Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
24 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 24 marca 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismami z 22 kwietnia 2025 r. (wpływ 23 kwietnia 2025 r.)
– w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
W marcu 2023 r. otrzymał Pan lokal użytkowy/niemieszkalny w darowiźnie od rodziców.
Planuje Pan go sprzedać, a uzyskane środki przeznaczyć na zakup mieszkania. Planuje Pan
sprzedaż lokalu użytkowego w 2025 r. lub 2026 r., przed upływem 5 lat od momentu
otrzymania go w darowiźnie. Akt Notarialny Repetytorium (...).
W piśmie z 22 kwietnia 2025 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, udzielił Pan
następujących odpowiedzi na zawarte w wezwaniu pytania:
1. Czy zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) ma Pan
nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce?
Odp. Potwierdza Pan, iż podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich
dochodów (przychodów).
2. Czy środki ze sprzedaży lokalu użytkowego/niemieszkalnego przeznaczy Pan w
całości w terminie trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym
dokona Pan sprzedaży tego lokalu na zakup mieszkania?
Odp. Tak.
3. Czy mieszkanie, które Pan zakupi będzie położone Polsce, innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do
Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej?
Odp. Będzie położone w Polsce.
4. Czy zakupione mieszkanie będzie służyło zaspokojeniu Pana własnych celów
mieszkaniowych, tj. czy będzie mieszkał Pan w tym mieszkaniu? Jeśli tak, proszę
wskazać czy będzie Pan w nim mieszkał: stale, okresowo – jak często, w jakich
okresach.
Odp. Nie. Nie będzie Pan mieszkał w tym mieszkaniu.
5. Czy zakupione mieszkanie będzie udostępniane przez Pana osobom trzecim
nieodpłatnie lub odpłatnie na podstawie umowy najmu, użyczenia lub innych
umów o podobnych charakterze?
Odp. Tak. Będzie udostępnione przez Pana osobom trzecim odpłatnie na podstawie
umowy najmu.
6. Jaka będzie forma prawna zakupionego mieszkania (np. spółdzielcze
własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, lokal mieszkalny stanowiący
odrębną nieruchomość, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni
mieszkaniowej, (inny – jaki?))?
Odp. Forma prawna to: prawo własności do lokalu mieszkalnego.
7. Czy prowadzi Pan działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych? W przypadku odpowiedzi
twierdzącej:
- w jakim dokładnie zakresie prowadzi Pan taką działalność?
- czy lokal użytkowy/niemieszkalny był/jest wykorzystywany w działalności
gospodarczej?
· w całości czy w części (w jakiej części)?
· od kiedy do kiedy lokal użytkowy/niemieszkalny był/jest/będzie
wykorzystywany w działalności gospodarczej?
- czy odpłatne zbycie lokalu użytkowego/niemieszkalnego nastąpi w ramach
wykonywania tej działalności?
Odp. Nie.
Pytania
Czy będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży tego lokalu,
jeśli transakcja będzie miała miejsce przed upływem 5 lat od otrzymania darowizny?
Czy może Pan uniknąć tego podatku, jeśli środki ze sprzedaży lokalu użytkowego
przeznaczy Pan na zakup mieszkania, i jakie warunki musi Pan spełnić, aby skorzystać z
ewentualnej ulgi mieszkaniowej?
Czy ma to znaczenie, że planowana sprzedaż dotyczyć będzie lokalu użytkowego a
potencjalny zakup lokalu mieszkalnego?
Jeżeli istnieje określony czas na pomiędzy transakcjami sprzedaży i zakupu jak będzie on
liczony?
Czy wpłata samej zaliczki na poczet nowej inwestycji spełnia warunek?
Jeżeli kwota zakupu mieszkania będzie niższa niż sprzedaży lokalu – będzie ona wymagała
opodatkowania?
Czy musi Pan spełnić dodatkowe formalności lub wykonać inne kroki w związku z tą
transakcją, aby uniknąć zobowiązań podatkowych?
Pana stanowisko w sprawie
Sprzedając lokal niemieszkalny przed upływem 5 lat od otrzymania go w postaci
darowizny od rodziców może Pan tę kwotę przeznaczyć na zakup lokalu mieszkalnego bez
powstania zobowiązania podatkowego. W przypadku zakupu mieszkania na rynku
pierwotnym: między momentem sprzedaży lokalu niemieszkalnego a podpisaniem
umowy z deweloperem na zakup lokalu mieszkalnego nie może upłynąć więcej niż 24
miesiące. Za zakup lokalu mieszkalnego uznaje się umowę z deweloperem i wpłatę zaliczki
– rozpoczęcie tego procesu przed upływem 24 miesięcy od sprzedaży lokalu
niemieszkalnego wypełnia prawo do skorzystania z ulgi mieszkaniowej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z
wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od
których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego
oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i
zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw
majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca
roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że nienastępujące w wykonywaniu
działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w
nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, przed
upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub
wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.
Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw
następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło
nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia
nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega
opodatkowaniu.
W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych
następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło
nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło
przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych.
W przypadku nienastępującego w wykonywaniu działalności gospodarczej odpłatnego
zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art.
10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem
dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma zatem ustalenie
momentu oraz sposobu ich nabycia.
Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje
pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie
określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie
nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych.
Wskazać należy, że moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym
określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego.
Stosownie do art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z
2024 r. poz. 1061 ze zm.):
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa
zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej
przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że
strony inaczej postanowiły.
Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub
praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do
nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie
której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Zatem,
poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika. Jest to każda
czynność, na mocy której na osobę fizyczną – nabywcę przechodzi własność
nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny, czy
nieodpłatny.
Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że w marcu 2023 r. otrzymał Pan w
darowiźnie od rodziców lokal użytkowy/niemieszkalny, który planuje Pan sprzedać w 2025
r. lub 2026 r. (przed upływem 5 lat od momentu otrzymania go w darowiźnie).
W świetle powyższego stwierdzić należy, że planowana przez Pana sprzedaż w 2025 r. lub
2026 r. lokalu użytkowego/niemieszkalnego, otrzymanego w darowiźnie w 2023 r., będzie
stanowiła dla Pana źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie tego lokalu zostanie
dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło
jego nabycie.
Przechodząc więc do skutków podatkowych w zakresie planowanej przez Pana sprzedaży
lokalu użytkowego/niemieszkalnego należy wskazać, co następuje:
Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt
8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
Według art. 30e ust. 2 tej ustawy:
Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę
pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym
zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o
sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych
od zbywanych nieruchomości lub praw.
Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych
rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie
określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena,
bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub
praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis
art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
Zgodnie z powyższym, przychodem z odpłatnego zbycia jest wartość wyrażona w cenie
określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty
odpłatnego zbycia.
W myśl art. 22 ust. 6d cytowanej ustawy:
Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10
ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny
sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw
majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku
od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa
przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej
wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od
spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia
nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w
drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia
poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe,
w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada
łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary
spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika
długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i
polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił
roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu
odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.
Zgodnie z art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur
VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów
stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.
Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący
różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z
art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kosztami uzyskania
przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym
od osób fizycznych.
Jak stanowi art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym,
o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:
1) dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw
majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek
dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2) dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
Z art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art.
10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.
W myśl natomiast art. 30e ust. 7 ww. ustawy:
W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik
jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i
do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia
po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty
podatku włącznie.
Stosownie do art. 45 ust. 1a pkt 3 cyt. ustawy:
W terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom
skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego
w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia
nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w
art. 30e.
Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1
pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na podstawie art. 21 ust.
1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy
spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.
Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
stanowi, że:
Wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i
praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada
iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele
mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych,
jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od
końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze
zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne
cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do
wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.
Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:
dochód zwolniony = D x (W/P)
gdzie:
D – dochód ze sprzedaży,
W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych,
P – przychód ze sprzedaży.
Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z
tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, jaka proporcjonalnie
odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w
osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. W
sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia tej nieruchomości lub tego prawa
majątkowego zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas
uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku
dochodowego.
Tym samym, aby dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości był w całości zwolniony z
podatku dochodowego, cały przychód ze zbytej nieruchomości musi być wydatkowany na
własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku
podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.
Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia
nieruchomości uprawniają do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione
zostały w zamkniętym katalogu kosztów, tj. w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:
a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu
mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a
także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego
gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w
takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub
udziału w takim prawie,
c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie,
prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym
również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu
lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim
prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni
przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku
mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego
budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub
własnego pomieszczenia niemieszkalnego
– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie
należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji
Szwajcarskiej.
Nadmieniam, że zawarte w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy wyliczenie wydatków
mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w
wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie od podatku
dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości lub praw określonych w art. 10 ust. 1
pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, uznaje się za wydatki poniesione na
cele mieszkaniowe, jeżeli przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 131,
nastąpiło nabycie własności rzeczy lub praw wymienionych w ust. 25 pkt 1 lit. a-c, w
związku z którymi podatnik ponosił wydatki na nabycie.
Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.:
Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i
e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub
współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze
własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni
mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Przez własne budynek, lokal lub
pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się również
niestanowiące własności lub współwłasności podatnika budynek, lokal lub
pomieszczenie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, podatnik nabędzie
ich własność lub współwłasność albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich
prawach, jeżeli uprzednio prawo takie mu nie przysługiwało.
Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy:
Za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:
1) nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub
udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo
jego części
– przeznaczonych na cele rekreacyjne.
Należy zauważyć, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady
powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających
zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie
wychodzi poza literalne brzmienie przepisów.
Podkreślenia wymaga również kwestia, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień
podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przez podatnika przy
spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na
podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Ustawa o podatku
dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu
dokumentowania wydatku poniesionego na cele określone w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.
Niemniej, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro podatnik
zamierza skorzystać ze zwolnienia, winien liczyć się z koniecznością wykazania faktu
wydatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości na własne cele mieszkaniowe. Organ
podatkowy dla celów podatkowych, weryfikując możliwość skorzystania ze zwolnienia
podatkowego, uprawniony jest żądać od podatników udokumentowania poniesienia
wydatków poprzez przedłożenie rzetelnych i wiarygodnych dowodów, z których w sposób
niebudzący żadnych wątpliwości będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, czyli np.
czy środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości faktycznie wydatkowane zostały przez
podatnika na własne cele mieszkaniowe.
Z istoty rozwiązania zawartego w zacytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o
możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie środków
uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości (jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw
majątkowych) nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym
została ona dokonana, na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy własne cele
mieszkaniowe. Katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika
wymieniony w art. 21 ust. 25 ww. ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie
enumeratywne. Ustawodawca formułując przedmiotowe zwolnienie, w sposób
jednoznaczny wskazał cele mieszkaniowe, których realizacja pozwala na zwolnienie z
opodatkowania dochodu ze sprzedaży.
W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i
określonych praw majątkowych – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a szczegółowo określone w art. 21
ust. 25 powołanej ustawy – pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.
Jak wynika z treści złożonego przez Pana wniosku oraz jego uzupełnienia, uzyskane środki
ze sprzedaży lokalu użytkowego/niemieszkalnego otrzymanego w darowiźnie, planuje Pan
przeznaczyć na zakup mieszkania w całości w terminie 3 lat, licząc od końca roku
podatkowego, w którym dokona Pan sprzedaży tego lokalu. Zakupione mieszkanie nie
będzie służyło zaspokojeniu Pana własnych celów mieszkaniowych – nie będzie Pan
mieszkał w tym mieszkaniu. Mieszkanie to będzie udostępniane przez Pana osobom
trzecim odpłatnie na podstawie umowy najmu.
Ma Pan wątpliwość, czy będzie Pan mógł skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art.
21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przeznaczając środki
uzyskane ze sprzedaży lokalu użytkowego/niemieszkalnego na zakup mieszkania, które
nie będzie służyło zaspokojeniu Pana własnych celów mieszkaniowych.
Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że przy zwolnieniu określonym w art. 21
ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uwzględnić można tylko
takie wydatki, które poniesione zostaną na „własne cele mieszkaniowe”. Przy czym
„własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jednoznacznie zgodnie z wykładnią literalną.
Podkreślenia wymaga bowiem, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypływa daleko idąca konsekwencja
zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. U podstaw omawianego zwolnienia
legło bowiem założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację
własnego celu mieszkaniowego zbywającego. Powyższy warunek wynika wprost z
brzmienia przepisu normującego zwolnienie. Warunkiem zwolnienia podatkowego na
podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest
wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych
celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza,
według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest
realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Ustawodawca wyraźnie
wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe, a te realizowane są
w dłuższym okresie czasu. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z
opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-przedmiotowy.
Powołany art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
przewiduje zwolnienie ze względu na „własne cele mieszkaniowe”. Jest to cel nadrzędny,
przez pryzmat którego należy interpretować ww. przepis. Ustawodawca nie definiuje
jednak użytego zwrotu „własne cele mieszkaniowe”.
Odnosząc się do powyższej kwestii Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w
wyroku z dnia 20 października 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 791/15, stwierdził, że:
„(...) pojęcie celu związane jest z wewnętrzną postawą człowieka, określaną najczęściej
mianem chęci, woli, dążenia, zamiaru, postawy motywującej (powodującej) ludzkie
działanie. Zatem wydatek poniesiony na własne cele mieszkaniowe, to wydatek dokonany
w zamiarze zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych. Utwierdza to w przekonaniu,
że istotny jest zamiar nabycia nieruchomości na cele mieszkaniowe, który powinien
prowadzić do zamieszkania w nabytej nieruchomości, chociaż ustawodawca nie uzależnił
skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od wykazania zamiaru zamieszkania
w nowym budynku czy lokalu w chwili jego nabycia, czy też niezwłocznie po nabyciu. W
świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych celów mieszkaniowych osoba,
która np. posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w
celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, remontu celem
późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych
osób, np. dzieci lub najemców. Same subiektywne deklaracje podatników o nabyciu lokalu
w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie są wystarczające do uzyskania
zwolnienia podatkowego. Nie wystarczy poczynienie wydatków na nabycie, lecz konieczne
jest, aby nastąpiło to jednocześnie w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych”.
Nie wystarczy być zatem właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomości (lokalu
mieszkalnego, czy też budynku mieszkalnego) – w nieruchomości tej trzeba jeszcze
faktycznie zamieszkać. Innymi słowy podatnik, który nabywa lokal mieszkalny lub budynek
mieszkalny dla własnych potrzeb ma w tym lokalu bądź budynku faktycznie mieszkać.
Lokal czy budynek, który nie jest zamieszkały przez podatnika, jest niewykorzystywany
przez niego do zamieszkania lub jest wykorzystywany do innych celów niż zaspokojenie
własnych potrzeb podatnika (np. zamieszkują go inne niż podatnik osoby) nie jest lokalem
/budynkiem, którego zakup mógłby zostać uznany za realizację własnego celu
mieszkaniowego.
Tak więc zwolnieniem tym nie są zatem objęte dochody ze sprzedaży nieruchomości i
praw w przypadku przeznaczenia przychodu na nabycie innych nieruchomości lub praw w
sytuacji, gdy czynności te wskazują np. na działanie o charakterze zarobkowym,
spekulacyjnym, inwestycyjnym lub innym niewskazującym na działanie ukierunkowane na
zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Nie zaspokaja swoich własnych celów
mieszkaniowych osoba, która np. posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne
nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, remontu
celem późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych
innych osób, np. dzieci lub najemców. Same subiektywne deklaracje podatników o
nabyciu lokalu mieszkalnego w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie
są wystarczające do uzyskania zwolnienia podatkowego. Nie wystarczy poczynienie
wydatków na nabycie, lecz konieczne jest, aby nastąpiło to jednocześnie w celu realizacji
własnych potrzeb mieszkaniowych.
W przypadku nabycia lokalu mieszkalnego ze środków ze sprzedaży innej nieruchomości
podatnik faktycznie winien w nowo nabytej nieruchomości własne cele mieszkaniowe
realizować, a więc mieszkać. Nie wystarczy być zatem właścicielem lub współwłaścicielem
nieruchomości - w nieruchomości tej trzeba jeszcze faktycznie zamieszkać. Innymi słowy
podatnik, który nabywa lokal mieszkalny dla własnych potrzeb ma w tym lokalu
mieszkalnym faktycznie mieszkać. Lokal mieszkalny, który nie jest zamieszkały przez
podatnika, jest niewykorzystywany przez niego do zamieszkania lub jest wykorzystywany
do innych celów niż zaspokojenie własnych potrzeb podatnika (np. zamieszkują go inne
niż podatnik osoby) nie jest lokalem mieszkalnym, którego zakup mógłby zostać uznany za
realizację własnego celu mieszkaniowego.
Ustawodawca nie ograniczył wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości lub
praw tylko do podatników, którzy nie będą posiadać innych nieruchomości niż nabyta.
Ustawa nie ogranicza prawa do zwolnienia co do liczby posiadanych nieruchomości,
jednakże wyraźnie wskazuje, że skorzystanie ze zwolnienia odnosi się tylko i wyłącznie do
tych nieruchomości, które faktycznie służą zaspokojeniu własnych potrzeb
mieszkaniowych. Z punktu widzenia ustawodawcy istotne jest więc, aby wydatkowanie
przychodu było ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych
podatnika.
W okolicznościach wskazanych we wniosku i jego uzupełnieniu, nabycie przez Pana
mieszkania lub wpłata zaliczki na poczet zakupu mieszkania nie będzie stanowiła realizacji
Pana celu mieszkaniowego, który może być potwierdzony w wydanej interpretacji. Jak Pan
sam wskazał w uzupełnieniu, zakupione mieszkanie nie będzie służyło zaspokojeniu Pana
własnych celów mieszkaniowych – nie będzie Pan mieszkał w tym mieszkaniu. Mieszkanie
to będzie udostępniane przez Pana osobom trzecim odpłatnie na podstawie umowy
najmu.
Tymczasem o realizacji własnych celów mieszkaniowych w rozumieniu przepisu art. 21
ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możemy mówić jedynie
w sytuacji, gdy podatnik w stanowiącym jego własność lokalu mieszka (mieszkał), z czym
jednak, w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia.
Podkreślam, że zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych jest regulacją, która nie ma na celu zwalniać każdego
wydatkowania środków. Samo poniesienie przez podatnika wydatku nie świadczy jeszcze
o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania.
Warunkiem zwolnienia podatkowego - jak wskazano powyżej - jest wykazanie przez
podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów
mieszkaniowych.
W rozpatrywanej sprawie planowany przez Pana zakup mieszkania nie będzie spełniał
przesłanek do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie będzie bowiem spełniony podstawowy
warunek uprawniający do jego zastosowania, tj. zamieszkanie przez Pana w zakupionym
mieszkaniu.
Natomiast to, że planowana sprzedaż dotyczyć będzie lokalu użytkowego
/niemieszkalnego a potencjalny zakup dotyczyć będzie lokalu mieszkalnego nie ma
znaczenia, ponieważ wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nabytego w drodze
darowizny lokalu użytkowego/niemieszkalnego na nabycie własnego mieszkania mieści się
jako wydatek w ustawowym pojęciu własnych celów mieszkaniowych, pod warunkiem, że
stanowi realizację celu mieszkaniowego – służy zaspokojeniu własnych celów
mieszkaniowych.
W orzecznictwie przyjmuje się, że cel mieszkaniowy wiąże się z zaspokojeniem potrzeb
mieszkaniowych, przy czym chodzi tu o potrzeby mieszkaniowe w sensie obiektywnym, a
zatem potrzeby przeciętnego podatnika, który o ulgę się ubiega. Zawsze bowiem centrum
życiowe koncentruje się w konkretnym lokalu mieszkalnym i ten właśnie lokal służy
zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych.
Rozstrzygając zatem o prawie do zwolnienia z opodatkowania należy pamiętać, że zawarty
w art. 21 ust. 25 ww. ustawy, katalog wydatków uprawniających do zwolnienia ma
charakter zamknięty i w związku z tym tylko wydatkowanie środków na realizację celów w
nim wskazanych pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania. Inne wydatki niż
wymienione w tym katalogu nie uprawniają do skorzystania z powyższego zwolnienia.
Ponownie należy podkreślić, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wiąże skutek
prawny w postaci zwolnienia określonego dochodu od opodatkowania podatkiem
dochodowym zarówno z terminem wydatkowania środków pieniężnych, jak i z faktem
dysponowania przez podatnika tytułem własności lub współwłasności. Zgodnie bowiem z
cytowanym wcześniej art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
przez własny lokal, o którym mowa w ww. przepisie rozumie się lokal stanowiący własność
lub współwłasność podatnika. To oznacza, że nie później niż w okresie trzech lat od końca
roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości, musi być
spełniony warunek określony tym przepisem, czyli lokal mieszkalny musi stanowić
własność lub współwłasność podatnika (a więc podatnikowi musi przysługiwać tytuł
własności lub współwłasności do lokalu). W przeciwnym razie, w sytuacji gdy środki
zostaną wydatkowane na lokal mieszkalny, do którego podatnik nie dysponuje i nie będzie
dysponował w okresie trzech lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło
odpłatne zbycie, tytułem własności (współwłasności), zwolnienie określone w art. 21 ust. 1
pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie przysługiwało.
W świetle powyższego, co do zasady, podatnik może skorzystać z omawianego zwolnienia
w związku z zakupem lokalu mieszkalnego na cele mieszkalne jedynie w sytuacji, gdy:
- nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło
odpłatne zbycie nieruchomości nabędzie lokal mieszkalny oraz
- nabył ten lokal mieszkalny w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych i faktycznie
realizuje lub będzie realizował w nim swoje potrzeby mieszkaniowe oraz
- lokal mieszkalny stanowi własność lub współwłasność podatnika (musi przysługiwać mu
tytuł własności lub współwłasności do lokalu).
W przypadku niewypełnienia warunków określonych w wyżej cytowanych przepisach art.
21 ust. 1 pkt 131 i ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik
traci prawo do ulgi i jest zobowiązany zapłaty podatku dochodowego.
Reasumując, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawiony opis
zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że planowane odpłatne zbycie przez Pana w 2025
r. lub w 2026 r. lokalu użytkowego/niemieszkalnego, nabytego w marcu 2023 r. w drodze
darowizny, będzie stanowić dla Pana źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1
pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będzie podlegać
opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostanie
dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym
nastąpiło jego nabycie.
Natomiast przeznaczenie przez Pana w całości środków otrzymanych ze sprzedaży lokalu
użytkowego/niemieszkalnego na zakup przez Pana mieszkania lub wpłatę zaliczki na
poczet zakupu mieszkania, nie będzie stanowić dla Pana wydatków na własne cele
mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych. Bowiem, jak Pan wskazał, w zakupionym mieszkaniu nie będzie Pan
mieszkał, a mieszkanie to będzie udostępniane przez Pana osobom trzecim odpłatnie na
podstawie umowy najmu. Zatem wydatkowanie przez Pana w całości środków uzyskanych
ze sprzedaży lokalu użytkowego/niemieszkalnego otrzymanego w drodze darowizny na
zakup mieszkania lub wpłatę zaliczki na poczet zakupu mieszkania nie uprawnia Pana do
skorzystania z ulgi podatkowej wynikającej z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych.
Jednocześnie wskazać należy, że nie udziela się odpowiedzi na zadane przez Pana
Pytanie
o treści: „Jeżeli kwota zakupu mieszkania będzie niższa niż sprzedaży lokalu – będzie ona
wymagała opodatkowania?”, gdyż potwierdził Pan w uzupełnieniu , że „środki ze sprzedaży
lokalu użytkowego/niemieszkalnego przeznaczy Pan w całości w terminie trzech lat, licząc
od końca roku podatkowego, w którym dokona Pan sprzedaży tego lokalu na zakup
mieszkania”. W związku z powyższym, Pana pytanie nie jest zgodne z Pana oczekiwaniami
opartymi na wcześniejszym opisie, mija się z opisem zdarzenia przyszłego.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który
obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zaznaczam także, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o
wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia
zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany
przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Ponosi Pan ryzyko związane z
ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia
przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o
ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się
będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z
powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku
opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli
podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy,
interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna
(tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.