0112-KDIL2-2.4011.377.2025.2.MM

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 22 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 12 maja 2025 r. (wpływ 13 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od 2012 roku pomiędzy Parafią (...) oraz Parafią (...) (pracodawcą) a Wnioskodawcą (pracownikiem) została zawarta umowa o pracę na czas nieokreślony. Wnioskodawca zatrudniony na stanowisku muzyka kościelnego w zakresie swoich obowiązków posiada: - realizację autorskiego i niepowtarzalnego programu polegającego na opracowywaniu i wykonywaniu muzyki podczas Mszy Świętych w dni powszednie, niedziele i święta, podczas nabożeństw okolicznościowych (w pierwszą niedzielę miesiąca, pierwszy piątek miesiąca, pierwszą sobotę miesiąca) i okresowych (nabożeństwach majowych, czerwcowych, październikowych, Gorzkich Żalach, Drodze Krzyżowej) w oparciu o odpowiednie utwory liturgiczne, - akompaniowanie na organach, prowadzenie śpiewu wiernych podczas liturgii, pełnienie roli kantora, - wykonywanie w sposób wirtuozowski stosownej literatury muzycznej oraz własne improwizacje w trakcie czynności liturgicznych, a także poza nimi podczas publicznych występów, - opracowywanie artystycznie i wprowadzanie do użytku nowych pieśni liturgicznych z uwzględnieniem odpowiednich przepisów o muzyce kościelnej (Instrukcja Kongregacji Kultu Bożego o muzyce w świętej liturgii „Musicam Sacram” z dnia 5.03.1967). Pracownik realizuje w ramach pełnego etatu program autorski polegający na przygotowaniu oprawy muzycznej nabożeństw w oparciu o odpowiednie utwory i własne opracowania pieśni oraz improwizacje, a także śpiew solowy i prowadzenie zespołu śpiewaczego (wybór dzieł oraz interpretacja). Program ten zawiera wybór i przygotowanie odpowiednich kompozycji muzycznych (utwory organowe, akompaniament liturgiczny) na określone przez pracodawcę okoliczności (msza, nabożeństwo). Przy naliczaniu pensji pracodawca do tej pory stosuje ogólne zasady naliczania kosztów uzyskania przychodu. Wnioskodawca zgłasza jednak wobec powyższego zastrzeżenia, powołując się na art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wskazując, że w jego przypadku prawidłowym jest stosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu, bowiem otrzymuje swoje wynagrodzenie za twórcze wykonywanie utworów (literatury organowej, chóralnej, dzieł wokalnoinstrumentalnych oraz akompaniamentu liturgicznego i śpiewu solowego) w trakcie nabożeństw. W świetle ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) wymienione czynności są wytworem artystycznym (art. 85 ust. 1 i 2), a utwory, akompaniament oraz wybór i opracowanie kompozycji muzycznych pozostają pod ochroną wynikającą z praw autorskich. Zgodnie z umową o pracę całość praw autorskich do utworów przeniesiona jest na pracodawcę.

W podobnej sprawie Dyrektor KIS wydał już pozytywną opinię o nr 0115-KDIT1. 4011.659.2024.1.DB.

Pytanie

Czy przy zachowaniu wyżej wskazanych przesłanek prawidłowe jest stosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu? Pana stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy, popartym własnym zbadaniem omawianych kwestii, a także wydanymi w latach ubiegłych przez Dyrektora KIS interpretacjami w analogicznych przypadkach, w jego sprawie przy zachowaniu wskazanych przesłanek prawidłowe jest stosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłem przychodu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej: 1) wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej; 2) nie mogą przekroczyć łącznie 4500 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;

3) wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3600 zł – w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę; 4) nie mogą przekroczyć łącznie 5400 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę. Z kolei stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Zgodnie z art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1. W myśl art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu: 1) działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa; 2) działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki; 3) produkcji audialnej i audiowizualnej; 4) działalności publicystycznej; 5) działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej; 6) działalności konserwatorskiej; 7) prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2509 oraz z 2024 r. poz. 1222 i 1254), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia; 8) działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. „artysta”, „artystyczne wykonanie utworu” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 24). W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Stosownie do art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: 1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); 2) plastyczne; 3) fotograficzne; 4) lutnicze; 5) wzornictwa przemysłowego; 6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; 7) muzyczne i słowno-muzyczne; 8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; 9) audiowizualne (w tym filmowe). Zgodnie z art. 85 ust. 1 i ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania. Jak stanowi art. 86 ust. 2 i ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: Artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy. W przypadku nadawania, reemitowania lub odtwarzania artystycznego wykonania za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, artyście wykonawcy przysługuje prawo do stosownego wynagrodzenia. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w 2012 roku między dwiema parafiami (dalej: Pracodawca) a Panem została zawarta umowa o pracę na czas nieokreślony. Jest Pan zatrudniony na stanowisku muzyka kościelnego i w zakresie swoich obowiązków posiada Pan: realizację autorskiego i niepowtarzalnego programu polegającego na opracowywaniu i wykonywaniu muzyki podczas Mszy Świętych w dni powszednie, niedziele i święta, podczas nabożeństw okolicznościowych (w pierwszą niedzielę miesiąca, pierwszy piątek miesiąca, pierwszą sobotę miesiąca) i okresowych (nabożeństwach majowych, czerwcowych, październikowych, Gorzkich Żalach, Drodze Krzyżowej) w oparciu o odpowiednie utwory liturgiczne, akompaniowanie na organach, prowadzenie śpiewu wiernych podczas liturgii, pełnienie roli kantora, wykonywanie w sposób wirtuozowski stosownej literatury muzycznej oraz własne improwizacje w trakcie czynności liturgicznych, a także poza nimi podczas publicznych występów, opracowywanie artystycznie i wprowadzanie do użytku nowych pieśni liturgicznych z uwzględnieniem odpowiednich przepisów o muzyce kościelnej. Realizuje Pan w ramach pełnego etatu program autorski polegający na przygotowaniu oprawy muzycznej nabożeństw w oparciu o odpowiednie utwory i własne opracowania pieśni oraz improwizacje, a także śpiew solowy i prowadzenie zespołu śpiewaczego (wybór dzieł oraz interpretacja). Program ten zawiera wybór i przygotowanie odpowiednich kompozycji muzycznych (utwory organowe, akompaniament liturgiczny) na określone przez Pracodawcę okoliczności (msza, nabożeństwo). Otrzymuje Pan swoje wynagrodzenie za twórcze wykonywanie utworów (literatury organowej, chóralnej, dzieł wokalnoinstrumentalnych oraz akompaniamentu liturgicznego i śpiewu solowego) w trakcie nabożeństw. Na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wymienione czynności są wytworem artystycznym (art. 85 ust. 1 i 2 tej ustawy), a utwory, akompaniament oraz wybór i opracowanie kompozycji muzycznych pozostają pod ochroną wynikającą z praw autorskich. Zgodnie z umową o pracę całość praw autorskich do utworów przeniesiona jest na Pracodawcę. W razie wykonywania na podstawie stosunku pracy czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, udokumentowania wymaga wartość wynagrodzenia z tytułu korzystania z prawa autorskiego lub korzystania z artystycznego wykonania. Tylko bowiem wyraźne rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów. Stąd – z racji tego, że wszystkie Pana działania określone w umowie o pracę zmierzają do artystycznego wykonania, jest Pan uprawniony do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 w zw. z art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do uzyskanego na podstawie umowy o pracę wynagrodzenia z tytułu honorarium autorskiego. Podsumowanie: w Pana sprawie prawidłowe jest stosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu w stosunku do uzyskanego przez Pana na podstawie umowy o pracę wynagrodzenia.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego tę interpretację. Zastrzegam, że powołana w interpretacji ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, więc nie jestem upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest artystą w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych lub czy konkretny efekt pracy danej osoby stanowi przedmiot prawa autorskiego lub praw pokrewnych. Ta interpretacja dotyczy zatem wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.