0112-KDIL2-2.4011.236.2025.1.MM

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 12 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego

A.B. (dalej: Wnioskodawca) po ukończeniu stażu podyplomowego i zdaniu lekarskiego egzaminu końcowego uzyskał prawo wykonywania zawodu lekarza. Wnioskodawca zatrudniony jest jako lekarz rezydent w Oddziale (...) na podstawie umowy o pracę w ramach szkoleniowego etatu rezydenckiego. Wnioskodawca prowadzi również działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi medyczne na rzecz innych podmiotów, m. in. Pracowni (...) i Oddziału (...) innego szpitala. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy również usługi medyczne na rzecz podmiotu, który jest jego pracodawcą w ramach szkolenia specjalizacyjnego z umowy rezydenckiej. Zakresu usług medycznych nie można uznać za tożsamy z zakresem umowy o pracę. Zakres obowiązków w zakresie wykonywanych świadczeń medycznych wynika z programu specjalizacji w dziedzinie chirurgii ogólnej dla lekarzy nieposiadających odpowiedniej specjalizacji I lub II stopnia, lub tytułu specjalisty w odpowiedniej dziedzinie medycyny, zgodnie z załącznikiem nr 1 pkt 1 „Wykaz specjalizacji lekarskich i lekarsko- dentystycznych”, I p. 57 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z 4 maja 2023 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 975). Zgodnie z art. 16oa ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1287 z późn. zm., zwana dalej: „ustawą o zawodach lekarza”) Wnioskodawca zobligowany jest do realizowania szkolenia specjalizacyjnego, utrzymywania stałej współpracy z kierownikiem specjalizacji oraz udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w wyznaczonych godzinach pracy etatowej pod nadzorem kierownika specjalizacji. Jako lekarz rezydent Wnioskodawca nie może wykonywać czynności oraz konsultacji specjalistycznych bez nadzoru specjalisty. Karty informacyjne z leczenia szpitalnego przygotowywane przez lekarza rezydenta muszą zostać zaakceptowane przed wydaniem i podpisane przez lekarza specjalistę. W związku z przeprowadzanym konkursem ofert na podstawie ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 799 z późn. zm.), Wnioskodawca zawarł ze Szpitalem w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej umowę o udzielanie świadczeń zdrowotnych w rozumieniu art. 2 pkt 10 i 11 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej na stanowisku lekarza (dalej także: „Umowa zlecenie”). Umowa została zawarta w celu pełnienia dyżurów medycznych, tj. w godz. 16-8 pon-pt i 8- 8 sb, nd i dni świąteczne. Dyżury medyczne na oddziale szpitala Wnioskodawcy są jednoosobowe. Zakres obowiązków obejmuje wykonywanie następujących czynności: diagnostykę, leczenie, sprawowanie opieki nad pacjentami, przeprowadzanie konsultacji, zabezpieczenie pracy bloku operacyjnego podczas pełnienia dyżuru, prowadzenie dokumentacji medycznej i innej dokumentacji obowiązującej w Szpitalu, a także wykonywanie innych czynności wynikających z regulaminu organizacyjnego Szpitala oraz innych przepisów regulujących jego funkcjonowanie. Wnioskodawca zobowiązany jest także do współdziałania z innymi lekarzami udzielającymi świadczeń w Szpitalu oraz osobami, które posiadają fachowe kwalifikacje do udzielania świadczeń zdrowotnych, na zasadach określonych w dokumentach wewnętrznych Szpitala, w sposób umożliwiający zapewnienie ciągłości udzielania świadczeń zdrowotnych, zgodnie z wymaganiami wynikającymi z umów zawartych przez Szpital zamówień z płatnikami systemowymi oraz zgodnie z zasadami realizacji świadczeń wynikającymi z tych umów. Do obowiązków Wnioskodawcy należy również poddawanie się dokonywanym ocenom pracy oraz wykonywania obowiązków określonych w Umowie zlecenie, zgodnie z procedurami obowiązującymi w Szpitalu. W ramach prowadzonej indywidualnej praktyki lekarskiej Wnioskodawca pełni dyżury medyczne wykraczające poza zakres programu specjalizacji, a co za tym idzie posiada obowiązki, których nie posiada, wykonując czynności jako lekarz rezydent. Wnioskodawca wskazuje, że mimo braku zmiany miejsca wykonywania świadczeń medycznych, posiada szerszy zakres obowiązków niż jako lekarz rezydent, ponieważ w ramach rezydentury Wnioskodawca wykonuje swoją pracę pod nadzorem specjalisty, podczas gdy w ramach Umowy zlecenie jest osobą pracującą bez nadzoru, wykonującą samodzielnie diagnostykę, opiekę nad pacjentami oraz konsultacje medyczne. Dodatkowo w czasie rezydentury Wnioskodawca wykonuje ściśle określone co do rodzaju i ilości procedury, kursy, a także staże wynikające z regulaminu szkolenia. Będąc zatrudnionym w ramach Umowy zlecenie jako lekarz, Wnioskodawca samodzielnie prowadzi leczenie. Dodatkowo z regulaminu i wewnętrznych ustaleń Szpitala wynika, że lekarz dyżurny oddziału poza swoim oddziałem odpowiada również za pacjentów Oddziału (...), Zakładu (...) i Oddziału (...) oraz asystuje lekarzowi dyżurnemu Oddziału (...) do cięć cesarskich w trybie pilnym. Często też dyżurny chirurg wykonuje USG jamy brzusznej czy USG (...) w Szpitalnym Oddziale (...), co wynika z braku lekarza dyżurnego w Pracowni (...), a badanie to często decyduje o dalszym leczeniu. Wszystkie te czynności nie występują w obowiązkach wynikających z umowy o pracę. Ponadto Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za wykonywanie świadczeń w ramach działalności gospodarczej, w przeciwieństwie do odpowiedzialności częściowej, którą ponosi w czasie realizacji pracy etatowej, albowiem podlega nadzorowi kierownika specjalizacji. W trakcie wykonywania czynności w ramach działalności gospodarczej, działalność jest „ostrodyżurowa”, interwencyjna. Dodatkowo w zakres obowiązków dyżurnego oddziału wchodzi kilka elementów, które nie występują w „dzień” oraz nie są elementem programu specjalizacji. We wniosku o CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) Wnioskodawca wybrał formę opodatkowania podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163; dalej: „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”).

Pytanie

Czy w opisanej sytuacji podatnik może przychody osiągane z działalności gospodarczej opodatkować podatkiem liniowym 19 proc. (art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)? Pana stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych powyżej, Wnioskodawca ma prawo opodatkować przychody uzyskiwane z prowadzonej działalności gospodarczej podatkiem liniowym, o którym mowa w art. 30c ust. 1 ustawy o PIT. Zgodnie z art. 9a ust. 3 ustawy o PIT, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 (podatek liniowy), uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym – w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek. Konieczne jest zatem wyjaśnienie, czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach rezydenckiej umowy o pracę są czynnościami odpowiadającymi tym wykonywanym w ramach zawartej Umowy zlecenie. Użyty w art. 9a ust. 3 pkt 2 ustawy o PIT zwrot „odpowiadający czynnościom” należy odnosić do przychodów ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, które są takie same (tożsame) jak czynności, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lipca 2010 r. sygn. akt II FSK 516/09 Sąd, wyjaśniając pojęcie, odwołał się do reguł wykładni językowej. W uzasadnieniu wskazał, że: „(...) zwrot normatywny «odpowiadających czynnościom» (...) nie jest definiowany w omawianej ustawie podatkowej, jak również nie definiują go przepisy innych ustaw. W związku z tym dla jego zrozumienia należy posłużyć się regułami wykładni językowej, a konkretnie języka ogólnego polskiego i kontekstem tego zwrotu w zdaniu, które go zawiera. «Odpowiadający» to przymiotnik odczasownikowy od czasownika odpowiadać. W języku polskim odpowiadać to m.in. być pod pewnym względem podobnym do czegoś, takim samym jak coś innego; być niesprzecznym, zgodnym z czymś: figury geometryczne, elementy dwu zbiorów odpowiadają sobie. Odpis, duplikat, kopia odpowiada dokładnie duplikatowi (Słownik współczesnego języka polskiego, Przegląd Readers Digest, Warszawa 1998, tom I, Str. 658), być zgodnym z czymś, takim samym, jak coś innego (Wielki słownik języka polskiego, red. naukowa E. Polański, Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, Kroków 2009, str. 550). Reasumując należy przyjąć, że zawarty w art. 9a ust. 3 ustawy o PIT zwrot normatywny «odpowiadający czynnościom» odnosi się do przychodów ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, które są takie same (tożsame) jak czynności, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy. Omawiany zwrot normatywny należy odnieść do faktycznie wykonywanych przez pracownika czynności powierzonych mu przez pracodawcę w ramach umowy o pracę lub spółdzielczą umowę o pracę”. Przytoczyć należy również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 maja 2011 r. sygn. II FSK 2163/09, gdzie Sąd wyjaśnia: „Otóż zawarty w art. 9a ust. 3 u.p.d.o.f. zwrot normatywny «odpowiadający czynnościom» odnosi się do przychodów ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, które są takie same (tożsame) jak czynności, które podatnik wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy (por. wyrok NSA z 20 lipca 2010 r. II FSK 516/09, niepubl.). Jeżeli więc czynności, które podatnik wykonywał w ramach stosunku pracy są różne, to nie mogą być jednocześnie tożsame. Nie będą również tożsame w rozumieniu art. 9a ust. 3 czynności, które pokrywają się tylko w części z obowiązkami wynikającymi z umowy o pracę”. Mając na uwadze powyższe, przy wykładni pojęcia „odpowiadający czynnościom” należy, zgodnie z powołaną linią orzeczniczą, rozumieć wyłącznie czynności tożsame, czyli takie same. Zatem jedynie w przypadku, w którym zakres czynności wykonywanych w ramach umowy o pracę jest tożsamy z czynnościami świadczonymi w ramach działalności gospodarczej podatnika, traci on prawo do skorzystania z rozliczenia podatkiem liniowym. Sądy administracyjne wskazują ponadto, że porównując zakres czynności wykonywanych na podstawie umowy o pracę oraz realizowanych w ramach działalności gospodarczej, powinna wystąpić całkowita, a nie częściowa tożsamość. Nawet jeżeli w pewnym zakresie jedne i drugie usługi się pokrywają, to nie jest to wystarczające dla pozbawienia podatnika prawa do rozliczania na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT. Powyższe potwierdza wyrok NSA z dnia 18 września 2018 r., sygn. II FSK 2416/16, w którym Sąd stwierdził, że: „Wobec powyższego, za nieuzasadniony należy uznać zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 9a ust. 3 pkt 2 u.p.d.o.f. poprzez jego błędną wykładnię, tj. rozumienie «czynności odpowiadających» jako «czynności tożsamych». Sąd słusznie uznał, że brak tożsamości wykonywanych czynności w ramach stosunku pracy i działalności gospodarczej, wyklucza zastosowanie art. 9a ust. 3 pkt 2 u.p.d.o.f. Taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie, gdyż pomimo występowania wspólnych elementów w obu rodzajach działalności wykonywanej przez Skarżącą, ich zakres nie jest identyczny i nie pokrywa się w pełni. Sam organ interpretacyjny stwierdził, że zakres czynności wykonywanych przez Skarżącą w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej jest szerszy, niż zakres czynności wykonywanych w ramach umowy o pracę. Z uwagi na to czynności tych nie można uznać za tożsame, tj. odpowiadające sobie. Istotne jest, że dla uznania czynności jako «odpowiadających» wymagane jest porównanie poszczególnych czynności w szerokim kontekście, tj. nie tylko działań sensu stricto, ale także ich ogólnego charakteru i zakresu. Choć praca Skarżącej, jako lekarza zatrudnionego na umowę o pracę jak i w ramach prywatnej praktyki lekarskiej, będzie w pewien sposób zbieżna, co niejako wynika z samej specyfiki tego zawodu, to jednak wskazane przez Skarżącą różnice wykonywanych czynności słusznie zostały uznane przez Sąd pierwszej Instancji za istotne z punktu widzenia braku ich tożsamości”. W ocenie Wnioskodawcy czynności wykonywane w ramach rezydenckiej umowy o pracę nie są czynnościami odpowiadającymi zakresowi czynności wykonywanych w ramach zawartej ze Szpitalem umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, iż rezydencka umowa o pracę posiada szczególny charakter. Celem zawierania rezydenckiej umowy o pracę jest odbywanie przez lekarza rezydenta szkolenia specjalizacyjnego zgodnie z programem specjalizacji. W zakres obowiązków lekarza rezydenta wchodzi więc nie tylko wykonywanie pracy zarobkowej na rzecz pracodawcy w czasie i miejscu wyznaczonym przez pracodawcę, jak ma to miejsce w przypadku „zwykłych” umów o pracę. W ramach rezydenckiej umowy o pracę lekarz rezydent realizuje program szkolenia specjalizacyjnego, który obejmuje m.in. formy i metody pogłębiania i uzupełniania wiedzy teoretycznej oraz nabywania i doskonalenia umiejętności praktycznych. Wobec tego lekarz rezydent jest obowiązany przede wszystkim do wykonywania czynności mających na celu realizację szkolenia specjalizacyjnego. Podkreślić należy, że w ramach szkolenia specjalizacyjnego lekarz rezydent odbywa kursy i staże na różnych oddziałach podmiotu leczniczego, w ramach których zdobywa wiedzę, doświadczenie oraz umiejętności w różnych gałęziach medycyny. Zakres wyżej wymienionych obowiązków w zakresie wykonywanych świadczeń medycznych wynika z programu specjalizacji w dziedzinie chirurgii ogólnej dla lekarzy nieposiadających odpowiedniej specjalizacji I lub II stopnia lub tytułu specjalisty w odpowiedniej dziedzinie medycyny, zgodnie z załącznikiem nr 1 pkt 1 „Wykaz specjalizacji lekarskich i lekarsko-dentystycznych”, I p. 57 do rozporządzenia Ministra Zdrowia z 4 maja 2023 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 975). Natomiast w ramach zawartej Umowy zlecenie zakres obowiązków reguluje art. 2 pkt 10 i 11 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Zawarta Umowa zlecenie obliguje Wnioskodawcę do wykonywania następujących czynności, tj. diagnostyki, leczenia, sprawowania opieki nad pacjentami, przeprowadzania konsultacji na potrzeby innych klinik/oddziałów, zabezpieczenia pracy Bloku Operacyjnego podczas pełnienia dyżuru, prowadzenia dokumentacji medycznej i innej dokumentacji obowiązującej w Szpitalu, a także wykonywania innych czynności wynikających z regulaminu organizacyjnego Szpitala oraz innych przepisów regulujących jego funkcjonowanie. Przy wykonywaniu wyżej wymienionych obowiązków Wnioskodawca osobiście podejmuje decyzje dotyczące sposobów leczenia i diagnostyki pacjentów, za które ponosi pełną odpowiedzialność, w przeciwieństwie do odpowiedzialności częściowej w czasie realizacji rezydentury, które wykonuje pod nadzorem kierownika specjalizacji. Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca posiada dodatkowe obowiązki, których nie posiada jako lekarz rezydent. Pomimo tego, iż zakres obowiązków wykonywanych w oparciu o umowę o pracę częściowo pokrywa się z zakresem obowiązków wykonywanych na podstawie Umowy zlecenie, co wynika z samego charakteru świadczenia usług medycznych w ramach danej specjalizacji, to jednak zakres obowiązków świadczonych w oparciu o zawartą umowę w ramach działalności gospodarczej jest szerszy, w szczególności w odniesieniu do zakresu odpowiedzialności oraz udzielania świadczeń zdrowotnych w trakcie pełnionych dyżurów, co nie należy do jego obowiązków jako lekarza rezydenta. Reasumując, zakres specjalistycznych usług świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w ramach zawartej umowy w ramach działalności gospodarczej nie odpowiada czynnościom wykonywanym w ramach stosunku pracy na stanowisku lekarza rezydenta. Mając na względzie okoliczności przedstawione powyżej, Wnioskodawca ma prawo opodatkować przychody uzyskiwane z prowadzonej działalności gospodarczej podatkiem liniowym, o którym mowa w art. 30c ust. 1 ustawy o PIT. Takie stanowisko potwierdzone zostało również w interpretacji indywidualnej z dnia 16 stycznia 2024 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0115-KDIT3.4011.789.2023.1.DP oraz interpretacji indywidualnej z dnia 1 sierpnia 2024 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL2-2.4011.468.2024.3.KP. Przytoczone interpretacje zawierają analogiczny stan faktyczny do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe. Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację. Ponadto wskazuję, że powołane we wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedstawionych przez Pana kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że – moim zdaniem – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z

dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.