży z 9 lipca 2014 r. Bowiem w sprawie
mamy do czynienia z odzyskaniem nieruchomości do masy upadłości, z uwagi na
bezskuteczność darowizny, co nie stanowi nowego nabycia nieruchomości.
Zatem sprzedaż przedmiotowej nieruchomości o nr ... w toku postępowania
upadłościowego, zgodnie z zezwoleniem Sędziego - komisarza, nie będzie stanowić źródła
przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznym i tym samym nie spowoduje obowiązku uiszczenia podatku dochodowego przez
upadłego jako podatnika.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
W myśl art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.
163 ze zm.):
Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób
fizycznych.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z
wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od
których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od
osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z
wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień
przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru
podatku.
Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca
dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:
Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego
oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i
zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw
majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy –
przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w
przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich
części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek
podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie
nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc
od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie
jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie
podlega opodatkowaniu.
Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
wskazuje, że dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, które nie
następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej.
Przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie
dwa warunki:
odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej
(nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w
którym nastąpiło nabycie.
Z kolei, stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:
Źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:
Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o
których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed
zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem
miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z
działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. ustawy:
Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na
potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów
specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim
budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w
takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego
gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim
prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub
udziału w takim prawie.
Zasady ustalania przychodów z działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww.
ustawy, który w ust. 1 stanowi, że:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty
należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości
zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących
sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za
przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od
towarów i usług.
Zgodnie natomiast z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia
składników majątku będących:
a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi
ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników,
których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy
lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości
niematerialnych i prawnych,
d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub
udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy
prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy
określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
W myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy:
Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z
odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością
gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku
mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego
stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału
w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie,
związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do
lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu
jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis
art. 30e stosuje się odpowiednio.
Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikami tego
podatku są osoby fizyczne, natomiast przedmiotem opodatkowania tym podatkiem jest
dochód tychże osób fizycznych.
Z opisu sprawy wynika, że postanowieniem z 25 kwietnia 2022 r. Sąd Rejonowy ogłosił
Pana upadłość jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.
Wyznaczono syndyka i określono, że postępowanie upadłościowe będzie prowadzone w
1trybie określonym w art. 491 ust. 1 Prawo upadłościowe. Pan i Pana żona pozostając w
związku małżeńskim, w którym obowiązywał ustrój ustawowej wspólności majątkowej
małżeńskiej, nabyliście prawo własności nieruchomości o nr ... do majątku wspólnego, na
postawie umowy sprzedaży z 10 lipca 2014 r. oraz umowy sprzedaży z 9 lipca 2014 r.
Umową darowizny z 22 czerwca 2015 r. darowali Państwo prawo własności
nieruchomości. Na postawie wyroku Sądu Okręgowego, uznano za bezskuteczną umowę
darowizny nieruchomości z 22 czerwca 2015 r., zawartą pomiędzy Państwem a .... W toku
postępowania upadłościowego syndyk wytoczył powództwo w trybie art. 134 ust. 1a i 1b
Prawo upadłościowe przeciwko ... o nakazanie przekazania do masy upadłości
nieruchomości. Wyrokiem zaocznym z 20 października 2022 r. Sąd Rejonowy, nakazał ...
przekazać do Pana masy upadłości przedmiotową nieruchomość. Wyrokiem z 2 stycznia
2023 r. Sąd Rejonowy, wyrok zaoczny z 20 października 2022 r. utrzymał w mocy w całości.
Postanowieniem z 3 października 2023 r. Sąd Rejonowy zmienił tryb prowadzenia Pana
1postępowania upadłościowego i postanowił prowadzić je dalej w trybie art. 491 ust. 2
Prawo upadłościowe. Postanowieniem z 20 czerwca 2024 r. Sędzia - komisarz wyraził
zgodę na sprzedaż nieruchomości w Pana postępowaniu upadłościowy.
Ponadto w wniosku wynika, że posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w
Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych. Nieruchomość, o której mowa we wniosku to nieruchomość o nr ..., która nie
była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Działka nr ... zabudowana
jest budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem gospodarczym i wiatą, zaś działka nr ...
zabudowana jest małym budynkiem gospodarczym. Nie dokonywano klasyfikacji
nieruchomości zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych. Przedmiotowa
nieruchomość nie była środkiem trwałym. Nieruchomość została zakupiona do majątku
prywatnego.
Pana wątpliwość dotyczy kwestii ustalenia, czy zbycie nieruchomości wchodzącej w skład
masy upadłości będzie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych dla
Pana jako upadłego.
Należy wskazać, że zasady powoływania syndyków i nadzorców sądowych określa ustawa
z 28 lutego2003 r. - Prawo upadłościowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 794 ze zm.; zwana dalej:
„ustawą Prawo upadłościowe”).
Syndyk jest wyznaczany przez sąd, który powierza mu pełnienie określonych funkcji w
postępowaniu upadłościowym, określonych zakresem ustawy. Przy wykonywaniu
czynności syndyk ograniczony jest przepisami ustawy i najważniejsze czynności musi
konsultować z sędzią komisarzem i radą wierzycieli, jednak w podstawowym i
zasadniczym zakresie wykonywania swoich obowiązków jest w pełni samodzielny. Sąd
powierzając danej osobie wypełnienie określonych ustawowo zadań nie określa w ścisły
sposób warunków wykonywania pracy odnoszących się przykładowo do miejsca i czasu jej
wykonania.
Stosownie do art. 75 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe:
Z dniem ogłoszenia upadłości upadły traci prawo zarządu oraz możliwość
korzystania z mienia wchodzącego do masy upadłości i rozporządzania nim.
Natomiast jak stanowi art. 62 ustawy Prawo upadłościowe:
W skład masy upadłości wchodzi majątek należący do upadłego w dniu ogłoszenia
upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania upadłościowego, z
wyjątkami określonymi w art. 63-67a.
Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe:
Upadły jest obowiązany wskazać i wydać syndykowi cały swój majątek, a także wydać
dokumenty dotyczące jego działalności, majątku oraz rozliczeń, w szczególności
księgi rachunkowe, inne ewidencje prowadzone dla celów podatkowych i
korespondencję. Wykonanie tego obowiązku upadły potwierdza w formie
oświadczenia na piśmie, które składa sędziemu-komisarzowi.
W myśl art. 160 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe:
W sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu
własnym na rachunek upadłego.
Przepis art. 173 ustawy Prawo upadłościowe stanowi, że:
Syndyk niezwłocznie obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go
przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem go przez osoby postronne oraz
przystępuje do jego likwidacji.
Z cytowanych wyżej przepisów Prawa upadłościowego wynika, że syndyk obejmuje
majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub
zabraniem przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji. Mimo, że upadły z
mocy prawa traci zarząd oraz możliwość korzystania i rozporządzania majątkiem
należącym do niego, to nie zostaje pozbawiony statusu podatnika, do którego to stosuje
się prawa i obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących ustaw podatkowych. We
wszelkich postępowaniach stroną w znaczeniu materialnym pozostaje upadły, to on jest
podmiotem praw i obowiązków, natomiast syndykowi przysługuje legitymacja formalna
do występowania w tych postępowaniach, jest on stroną w znaczeniu formalnym. W
zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka należy potraktować jako działanie przez
pełnomocnika z wszystkimi konsekwencjami prawnymi tego stanu rzeczy. Syndyk w
sprawach dotyczących masy upadłości działa jako zastępca pośredni upadłego,
podejmując za upadłego i na jego rachunek wszystkie czynności prawne i procesowe.
W świetle powyższego, upadły z mocy prawa traci zarząd oraz możliwość korzystania i
rozporządzania majątkiem należącym do niego, jednakże ta okoliczność nie pozbawia
upadłego statusu podatnika, do którego stosuje się prawa i obowiązki wynikające z
przepisów obowiązujących ustaw podatkowych.
Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że przedmiotowa nieruchomość, nie
została nabyta przez Pana dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i nie była w
niej wykorzystywana. Pan oraz Pana żona pozostając w związku małżeńskim, w którym
obowiązywał ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, nabyli prawo
własności nieruchomości do majątku wspólnego, na postawie umowy sprzedaży z 10 lipca
2014 r. oraz umowy sprzedaży z 9 lipca 2014 r. Umową darowizny z 22 czerwca 2015 r.
małżonkowie darowali prawo własności nieruchomości. Na postawie wyroku Sądu,
uznano za bezskuteczną umowę darowizny nieruchomości, która została przekazana do
Pana masy upadłości.
W myśl art. 527 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz.
1061 ze zm.):
Gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli
osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania
tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze
świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy
zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć.
Stosownie z art. 527 § 2 ww. ustawy
Czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli
wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w
wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem czynności.
Natomiast zgodnie z art. 527 § 3 ustawy Kodeks cywilny:
Jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli
uzyskała korzyść majątkową osoba będąca w bliskim z nim stosunku, domniemywa
się, że osoba ta wiedziała, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia
wierzycieli.
Stosownie natomiast do art. 134 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe:
Jeżeli czynność upadłego jest bezskuteczna z mocy prawa lub została uznana za
bezskuteczną, to, co wskutek tej czynności ubyło z majątku upadłego lub do niego
nie weszło, podlega przekazaniu do masy upadłości, a jeżeli przekazanie w naturze
jest niemożliwe, do masy upadłości wpłaca się równowartość w pieniądzu.
Odnośnie do relacji skargi paulińskiej z postępowaniem upadłościowym wypowiedział się
Sąd Najwyższy w wyroku z 17 maja 2017 r. sygn. akt V CSK 168/16:
Przepis art. 134 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze
(w brzmieniu obowiązującym w dacie dokonywania czynności prawnej uznanej w
sprawie za bezskuteczną), którego naruszenie zarzucił skarżący w skardze
kasacyjnej, reguluje skutki bezskuteczności czynności prawnej. Zgodnie z ust.
pierwszym przepisu, jeżeli czynność upadłego jest bezskuteczna z mocy prawa lub
została uznana za bezskuteczną, to co wskutek tej czynności ubyło z majątku
upadłego lub do niego nie weszło, podlega przekazaniu do masy upadłości, a gdy
przekazanie w naturze jest niemożliwe, do masy upadłości powinna być wpłacona
równowartość w pieniądzach. Trafnie skarżący podniósł, że przepis ten ma charakter
uniwersalny, co oznacza, że reguluje skutki każdej bezskuteczności, a więc
zachodzącej z mocy samego prawa, z mocy postanowienia sędziego - komisarza, a
także stwierdzonej przez sąd na podstawie przepisów kodeksu cywilnego o skardze
pauliańskiej (art. 527 i nast. k.c.). Kwestia ta jest jednolicie rozstrzygana w
orzecznictwie i przedstawiana w doktrynie. W orzecznictwie Sądu Najwyższego
jednolicie przyjmuje się, że art. 134 ust. 1 p.u.n. ma zastosowanie także wtedy, gdy
do stwierdzenia bezskuteczności wobec masy czynności prawnej dłużnika z osobą
trzecią doszło na podstawie art. 527 k.c., bowiem przepis ten nie czyni w tym
względzie żadnej różnicy (zob. zamiast wielu wyrok z dnia 29 kwietnia 2015 r., V CSK
437/14). W każdym zatem przypadku to, co wskutek czynności ubyło z majątku
upadłego albo do niego nie weszło, powinno wrócić do masy, a w razie braku
dobrowolnego przekazania przedmiotu bezskutecznej czynności, syndykowi
przysługuje roszczenie o wydanie lub, gdy jest to niemożliwe, o zapłatę
równowartości. Wobec powyższego, wskazać należy, że także przekazanie
przedmiotowej nieruchomości do masy upadłościowej nie powoduje zmian w
zakresie własności.
W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z odzyskaniem nieruchomości do masy
upadłości, z uwagi na bezskuteczność darowizny. Stąd czynność ta nie ma wpływu na
określenie początku biegu terminu, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych. Fakt bezskuteczności darowizny nieruchomości i
odzyskanie jej do masy upadłości pozostaje bez znaczenia, gdyż jak zostało już wskazane
na wstępie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależniają skutki
podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości od daty jej nabycia.
Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz wyżej powołane przepisy
prawa podatkowego stwierdzić należy, że planowana sprzedaż przez syndyka w ramach
postępowania upadłościowego nieruchomości niewykorzystywanej w Pana działalności
gospodarczej (jako upadłego), po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego,
w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, tj. 2014 r. - nie będzie stanowiła dla Pana
źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych.
Podsumowując, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości o nr ... w toku postępowania
upadłościowego, zgodnie z zezwoleniem Sędziego - komisarza, nie będzie stanowić dla
Pana źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznym i tym samym nie spowoduje obowiązku uiszczenia
podatku dochodowego przez Pana (upadłego) jako podatnika.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który
obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności
podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej
interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy
przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym.
W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie
przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu
przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi
domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek
udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi
on dla siebie korzystne skutki prawne.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.
111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja
będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do
interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30
sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024
r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS
/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.