0115-KDIT3.4011.289.2025.1.PS

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W niedalekiej przyszłości otrzyma Pani od matki ZCP w postaci (...). Pani matka prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1992, której głównym przedmiotem początkowo był handel hurtowy i detaliczny artykułami spożywczo-przemysłowymi (4711 Z). W 2012 roku Pani matka rozszerzyła swoją działalność o usługi (...). Pani matka ewidencję księgową prowadzi w oparciu o księgi rachunkowe i jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Około (...) 2025 r. Pani matka zamierza przekazać Pani zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci (...). Zamierza Pani kontynuować tę działalność po otrzymaniu przedmiotowej darowizny. Przekazany zespół składników materialnych i niematerialnych pozwoli na natychmiastowe kontynuowanie działalności gospodarczej w tym samym zakresie. Na moment przekazania będzie Pani prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej - prowadzi ją już Pani od 2013 r. Prowadzi Pani podatkową księgę przychodów i rozchodów, jest Pani też czynnym podatnikiem VAT. Wszystkie otrzymane składniki (ZCP) zostaną włączone do Pani działalności, w tym m.in. towary handlowe, które zostaną przeznaczone na sprzedaż oraz zostaną przekazane na (...) do przetworzenia na wyroby gotowe, również z przeznaczeniem na sprzedaż.

Przedmiotem przekazania będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, tj. zespołu składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, składający się na przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 (1) Kodeksu cywilnego, w tym w szczególności: 1) nazwa przedsiębiorstwa, 2) ruchomości: m.in. wyposażenie całego (...), 3) nieruchomość - grunt zabudowany budynkiem (...), 4) towary handlowe (np. surowce do kuchni, napoje, alkohole, art. spożywcze, itp.), 5) umowy, opinie, protokoły, licencje, 6) wartości niematerialne: baza kontrahentów (dostawców i odbiorców), know-how, tajemnica przedsiębiorstwa itp., 7) pracownicy, 8) zobowiązania i należności. Pytania 1. Czy wartość towarów handlowych niezbędnych do wytworzenia wyrobów gotowych, przekazanych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa, stanowi dla Pani koszt uzyskania przychodu i będzie mogła je Pani ująć w remanencie początkowym? 2. Czy może Pani kontynuować amortyzację otrzymanych w darowiźnie w ramach ZCP środków trwałych, uwzględniając metodę i stawkę amortyzacji przyjętą wcześniej przez darczyńcę oraz wysokość dokonanych już przez niego odpisów amortyzacyjnych? Pani stanowisko w sprawie Ad 1) W Pani ocenie towar handlowy przekazany wraz ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w formie darowizny przez matkę winien być ujęty w remanencie początkowym i jednocześnie może być zaliczony jako koszt uzyskania przychodu i uwzględniony w rozliczeniu rocznym. W interpretacji indywidualnej z dnia 21 kwietnia 2017 r. nr 0461-ITPB1.4511.118.2017.1. PSZ Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyznał rację, że rozliczanie w kosztach podatkowych towarów otrzymanych w darowiźnie jest jak najbardziej dopuszczalne, gdyż w przeciwnym razie dochodzi do ich podwójnego opodatkowania. Oczywiście sprzedaż tak otrzymanych towarów przychód z firmy jak najbardziej stanowi (i to w każdym przypadku). Stanowisko takie wydaje się logiczne. Ostatecznie bowiem towary takie będą skutkowały powstaniem przychodów podatkowych, co powinno pociągać za sobą wystąpienie także kosztów ich uzyskania, w związku z czym sam podatek płacony jest od uzyskanego z tego tytułu dochodu, a nie przychodu. Podstawowym kosztem w firmach handlowych jest nabyty towar przeznaczony do dalszej odsprzedaży. Zatem gdyby uznać, że otrzymanych towarów handlowych obdarowany nie może rozpoznać w kosztach firmy, za to przychód w momencie sprzedaży tych towarów ująć już musi, w efekcie podatek zostanie tutaj zapłacony od przychodu a nie dochodu osiągniętego na sprzedaży. W opisanym zdarzeniu przyszłym istotnym jest, że przedmiotem przekazania jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, pozwalająca Wnioskodawczyni na kontynuowanie działalności gospodarczej. Należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 5a pkt 4 u.p.d.o.f. zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy, to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Skoro tak, to należałoby przyjąć, że kontynuuje Pani działalność w tym konkretnym przypadku matki - osoby przekazującej ZCP. W konsekwencji, w sytuacji, gdy w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa weszły towary handlowe i surowce, to w sytuacji gdy nie zostały one rozliczone w kosztach uzyskania przychodu, a ich rozliczenie jest możliwe u otrzymującej ZCP, to powinny takiemu rozliczeniu podlegać Ustawa podatkowa przewiduje również wprost możliwość rozliczenia kosztów uzyskania przychodów przez podatnika, który ich nie poniósł. Zgodnie z art. 7a ust. 7 u.p.d.o.f. przedsiębiorstwo w spadku może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty poniesione przez zmarłego przedsiębiorcę związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, które zgodnie z ustawą podlegałyby potrąceniu w okresach sprawozdawczych przypadających po śmierci przedsiębiorcy. Ustawa podatkowa nie zawiera wprost przepisu odnoszącego się do omawianego przypadku, jednak nie było to konieczne ze względu na możliwość wyprowadzenia takiego wniosku z obowiązujących przepisów. Takie stanowisko zajął w jednym z nowszych wyroków NSA - wyrok z dnia 9 października 2024 r., sygn. akt II FSK 84/22. Stosownie do uregulowań prawnych z rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów Wnioskodawca obowiązany jest ująć towary otrzymane w drodze darowizny w remanencie początkowym, a w remanencie końcowym niesprzedane na koniec roku podatkowego i wartość tych remanentów wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zatem po stronie Wnioskodawczyni powstanie obowiązek ujęcia towarów handlowych w remanencie sporządzonym na dzień przejęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w ciągu roku podatkowego (w tym przypadku na dzień otrzymania darowizny), a ich wartość wynikająca z wyceny będzie brana pod uwagę przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Podkreślić należy, że opodatkowaniu z działalności gospodarczej podlega, przy rozliczaniu się na zasadach ogólnych - dochód a nie przychód. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, przy czym dochodem ze źródła przychodów, jeżeli nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Czyli przy braku możliwości potrącenia kosztów uzyskania przychodów dojdzie do opodatkowania przychodu. Ad 2) Pani zdaniem odpisy amortyzacyjne od środków trwałych nabytych w drodze darowizny mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników. Wnioskodawczyni ma prawo kontynuować amortyzację otrzymanych w darowiźnie środków trwałych wchodzących w skład ZCP, stosując metodę i stawkę amortyzacji przyjętą wcześniej przez darczyńcę i uwzględniając wysokość dokonanych już przez niego odpisów amortyzacyjnych. Art. 23 ust. 9 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) przewiduje, że może Pani kontynuować amortyzację środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o ile darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników. Zgodnie z tym przepisem, środki te, jeżeli nie zostały całkowicie zamortyzowane przez darczyńcę do dnia darowizny, mogą być dalej amortyzowane przez obdarowanego, który przejął te środki w drodze darowizny. W świetle art. 22a ust. 1 ustawy o PIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Ustawa o PIT stawia zatem przed podatnikiem następujące warunki, których jedynie łączne spełnienie warunkuje uznanie danego składnika majątku za środek trwały: 1) stanowi własność lub współwłasność podatnika; 2) został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika; 3) jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania; 4) przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok; 5) jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o PIT. Na mocy art. 22f ust. 1 ustawy o PIT podatnik dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Odpisy amortyzacyjne co do zasady stanowią koszt uzyskania przychodów jako koszty ściśle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wyjątek przewidziany został w art. 23 ust. 1 pkt 45a lit a ustawy o PIT, który stanowi, iż za koszty uzyskania przychodów nie uważa się odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku, jeżeli: · nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub · dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub · nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, lub · nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku. Jak jednak stanowi art. 23 ust. 9 ustawy o PIT powyższego wyłączenia nie stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych w drodze darowizny, jeżeli darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników. W takim przypadku stosuje się odpowiednio przepisy art. 22g ust. 12 oraz art. 22h ust. 3 i jednocześnie nie stosuje się przepisu art. 22g ust. 15. Oznacza to, że obdarowany może kontynuować amortyzację środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a prawo te jest warunkowo uzależnione od tego, czy darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników. W niniejszej sprawie w momencie przekazania ZCP część środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nie zostanie w pełni zamortyzowana, tym samym prawo do ich amortyzacji w świetle powyższego przepisu przechodzi na Panią. Ustawodawca w art. 23 ust. 9 odsyła do art. 22g ust. 12 oraz do art. 22h ust. 3 ustawy o PIT wskazując, że znajdują one zastosowanie również w przypadku darowizny. Zgodnie z art. 22g ust. 12 ustawy o PIT w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi, w tym również powstałych z przekształcenia spółki. Natomiast w świetle art. 22h ust. 3 ustawy o PIT podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7. Okoliczności niniejszej sprawy w świetle powyżej przytoczonych przepisów oznaczają, że: 1) ma Pani prawo do kontynuowania amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która została rozpoczęta przez darczyńcę, 2) w swojej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przyjmie Pani otrzymane składniki majątku w wartości określonej przez darczyńcę, 3) kontynuując amortyzację będzie Pani uwzględniała wysokość dokonanych przez darczyńcę odpisów oraz przyjmie Pani wybrane przez nią metody amortyzacji poszczególnych składników majątku. Powyższa interpretacja przepisów ustawy o PIT w okolicznościach niniejszej sprawy jest aprobowana przez organy podatkowe w wydanych już interpretacjach podatkowych. Przykładowo w interpretacji z dnia 27 października 2020 r., nr 0114-KDIP3- 1.4011.469.2020.3.EC Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że „mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych nabytych przez Wnioskodawcę w drodze darowizny". Tożsame wnioski płyną z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 września 2019 r. nr 0113- KDIPT2-1.4011.357.2019.1.KS. Natomiast w interpretacji z dnia 7 sierpnia 2019 r, nr 0115- KDIT3.4011.230.2019.3.MPŁ organ podatkowy podkreślił, że „Wnioskodawczyni jako obdarowana ma obowiązek przyjąć środki trwałe w wartości początkowej określonej przez pasierba jako darczyńcę oraz kontynuować amortyzację tych składników". Mając na względzie literalne brzmienie przepisów ustawy o PIT, co potwierdzane jest również przez organy podatkowe wskazać należy, iż nie tyle co ma Pani prawo, a obowiązek do kontynuowania amortyzacji otrzymanych w formie darowizny przedsiębiorstwa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które uprzednio były amortyzowane przez darczyńcę i nie zostały przez nią w pełni zamortyzowane. Mając powyższe na względzie będzie Pani mogła kontynuować amortyzację przekazanych w ramach ZCP środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które były przez darczyńcę wprowadzone do ewidencji oraz amortyzowane zgodnie z ustawą o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest: · nieprawidłowe w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów towarów handlowych otrzymanych wraz ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w formie darowizny; · prawidłowe w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień

przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku. Art. 9 ust. 2 ww. ustawy stanowi przy tym, że: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że około (...) 2025 r. otrzyma Pani w drodze darowizny od matki zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego w postaci (...), w tym między innymi towary handlowe. Na moment przekazania będzie Pani prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej i zamierza Pani kontynuować tę działalność po otrzymaniu przedmiotowej darowizny. Przekazany zespół składników materialnych i niematerialnych pozwoli na natychmiastowe kontynuowanie działalności gospodarczej w tym samym zakresie. Zgodnie z art. 5a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa - oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. 1Definicja przedsiębiorstwa zawarta została w art. 55 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r., poz., 1061 z zm.), zgodnie z którym: Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: 1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa); 2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości; 3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych; 4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne; 5) koncesje, licencje i zezwolenia; 6) patenty i inne prawa własności przemysłowej; 7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne; 8) tajemnice przedsiębiorstwa; 9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zauważyć przy tym należy, że katalog składników (elementów) przedsiębiorstwa, o których mowa w ww. przepisie, nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użycie sformułowania „w szczególności”. W związku z powyższym, w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu Kodeksu cywilnego mogą wchodzić także inne składniki majątkowe, niewymienione w cyt. wyżej przepisie, np. zobowiązania wynikające z prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa pozarolniczej działalności gospodarczej. 2W myśl natomiast art. 55 Kodeksu cywilnego: Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów. Może więc nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym na podstawie umowy sprzedaży, zamiany czy darowizny. Jednocześnie, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego: Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego, wynika, że: Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Z powyższego wynika, że w przypadku przekazania przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa innemu podmiotowi, przedmiotem tego przekazania są wszelkie składniki majątkowe funkcjonalnie związane z tym przedsiębiorstwem, o ile na podstawie czynności prawnej będącej podstawą przekazania, bądź przepisów szczególnych, nie zostały z niego wyłączone. Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki: · musi zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika, · musi być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, · musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, · musi zostać poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, · musi zostać właściwie udokumentowany, · nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnia możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów od spełnienia m.in. warunku, że wydatek ten musi zostać poniesiony przez podatnika. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że skoro – w analizowanej sprawie – nabycie towarów handlowych nastąpi w drodze darowizny (nieodpłatnie), to ich wartość nie będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej, ponieważ nie została spełniona jedna z przesłanek wynikająca z ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wymóg faktycznego poniesienia kosztu. Innymi słowy, w sytuacji opisanej we wniosku, nabycie towarów handlowych w drodze darowizny nie będzie miało charakteru odpłatnego, nie można więc mówić o „poniesieniu kosztu”. Z tego względu – przy tym sposobie nabycia – brak odpłatności decyduje o niemożliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu wartości przedmiotowych towarów handlowych. Nie oznacza to jednak, że wartość towarów handlowych nie będzie brana pod uwagę przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej. Sam fakt dysponowania przez Panią towarami handlowymi otrzymanymi w darowiźnie będzie zdarzeniem gospodarczym, które powinno zostać zarejestrowane w prowadzonych przez Panią księgach podatkowych na potrzeby prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Z opisu sprawy wynika, że prowdzi Pani podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: U podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Art. 24 ust. 2 ustawy formułuje więc reguły ustalania dochodu do opodatkowania, nie wskazuje natomiast, jakie wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Uwzględnienie różnic remanentowych przy wyliczaniu podstawy opodatkowania u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów służy powiązaniu w czasie (danym roku podatkowym) przychodów z kosztami uzyskania przychodów. O tym, co jest kosztem uzyskania przychodu decydują zaś uregulowania zawarte w art. 22 i art. 23 u.p.d.o.f. Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a w tym sporządzenia spisu z natury, zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r. poz. 2544 ze zm.). W tym miejscu wyjaśnienia wymaga użyte pojęcie „towary”, przez które § 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów rozumie się: towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym, że: a) towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, b) materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi, c) materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości, d) wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane, e) produkcją niezakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty), to jest niegotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonywane roboty, usługi przed ich ukończeniem, f) brakami są nieodpowiadające wymaganiom technicznym wyroby własnej produkcji, całkowicie wykończone bądź też doprowadzone do określonej fazy produkcji; brakami są również towary handlowe, które na skutek uszkodzenia lub zniszczenia w czasie transportu bądź magazynowania utraciły częściowo swą pierwotną wartość, g) odpadami są materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową; Stosownie natomiast do § 24 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów: Podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej ,,spisem z natury'', na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie utraty w ciągu roku podatkowego prawa do opłacania podatku na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2019 r. poz. 43, 1495, 1649 i 2200), zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. W myśl natomiast § 26 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów: Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania. Co istotne, cena zakupu została w § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia zdefiniowana jako cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszona o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększona o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżona o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku – jest to wartość odpowiadająca cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika. Zatem z uregulowań ww. rozporządzenia wynika, że powinna Pani ująć otrzymane w drodze darowizny towary handlowe w remanencie początkowym, a w remanencie końcowym towary handlowe niesprzedane na koniec roku podatkowego i wartość tych remanentów wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, przy czym, w myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, wartość składnika majątkowego otrzymanego w drodze darowizny, który to składnik majątku należy ujawnić w księdze przychodów i rozchodów podmiotu gospodarczego, powinna odpowiadać cenie zakupu takiego samego pub podobnego składnika. Odnosząc się przy tym ponownie do kosztów uzyskania przychodów zaznaczenia wymaga też, że jak wskazał Wojewódzki Sąd Administrazyjny w wyroku z dnia 12 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Rz 117/15: Jednak z faktu, że wartość otrzymanej darowizny podlega zaewidencjonowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów nie wynika jeszcze podstawa do zakwalifikowania wartości takiego nieodpłatnego przysporzenia jako kosztu uzyskania przychodu dla podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (por. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 28.02.2009 r., I SA/Bk 565/08, wyrok WSA w Lublinie z 09.12.2009 r., I SA/Lu 387/09, wszystkie orzeczenia dostępne na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov. pl). Wartość różnicy pomiędzy remanentem początkowym a końcowym wpływa na sposób ustalenia dochodu z działalności gospodarczej u podatników prowadzących księgę przychodów i rozchodów. Zgodnie bowiem z art. 24 ust. 2 u.p.d.o.f., u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów, dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania, powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Podobnie orzekał Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Bk 565/08, co potwierdził też Naczelny Sąd administracyjny w wyroku z dnia 31 września 2010 r., sygn. akt II FSK 682/09. Co istotne, przepis art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołuje się do pojęć przychodu i kosztów, jednak nie definiuje ich w sposób odrębny. W art. 24 ust. 2 została zachowana ogólna zasada, że dochód jest nadwyżką przychodów nad kosztami ich uzyskania. Różnica przejawia się w uwzględnieniu w wysokości dochodu wartości różnic remanentowych. Nie prowadzi ona jednak do zmodyfikowania samego pojęcia kosztu, który zgodnie z art. 22 ust. 1 należy rozumieć jako koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Reasumując, z powyższych uregulowań wynika zatem, że po Pani stronie powstanie obowiązek ujęcia towarów handlowych w remanencie początkowym i końcowym (jeśli nie zostały sprzedane), a ich wartość wynikająca z wyceny będzie brana pod uwagę przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej prze Panią pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie można jednak zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wartości towarów handlowych. Zatem Pani stanowisko, w świetle którego towar handlowy przekazany wraz ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w formie darowizny przez matkę winien być ujęty w remanencie początkowym i uwzględniony w rozliczeniu rocznym – jest co do zasady prawidłowe. Zgodzić należy się również z Pani stanowiskiem, że wartość wynikająca z wyceny będzie brana pod uwagę przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie można jednak zgodzić się z Pani stanowiskiem, w świetle którego towar handlowy przekazany wraz ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w formie darowizny może być zaliczony jako koszt uzyskania przychodu. Odnosząc się do natomiast do kwestii dotyczącej możliwości kontynuacji amortyzacji otrzymanych w drodze darowizny ZCP środków trwałych, wskazuję, że art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że: Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki. Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy: Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się na podstawie art. 22g ww. ustawy. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest zróżnicowany ze względu na sposób ich nabycia. Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy: Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Jak stanowi natomiast obecnie obowiązujący art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku, jeżeli: - nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub - dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub - nabycie to korzysta ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, lub - nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku. Ponadto, zgodnie z art. 23 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przepisu ust. 1 pkt 45a lit. a nie stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych w drodze darowizny, jeżeli darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników. W tym przypadku stosuje się odpowiednio przepisy art. 22g ust. 12 oraz art. 22h ust. 3 i nie stosuje się przepisu art. 22g ust. 15. Art. 22g ust. 12 ustawy wskazuje przy tym: W razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi, w tym również powstałych z przekształcenia spółki. Art. 22h ust. 3 ustawy wskazuje natomiast, że: Podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7. Tymczasem, jak stanowi art. 22g ust. 15: W razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa Z regulacji zawartej w art. 23 ust. 9 wynika więc, że ustawa umożliwia zaliczanie do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych (na zasadzie kontynuacji w zakresie wartości początkowej oraz odpisów amortyzacyjnych, w tym nabytych w drodze przedsiębiorstwa) od składników nabytych w drodze darowizny, jeżeli darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników. Nie stosuje się wtedy art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy. O ile nie wskazała Pani w okolicznościach sprawy tej informacji, to jednak z Pani pytania drugiego wynika wprost, że darczyńca dokonywał amortyzacji środków trwałych będących elementem ZCP, a Pani zamierza kontynuować amortyzację otrzymanych w darowiźnie w ramach ZCP środków trwałych, uwzględniając metodę i stawkę amortyzacji przyjętą wcześniej przez darczyńcę oraz wysokość dokonanych już przez niego odpisów amortyzacyjnych. Niezależnie więc od okoliczności czy darowizna przedsiębiorstwa na Pani rzecz będzie zwolniona z podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, jako darowizna od rodzica na rzecz dziecka, to jak słusznie Pani wskazuje odpisy amortyzacyjne od środków trwałych nabytych w drodze darowizny mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli darczyńca dokonywał odpisów amortyzacyjnych od tych składników. Jak słusznie Pani wskazuje, ma Pani więc prawo kontynuować amortyzację otrzymanych w darowiźnie środków trwałych wchodzących w skład ZCP, stosując metodę i stawkę amortyzacji przyjętą wcześniej przez darczyńcę i uwzględniając wysokość dokonanych już przez niego odpisów amortyzacyjnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Odnośnie powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych oraz orzeczenia NSA informuję, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, pomimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Ponadto, odnosząc się do powołanej przez Panią interpretacji indywidualnej z dnia 21 kwietnia 2017 r. nr 0461-ITPB1.4511.118.2017.1.PSZ, wskazuję, że odmienne rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy wnioskodawcy, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa. W przypadku stwierdzenia rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych rozstrzygnięć, adresowanych do innych podatników. Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną, interpretację indywidualną lub objaśnienia podatkowe, jeżeli stwierdzi ich nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie. Wskazuję, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.