0112-KDSL1-1.4011.172.2025.2.MK

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 26 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani w odpowiedzi na wezwanie pismem z 2 kwietnia 2025 r.

(wpływ 9 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego W zeznaniu podatkowym PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-37 za lata podatkowe 2019-2023 dokonała Pani rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci. Jest Pani obywatelką polską oraz polską rezydentką podatkową. Skorzystała Pani z ww. preferencyjnego rozliczenia, bowiem (...) 2019 r. Pani małżeństwo wyrokiem Sądu Okręgowego w (...) zostało rozwiązane przez rozwód bez orzekania o winie żadnej ze stron. Orzeczenie sądu o rozwodzie z ojcem Pani syna uprawomocniło się w dniu (...) 2019 r. W ww. wyroku wykonywanie władzy rodzicielskiej powierzono obojgu rodzicom, a miejsce zamieszkania małoletniego syna Sąd ustalił przy matce. Nie została orzeczona opieka naprzemienna. Ojciec dziecka został zobowiązany do ponoszenia kwoty alimentów w wysokości (...) zł miesięcznie. Pozostałymi kosztami utrzymania i wychowania syna oraz do osobistego o niego starania została zobowiązana Pani w przedmiotowym wyroku jako matka małoletniego. Zgodnie z treścią wyroku Sądu Okręgowego w (...) Sygn. akt (...) z dnia (...) 2019 r.: 1) orzeczony został rozwód Pani małżeństwa zawartego z (...) w dniu (...) 2006 r., 2) z treści ww. wyroku wynika, że Sąd „powierza obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad ich małoletnim synem (...) i ustala, że każdoczesne miejsce pobytu powódki będzie jego miejscem zamieszkania oraz, że pozwany będzie mógł z nim kontaktować się i zabierać poza miejsce jego zamieszkania w II i IV weekend miesiąca w godzinach od 10.00 w sobotę do godziny 19.00 w niedzielę po uprzednim ustaleniu z powódką, a w przypadku przeszkody kontakty te będą odbywać się w najbliższy kolejny tydzień z dwudniowym uprzedzeniem powódki o przeszkodzie, a nadto w Wigilię po jednym dniu w święta Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy, dwa tygodnie w wakacje, w Dniu Dziecka, Dzień Ojca, Mikołaja oraz w dniu urodzin i imienin syna stron w sposób każdorazowo ustalony z powódką z obowiązkiem powódki wydania syna pozwanemu w tych ustalonych terminach”, 3) Pani były mąż został zobowiązany do świadczenia alimentów na rzecz małoletniego syna, 4) Pani została zobowiązana do ponoszenia pozostałych kosztów utrzymania i wychowania małoletniego syna oraz do osobistych starań w tym zakresie. Ponadto oświadcza Pani, że ojciec Państwa syna nie korzysta z przysługującego mu prawa wykonywania władzy rodzicielskiej zgodnie z treścią ww. wyroku, tj. nie widuje się z synem przez 70 dni w roku (wymienionych w treści wyroku), bowiem Państwa syn nie chce w ogóle spotkań z ojcem. Od (...) 2018 r. miejscem zamieszkania Pani syna jest każdorazowo Pani miejsce zamieszkania, inne niż miejsce zamieszkania jego ojca. Od (...) 2018 r. syn mieszka z Panią w Pani rodzinnym domu, pod adresem innym, niż jego ojciec i w innej miejscowości. Od (...) 2018 r. ojciec Państwa syna nie zamieszkuje z Państwem i ani jeden raz nie spotkał się z synem. Kontakt jest jednostronny i jedynie w formie sms wysyłanych przez ojca w dniu urodzin syna lub ze świątecznymi życzeniami. Pani, jako matka wykonująca władzę rodzicielską, mieszka z synem, troszczy się o niego każdego dnia, tj. o jego bezpieczeństwo i zdrowie. Osobiście podejmuje Pani rodzicielskie obowiązki w zakresie zaspokojenia jego codziennych potrzeb fizycznych i duchowych, a to: mieszkania, wyżywienia, zdrowia, bezpieczeństwa, edukacji, wychowania, wypoczynku, potrzeb kulturalnych, sportowych, religijnych itp. Oprócz opieki wynikającej z matczynej miłości i poczucia rodzicielskiego obowiązku nad małoletnim synem wykonuje Pani obowiązki, które wynikają z literalnego brzmienia ww. orzeczenia sądu, tj. ponosi Pani pozostałe koszty utrzymania i wychowania małoletniego syna. Centrum życiowe Pani syna stanowi dom jednorodzinny, w którym mieszka Pani wraz z małoletnim synem. Syn posiada w nim swój pokój, miejsce do spania i nauki. Na Pani spoczywa ciężar ciągłej i codziennej opieki nad synem oraz realizacja wszelkich obowiązków z tym związanych, tj. codziennej troski o jego zdrowie, prawidłowe żywienie, przygotowywanie posiłków, pranie, sprzątanie, uczestniczenie w szkolnych zebraniach z rodzicami i nauczycielami, sprawowanie opieki w czasie choroby, dbałość o wspólny dom, co oznacza w praktyce dbałość o wszystkie sfery życia małoletniego. Podkreśla Pani, że od daty rozwodu nigdy nie sprawowała i nie sprawuje Pani opieki nad synem w jednym czasie i miejscu razem z jego ojcem. Proces wychowawczy syna to przede wszystkim Pani codzienne działania i czynności podejmowane samodzielnie. Ojciec dziecka od (...) 2018 r. w ogóle nie zajmuje się wychowywaniem syna. Dochody, które Pani uzyskuje, pochodzą ze stosunku pracy na pełen etat. Ponadto pobiera Pani na syna świadczenie wychowawcze 500+ (obecnie 800 zł) oraz jednorazowo w roku świadczenie „dobry start” w wysokości 300 zł. Kwota alimentów na syna, jakie Pani otrzymuje od byłego męża, nie pokrywa podstawowych potrzeb egzystencjalnych dziecka, do których zaliczają się koszty na takie potrzeby jak: wydatki na lekarzy specjalistów (z których usług korzysta Pani prywatnie, w czasie kiedy dziecko wymaga pomocy np. okulisty, stomatologa itp., nie czekając na kolejki w NFZ (Narodowy Fundusz Zdrowia)), koszty dodatkowych lekcji z przedmiotów, które wymagają wsparcia, wydatki na realizację zainteresowań dziecka czy wydatki na szkolne wycieczki i wypoczynek. Podkreśla Pani, że od (...) 2018 r. samotnie realizuje Pani wychowanie syna, a rozumie je Pani jako faktyczne czynności podejmowane codziennie jako uczestnictwo rodzica w realizacji wskazanych wyżej powinności względem dziecka. Należy więc rozróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, bowiem samo jej posiadanie nie oznacza jej wykonywania. Konieczne jest jej wykonywanie, w szczególności wychowywanie przez podatnika swego dziecka, sprawowanie pieczy nad nim i jego majątkiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej oznacza też osobiste zajmowanie się sprawami dziecka, czyli podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych i duchowych (mieszkania, wyżywienia, zdrowia, bezpieczeństwa, edukacji, wychowania, wypoczynku, zaspokajanie potrzeb kulturalnych, sportowych, religijnych itp.). Po rozwodzie, oprócz ww. preferencji wspólnego opodatkowania za 2019 r. jako matka samotnie wychowująca małoletnie dziecko, skorzystała Pani w 100% z ulgi prorodzinnej w wysokości 1.112,04 zł na wychowanie syna, która wynika z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Była Pani przekonana, że ten rodzic, który faktycznie tak jak Pani sprawuje opiekę, wykonuje władzę rodzicielską (decyduje o istotnych sprawach dziecka), sprawuje pieczę – będzie miał prawo do skorzystania z ulgi w całości. W Pani przekonaniu, prawa do ulgi nie posiada ten rodzic, który sporadycznie wysyła jedynie do dziecka sms, ale nie spotyka się z synem, nie chodzi na wywiadówki, nie chodzi do lekarzy, nie kontaktuje się z placówkami edukacyjnymi i dlatego wg Pani nie ma prawa do odliczenia ulgi „na wychowanie”. Z całą pewnością od dnia rozwodu w (...) 2019 r., a nawet już od dnia opuszczenia wspólnego mieszkania końcem 2018 r., ojciec Pani syna nie uczestniczył w codziennym wychowaniu syna, nie dbał o jego prawidłowy rozwój rozumiany jako kształtowanie właściwego zachowania, rozwijanie jego pasji i zainteresowań. Nie sprawował nad nim codziennej pieczy/opieki, nie troszczył się o jego rozwój fizyczny i duchowy, nie ponosił wydatków związanych z wypoczynkiem, ani kosztów jego utrzymania, nie zabezpieczał potrzeb bytowych, zdrowotnych i edukacyjnych, nie pomagał w edukacji szkolnej, nie brał czynnego udziału w sprawach dotyczących syna związanych z jego kształceniem, dodatkowymi zajęciami itp. Mimo braku codziennej opieki nad synem i braku wykonywania władzy rodzicielskiej, Pani były mąż uważa, że przysługuje mu prawo do połowy prorodzinnej ulgi podatkowej. Dlatego wykazał 50% ww. prorodzinnej ulgi do odliczenia w zeznaniu podatkowym za 2019 r., a Pani została wezwana przez urząd skarbowy do złożenia korekty i zwrotu 50% ww. ulgi. Uznawała to Pani za niesprawiedliwe, bo sądziła Pani, że powinna mieć prawo do całej ulgi na wychowanie syna z uwagi na to, że to Pani sprawuje całoroczną opiekę nad synem i samodzielnie wykonuje władzę rodzicielską od (...) 2018 r., ale przyjmowała Pani za słuszne stanowisko urzędu skarbowego, skoro wezwał Panią do korekty. W kolejnych latach Pani mąż w tonie rozporządzającym informował Panią, że on wykazuje ww. ulgę za pierwszą połowę roku, a Pani wg niego ma prawo do wykazania ulgi za kolejne 6 miesięcy (np. (...) 2021 r. (...) nakazał Pani: „(...)”). Pani godziła się na 50% ulgi prorodzinnej, bowiem uznała Pani, że została prawidłowo poinformowana przez urząd skarbowy, który wezwał Panią do korekty zeznania za 2019 r. Jednocześnie, zainteresowała się Pani tą kwestią, zaczęła analizować orzecznictwo i interpretacje podatkowe w zakresie ulgi prorodzinnej. Art. 27f ust. 4 zmieniony został przez art. 1 pkt 50 lit. c ustawy z dnia 29 października 2021 r. (Dz. U. z 2021 r., poz. 2105) zmieniającej ustawę o podatku dochodowym z dniem 1 stycznia 2022 r. W związku z tym, w styczniu 2025 r. złożyła Pani korektę PIT-37 za 2022 r. oraz PIT-37 za 2023 r., a wraz z ww. korektami złożyła Pani wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Uzasadniła Pani ww. wniosek o stwierdzenie nadpłaty oraz wskazała przyczynę złożenia przedmiotowych korekt, powołując się na brzmienie uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 2805/20 z 18 maja 2023 r., zgodnie z którym: „Art. 27f ust. 4 u.p.d.o.f. odwołujący się do wspólnych „ustaleń” pomiędzy rodzicami, nie zawiera warunku zawarcia tych ustaleń, czy też porozumienia rodziców dziecka w jakiejś szczególnej formie. W konsekwencji porozumienie pomiędzy rodzicami, co do każdorocznego odliczania ulgi prorodzinnej wynikało z faktycznych czynności (faktycznego odliczania ulgi), a nie z formalnej umowy lub jej zmiany. Każdy bowiem z rodziców małoletnich dzieci ma prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej, ale pod warunkiem, że wykonuje władzę rodzicielską. Jeżeli oboje rodzice wykonują władzę rodzicielską to do nich i tylko do nich należy prawo ustalenia zasad odliczania ulgi. Sytuacja w zakresie stanu prawnego zmieniła się począwszy od 1 stycznia 2022 r., od kiedy w art. 27f ust. 4 u.p.d.o.f. dodano unormowanie, zgodnie z którym w przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim - kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Dopiero zatem od tej daty ustawodawca zdecydował, że w przypadku braku porozumienia pomiędzy rodzicami decydujące znaczenie dla odliczenia ma miejsce zamieszkania dziecka u jednego z rodziców. Potwierdza to, że przed nowelizacją wspólne wykonywanie władzy rodzicielskiej, nawet w ograniczonym zakresie przed jednego z rodziców, uprawniało obojga do korzystania po połowie z analizowanej ulgi na dzieci”. Stanowisko analogiczne co do wykładni wskazanych przepisów jak w rozpoznanej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny zajął już m.in. w wyrokach z: 15 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 19/15; 11 sierpnia 2016 r., sygn. akt II FSK 1957/14; z 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/13, II FSK 2360/15, II FSK 661/16; 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 1420/15, II FSK 447/16, II FSK 590/16; 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 623/15; 22 listopada 2018 r., sygn. akt II FSK 1337/18; z 15 czerwca 2021 r., sygn. akt II FSK 3685/18; z 20 lipca 2021 r., sygn. akt II FSK 22/19; publ. CBOSA). Doprecyzowanie art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o zapis: „W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny” było w Pani odczuciu wystarczające do upewnienia się, że na pewno ma Pani prawo do 100% ulgi prorodzinnej w kwocie 1.112,04 zł rocznie, bowiem już od (...) 2018 r. samodzielnie wykonuje Pani władzę rodzicielską i syn posiada tożsamy z Pani adres zamieszkania. Po złożeniu w styczniu 2025 r. ww. korekt i wniosku o stwierdzenie nadpłaty za lata 2022-2023 została Pani wezwana do ich wycofania, bowiem w Urzędzie Skarbowym w (...) uznano, że skoro zgodziła się Pani na 50% ulgi prorodzinnej za 2019 r. i lata następne, to konsekwentnie tak już musi zostać. Korekty te Pani wycofała, bo nie chce narażać się Pani na postępowanie karno-skarbowe, ale jest Pani przekonana, że ma prawo do 100% ulgi prorodzinnej przez cały okres już od (...) 2018 r. kiedy rzeczywiście samodzielnie sprawuje Pani opiekę i wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do Pani syna. Tym samym, w Pani ocenie, stanowisko Urzędu Skarbowego w (...) w przedmiotowej sprawie jest błędne od samego początku, tj. od daty, kiedy wezwał Panią do zwrotu 50% ulgi prorodzinnej w zakresie rozliczenia PIT-37 za 2019 r. Już w 2020 r. Urząd Skarbowy w (...) błędnie oparł swoje stanowisko na danych wynikających z zeznania podatkowego złożonego przez Pani byłego męża, zamiast dokonać ustalenia stanu faktycznego polegającego na tym, że od (...) 2018 r. syn mieszka wraz z Panią w Pani rodzinnym domu pod innym, niż jego ojciec adresem. Pani były mąż, w okresie od 1 stycznia 2019 r. do chwili obecnej, nie wykonywał władzy rodzicielskiej w stosunku do Państwa syna (...), bo ani jeden raz nie spotkali się, aby wspólnie spędzić czas. Podkreślić należy, że nawet gdy byli Państwo jeszcze przed rozwodem, ale już z synem mieszkała Pani pod innym adresem, to nie było ani jednej sytuacji świadczącej o wspólnym wykonywaniu władzy rodzicielskiej, bo wszystkie obowiązki wynikające z prawa wykonywania władzy rodzicielskiej wykonywała Pani samodzielnie. Ponadto, oświadcza Pani, że Pani syn (...) nie został umieszczony na podstawie orzeczenia sądu w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych oraz, że od (...) 2018 r. mieszka razem z Panią w Pani rodzinnym domu, tj. pod innym adresem, niż jego ojciec. W piśmie z 2 kwietnia 2025 r. (wpływ 9 kwietnia 2025 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku, udzieliła Pani następujących odpowiedzi na zawarte w wezwaniu pytania: 1) czy w okresie, którego dotyczy wniosek, prowadziła Pani działalność gospodarczą? Jeśli tak – proszę wskazać formę opodatkowania tej działalności. Odpowiedź: W okresie, którego dotyczy wniosek, nie prowadziła Pani działalności gospodarczej. 2) czy w okresie, którego dotyczy wniosek, w stosunku do Pani i do Pani dziecka miały zastosowanie przepisy: a) art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy), b) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub c) ustawy z 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub d) ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych? Odpowiedź: W okresie, którego dotyczy wniosek, ani w stosunku do Pani, ani w stosunku do Pani małoletniego syna nie miały zastosowania przepisy: a) art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy), b) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, c) ustawy z 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, d) ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. 3) w jakim wieku jest małoletni syn, którego Pani wychowuje? Należy wskazać datę urodzenia. Odpowiedź: Data urodzenia Pani syna to (...) 2007 r. 4) czy Pani syn, o którym mowa we wniosku, wstąpił w związek małżeński? Odpowiedź: Pani syn nie wstąpił w związek małżeński. 5) czy zawarła Pani ponownie związek małżeński? – jeśli tak, proszę wskazać datę jego zawarcia. Odpowiedź: Nie zawarła Pani ponownie związku małżeńskiego. 6) czy jest Pani matką lub opiekunem prawnym innych dzieci (niż wymieniony syn w treści wniosku) i względem nich wykonywała Pani w okresie, którego dotyczy wniosek, władzę rodzicielską? Jeśli tak, należy podać ich daty urodzenia. Odpowiedź: Nie jest Pani matką ani opiekunem prawnym innych niż wymieniony we wniosku małoletni syn z byłego związku małżeńskiego zakończonego rozwodem w dniu (...) 2019 r. 7) w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 6), należy wskazać czy wychowywała je Pani wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym? Odpowiedź: - 8) czy w latach podatkowych, których dotyczy wniosek, przysługiwała Pani ulga prorodzinna na jeszcze inne dzieci (poza małoletnim dzieckiem, o którym mowa we wniosku)? Odpowiedź: W latach podatkowych, których dotyczy wniosek, nie przysługiwała Pani ulga prorodzinna na inne dzieci. 9) w jakiej wysokości uzyskała Pani dochód w latach podatkowych, których dotyczy wniosek ? Czy Pani dochód w latach podatkowych, których dotyczy wniosek, przekroczył kwotę: · 112 000 zł – w przypadku gdy pozostawała Pani przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim (przy czym należy zsumować dochody Pani i małżonka, także w przypadku, gdy małżonkowie posiadają rozdzielność majątkową małżeńską) albo posiadała Pani status osoby samotnie wychowującej dziecko, · 56 000 zł – w przypadku gdy nie pozostawała Pani w związku małżeńskim w roku podatkowym, w tym również przez część roku podatkowego i jednocześnie nie posiadała statusu osoby samotnie wychowującej dziecko. Za dochody, o których mowa wyżej uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27 (opodatkowane wg skali), art. 30b (kapitały pieniężne) i art. 30c (opodatkowane podatkiem liniowym), pomniejszone o kwotę składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i kwotę składek na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa art. 30c ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpowiedź: W poszczególnych latach podatkowych, nw., rozliczała się Pani jako matka samotnie wychowująca jedno dziecko (z tym, że za rok 2024 r. nie złożyła Pani jeszcze zeznania, ale posiada status matki samotna wychowującej jedno dziecko) i uzyskała Pani dochód z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę w następujących wysokościach: a) za 2019 r. dochód wyniósł kwotę (...) zł, b) za 2020 r. dochód wyniósł kwotę (...) zł, c) za 2021 r. dochód wyniósł kwotę (...) zł, d) za 2022 r. dochód wyniósł kwotę (...) zł, e) za 2023 r. dochód wyniósł kwotę (...) zł, f) za 2024 r. dochód wyniósł kwotę (...) zł.

Pytanie

Czy w Pani sytuacji przysługuje Pani ulga prorodzinna na syna i tym samym, czy ma Pani prawo do skorzystania z niej w 100%, tj. w kwocie 1.112,04 zł już w rozliczeniu PIT-37 za 2019 r., tj. od roku, w którym orzeczony został rozwód Pani małżeństwa i sama sprawuje Pani opiekę oraz wykonuje władzę rodzicielską nad małoletnim synem, czy ulga ta w 100% przysługuje Pani dopiero od 1 stycznia 2022 r., tj. od terminu zmiany art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym, w którym dodano unormowanie, zgodnie z którym w braku porozumienia między rodzicami odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny? Pani stanowisko w sprawie W Pani ocenie, na podstawie wyżej przytoczonego stanu faktycznego uważa Pani, że prawo do pełnej ulgi na wychowanie małoletniego syna przysługuje Pani już od rozliczenia za 2019 r., tj. od czasu wyprowadzenia się przed rozwodem od byłego męża ze wspólnego mieszkania w jego rodzinnym domu, bowiem od tamtego czasu samodzielnie sprawuje Pani codzienną opiekę nad małoletnim synem i samodzielnie wykonuje władzę rodzicielską wobec małoletniego, którego każdoczesne miejsce zamieszkania jest tożsame z Pani. Stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego wywodzi Pani z brzmienia art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2025 r., poz. 163 z późn. zm.): Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską. Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę podatnicy mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim - kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 z późn. zm.): Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Z art. 26 ww. Kodeksu wynika, że: § 1. Miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej. § 2. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsce zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy. Natomiast, z art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz.U. z 2023r. poz. 2809) wynika, że: Dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską. Zgodnie z art. 93 § 1. ustawy: Władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom. Stosownie do art. 95 § 1ww. Ustawy: Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw. W myśl art. 97 § 1 tejże ustawy: Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Zgodnie zaś z treścią art. 107 § 1, § 2 i § 3 ww. Kodeksu: § 1. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. § 2. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia. § 3. Na zgodny wniosek stron sąd nie orzeka o utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Jak wynika z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ulga na małoletnie dzieci przysługuje rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne realizowanie, czyli wykonywanie obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych, po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Co istotne, samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej. Zgodnie z brzmieniem art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwotę obliczoną zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rodzice mogą odliczyć od podatku: a) w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, b) w równych częściach w przypadku braku porozumienia między rodzicami, którzy: - zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub - gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Natomiast w przypadkach innych niż wyżej wymienione odliczenie w 100 % stosuje ten z rodziców, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.- Kodeks cywilny. Odnosząc powyższe brzmienie art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do stanu faktycznego w Pani sprawie, istotnym jest fakt, że nawet przed doprecyzowaniem brzmienia tego przepisu (o adres zamieszkania dziecka) łącznie spełnia i spełniała Pani dwa istotne warunki konieczne do skorzystania z ulgi prorodzinnej w 100%, tj. już od rozliczenia za 2019 r. i nadal ten stan faktyczny się nie zmienił, a mianowicie: 1) od (...) 2018 r. samodzielnie sprawuje Pani opiekę i wykonuje władzę rodzicielską nad małoletnim synem, który od tej daty mieszka wraz z Panią w Pani rodzinnym domu, a ojciec dziecka mieszka pod innym adresem i w innej miejscowości i w ogóle (od ww. daty) nie spotkał się z synem, 2) w (...) 2019 r. orzeczony został rozwód Pani małżeństwa. Sąd zobowiązał Pani byłego męża do zapłaty alimentów na rzecz syna oraz wyznaczył mu kilkadziesiąt dni w roku (łącznie 70 dni) do kontaktu z synem, a Panią zobowiązał do ponoszenia pozostałych kosztów utrzymania i wychowania małoletniego syna oraz do osobistych starań w tym zakresie. Fakt, że pod przymusem Pani byłego męża oraz pod wpływem błędnej informacji z Urzędu Skarbowego w (...) nie korzystała Pani z całej ulgi prorodzinnej, nie pozbawia Pani prawa do 100% tej ulgi, poprzez korektę zeznań podatkowych za poszczególne lata w rozliczeniu za: 2019 r., 2020 r., 2021 r., 2022 r. i za 2023 r. oraz bieżące korzystanie z ulgi w rozliczeniu za 2024 r., bowiem przez te wszystkie lata samodzielnie wykonywała Pani władzę rodzicielską nad małoletnim synem, który od (...) 2018 r. mieszka wraz z Panią w Pani rodzinnym domu pod innym, niż jego ojciec adresem. Oświadcza Pani, że były mąż, w okresie od 1 stycznia 2019 r. do chwili obecnej, nie wykonuje i nie wykonywał władzy rodzicielskiej w stosunku do Państwa syna (...), bowiem w ogóle nie spotkał się z synem. Mając na uwadze fakt, że zobowiązania podatkowe, co do zasady, przedawniają się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, tekst jedn.: Dz. U. z 2025, poz. 111 z późn. zm. - z końcem 2025 r. przedawni się zobowiązanie podatkowe za 2019 r. (termin płatności podatku za 2019 r. upłynął bowiem 30 kwietnia 2020 r., a 5 lat licząc od końca 2020 r. upłynie 31 grudnia 2025 r.). Oznacza to, że do końca 2025 r. może Pani, poprzez złożenie korekt, wstecznie skorzystać w 100% z ulgi na dziecko za poszczególne lata 2019-2023 oraz wykazując ją w zeznaniu podatkowym za 2024 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 27f ust. 1 ww. ustawy: · w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym: 1) wykonywał władzę rodzicielską; 2) pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało; 3) sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. · w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym: 1) wykonywał władzę rodzicielską; 2) pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało; 3) sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. Na mocy art. 27f ust. 2 ww. ustawy: · w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych do 31 grudnia 2021 r. Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do: 1) jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika: a) pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł, b) niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a; 2) dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko; 3) trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota: a) 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko, b) 166,67 zł na trzecie dziecko, c) 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko. · w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r. Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do: 1) jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika: a) pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł, b) niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4c i 4g, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a; 2) dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko; 3) trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota: a) 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko, b) 166,67 zł na trzecie dziecko, c) 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko. W myśl art. 27f ust. 2a ww. ustawy: · w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych do 31 grudnia 2021 r. Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a. · w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r. Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz art. 30c ust. 2 pkt 2. Stosownie do art. 27f ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka. Zgodnie z art. 27f ust. 2c ww. ustawy: Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko: 1) na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych; 2) wstąpiło w związek małżeński. Z art. 27f ust. 3 ww. ustawy wynika, że: W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: · w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych do 31 grudnia 2020 r. Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. · w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2021 r. Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę podatnicy mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim - kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.): Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Z art. 26 ww. Kodeksu wynika, że: § 1 Miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej. § 2 Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsce zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy. W myśl art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności: 1) odpis aktu urodzenia dziecka; 2) zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka; 3) odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą; 4) zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły. Jak stanowi art. 27f ust. 7 omawianej ustawy: · w brzmieniu od 1 stycznia 2022 r. Przepis art. 6 ust. 8 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6. · w brzmieniu do 31 grudnia 2021 r. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6. Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem zastosowania przez rodzica ulgi na małoletnie dziecko jest wykonywanie w stosunku do tego dziecka władzy rodzicielskiej. Wobec tego, zasadnym jest odniesienie się do ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.). Z art. 92 ww. ustawy wynika, że: Dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską. Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy: Władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom. Stosownie do art. 95 § 1 ww. ustawy: Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw. W myśl art. 97 § 1 tejże ustawy: Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Zgodnie zaś z treścią art. 107 ww. Kodeksu: § 1 Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. § 2 W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia. Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka. Jednakże, z uwagi na dobro dziecka, Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do dziecka. Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne realizowanie, czyli wykonywanie obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych, po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu. Powyższe potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15, stwierdzając: „(...) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (...).” Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Jak już wyżej wyjaśniono, ulga na małoletnie dzieci przysługuje rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską. Ponadto w myśl art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych do 31 grudnia 2020 r. – odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Przy czym, jak wynika z 27 ust. 4 ww. ustawy – w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2021 r. – kwotę przysługującej ulgi rodzice mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców – kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny. Jak już wskazano, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pani obywatelką polską oraz polską rezydentką podatkową. W zeznaniu podatkowym PIT-37 za lata podatkowe 2019-2023 dokonała Pani rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci. Skorzystała Pani z ww. preferencyjnego rozliczenia, bowiem (...) 2019 r. Pani małżeństwo wyrokiem Sądu Okręgowego w (...) zostało rozwiązane przez rozwód bez orzekania o winie żadnej ze stron. Orzeczenie sądu o rozwodzie z ojcem Pani syna uprawomocniło się (...) 2019 r. W ww. wyroku wykonywanie władzy rodzicielskiej powierzono obojgu rodzicom, a miejsce zamieszkania małoletniego syna Sąd ustalił przy matce. Nie została orzeczona opieka naprzemienna. Pani były mąż został zobowiązany do świadczenia alimentów na rzecz małoletniego syna, natomiast Pani została zobowiązana do ponoszenia pozostałych kosztów utrzymania i wychowania małoletniego syna oraz do osobistych starań w tym zakresie. Ponadto oświadcza Pani, że ojciec Państwa syna nie korzysta z przysługującego mu prawa wykonywania władzy rodzicielskiej zgodnie z treścią wyroku sądu, tj. nie widuje się z synem przez 70 dni w roku (wymienionych w treści wyroku), bowiem Państwa syn nie chce w ogóle spotkań z ojcem. Od (...) 2018 r. miejscem zamieszkania Pani syna jest każdorazowo Pani miejsce zamieszkania, inne niż miejsce zamieszkania jego ojca. Od tej daty syn mieszka z Panią w Pani rodzinnym domu. Od (...) 2018 r. ojciec Państwa syna nie zamieszkuje z Państwem i ani jeden raz nie spotkał się z synem. Kontakt jest jednostronny i jedynie w formie sms wysyłanych przez ojca w dniu urodzin syna lub ze świątecznymi życzeniami. Pani, jako matka wykonująca władzę rodzicielską, mieszka z synem, troszczy się o niego każdego dnia, tj. o jego bezpieczeństwo i zdrowie. Osobiście podejmuje Pani rodzicielskie obowiązki w zakresie zaspokojenia jego codziennych potrzeb fizycznych i duchowych, a to: mieszkania, wyżywienia, zdrowia, bezpieczeństwa, edukacji, wychowania, wypoczynku, potrzeb kulturalnych, sportowych, religijnych itp. Oprócz opieki wynikającej z matczynej miłości i poczucia rodzicielskiego obowiązku nad małoletnim synem wykonuje Pani obowiązki, które wynikają z literalnego brzmienia ww. orzeczenia sądu, tj. ponosi Pani pozostałe koszty utrzymania i wychowania małoletniego syna. Centrum życiowe Pani syna stanowi dom jednorodzinny, w którym mieszka Pani wraz z małoletnim synem. Syn posiada w nim swój pokój, miejsce do spania i nauki. Na Pani spoczywa ciężar ciągłej i codziennej opieki nad synem oraz realizacja wszelkich obowiązków z tym związanych, tj. codziennej troski o jego zdrowie, prawidłowe żywienie, przygotowywanie posiłków, pranie, sprzątanie, uczestniczenie w szkolnych zebraniach z rodzicami i nauczycielami, sprawowanie opieki w czasie choroby, dbałość o wspólny dom, co oznacza w praktyce dbałość o wszystkie sfery życia małoletniego. Podkreśla Pani, że od daty rozwodu nigdy nie sprawowała i nie sprawuje Pani opieki nad synem w jednym czasie i miejscu razem z jego ojcem. Proces wychowawczy syna to przede wszystkim Pani codzienne działania i czynności podejmowane samodzielnie. Ojciec dziecka od (...) 2018 r. w ogóle nie zajmuje się wychowywaniem syna. Dochody, które Pani uzyskuje, pochodzą ze stosunku pracy na pełen etat. Ponadto pobiera Pani na syna świadczenie wychowawcze 500+ (obecnie 800 zł) oraz jednorazowo w roku świadczenie „dobry start” w wysokości 300 zł. Kwota alimentów na syna, jakie Pani otrzymuje od byłego męża, nie pokrywa podstawowych potrzeb egzystencjalnych dziecka, do których zaliczają się koszty na takie potrzeby jak: wydatki na lekarzy specjalistów (z których usług korzysta Pani prywatnie, w czasie kiedy dziecko wymaga pomocy np. okulisty, stomatologa itp., nie czekając na kolejki w NFZ), koszty dodatkowych lekcji z przedmiotów, które wymagają wsparcia, wydatki na realizację zainteresowań dziecka czy wydatki na szkolne wycieczki i wypoczynek. Podkreśla Pani, że od (...) 2018 r. samotnie realizuje Pani wychowanie syna, a rozumie je Pani jako faktyczne czynności podejmowane codziennie jako uczestnictwo rodzica w realizacji wskazanych wyżej powinności względem dziecka. Po rozwodzie, oprócz ww. preferencji wspólnego opodatkowania za 2019 r. jako matka samotnie wychowująca małoletnie dziecko, skorzystała Pani w 100% z ulgi prorodzinnej w wysokości 1.112,04 zł na wychowanie syna, która wynika z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z całą pewnością od dnia rozwodu w (...) 2019 r., a nawet już od dnia opuszczenia wspólnego mieszkania z końcem 2018 r., ojciec Pani syna nie uczestniczył w codziennym wychowaniu syna, nie dbał o jego prawidłowy rozwój rozumiany jako kształtowanie właściwego zachowania, rozwijanie jego pasji i zainteresowań. Nie sprawował nad nim codziennej pieczy/opieki, nie troszczył się o jego rozwój fizyczny i duchowy, nie ponosił wydatków związanych z wypoczynkiem, ani kosztów jego utrzymania, nie zabezpieczał potrzeb bytowych, zdrowotnych i edukacyjnych, nie pomagał w edukacji szkolnej, nie brał czynnego udziału w sprawach dotyczących syna związanych z jego kształceniem, dodatkowymi zajęciami itp. Mimo braku codziennej opieki nad synem i braku wykonywania władzy rodzicielskiej, Pani były mąż uważa, że przysługuje mu prawo do połowy prorodzinnej ulgi podatkowej. Dlatego wykazał 50% ww. ulgi do odliczenia w zeznaniu podatkowym za 2019 r., a Pani została wezwana przez urząd skarbowy do złożenia korekty i zwrotu 50% ww. ulgi. Uznawała to Pani za niesprawiedliwe, bo sądziła Pani, że powinna mieć prawo do całej ulgi na wychowanie syna z uwagi na to, że to Pani sprawuje całoroczną opiekę nad synem i samodzielnie wykonuje władzę rodzicielską od (...) 2018 r., ale przyjmowała Pani za słuszne stanowisko urzędu skarbowego, skoro wezwał Panią do korekty. W kolejnych latach Pani mąż w tonie rozporządzającym informował Panią, że on wykazuje ww. ulgę za pierwszą połowę roku, a Pani wg niego ma prawo do wykazania ulgi za kolejne 6 miesięcy. Pani godziła się na 50% ulgi prorodzinnej, bowiem uznała Pani, że została prawidłowo poinformowana przez urząd skarbowy, który wezwał Panią do korekty zeznania za 2019 r. Również po złożeniu w styczniu 2025 r. korekt i wniosku o stwierdzenie nadpłaty za lata 2022-2023 została Pani wezwana do ich wycofania, bowiem w Urzędzie Skarbowym w (...) uznano, że skoro zgodziła się Pani na 50% ulgi prorodzinnej za 2019 r. i lata następne, to konsekwentnie tak już musi zostać. Korekty te Pani wycofała, bo nie chce narażać się Pani na postępowanie karno-skarbowe, ale jest Pani przekonana, że ma prawo do 100% ulgi prorodzinnej przez cały okres już od (...) 2018 r. kiedy rzeczywiście samodzielnie sprawuje Pani opiekę i wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do Pani syna. Pani syn (...) nie został umieszczony na podstawie orzeczenia sądu w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych. Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że w okresie, którego dotyczy wniosek, nie prowadziła Pani działalności gospodarczej, a także, że ani w stosunku do Pani, ani w stosunku do Pani małoletniego syna nie miały zastosowania przepisy: a) art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy), b) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, c) ustawy z 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, d) ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Data urodzenia Pani syna to (...) 2007 r. Pani syn nie wstąpił w związek małżeński, Pani nie zawarła ponownie związku małżeńskiego. Nie jest Pani matką ani opiekunem prawnym innych niż wymieniony we wniosku małoletni syn z byłego związku małżeńskiego. W poszczególnych latach podatkowych rozliczała się Pani jako matka samotnie wychowująca jedno dziecko i uzyskała Pani dochód z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę w następujących wysokościach: a) za 2019 r. dochód wyniósł kwotę (...) zł, b) za 2020 r. dochód wyniósł kwotę (...) zł, c) za 2021 r. dochód wyniósł kwotę (...) zł, d) za 2022 r. dochód wyniósł kwotę (...) zł, e) za 2023 r. dochód wyniósł kwotę (...) zł, f) za 2024 r. dochód wyniósł kwotę (...) zł. Wysokość odliczenia z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. Jeżeli zatem w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym że, biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, tj. po wyrazach kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji. Zatem, ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców, przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Natomiast w sytuacji braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych. Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest natomiast wymagane w przypadku, gdy rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczenia tego dokonuje w wysokości 50% kwoty ulgi określonej zgodnie z art. 27f ust. 2 tej ustawy. Korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka małoletniego dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko. Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci. Jeżeli rodzic dziecka, pomimo posiadania praw rodzicielskich, nie zajmuje się dzieckiem, a jego kontakty z nim są sporadyczne, nie wykazuje żadnego zainteresowania jego wychowaniem i nie ponosi żadnych kosztów jego utrzymania poza zasądzonymi alimentami, jego władza rodzicielska jest jedynie formalna. Samo płacenie alimentów na małoletnie dziecko nie jest bowiem wystarczające dla przyjęcia, że również rodzic ten taką władzę wykonywał. Skoro od (...) 2018 r. wyłącznie Pani wykonywała/wykonuje faktyczną władzę rodzicielską względem syna (...), natomiast ojciec dziecka nie wykonywał/nie wykonuje wobec niego władzy rodzicielskiej, to za lata 2019-2023 wyłącznie Pani przysługuje prawo do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej, wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w pełnej wysokości, tj. 100% kwoty, zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na syna (...). Zatem w rozliczeniu za lata 2019 – 2023 przysługuje Pani prawo do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości, tj. 100% kwoty ulgi na syna (...). Natomiast w rozliczeniu za 2024 r. na szczególne uwzględnienie zasługuje art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z literalnego brzmienia art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b ww. ustawy wynika, że odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4c i 4g, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a – tj. 112 000 zł. Przy ustaleniu prawa do odliczenia przez Panią ulgi prorodzinnej za 2024 r. obowiązuje Panią limit określony w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b, tj. 112 000 zł, bowiem jest Pani osobą niepozostającą w związku małżeńskim oraz jak wskazała Pani we wniosku – posiada Pani status osoby samotnie wychowującej dziecko. Zatem z uwagi na fakt, że – jak wskazała Pani we wniosku – Pani dochód w 2024 r. wyniósł (...), uznać należy, że wystąpiła negatywna przesłanka uniemożliwiająca skorzystanie z ulgi prorodzinnej na Pani syna (...) za ten rok.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Skoro stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych jest Pani, to ta interpretacja nie wywołuje skutków podatkowych dla ojca dzieci. Ponadto należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie wniosku, tj. zadanego pytania. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – w wydanej interpretacji rozpatrzone. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.