Wnioskodawca złożył wniosek o interpretację indywidualną w sprawie skutków podatkowych umorzenia części kredytu hipotecznego, który został zaciągnięty na nabycie nieruchomości gruntowej oraz dokończenie budowy budynku mieszkalno-użytkowego. Organ podatkowy stwierdził, że stanowisko wnioskodawcy jest częściowo prawidłowe, uznając, że umorzenie kwoty kredytu związanej z nabyciem nieruchomości mieszkalnej korzysta z zaniechania poboru podatku, natomiast umorzenie kwoty kredytu dotyczącej części użytkowej budynku podlega opodatkowaniu. W związku z tym, organ pozytywnie rozstrzygnął część zapytania dotyczącego umorzenia kredytu na cele mieszkaniowe, a negatywnie w odniesieniu do umorzenia kredytu na część użytkową budynku.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny6 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 6 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismami z 10 kwietnia 2025 r. (wpływ 10 kwietnia 2025 r.) oraz z 11 kwietnia 2025 r. (wpływ 11 kwietnia 2025 r.) oraz z 12 maja 2025 r. (wpływ 12 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca zawarł z Bankiem w dniu (...) kwietnia 2007 r. umowę kredytu budowlanego w walucie wymienialnej (kredyt denominowany). Kredyt został udzielony w kwocie (...) CHF na okres do (...) 2037 r. i wypłacony w PLN. Kredyt był przeznaczony na zakup nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalno-użytkowym, parterowym z poddaszem mieszkalnym i garażem oraz dokończenie budowy ww. budynku. W skład nieruchomości wchodził grunt działki o powierzchni (...) ha wraz z budynkiem użytkowo-mieszkalnym. Budynek użytkowo-mieszkalny wolnostojący o zwartej bryle, parterowy z nadbudowanym poddaszem mieszkalnym w trakcie adaptacji oraz dobudowaną klatką schodową i garażem dla samochodu osobowego, w części podpiwniczony. Parter: przystosowany do funkcji produkcyjnej z zapleczem socjalnym, administracyjnym i grzewczym. Powierzchnia (...) m², część mieszkalna (dwa pokoje, kuchnia, hall, łazienka) i pomieszczenie gospodarcze (...) m² oraz część wspólna (...) m². Piętro: w trakcie adaptacji na mieszkanie stan surowy zamknięty o powierzchni (...) m². Budynek w trakcie budowy. Powierzchnia użytkowa budynku: (...) m². W dniu (...) marca 2007 r. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, za kwotę (...) zł. Nieruchomość od samego początku była wykorzystywana jedynie w celach mieszkaniowych. Zgodnie z aktem notarialnym do umowy zakupu nieruchomości, budynek był w trakcie rozbudowy i adaptacji – cała adaptacja poszła w kierunku mieszkalnym. Na zabezpieczenie udzielonego kredytu Bank ustanowił hipotekę na przedmiotowej zakupionej na ten kredyt nieruchomości. Przedmiotowy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty wyłącznie na realizację tej jednej inwestycji mieszkaniowej. Od zakończenia budowy Wnioskodawca zamieszkuje na przedmiotowej nieruchomości wraz z rodziną. Wnioskodawca wystąpił do Sądu Okręgowego z pozwem o ustalenie, że umowa kredytu jest nieważna i zapłatę uiszczonych Bankowi kwot z nieważnej umowy. Kwota wpłacona przez Wnioskodawcę do banku przekracza kwotę wypłaconego kapitału kredytu. Aktualnie celem uregulowania tej sytuacji Bank zaproponował zawarcie ugody. Strony mają zawrzeć ugodę mocą której kwota zadłużenia z tytułu umowy, wynosząca według Banku (...) CHF będzie przeliczona na walutę polską (PLN) po średnim kursie walut obcych ogłaszanym przez NBP ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zawarcia ugody, a po przewalutowaniu zostanie dokonane umorzenie zadłużenia z tytułu tego kredytu.
Według treści ugody ma to być zwolnienie Kredytobiorcy z długu (umorzenie zadłużenia Kredytobiorcy). W związku z rozliczeniem tej umowy Bank dodatkowo ma wypłacić Kredytobiorcy kwotę (...) PLN. Ugoda ma prowadzić do definitywnego uchylenia sporu dotyczącego ważności umowy, jej bezskuteczności lub niedozwolonego charakteru jej postanowień, a tym samym uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z treści postanowień umowy lub z wykonania świadczeń z umowy oraz wyczerpywać wszelkie roszczenia stron. Wnioskodawca jednocześnie nie korzystał z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego/kredytów mieszkaniowych zabezpieczonego/zabezpieczonych hipotecznie, zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej niż określona w umowie kredytu będącej przedmiotem ugody. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że budynek użytkowo-mieszkalny, o którym mowa we wniosku, jest wykorzystywany do celów mieszkalnych, w budynku tym nie została wyodrębniona żadna część do prowadzenia działalności gospodarczej – całość powierzchni użytkowej pełni funkcje mieszkalne. Pod adresem nieruchomości została jednak formalnie zarejestrowana jednoosobowa działalność gospodarcza. Rejestracja ma charakter formalny i nie wiąże się z faktycznym wydzieleniem ani wykorzystaniem jakiejkolwiek części budynku wyłącznie na cele działalności gospodarczej. W związku ze wskazaniem, że nieruchomość od samego początku była wykorzystywana jedynie w celach mieszkaniowych, Wnioskodawca doprecyzował, że wynika to wprost z zapisów w księdze wieczystej KWw nr (...) w rubryce „sposób korzystania” są wpisane „tereny mieszkaniowe“. Na kwotę zadłużenia, które umorzy bank, będzie się składała kwota kapitału. Jednocześnie Wnioskodawca dodał, że umowa została zawarta z Bankiem (...) (aktualnie pod nazwą (...)). Jako Bank podlega on nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, jakim jest Komisja Nadzoru Finansowego (KNF). Bank ten, jak każdy bank działający w Polsce, jest zobowiązany do przestrzegania przepisów prawa bankowego i innych przepisów regulujących działalność instytucji finansowych. Określony w umowie cel kredytu to: nabycie nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalno-użytkowym, parterowym z poddaszem mieszkalnym i garażem oraz dokończenie budowy ww. budynku, położonego w (...).
Czy po zawarciu ugody z Bankiem dotyczącej rozliczenia umowy kredytu denominowanego do waluty obcej, która to umowa kredytu została zawarta w dniu (...) kwietnia 2007 r., a kredyt jest zabezpieczony hipotecznie na kredytowanej nieruchomości zakupionej przez Wnioskodawcę w celach mieszkaniowych i wykorzystywanej przez wnioskodawcę jedynie w celach mieszkalnych, wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od kwoty, która Bank w ugodzie nazywaną kwotą „umorzoną Kredytobiorcy” (lub co do której następuje zwolnienie Kredytobiorcy z długu)? Pana stanowisko w sprawie W ocenie Wnioskodawcy, nie będzie On zobowiązany do zapłaty podatku. Wnioskodawca uważa, że spełnia on warunki wskazane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele
mieszkaniowe (Dz.U. z 2022 r. poz. 592), tj. § 1 i § 3 tego rozporządzenia, zatem nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku. Kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty wyłącznie na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej na wydatki wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca nabył nieruchomość na własne cele mieszkaniowe i nieruchomość ta jedynie tak była przez niego wykorzystywana. Wnioskodawca nie miał innych kredytów walutowych i nie skorzystał z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej. Przedmiotowy kredyt był zabezpieczenie w postaci hipoteki ustanowionej na tej nieruchomości. Wnioskodawca zauważa również, że wobec tego, że przedmiotowa umowa kredytu jest nieważna, co wynika z obowiązujących przepisów, zawarcie ugody i dobrowolne dokonane przez strony rozliczenia nieważnej umowy, nie prowadzi do wzbogacenia i nie stanowi dochodu podlegającego opodatkowaniu. Tak samo jak byłby wydany wyrok w takiej sprawie przez Sąd powszechny. Polubowne załatwienie sprawy w drodze ugody nie może powodować negatywnych konsekwencji podatkowych.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy: Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29- 30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów. Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad
kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego. O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 – inne źródła. W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Przystępując do oceny skutków podatkowych umorzenia przez bank wierzytelności od kredytu hipotecznego, zaciągniętego przez Pana, wskazuję, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy: Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Z kolei umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa. Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.): Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Tak więc, dla umorzenia wierzytelności konieczna jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie). Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tym samym, umorzoną kwotę wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym miejscu wskazuję na rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102 ze zm.). Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów: 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot: 1) umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy: a) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz b) osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej; 2) otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania. 2. Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują: 1) kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału); 2) odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje; 3) opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń. 3. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, z późn. zm.), zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego. 4. W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego. 5. Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych: 1) jednego gospodarstwa domowego albo 2) więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2023 r. poz. 1774 i 1843). 6. Przez jedno gospodarstwo domowe, o którym mowa w ust. 5, rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi. 7. W przypadku gdy stroną umowy kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, są co najmniej dwie osoby fizyczne, zaniechanie poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ma zastosowanie wyłącznie do osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b. Natomiast z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia wynika, że: Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został: 1) udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz 2) zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz 3) zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei § 4 ww. rozporządzenia stanowi, że: Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2026 r. Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na: a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie, c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego, d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Dochody, od których zaniechano poboru podatku nie są wykazywane w zeznaniach rocznych i nie podlegają opodatkowaniu oraz zgłoszeniu do urzędu skarbowego. Z powyższego wynika zatem, że zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie: - do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, - do kredytów udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, - do kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, - a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego – gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej. Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został przeznaczony na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W literze a) art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wymienione m. in. nabycie budynku mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym lokalem. Zatem udzielony Panu kredyt, w części która odpowiada wydatkom poniesionym na zakup nieruchomości gruntowej stanowiącej w części budynek mieszkalny, parterowy z poddaszem mieszkalnym i garażem oraz dokończenie budowy ww. budynku w części mieszkalnej, wypełnia przesłanki do uznania go za kredyt mieszkaniowy, o którym mowa w rozporządzeniu, uprawniający do skorzystania z zaniechania poboru podatku dochodowego. Ponadto jak wyjaśnił Pan w uzupełnieniu wniosku określony w umowie cel kredytu to: nabycie nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalno-użytkowym, parterowym z poddaszem mieszkalnym i garażem oraz dokończenie budowy ww. budynku. Wprawdzie w opisie sprawy wskazał Pan również, że budynek użytkowo-mieszkalny, o którym mowa we wniosku, jest wykorzystywany do celów mieszkalnych, w budynku tym nie została wyodrębniona żadna część do prowadzenia działalności gospodarczej – całość powierzchni użytkowej pełni funkcje mieszkalne, jednak cel kredytu był określony jednoznacznie jako nabycie nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalno-użytkowym, parterowym z poddaszem mieszkalnym i garażem oraz dokończenie budowy ww. budynku. W świetle literalnego brzmienia przepisów ww. rozporządzenia (§ 3 pkt 3, § 1 ust. 3) istotne jest, jak już wskazałem powyżej, żeby kredyt mieszkaniowy m.in. został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Wydatkiem takim nie jest jednak nabycie nieruchomości gruntowej zabudowanej w części budynkiem użytkowym oraz dokończenie budowy ww. budynku w części użytkowej, nie jest zatem w tej części kredytem zaciągniętym na nabycie ani na dokończenie budowy budynku mieszkalnego - wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT. Podsumowując, umorzenie przez bank części kwoty kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Pana w 2007 r., stanowić będzie dla Pana przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jednakże, do uzyskanego przez Pana przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego do kwoty umorzonej wierzytelności w części, w jakiej kwota kredytu zaciągnięta na zakup nieruchomości gruntowej stanowiącej w części budynek mieszkalny, parterowy z poddaszem mieszkalnym i garażem oraz dokończenie budowy ww. budynku w części mieszkalnej pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu, zastosowanie znajdzie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Będzie Pan bowiem spełniać wszystkie przesłanki umożliwiające zastosowanie ww. zaniechania w odniesieniu do tej części umorzonego kredytu. Zaniechanie to nie będzie jednak dotyczyło kwoty umorzonej wierzytelności, która będzie odpowiadała części kredytu, w jakiej został on zaciągnięty na nabycie nieruchomości gruntowej zabudowanej w części budynkiem użytkowym oraz dokończenie budowy ww. budynku w części użytkowej. Zatem od tej części umorzonej kwoty, w jakiej zgodnie z powyższymi wyjaśnieniami stanowi ona dla Pana przychód, winien Pan zapłacić podatek dochodowy.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili