0112-KDIL2-1.4011.133.2025.2.JK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 10 kwietnia 2025 r. (wpływ 10 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego X S.A. jest polską spółką akcyjną, będącą jednostką dominującą w grupie kapitałowej. X posiada siedzibę na terytorium Polski. Prowadzi działalność w branży budowlanej. Specjalizuje się w budowie obiektów budowlanych (...). Wnioskodawca prowadzi działalność na terytorium Polski. W ramach prowadzonej przez siebie działalności Spółka świadczy między innymi usługi generalnego wykonawstwa wielorodzinnych budynków mieszkaniowych (dalej: „Inwestycje”). Usługi te realizowane są zarówno na rzecz podmiotów powiązanych, jak i niepowiązanych (dalej: „Deweloperzy”). Roboty wykonywane na rzecz Dewelopera realizowane są na podstawie umowy o generalne wykonawstwo (dalej: „Umowa”), zgodnie z którą X otrzymuje ustalone za wykonanie przedmiotu Umowy wynagrodzenie. W czasie realizacji przedmiotu Umowy Wnioskodawca zobowiązany jest do wykonywania robót zgodnie z zasadami sztuki budowlanej, a więc zgodnie ze wszelkimi normami prawnymi i technicznymi, które mają zastosowanie w budownictwie. Mając na uwadze powyższe, do obowiązków Spółki, zgodnie z Umową, należy zobowiązanie do usunięcia na własny koszt wszelkich wad fizycznych lub robót wykonanych niezgodnie z Umową lub niezgodnie ze sztuką budowlaną. W związku z tym Umowa zawiera zapisy dotyczące między innymi odpowiedniego uzgodnienia terminów usunięcia wad czy postanowienia na wypadek braku możliwości usunięcia wad. Ponadto Umowa przewiduje uprawnienie Dewelopera do obniżenia wynagrodzenia lub do usunięcia wad w zastępstwie Spółki na jej koszt czy do odstąpienia od Umowy. Umowa, celem zabezpieczenia należytego jej wykonania, zawiera również postanowienia dotyczące udzielenia przez Spółkę Deweloperowi odpowiedniej gwarancji dobrego wykonania umowy czy prawo do potrącania z każdej faktury ustalonej kwoty tytułem kaucji gwarancyjnej. Podpisywane przez Spółkę Umowy, co do zasady, przewidują, również analogiczne zapisy dotyczące wykonania zastępczego na koszty X na wypadek bezskutecznego upływu terminu do usunięcia wad z tytułu rękojmi i gwarancji. Uwzględniają także odrębne zapisy przewidujące możliwość nałożenia odpowiednich kar umownych (np. za każdy dzień opóźnienia w usunięciu wad) lub dochodzenia odszkodowania. Część zawieranych przez Spółkę Umów zawiera szczegółowe określenie procedur usuwania usterek gwarancyjnych, obowiązujących generalnych wykonawców. X bowiem, jako generalny wykonawca, w ramach przedmiotowych Umów gwarantuje należytą jakość i prawidłowość wykonanych robót budowlanych, udziela gwarancji jakości na dany okres (np. xx miesięcy) oraz zobowiązuje się przystąpić od bezpłatnego usunięcia wad w określonym terminie, w tym do poniesienia kosztów tych usunięć, z zastrzeżeniem prawa Dewelopera do wykonania zastępczego na koszt i ryzyko Spółki. Deweloper z kolei w związku ze swoją działalnością zajmuje się sprzedażą lokali wzniesionych w ramach Inwestycji. Przedmiotem sprzedaży Dewelopera są zazwyczaj wyodrębnione z budynków lokale mieszkalne lub lokale usługowe (dalej: „Lokale”). Lokale sprzedawane mogą być zarówno na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności (dalej: „Nabywcy Lokalu”), jak i na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oraz innych podmiotów Deweloper zawiera z Nabywcami Lokalu umowy deweloperskie (dalej: „Umowy Deweloperskie”). Na podstawie Umowy Deweloperskiej Deweloper zobowiązany jest do zrealizowania inwestycji na nieruchomości gruntowej oraz do wybudowania na nieruchomości gruntowej budynku zawierającego Lokal opisany w Umowie Deweloperskiej oraz do przeniesienia prawa własności Lokalu wraz z prawami niezbędnymi do korzystania z Lokalu na Nabywcę Lokalu na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży.

Zdarzają się przypadki, kiedy w wybudowanych w ramach Inwestycji Lokalach, które zostały nabyte od Dewelopera przez Nabywców Lokali, wskutek nieprawidłowego wykonania Umowy istnieją wady Lokalu (dalej: „Wady”). Wady te mogą zostać stwierdzone na etapie odbioru technicznego mieszkania, jak również po takim odbiorze. W takich sytuacjach Nabywcy Lokalu przysługuje na podstawie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm., dalej: „Kodeks cywilny”) roszczenie do Dewelopera w związku z instytucją, rękojmi. Na mocy Umowy łączącej Spółkę z Deweloperem, dotyczącej wybudowania Inwestycji Deweloperowi z kolei przysługuje roszczenie w stosunku do Wnioskodawcy do usunięcia na własny koszt wszelkich wad fizycznych lub robót wykonanych niezgodnie z Umową lub niezgodnie ze sztuką budowlaną. Mając na uwadze powyższe, w razie ujawnienia się w okresie rękojmi i gwarancji Wad, Wnioskodawca albo samodzielnie podejmuje prace mające na celu naprawienie występujących Wad albo w miejsce przystąpienia do usunięcia tych Wad dokonuje wypłaty świadczenia pieniężnego o charakterze rekompensacyjnym. Przedmiotowy wniosek dotyczy sytuacji, w których Wnioskodawca dokonuje kwoty pieniężnej celem rekompensaty w związku z wystąpieniem Wad Lokalu. W praktyce Nabywca Lokalu, który stwierdzi w nim występowanie Wad zgłasza je do Dewelopera, który z kolei zgłasza je do Wnioskodawcy, jako generalnego wykonawcy. Zaistnienie takich Wad jest dokumentowane protokołem, w którym wyszczególniane są zaistniałe Wady Lokalu. Następnie Wnioskodawca, albo usuwa Wady Lokalu, albo zawierane jest porozumienie, na mocy którego Wnioskodawca zobowiązuje się przekazać ustaloną w porozumieniu kwotę Nabywcy Lokalu tytułem rekompensaty za powstałe Wady. Kwota ta jest przekazywana Nabywcy Lokalu na rachunek bankowy wskazany w treści porozumienia w ustalonym przez strony terminie. Jednocześnie na mocy porozumienia Nabywca Lokalu oświadcza, że zapłata przez Wnioskodawcę kwoty ustalonej w porozumieniu zaspokaja jego wszelkie obecne oraz przyszłe roszczenia, jakie mogą mu przysługiwać w związku zaistnieniem tych Wad. W praktyce możliwe są dwa rozwiązania: 1) zawierane jest porozumienie trójstronne między Wnioskodawcą, Deweloperem a Nabywcą Lokalu, 2) zawierane jest porozumienie dwustronne, które zawierane jest bezpośrednio między Wnioskodawcą, a Nabywcą Lokalu. Zarówno w przypadku zawierania porozumień trójstronnych między Wnioskodawcą, Deweloperem a Nabywcą Lokalu, jak i porozumień dwustronnych między Wnioskodawcą a Nabywcą Lokalu celem ich zawarcia jest wykonanie zobowiązań Wnioskodawcy wobec Dewelopera, które wynikają z Umowy dotyczącej wybudowania Inwestycji zawieranej między Wnioskodawcą, a Deweloperem oraz z przepisów Kodeksu cywilnego, a także wykonanie zobowiązań Dewelopera względem Nabywcy Lokalu z tytułu rękojmi. Przyjęcie jednak powyższego rozwiązania (wypłata środków przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz Nabywcy Lokalu) skraca ścieżkę postępowania. Powoduje bowiem wygaśnięcie wszelkich roszczeń z tytułu rękojmi i gwarancji Nabywcy Lokalu wobec Dewelopera z tytułu wykrytej Wady, a kolejno „uwalnia” Wnioskodawcę od wszelkich roszczeń Dewelopera z tytułu rękojmi i gwarancji dotyczących wykrytej wady, ograniczając przy tym ilość przepływów pieniężnych oraz ilość podpisywanych porozumień, a także skracając czas procedowania. Istotny przy tym jest fakt, że kwoty rekompensaty z tytułu Wad z zasady ponoszone są niejako w zastępstwie kosztów rękojmi i gwarancji. Ich celem jest spełnienie roszczeń z tytułu rękojmi i gwarancji, a więc uwolnienie się od odpowiedzialności z tego tytułu. Cel ten jest spełniony dzięki zrzeczeniu się na mocy porozumienia roszczeń z tytułu rękojmi i gwarancji w pierwszej kolejności przez Nabywcę Lokalu, a następnie przez Dewelopera.

Pytanie

Czy w związku z wypłatą przez Spółkę rekompensaty na rzecz Nabywcy Lokalu tytułem Wad Lokalu na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wystawienia i przekazania Nabywcy Lokalu informacji o wysokości przychodów PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11? Państwa stanowisko w sprawie W Państwa ocenie, kwoty wypłacane Nabywcom Lokali tytułem rekompensat za zaistniałe Wady stanowią dla tych Nabywców przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, co wiąże się z tym, że na Wnioskodawcy na podstawie art. 42a ust. 1 ustawy o PIT ciąży obowiązek sporządzenia według ustalonego wzoru rocznej informacji o wysokości przychodów, a także do przesłania jej podatnikowi (Nabywcy Lokalu) oraz właściwemu urzędowi skarbowemu. Podstawową zasadą obowiązującą na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 226 ze zm., dalej „ustawa o PIT”) jest zasada powszechności opodatkowania. Art. 9 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, że opodatkowaniu podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wyrazem praktycznej realizacji przedmiotowej zasady jest art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT stanowi, że jednym ze źródeł przychodów są tak zwane „inne źródła”. Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy o PIT za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9. uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Jak wskazano, w art. 20 ust. 1 ustawodawca wskazał katalog przychodów, które stanowią przychody z innych źródeł. Użycie jednak w przedmiotowym przepisie sformułowania „w szczególności” powoduje, że katalog ten ma charakter otwarty, a za przychody z innych źródeł mogą również zostać uznane inne przychody, które nie zostały w nim wprost wymienione. Z przychodem mamy do czynienia w sytuacji, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego, a więc ma konkretny wymiar finansowy, a u podatnika występują realne korzyści majątkowe. Powoduje to więc, że podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, które powodują powstanie po stronie osoby fizycznej przysporzenia majątkowego. Zgodnie z art. 556 Kodeksu cywilnego, sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana na wadę fizyczną lub prawną (rękojmia). Stosownie zaś do treści art. 560 §1 Kodeksu cywilnego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może

złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Sprzedawca nie może zwolnić się z odpowiedzialności poprzez wymienię rzeczy na wolną od wad i usunięcie wady, jeżeli rzecz ta była już wymieniona lub naprawiana przez niego albo sprzedawca wcześniej nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady. Art. 561 §1 Kodeksu cywilnego stanowi, że jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo usunięcia wad Sprzedawca jest obowiązany wymienić rzecz wadliwą na wolną od wad lub usunąć wadę w rozsądnym czasie bez nadmiernych niedogodności dla kupujących. Sprzedawca może odmówić zadośćuczynienia żądaniu kupującego, jeżeli doprowadzenie do zgodności z umową rzeczy wadliwej w sposób wybrany przez kupującego jest niemożliwe albo w porównaniu z drugim możliwym sposobem doprowadzenia do zgodności z umową wymagałoby nadmiernych kosztów. Jeżeli kupującym jest przedsiębiorca, sprzedawca może odmówić wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady także wtedy, gdy koszty zadośćuczynienia temu obowiązkowi przewyższają cenę rzeczy sprzedanej (art. 561 § 3 Kodeksu cywilnego). 1Jak stanowi art. 556 § 1 Kodeksu cywilnego, wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli: 1. nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia; 2. nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór; 3. nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca me zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia; 4. została kupującemu wydana w stanie niezupełnym. 1Zgodnie z art. 556 § 2 Kodeksu cywilnego, jeżeli kupującym jest konsument, na równi z zapewnieniem sprzedawcy traktuje się publiczne zapewnienia producenta lub jego przedstawiciela, osoby, która wprowadza rzecz do obrotu w zakresie swojej działalności gospodarczej, oraz osoby, która przez umieszczenie na rzeczy sprzedanej swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego przedstawia się jako producent. Rzecz sprzedana ma wadę fizyczną także w razie nieprawidłowego jej zamontowania i uruchomienia, jeżeli czynności te zostały wykonane przez sprzedawcę lub osobę trzecią, za którą sprzedawca ponosi odpowiedzialność, albo przez kupującego, który postąpił 1według instrukcji otrzymanej od sprzedawcy (art. 556 § 3 Kodeksu cywilnego). Zgodnie z art. 577 §1 ww. Kodeksu, udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu. Oświadczenie gwarancyjne może zostać złożone w reklamie. Stosownie do art. 577 § 3 przedmiotowej ustawy, jeżeli została udzielona gwarancja co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym. Powołane przepisy nie przewidują wypłaty przez sprzedawcę odszkodowania (względnie innych środków pieniężnych) z tytułu wystąpienia wady w sprzedanej rzeczy, jak również nie określają ich wysokości lub zasad ustalania. Należy rozróżnić świadczenie odszkodowawcze od wykonania świadczenia, które obciąża zobowiązanego i wykonania jego przez wierzyciela na koszt dłużnika. Jak wskazano w opisie przedmiotowego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zawiera z Deweloperami Umowy, na mocy których świadczy na ich rzecz usługi generalnego wykonawstwa wielorodzinnych budynków mieszkaniowych. Deweloperzy z kolei, w ramach swojej działalności, dokonują m. in. sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności Lokali, które powstały w związku z Inwestycją. Deweloper jest odpowiedzialny przed Nabywcami Lokali z tytułu zaistniałych w Lokalu Wad. Na mocy Umowy ma jednak roszczenie do Wnioskodawcy z tytułu usunięcia na własny koszt wszelkich wad fizycznych lub robót wykonanych niezgodnie z Umową lub niezgodnie ze sztuką budowlaną. W związku z tym zawierane są porozumienia (dwustronne albo trójstronne), na mocy których Spółka zobowiązuje się do wypłaty bezpośrednio na rzecz Nabywców Lokali rekompensat z tytułu zaistniałych Wad. W świetle przepisów ustawy o PIT, w sytuacji gdy deweloper uznając swoją odpowiedzialność zwraca nabywcy lokalu środki pieniężne z tytułu usunięcia wad lokali (rekompensaty), środki te stanowią przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT. W związku z powyższym, na mocy art. 42a ustawy o PIT deweloper jest zobowiązany do wykazania wypłaconej tytułem usunięcia wad lokalu w rocznej informacji PIT-11. Art. 42a ustawy o PIT stanowi bowiem, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Prawidłowość powyższego stanowiska, w ocenie Wnioskodawcy, potwierdzają: § interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 sierpnia 2021 r. 0114-KDIP3-1.4011.584.2021.2.BS, § Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 września 2021 r. 0113-KDIPT2-2.4011.644.2021.1.SR, § Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 listopada 2023 r. 0113-KDIPT2-2.4011.589.2023.2.MK. W opinii Wnioskodawcy również, w przypadku gdy to on, jako generalny wykonawca, dokonuje wypłaty bezpośrednio Nabywcom Lokalu rekompensat z tytuły Wad Lokali, celem zmniejszenia ilości przepływów pieniężnych i skrócenia czasu procedowania, sytuacja wygląda analogicznie. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki wypłacane przez Wnioskodawcę kwoty pieniężne tytułem rekompensaty za Wady Lokalu stanowią dla Nabywcy Lokalu przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT. W związku z powyższym na Wnioskodawcy, na podstawie art. 42a ustawy o PIT, ciąży obowiązek wystawienia i przekazania informacji rocznej PIT-11.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku. Na mocy art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w punkcie 9 wymienia się: inne źródła. Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania w szczególności, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła. Zatem, o przychodzie można mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego, tj. ma konkretny wymiar finansowy, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 1061, ze zm.) nie ma szczegółowych unormowań dotyczących rękojmi za wady wykonanego obiektu (robót budowlanych). Art. 656 § 1 Kodeksu cywilnego wskazuje, że Do skutków opóźnienia się przez wykonawcę z rozpoczęciem robót lub wykończeniem obiektu albo wykonywania przez wykonawcę robót w sposób wadliwy lub sprzeczny z umową, do rękojmi za wady wykonanego obiektu, jak również do

uprawnienia inwestora do odstąpienia od umowy przed ukończeniem obiektu stosuje się odpowiednio przepisy o umowie o dzieło. Zgodnie natomiast z art. 638 Kodeksu cywilnego, § 1. Do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży. Odpowiedzialność przyjmującego zamówienie jest wyłączona, jeżeli wada dzieła powstała z przyczyny tkwiącej w materiale dostarczonym przez zamawiającego. § 2. Jeżeli zamawiającemu udzielono gwarancji na wykonane dzieło, przepisy o gwarancji przy sprzedaży stosuje się odpowiednio. Zgodnie z art. 556 Kodeksu cywilnego: Sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę (rękojmia). 1Jak stanowi art. 556 § 1 Kodeksu cywilnego: § 1. Wada polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli: 1) nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia; 2) nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór; 3) nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia; 4) została kupującemu wydana w stanie niezupełnym. 1Zgodnie z art. 556 § 2 Kodeksu cywilnego: Jeżeli kupującym jest konsument, na równi z zapewnieniem sprzedawcy traktuje się publiczne zapewnienia producenta lub jego przedstawiciela, osoby, która wprowadza rzecz do obrotu w zakresie swojej działalności gospodarczej, oraz osoby, która przez umieszczenie na rzeczy sprzedanej swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego przedstawia się jako producent. 1W myśl art. 556 § 3 ww. Kodeksu: Rzecz sprzedana ma wadę także w razie nieprawidłowego jej zamontowania i uruchomienia, jeżeli czynności te zostały wykonane przez sprzedawcę lub osobę trzecią, za którą sprzedawca ponosi odpowiedzialność, albo przez kupującego, który postąpił według instrukcji otrzymanej od sprzedawcy. Zgodnie z art. 560 § 1 ustawy Kodeks cywilny: Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady. Stosownie do treści art. 561 § 1 Kodeksu cywilnego: Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo usunięcia wady. Zgodnie z art. 561 § 2 Kodeksu: Sprzedawca jest obowiązany wymienić rzecz wadliwą na wolną od wad lub usunąć wadę w rozsądnym czasie bez nadmiernych niedogodności dla kupującego. W myśl art. 561 § 3 ww. Kodeksu: Sprzedawca może odmówić zadośćuczynienia żądaniu kupującego, jeżeli doprowadzenie do zgodności z umową rzeczy wadliwej w sposób wybrany przez kupującego jest niemożliwe albo w porównaniu z drugim możliwym sposobem doprowadzenia do zgodności z umową wymagałoby nadmiernych kosztów. Jeżeli kupującym jest przedsiębiorca, sprzedawca może odmówić wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady także wtedy, gdy koszty zadośćuczynienia temu obowiązkowi przewyższają cenę rzeczy sprzedanej. Zgodnie z art. 577 § 1 ww. Kodeksu, Udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu. Oświadczenie gwarancyjne może zostać złożone w reklamie. Stosownie do art. 577 § 3 cyt. ustawy, Jeżeli została udzielona gwarancja co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym. W przedmiotowej sprawie, wypłata na rzecz nabywcy środków pieniężnych w postaci rekompensaty stanowi przychód nabywcy z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W analizowanej sprawie Państwa wątpliwości budzi kwestia ciążących na Państwie obowiązków płatnika związanych z wypłatą przez Państwo świadczenia pieniężnego o charakterze rekompensacyjnym na rzecz nabywcy niejako w zastępstwie inwestora. Zgodnie z art. 8 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.): Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.: · obliczenie, · pobranie, · wpłacenie – podatku, zaliczki. Konkretyzacja tych obowiązków znalazła swój wyraz w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych W świetle art. 42a ust. 1 ustawy : Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis ten, zakreślając krąg podmiotów zobowiązanych do pełnienia obowiązków informacyjnych, nie posługuje się kategorią podmiotu, na którym spoczywa ciężar ekonomiczny świadczenia, lecz wyraźnie wskazuje, że ciężar informacyjny ciąży na podmiotach „które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1”. Wobec powyższego, dla ustalenia rzeczonego obowiązku informacyjnego znaczenie ma kto (jaki podmiot) wypłaca świadczenie. W konsekwencji skoro wypłacają Państwo wskazanym osobom rekompensaty stanowiące dla tych osób przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to stosowanie do art. 42a cyt. ustawy ciąży na Państwie obowiązek wystawienia i przekazania informacji PIT-11.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja nie odnosi się do części Państwa stanowiska dotyczącego obowiązków informacyjnych „Dewelopera” gdyż nie było to zakreślone pytaniem, a także wykracza poza zakres art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.