0115-KDST2-2.4011.112.2025.2.RS

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Uzupełniła go Pani pismami z 2 i 24 kwietnia 2025 r. (daty wpływu). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis dokonany w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej)). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Koncentruje się na tworzeniu specjalistycznego oprogramowania. Zgodnie z wpisem do CEIDG, przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy jest opisana w kodzie PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z Działalność związana z oprogramowaniem. Ponadto, kwalifikuje swoją działalność do kodu PKD 72.19.Z – Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych. Podstawowym przedmiotem działalności operacyjnej Wnioskodawcy jest działalność związana z tworzeniem, rozwojem i ulepszaniem oprogramowania komputerowego, z wykorzystaniem najlepszych i najnowszych praktyk w tym zakresie. Działalność w tym zakresie prowadzona jest w sposób zorganizowany, w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej, oraz w sposób systematyczny, z zachowaniem jej ciągłości. Wnioskodawca nie prowadzi innego rodzaju działalności komercyjnej, stanowiącej regularne źródło jego przychodów – uzyskiwanie przez niego przychodów z innych źródeł ma charakter wyłącznie incydentalny. Wnioskodawcy jako twórcy oprogramowania w ramach prowadzonej przez niego działalności przysługują i przysługiwały autorskie prawa majątkowe do ulepszenia i rozwijania oprogramowania (programów komputerowych), podlegające ochronie na gruncie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. Nr 24, poz. 83 ze zm.). W ramach działalności gospodarczej oraz prowadzonej w jej ramach działalności badawczo-rozwojowej wytwarza programy komputerowe, będące przedmiotem ochrony w oparciu o przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca wskazuje przy tym, iż przysługujące mu oraz wytworzone i rozwijane przez niego programy komputerowe oraz majątkowe prawa autorskie do nich stanowiły przedmiot świadczenia Wnioskodawcy na rzecz kontrahentów w ramach wykonywanej w 2024 r. współpracy (Wnioskodawca rozporządzał przysługującymi mu majątkowymi prawami autorskimi do oprogramowania i programów komputerowych na rzecz swoich kontrahentów). Wszystkie tworzone przez Wnioskodawcę rozwiązania mają charakter nowatorski (nie znajdują swego odpowiednika w dotychczasowym stanie wiedzy technologicznej) oraz autorski (stanowią przedmiot wyłącznego autorstwa Wnioskodawcy, nie są oparte na rozwiązaniach jakichkolwiek innych podmiotów). Z uwagi na kryterium nowatorskości, w prowadzonych pracach badawczo-rozwojowych absolutnie zabronione są działania mające na celu: 1) kopiowanie cudzych rozwiązań; 2) odtwarzanie cudzych rozwiązań; 3) zaangażowanie inżynierii odwrotnej (reverse engineering) jako środka do osiągnięcia celów projektu; 4) korzystanie z rozwiązań chronionych prawami autorskimi oraz prawami własności intelektualnej i przemysłowej podmiotów trzecich.

Czynności takie jasno zakazane są również przez kontrahentów Wnioskodawcy. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nawiązał w 2024 r. oraz nawiązywał będzie w przyszłości (w ramach zdarzenia przyszłego) współpracę zarówno z polskimi, jak i zagranicznymi kontrahentami zainteresowanymi w pozyskaniu świadczonego oprogramowania komputerowego. Do zawieranych z kontrahentami umów, Wnioskodawca stosuje wzorce umowne kontrahentów. Podstawowym przedmiotem świadczeń w oparciu o umowy, relewantnym z punktu widzenia wniosku, jest w każdym przypadku przeniesienie przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta autorskich praw majątkowych do całości opracowywanych w ramach umowy rezultatów o charakterze twórczym, w tym szczególności programów komputerowych stanowiących podstawowy efekt prawno-autorski świadczenia Wnioskodawcy. W większości przypadków, zawierana z kontrahentem umowa ma przy tym charakter ramowy, a w zakresie poszczególnych świadczeń szczególnych (rodzajów programów) znajduje doprecyzowanie w składanych Wnioskodawcy zamówieniach szczególnych. Prawa autorskie do oprogramowania komputerowego są przenoszone przez Wnioskodawcę w momentach przewidzianych każdorazowo w umowach – bądź to z momentem ustalenia danego utworu, bądź też jego odbioru przez kontrahenta, bądź też, najpóźniej, w momencie zapłaty Wnioskodawcy należnego wynagrodzenia dotyczącego honorarium prawno-autorskiego. W każdym przypadku, kontrahent Wnioskodawcy może bez dalszych opłat zwielokrotniać, utrwalać, udostępniać, wykorzystywać, modyfikować, rozwijać i generalnie wykorzystywać dostarczone oprogramowanie, utwory i rozwiązania na wszystkich polach eksploatacji w każdy możliwy sposób znany obecnie i możliwy do uzyskania w przyszłości. W każdym przypadku, zawarta umowa zastrzega więc pełne rozporządzenie przez Wnioskodawcę przysługującymi mu autorskimi prawami majątkowymi do oprogramowania na rzecz jego kontrahenta jako odbiorcy końcowego. W celu prowadzenia dalszych prac nad oprogramowaniem, co do którego Wnioskodawca przeniósł prawa autorskie nie jest udzielana licencja zwrotna do tego oprogramowania – umowy zawarte z kontrahentami gwarantują Wnioskodawcy możliwość dalszego prowadzenia takich prac rozwojowych, wszystkie ich efekty (w tym nowe utwory powstałe w ramach takich działań) nabywane są przez kontrahentów. Z perspektywy technologicznej, przedmiotem prac na rzecz każdego kontrahenta jest oprogramowanie – tworzone na zlecenie każdego z kontrahentów, zgodnie ze specyfikacją uzgadnianą na wstępnym etapie projektu. Prace w wykonywanych przez Wnioskodawcę projektach charakteryzują się interdyscyplinarnością, nie są wyłącznie związane z wiedzą programistyczną. Prace te mają zasięg globalny i sprowadzają się do znacznego ułatwienia działania każdego kontrahenta końcowego operującego w innej, innowacyjnej dziedzinie gospodarki związanej wprost z badaniami naukowymi lub pracami rozwojowymi. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz jego kontrahentów nie sprowadzają się wyłącznie do prostego utrzymywania produktów informatycznych a sprowadzają się w zasadniczej części do tworzenia rozwiązań programistycznych oraz ich ustawicznego rozwoju – przy zachowaniu nowatorskiego charakteru rozwiązań, stosowanych dla branż cechujących się wysokim stopniem innowacyjności (np. (...) – aktualny kontrahent). Analiza profilu działalności Wnioskodawcy oraz profil wykonywanych przez niego dotychczas usług pozwala przyjąć, iż w ramach działalności skupia się na wytwarzaniu kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci oprogramowania komputerowego – osiągając z tego tytułu dochody kwalifikowane pochodzące z wynagrodzenia uiszczanego przez kontrahentów tytułem przeniesienia na nich przez Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do programów komputerowych. Prace Wnioskodawcy skutkują transferem wiedzy oraz praw autorskich, a także transferem komercyjnym efektów prac. Wewnętrzny transfer wiedzy realizowany jest poprzez szkolenia dla zespołów, udostępnianie dokumentacji oraz regularne spotkania podsumowujące. Rozwiązania programistyczne tworzone przez Wnioskodawcę w ramach każdego projektu mają charakter innowacyjny i w pełni twórczy, nie sprowadzają się do prostego powielania rozwiązań dostępnych już na rynku czy też prostego utrzymania standardowych produktów programistycznych. Prace w każdym projekcie podlegają ewidencjonowaniu i budżetowaniu wewnętrznemu oraz zewnętrznemu, na potrzeby rozliczeń z danym kontrahentem. Każdy projekt ma przygotowany budżet, którego środki są dedykowane na nowatorskie działania, takie jak analizy, opracowanie innowacyjnych systemów biznesowych i tworzenie nowych metod organizacji procesów. Część każdego budżetu jest również przeznaczana na nabywanie przez pracowników nowej wiedzy. W oparciu o postanowienia każdej z umów, a także dodatkowe dokumenty sporządzane przez Wnioskodawcę na gruncie każdej z umów, części wynagrodzenia przysługującego tytułem przeniesienia autorskich praw majątkowych mogą zostać odpowiednio wyodrębnione oraz prawidłowo zaewidencjonowane, z przypisaniem wynagrodzenia do poszczególnych części oprogramowania (poszczególnych praw kwalifikowanych) stanowiących przedmiot rozporządzenia przez Wnioskodawcę. Prace w każdym projekcie, oraz oprogramowanie komputerowe tworzone w ich ramach, powstaje każdorazowo etapami, które generalnie można opisać w następujący sposób: 1. sformułowanie specyfikacji oprogramowania – sprecyzowanie wymogów stawianych oprogramowaniu, sformułowanie problemów podlegających rozwiązaniu przy pomocy oprogramowania; 2. dalsza analiza problemu (zbiór i analiza danych, stworzenie metod rozwiązań, przygotowanie planu działania); 3. projektowanie oprogramowania; 4. implementacja projektu w ramach technik programistycznych, stworzenie pierwszej wersji stabilnej; 5. testowanie oprogramowania w ramach procesu jego tworzenia, usuwanie błędów powstających na wcześniejszych etapach, testy końcowe przed oficjalnym wydaniem i eksploatacją przez kontrahenta (postępowanie mające na celu wykrycie usterek programu komputerowego powodujących jego nieprawidłowe działanie jeszcze na etapie jego tworzenia, błędy wynikają z błędu programisty na jednym z etapów tworzenia programu, najczęściej w procesie tworzenia kodu źródłowego – celem wydania oprogramowania do eksploatacji bez usterek „wrodzonych”); 6. przeniesienie oprogramowania na rzecz kontrahenta, przejście praw autorskich, eksploatacja oprogramowania przez kontrahenta. Przykładowo, realizowany przez Wnioskodawcę aktualnie projekt (uregulowany zawartą aktualnie przez z kontrahentem umową) cechuje się następującym opisem. Projekt ma za przedmiot autorskie prawa do programu komputerowego. Beneficjentem prac w projekcie jest kontrahent operujący na rynku europejskim, w ramach (...). Kontrahent oferuje różnego rodzaju świadczenia, a także produkty – w tym celu posługując się zaawansowanymi systemami IT. Używane przez kontrahenta rozwiązania programistyczne, wykonywane przy wsparciu Wnioskodawcy mają na celu przede wszystkim (...). Prace wykonywane na rzecz kontrahenta posiadają w całości profil prac informatycznych, realizowanych w różnych obszarach produktu informatycznego kontrahenta – systemu informatycznego. W ramach ww. projektu, Wnioskodawca przyjmuje do wykonania usługi związane z rozwojem oprogramowania (prace rozwojowe nad oprogramowaniem). W ramach projektu i prowadzonych prac rozwojowych następuje wytworzenie i rozwój innowacyjnego systemu IT. Efektem prac rozwojowych Wnioskodawcy są: 1. Nowe oprogramowanie: Tworzenie innowacyjnego systemu IT, który usprawnia (...). 2. Update do oprogramowania: Wprowadzanie ulepszeń do istniejących systemów w celu zwiększenia ich wydajności, bezpieczeństwa i zgodności z aktualnymi wymaganiami. 3. Nowe funkcjonalności wcześniejszego oprogramowania: Rozwijanie istniejących systemów poprzez dodawanie innowacyjnych funkcji, które zapewniają nowe możliwości i poprawiają jakość obsługi. Efekty prac Wnioskodawcy są wykorzystywane do eksploracji nowych rozwiązań w zakresie (...). Dzięki eksperymentalnemu podejściu opracowywane są innowacyjne metody optymalizacji kluczowych procesów, takich jak (...). Efekty te mogą być stosowane w stosunku do podmiotów trzecich, takich jak (...), które (...). Innowacyjny charakter projektu sprawia, że jego rezultaty mają potencjał do wdrożenia w innych podmiotach, co przyczynia się do dalszego rozwoju i komercjalizacji rozwiązań. Weryfikacja rozwiązań jest integralnym elementem projektu, potwierdzającym ich skuteczność i bezpieczeństwo. Rozwój narzędzi obejmuje tworzenie aplikacji i systemów, które usprawniają procesy operacyjne, co przekłada się na zwiększenie efektywności. Prace Wnioskodawcy wykorzystują dotychczasową wiedzę, prowadzone są w celu wytworzenia nowych lub udoskonalenia istniejących usług, procesów, systemów lub metod technicznych. Projekt jest integralną częścią złożonego ekosystemu cyfrowego w (...). Realizowane prace mają bezpośredni wpływ na usprawnienie kluczowych procesów biznesowych. Projekt stanowi fundament dla dalszej (...). Dostarczane oprogramowanie pozwala na osiągnięcie przez kontrahenta znaczącej przewagi konkurencyjnej i innowacyjnej nad innymi podmiotami działającymi w branży – zarówno na rynku kontrahenta, jak i na innych rynkach właściwych. Prace wykonywane w projekcie mają jednocześnie stały wpływ na rozwój działalności Wnioskodawcy oraz oferowanych przez niego rozwiązań programistycznych, a także prowadzą bezpośrednio do nabycia nowej wiedzy i umiejętności programistycznych przez pracowników kontrahenta. Projekt przyczynia się przy tym do zdobywania nowej wiedzy i umiejętności. W ramach realizacji prac zdobywane jest doświadczenie w następujących obszarach: I. Nowe technologie IT w (...): Zrozumienie specyficznych wymagań systemów IT w (...). II. Optymalizacja procesów biznesowych. III. Bezpieczeństwo systemów. IV. Rozwój umiejętności w zakresie zabezpieczania danych (...) oraz tworzenia (...) Projekt wprowadza nowatorskie metody optymalizacji procesów (...). Dzięki temu zwiększa się wydajność, (...). Rozwiązania te mają charakter unikalny i przyczyniają się do (...) Rozwiązania te są unikalne, ponieważ zostały zaprojektowane specjalnie dla (...). Ich twórczy charakter przejawia się w zastosowaniu innowacyjnych podejść do organizacji procesów, które zwiększają efektywność operacyjną. Na gruncie ww. projektu i wszystkich projektów prowadzonych przez Wnioskodawcę, kluczowym warunkiem uznania prawa za kwalifikowane prawa własności intelektualnej jest, aby przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej. W rezultacie prowadzenie prac badawczo-rozwojowych, czyli systematyczna aktywność twórcza powinna prowadzić do wytworzenia, rozwinięcia bądź ulepszenia przedmiotu ochrony. Zgodnie z wytycznymi zawartymi w Podręczniku Frascati oraz regulacjami dotyczącymi mapowania działalności badawczo-rozwojowej w przedsiębiorstwach oraz dobrymi praktykami tego rodzaju działalności w środowiskach naukowych w ramach tzw. skali TRL (dot. gotowości technologicznej projektu) – skala ta została włączona do polskiego systemu prawnego jako załącznik do Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie zadań Narodowego Centrum Badań i Rozwoju związanych z realizacją badań naukowych lub prac rozwojowych na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa z dnia 28 sierpnia 2020 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 1495), stanowiącymi wyznacznik dobrych praktyk w tym zakresie. Skala TRL wyznacza następujące poziomy gotowości projektu: Poziom I – obserwacja i opis podstawowych zasad związanych z funkcjonowaniem danej technologii. Przykłady gotowości technologicznej na tym poziomie mogą obejmować opracowania dotyczące podstawowych właściwości technologii. Poziom ten wskazuje na faktyczny początek rozwoju technologii rozumianej jako sformułowana wiedza teoretyczna, która może zostać zweryfikowana mierzalnie. Poziom II – określenie koncepcji technologii. Oznacza to rozpoczęcie działań związanych z przyszłym zastosowaniem technologii. Zidentyfikowane teoretyczne podstawy nowej technologii pozwalają na sformułowanie założeń jej praktycznego zastosowania. Planowane przyszłe zastosowania są oparte na przewidywaniach. Może nie istnieć jeszcze żaden dowód ani szczegółowa analiza potwierdzająca przyjęte założenia praktycznego zastosowania technologii. Działania ograniczone są do opracowań analitycznych. Opracowania te mogą obejmować publikacje lub inne materiały, które przedstawiają rozważane możliwości zastosowania technologii, dostarczając jednocześnie analiz potwierdzających koncepcję technologii. Istotne jest jednak, aby nowa technologia była opisana spójnie i szczegółowo. Poziom III – weryfikacja koncepcji potwierdzająca analitycznie i eksperymentalnie krytyczne funkcje lub charakterystyki technologii. Zostają zainicjowane aktywne działania obejmujące opracowania analityczne i przeprowadzenie badań laboratoryjnych, mających na celu fizyczne potwierdzenie analitycznych przewidywań dotyczących odrębnych elementów technologii. Przykłady gotowości technologicznej na tym poziomie obejmują komponenty, które nie są jeszcze zintegrowane w całość lub nie są reprezentatywne dla całej technologii. Poziom IV – weryfikacja komponentów technologii w warunkach laboratoryjnych. Podstawowe komponenty technologii zostają zintegrowane w celu potwierdzenia, że będą one współpracować. Uzyskuje się ogólne (o niskiej wierności w porównaniu do docelowego systemu) odwzorowanie technologii w warunkach laboratoryjnych. Przykłady gotowości technologicznej na tym poziomie obejmują sprzęt zintegrowany ad hoc w laboratorium. Poziom V – weryfikacja komponentów technologii w środowisku zbliżonym do rzeczywistego. Wierność odwzorowania technologii wzrasta znacząco. Podstawowe komponenty technologii są zintegrowane z elementami wspomagającymi, imitującymi elementy rzeczywiste. Technologia może być przetestowana w symulowanych warunkach operacyjnych. Weryfikacja nowej technologii powinna zostać przeprowadzona w kontekście jej specyficznego zastosowania w przyszłym systemie lub sprzęcie oraz wykorzystywać w testach elementy odzwierciedlające konkretne, przewidywane zastosowanie. Poziom VI – demonstracja technologii w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Osiągnięty zostaje znaczący postęp w zakresie gotowości technologicznej. Reprezentatywna technologia, która jest znacznie bardziej zaawansowana od występującej na poziomie V, jest poddawana badaniom i testom. Do badań na tym poziomie zalicza się badania modelu albo demonstratora technologii w warunkach laboratoryjnych odwzorowujących z dużą wiernością warunki rzeczywiste lub w symulowanych warunkach operacyjnych. Stosowanie elementów komercyjnie dostępnych o obniżonej odporności jest nadal możliwe, jeżeli nie jest sprzeczne z rodzajem warunków środowiskowych, w których model albo demonstrator technologii będzie poddawany testowaniu. Poziom VII – demonstracja prototypu technologii w warunkach operacyjnych. Prototyp jest prawie na poziomie systemu operacyjnego albo osiągnął ten poziom. Ten poziom gotowości technologicznej reprezentuje znaczący postęp w stosunku do poziomu VI wymaga demonstracji rozwijanego prototypu technologii w warunkach operacyjnych, np. na statku powietrznym, w pojeździe, w informatycznym środowisku operacyjnym albo w przestrzeni kosmicznej. Osiągnięcie tego poziomu powinno być uwiarygodnione przeprowadzonymi działaniami w zakresie inżynierii systemowej i zarządzania procesem rozwojowym. Poziom VIII – skompletowanie i sprawdzenie rozwijanej technologii w wyniku testów i demonstracji. Potwierdzono, że technologia może być zastosowana w jej finalnej postaci i w przewidywanych dla niej warunkach. Przykłady gotowości technologicznej na tym poziomie obejmują badania, walidację i ocenę technologii w warunkach przeznaczonych do jej wykorzystania, np. w ramach systemu uzbrojenia, w celu potwierdzenia założeń projektowych. Praktycznie (w prawie wszystkich przypadkach) poziom ten reprezentuje koniec rzeczywistego rozwoju technologii. Poziom IX – sprawdzenie rozwijanej technologii w środowisku operacyjnym. Następuje zastosowanie technologii w jej końcowej formie i w przewidywanych warunkach funkcjonowania, np. w warunkach operacyjnych misji lub w rzeczywistym środowisku operacyjnym. Opisany powyżej zakres poziomów ma charakter wyłącznie przykładowy, niemniej jednak stanowi on cenną wskazówkę dla przeprowadzenia procesu kwalifikacji projektów również u Wnioskodawcy – z uwzględnieniem charakteru prowadzonych przez niego projektów oraz rodzaju prowadzonej działalności, niezwiązanej stricte z działalnością naukową czy też finansowaną z wykorzystaniem wsparcia publicznego. Wszystkie prowadzone przez Wnioskodawcę projekty spełniają przesłanki uznania je za projekty, które osiągnęły najwyższy poziom gotowości technologicznej, zgodnie z powyższymi poziomami. W ramach prowadzonej działalności innowacyjnej Wnioskodawca ponosi koszty związane bezpośrednio z prowadzoną działalnością oraz uzyskiwanymi przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – związane przede wszystkim z: 1. zakupem sprzętu komputerowego, 2. zakupem oprogramowania podmiotów trzecich; 3. ogólnym zarządem działalnością; 4. ogólnym prowadzeniem działalności programistycznej (Internet, komunikacja). Wszelkie wydatki Wnioskodawcy mają związek z prowadzoną bezpośrednio działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej. Ich ponoszenie jest niezbędne dla prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej. Bez ich poniesienia działalność ta nie mogłaby być wykonywana przez Wnioskodawcę. Wszystkie ponoszone koszty związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą i stanowią koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy, co jednoznacznie świadczy o ich związku z wykonywaną działalnością obejmującą wyłącznie świadczenie usług programistycznych oraz osiąganie przychodów z praw kwalifikowanych. Są one przy tym niezbędne dla tworzenia oprogramowania – naturalnym jest, iż bez posiadania odpowiedniego sprzętu komputerowego, zaopatrzonego w odpowiednie oprogramowanie systemowe oraz niezbędne licencje nie jest możliwe podejmowanie jakichkolwiek działań programistycznych. Wnioskodawca wskazuje przy tym, iż z uwagi na swą pełną odpowiedzialność prawną za dostarczane utwory, konieczne jest wykonywanie utworów z wykorzystaniem legalnego oprogramowania, udostępnianego odpłatnie bądź też – o ile nieodpłatnie – na zasadach umożliwiających dalszą odsprzedaż/udzielenie licencji. W tym celu, koszty ponoszone przez Wnioskodawcę są niezbędne. Dodatkowo, z uwagi na charakter prowadzonej działalności i jej związek z innowacyjnością – niezbędne jest zagwarantowanie Wnioskodawcy dostępu do pełnych baz wiedzy specjalistycznej. Tylko w ten sposób może zagwarantować, iż jego rozwiązanie jest odmienne od tych stosowanych na rynku – a jednocześnie śledzić postępy działań na rynku właściwym. Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) od początku 2023 r., tj. od dnia 1 stycznia 2023 r. prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję pozwalającą: 1. wyodrębnić w niej każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; 2. zapewnić ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; 3. wyodrębnić koszty przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu; 4. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej; 5. dokonywać zapisów w ewidencji w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług. Wnioskodawca kontynuował prowadzenie ewidencji w 2024 r. i będzie prowadził ją również dla praw kwalifikowanych z których przychody czerpał będzie w ramach zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca tworzy wyłącznie prawa kwalifikowane w postaci autorskich praw do programu komputerowego. Wnioskodawca nie tworzy innego rodzaju praw kwalifikowanych (w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT). Wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (tj. utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Tworzone oprogramowanie cechuje się oryginalnością i indywidualnością, niezbędnymi do uznania jest za przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy. Tworzone przez Wnioskodawcę prawa kwalifikowane w postaci autorskich praw do programu komputerowego podlegają ochronie prawnej w szczególności w oparciu o przepisy Rozdziału 7 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 74 i nast. ustawy). Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Jak wskazał Wnioskodawca w treści wniosku, oczekiwanym zarówno przez niego, jak i jego kontrahentów celem prac jest nowa wiedza, występująca w porównaniu z istniejącymi zasobami wiedzy w przemyśle i branży. Działalność Wnioskodawcy w ramach każdego realizowanego na rzecz kontrahenta projektu prowadzi (musi prowadzić) do wyników, które są nowe dla Wnioskodawcy (lub jego kontrahentów) i nie są jeszcze w sposób powszechny wykorzystywane w zagospodarowanej przez działalność Wnioskodawcy (lub jego kontrahentów) branży. Tworzone przez Wnioskodawcę rozwiązania w sposób znaczny odróżniają się od rozwiązań już istniejących bądź też w ogóle nie znajdują swego odpowiednika w istniejących rozwiązaniach. Wnioskodawca będzie kontynuował działalność w opisanym powyżej zakresie również w przyszłości, w ramach zdarzenia przyszłego – przenosząc na swoich kontrahentów kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci autorskich praw majątkowych do programów komputerowych (bądź też udzielając im licencji do takiego oprogramowania, w zależności od przyjętego z danym kontrahentem w ramach zdarzenia przyszłego modelu współpracy). Uzupełnienie wniosku Wniosek dotyczy lat podatkowych 2023, 2024 i 2025, a w ramach zdarzenia przyszłego – kolejnych lat podatkowych. Wnioskodawca stosował i będzie stosował rozliczenie podatku dochodowego w ramach podatku liniowego. Po uzyskaniu interpretacji potwierdzającej jego stanowisko planuje dodatkowo opodatkowanie przychodów kwalifikowanych 5% stawką PIT w ramach tzw. IP Box. Pojęcie Oprogramowania nie posiada definicji prawnej. Wnioskodawca wskazuje, że tworzone przez niego Oprogramowanie to kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Fundamentem informatycznego rozumienia Oprogramowania jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem Oprogramowanie Wnioskodawcy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Oprogramowanie obejmuje wszystkie jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Jednocześnie, Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę rozumiane powinno być jako utwór - zgodnie z definicją utworu zawartą w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. Nr 24, poz. 83 ze zm.) jako podstawowego przedmiotu praw kwalifikowanych tworzonych przez Wnioskodawcę. Zgodnie z legalną definicją, utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. W ww. sposób należy rozumieć więc pojęcie Oprogramowania, stosowane przez Wnioskodawcę we wniosku i tworzone w ramach stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca wskazuje, że wytwarza/rozwija/ulepsza następujące, konkretne rodzaje Oprogramowania. Jednocześnie zaznacza, że z uwagi na wiążące go postanowienia umów dotyczących zachowania poufności, podaje on wyłącznie skrótowe nazwy Oprogramowania: a) Od początku 2023 r. do sierpnia 2024 r. oprogramowanie dla (...) (dalej jako: „Oprogramowanie (...) – jest to dedykowane oprogramowanie służące do (...). Do funkcji Oprogramowania (...) należy: • (...) b) Od września 2024 r. do dnia dzisiejszego, a także w ramach zdarzenia przyszłego – oprogramowanie dla (...) (dalej jako: „Oprogramowanie (...)”) – jest to dedykowane oprogramowanie do (...). Do funkcji Oprogramowania (...) należy: • (...). Wnioskodawca wskazuje, że korzysta z wielu technologii w trakcie wytwarzania /rozwijania/ ulepszania Oprogramowania, dlatego wskaże najistotniejsze technologie, które zostały wykorzystane do tworzenia Oprogramowania. Od początku 2023 r. do sierpnia 2024 r. w ramach Oprogramowania (...): • Backend: (...); • Frontend: (...); • Baza danych: (...); • (...); • języki skryptowe. Od sierpnia 2023 r. do września 2024 r., przez pozostałą część 2024 r. oraz w zdarzeniu przyszłym w ramach Oprogramowania (...): • Backend: (...); • Frontend: (...); • Mobile: (...); • Baza danych: (...); • (...); • języki skryptowe. Od początku 2023 r. do sierpnia 2024 r. w ramach Oprogramowania (...), zastosowano poniższe narzędzia, nowe koncepcje, rozwiązania niewystępujące wcześniej w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy: • wprowadzono możliwość (...); • wprowadzono możliwość (...); • zastosowano architekturę opartą na (...); • zautomatyzowano procesy; • zintegrowano Oprogramowanie (...) z zewnętrznymi API; • spersonalizowano interfejsy dla różnych grup użytkowników. Od września 2024 r. do teraz w ramach Oprogramowania (...), zastosowano poniższe narzędzia, nowe koncepcje, rozwiązania niewystępujące w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy: • zoptymalizowano (...); • wprowadzono zaawansowany (...); • wprowadzono rozwiązanie pozwalające na (...); • zastosowano architekturę opartą na (...); • zastosowano architekturę (...); • wprowadzono rozwiązanie integrujące różnorodne systemy; • zaimplementowano wzorce projektowe umożliwiające efektywne (...); • zintegrowano Oprogramowanie (...) z zewnętrznym API. W ramach Oprogramowania (...) oraz Oprogramowania (...) Wnioskodawca stosował wiele technologii (rozwiązań, narzędzi), które różniły się od dotychczas funkcjonujących rozwiązań. W ramach Oprogramowania (...) Wnioskodawca m.in. zastosował: nowe technologie (...). W ramach Oprogramowania (...) Wnioskodawca m.in. zastosował: nowe technologie (...). Wnioskodawca wskazuje, że jego działalność w tym zakresie podejmowana jest w sposób systematyczny i uporządkowany oraz zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Wnioskodawca planuje wszelkie kroki dotyczące tworzenia Oprogramowania, zgodnie z ogólnie przyjętym harmonogramem wykonania poszczególnych czynność oraz celami postawionymi w związku z Oprogramowaniem. Działalność Wnioskodawcy w tym zakresie prowadzona jest w sposób zorganizowany, w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej oraz w sposób systematyczny, z zachowaniem jej ciągłości. W przypadku Wnioskodawcy, pojęcie „systematyczny” oznacza, że Wnioskodawca powinien być postrzegany jako podmiot tworzący Oprogramowanie regularnie i starannie oraz w przypadku działań, prowadzący te działania w sposób uporządkowany, według przyjętego systemu. Zatem pojęcie to oznacza nie tylko bieżące prowadzenie prac badawczo-rozwojowych w ramach Oprogramowania rozpoczętych w przeszłości, ale także rozpoczęcie działalności w tym zakresie. Ponadto charakteryzują się regularnością – są wykonywane przez Wnioskodawcę. W ramach Oprogramowania (...) od początku 2023 r. do sierpnia 2024 r. Wnioskodawcy udało się zrealizować w pełni zadanie postawione przez klienta. Celem projektu było (...) oraz zastąpić dotychczas stosowane przestarzałe i odbiegające od najnowocześniejszych standardów systemy. W ramach postawionych celów udało się zrealizować kompletne Oprogramowanie (...) do (...). Wnioskodawca na potrzeby klienta stworzył i udostępnił (...). W ramach Oprogramowania (...) stworzył kompletny system (...). W czasie realizacji Oprogramowania (...) Wnioskodawca korzystał z następujących zasobów: • zespołu zadaniowego składającego się z programistów; • infrastruktury technicznej obejmującej środowiska rozwojowe i testowe; • środków finansowych, które zostały przeznaczone na rozwój Oprogramowania (...) oraz potrzebną infrastrukturę techniczną. W ramach Oprogramowania (...) od września 2024 r. do dnia dzisiejszego Wnioskodawca realizuje zadanie postawione przez klienta. Celem projektu jest tworzenie innowacyjnego oprogramowania biznesowego dla (...), przy wykorzystaniu nowoczesnych technologii. Opracowane systemy charakteryzują się wysokim stopniem skalowalności, bezpieczeństwa i efektywności, co przekłada się na bezpośrednie lub pośrednie korzyści biznesowe dla klientów. W ramach dotychczasowych projektów w ramach realizacji Oprogramowania (...) Wnioskodawca opracował rozwiązania wspierające (...). W ramach Oprogramowania (...) scentralizowano rozwiązanie usprawniające procesy biznesowe (...), co pozwoliło na stworzenie kompletnego systemu integrującego dotychczas stosowane rozwiązania w jeden spójny ekosystem cyfrowy. W czasie realizowania Oprogramowania (...) Wnioskodawca korzystał i korzysta nadal z następujących zasobów: • zespołu składającego się z programistów oraz analityków biznesowych; • infrastruktury technicznej obejmującej środowiska rozwojowe i testowe; • infrastruktury opartej na usługach chmurowych; • środków finansowych, które zostały przeznaczone na rozwój Oprogramowania (...), potrzebną infrastrukturę techniczną oraz podnoszenie kwalifikacji członków zespołu. Harmonogram Oprogramowania (...): działania w projekcie były realizowane w elastycznym modelu, który był dostosowanym do wymagań klienta, w metodyce zwinnej systemu. Część ustaleń organizujących pracę wynikała z zawartej umowy z klientem, jednak szczegóły implementacji były ustalane w trakcie rozwoju projektu. Sam model realizowany był z elementami tzw. metody ... (zwinnego programowania). Realizacja projektów w tych metodach cechuje się przyjęciem z góry wyłącznie ogólnego harmonogramu projektu, uszczegóławianego następnie na bieżąco przez strony w ramach intensywnej komunikacji projektowej przy realizacji umowy. Wymagania klienta dotyczące realizacji Oprogramowania (...) ustalane i potwierdzane były „na bieżąco”, dyskutowane i doprecyzowane w trakcie realizowania projektu. Praca zespołu była zorganizowana w ramach krótkich iteracji. Harmonogram Oprogramowania (...) jest oparty frameworku (...), który pozwala na (...). W ramach (...) wyznaczone cele dzielone są na konkretne cele do zrealizowania w ramach tzw. sprintów, realizowanych zgodnie z metodyką Scrum. W celu realizacji założeń zdecydowano się na wdrożenie hybrydowego modelu zarządzania projektem, łączącego elementy (...) (dla celów strategicznych) oraz Scrum (podział (...)). Efektem takiego podejścia jest wyznaczenie celów kwartalnych w oparciu o metodykę (...), która następnie dzielona jest na mniejsze zadania realizowana w ramach 2-4 tygodniowych sprintów w ramach metodyki Scrum. Postępy w rozwoju projektu mierzone są zarówno wskaźnikami biznesowymi, jak i realizacją zadań technicznych. Wnioskodawca przed rozpoczęciem tworzenia Oprogramowania dysponował zasobami wiedzy (wykształcenie związane z tworzeniem programów komputerowych), zasobami doświadczenia (wcześniejsze doświadczenie zawodowe związane z tworzeniem Oprogramowania, umożliwiające mu rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej oraz działalności badawczo-rozwojowej), zasobami ludzkimi (w osobie samego Wnioskodawcy) oraz zasobami o charakterze materialnym (pomieszczenia i sprzęt służące prowadzonej działalności). Wnioskodawca oferuje tylko i wyłącznie produkt w postaci swojego Oprogramowania, dostarczanego odbiorcom wraz ze świadczonymi z nim usługami informatycznymi. Przy opracowywaniu Oprogramowania (...) od początku 2023 r. do sierpnia 2024 r., Wnioskodawca korzystał z następujących rozwiązań wiedzy, technicznych, technologicznych i programistycznych: Podstawowe technologie i rozwiązania techniczne: • (...); Wiedza i procesy programistyczne: • (...). Przy opracowywaniu Oprogramowania (...) od września 2024 r., Wnioskodawca korzystał z następujących rozwiązań wiedzy, technicznych, technologicznych i programistycznych: Podstawowe technologie i rozwiązania techniczne: • (...); Wiedza i procesy programistyczne: • (...). Wnioskodawca wskazuje, że jego działalność w zakresie tworzenia/rozwijania/ulepszenia Oprogramowania obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Działania Wnioskodawcy spełniają więc przesłanki do zakwalifikowania ich jako prace rozwojowe. Wnioskodawca wskazuje, że jego działalność polegająca na tworzeniu Oprogramowania podejmowana jest w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. Wnioskodawca wskazuje, że w każdym przypadku efekty jego prac są kwalifikowane jako odrębne programy komputerowe, będące odrębnymi utworami w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (jej art. 1 oraz art. 74). W każdym przypadku przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje z pełnym poszanowaniem przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz prowadzi do skutecznego przejścia autorskich praw majątkowych z Wnioskodawcę na odbiorcę oprogramowania (utworu) – w szczególności, czynności przeniesienia autorskich praw majątkowych dokonywane są z poszanowaniem wymaganej przepisami ustawy formy czynności prawnej przeniesienia autorskich praw majątkowych oraz elementów niezbędnych do uwzględnienia w umowie dotyczącej przeniesienia tych praw. Umowy zawierane przez Wnioskodawcę dotyczą świadczenia przez niego ogólnie zdefiniowanych umownie usług w zakresie tworzenia oprogramowania. W tym zakresie, umowy posługują się pojęciem wynagrodzenia za świadczenia usług – przy czym umowy jasno wskazują, że wypłacane na ich podstawie wynagrodzenie dotyczy tzw. honorarium prawno-autorskiego Wnioskodawcy – to jest wynagrodzenia należnego tytułem przeniesienia przez niego autorskich praw majątkowych do utworu. W oparciu o postanowienia każdej z umów, a także dodatkowe dokumenty sporządzane przez Wnioskodawcę na gruncie każdej z umów, części wynagrodzenia przysługującego tytułem przeniesienia autorskich praw majątkowych są odpowiednio wyodrębnione oraz prawidłowo zaewidencjonowane, z przypisaniem wynagrodzenia do poszczególnych części oprogramowania (poszczególnych praw kwalifikowanych) stanowiących przedmiot rozporządzenia przez Wnioskodawcę. W ten sposób precyzyjnie ustala kwotę dochodu kwalifikowanego, tj. kwotę przysługującego honorarium prawno-autorskiego. Kwota ta jest potwierdzana przez kontrahenta Wnioskodawcy. Efekty prac Wnioskodawcy zawsze cechują się oryginalnością i twórczym charakterem i stanowią nowy przedmiot wartości niematerialnej o charakterze unikatowym. Utwór ten w każdym przypadku wyróżnia się od innych takich samych przejawów działalności twórczej w sposób świadczący o jego swoistości, oryginalności i tych wszystkich właściwościach, które sprawiają, że w większym czy mniejszym stopniu jest on niepowtarzalny i nieposiadający swego wiernego odpowiednika w przeszłości. Oprogramowanie Wnioskodawcy nie jest efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny. Wnioskodawca w ramach tworzenia Oprogramowania musi polegać na swojej kreatywności i twórczości oraz znaleźć rozwiązania zagospodarowujące stan techniczny, w którym nie ma rozwiązania odpowiadającego na potrzeby, jakie ma realizować Oprogramowanie Wnioskodawcy. Prace Wnioskodawcy są twórczą realizacją szczegółowych projektów i wymagają wkładu autorskiego Wnioskodawcy. Rozwiązania programistyczne tworzone w ramach każdego projektu mają charakter innowacyjny i w pełni twórczy, nie sprowadzają się do prostego powielania rozwiązań dostępnych już na rynku czy też prostego utrzymania standardowych produktów programistycznych. Wystawiane do tej pory przez Wnioskodawcę faktury nie uwzględniały wynagrodzenia. Umowy dotyczą świadczenia przez niego ogólnie zdefiniowanych umownie usług w zakresie tworzenia oprogramowania. W tym zakresie, umowy posługują się pojęciem wynagrodzenia za świadczenia usług – przy czym umowy jasno wskazują, że wypłacane na ich podstawie wynagrodzenie dotyczy tzw. honorarium prawno-autorskiego Wnioskodawcy – to jest wynagrodzenia należnego tytułem przeniesienia przez niego autorskich praw majątkowych do utworu. W oparciu o postanowienia każdej z umów, a także dodatkowe dokumenty sporządzane przez Wnioskodawcę na gruncie każdej z umów, części wynagrodzenia przysługującego Wnioskodawcy tytułem przeniesienia autorskich praw majątkowych są odpowiednio wyodrębnione oraz prawidłowo zaewidencjonowane, z przypisaniem wynagrodzenia do poszczególnych części oprogramowania (poszczególnych praw kwalifikowanych) stanowiących przedmiot rozporządzenia przez Wnioskodawcę. Z uwagi na to nie było konieczne wyodrębnianie tego wynagrodzenia na fakturze - ujmowane było one w ogólnej kwocie wynagrodzenia (cenie usług). W ramach zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca planuje wyodrębniać ww. wynagrodzenie w ramach osobnej pozycji faktury. Aktualnie, Wnioskodawca nie udziela licencji swoim Klientom (przenosi w każdym przypadku na ich rzecz autorskie prawa majątkowe). Jeżeli w ramach zdarzenia przyszłego będzie udzielał licencji, przychód z tego tytułu będzie stanowić przychód z umowy licencyjnej, tj. umowy zawierającej w sobie udzielenie licencji do Oprogramowania na rzecz kontrahenta. Aktualnie, Wnioskodawca nie udziela licencji swoim Klientom (przenosi w każdym przypadku na ich rzecz autorskie prawa majątkowe). W ramach zdarzenia przyszłego, o ile udzielana zostanie licencja, to wszelkiego rodzaju inne usługi dotyczące Oprogramowania (w tym jego serwis czy aktualizacja) stanowić będą odrębną od licencji usługę, z określonym odrębnym wynagrodzeniem (należnym obok wynagrodzenia licencyjnego), wyodrębnianym w umowie i na fakturze. W przypadku udzielenia licencji w ramach zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca planuje otrzymywać wynagrodzenie wyłącznie z tytułu udzielanej licencji do autorskich praw majątkowych do programu komputerowego (oprogramowania) stworzonego przez Wnioskodawcę, na polach eksploatacji określonych w przepisach art. 74 ust. 4 prawa autorskiego. W ramach zdarzenia przyszłego, o ile udzielana zostanie licencja, to wszelkiego rodzaju inne usługi dotyczące Oprogramowania (w tym jego serwis czy aktualizacja) stanowić będą odrębną od licencji usługę, z określonym odrębnym wynagrodzeniem (należnym obok wynagrodzenia licencyjnego), wyodrębniane w umowie i na fakturze. Pytania 1. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu programów komputerowych (oprogramowania} stanowi działalność badawczo- rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? 2. Czy prawa autorskie do programów komputerowych (oprogramowania) tworzonych, rozwijanych i ulepszanych samodzielnie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dostarczane również na rzecz kontrahentów zagranicznych, są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT? 3. Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych (ewentualnie, udzielania licencji) do oprogramowania wytwarzanego, rozwijanego i ulepszanego przez Wnioskodawcę? 4. Czy wyodrębnienie części przychodów i kosztów na potrzeby ulgi IP Box może zostać dokonane w sposób logiczny na podstawie potraktowania każdego z projektów informatycznych (oprogramowania tworzonego na rzecz każdego kontrahenta) Wnioskodawcy jako odrębne prawo kwalifikowane, dla którego będzie prowadzona osobna ewidencja? 5. Czy zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT, opisana we wniosku ewidencja, która prowadzona jest na bieżąco przez Wnioskodawcę, spełnia wymagania dla skorzystania z preferencyjnego opodatkowania podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30ca ustawy o PIT? Pani stanowisko w sprawie W zakresie pytań 1-3 Wnioskodawca prezentuje wspólne stanowisko. W ocenie Wnioskodawcy, do osiąganych przez niego przychodów związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programu znajdzie zastosowanie przewidziana w art. 30ca stawka podatku w wysokości 5%. W ocenie Wnioskodawcy, nie ma bowiem wątpliwości, iż w jego przypadku spełnione zostały wszystkie przesłanki zastosowania wskazanej preferencji, a tworzone, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi prawo kwalifikowane w rozumieniu przepisów. Wnioskodawca wskazuje, że jego zdaniem prowadzi działalność o charakterze badawczo-rozwojowym w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przepisami ustawy o PIT (w szczególności art. 30ca i nast. ustawy o PIT), dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej podlegającym preferencyjnemu opodatkowaniu jest dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty: 1) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; 2) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; 3) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi; 4) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu. Przepisy art. 30ca ustawy o PIT, wprowadziły do polskiego porządku prawnego nową preferencję podatkową, zwaną potocznie IP BOX. Jak wskazuje treść uzasadnienia do przepisów wprowadzających ulgę IP BOX, dochodem kwalifikującym się do IP BOX jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej. Warunkiem koniecznym dla skorzystania z preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus dotyczącej kwalifikacji oraz rozliczenia przychodów uzyskiwanych ze źródeł kwalifikowanych. Wnioskodawca wskazuje, że na potrzeby składanego wniosku działalność badawczo- rozwojowa przyjmuje znaczenie nadane temu pojęciu przepisami ustawy o PIT. I tak, zgodnie z art. 5a ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Jak wskazuje się w literaturze przedmiotu, aby daną działalność uznać w myśl definicji zawartych w ustawach o podatkach dochodowych za działalność badawczo-rozwojową, działalność ta łącznie powinna spełnić przesłanki uznania ją za działalność: 1) twórczą; 2) obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe; 3) podejmowaną w sposób systematyczny; 4) podejmowaną w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu tych regulacji nie jest zatem jakakolwiek działalność badawcza i rozwojowa (działalność polegającą na prowadzeniu badań naukowych i prac rozwojowych), ale taka, którą charakteryzują pozostałe cechy wymienione w omawianym przepisie (twórczy i systematyczny charakter, podejmowanie w określonym celu) (tak też: M. Brzostowska, P. Kubiesa, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz. Wyd. 3, LEX/el. 2024). Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że prowadzone przez niego prace mogą zostać uznane za prace rozwojowe, zgodnie z powyższymi zasadami ich kwalifikacji. Definiując badania naukowe oraz prace rozwojowe, ustawa o PIT odsyła do definicji wskazanych pojęć ujętych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r. poz. 1668 ze zm.). Zgodnie z zawartymi w art. 4 ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce definicjami: 1) badania podstawowe (rodzaj badań naukowych) to prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; 2) badania aplikacyjne (rodzaj badań naukowych) to prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. 3) prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Jak wskazuje Ministerstwo Finansów w wydanych w dniu 15 lipca 2019 r. objaśnieniach podatkowych do ulgi IP BOX: Kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP oraz że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo- rozwojową. Innymi słowy, zakres działalności badawczo-rozwojowej: (i) najczęściej będzie szerszy niż zakres działalności prowadzącej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, lub (ii) w nielicznych przypadkach będzie całkowicie pokrywać się z zakresem działalności prowadzącej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP. W perspektywie działalności Wnioskodawcy, aby prace w danym projekcie zakwalifikować jako prace i prawa wytworzone w ramach działalności badawczo-rozwojowej, prace te co najmniej po części muszą cechować się następującymi cechami: I. Ukierunkowaniem na nowe odkrycia (nowatorskość) – oczekiwanym celem projektu badawczo- rozwojowego Wnioskodawcy jest nowa wiedza, występująca w porównaniu z istniejącymi zasobami wiedzy w przemyśle. Działalność B+R w ramach projektu musi prowadzić do wyników, które są nowe dla Wnioskodawcy (lub jego kontrahentów) i nie są jeszcze w sposób powszechny wykorzystywane w zagospodarowanej przez działalność Wnioskodawcy (lub jego kontrahentów) branży. Zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę założeniem, element nowatorskości może pojawić się w ramach projektu polegającego na odtworzeniu istniejących wyników, w którym ujawnione zostają potencjalne rozbieżności z poprzednimi wynikami lub przyjętymi w projekcie rozwiązaniami (w postaci np. zastąpienia zastanego oprogramowania oprogramowaniem o nowym charakterze). Z uwagi na kryterium nowatorskości, w prowadzonych pracach badawczo-rozwojowych absolutnie zabronione są działania Wnioskodawcy mające na celu: 1) kopiowanie cudzych rozwiązań; 2) odtwarzanie cudzych rozwiązań; 3) zaangażowanie inżynierii odwrotnej (reverse engineering) jako środka do osiągnięcia celów projektu; 4) korzystanie z rozwiązań chronionych prawami autorskimi oraz prawami własności intelektualnej i przemysłowej podmiotów trzecich. Czynności takie jasno zakazane są również przez kontrahentów Wnioskodawcy. II. Opieraniem się na oryginalnych, nieoczywistych koncepcjach i hipotezach (twórczość prac) – prace dotyczące tworzenia praw kwalifikowanych powinny nosić charakter prac oryginalnych, nieoczywistych. III. Niepewnością co do ostatecznego wyniku (nieprzewidywalność) – co nie wyłącza konieczności planowania prac, określenia celów i kryteriów mierzenia rezultatów w działalności Wnioskodawcy, również przez pryzmat przekazania prac do jego kontrahentów. IV. Dogłębnym planowaniem i budżetowaniem projektu (metodyczność) – działalność w każdym projekcie powinna być prowadzona w sposób zaplanowany i metodyczny, a wszelka dokumentacja projektowa prowadzona skrupulatnie. V. Prowadzeniem do wyników, które mogą być odtwarzane (możliwość przeniesienia lub odtworzenia) – prowadzone w zakresie stworzenia praw kwalifikowanych prace owocować powinny wynikiem dającym możliwość jego transferu, zwłaszcza w zakresie transferu wiedzy oraz transferu kompetencji. W ocenie Wnioskodawcy, dokonując kwalifikacji prowadzonej działalności powinien on dokonać takiej oceny z własnego punktu widzenia – czy działalność ta jest np. nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań. Wskazać bowiem należy, że gdyby ustawodawcy zależało na ograniczeniu zakresu definicji działalności badawczo-rozwojowej tylko do działań (zastosowań) o charakterze nowym w skali światowej, znalazłoby to wyraz w brzmieniu przepisów, (zob. chociażby - M. Brzostowska, P. Kubiesa, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz. Wyd. 3, LEX/el. 2024). W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na spełnienie wszystkich wyżej opisanych przesłanek jego działalność wykonywana w ramach prowadzonej działalności w zakresie dotyczącym praw kwalifikowanych w postaci autorskich praw majątkowych do programów komputerowych (tworzonych, rozwijanych i ulepszanych przez Wnioskodawcę) może być zakwalifikowana jako działalność o charakterze badawczo-rozwojowym. Wnioskodawcy jako twórcy przysługują i przysługiwały autorskie prawa majątkowe do tworzenia, ulepszenia i rozwijania oprogramowania (programów komputerowych), podlegające ochronie na gruncie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. Nr 24, poz. 83 ze zm.) – co jednoznacznie przesądza, że przedmiotem przychodów Wnioskodawcy w 2023 r., a także w ramach zdarzenia przyszłego, będzie kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Na potrzeby zakwalifikowania prac do stosowania ulgi IP BOX oraz możliwości zakwalifikowania ich jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej – posłużyć należy się bowiem przede wszystkim definicją utworu zawartą w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. Nr 24, poz. 83 ze zm.) jako podstawowego przedmiotu praw kwalifikowanych tworzonych przez Wnioskodawcę. Zgodnie z legalną definicją, utworem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego” które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Jak wskazuje się w literaturze przedmiotu z zakresu regulacji prawno-autorskich, użycie w powyższej zwrotu „działalność twórcza” oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia, na co m.in. wskazuje użycie słowa „każdy”. Semantyczna interpretacja wyrazu „twórczość”, który może wyrażać zarówno sam proces tworzenia, jak też jego wyniki, prowadzi do wniosku, że warunkiem uznania oznaczonego świadczenia intelektualnego za „utwór" jest samodzielne stworzenie określonego bytu niematerialnego ustalonego w jakikolwiek sposób. Indywidualny charakter utworu może być różnie pojmowany. Wymaganie to jednak stanowi wyraźne odesłanie do osoby twórcy, stanowiąc pomost łączący pewien byt niematerialny z określoną osobą w sposób uzasadniający węzeł autorstwa. Nie oznacza to wcale, że utwór musi koniecznie odzwierciedlać cechy indywidualności twórcy, ale że sam przez się musi wyróżniać się od innych takich samych przejawów działalności twórczej w sposób świadczący o jego swoistości, oryginalności i tych wszystkich właściwościach, które sprawiają, że w większym czy mniejszym stopniu jest on niepowtarzalny i nieposiadający swego wiernego odpowiednika w przeszłości (za: J. Barta [w:] System Prawa Prywatnego. Prawo Autorskie. 2017. LEGALIS 2019). Reasumując, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania Nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box. W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. Z uwagi na powyższe okoliczności oraz przedstawiony opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, pozwala przyjąć, że podlega on uldze IP BOX. Wnioskodawca zaznacza przy tym, że jego stanowisko znajduje aktualnie odzwierciedlenie w licznych, pozytywnych interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 20 stycznia 2025 r., znak 0112-KDSL1- 1.4011.674.2024.2.DT: Należy także wskazać, że oprogramowanie - definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 z późn. zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy: Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. Mając powyższe na uwadze, tworzone przez Pana autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego (Oprogramowania) stanowi/będzie stanowić dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, może/będzie Pan mógł zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, na podstawie przepisów art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2019-2024 oraz za lata kolejne, o ile zmianie nie ulegnie przedstawiony stan faktyczny. Podobne wnioski płyną z interpretacji indywidualnej znak 0115-KDST2-2.4011.489.2024.2. PR z 17 stycznia 2025 r.: Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), wytwarzane przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na kontrahenta mieszczą się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy). Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w roku 2024 i w latach kolejnych, jeśli okoliczności faktyczne sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa nie ulegną zmianie. Zatem spełniając warunki formalne związane z prowadzeniem na bieżąco odrębnej ewidencji księgowej i w związku z tym, że: 1. efektem prac Wnioskodawcy są utwory objęte kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, spełniające wymogi określone przepisami ustawy o PIT; 2. następuje przekazanie odbiorcy końcowemu praw własności intelektualnej, za co jest pobierane wynagrodzenie; oraz 3. Wnioskodawca ponosi koszty, które są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Wnioskodawca ma prawo rozliczać się na podstawie „podatek PIT” korzystając z preferencyjnej stawki podatkowej. Stanowisko w zakresie pytań nr 4 i 5. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo ustalił, że każdy projekt informatyczny (w postaci oprogramowania tworzonego dla każdego z kontrahentów) realizowany przez niego stanowi jedno odrębne kwalifikowane prawo własności intelektualnej, które należy wyodrębnić w ewidencji rachunkowej w rozumieniu art. 30cb ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wskazano w stanie faktycznym oraz opisie zdarzenia przyszłego, działalność Wnioskodawcy w jasny sposób podzielona jest na wyodrębnione prawa kwalifikowane, wyodrębnione zarówno pod względem operacyjnym, jak i budżetowym oraz rozliczeniowym. Z punktu widzenia technicznego, kod źródłowy każdego z projektów z czysto technicznego punktu widzenia stanowi wersję programu komputerowego odrębnego, niezależnego i technicznie innego od innych programów, a co za tym idzie teoretycznie stanowi odrębne kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Dla każdego z projektów prowadzona będzie osobna ewidencja i przypisane zostaną zarówno osiągane w ramach projektu przychody, jak i alokowane do takich przychodów koszty – co w sposób jasny pozwoli na ustalenie właściwej podstawy opodatkowania podatkiem PIT dla takiego prawa kwalifikowanego w postaci projektu informatycznego (oprogramowania). W ocenie Wnioskodawcy, z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że prowadzi odrębną ewidencję dla celów rozliczenia preferencyjnego 5% stawki podatku PIT, tj. wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w prowadzonej ewidencji wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ustawy o PIT, przypadające na kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ewidencja taka prowadzona jest od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego IP oraz jest ona prowadzona na bieżąco w sposób systematyczny. Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 30ca ustawy o PIT, zostały określone w art. 30cb ustawy o PIT, który stanowi, że podatnicy są obowiązani: 1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych; 2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; 3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu; 4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3; 5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4. Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ustawy o PIT, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c. Ewidencja jest prowadzona zgodnie z wytycznymi zawartymi w objaśnieniach Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r., tj. w postaci dokumentu kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. W ocenie Wnioskodawcy, prowadzona przez niego ewidencja spełnia wymogi określone w ustawie o PIT dla zastosowania ulgi IP Box. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo on ustalił, iż każdy projekt informatyczny (w postaci oprogramowania tworzonego dla każdego z kontrahentów) realizowany przez Wnioskodawcę stanowi jedno odrębne kwalifikowane prawo własności intelektualnej, które należy wyodrębnić w ewidencji rachunkowej w rozumieniu art. 30cb ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT od początku 2023 r., tj. od dnia 1 stycznia 2023 r. prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję pozwalającą: 1) wyodrębnić w niej każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; 2) zapewnić ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; 3) wyodrębnić koszty przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu; 4) dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej; 5) dokonywać zapisów w ewidencji w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług. W ocenie Wnioskodawcy więc, prowadzona przez niego ewidencja spełnia wymogi określone w ustawie o PIT dla zastosowania ulgi IP Box, a sposób wyodrębnienia części przychodów i kosztów na potrzeby IP Box zaprezentowany przez Wnioskodawcę jest prawidłowy a sposób prowadzenia ewidencji przez Wnioskodawcę umożliwia wyodrębnienie poszczególnych praw kwalifikowanych w jej ramach.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy: Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową: a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9; Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy : Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: 1) odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności; 2) są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności; 3) wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością. Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to: a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2024 r. poz. 1571,1871 i 1897), b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce; Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one: prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; 2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Natomiast zgodnie art. 4 ust. 3 ww. ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Z opisu sprawy wynika, że podstawowym przedmiotem Pani działalności operacyjnej jest działalność związana z tworzeniem, rozwojem i ulepszaniem oprogramowania komputerowego, z wykorzystaniem najlepszych i najnowszych praktyk w tym zakresie. Wskazała Pani, że wytwarza/rozwija/ulepsza następujące, konkretne rodzaje oprogramowania: a) Od początku 2023 r. do sierpnia 2024 r. oprogramowanie dla (...) służące do (...). Do funkcji oprogramowania należy: • (...). Innowacyjność rozwiązań zapewniają: (...). b) Od września 2024 r. do dnia dzisiejszego, a także w ramach zdarzenia przyszłego – oprogramowanie dla (...) do (...). Do funkcji oprogramowania należy: • (...). Innowacyjność rozwiązań zastosowanych w oprogramowaniu zapewniają: (...). Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena, czy prowadzone przez Panią prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście efektów tych prac. Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika. W opisie sprawy wskazała Pani, że wszystkie tworzone rozwiązania mają charakter nowatorski (nie znajdują swego odpowiednika w dotychczasowym stanie wiedzy technologicznej) oraz autorski (stanowią przedmiot wyłącznego Pani autorstwa i nie są oparte na rozwiązaniach jakichkolwiek innych podmiotów). Prace w wykonywanych przez Panią w projektach charakteryzują się interdyscyplinarnością, nie są wyłącznie związane z wiedzą programistyczną. Prace te mają zasięg globalny i sprowadzają się do znacznego ułatwienia działania każdego kontrahenta końcowego operującego w innej, innowacyjnej dziedzinie gospodarki związanej wprost z badaniami naukowymi lub pracami rozwojowymi. Czynności wykonywane przez Panią nie sprowadzają się wyłącznie do prostego utrzymywania produktów informatycznych a sprowadzają się w zasadniczej części do tworzenia rozwiązań programistycznych oraz ich ustawicznego rozwoju – przy zachowaniu nowatorskiego charakteru rozwiązań, stosowanych dla branż cechujących się wysokim stopniem innowacyjności. Rozwiązania programistyczne tworzone przez Panią w ramach każdego projektu mają charakter innowacyjny i w pełni twórczy, nie sprowadzają się do prostego powielania rozwiązań dostępnych już na rynku czy też prostego utrzymania standardowych produktów programistycznych. Wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Panią oprogramowanie stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (tj. utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Tworzone oprogramowanie cechuje się oryginalnością i indywidualnością. Zatem, prowadzona przez Panią działalność w zakresie tworzenia, rozwijania i ulepszania wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter. Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. W opisie sprawy wyjaśniła Pani, że działalność podejmowana jest w sposób systematyczny i uporządkowany oraz zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Planuje Pani wszelkie kroki dotyczące tworzenia oprogramowania, zgodnie z ogólnie przyjętym harmonogramem wykonania poszczególnych czynność oraz celami postawionymi w związku z oprogramowaniem. Działalność Wnioskodawcy w tym zakresie prowadzona jest w sposób zorganizowany, w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej oraz w sposób systematyczny, z zachowaniem jej ciągłości. Systematyczność w Pani przypadku jako podmiotu tworzącego oprogramowanie postrzegana jest jako regularne i staranne działania prowadzone w sposób uporządkowany, według przyjętego systemu. Zatem pojęcie to oznacza nie tylko bieżące prowadzenie prac badawczo-rozwojowych w ramach oprogramowania rozpoczętych w przeszłości, ale także rozpoczęcie działalności w tym zakresie. Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Panią programów komputerowych jest spełnione. Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Z opisu sprawy wynika, że efekty Pani prac zawsze cechują się oryginalnością i twórczym charakterem i stanowią nowy przedmiot wartości niematerialnej o charakterze unikatowym. Utwór ten w każdym przypadku wyróżnia się od innych takich samych przejawów działalności twórczej w sposób świadczący o jego swoistości, oryginalności i tych wszystkich właściwościach, które sprawiają, że w większym czy mniejszym stopniu jest on niepowtarzalny i nieposiadający swojego wiernego odpowiednika w przeszłości. Pani oprogramowanie nie jest efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny. Działalność Pani jest prowadzona w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania tych zasobów do tworzenia nowych, coraz lepszych funkcjonalności. Przed rozpoczęciem tworzenia oprogramowania dysponowała Pani zasobami wiedzy (wykształcenie związane z tworzeniem programów komputerowych), zasobami doświadczenia (wcześniejsze doświadczenie zawodowe związane z tworzeniem oprogramowania, umożliwiające mu rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej oraz działalności badawczo-rozwojowej), zasobami ludzkimi (w Pani osobie) oraz zasobami o charakterze materialnym (pomieszczenia i sprzęt służące prowadzonej działalności). Korzysta Pani z wielu technologii w trakcie wytwarzania/rozwijania/ulepszania oprogramowania, w ramach oprogramowania (...): • Backend: (...); • Frontend: (...); • Baza danych: (...); • (...); • języki skryptowe. natomiast w ramach oprogramowania (...): • Backend: (...); • Frontend: (...); • Mobile: (...); • Baza danych: (...); • (...); • języki skryptowe. Zatem, powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pani istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań. Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: - badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz - prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy. Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.: · nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności; · łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności; · kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności; · wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności. Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno: · nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej; · łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych; · kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych; · wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych. Co istotne, całość ww. czynności służy: · planowaniu produkcji oraz · projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres. Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług. Jak wskazała Pani we wniosku, działalność w zakresie tworzenia oprogramowania obejmuje: nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Dzięki eksperymentalnemu podejściu opracowywane są innowacyjne metody optymalizacji kluczowych procesów. Zatem, powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia, rozwijania i ulepszenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe. Jak wcześniej wskazano, wytwarzanie, rozwijanie i ulepszane przez Panią oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, Pani działalność polegająca na tworzeniu, rozwijania i ulepszenia programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Panią ani też całość prowadzonej działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione w opisie sprawy i w warunkach działalności wynikających z opisu. Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są: 1. patent, 2. prawo ochronne na wzór użytkowy, 3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, 4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego, 5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin, 6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu, 7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213), 8. autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Stosownie do art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru: (a+b) x 1,3 a+b+c+d w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na: a) prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, b) nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3, c) nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4, d) nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Stosownie do art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych : Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty: 1) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; 2) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; 3) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi; 4) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu. W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę). Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani: 1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych; 2) prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; 3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu; 4) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3; 5) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4. Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych : Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy: W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c. Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną. Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac. Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzenie, rozwój i ulepszenie przez Panią programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo- rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisie sprawy wskazała Pani, że w każdym przypadku efekty prac są kwalifikowane jako odrębne programy komputerowe, będące odrębnymi utworami w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (jej art. 1 oraz art. 74). W każdym przypadku przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje z pełnym poszanowaniem przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz prowadzi do skutecznego przejścia autorskich praw majątkowych z Panią na odbiorcę oprogramowania (utworu) – w szczególności, czynności przeniesienia autorskich praw majątkowych dokonywane są z poszanowaniem wymaganej przepisami ustawy formy czynności prawnej przeniesienia autorskich praw majątkowych oraz elementów niezbędnych do uwzględnienia w umowie dotyczącej przeniesienia tych praw. W ramach zdarzenia przyszłego nie wyklucza Pani, że będzie udzielała licencji do autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od 1 stycznia 2023 r. prowadzi Pani odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję pozwalającą: wyodrębnić w niej każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; zapewnić ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; wyodrębnić koszty przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu; dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej; dokonywać zapisów w ewidencji w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług. Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP: Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (oprogramowanie), wytwarzane przez Panią na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskiwane przez Panią przychody w przypadku przenoszenia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na kontrahenta mieszczą się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy), które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP. Natomiast w sytuacji uzyskania przez Panią w przyszłości przychodów z tytułu udzielania licencji wyłącznej do programu komputerowego mieścić się będą one w kategorii przychodów z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej (art. 30ca ust. 7 pkt 1 ustawy), które będą podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy. Jakkolwiek kwestia sposobu ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych nie mieści się w zakresie przedmiotowym instytucji interpretacji indywidualnej, to w okolicznościach niniejszej sprawy, skoro – jak Pani wskazała – odrębna ewidencja prowadzona jest przez Panią w sposób zapewniający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, uznać należy, że ewidencja taka spełnia wymagania dla stosowania preferencyjnego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym to na Pani ciąży obowiązek prawidłowego dokumentowania operacji finansowych objętych ulgą IP Box. Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pani zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za lata 2023-2025 oraz w latach przyszłych, przy założeniu, że nie ulegną zmianie okoliczności faktyczne sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa. Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn: · dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i · wskaźnika Nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika bowiem, że: Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP. Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między: · wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, · kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz · dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika. Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinna Pani również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo- rozwojową związaną z danym prawem. Zatem wskazane przez Panią wyodrębnienie części przychodów i kosztów na potrzeby zastosowania powyższej ulgi dla każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dla którego prowadzona jest odrębna ewidencja jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy: - stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz - zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Panią chroniła. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; (dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.