W dniu 28 marca 2025 r. podatnik złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych związanych z odpłatnym zbyciem mieszkania spółdzielczego, które nabył w drodze spadku po zmarłych rodzicach. W wyniku analizy stanu faktycznego, organ potwierdził, że podatnik jest zobowiązany do zapłaty 19% podatku dochodowego od osób fizycznych tylko od części mieszkania nabytej w drodze działu spadku, która przekracza jego pierwotny udział w spadku. Organ uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, co oznacza pozytywne rozstrzyganie zapytania podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyłowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
28 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 28 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 kwietnia 2025 r. (wpływ 25 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego W poniższym piśmie przedstawia Pan krótko Pana sytuację spadkową w celu określenia ilości odprowadzenia podatku do Urzędu Skarbowego. Pana rodzice posiadali mieszkanie spółdzielcze własnościowe od dnia (...) 1998 r. wg. zaświadczenia (...). W dniu (...) 2022 r., po śmierci ojca (...) ((...) 2022 r.), według poświadczenia dziedziczenia sporządzonego u notariusza (...) repetytorium „A” numer (...) spadek nabyli 1/4 (...) (Pana mama) oraz czworo dzieci po równo po 3/16 części (Pan, AA, BB, CC). W dniu (...) 2022 r. na mocy działu spadku akt notarialny repetytorium „A” numer (...) Pana mama została jedynym właścicielem mieszkania. Wartości rynkowa części podarowanej mamie przez Państwa to (...) złotych (słownie: (...)). Dział spadku nastąpił bez spłaty. W dniu (...) 2024 r., po śmierci matki (...) dnia (...) 2024 r., wg. poświadczenia dziedziczenia akt not. repetytorium „A” nr (...), sporządzonego u notariusza (...), spadkobiercami zostaje w/w czwórka dzieci, które otrzymują po równo 1/4 części mieszkania. W dniu (...) 2024 r. na mocy działu spadku, akt not. nr (...), jedynymi właścicielami zostają dwoje dzieci równo po 1/2 części (Pan i AA) - dział spadku bez spłaty od BB i CC. Wartość rynkowa mieszkania o (...) złotych (słownie: (...)). W dniu (...) 2025 r. mieszkanie zostało sprzedane za kwotę (...) złotych (słownie: (...)) u notariusza (...), repetytorium „A” akt not. nr (...). Pan, jako Wnioskodawca, otrzymał (...) złotych (słownie: (...)). Ponadto w uzupełnieniu wniosku z 25 kwietnia 2025 r. wskazał Pan: 1. Pana rodzice mieli ustrój wspólności majątkowej i mieszkanie będące przedmiotem wniosku nabyli do wspólnej własności majątkowej. 2. Jedynym przedmiotem działu spadku z dnia (...) 2025 r. było ww. mieszkanie. 3. Nie prowadzi Pan żadnej działalności gospodarczej.
Od jakiej części powinien Pan odprowadzić 19% podatku, gdyż 1/4 mieszkania otrzymał Pan po zmarłej mamie, która była właścicielem 1/2 mieszkania od 1998 r., a całości od (...) 2022 r. Dodał Pan też, że Pana mama mieszkała w tym mieszkaniu od 1989 r., aż do śmierci, czyli do (...) 2024 r. Natomiast drugą część tj. 1/4 nabył Pan od rodzeństwa w dziale spadku, którzy byli właścicielami tego mieszkania od zaledwie kilku dni. Zwraca się Pan z uprzejmą prośbą o przeanalizowanie Pana sprawy i interpretację od jakiej kwoty powinien Pan odprowadzić podatek, aby mógł Pan rzetelnie rozliczyć się z Urzędem Skarbowym. Pana stanowisko w sprawie Jak Pan dobrze analizuje przepisy, to podatek należy odprowadzić od części, której właściciele mieszkania nie byli w jego posiadaniu dłużej niż 5 lat. Tak więc rozumie Pan, że podatek obowiązuje od połowy Pana części czyli od kwoty (...) złotych (słownie: (...)).
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy: Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Tym samym, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c cytowanej ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Wobec tego, w przypadku sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości. W świetle art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. W myśl natomiast art. 10 ust. 7 ww. ustawy: Nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku. Do wyliczenia pięcioletniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest
zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który sprzedaje nieruchomość (udział w nieruchomości), ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu. Zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości i ww. praw majątkowych ma istotne znaczenie dla określenia skutków podatkowych ich odpłatnego zbycia. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „spadek” ani też „nabycie w drodze spadku”, dlatego też zasadnym jest odwoływanie się do regulacji zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). W świetle art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego: Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. Z kolei, art. 924 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że: Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Stosownie do art. 925 powołanej ustawy Kodeks cywilny: Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 ww. Kodeksu). W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego: Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu. Na gruncie art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego: Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Na podstawie art. 1038 § 2 Kodeksu cywilnego: Umowny dział spadku może objąć cały spadek lub być ograniczony do części spadku. Natomiast z art. 195 tego Kodeksu wynika, że: Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). W świetle art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego: Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu. Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Wskazać należy, że – z opisu stanu faktycznego wynika, że – w małżeństwie Pana rodziców istniała wspólność majątkowa małżeńska. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Na mocy art. 206 omawianej ustawy: Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. W związku z tym, że spółdzielcze własnościowe mieszkanie będące przedmiotem spadku, stanowiło majątek wspólny małżonków (Pana rodziców) odnieść należy się także do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), w której zostały uregulowane stosunki majątkowe między małżonkami. Zgodnie z art. 31 § 1 powołanego Kodeksu: Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Przedmiotami majątkowymi, w rozumieniu tego przepisu, są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków, nabycie nieruchomości do majątku objętego małżeńską wspólnością ustawową, oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Wskutek tego, małżonek w momencie śmierci drugiego z nich, nie mógł ponownie nabyć udziału w tej nieruchomości. Z opisu sprawy wynika, że: · Pana rodzice posiadali mieszkanie spółdzielcze własnościowe od (...) 1998 r. · Pana rodzice mieli ustrój wspólności majątkowej i mieszkanie będące przedmiotem wniosku nabyli do ustawowej wspólności majątkowej. · (...) 2022 r. zmarł Pana ojciec - według poświadczenia dziedziczenia spadek po nim nabyła Pana mama w udziale 1/4 oraz czworo dzieci (Pan oraz AA, BB, CC) każde po 3/16 części. · W wyniku działu spadku po Pana ojcu dokonanym (...) 2022 r. – Pana mama została jedynym właścicielem mieszkania. Dział spadku nastąpił bez spłat. · (...) 2024 r. zmarła Pana matka. · Według poświadczenia dziedziczenia spadek po Pana mamie nabyła czwórka dzieci, w tym Pan, które otrzymują równo po 1/4 części mieszkania. · W dniu (...) 2024 r., na mocy działu spadku, jedynymi właścicielami zostaje Pan i AA - każdy po 1/2 części. Dział spadku nastąpił bez spłaty od BB i CC. · (...) 2025 r. mieszkanie zostało sprzedane. W tym miejscu należy zauważyć, że z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, że dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli, jeśli: - podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub - wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy mieści się w ramach posiadanego dotychczas udziału. Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości lub prawie majątkowym nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Jednakże nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego w drodze działu spadku (nawet jeżeli dział spadku dokonano bez spłat lub dopłat) w części przekraczającej udział spadkowy stanowi w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego w tym udziale, który przekracza udział nabyty w spadku. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem majątkowym. Bezsprzeczne jest, że udziały, jakie otrzymuje spadkobierca powyżej swojego udziału (jeżeli nabywa majątek w dziale spadku o wartości większej od swojego udziału w spadku) były własnością pozostałych spadkobierców. Spadkobierca nie miał do nich żadnych praw aż do momentu działu spadku. Nabycie w wyniku działu spadku części majątku, który należał do innych spadkobierców, należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przystępując do oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia przez Pana w (...) 2025 r. udziałów w lokalu mieszkalnym, w pierwszej kolejność zauważyć należy, że: - do nabycia przez Pana 1/4 udziału w ww. lokalu doszło w drodze spadku po Pana mamie zmarłej w 2024 r., oraz - do nabycia 1/4 udziału w tym lokalu przez Pana doszło w drodze działu spadku, dokonanego (...) 2024 r. Odnosząc się do udziału w spółdzielczym własnościowym mieszkaniu, który nabył Pan w spadku, stwierdzić należy że pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego prawa do lokalu przez Pana rodziców. Skoro rodzie (w tym Pana mama) nabyli to prawo do lokalu w 1998 r. do majątku wspólnego, to pięcioletni okres, o którym mowa wyżej niewątpliwie upłynął. Zatem, odpłatne zbycie przez Pana ww. udziału w spółdzielczym własnościowym mieszkaniu nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu ww. przepisu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, odpłatne zbycie udziału w lokalu mieszkalnym, który nabył Pan w drodze działu spadku dokonanego (...) 2024 r., ponad pierwotny udział w spadku, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy w związku z art. 10 ust. 7 tej ustawy. Sprzedaż została dokonana przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano działu spadku. Tym samym, dochód z odpłatnego zbycia udziału nabytego wskutek działu spadku ponad udział nabyty w wyniku spadkobrania, podlega – zgodnie z art. 30e ust. 1 przywołanej ustawy – opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym. Według art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że na skutek zbycia w 2025 r. 1/2 udziału w spółdzielczym własnościowym mieszkaniu, będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych wyłącznie w zakresie przychodu z tytułu sprzedaży udziału w tym prawie, nabytego w wyniku dokonanego w 2024 r. działu spadku. Tym samym Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność. Zaznaczam, że w ramach interpretacji przepisów prawa podatkowego nie mogę potwierdzić prawidłowości jakichkolwiek kwot, np. przychodu, kosztu, etc. Zgodnie z obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadą samoopodatkowania to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, ponieważ prawidłowość rozliczenia podatków podlega weryfikacji przez organ podatkowy. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili