Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą w zakresie tworzenia oprogramowania, zwrócił się o interpretację indywidualną w sprawie preferencyjnego opodatkowania dochodów z praw własności intelektualnej. Organ potwierdził, że działalność Wnioskodawcy spełnia przesłanki działalności badawczo-rozwojowej oraz że wytwarzane przez niego oprogramowanie kwalifikuje się jako kwalifikowane IP, co uprawnia go do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego. Interpretacja jest pozytywna, potwierdzając stanowisko Wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyłowe Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
30 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan 5 marca 2025 r. (data wpływu). Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego 1) Przedmiot działalności Wnioskodawcy. Wnioskodawca A.A jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej)) (dalej jako: Wnioskodawca bądź Przedsiębiorstwo). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z tym posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z art. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128
z późn. zm.) (dalej jako: „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”). Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z oprogramowaniem (kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności): 62.01.Z). Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej dnia 2 czerwca 2018 r. Wnioskodawca prowadzi Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów (PKPiR). Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (t.j. Dz. U. z dnia 2021 r. poz. 706). Wnioskodawca nie prowadzi również działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ani na terenie objętym decyzją o wsparciu nowej inwestycji. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest realizowanie usług w zakresie tworzenia oprogramowania. Do tej pory świadczył przedmiotowe usługi dla trzech kontrahentów (zwane dalej odpowiednio jako „Spółka A”, „Spółka B” oraz „Spółka C”). Wnioskodawca zakłada, że w przyszłości będzie świadczył tożsame usługi, na takich samych zasadach dla innych kontrahentów. 2) Warunki współpracy przedsiębiorstwa z kontrahentami. Świadczenie usług na rzecz spółki A. Wnioskodawca świadczył usługi programistyczne, które polegały na stworzeniu dedykowanego oprogramowania - w postaci systemów, czy odrębnych, nowych funkcjonalności. Wnioskodawca wskazuje, że pierwotnie zaprojektował, wykonał i wdrożył system (...). Obecnie na bieżąco go konserwuje i utrzymuje (co jest częścią nietwórczą i tym samym nie zostanie objęte zapytaniem dot. „IP BOXa”) oraz rozwija autorsko (co jest częścią twórczą i zostanie objęte zapytaniem dot. „IP BOXa”). Na ww. system składają się (...), które również w części zostały zaprojektowane przez Wnioskodawcę. Realizując poszczególne projekty Wnioskodawca zawierał odrębne umowy. W ramach zawartych umów Wnioskodawca zrealizował następujące projekty: 1. Modernizacja systemu w (...). 2. Modernizacja systemu w zakresie (...). Przeprowadzone czynności miały na celu (...). 3. Rozbudowa systemu o (...). 4. Rozbudowa systemu w (...). Rozbudowa systemu w zakresie (...). 5. Projekt i implementacja/konfiguracja oprogramowania (...). 6. Modernizacja i rozbudowa systemu w zakresie (...). 7. Rozbudowa systemu w zakresie (...). 8. Projekt, konfiguracja i wdrożenie nowego serwera (...). W związku z powyższym Wnioskodawca wykorzystywał następujące języki programowania: (...). Sposób wykonania ww. projektów oraz użyte rozwiązania są wyborem Wnioskodawcy - Wnioskodawca nie jest związany instrukcjami spółki, co do sposobu świadczenia usług, nie wiążą go w tym zakresie polecenia spółki i nie podlega jej kierownictwu. Wnioskodawca jako przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i czynności wykonywane w ramach zawartej umowy, a w szczególności za rażące zaniedbania. Wnioskodawca ponosi też ryzyko gospodarcze, ponieważ w razie niepowodzenia realizowanego projektu straci klienta - spółka zaprzestanie z nim współpracy. Czynności wykonywane w ramach świadczenia usług programistycznych na rzecz spółki nie są wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie przez nią wyznaczonym. Wnioskodawca ma możliwość wykonywania zleceń zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, a także nie jest związany sztywnymi godzinami pracy. Strony zgodnie ustaliły, że Wnioskodawca udzielił spółce licencji niewyłącznej do stworzonych programów komputerowych. Strony umówiły się, że 90% wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy za stworzenie programu komputerowego/oprogramowania (zrealizowanie projektu) to opłata licencyjna. Przedmiotowe ustalenia zostały również potwierdzone w formie pisemnej, w porozumieniu podpisanym w dniu 31 grudnia 2024 r. W niniejszym porozumieniu zostało również wskazane, że następnie Wnioskodawca z dniem jego zawarcia przenosi na spółkę całość autorskich praw majątkowych oraz praw zależnych do programów komputerowych na wskazanych polach eksploatacji. Czynności prowadzące do powstania, w tym modyfikacji oraz ulepszeniu oprogramowania zasadniczo podzielić można na dwie kategorie: 1. Wnioskodawca realizuje od podstaw dane rozwiązanie informatyczne będące programem komputerowym, tworząc kod źródłowy oraz dokumentację techniczną, stając się jako twórca podmiotem, któremu przysługują autorskie prawa majątkowe do tak stworzonego programu komputerowego (oprogramowania), 2. Wnioskodawca realizuje prace podlegające na rozwijaniu/ulepszaniu już istniejących rozwiązań informatycznych w postaci programów komputerowych (oprogramowania). W takiej sytuacji, z uwagi na twórczy charakter prac realizowanych przez Wnioskodawcę, powstaje zmodyfikowana rozwinięta/ulepszona wersja opracowywanego rozwiązania, będąca odrębnym programem komputerowym (oprogramowaniem). Wnioskodawca poza bezpośrednim tworzeniem kodu źródłowego, tworzy również dokumentację techniczną, na podstawie której tworzony jest kod źródłowy. Taka dokumentacja jest tworzona do każdej wytworzonej funkcjonalności. Wnioskodawca realizuje głównie zlecenia związane z tworzeniem oraz rozwijaniem/ulepszaniem oprogramowania samodzielnie. Cechą charakterystyczną pracy programisty jest dostosowanie oprogramowania do wymagań biznesowych kontrahenta. W praktyce każdy projekt jest inny - Wnioskodawca jako programista musi wybrać odpowiednią technologię programowania, aby spełnić założenia biznesowe. Kod źródłowy tworzony przez Wnioskodawcę nosi znamiona unikalności, ponieważ nie istnieje drugi taki sam kod źródłowy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę jest wyrazem jego twórczego i indywidualnego działania, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dotyczy to zarówno oprogramowania tworzonego od podstaw, jak i oprogramowania ulepszanego /rozwijanego o nowe funkcjonalności. Wnioskodawca w celu precyzyjnego przedstawienia stanu faktycznego wskazuje zakres przykładowych działań w projekcie: 1. praca nad specyfikacjami przygotowanymi przez klienta: a. rozmowa z klientem, doprecyzowanie wymagań biznesowych, b. ustalenie technologii, które mogą zostać użyte przy implementacji, c. opracowanie projektu programu komputerowego, 2. implementacja funkcjonalności programu komputerowego: a. prace programistyczne mające na celu osiągnięcie wymagań biznesowych, b. ulepszenie istniejącego lub tworzenie nowego kodu źródłowego, c. prace polegające na przyspieszeniu i optymalizacji (ulepszeniu) kodu źródłowego, d. pisanie automatycznych testów dla kodu źródłowego e. weryfikacja kodu źródłowego (poprawność działania/wydajność), 3. testowanie kodu źródłowego, 4. prezentacja rozwiązań klientowi, 5. wdrożenie rozwiązania: a. przygotowanie harmonogramu wdrożenia, b. wdrożenie oprogramowania, c. utworzenie/modyfikacja struktury bazy danych, d. weryfikacja działania po wdrożeniu. Wnioskodawca realizując dany projekt programistyczny musi w sposób twórczy przełożyć oczekiwania kontrahenta na określoną strukturę kodu źródłowego lub dokumentacji technicznej, a przy tym procesie nieodzowne jest wykorzystywanie własnej wiedzy, doświadczenia oraz kreatywności przy obsłudze narzędzi programistycznych, aby móc dane założenie wdrożyć jako sprawnie działający program komputerowy. Wnioskodawcy nie jest narzucony żaden konkretny sposób stworzenia oprogramowania, wobec czego korzysta ze swobody w tym zakresie. Każdorazowo w wyniku działalności twórczej powstają konkretne i odrębne utwory (programy komputerowe /oprogramowanie) podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jak już zostało wcześniej wskazane, Wnioskodawca tworzy oprogramowanie od podstaw lub rozwija/modyfikuje już istniejące oprogramowanie (często, które sam wytworzył, a następnie za wynagrodzeniem udzielił licencji niewyłącznej). W takim wypadku będzie więc właścicielem składowych (części) oprogramowania (które samo w sobie jest odrębnym programem komputerowym), które powoduje finalnie ulepszenie owego oprogramowania modyfikowanego. Nowe oprogramowanie, które powoduje ulepszanie starego to nowe funkcjonalności, które są osobnym programem komputerowym, więc owe dodane funkcjonalności są częściami oprogramowania, które jest również przedmiotem praw autorskich oraz podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Właścicielem programu komputerowego, które powoduje ulepszenie oprogramowania właściwego (ulepszanego) stanie się więc finalnie spółka A. Przed tym jednak zanim stanie się właścicielem spółka będzie licencjobiorcą. W wyniku ulepszania/modyfikacji powstają więc nowe kody, algorytmy w językach oprogramowania, a więc nowy program komputerowy stanowiący nowe prawo własności intelektualnej. Udzielenie licencji niewyłącznej następuje odpłatnie, w ramach wynagrodzenia ryczałtowego i tak jak zostało wskazane powyżej - opłata licencyjna stanowi 90% należnego wynagrodzenia. Świadczenie usług na rzecz spółki B. Wnioskodawca świadczył oraz świadczy usługi programistyczne, które polegały na stworzeniu (...). Świadcząc ww. usługi Wnioskodawca zawarł umowę ramową, natomiast do każdego projektu były i są zawierane odrębne zlecenia projektów, które do tej pory objęły: 1. Realizacja autorskiego systemu (...). Autorski system został (...). 2. Realizacja autorskiego systemu (...). Autorski system został wdrożony (...). 3. Realizacja autorskiego systemu (...). Autorski system (...). 4. Realizacja autorskiego prototypowego systemu (...). Autorski system (...). W związku z powyższym Wnioskodawca wykorzystywał następujące języki programowania: (...). Sposób wykonania ww. projektów oraz użyte rozwiązania są wyborem Wnioskodawcy - Wnioskodawca nie jest związany instrukcjami spółki, co do sposobu świadczenia usług, nie wiążą go w tym zakresie polecenia spółki i nie podlega jej kierownictwu. Wnioskodawca jako przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i czynności wykonywane w ramach zawartej umowy, a w szczególności za rażące zaniedbania. Wnioskodawca ponosi też ryzyko gospodarcze, ponieważ w razie niepowodzenia realizowanego projektu straci klienta - spółka zaprzestanie z nim współpracy. Czynności wykonywane w ramach świadczenia usług programistycznych na rzecz spółki nie są wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie przez nią wyznaczonym. Wnioskodawca ma możliwość wykonywania zleceń zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, a także nie jest związany sztywnymi godzinami pracy. Strony zawarły umowę ramową w dniu 1 czerwca 2021 r. i zgodnie ustaliły, że Wnioskodawca udziela spółce licencji niewyłącznej do stworzonych programów komputerowych (które każdorazowo są określane w zleceniu projektu). Strony umówiły się, że 90% wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy za stworzenie programu komputerowego/oprogramowania (zrealizowanie projektu) to opłata licencyjna. Czynności prowadzące do powstania, w tym modyfikacji oraz ulepszeniu oprogramowania zasadniczo podzielić można na dwie kategorie: 1. Wnioskodawca realizuje od podstaw dane rozwiązanie informatyczne będące programem komputerowym, tworząc kod źródłowy oraz dokumentację techniczną, stając się jako twórca podmiotem, któremu przysługują autorskie prawa majątkowe do tak stworzonego programu komputerowego (oprogramowania), 2. Wnioskodawca realizuje prace podlegające na rozwijaniu/ulepszaniu już istniejących rozwiązań informatycznych w postaci programów komputerowych (oprogramowania). W takiej sytuacji, z uwagi na twórczy charakter prac realizowanych przez Wnioskodawcę, powstaje zmodyfikowana rozwinięta/ulepszona wersja opracowywanego rozwiązania, będąca odrębnym programem komputerowym (oprogramowaniem). Wnioskodawca poza bezpośrednim tworzeniem kodu źródłowego, tworzy również dokumentację techniczną, na podstawie której tworzony jest kod źródłowy. Taka dokumentacja jest tworzona do każdej wytworzonej funkcjonalności. Wnioskodawca realizuje głównie zlecenia związane z tworzeniem oraz rozwijaniem/ulepszaniem oprogramowania samodzielnie. Cechą charakterystyczną pracy programisty jest dostosowanie oprogramowania do wymagań biznesowych kontrahenta. W praktyce każdy projekt jest inny - Wnioskodawca jako programista musi wybrać odpowiednią technologię programowania, aby spełnić założenia biznesowe. Kod źródłowy tworzony przez Wnioskodawcę nosi znamiona unikalności, ponieważ nie istnieje drugi taki sam kod źródłowy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę jest wyrazem jego twórczego i indywidualnego działania, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dotyczy to zarówno oprogramowania tworzonego od podstaw, jak i oprogramowania ulepszanego/rozwijanego o nowe funkcjonalności. Wnioskodawca w celu precyzyjnego przedstawienia stanu faktycznego wskazuje zakres przykładowych działań w projekcie: 1. praca nad specyfikacjami przygotowanymi przez klienta: a. rozmowa z klientem, doprecyzowanie wymagań biznesowych, b. ustalenie technologii, które mogą zostać użyte przy implementacji, c. opracowanie projektu programu komputerowego. 2. implementacja funkcjonalności programu komputerowego: a. prace programistyczne mające na celu osiągnięcie wymagań biznesowych, b. ulepszenie istniejącego lub tworzenie nowego kodu źródłowego, c. prace polegające na przyspieszeniu i optymalizacji (ulepszeniu) kodu źródłowego, d. pisanie automatycznych testów dla kodu źródłowego. e. weryfikacja kodu źródłowego (poprawność działania/wydajność), 3. testowanie kodu źródłowego, 4. prezentacja rozwiązań klientowi, 5. wdrożenie rozwiązania: a. przygotowanie harmonogramu wdrożenia, b. wdrożenie oprogramowania, c. utworzenie/modyfikacja struktury bazy danych, d. weryfikacja działania po wdrożeniu. Wnioskodawca realizując dany projekt programistyczny musi w sposób twórczy przełożyć oczekiwania kontrahenta na określoną strukturę kodu źródłowego lub dokumentacji technicznej, a przy tym procesie nieodzowne jest wykorzystywanie własnej wiedzy, doświadczenia oraz kreatywności przy obsłudze narzędzi programistycznych, aby móc dane założenie wdrożyć jako sprawnie działający program komputerowy. Wnioskodawcy nie jest narzucony żaden konkretny sposób stworzenia oprogramowania, wobec czego korzysta ze swobody w tym zakresie. Każdorazowo w wyniku działalności twórczej powstają konkretne i odrębne utwory (programy komputerowe /oprogramowanie) podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jak już zostało wcześniej wskazane Wnioskodawca tworzy oprogramowanie od podstaw lub rozwija/modyfikuje już istniejące oprogramowanie (często, które sam wytworzył, a następnie za wynagrodzeniem udzielił licencji niewyłącznej). W takim wypadku będzie więc właścicielem składowych (części) oprogramowania (które samo w sobie jest odrębnym programem komputerowym), które powoduje finalnie ulepszenie owego oprogramowania modyfikowanego. Nowe oprogramowanie, które powoduje ulepszanie starego to nowe funkcjonalności, które są osobnym programem komputerowym. Więc owe dodane funkcjonalności są częściami oprogramowania, które jest również przedmiotem praw autorskich oraz podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W wyniku ulepszania/modyfikacji powstają więc nowe kody, algorytmy w językach oprogramowania, a więc nowy program komputerowy stanowiący nowe prawo własności intelektualnej. Udzielenie licencji niewyłącznej następuje odpłatnie, w ramach wynagrodzenia ryczałtowego i tak jak zostało wskazane powyżej - opłata licencyjna stanowi 90% należnego wynagrodzenia. Świadczenie usług na rzecz spółki C. Wnioskodawca świadczył usługi programistyczne, które polegały na realizacji autorskiego produkcyjnego systemu (...). Autorski system (...). Sposób wykonania ww. projektów oraz użyte rozwiązania są wyborem Wnioskodawcy - Wnioskodawca nie jest związany instrukcjami spółki, co do sposobu świadczenia usług, nie wiążą go w tym zakresie polecenia spółki i nie podlega jej kierownictwu. Wnioskodawca jako przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i czynności wykonywane w ramach zawartej umowy, a w szczególności za rażące zaniedbania. Wnioskodawca ponosi też ryzyko gospodarcze. Czynności wykonywane w ramach świadczenia usług programistycznych na rzecz spółki nie są wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie przez nią wyznaczonym. Strony zawarły umowę ramową w dniu 6 grudnia 2024 r. i zgodnie ustaliły, że Wnioskodawca przenosi na spółkę, w momencie wypłaty przez spółkę na jego rzecz wynagrodzenia, wszelkie nieograniczone pod względem czasowym i terytorialnym autorskie prawa majątkowe oraz majątkowe prawa pokrewne do wszelkich utworów (programów komputerowych). Strony ustaliły, że 90% wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy za stworzenie programu komputerowego/oprogramowania (zrealizowanie projektu) to wynagrodzenie za przeniesienie ww. praw. Wnioskodawca realizuje od podstaw dane rozwiązanie informatyczne będące programem komputerowym, tworząc kod źródłowy oraz dokumentację techniczną, stając się jako twórca podmiotem, któremu przysługują autorskie prawa majątkowe do tak stworzonego programu komputerowego (oprogramowania), Wnioskodawca poza bezpośrednim tworzeniem kodu źródłowego, tworzy również dokumentację techniczną, na podstawie której tworzony jest kod źródłowy. Wnioskodawca realizuje głównie zlecenia związane z tworzeniem oraz rozwijaniem/ulepszaniem oprogramowania samodzielnie. Czasami korzysta z pomocy podwykonawcy. Cechą charakterystyczną pracy programisty jest dostosowanie oprogramowania do wymagań biznesowych kontrahenta. W praktyce każdy projekt jest inny - Wnioskodawca jako programista musi wybrać odpowiednią technologię programowania, aby spełnić założenia biznesowe. Kod źródłowy tworzony przez Wnioskodawcę nosi znamiona unikalności, ponieważ nie istnieje drugi taki sam kod źródłowy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę jest wyrazem jego twórczego i indywidualnego działania, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca w celu precyzyjnego przedstawienia stanu faktycznego wskazuje zakres przykładowych działań w projekcie: 1. praca nad specyfikacjami przygotowanymi przez klienta: a. doprecyzowanie wymagań biznesowych, b. ustalenie technologii, które mogą zostać użyte przy implementacji, c. opracowanie projektu programu komputerowego, 2. implementacja funkcjonalności programu komputerowego: a. prace programistyczne mające na celu osiągnięcie wymagań biznesowych, b. ulepszenie istniejącego lub tworzenie nowego kodu źródłowego, c. prace polegające na przyspieszeniu i optymalizacji (ulepszeniu) kodu źródłowego, d. pisanie automatycznych testów dla kodu źródłowego, e. weryfikacja kodu źródłowego (poprawność działania/wydajność). 3. testowanie kodu źródłowego, 4. wdrożenie rozwiązania: a. przygotowanie harmonogramu wdrożenia, b. wdrożenie oprogramowania, c. utworzenie/modyfikacja struktury bazy danych, d. weryfikacja działania po wdrożeniu. Wnioskodawca realizując dany projekt programistyczny musi w sposób twórczy przełożyć oczekiwania na określoną strukturę kodu źródłowego lub dokumentacji technicznej, a przy tym procesie nieodzowne jest wykorzystywanie własnej wiedzy, doświadczenia oraz kreatywności przy obsłudze narzędzi programistycznych, aby móc dane założenie wdrożyć jako sprawnie działający program komputerowy. Wnioskodawcy nie jest narzucony żaden konkretny sposób stworzenia oprogramowania, wobec czego korzysta ze swobody w tym zakresie. Każdorazowo w wyniku działalności twórczej powstają konkretne i odrębne utwory (programy komputerowe/oprogramowanie) podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca zakłada, że będzie realizował w przyszłości również inne projekty dla spółki C - tworząc przy tym programy komputerowe. Projekty będzie realizował na tożsamych zasadach co dotychczas. W praktyce gospodarczej Wnioskodawcy mogą zdarzyć się dwie sytuacje: 1. projekt jest rozciągnięty w czasie, w związku z tym do jednego projektu można przypisać kilka faktur przychodowych, 2. projekt zamyka się w obrębie jednej faktury przychodowej jednej pozycji na fakturze przychodowej. W celu kalkulacji wynagrodzenia przypadającego bezpośrednio na działalność twórczą, a w konsekwencji na dochód przypadający z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (spółka A i spółka B) lub dochodu uzyskanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (spółka C), Wnioskodawca prowadzi ewidencję czynności wykonywanych w ramach konkretnego projektu i czasu świadczenia usług przyporządkowanego na wykonanie tych czynności (harmonogram projektu). Ponadto strony określiły w formie pisemnej, jaka część wynagrodzenia stanowi opłatę licencyjną (90%) w przypadku spółki A i B oraz wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do stworzonego programu komputerowego (90%) w przypadku spółki C. Na tej podstawie Wnioskodawca jest w stanie precyzyjnie określić wysokość dochodu przypadającego na bezpośrednią działalność twórczą w zakresie tworzenia/rozwijania/ulepszania oprogramowania, a tym samym do dochodu przypadającego z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (spółka A i spółka B) oraz dochodu uzyskanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (Spółka C). W związku z powyższym Wnioskodawca nie zamierza objąć preferencyjną 5% stawką podatku dochodowego całości uzyskiwanego dochodu, a jedynie tą część która bezpośrednio związaną z udzieleniem licencji niewyłącznej do oprogramowania (spółka A i spółka B) oraz ze sprzedażą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (spółka C), które powstało w efekcie twórczej pracy Wnioskodawcy. 3) Prowadzenie ewidencji na potrzeby IP BOX. Na potrzeby ulgi IP BOX Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb u.p.d.o.f. Ewidencja jest prowadzona w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane IP oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 3 u.p.d.o.f. przypadających na każde kwalifikowane IP, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie przedmiotowej odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji od dnia 8 lutego 2019 r., a więc od dnia zawarcia pierwszej umowy o współpracy ze spółką A. Wnioskodawca w przyszłości zamierza kontynuować współpracę ze spółkami lub zawierać podobne umowy o świadczenie usług programistycznych z innymi kontrahentami. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że zakres działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług programistycznych, a w efekcie na tworzeniu/ulepszaniu/rozwoju oprogramowania komputerowego nie ulegnie zmianie. Uzupełnienie Wnioskodawca wskazuje, że wniosek dotyczy 2019 r. i lat następnych. Wnioskodawca na wstępie zaznacza, że w opisie stanu faktycznego oraz w treści przedstawionego stanowiska używa naprzemiennie dwóch określeń – „program komputerowy” oraz „oprogramowanie” i „oprogramowanie i jego części”, które to należy rozumieć w sposób tożsamy. Doprecyzowując, pojęcie „i jego części” należy rozumieć jako nowe funkcjonalności, które same w sobie również stanowią odrębny program komputerowy. W związku z powyższym, „oprogramowanie” oraz „oprogramowanie i jego części” to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Przy czym pojęcie „komputer” należy również odnosić do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony. Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że w przypadku większych projektów można mówić o zaawansowanym systemie informatycznym (nie systemie operacyjnym), uruchomionym na serwerze i dostępnym przez sieć komputerową. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że pod pojęciami: a) dokumentacja techniczna rozumie się spisane wymagania funkcjonalne i niefunkcjonalne, projekt architektoniczny, algorytmy działania, specyfikacje danych wejściowych i wyjściowych; całość tej dokumentacji rozumiana jest jako projekt systemu; na podstawie niniejszej dokumentacji jest tworzony kod źródłowy, b) dokumentacja użytkownika rozumie się instrukcje postępowania z programem /obsługi systemu; jest to spis możliwych ustawień/parametrów, na podstawie których tworzony jest kod źródłowy/działa program, c) interfejs, rozumie się jako interfejs użytkownika systemu (GUI) lub interfejs programistyczny wymiany danych z innymi systemami (API), a które to spełniają definicję programu komputerowego, d) nowe funkcjonalności to nowe elementy bazowego programu komputerowego, które realizują nowe, nie wspierane wcześniej zadania/procesy biznesowe; każda z nowych funkcjonalności jest odrębnym programem komputerowym, e) system i system zarządzania to systemy informatyczne, które de facto są pojęciem tożsamym z programem komputerowym, w szczególności w przypadku realizowania większych projektów. Spółka A „(...)” to autorski, unikalny w skali kraju rozproszony system (...). Poszczególne projekty dotyczą kolejnych etapów rozwoju (dodanie nowych funkcjonalności, które stanowią odrębne programy komputerowe, a które to zostaną dodane do ww. bazowego oprogramowania) wyżej opisanego oprogramowania: 1. Modernizacja systemu w zakresie (...). Przeprowadzenie kompleksowej modernizacji systemu, która polegała na (...). 2. Rozbudowa systemu o moduł (...). Opracowano moduł (...). 3. Modernizacja systemu w zakresie (...). Wprowadzono szereg usprawnień i rozszerzono zakres funkcjonalny systemu o (...). 4. Rozbudowa systemu w zakresie (...). Rozbudowa systemu w zakresie (...). 5. Projekt i implementacja/konfiguracja oprogramowania (...). 6. Modernizacja i rozbudowa systemu w zakresie (...). 7. Rozbudowa systemu (...). 8. Projekt, konfiguracja i wdrożenie nowego (...). Spółka B 1. Realizacja autorskiego systemu (...). Autorski system (...). 2. Realizacja autorskiego systemu (...). Autorski system (...). 3. Realizacja autorskiego systemu (...). 4. Realizacja autorskiego prototypowego systemu (...). Spółka C Autorski system (...). Wnioskodawca wskazuje, że przedstawione wyżej szczegółowe opisy poszczególnych projektów dla spółki A dotyczą kolejnych etapów rozwoju jednego dużego systemu informatycznego (oprogramowania), poprzez dodanie nowych funkcjonalności, które to stanowią odrębne programy komputerowe. Każda rozbudowa wymagała przeanalizowania potrzeb, specyfiki oczekiwanego działania (wymagająca specjalistycznej wiedzy dziedzinowej), zaprojektowania nowych elementów architektonicznych i algorytmów, a następnie zaimplementowania ich. Często ta specyfika dziedzinowa wymaga rozpoznania i zastosowania nowych rozwiązań technologicznych. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku spółki B za każdym razem tworzył autorskie oprogramowanie (program komputerowy) od podstaw. Oznacza to, że tworzył zupełnie nowy produkt niewystępujący dotychczas w jego praktyce gospodarczej. W przypadku świadczenia usług dla spółki C - Wnioskodawca również rozbudował duży system informatyczny (oprogramowanie), poprzez dodanie nowych funkcjonalności i usprawnień funkcjonalnych, które to stanowią odrębne programy komputerowe. Rozbudowa ta wymagała przeanalizowania potrzeb ujawnionych na etapie testów prototypu (m.in. (...).), specyfiki oczekiwanego działania (wymagająca specjalistycznej wiedzy dziedzinowej), zaprojektowania nowych elementów architektonicznych i algorytmów, a następnie zaimplementowania ich. Dodatkowo w ramach współpracy ze spółką C prowadzone są wstępne prace badawcze i projektowe w zakresie opracowania i wdrożenia rozwiązań (...). Spółka C będzie odpowiedzialna w przyszłości za (...). Wnioskodawca wskazuje, że na chwilę obecną czynności te nie są objęte niniejszym wnioskiem, a wskazuje je wyłącznie informacyjnie. Twórczy charakter działalności Wnioskodawcy przejawia się poprzez nabywanie, łączenie, kształtowanie oraz wykorzystywanie dostępnej wiedzy i umiejętności w zakresie oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów oraz procesów. Co więcej, Wnioskodawca wskazuje, że twórczy charakter podejmowanej przez niego działalności ma charakter kreacyjny, dzięki czemu powstaje nowy wytwór intelektu, tj. nowy program komputerowy (oprogramowanie). Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że rezultaty jego działalności odróżniają się od innych rezultatów takiego samego działania - co z kolei spełnia definicję zawartą w doktrynie prawa autorskiego. Na marginesie warto również zaznaczyć, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność twórcza obejmuje skalę jego przedsiębiorstwa, a więc przejawia się opracowaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy, lub w znacznym stopniu odróżniających się od rozwiązań już funkcjonujących u niego. Powyższe oznacza, że jeżeli modyfikowane bazowe oprogramowanie (dodanie nowych funkcjonalności, które stanowią odrębne programy komputerowe) oraz tworzenie od podstaw oprogramowania należy rozumieć jako rozwiązanie prototypowe, a więc rozwiązanie dotychczas nie funkcjonujące na rynku to Wnioskodawca mógł je stworzyć tylko i wyłącznie poprzez podejmowanie działań o charakterze twórczym, z wykorzystaniem nowych koncepcji, narzędzi oraz rozwiązań, które do tej pory nie występowały w jego praktyce gospodarczej. Spółka A oraz spółka C. Stworzone przez Wnioskodawcę nowe obszary funkcjonalne i funkcjonalności (programy komputerowe) spowodowały, że bazowe oprogramowanie nabyło nowe funkcjonalności, które nie występowały wcześniej w oprogramowaniu bazowym (m.in. (...), itp.). Stworzone przez Wnioskodawcę nowe funkcjonalności nie funkcjonowały przedtem w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. Są to zupełnie nowe rozwiązania, co świadczy o ich oryginalności. Spółka A i spółka B. Przedstawione wyżej szczegółowe opisy poszczególnych projektów jednoznacznie pokazują, że poszczególne systemy informatyczne (oprogramowania) działają w zupełnie innym środowisku branżowym ((...)) i komunikują się z zupełnie innymi systemami zewnętrznymi ((...), itp.). Determinuje to zastosowanie odmiennych architektur, procesów biznesowych, technologii, interfejsów użytkownika i rozwiązań bezpieczeństwa. Każdy system projektowany i pisany był od podstaw, z wykorzystaniem innego zestawu technologii, bibliotek, założeń i rozwiązań architektonicznych, dostosowanych do konkretnego zastosowania (np. (...).). Skutkuje to powstaniem każdorazowo nowego, unikalnego kodu źródłowego oprogramowania - co wskazuje na ich oryginalność. Mając na względzie, że Wnioskodawca naukowo specjalizuje się w bezpieczeństwie rozproszonych systemów informatycznych, oraz fakt, że wszystkie systemy dotyczą (...), należało opracować i wdrożyć rozwiązania bezpieczeństwa teleinformatycznego adekwatne i unikalne do poszczególnych środowisk. Każde powstałe oprogramowanie (dla spółki A, B oraz C) jest autorskie, unikalne, charakteryzuje się odrębnym zakresem funkcjonalnym, a także doborem technologii i nie występowało wcześniej w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca podkreśla, że nie istnieją w skali krajowej analogiczne lub podobne systemy informatyczne. Wynika to przede wszystkim z faktu, że łączą one (...). Wnioskodawca wskazuje, że technologie, które wykorzystuje takie jak: (...), umożliwiają mu tworzenie oprogramowania, które różni się znacznie od wcześniej funkcjonujących rozwiązań na rynku, w tym w jego praktyce gospodarczej. Dotyczy to również zastosowanych różnych protokołów komunikacji i bibliotek klienckich zależnych od systemów i urządzeń, z którymi się łączy. Część tych protokołów była narzucona (np. (...)), a pozostałe opracowane autorsko. Kluczowy jest każdorazowo odpowiedni dobór zastosowanych technologii, rozwiązań architektonicznych, funkcjonalnych, koncepcyjnych i bezpieczeństwa adekwatnych do danego zastosowania, które nie występowało wcześniej w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy, a przeważnie jest również unikalne w skali krajowej i międzynarodowej (nie są znane analogiczne rozwiązania). Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność w ramach, której tworzy/rozwija/ulepsza oprogramowanie i ich części podejmowana jest w sposób zaplanowany i metodyczny według pewnego systemu, na podstawie przygotowane harmonogramu, z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Systematyczność działań Wnioskodawcy w zakresie świadczenia usług programistycznych na rzecz spółki przejawia się w tym, że Wnioskodawca planuje realizację projektów i prowadzi te projekty przyjmując dla nich określone cele do osiągnięcia, harmonogramy realizacji i dostępne mu zasoby. Działalność ta ma zawsze określony cel, a mianowicie dąży do zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca wskazuje, że osiągnął postawione cele, jakie sobie postawił i będzie stawiał przy rozpoczęciu pracy nad konkretnym „oprogramowaniem i jego częściami”, tj. w dotychczasowo stworzonych programach komputerowych zrealizował cel (...). Osiągnięte przez niego cele bezpośrednio wiążą się ze spełnieniem drugiego, nadrzędnego celu, jakim jest nabywanie, łączenie, kształtowanie oraz wykorzystywanie dostępnej wiedzy oraz umiejętności w zakresie oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania oraz tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów oraz procesów, bowiem z każdym opracowywaniem przez siebie nowego „oprogramowania i jego części” zobligowany jest do nabywania, łączenia oraz kształtowania dostępnej wiedzy, którą następnie wykorzystuje do planowania produkcji oraz projektowania i przez to tworzy zmienione, ulepszone lub nowe produkty, będące programem komputerowym. Wszystkie podejmowane powyżej prace Wnioskodawca realizował sam, a więc jego zasobami ludzkimi są wyłącznie jego wiedza, umiejętności oraz motywacja. Do zasobów rzeczowych należy komputer (laptop), monitor wraz z stacją dokującą i lokalny serwer dewelopersko-testów, a także telefon i tablet wykorzystywane do komunikacji z klientem i weryfikacji dostosowania interfejsu użytkownika do różnych urządzeń. Wnioskodawca wskazuje, że w stosunku do poszczególnych „oprogramowań i jego części” opracował harmonogram z przyjęciem ww. celów. Harmonogram taki poza przyjętymi celami obejmuje również potrzeby biznesowe klienta oraz wykaz technicznych zadań, które musi zrealizować, aby osiągnąć postawiony sobie cel. Wnioskodawca wskazuje, że przed rozpoczęciem pracy nad stworzeniem/rozwinięciem /ulepszeniem „oprogramowań i ich części” posiadał solidne podstawy z wykorzystaniem technologii takich jak: (...) Zdobyte podstawy dały Wnioskodawcy podwaliny do tego, aby umiejętności te teraz rozwijał, wykorzystując innowacyjne technologie do tworzenia nowych rozwiązań, które odróżniają stworzone przez niego „oprogramowanie” od istniejących dotychczas na rynku oraz jego praktyce gospodarczej. Wnioskodawca w dotychczasowej działalności oferował różne produkty oparte na rozwiązaniach technologicznych, jednakże każdy nowostworzony przez niego program komputerowy jest „ulepszonym produktem”, które stanowi wyraz nowego produktu - niewystępującego dotychczas na rynku oraz jego praktyce gospodarczej. Wnioskodawca wskazuje, że w dotychczasowej działalności oferował różne usługi w zakresie administracji i utrzymania systemów informatycznych, a także rozwiązań chmurowych. Dodatkowo tworzył i wdrażał strony WWW. Wnioskodawca w dotychczasowej działalności oferował różne produkty oparte na rozwiązaniach technologicznych, jednakże każdy nowostworzony przez niego program komputerowy (przez który należy również rozumieć „nową funkcjonalność” bazowego oprogramowania) jest ulepszonym produktem, które stanowi wyraz nowego produktu – niewystępującego dotychczas na rynku oraz jego praktyce gospodarczej Wnioskodawca wskazuje, że produkty były oparte na rozwiązaniach technologicznych, takich jak: (...). Produkty, które oferuje Wnioskodawca są wyłącznie oparte na ww. rozwiązaniach technologicznych - nie mógłby jednak ich oferować, gdyby nie zdobyta przez niego wiedza, którą następnie wykorzystał do stworzenia nowych lub znacznie ulepszonych produktów, niewystępujących dotychczas w jego praktyce gospodarczej. Powyższe oznacza, że ww. rozwiązania stanowiły jedynie podstawę do tego, aby rozumiał w jaki sposób ma tworzyć nowe oraz znacznie ulepszone produkty. Wnioskodawca wskazuje, że zaplanował ciągłe zdobywanie wiedzy, którą wykorzysta do ciągłego ulepszania oraz tworzenia nowych produktów (programów komputerowych) niewystępujących dotychczas w jego praktyce gospodarczej. Planowane jest m.in. wprowadzenie rozwiązań (...). Wnioskodawca realizując zaplanowane przedsięwzięcie określił harmonogram działań, w których jasno sprecyzował swoje cele oraz zakres czynności technicznych, które musi podjąć aby je zrealizować. Wnioskodawca realizował więc zaplanowane przedsięwzięcie w ciągły, systematyczny oraz metodyczny. Efektem działań Wnioskodawcy jest powstanie nowego oprogramowania, niewystępujących dotychczas na rynku, w tym w jego praktyce gospodarczej, które to zostaną stworzone w przyszłości. Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowania automatyzują procesy, poprawiają wydajność oraz ułatwiają pracę. Działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia/rozwijania/ulepszania oprogramowań i ich części obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Działalność Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu/rozwijaniu/ulepszaniu oprogramowań i ich części podejmowana jest w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. Wnioskodawca wskazuje, że efekty jego pracy zawsze są oraz będą utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.: - odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej; - nie są i będą efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny; - nie są i nie będą jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez kontrahenta. Efekty pracy Wnioskodawcy w postaci oprogramowań lub ich części w każdym przypadku zarówno tworzenia, rozwijania, jak i ulepszania są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przeniesienie majątkowych praw autorskich do programu komputerowego dla spółki C każdorazowo (zarówno w przypadku tworzenia, jak i w przypadku rozwijania utworów) następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy. Przez część oprogramowania należy rozumieć nową funkcjonalność stworzoną w celu rozwinięcia bazowego programu komputerowego (oprogramowania). Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że w każdym przypadku części są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dokumentacja jest nierozerwalnie związana z wytwarzanym przez Wnioskodawcę oprogramowaniem. Dokumentacja obejmuje prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, których charakter jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie. Tworzona dokumentacja pozwala odtworzyć instrukcje przeznaczone dla komputera i przekształcić je do postaci kodu źródłowego. Każda stworzona przez Wnioskodawcę dokumentacja podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Systemy/systemy zarządzania są programami komputerowymi. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że w stanie faktycznym posługuje się pojęciem „projekt” w dwóch sytuacjach, tj.: - projekt, jako określenie całego przedsięwzięcia (np.: (...)”), którego efektem jest finalny program komputerowy; Wnioskodawca realizując dany projekt programistyczny musi w sposób twórczy przełożyć oczekiwania na określoną strukturę kodu źródłowego lub dokumentacji technicznej, dlatego też zawsze efektem końcowym danego projektu jest program komputerowy (oprogramowanie), - projekt, jako etap tworzenia finalnego oprogramowania, którego efektem jest dokumentacja techniczna, która następnie jest implementowana do postaci finalnego oprogramowania. Niemniej jednak zawsze efektem końcowym jest oddzielny program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. System/systemy zarządzania to oddzielne programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Rezultatem tworzonego projektu (rozumianego jako etap tworzenia finalnego oprogramowania) są m.in. instrukcje przeznaczone do komputera, które pozwalałyby przekształcić je do postaci kodu źródłowego. W przypadku projektu, rozumianego jako całe przedsięwzięcie, rezultatem jest zawsze program komputerowy. Tworzony projekt (zarówno w przypadku „projektu, jako określenie całego przedsięwzięcia”, jak i „projektu, jako etap tworzenia oprogramowania) to szczegółowe specyfikacje określające architekturę systemu informatycznego, specyfikacje programu komputerowego, specyfikację interfejsów, specyfikację struktury danych oraz specyfikacje algorytmów. Projekt pozwala odtworzyć instrukcję przeznaczone dla komputera i przekształcić je do postaci kodu źródłowego. Opisany dochód, który Wnioskodawca osiąga z udzielenia licencji na korzystanie z programów stanowi dochód z zawartej z kontrahentem umowy licencyjnej (art. 66 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Wnioskodawca wskazuje, że w ramach gwarancji jakości udzielił spółce B możliwość skorzystania z: 1) podstawowej pomocy technicznej świadczonej w postaci konsultacji, 2) rozszerzonej pomocy technicznej realizowanej w siedzibie zamawiającego - jednakże jedynie w okresie objętym gwarancją, tj. na okres 12 miesięcy. Usługa ta nie jest zawarta w cenie sprzedaży udzielonej licencji. Wnioskodawca nie świadczy usług aktualizacji na czas trwania subskrypcji. Dla spółki A oraz spółki C Wnioskodawca nie świadczy usług pomocy technicznej, ani usług aktualizacji na czas trwania subskrypcji. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie z tytułu udzielenia licencji niewyłącznej, które zostało wkalkulowane w wynagrodzenie, które przysługuje Wnioskodawcy za zrealizowanie danego projektu (wytworzenie programu komputerowego /oprogramowania). Wynagrodzenie z tytułu udzielenia licencji niewyłącznej (opłata licencyjna) stanowi 90% wynagrodzenia, które przysługuje Wnioskodawcy za zrealizowanie danego projektu. Doprecyzowując - Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za zrealizowanie danego projektu, przy czym 90% tego wynagrodzenia to wynagrodzenie z tytułu udzielenia licencji niewyłącznej, natomiast 10% to pozostałe usługi, które nie mają charakteru twórczego i Wnioskodawca nie zamierza objąć ich 5% podatkiem dochodowym (IP BOXem). Wnioskodawca wskazuje, że „przeniesienie” każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż autorskie prawa majątkowe są przenoszone na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej oraz protokołu odbioru programów komputerowych, a w treści umowy wymienione są szczegółowo pola eksploatacji znane w chwili jej zawarcia. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie z tytułu zrealizowania danego projektu. Jednocześnie Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie z tytułu przenoszenia na spółkę C praw do programu komputerowego i wynagrodzenie to stanowi 90% wynagrodzenia z tytułu zrealizowania danego projektu. Doprecyzowując – Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za zrealizowanie danego projektu, przy czym 90% tego wynagrodzenia to wynagrodzenie z tytułu przeniesienia na spółkę C praw do „programu komputerowego”, natomiast 10% to pozostałe usługi (w tym informatyczne – nietwórcze i programistyczne – twórcze) i Wnioskodawca nie zamierza objąć ich 5% podatkiem dochodowym (IP BOXem). W przypadku tworzonych programów na rzecz spółki A po udzielonej licencji następuje przeniesienie majątkowych praw autorskich do programu komputerowego. Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że czynność finalnego przeniesienia praw autorskich nie jest objęta niniejszym wnioskiem. Wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie za udzielenie licencji niewyłącznej i to wynagrodzenie z udzielenia licencji niewyłącznej Wnioskodawca zamierza objąć 5% podatkiem dochodowym (IP BOXem). Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca odstępuje od udzielenia odpowiedzi w związku ze świadczeniem usług dla spółki A, ponieważ przeniesienie praw autorskich nie jest objęte zakresem niniejszego wniosku, a jedynie zostało wskazane przez Wnioskodawcę informacyjnie. Przedmiotem wniosku w zakresie usług na rzecz kontrahenta - spółki A, jest udzielenie licencji niewyłącznej do stworzonych programów komputerowych. Przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych po udzieleniu licencji nastąpiło dopiero po kilku latach i Wnioskodawca nie otrzymał z tytułu przeniesienia praw jakiegokolwiek wynagrodzenia. Pytania 1. Czy zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, działalność Wnioskodawcy spełnia przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38 ustawy o PIT? 2. Czy programy komputerowe (oprogramowanie) wytwarzane oraz rozwijanie /ulepszane przez Wnioskodawcę spełniają przesłanki kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT? 3. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, jest uprawniony do skorzystania z opodatkowania wynoszącego 5% podstawy opodatkowania na zasadach wskazanych w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, wobec dochodu uzyskanego z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wytworzonego w ramach świadczonych usług oprogramowania zgodnie z przedstawionym sposobem ewidencji? 4. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, jest uprawniony do skorzystania z opodatkowania wynoszącego 5% podstawy opodatkowania na zasadach wskazanych w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, wobec dochodu uzyskanego ze sprzedaży wytworzonego w ramach świadczonych usług oprogramowania zgodnie z przedstawionym sposobem ewidencji? Pana stanowisko w sprawie 1. Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, podejmowana przez niego działalność spełnia przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, wytwarzane oraz rozwijane/ulepszane przez niego oprogramowanie spełnia przesłanki uznania go za kwalifikowane IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. 3. Zdaniem Wnioskodawcy, jest uprawniony do skorzystania z opodatkowania wynoszącego 5% podstawy opodatkowania na zasadach wskazanych w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, wobec dochodu uzyskanego z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych, które dotyczą kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wytworzonych w ramach świadczonych usług związanych z tworzeniem oprogramowania. 4. Zdaniem Wnioskodawcy, jest uprawniony do skorzystania z opodatkowania wynoszącego 5% podstawy opodatkowania na zasadach wskazanych w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, wobec dochodu uzyskanego ze sprzedaży, wytworzonego w ramach świadczonych usług, oprogramowania. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Zgodnie z treścią art. 5a pkt 38 ustawy o PIT - działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Użycie przez ustawodawcę spójnika „lub” oznacza, że dla uznania działalności gospodarczej podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczające jest prowadzenie przez niego badań naukowych lub prac rozwojowych. Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i pkt 40 u. p.d.o.f. W myśl art. 5a pkt 39 u.p.d.o.f., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to: a. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, b. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace rozwojowe z kolei w myśl art. 5a pkt 40 ustawy o PIT należy odczytywać poprzez definicję zawartą w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.- Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W świetle art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce badania naukowe są działalnością obejmującą: 1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; 2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Z kolei stosownie do treści art. 4 ust. 3 omawianej ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Według podręcznika Frascati działalność badawczo-rozwojowa musi być nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna, możliwa do przeniesienia lub odtworzenia. W opinii Wnioskodawcy, prowadzona przez niego działalność związana z oprogramowaniem spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w części dotyczącej prowadzenia prac rozwojowych. Zdaniem Wnioskodawcy, nabywa, łączy oraz kształtuje i wykorzystuje on aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności z zakresu technologii programistycznych do projektowania i tworzenia nowych bądź ulepszonych programów komputerowych (oprogramowania), które w efekcie przyczynia się do zwiększenia jego zasobów wiedzy oraz umiejętności. Zdobytą wiedzę i umiejętności Wnioskodawca wykorzystuje w ramach realizacji bieżących bądź przyszłych projektów. Tworzenie dedykowanych rozwiązań informatycznych w postaci oprogramowania komputerowego wymaga od Wnioskodawcy podjęcia określonego wysiłku intelektualnego. Wskazać należy, że z uwagi na stopień skomplikowania technicznego rozwiązań tworzonych przez Wnioskodawcę w ramach dotychczas realizowanych projektach, Wnioskodawca musi zlokalizować oraz zidentyfikować aktualnie dostępną wiedzę z zakresu technologii programistycznych. Jednak z uwagi na dynamiczny rozwój szeroko rozumianego IT Wnioskodawca musi odpowiednio tę wiedzę wyselekcjonować według kryterium przydatności na potrzeby realizacji danego projektu. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę nie jest wynikiem mechanicznych działań - tworzenie dedykowanych rozwiązań w postaci oprogramowania komputerowego wymaga od Wnioskodawcy podjęcia określonego wysiłku intelektualnego. W tym miejscu należy podkreślić, iż Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian w oprogramowaniu, jednak w razie wystąpienia błędów w kodzie źródłowym oprogramowania lub jego części Wnioskodawca odpowiedzialny jest za naprawienie tych błędów i przekazanie oprogramowania, które odpowiada pierwotnym wymaganiom kontrahentów (spółek). Rozwojowy charakter działalności Wnioskodawcy objawia się przede wszystkim przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, który stanowi wyraz jego kreatywności, a tak wytworzony program komputerowy stanowi nowy wytwór intelektu. Wnioskodawca realizując dany projekt programistyczny musi w sposób twórczy przełożyć oczekiwania kontrahenta na określoną strukturę kodu źródłowego lub algorytmów, a przy tym procesie nieodzowne jest wykorzystywanie własnej wiedzy, doświadczenia oraz kreatywności przy obsłudze narzędzi programistycznych, aby móc dane założenie wdrożyć jako sprawnie działający program komputerowy. Wnioskodawcy nie jest narzucony żaden konkretny sposób stworzenia oprogramowania, wobec czego korzysta ze swobody w tym zakresie. Aby daną działalność można było uznać za działalność badawczo-rozwojową, musi ona łącznie spełniać następujące kryteria: a) twórczości; b) systematyczności; oraz c) zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). Prace wykonywane są w sposób twórczy tj. prowadzą do powstania nowych utworów podlegających ochronie prawnej na podstawie art. 74 Pr. Aut. Tworzone lub ulepszane oprogramowanie posiada cechę stanowi nowy wytwór intelektu oraz posiada cechę nowości. Wnioskodawca realizując dany projekt określa dla niego cele, zasoby, a także wyznacza odpowiedni harmonogram. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę nie są wynikiem mechanicznych działań, a także nie są to czynności o charakterze rutynowym. Realizacja każdego projektu wymaga indywidualnego podejścia do problemu, a także zgromadzenia i wyselekcjonowania wiedzy oraz dobrania odpowiednich narzędzi informatycznych za pomocą, którego zostanie osiągnięty cel jakim jest wytworzenie oprogramowania komputerowego. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza robiący coś regularnie i starannie, o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu: też o efektach takich działań: planowy, metodyczny. W opinii Wnioskodawcy, prowadzi on działalność w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Minister Finansów w punkcie 40 objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX wskazuje, że „wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany”. Wnioskodawca z uwagi na przedmiot swojej działalności gospodarczej regularnie realizuje określone projekty programistyczne, które nakierowane są na tworzenie nowych rozwiązań niewystępujących dotychczas w jej praktyce gospodarczej, ani w praktyce gospodarczej kontrahentów. Działania Wnioskodawcy nie mają charakteru jednorazowego, lecz prowadzone są w sposób ciągły i zorganizowany zgodnie z profesjonalnymi standardami. Działalność Wnioskodawcy w zakresie projektowania i tworzenia kodu źródłowego nie mają charakteru rutynowych lub okresowych zmian, lecz stanowią systematyczny rozwój konkretnego produktu (poczynając od jego tworzenia). Systematyczność działań Wnioskodawcy w zakresie świadczenia usług programistycznych na rzecz Spółek przejawia się w tym, że Wnioskodawca planuje realizację projektów i prowadzi te projekty przyjmując dla nich określone cele do osiągnięcia, harmonogramy realizacji i dostępne mu zasoby. Działalność ta ma zawsze określony cel, a mianowicie dąży do zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei kryterium zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań należy odnosić do wewnętrznej działalności danego podmiotu. Jak wskazano w objaśnieniach podatkowych IP BOX - „głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowych jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowszych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu”. Realizacja zleconych projektów programistycznych z uwagi na ich charakter oraz stopień skomplikowania każdorazowo wymaga od Wnioskodawcy zlokalizowania obecnie istniejącej wiedzy i zasobów w celu ustalenia i zaimplementowania najbardziej optymalnego rozwiązania. Jednocześnie Wnioskodawca z uwagi na obszerność informacji musi zdobytą wiedzą odpowiednio wyselekcjonować pod względem jej przydatności na potrzeby realizacji danego zlecenia. Wnioskodawca z każdym projektem rozwija swoją specjalistyczną wiedzę i umiejętności, a następnie wykorzystuje oraz będzie wykorzystywał do bieżących bądź przyszłych projektów. Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prowadzona przez niego działalność gospodarcza z zakresu świadczenia usług programistycznych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w części dotyczącej prowadzenia prac rozwojowych. Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz stanowisko Wnioskodawcy, w jego ocenie oprogramowanie, które podlega ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, powstałe w wyniku prowadzenia przez niego działalności stanowi kwalifikowane IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, dochód ten podlega opodatkowaniu preferencyjną 5% stawką podatku dochodowego. Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie przedstawionego powyżej stanowiska.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową: a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy: Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: 1) odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności, 2) są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności, 3) wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością. Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to: a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2024 r. poz. 1571, 1871 i 1897), b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one: prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: Badania naukowe są działalnością obejmującą: 1) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; 2) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że przedmiotem Pana działalności jest realizowanie usług w zakresie tworzenia oprogramowania. Dla spółki A stworzył i rozwija Pan „System (...)” – autorski, unikalny w skali kraju rozproszony system (...). Dla spółki B świadczył oraz świadczy Pan usługi programistyczne, które polegały na stworzeniu (...). Dla spółki C Dla spółki C rozbudował Pan system (...). Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku). Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika. Wskazał Pan, że Pana działalność ma charakter kreacyjny – powstaje nowy wytwór intelektu, tj. nowy program komputerowy (oprogramowanie), przejawia się opracowaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w Pana praktyce gospodarczej, lub w znacznym stopniu odróżniających się od rozwiązań już funkcjonujących. Każde powstałe oprogramowanie jest autorskie, unikalne, charakteryzuje się odrębnym zakresem funkcjonalnym, a także doborem technologii i nie występowało wcześniej w Pana działalności. Efekty Pana pracy zawsze są oraz będą utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.: - odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej; - nie są i będą efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny; - nie są i nie będą jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez kontrahenta. Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter. Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. W opisie sprawy wskazał Pan, że działalność w ramach, której tworzy/rozwija/ulepsza oprogramowanie podejmowana jest w sposób zaplanowany i metodyczny według pewnego systemu, na podstawie przygotowane harmonogramu, z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Systematyczność Pana działań w zakresie świadczenia usług programistycznych przejawia się w tym, że planuje Pan realizację projektów i prowadzi te projekty przyjmując dla nich określone cele do osiągnięcia, harmonogramy realizacji i dostępne mu zasoby. Działalność ta ma zawsze określony cel, a mianowicie dąży do zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań. Dodatkowo wskazuje Pan, że osiągnął postawione cele, jakie sobie postawił i będzie stawiał przy rozpoczęciu pracy nad konkretnym oprogramowaniem, tj. w dotychczas stworzonych programach komputerowych zrealizował cel automatyzacji procesów, dostosowanie wymagań o nowe wersje produktów, czy stworzenia zupełnie nowego produktu, który znacząco ułatwi i przyspieszy działania, a także zapewnienia/podniesienia poziomu bezpieczeństwa teleinformatycznego oferowanych usług. Do poszczególnych oprogramowań opracował Pan harmonogram z przyjęciem ww. celów. Harmonogram taki poza przyjętymi celami obejmuje również potrzeby biznesowe klienta oraz wykaz technicznych zadań, które musi zrealizować, aby osiągnąć postawiony sobie cel. Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione. Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Z treści wniosku wynika, że Pana działalność w zakresie tworzenia/rozwijania/ulepszania oprogramowań obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Technologie takie jak: (...), umożliwiają Panu tworzenie oprogramowania, które różni się znacznie od wcześniej funkcjonujących rozwiązań na rynku, w tym w jego praktyce gospodarczej. Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań. Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: - badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz - prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy. Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.: · nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności; · łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności; · kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności; · wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności. Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno: · nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej; · łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych; · kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych; · wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych. Co istotne, całość ww. czynności służy: · planowaniu produkcji oraz · projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres. Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług. Wskazał Pan, że działalność w zakresie tworzenia/rozwijania/ulepszania oprogramowań i ich części obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe. W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu. Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są: 1) patent, 2) prawo ochronne na wzór użytkowy, 3) prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, 4) prawo z rejestracji topografii układu scalonego, 5) dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin, 6) prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu, 7) wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213), 8) autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru: (a + b) x 1,3 a + b + c + da + b + c + d w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na: a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3, c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4, d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy: Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty: 1) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; 2) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; 3) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi; 4) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu. Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę). Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani: 1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych; 2) prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; 3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu; 4) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3; 5) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4. Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy: Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy: W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c. Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo- rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac. Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzenie przez Pana programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak Pan wskazał, w każdym przypadku, tj. zarówno w przypadku tworzenia, jak i rozwijania utworów, efekty Pana prac są zawsze odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Udziela Pan za wynagrodzeniem licencji na korzystanie z programów komputerowych na rzecz spółki A i B oraz zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy, przenosi odpłatnie autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych na spółkę C. Prowadzi Pan ewidencję, która pozwala wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Ewidencja jest prowadzona jest od 8 lutego 2019 roku. Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm. dalej: „ustawa o PAIPP”). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP: Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego, tworzonego przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z tytułu z opłat za udzielenie licencji do programów komputerowych oraz z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na kontrahenta, mieszczą się odpowiednio w kategorii przychodów z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 1 i pkt 2 ustawy). Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w zeznaniach podatkowych za lata 2019-2024 oraz w zeznaniach za lata kolejne, przy założeniu, że nie ulegną zmianie okoliczności faktyczne sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa. Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn: - dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i - wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy: · stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz · zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem
się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili