0113-KDIPT2-1.4011.256.2025.2.KKO

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od lokalu mieszkalnego. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 17 kwietnia 2025 r. (wpływ 22 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jako osoba fizyczna, na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej od dnia ... sierpnia 2017 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której aktualnie osiągane dochody są opodatkowane stosownie do regulacji o podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, tzw. skalą podatkową. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy koncentruje się na świadczeniu usług w przedmiocie: · 55.20 - Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania (główny przedmiot działalności), · 68.20 - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą opodatkowaniu na terytorium RP w ramach tzw. nieograniczonego obowiązku podatkowego (art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ), a dochody osiągane w ramach źródła przychodów, opodatkowuje na zasadach ogólnych (tzw. skala podatkowa), w oparciu o prowadzoną podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w przedmiocie świadczenia usług noclegowych, turystycznych miejsc krótkotrwałego zakwaterowania Wnioskodawca chce wykorzystać stanowiący jego własność lokal mieszkalny, stanowiący odrębną 2nieruchomość lokalową położoną .... przy ul. .... o powierzchni ... m, nr KW ...

Dotychczas mieszkanie było wynajmowane na osobę prywatną, w ramach wynajmu długoterminowego i rozliczane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych 8,5% przez około .... lat. Wnioskodawca z dniem ... marca 2025 r. opisane mieszkanie przyjął do używania jako składnik majątku związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i wykazał w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej ..... Następnie Wnioskodawca chce skierować ten lokal na wynajem krótkoterminowy (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 55.20) opodatkowany podatkiem od towarów i usług VAT w wysokości 8% oraz rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca chce koszty i opłaty związane z przedmiotowym mieszkaniem, poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, ujmować jako koszty uzyskania przychodów oraz odliczać VAT naliczony. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że od dnia wprowadzenia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lokalową do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przychody ze wskazanego we wniosku lokalu zaliczane są do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza ..... Numer Klasyfikacji Środków Trwałych dla będącego przedmiotem wniosku lokalu, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864) to 122 - lokal mieszkalny. Budynek, w którym znajduje się ww. lokal jest sklasyfikowany zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, jako budynek mieszkalny.

Pytanie

Czy w obowiązującym stanie prawnym Wnioskodawca ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w rozliczeniach podatku dochodowego odpisy amortyzacyjne mieszkania przy ... w ...? Pana stanowisko w sprawie (przedstawione we wniosku) Wnioskodawca uważa, że powinien mieć możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych lokalu mieszkalnego przy ul. ... w ..... Pana stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku) Na mocy ustawy nowelizującej z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2105 z późn. zm., dalej: „ustawa nowelizująca”) zmianie uległa treść art. 22c u.p.d.o.f. W brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r. przepis ten stanowił, że amortyzacji nie podlegają m.in. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podjął decyzji o ich amortyzowaniu. Od 1 stycznia 2022 r. treść przepisu została zmieniona w ten sposób, że ustawodawca uniemożliwił amortyzowanie budynków mieszkalnych wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokali mieszkalnych stanowiących odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służącego prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiania albo wynajmowania na podstawie umowy. W przedstawionym stanie faktycznym, lokal mieszkalny, został przyjęty do ewidencji środków trwałych i w całości przeznaczony na działalność gospodarczą. Innymi słowy 100% lokalu mieszkalnego zostało przeznaczone na cele użytkowe.

Podsumowując, Wnioskodawca ma prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od lokalu mieszkalnego, a w konsekwencji dokonywane odpisy amortyzacyjne będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku i jego uzupełnieniu jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek: · został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), · jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, · pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, · poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, · został właściwie udokumentowany, – nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zasady ustalania odpisów amortyzacyjnych

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki: · stanowią własność lub współwłasność podatnika, · są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, · przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok, · są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (...). Stosownie do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy. Z przepisów tych wynika wprost, że podatnicy nie mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytych lub wytworzonych budynków i lokali mieszkalnych. Zgodnie z art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4. W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy: Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 22h ust. 2 wskazanej wyżej ustawy: Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Ustalenie kosztów uzyskania przychodów w sytuacji opisanej we wniosku i jego uzupełnieniu Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej od ... sierpnia 2017 r. działalności gospodarczej, w przedmiocie świadczenia usług noclegowych, turystycznych miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, chce Pan wykorzystać, stanowiący Pana własność lokal mieszkalny, położony w .... przy ul. ..... Ww. lokal mieszkalny przyjął Pan ... marca 2025 r. do używania jako składnik majątku związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i wykazał Pan w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej ..... Następnie zamierza Pan ww. lokal przeznaczyć na wynajem krótkoterminowy (PKD 55.20) oraz rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych; chce Pan koszty i opłaty związane z przedmiotowym mieszkaniem, poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, ujmować jako koszty uzyskania przychodów. Jak sam Pan wskazał w uzupełnieniu wniosku, numer Klasyfikacji Środków Trwałych dla będącego przedmiotem wniosku lokalu, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864) to 122 - lokal mieszkalny; budynek, w którym znajduje się ww. lokal jest sklasyfikowany zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, jako budynek mieszkalny. Pana wątpliwości budzi kwestia, czy w obowiązującym stanie prawnym ma Pan prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne wynajmowanego lokalu mieszkalnego przy ul. ... w .... Podsumowanie Mając zatem na względzie powołane przepisy podatkowe oraz kierując się treścią wniosku nie mogę uznać Pana stanowiska - w myśl którego ma Pan prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych lokalu mieszkalnego przy ul. ... w .... – za prawidłowe. Jak wynika z przytoczonych powyżej przepisów prawa podatkowego ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podaje bowiem wprost definicji środka trwałego. Wskazuje w art. 22a ww. ustawy składniki majątku, które przy spełnieniu określonych warunków można uznać za środki trwałe podlegające amortyzacji. Stosownie zaś do art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają m.in. lokale, stanowiące własność podatnika, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Przy czym zgodnie z treścią art. 22c pkt 2 ww. ustawy amortyzacji nie podlegają lokale mieszkalne. Tym samym o możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów nie decyduje przeznaczenie lokalu na wynajem, ale czy będzie on spełniał warunki określone w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy będzie mieścił się w dyspozycji art. 22c pkt 2 ww. ustawy. W opisie sprawy wprost wskazał Pan, że będący Pana własnością lokal, wykazany w ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej, który zamierza Pan przeznaczyć na wynajem krótkoterminowy, jest lokalem mieszkalnym. Skoro zatem wskazany we wniosku lokal jest lokalem mieszkalnym, to tym samym nie będzie Pan mógł dokonywać od niego odpisów amortyzacyjnych. W konsekwencji, nie będzie Pan miał również możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów. W świetle powyższego, Pana stanowisko przedstawione we wniosku i jego uzupełnieniu, jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji indywidualnej. Interpretacja dotyczy sprawy będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie nie podlegały ocenie. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.