0113-KDIPT2-1.4011.279.2025.2.MGR

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 11 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zakup komputerów potrzebnych do wydobywania („kopania”) waluty wirtualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 kwietnia 2025 r. (wpływ 30 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku) Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie wykonywania instalacji gazowych. Od (...) 2021 r. poszerzył Pan działalność gospodarczą o wydobywanie („kopanie”) kryptowalut. W tym celu zakupił Pan komputery, a ich wartość zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-38, jako nabycie waluty wirtualnej. Kopanie waluty wirtualnej odbywa się metodą „Proof of work”. Uzupełnienie wniosku z 25 kwietnia 2025 r. Jest Pan polskim rezydentem podatkowym i ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawowa działalność gospodarcza w zakresie wykonywania instalacji gazowych opodatkowana jest na zasadach ogólnych (płaci Pan od dochodu podatek liniowy 19%). Dochodu z kryptowalut nie łączy Pan z dochodem uzyskanym z ww. działalności. Jest to jakby odrębna działalność zarobkowa, a dochód z niej jest opodatkowany zgodnie z art. 30b ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 19% i rozlicza go Pan przesyłając do Urzędu Skarbowego zeznanie PIT-38. Dla celów podstawowej działalności gospodarczej związanej z wykonywaniem instalacji gazowych prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencję VAT (podatek od towarów i usług), ewidencję środków trwałych, dokumentację związaną z zatrudnieniem pracowników, dokumentację handlową oraz dokumentację administracyjną, natomiast dla działalności związanej z kopaniem walut wirtualnych prowadzi Pan ewidencję zakupu sprzętu „koparek” do kopania kryptowalut oraz ewidencję zbycia kryptowalut. Kopaniem kryptowalut zajmuje się Pan od (...) r. „Kopanie” waluty wirtualnej polega na regularnej eksploatacji „koparek” (komputerów), a według art. 3 ustawy prawo przedsiębiorców, działalność gospodarcza to zorganizowana działalność zarobkowa wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły, dlatego podjął Pan decyzję o ujawnieniu jej i poszerzeniu prowadzonej od 2004 r. działalności w zakresie wykonywania instalacji gazowych właśnie o „kopanie” waluty wirtualnej. Wykazując związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi na zakup komputerów do „kopania” waluty wirtualnej, a osiągnięciem, zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodów z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej wyjaśnił Pan, że przyczyną są wydatki poniesione na zakup komputerów do „kopania” waluty wirtualnej, a skutkiem jest przychód ze zbycia wykopanych kryptowalut i zabezpieczenie źródła przychodów. Doprecyzował Pan, że posiada dokumenty potwierdzające wydatki na zakup komputerów „koparek” i serwerów danych. Nie prowadzi Pan działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Waluty wirtualne, o których mowa we wniosku, są walutami wirtualnymi w rozumieniu art. 5a pkt 33a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. „Kopania” waluty wirtualnej dokonuje Pan na własny rachunek. Wartość zakupionych komputerów przekracza 10 000 zł i wynosi (...) zł. Sprzęt przeznaczony do kopania nie został zaliczony do środków trwałych w tym znaczeniu, że raty amortyzacyjne nie obciążają, tj. nie obniżają dochodu z podstawowej działalności gospodarczej. Wyjaśnił Pan, że „wykopuje” kryptowaluty, a po ich wykopaniu

dokonuje zbycia. Nie nabywa Pan waluty wirtualnej od innego podmiotu, lecz dokonuje jej pierwotnego wydobycia.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, wydatki poniesione na zakup komputerów do wydobywania „kopania” waluty wirtualnej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w PIT-38 w części E? Pana stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku) Pana zdaniem, w związku z wyrokiem WSA w Łodzi z 21 lipca 2020 r. sygn. akt I SA/Łd 285 /20, udokumentowane wydatki poniesione na zakup komputerów do wydobywania „kopania” waluty wirtualnej metodą „Proof of work”, stanowią koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej , zgodnie z art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinny być wykazane w PIT-38, w części E zeznania. Dodał Pan, że wydatki na zakup komputerów do wykopywania waluty wirtualnej poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodu ze zbycia wykopanych kryptowalut, są zabezpieczeniem źródła przychodów. Osiągnięty dochód ze zbycia wykopanych kryptowalut jest przeznaczony na finansowanie prowadzonej działalności gospodarczej i jej rozwój, w tym na wynagrodzenia dla zatrudnionych pracowników.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłami przychodów są: - pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy); - kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) (art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy). Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy: Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej. W myśl art. 17 ust. 1f ww. ustawy: Przez odpłatne zbycie waluty wirtualnej rozumie się wymianę waluty wirtualnej na prawny środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub regulowanie innych zobowiązań walutą wirtualną. Przepis art. 17 ust. 1g ww. ustawy stanowi, że: Przepis ust. 1 pkt 11 stosuje się również do przychodów uzyskanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, z wyjątkiem działalności, o której mowa w

art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, zaliczanej do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Według art. 5a pkt 33a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Ilekroć w ustawie jest mowa o walucie wirtualnej - oznacza to walutę wirtualną w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Pojęcie „waluta wirtualna” zostało zdefiniowane w art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 644): Ilekroć w ustawie jest mowa o walucie wirtualnej - rozumie się przez to cyfrowe odwzorowanie wartości, które nie jest: a) prawnym środkiem płatniczym emitowanym przez NBP, zagraniczne banki centralne lub inne organy administracji publicznej, b) międzynarodową jednostką rozrachunkową ustanawianą przez organizację międzynarodową i akceptowaną przez poszczególne kraje należące do tej organizacji lub z nią współpracujące, c) pieniądzem elektronicznym w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, d) instrumentem finansowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, e) wekslem lub czekiem - oraz jest wymienialne w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze i akceptowane jako środek wymiany, a także może być elektronicznie przechowywane lub przeniesione albo może być przedmiotem handlu elektronicznego. W świetle przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że przychody z obrotu walutami wirtualnymi stanowią przychód z kapitałów pieniężnych w myśl art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższą zasadę stosuje się również do przychodów uzyskanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, z wyjątkiem działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, zaliczanej do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. W myśl art. 30b ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia walut wirtualnych podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu. Zgodnie z art. 30b ust. 1b ww. ustawy: Dochodem z odpłatnego zbycia walut wirtualnych jest osiągnięta w roku podatkowym różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia walut wirtualnych a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 14-16. Przechodząc do kwestii kosztów uzyskania przychodów, wskazać należy, że stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej stanowią udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. W myśl art. 22 ust. 15 ww. ustawy: Koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 14, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 16. Stosownie do art. 22 ust. 16 cyt. ustawy: Nadwyżka kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 14, nad przychodami z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej uzyskanymi w roku podatkowym powiększa koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej poniesione w następnym roku podatkowym. Jednocześnie do katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wprost dopisano poniesione wydatki związane z zamianą waluty wirtualnej na inną walutę wirtualną (art. 23 ust. 1 pkt 38d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, koszty podatkowe można podzielić na: · bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód), · inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Zatem koszty bezpośrednie to te, które łatwo można na podstawie pomiaru lub dokumentów źródłowych zaliczyć wprost na określony produkt. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast „pośrednie koszty uzyskania przychodów” to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Wszystkie koszty, których nie da się zaklasyfikować do kosztów bezpośrednich, są kosztami pośrednimi. Choć nie mają bezpośredniego odbicia w konkretnych przychodach, bez ich poniesienia nie byłoby możliwe osiągnięcie przychodu. Innymi słowy – posługując się językowym znaczeniem – przez koszty bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są zaś wszelkie inne koszty, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniości w relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Są to koszty poniesione w związku z ogólnymi potrzebami procesu wytwórczego. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie, bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów. Definicja kosztów uzyskania przychodów ma charakter ogólny w związku z czym, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. W związku z ogólną, niesprecyzowaną kategorią ustawową odwołującą się do bezpośredniości i pośredniości związku wydatku z przychodem, ustawodawca nakazuje analizować związek w każdym przypadku indywidualnie biorąc pod uwagę między innymi rodzaj działalności gospodarczej podatnika, racjonalnie dokonaną ocenę możliwości osiągnięcia przychodu z konkretnego kosztu, intencje podatnika towarzyszące ponoszeniu wydatku, więź jaka w konkretnych okolicznościach np. gospodarczych, rynkowych, występuje (lub nie występuje) pomiędzy kosztem podatkowym, a efektywnie osiągniętym lub tylko zamierzonym przychodem. Mając powyższe na względzie, ten sam wydatek w określonych okolicznościach może być uznany za koszt „bezpośredni”, a w innych za „pośredni”. Wyjaśnić należy, że koszty uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej stanowią udokumentowane wydatki na nabycie waluty wirtualnej, poniesione w danym roku podatkowym oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, które pośredniczą w wymianie lub sprzedaży tych walut. Dotyczy to wydatków wyłącznie bezpośrednio związanych z nabyciem i sprzedażą walut wirtualnych. Wszystkie koszty, jakie podatnik poniesie w danym roku podatkowym, będzie obowiązany wykazać w zeznaniu rocznym, niezależnie od tego, czy w tym samym roku uzyska przychód, czy też nie. Ustawodawca w art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnił możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wprost określonych w jego treści wydatków od ich „bezpośredniego poniesienia na nabycie waluty wirtualnej”, to znaczy, że przepis szczególny jakim jest art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma węższy zakres od normy prawnej wynikającej z przepisu ogólnego (art. 22 ust. 1 cyt. ustawy). Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków bezpośrednio poniesionych na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że będą to oprócz ceny zakupu, również prowizje pobierane przez podmioty pośredniczące w wymianie. Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc koszty pośrednie, w szczególności koszty finansowania zakupu walut wirtualnych (koszty pożyczek, kredytów, itp.), zakup komputera, koszty zużycia prądu, koszt zakupu „koparek do kryptowalut”. Każdy z ww. wydatków jest związany z prowadzoną działalnością i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy. Jak wynika z opisu stanu faktycznego, w związku z nabyciem pierwotnym kryptowaluty poniósł Pan wydatek na zakup komputerów przeznaczonych do kopania waluty wirtualnej. Pozyskuje Pan walutę wirtualną metodą „Proof of work”, „wykopuje” Pan kryptowaluty, a po ich wykopaniu dokonuje zbycia. Nie nabywa Pan waluty wirtualnej od innego podmiotu, lecz dokonuje jej pierwotnego wydobycia. Wydobywanie walut wirtualnych następuje na własny rachunek. Nie prowadzi Pan działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie nie będzie Pan nabywał waluty wirtualnej od innego podmiotu, lecz dokona jej pierwotnego wydobycia, zbliżonego do wytworzenia. Wykopana przez Pana waluta wirtualna nie będzie nigdy wcześniej przedmiotem obrotu, ponieważ nie istniała. Wyjaśnić należy, że „kopanie” waluty wirtualnej nie stanowi sposobu jej „nabycia”, czego konsekwencją jest brak podstaw do zastosowania art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych konsekwentnie rozróżnia się „nabycie” oraz inne sposoby wejścia we władanie rzeczy lub prawa, takie jak „wytworzenie” czy „wybudowanie”. Gdyby celem ustawodawcy było, aby podatnicy mogli rozliczać w kosztach uzyskania przychodu wydatki związane z wszelkimi formami wejścia w posiadanie waluty wirtualnej, dokonałby odpowiedniego zapisu w ustawie (przykładowo w zakresie kosztów związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono zapis odnoszący się zarówno do kosztów nabycia, jak i wytworzenia nieruchomości). Potwierdzenie powyższej argumentacji znaleźć można w orzecznictwie sądów administracyjnych m.in. w wyroku NSA z 22 lutego 2024 r. sygn. akt II FSK 1448/23, w myśl którego: Dokonując wykładni art. 22 ust. 14 updof należy zatem wnioskować, że gdy w tej ustawie mowa jest o „nabyciu", rozumie się przez to zawsze translatywne, wtórne nabycie własności, nie zaś nabycie pierwotne, tak jak w niniejszej sprawie. Naczelny Sąd Administracyjny nie kwestionuje bynajmniej możliwości pierwotnego nabycia własności rzeczy lub prawa, jednak zauważa, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie „nabycie” jest wyraźnie ograniczone do przypadków nabycia wtórnego, translatywnego. Ustawa konsekwentnie odróżnia nabycie od wybudowania, czy wytworzenia we własnym zakresie. Do takiego wniosku prowadzi analiza przykładowo przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 (nabycie lub wybudowanie); art. 10 ust. 6 (nabycie lub wybudowanie); art. 22 ust. 1q (nabycia środków trwałych lub wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych); art. 22 ust. 6c (udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia); art. 22 ust. 8a pkt 2 (wydatków na nabycie albo wytworzenie); art. 22p ust. 3 pkt 1 (nabycia lub wytworzenia); art. 23 ust. 1 pkt 1 (nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie). Na gruncie updof pojęcie nabycia nie obejmuje nabycia pierwotnego. Konsekwentne przestrzeganie tej konwencji terminologicznej każe przyjąć, że również w art. 22 ust. 14 updof pod pojęciem nabycia można rozumieć tylko nabycie wtórne, translatywne, a nie nabycie pierwotne. Istota faktyczna niniejszej sprawy dotyczy zaś pozyskania waluty wirtualnej w drodze jej „kopania”, które niewątpliwie stanowi przypadek pierwotnego jej nabycia. Z tego powodu wydatki na zakup sprzętu i energii elektrycznej potrzebnych do kopania waluty wirtualnej nie mogą być uznane za wydatki na „nabycie” waluty wirtualnej, o których mowa w art. 22 ust. 14 updof, z uwzględnieniem kontekstu ustawowego tego pojęcia. Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że w przypadku uzyskiwania przychodu ze zbycia waluty wirtualnej pozyskanej w drodze tzw. „kopania”, wydatków poniesionych przez Pana na zakup komputerów, nie można uznać za wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jak to zostało wskazane powyżej, wydatki te kwalifikowane są do kosztów pośrednich. Koszty te służą realizacji określonego przedsięwzięcia, którym jest wykopanie waluty wirtualnej, ale nie można przewidzieć ile walut zostanie sprzedanych oraz w jakim okresie czasu to nastąpi. Wobec tego, wydatki opisane we wniosku są wydatkami poniesionymi na urządzenia dające możliwość poszukiwania waluty wirtualnej, nie mają jednak charakteru bezpośredniego. Zatem nie może Pan zaliczyć poniesionych wydatków pośrednich (kosztów zakupu komputerów) do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym wykazać ich w zeznaniu PIT-38. W związku z powyższym, Pana stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Zauważam także, że wyrok WSA w Łodzi z 21 lipca 2021 r. sygn. akt I SA/Łd 285/20, który powołał Pan we własnym stanowisku, został uchylony w całości wyrokiem NSA z 28 lutego 2023 r. sygn. akt II FSK 2010/20. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.