W dniu 19 marca 2025 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych sprzedaży mieszkania, które nabył wspólnie z byłą żoną w dniu 10 stycznia 2019 r. W wyniku podziału majątku wspólnego, Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem nieruchomości w dniu 17 kwietnia 2024 r. Mieszkanie zostało sprzedane 20 stycznia 2025 r. Wnioskodawca zapytał, czy jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od tej transakcji oraz czy może skorzystać z ulgi mieszkaniowej. Organ podatkowy potwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe, stwierdzając, że sprzedaż mieszkania nie podlega opodatkowaniu, ponieważ miała miejsce po upływie pięcioletniego terminu liczonego od daty nabycia do majątku wspólnego. W związku z tym, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
19 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 19 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 16 kwietnia 2025 r. (wpływ 16 kwietnia 2025 r.) oraz pismem z 9 maja 2025 r (wpływ 9 maja 2025 r.). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego 10.01.2019 r. Wnioskodawca zakupił mieszkanie (akt notarialny – umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności w wykonaniu umowy deweloperskiej) wraz z byłą żoną, mieszkanie to weszło w skład majątku wspólnego w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej. 17.04.2024 r. w wyniku umowy końcowego podziału majątku wspólnego oraz umowy o świadczenie w miejscu wykonania zobowiązania Wnioskodawca nabył w całości tę nieruchomość. 23.05.2024 r. Wnioskodawca wziął kredyt na mieszkanie przeznaczone do własnych celów mieszkaniowych. Następnie 20.01.2025 r. sprzedał to mieszkanie. W odpowiedzi na wezwania doprecyzował Pan opis sprawy w następujący sposób: 1. Co było przedmiotem umów oraz jakie postanowienia zawierała „umowa końcowego podziału majątku” oraz „umowa o świadczenie w miejscu wykonania zobowiązania”? Odpowiedź: „Umowa końcowego podziału majątku oraz umowa o świadczenie w miejscu wykonania zobowiązania” to jeden dokument – akt notarialny, którym został podzielony po rozwodzie majątek wspólny (2 mieszkania) oraz trzecie mieszkanie, które było własnością Wnioskodawcy i byłej żony po 50% (kupione przed ślubem). 2. Czy podział majątku miał miejsce w związku z rozwodem? Odpowiedź: Tak, jak Wnioskodawca opisał powyżej. 3. Czy całość nieruchomości sprzedanej 20.01.2025 r. nabył Pan w wyniku podziału majątku wspólnego, czy też w wyniku podziału majątku wspólnego uzyskał Pan udział w nieruchomości, a pozostałą część nieruchomości odkupił Pan od byłej małżonki? Należy szczegółowo opisać. Odpowiedź: Nieruchomość sprzedana 20.01.2025 r. została nabyta wspólnie z byłą małżonką i weszła w skład majątku wspólnego, natomiast dokonując końcowego podziału majątku wspólnego po rozwodzie postanowiono, że Wnioskodawca nabywa tę nieruchomość w całości. Dodatkowo w tym samym dokumencie postanowiono, że przeniesiona na Wnioskodawcę jest 1/2 własności mieszkania nabytego przed ślubem (położonego w X). 4. Na jakie mieszkanie zaciągnął Pan kredyt 23.05.2024 r.? Czy zaciągnął Pan wskazany kredyt na mieszkanie zakupione 10.01.2019 r., a następnie sprzedane 20.01.2025 r., czy też na inne mieszkanie? Jeżeli na inne mieszkanie proszę wskazać na jakie oraz kiedy zostało ono zakupione? Odpowiedź: 23.05.2024 r. Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny na inne mieszkanie. Kredyt ten Wnioskodawca zaciągnął na mieszkanie położone w X, w którym mieszka. Chronologia w przypadku tego mieszkania była następująca: 10.06.2014 r. – zakup mieszkania z byłą żoną jeszcze przed ślubem (po 50% własności) w kredycie hipotecznym, 17.04.2024 r. – przeniesienie 50% własności należącej do byłej małżonki na Wnioskodawcę (stał się on jedynym właścicielem mieszkania), 23.05.2024 r. – kredyt hipoteczny na refinansowanie kredytu z 2014 r. (tamten był zaciągnięty wspólnie z współwłaścicielką mieszkania).
Reasumując, kredyt z 23.05.2024 r. jest na inne mieszkanie niż to, które Wnioskodawca sprzedał – na mieszkanie, w którym Wnioskodawca mieszka. 5. Czy w umowie kredytu z 23.05.2024 r. na zakup mieszkania został określony cel, na jaki został on zaciągnięty, jeżeli tak, to jaki cel wynikał z tej umowy? Odpowiedź: Cel wynikający z tej umowy to: „- Spłata w całości zobowiązań mieszkaniowych przeznaczonych na sfinansowanie lokalu mieszkalnego położonego w miejscowości X. Nieruchomość posiada urządzoną księgę wieczystą (...), która prowadzona jest przez Sąd Rejonowy; - Refinansowanie nieudokumentowanych wydatków mieszkaniowych”. 6. Czy w mieszkaniu zakupionym 10.01.2019 r. / mieszkaniu, na które zaciągnął Pan kredyt 23.05.2024 r. realizuje/realizował Pan własne cele mieszkaniowe, tzn. czy Pan w nim mieszka/mieszkał? Jeśli tak, to od kiedy/jak długo, czy na stałe, lub w jakich okresach? Odpowiedź: Mieszkanie zakupione 10.01.2019 r. i sprzedane 20.01.2025 r. było cały czas wynajmowane na zasadach najmu okazjonalnego, natomiast mieszkanie, na które Wnioskodawca zaciągnął kredyt 23.05.2024 r. to mieszkanie, w którym Wnioskodawca realizuje własne cele mieszkaniowe, tj. mieszka nieprzerwanie od 2014 r. 7. Czy kredyt na mieszkanie został zaciągnięty w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej? Odpowiedź: Tak, kredyt został zaciągnięty w Banku. 8. Czy wydatkuje Pan środki ze sprzedaży mieszkania na spłatę/nadpłatę kredytu na mieszkanie, w ciągu 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż mieszkania? Odpowiedź: Wnioskodawca planuje wydatkować część środków z dochodu ze sprzedaży mieszkania, sprzedanego 20.01.2025 r. na spłatę/nadpłatę kredytu z 23.05.2024 na mieszkanie, w którym realizuje własne cele mieszkaniowe.
Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od transakcji sprzedaży mieszkania? Jeśli tak, to czy od całości czy od 50%? Jeśli tak, to czy spłacając lub nadpłacając kredyt za mieszkanie używane do własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawca może skorzystać z ulgi mieszkaniowej? W uzupełnieniu wskazano, że pozostałe pytania: · Jeśli tak, to czy od całości czy od 50%? · Jeśli tak, to czy spłacając lub nadpłacając kredyt za mieszkanie używane do własnych celów mieszkaniowych mogę skorzystać z ulgi mieszkaniowej? Są zasadne tylko w przypadku, kiedy Wnioskodawca otrzyma interpretację odmienną od jego stanowiska. Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z 9 maja 2025 r.) W ocenie Wnioskodawcy nabywając mieszkanie w ustawowej wspólnocie majątkowej oboje z byłą żoną byli właścicielami tego mieszkania, następnie przeniesienie całej własności na Wnioskodawcę nastąpiło w ramach podziału majątku wspólnego. Jako, że Wnioskodawca sprzedał mieszkanie po 5 latach od nabycia uważa on, że powinien być zwolniony z obowiązku odprowadzenia podatku dochodowego.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy: Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub wskazanych wyżej praw majątkowych następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i wymienionych praw istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia nieruchomości. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.): Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo, że strony inaczej postanowiły. Należy zatem wskazać, że nabyciem w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną – nabywcę, przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny. Przy czym, jak wynika z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: W przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania
wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej. W treści wniosku oraz uzupełnieniach wskazał Pan, że 10 stycznia 2019 r. zakupił Pan wraz z byłą żoną mieszkanie (akt notarialny), mieszkanie to weszło w skład majątku wspólnego w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej. Na podstawie „Umowy końcowego podziału majątku oraz umowy o świadczenie w miejscu wykonania zobowiązania” po rozwodzie został podzielony majątek wspólny (2 mieszkania) oraz trzecie mieszkanie, które było własnością Pana i byłej żony po 50% (kupione przed ślubem). Dokonując końcowego podziału majątku wspólnego po rozwodzie nabył Pan 17 kwietnia 2024 r. w całości wskazaną nieruchomość. 20 stycznia 2025 r. dokonał Pan sprzedaży mieszkania zakupionego 10 stycznia 2019 r. Powziął Pan wątpliwość, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości spowodowała konieczność opodatkowania transakcji podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Aby ustalić, czy sprzedaż nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy jej odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie. Wskazał Pan, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Pana i byłą żonę w ramach wspólności majątkowej, a zatem należy odnieść się do kwestii stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami, które zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.). Przepis art. 31 § 1 Kodeksu stanowi, że: Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Z kolei jak stanowi art. 35 ww. Kodeksu: W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością. W myśl art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zgodnie z art. 47 § 1 ww. Kodeksu: Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa. Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Co do zasady, z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania. 1Stosownie natomiast do art. 50 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: W razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3. Z reguły jest to stan przejściowy, który prowadzi do podziału majątku, choć – jak wynika z dyspozycji przepisu art. 211 ustawy Kodeks cywilny – podział ten nie jest obowiązkowy. Zgodnie bowiem z tym przepisem: Każdy ze współwłaścicieli może żądać, żeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości. Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków. Wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. W związku z powyższym, zgodnie z cytowanym wcześniej art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych − datą nabycia przez Pana nieruchomości jest data nabycia jej do majątku wspólnego małżonków, tj. 2019 r. Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 6 ustawy upłynął z końcem 2024 r. W konsekwencji sprzedaż w 2025 r. przedmiotowej nieruchomości – mieszkania zakupionego do majątku wspólnego 10 stycznia 2019 r. – nie stanowiła dla Pana źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu. Jednocześnie, z tego względu, że sprzedaż przez Pana mieszkania nie skutkowała powstaniem po Pana stronie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (uzyskany przychód w ogóle nie podlegał opodatkowaniu) – niezasadnym stało się rozpatrywanie pozostałych Pana pytań.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z
powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność. Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili