0113-KDIPT2-1.4011.300.2025.1.KD

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Jest Pani osobą fizyczną posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości osiąganych przez siebie dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej jako ustawa o PDOF – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.). Od 27 lipca 1991 r. do dnia śmierci męża, tj. 20 stycznia 2023 r. była Pani w związku małżeńskim, w którym panowała ustawowa wspólność majątkowa małżeńska. W czasie trwania małżeństwa nie były zawierane odrębne umowy majątkowe małżeńskie oraz nie dokonywano podziału majątku małżonków. Nie prowadzi Pani oraz nie prowadziła wcześniej pozarolniczej działalności gospodarczej. Na podstawie aktu notarialnego Rep. (...) z dnia (...) przedstawiciele Gminy Miejskiej (...) ustanowili odrębną własność lokalu nr (...) w budynku przy ul. (...), a następnie sprzedali w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami ww. lokal mieszkalny składający się z 2dwóch pokoi, kuchni, przedpokoju, spiżarni, wc i łazienki, o łącznej powierzchni 75,20 m oraz na współwłasność części wspólne domu, z którego lokal został wydzielony w częściach (116/1000) oraz oddali w użytkowanie wieczyste na 99 lat (do 16 października 22097 r.) 116/1000 części działki Nr (...) obręb (...), o pow. 263 m, położonej w (...). W przedmiotowym akcie notarialnym jako kupujący (osoba na pierwszej stronie aktu notarialnego) wskazany został jedynie mąż, jednak z dalszego zapisu w akcie notarialnym wynika, że (...) (mąż) nabył przedmiotowy lokal wraz ze wskazanymi prawami z majątku dorobkowego wraz z żoną (...) na zasadzie wspólności ustawowej. W tym zakresie widnieje odpowiedni zapis w akcie notarialnym. Cena określona w umowie sprzedaży wynosiła 8 573 zł i uwzględniała bonifikatę ustaloną przez gminę. W dniu (...) aktem notarialnym Rep. (...), mąż (...) darował na Pani rzecz (do majątku osobistego (...)) ww. lokal mieszkalny wraz ze związanym udziałem niewydzielonych części w nieruchomości wspólnej oraz prawem własności działki związanej z lokalem mieszkalnym. Wartość darowizny wskazana przez strony w umowie została określona na 200 000 zł. W dniu (...) aktem notarialnym Rep. (...) dokonała Pani sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z nim udziałem w niewydzielonych częściach nieruchomości wspólnej oraz prawem własności działki gruntu za cenę 300 000 zł.

Pytanie

Czy w związku ze sprzedażą w dniu 19 stycznia 2024 r. ww. lokalu mieszkalnego (wraz ze związanymi z nim prawami) będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PDOF, tj. czy w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym okres 5 lat liczony powinien być od daty nabycia nieruchomości do majątku wspólnego wraz z mężem w 1998 r., czy też od daty dokonania przez męża darowizny)? Jeśli dokonana przez Panią sprzedaż nieruchomości (lokalu) podlega opodatkowaniu, to jaką datę nabycia oraz jaką podstawę opodatkowania (dochód) należy przyjąć do rozliczenia odpłatnego zbycia nieruchomości? Pani stanowisko w sprawie W Pani ocenie w ramach odpłatnego zbycia nieruchomości nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 6 ustawy o PDOF, zaś okres 5 lat liczony winien być w odniesieniu do całej nieruchomości

(lokalu mieszkalnego wraz ze związanymi z nim prawami) od daty nabycia nieruchomości wraz z mężem do majątku wspólnego w 1998 r. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o PDOF, źródłami przychodów jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat od ich nabycia rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PDOF. Tym samym, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości po upływie tego terminu nie podlega opodatkowaniu. Art. 10 ust. 6 ustawy o PDOF stanowi, że w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków. Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o PDOF, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania ma moment i sposób ich nabycia. W przedmiotowej sprawie nabycie lokalu mieszkalnego do majątku wspólnego małżonków nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży (akt notarialny dokumentujący nabycie nieruchomości z 16 października 1998 r.). W przedmiotowym akcie notarialnym, jako strona umowy wskazywany był jedynie mąż, jednak w trakcie zawierania umowy panowała między Państwem ustawowa wspólność majątkowa małżeńska. Z zapisu wskazanego w akcie wynika, że mąż nabył przedmiotowy lokal oraz związane z nim prawa z majątku dorobkowego wraz z Panią na zasadzie wspólności ustawowej. W czasie trwania małżeństwa nie były zawierane odrębne umowy majątkowe małżeńskie oraz nie dokonywano podziału majątku. W tym miejscu warto zauważyć, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Oznacza to, że każdy przedmiot należący do majątku wspólnego staje się równocześnie własnością męża, jak i żony. Dodatkowo należy zauważyć, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PDOF, bowiem małżonkowie nabywają coś wspólnie, a nie w częściach (udziałach). Istotą majątku wspólnego jest bowiem brak wyodrębnienia części (udziału) małżonków w poszczególnych składnikach majątku, ponieważ nabywane są one za środki wspólne. Skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie (każdy z nich) w całości to tą datę należy przyjąć jako datę nabycia nieruchomości, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o PDOF. Takie stanowisko potwierdzają również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 22 stycznia 2025 r. Nr 0112-KDSL1-2.4011.642.2024.2.PSZ wskazuje, że „(...) datą nabycia przez Pana nieruchomości gruntowej (...), jest data nabycia ww. nieruchomości do majątku wspólnego Pani oraz Pani męża, tj. rok 2015, a nie data nabycia przez Panią udziału w przedmiotowej nieruchomości w 2021 r. (nabycia udziału w formie darowizny od męża)”. Podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 20 stycznia 2022 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.1019.2021.1.AK, wskazał, że „(...) datą nabycia przez Panią ww. lokalu mieszkalnego jest data nabycia tego lokalu do majątku wspólnego (...)” jednocześnie podkreśla, że „(...) nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej”, która to ustała zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym w związku z dokonaniem darowizny nieruchomości do majątku osobistego małżonka. „Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PDOF (...) - tak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji Nr 0112-KDWL.4011.16.2020.1.DK z dnia 1 lipca 2020 r. Podsumowując, sprzedaż nieruchomości (lokalu mieszkalnego wraz ze związanymi z nim prawami) w dniu 19 stycznia 2024 r. nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 6 ustawy o PDOF, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem nabycie nieruchomości nastąpiło w ramach wspólności małżeńskiej majątkowej w 1998 r., a dokonana w późniejszym czasie darowizna nie miała wpływu na powstanie zobowiązania podatkowego przy sprzedaży nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią: Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy: Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości oraz praw majątkowych wskazanych w lit. a)-c) ww. przepisu następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku

kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia. Dla rozstrzygnięcia omawianej sprawy istotne jest również ustalenie, czy przekazanie lokalu mieszkalnego z majątku wspólnego małżeńskiego do Pani majątku osobistego, stanowi jego nabycie w rozumieniu ww. przepisu. Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedmiotowej sprawy konieczne jest także powołanie przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809), normujących stosunki majątkowe między małżonkami. Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy: Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków, stosownie do art. 33 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy należą między innymi: przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił. Jak stanowi art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy: Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Ponadto majątkowa wspólność małżeńska jest współwłasnością łączną (art. 196 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), a ten typ współwłasności charakteryzuje się tym, że jest to współwłasność bezudziałowa, żaden z małżonków, w czasie jej trwania, nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego, jest wspólnością masy majątkowej odpowiadającej pojęciu mienia (art. 44 Kodeksu cywilnego). Wspólność ta obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe, czy wierzytelności. Nadto współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Obu właścicielom przysługuje pełne prawo do całej masy majątkowej w niej zawartej. W tym miejscu warto wskazać na uchwałę NSA z 15 maja 2017 r. sygn. akt II FPS 2/17 (publ. CBOSA), w której uznano, że: Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości. (...) Wspólność małżeńska (łączna) to bowiem wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. (...) w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 K.r.o. nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Należy także zauważyć, że w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej dopuszczalne jest rozporządzenie przez małżonka przedmiotem wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego (osobistego) drugiego małżonka, na co zwrócił uwagę WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 16 września 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 734 /15: „Stosownie do stanowiska wynikającego z ww. uchwały 7 sędziów SN z dnia 10.04.1991 r., III CZP 76/90, należało stwierdzić zatem, że czynność rozporządzenia przedmiotem majątkowym wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego (osobistego) - tutaj, nieruchomością w drodze umowy darowizny w formie aktu notarialnego - nie stanowi umowy majątkowej małżeńskiej w rozumieniu art. 47 - 51 Kodeks rodzinny i opiekuńczy, gdyż taka umowa (majątkowa małżeńska) nie może obejmować pojedynczych składników majątkowych, dotyczyć bowiem może jedynie całości ustroju (zasad) co do wzajemnych stosunków majątkowych małżonków. Małżonkowie mają jednak prawo dysponować składnikami majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego drugiego małżonka w formach dozwolonych prawem. (...) Wyjaśnić przy tym należy, że w skład majątku objętego wspólnością ustawową, należącego do każdego z małżonków wchodzi udział w majątku wspólnym małżonków oraz ich majątki osobiste. Ustrój wspólności ustawowej ma charakter wspólności łącznej, a więc udziały w niej nie są określone, a zatem poszczególne uprawnienia mają postać współuprawnień, przysługujących niepodzielnie obojgu małżonkom (wspólność bezudziałowa). Pomimo trwania wspólności każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału i rozporządzania tak całym majątkiem wspólnym jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego. Wspólność majątkowa małżeńska nie jest bowiem samodzielnym i niezależnym od małżonków bytem, który realizuje swoje własne uprawnienia do określonych lub wszystkich składników tego mienia. Podmiotami uprawnionymi do dysponowania i zarządzania całym mieniem są zawsze małżonkowie tworzący wspólność majątkową małżeńską.” Ponadto, w wyroku z 19 grudnia 2017 r. sygn. akt II FSK 33/17 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał: Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały. Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej. Z tego względu wszelkie późniejsze/następcze zdarzenia prawne dotyczące danego składnika majątkowego - pierwotnie wchodzącego w skład ustawowej wspólności małżeńskiej - nie mają prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego. Wobec powyższego, skoro wraz z mężem nabyła Pani już raz lokal mieszkalny do majątku wspólnego, to nie mogła Pani nabyć jego powtórnie w drodze darowizny od męża. Wobec tego, nie można przyjąć, że 5-letni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od daty otrzymania nieruchomości na podstawie umowy darowizny od męża. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że za datę nabycia przez Panią lokalu mieszkalnego, należy przyjąć dzień nabycia nieruchomości do majątku wspólnego, tj. 16 października 1998 r. Zatem, odpłatne zbycie ww. lokalu mieszkalnego (wraz ze związanymi z nim prawami) 19 stycznia 2024 r. nastąpiło po upływie terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości. W konsekwencji, ww. odpłatne zbycie nie stanowi dla Pani źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych zaznaczam, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pani wniosku. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.