0115-KDIT3.4011.159.2025.3.MJ

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 15 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 28 marca 2025 r. (wpływ 31 marca 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem 1) Zainteresowana będąca Stroną postępowania: A.A (...) 2) Zainteresowany niebędący Stroną postępowania: B.A (...) Opis stanu faktycznego Podpisaliście Państwo (...)2024 r. Ugodę pozasądową z X. z siedzibą w (...), która dotyczyła kredytu we frankach szwajcarskich. Od banku otrzymaliście Państwo kwotę dodatkową. Kwota ta jest niższa od kwoty nadpłaty ponad kwotę kapitału, którą wpłaciliście do banku w związku ze spłatą kredytu. W związku z tym, czy należy zapłacić podatek od tej kwoty dodatkowej zwróconej nam przez bank. Uzupełnienie wniosku (...) 2006 r. zaciągnęła Pani wspólnie z mężem B.A (dalej: Kredytobiorcy) kredyt mieszkaniowy, hipoteczny we frankach szwajcarskich CHF w Banku X. (dalej Bank). Zgodnie z Umową, Kredytobiorcom został udzielony kredyt w wysokości 211 370,51 CHF, który był denominowany kursem CHF (dalej: Kredyt). Kwota udzielonego Kredytu została wypłacona w PLN w wysokości 465 979,36 PLN. Wartość zadłużenia była określona w CHF natomiast spłata Kredytu wraz z odsetkami odbywała się w PLN. Kwota Kredytu została przeznaczona na sfinansowanie własnego celu mieszkaniowego, czyli na budowę domu jednorodzinnego. Nieruchomość położona jest w Polsce, w miejscowości Z, nr domu 1, w Gminie (...), powiat (...), województwo (...). W związku z tym, że umowa kredytowa zawierała niedozwolone zapisy umowne skierowaliście Państwo sprawę do sądu. Między Kredytobiorcami a Bankiem powstał spór dotyczący poszczególnych postanowień umownych i całej umowy kredytowej (oraz jej ważności) sygn. (...) przed Sądem Okręgowym w (...). Sąd wyznaczył pierwszą rozprawę, do której nie doszło, ponieważ Bank wcześniej zaproponował Kredytobiorcom polubowne zakończenie sporu w postaci ugody. (...) 2024 r. Bank i Kredytobiorcy zawarli Ugodę pozasądową (dalej Ugoda). Na podstawie Ugody doszło do zmiany waluty zadłużenia określonej w Umowie (CHF), na walutę polską na zasadach określonych w Ugodzie (dalej: Przewalutowanie), w konsekwencji czego Kredyt został rozliczony tak, jakby od początku stanowił kredyt złotówkowy (zawarty w PLN), oprocentowany według zmiennej stopy procentowej jako suma wskaźnika referencyjnego WIBOR 3M i marży w ustalonej przez Bank wysokości. W wyniku Przewalutowania, wartość zadłużenia Kredytobiorców z tytułu zaciągniętego Kredytu - ustalona dotychczas w walucie obcej - została przeliczona na walutę polską po średnim kursie Narodowego Banku Polskiego z dnia poprzedzającego dzień zawarcia Ugody. W efekcie Przewalutowania, wartość zadłużenia Kredytobiorców została ustalona w walucie polskiej i przestała podlegać denominacji w walucie obcej. Rozliczenie dotychczas spłaconych rat Kredytu udzielonego na podstawie Umowy na poczet kredytu przewalutowanego do złotych nastąpiło zgodnie z treścią Ugody w ten sposób, że wartość spłat dokonanych na podstawie Umowy została zaliczona w pierwszej kolejności na poczet rat odsetkowych, a następnie - rat kapitałowych kredytu w złotych. Powstała nadwyżka pomniejszyła kapitał do spłaty kredytu złotówkowego, od którego naliczane były kolejne odsetki, a niedobór - powiększył kapitał do spłaty kredytu złotówkowego, od którego naliczane były kolejne odsetki. Odsetki bieżące od ostatniej spłaty raty uległy rozliczeniu do dnia zawarcia Ugody na zasadach określonych w Ugodzie. W treści Ugody strony ustaliły, że pozostałe do spłaty zadłużenie Kredytobiorców wobec Banku z tytułu Umowy, na dzień zawarcia Ugody wynosi zero złotych. Tym samym, Kredyt udzielony na podstawie Umowy został spłacony przez Kredytobiorców w całości. W związku z tym, w treści Ugody Bank zaproponował zapis, zgodnie z którym zwolnił Kredytobiorców z długu (umorzył zadłużenie) w kwocie 368 371,70 PLN stanowiącej różnicę między kwotą zadłużenia wynikającą z kredytu udzielonego pierwotnie w CHF (tj. 80 465,64 CHF), a pozostającym do spłaty zadłużeniem na dzień zawarcia Ugody wynoszącym zero złotych. Zgodnie z zapisami Ugody, na kwotę zwolnienia z długu składają się następujące elementy: 1) kapitał (pozostała do spłaty kwota kredytu): 80 352,29 CHF, 2) odsetki bieżące: 113,35 CHF W skład tej kwoty nie wchodziły odsetki skapitalizowane: 0,00 CHF, odsetki zapadłe niespłacone: 0,00 CHF, odsetki od zadłużenia przeterminowanego: 0,00 CHF, odsetek zawieszonych: 0,00 CHF, ani inne koszty czy opłaty. Co oznacza, że po przeliczeniu na walutę polską po średnim kursie Narodowego Banku Polskiego z dnia poprzedzającego dzień zawarcia Ugody 4,5780, zadłużenie Kredytobiorcy na dzień zawarcia Ugody wynosi 368 371,70 PLN. W tym kapitał (pozostała do spłaty kwota kredytu): 367 852,78 PLN i odsetki bieżące: 518, 92 PLN. Kredytobiorcy przyjęli dokonane zwolnienie z długu. Zgodnie z treścią Ugody, Bank zobowiązał się także do wypłaty w terminie 21 dni od daty podpisania Ugody na rzecz Kredytobiorców kwoty dodatkowej w wysokości 165 000,00 PLN na ich rachunek bankowy. Bank nie zawarł w Ugodzie żadnych innych informacji dotyczących kwoty dodatkowej. Jako Kredytobiorcy nie posiadają Państwo informacji o konkretnym sposobie ustalania przez Bank kwoty dodatkowej, stosowanych przez Bank wskaźnikach czy wartościach, jakimi kierował się Bank ustalając kwotę dodatkową. Bank w Ugodzie zawarł ponadto postanowienia, zgodnie z którymi w wyniku zwolnienia z części długu (umorzenia) oraz w związku z wypłatą kwoty dodatkowej u Kredytobiorców powstaje przychód podlegający opodatkowaniu, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego (tj. sporządzenie informacji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11). W związku z zawarciem Ugody, Strony zgodnie oświadczyły, że nie będą występować w przyszłości względem siebie z roszczeniami wywodzonymi z postanowień Umowy, jej zawarcia oraz wykonywania w walucie obcej, w brzmieniu sprzed zmiany Umowy dokonanej Ugodą, ze względu na przyjęte w Ugodzie rozwiązania, w tym zmianę Umowy w zakresie waluty, wysokości i zasady spłaty wierzytelności kredytowej. Ugoda wyczerpuje wszelkie wzajemne roszczenia Kredytobiorców i Banku w zakresie objętym sporem, a zarazem wszelkie wzajemne roszczenia stron objęte procesem, w którym Ugoda została zawarta. Zawarcie Ugody nie stanowiło odnowienia w rozumieniu art. 506 Kodeksu cywilnego. Kredytobiorcy, tj. Pani i Pani maż, złożyliście wobec Banku, przy zawarciu Ugody, oświadczenia o zaciągnięciu kredytu na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, w celu zastosowania rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (dalej: Oświadczenia). Bank potwierdził otrzymanie Oświadczeń. W Oświadczeniach tych, Kredytobiorcy oświadczyli, że: 1) Kredyt został zabezpieczony hipotecznie, 2) Kredyt został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w całości, 3) Kredyt został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, tj. inwestycji, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych jednego gospodarstwa domowego albo więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, 4) Nie skorzystali dotychczas z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej, niż ta, która była finansowana Kredytem. Podkreśliła Pani, że w wyniku zawarcia Ugody, w tym dokonania Przewalutowania czy wypłaty kwoty dodatkowej, Kredytobiorcy nie otrzymali od Banku kwoty, która przekraczałaby wartość wpłat dokonanych przez Kredytobiorców do Banku na poczet realizacji zawartej Umowy. Kwota dodatkowa jest niższa od kwoty nadpłaty ponad kwotę kapitału, którą Kredytobiorca wpłacili do Banku w związku ze spłatą kredytu. Do Banku w ramach umowy kredytowej wpłacili Państwo kapitał: 465 979,36 PLN i kwotę ponad kapitał: 172 342,19 PLN. W związku z tym wysokość otrzymanej w wyniku zawarcia ugody kwoty dodatkowej jest niższa niż kwota, którą Kredytobiorcy otrzymaliby ostatecznie na skutek korzystnego dla nich (tj. uwzględniającego ich żądania), prawomocnego zakończenia postępowania sądowego (po rozliczeniu wypłaconego im kapitału) i jednocześnie niższa niż kwota, którą Bank winien byłby im zwrócić przy założeniu, że strony umowy powinny się rozliczyć tak jakby kredyt był "darmowy" (czyli gdyby kredytobiorcy byli zobowiązani do zwrotu na rzecz banku wyłącznie kwoty wypłaconego im kapitału). Przewalutowanie Kredytu, do którego doszło na skutek zawarcia Ugody, stanowiło wyłącznie techniczną operację zamiany kwoty wyrażonej w określonej walucie (CHF), na tę samą kwotę wyrażoną w innej walucie (PLN). Nie powstał więc przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku zawarcia Ugody, a w konsekwencji także dokonanego przewalutowania, ustalenia spłaty całej kwoty Kredytu oraz dokonania przez Bank zwrotu kwoty dodatkowe, czyli w rozumieniu Kredytobiorców Nadpłaty, Kredytobiorcy nie osiągnęli żadnego konkretnego przysporzenia majątkowego. Zwrócona Kredytobiorcom kwota Nadpłaty stanowiła zwrot środków pieniężnych, które w przeszłości uiścili do Banku, w wykonaniu obowiązującej Umowy, która pierwotnie stanowiła umowę kredytu denominowanego kursem CHF.

Pytanie

Czy w związku z otrzymaniem od Banku w ramach ugody pozasądowej „kwoty dodatkowej” mają Państwo obowiązek zapłacenia podatku dochodowego? Państwa stanowisko Państwa zdaniem podatek dochodowy od "kwoty dodatkowej" wypłacona przez Bank X. w ramach zawartej ugody pozasądowej jest nienależny. Nie otrzymali Państwo od Banku w wyniku zawarcia ugody, w tym dokonania przewalutowania, kwoty, która przekraczałaby wartość wpłat dokonanych przez Państwa do Banku na poczet realizacji zawartej umowy. „Kwota dodatkowa” jest niższa od kwoty nadpłaty ponad kwotę kapitału, którą wpłaciliście Państwo do Banku, w związku ze spłatą kredytu. Otrzymana kwota jest niejako ekwiwalentem wydatków jakie ponieśliście Państwo jako Kredytobiorcy z Państwa środków własnych. „Kwota dodatkowa” otrzymana na podstawie ugody z Bankiem nie spowodowała więc faktycznego wzrostu Państwa majątku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłem przychodów są inne źródła. Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w przepisie tym sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Instytucja kredytu jest uregulowana przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z art. 69 ust. 1 tej ustawy: Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Z opisu zdarzenia wynika, że: · (...) 2006 r. zaciągnęli Państwo kredyt mieszkaniowy, hipoteczny we frankach szwajcarskich CHF w Banku X, · (...) 2024 r. podpisaliście Państwo Ugodę pozasądową z X., · na podstawie zawartej ugody Bank – obok zwolnienia Państwa z długu – wypłacił Państwu kwotę dodatkową. Kwota ta jest niższa od kwoty nadpłaty ponad kwotę kapitału, którą wpłaciliście Państwo do Banku w związku ze spłatą kredytu. Wobec powyższego, skoro kwota dodatkowa, którą otrzymała Pani wraz z mężem od Banku w wyniku zawartej ugody, mieści się w kwocie wpłacanej podczas spłaty kredytu hipotecznego, to jej otrzymanie nie powoduje po Państwa stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie są Państwa przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego. Wobec powyższego Państwa stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania Pani A.A (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”. Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.