W dniu 5 kwietnia 2025 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący skutków podatkowych wynagrodzenia wypłacanego byłemu wspólnikowi spółki cywilnej z tytułu powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej. Zainteresowani, w tym wspólnik AA, prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej od sierpnia 2020 r. Po wystąpieniu wspólnika CC ze spółki, ustalono wynagrodzenie za powstrzymanie się od działalności konkurencyjnej, które miało zabezpieczyć interesy spółki. Organ podatkowy uznał, że wynagrodzenie to stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wydatki te mają na celu zabezpieczenie źródła przychodów. Interpretacja jest pozytywna, potwierdzając stanowisko wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
5 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 27 maja 2025 r. (data wpływu 25 maja 2025 r.). Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem 1. Zainteresowana będąca stroną postępowania: AA
2. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania: BA Treść wniosku wspólnego jest następująca:
Zainteresowana będąca stroną postępowania prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej od dnia xx.08.2020 r. w formie spółki cywilnej. Spółka dzierżawi polskim kontrahentom prawa własności intelektualnej zgodnie z kodem PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 77.40.Z – dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim. W dniu xx.10.2024 r. podpisano aneks do umowy spółki cywilnej, na mocy którego, za zgodą wspólników AA i CC, do spółki przystąpił trzeci wspólnik – BA (Zainteresowana niebędąca stroną postępowania). Następnie na podstawie pisemnego porozumienia trzech wspólników z dnia xx.10.2024 r. dotyczącego wystąpienia wspólnika ze spółki cywilnej CC wystąpiła ze spółki z dniem xx.10.2024 r. oraz wyraziła zgodę, aby pozostające w spółce osoby kontynuowały działalność. Po wyjściu wspólnika spółka zmieniła nazwę i kontynuuje ten sam rodzaj działalności, który prowadziła przed zmianą osobową. W porozumieniu dotyczącym wystąpienia wspólnika ze spółki uzgodniono, że CC, jako występujący wspólnik, zobowiązuje się do powstrzymania od działalności konkurencyjnej przez okres 5 lat od daty wystąpienia ze spółki. W zamian za powstrzymanie się od działalności konkurencyjnej ustalono wynagrodzenie w kwocie (...) zł brutto, które zostanie wypłacone CC w xx miesięcznych ratach w wysokości (...) zł każda, począwszy od xx. 01.2025 r. do 15. dnia każdego miesiąca. CC oświadczyła, że wskazane wynagrodzenie jest adekwatne i wystarczające do powstrzymania się od działalności konkurencyjnej. CC potwierdziła, że przez 5 lat od wystąpienia ze spółki nie będzie prowadziła działalności konkurencyjnej. Analizując art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodzą Państwo do wniosku, że uzgodnione w zawartym porozumieniu wydatki na rzecz byłego wspólnika, związane z powstrzymywaniem się od działalności konkurencyjnej, nie zostały wymienione przez ustawodawcę jako koszty nieuznawane za koszty uzyskania przychodów. W art. 22 ust. 1 ustawodawca dopuszcza, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i taki właśnie jest cel poniesienia tych wydatków. Jednocześnie forma opodatkowania Państwa działalności przedstawia się następująco: · 2024 r. – AA – zasady ogólne (skala podatkowa), · 2025 r. – AA – zasady ogólne (skala podatkowa), · 2024 r. – BA – zasady ogólne (skala podatkowa), · 2025 r. – BA – podatek liniowy.
Czy wynagrodzenie wypłacane byłemu wspólnikowi po wystąpieniu ze spółki cywilnej z tytułu powstrzymywania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej w kwocie łącznej (...) zł stanowi koszt uzyskania przychodów wspólników pozostających w spółce cywilnej zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych? Państwa stanowisko w sprawie
W Państwa ocenie – odpowiedź na postawione pytanie jest twierdząca – wynagrodzenie wypłacane wspólnikowi powstrzymującemu się od prowadzenia działalności konkurencyjnej po wystąpieniu ze spółki cywilnej stanowi koszt uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Wynagrodzenie wypłacane byłemu wspólnikowi za powstrzymanie się od prowadzenia działalności konkurencyjnej służy ochronie interesów spółki poprzez zapobieganie potencjalnej konkurencji ze strony byłego wspólnika. Występujący wspólnik posiadał listę klientów, specjalistyczne know-how, a także kontakty biznesowe w branży, które mogłyby zostać wykorzystane do prowadzenia działalności konkurencyjnej, osłabiając pozycję rynkową spółki. Ustalony zakaz konkurencji oraz wynagrodzenie wypłacane z tego tytułu zabezpiecza spółkę przed potencjalnym odpływem klientów, a także utratą strategicznych informacji biznesowych. Działanie to bezpośrednio przyczynia się do zabezpieczenia źródła przychodów spółki oraz umożliwia jej dalsze funkcjonowanie w dotychczasowej formie i zakresie, co zapewnia stałe osiąganie przychodów. Wynagrodzenie z tytułu powstrzymania się od działalności konkurencyjnej nie zostało wymienione w żadnym punkcie art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że ustawodawca nie wykluczył takiego wydatku z kosztów uzyskania przychodów. Państwa stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 maja 2018 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.71.2018.1.KS1 stwierdzono, że wynagrodzenie za powstrzymanie się od działalności konkurencyjnej może stanowić koszt uzyskania przychodów. W związku z powyższym omawiany wydatek spełnia przesłanki uznania go za koszt uzyskania przychodów i jego uwzględnienie w rozliczeniach podatkowych wydaje się uzasadnione.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku wspólnym, jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. To oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania
przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów lub, że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki: · został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), · jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, · pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, · poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, · został właściwie udokumentowany, · nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Jednocześnie podkreślam, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Można przyjąć, że ustawodawca – posługując się w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów” – przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę określenia „koszty poniesione w celu” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym jednak warunkiem, że wykaże, że poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć pośredni lub bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętych przychodów bądź też ma służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy między poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości. Zwracam też uwagę, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23, nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów, pod warunkiem że mają one związek z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że jedna z Pań (Zainteresowana będąca stroną postępowania) wraz z drugim wspólnikiem (dalej: występujący wspólnik) od sierpnia 2020 r. prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. W października 2024 r. został podpisany aneks do umowy spółki cywilnej, na mocy którego, za zgodą wspólników (Pani i występującego wspólnika), do spółki cywilnej przystąpił trzeci wspólnik – druga z Pań (Zainteresowana niebędąca stroną postępowania). Następnie na podstawie pisemnego porozumienia trzech wspólników w październiku 2024 r. występujący wspólnik wystąpił ze spółki cywilnej oraz wyraził zgodę, aby pozostające w spółce cywilnej osoby (obie Panie) kontynuowały działalność. W porozumieniu dotyczącym wystąpienia występującego wspólnika ze spółki cywilnej uzgodniono, że występujący wspólnik zobowiązuje się do powstrzymania od działalności konkurencyjnej przez okres 5 lat od daty wystąpienia ze spółki cywilnej. W zamian za powstrzymanie się od działalności konkurencyjnej ustalono dla występującego wspólnika wynagrodzenie. Przystępując do oceny możliwości zaliczenia ponoszonych przez Panie wydatków związanych z wynagrodzeniem występującego wspólnika z tytułu zawartej umowy o zakazie konkurencji, stwierdzam, że tego typu wydatki nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie w dobie gospodarki rynkowej i wiążącej się z tym konkurencji wydatek poniesiony na ochronę rynku potencjalnych lub obecnych klientów należy uznać za racjonalny. Powszechnie wiadomym jest, że wyeliminowanie bądź ograniczenie skutków konkurencji może przyczynić się do zachowania lub zwiększenia liczby klientów, a zatem i do zwiększenia osiąganych przychodów. Występujący wspólnik posiadał listę klientów, specjalistyczne know-how, a także kontakty biznesowe w branży, które mogłyby zostać wykorzystane do prowadzenia działalności konkurencyjnej, osłabiając pozycję rynkową spółki cywilnej. Ustalony zakaz konkurencji oraz wynagrodzenie wypłacane z tego tytułu zabezpiecza spółkę cywilną przed potencjalnym odpływem klientów, a także utratą strategicznych informacji biznesowych. Zatem wydatki poniesione przez Panie na wynagrodzenie dla występującego wspólnika za nieprowadzenie działalności konkurencyjnej mają na celu zapobiec temu, aby informacje, które były i są w posiadaniu występującego wspólnika, nie trafiły do konkurencji, ponieważ mogłoby to wpłynąć m.in. na spadek liczby posiadanych klientów, jak również brak lub ograniczenie liczby potencjalnych przyszłych klientów, a tym samym uzyskiwanych przez Panie przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej. Wydatki te mają zatem wpływ na wielkość osiąganych przez Panie, jak i możliwych do osiągnięcia w przyszłości, przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej. W konsekwencji poniesione przez Panie wydatki na wypłacone wynagrodzenie dla występującego wspólnika z tytułu umowy o zakazie konkurencji można zakwalifikować jako koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów. Wydatki poniesione przez Panie mają na celu ochronę istniejącego źródła przychodów w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą wydatków służących zabezpieczeniu źródła przychodów, jak już wcześniej wskazałem, jest ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości, co bez wątpienia ma miejsce w tej sprawie. Na zakończenie zwracam jeszcze uwagę na art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do: 1) rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat; 2) ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną. Podsumowanie: wynagrodzenie wypłacane występującemu wspólnikowi po wystąpieniu ze spółki cywilnej z tytułu powstrzymywania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej stanowi dla Pań koszt uzyskania przychodów – zgodnie z art. 22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych– proporcjonalnie do udziałów Pań w zysku spółki cywilnej.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. W odniesieniu do powołanej przez Państwa interpretacji stwierdzam, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego tę interpretację. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili